در سراسر کانادا ساختمان سازی وجود ندارد که حاضر نباشد بالاترین مبلغ را بابت بدست آوردن حق انحصاری ساخت و ساز در ضلع جنوبی یانگ و بلور، بپردازد. اما پاییز گذشته، سام میزراهی (Sam Mizrahi) ، بیزنسمنی که تا ۵ سال قبل بیشتر بخاطر خشک شویی اش مشهور بود، آن سرمایه گذار خوش شانس بخش املاک بود که آن را بدست آورد.
اگر
سام میزراهی به چیزی که خواهانش هست برسد، یک کاندومینیوم ۸۰ طبقه به نام The One که توسط آرشیتکت مشهور انگلیسی نورمن فاستر طراحی می شود در مشهورترین آدرس تورنتو یعنی شماره ۱ بلور غربی (
One Bloor West) ساخته خواهد شد. این پروژه هم اکنون نیز سر و صدای زیادی ایجاد کرده است چراکه قرار است به جای یک ساختمان ۱۱۴ ساله یعنی فروشگاه لباس مردانه Stollerys ساخته شود. ساختمان این فروشگاه ظرف چند روز پس از دریافت مجوز شهرداری برای خراب کردن آن، علیرغم تلاش های کریستین وانگ-تم عضو شورای شهر تورنتو برای به ثبت رساندن آن به عنوان میراث تاریخی، ویران شد.
شما تا چند سال قبل، بیشتر بخاطر بیزنس خشک شویی تان شناخته می شدید. حالا صاحب یکی از با ارزش ترین املاک کانادا هستید. چطور این اتفاق افتاد؟
بارها از من درباره شباهت های این دو بیزنس با یکدیگر سوال شده. ما با Dove Cleaners، یک بیزنس سطح بالا که به جزئیات توجه دارد را خلق کردیم. بازار املاکی که من به آن وارد شده ام هم این خصوصیت را دارد. مشتریانش هم همان مشتریان Dove Cleaners هستند.
افراد زیادی بودند که می خواستند به زمین Stollerys دست پیدا کنند. چطور این کار را کردید؟
فرایند آن حدود ۱۱ ماه طول کشید. کار متفاوتی که من نسبت به بقیه انجام دادم این بود که فهمیدم در کنار جنبه مالی معامله، صاحبان ملک چه احساسی دارند و چه می خواهند. اینجا فقط پول مطرح نیست. چون شما با کسانی روبرو بودید که ۱۱۴ سال صاحب ملک بودند و به آن وابستگی عاطفی داشتند. باید این را درک می کردید.
چگونه این رابطه را ایجاد کردید؟
چندین بار با آنها ملاقات کردم. از دفتر کارم پیاده به Stollerys می رفتم و در طبقه بالای ساختمان می نشستم و قهوه می نوشیدم. ما در باره گذشته، حال و آینده با همدیگر صحبت می کردیم. گاهی صحبت هایمان ارتباطی به ملک نداشت. ما در باره زندگی صحبت می کردیم. موضوعات شخصی. رابطه بین ما به یک رابطه دوستانه توام با اعتماد متقابل تبدیل شد. چنین رابطه یی نمی تواند ساختگی باشد. ما توانستیم به عنوان دوست در کنار همدیگر بنشینیم و کار را پیش ببریم.
گفتنی است این برج بعد از برج CN Tower بلندترین برج کانادا و احتمالا گرانترین برج خواهد بود ارتفاع این برج ۳۱۸ متر و با بودجه یک میلیارد دلاری ساخته خواهد شد.
- بزرگترین نگرانی آنها چه بود؟
بزرگترین نگرانی آنها عاطفی بود، بخصوص برای اد والی (مدیر فروشگاه). این فروشگاه همه هویت او بود. برای اد، تصمیم گیری فوق العاده احساسی و دشوار بود. “سادگی” برای اد خیلی مهم بود و دوست داشت همه چیز به سادگی و با فشردن دست همدیگر به نشانه ضمانت انجام شود. من هم به این ارزش پایبند بودم. مساله این بود که به حرفی که می زنید پایبند باشید و به قول تان عمل کنید. من در این معامله یک دوست واقعی پیدا کردم.
- کار تخریب ساختمان در حالی آغاز شد که خانم کریستین ونگ-تم اولین گام را برای ثبت Stollerys به عنوان میراث تاریخی برداشته بود. آیا این همزمانی اتفاقی بود؟
شما نمی توانید ظرف ۴۸ ساعت مجوز تخریب بگیرید. این پروسه هفته ها یا ماه ها طول می کشد. ما در پاییز سال ۲۰۱۴ با مسوولین شهرداری ملاقات کردیم. آنها از برنامه های ما اطلاع داشتند. شهرداری ۱۰۰ سال وقت داشت که به این مکان نگاه کند و تشخیص بدهد که این ارزشمندترین نقطه در شهر است. ما برنامه هایمان را آشکارا و با شفافیت کامل تشریح کرده بودیم. بنابراین وقتی درست ۴۸ ساعت قبل از آغاز عملیات تخریب، از موضع آنها آگاه شدم، تعجب کردم. در این مورد هشداری به من داده نشده بود. اولین بار موضوع را از رسانه ها شنیدم. هیچ اطلاعی از آن نداشتم. ما مجوز قانونی داشتیم و از کلیه مقررات و قوانین شهرداری پیروی کردیم. وقتی شهرداری مجوز را صادر کرده، چرا باید یکباره چنین موضع گیری صورت گیرد؟
- عملیات تخریب در آخر هفته آغاز شد. آیا این اقدامی رایج است؟
شما به دلیل ترافیک سبک تر آخر هفته و همینطور بخاطر قرار داشتن در فصل زمستان این کار را آخر هفته انجام می دهید. مسلما این کار را در یک آخر هفته از روزهای تابستان انجام نمی دادم. این بهترین زمان برای انجام این کار بود. چون اکثر مردم بخاطر سرمای هوا، از خانه بیرون نمی آیند. ضمن اینکه از ترافیک دوشنبه تا جمعه هم خبری نبود.
- وقتی چنین پروژه ای پیشنهاد می شود، حامیان میراث فرهنگی یا تاریخی با اجرای آن مخالفت می کنند. نظرتان در باره آنها چیست؟
در بیشتر موارد با آنها موافق هستم. به لزوم حفظ میراث فرهنگی و تاریخی اعتقاد دارم. به معماری بعضی از ساختمان هایی که ساخته ام توجه کنید. ساختمان ۱۳۳ Hazelton یک ساختمان قدیمی است و دارای همان ارزش هایی است که حامیان میراث تاریخی از آن صحبت می کنند. اگر در Stollerys چنین ارزش هایی را مشاهده می کردم، مطمئن باشید یا آن را در پروژه می گنجاندم یا اصولا برای جایگزین کردن آن اقدام نمی کردم. زیبایی به نگاه بیننده بستگی دارد. من چند تکه از سنگ های فروشگاه را به احترام خانواده مالک قبلی آن حفظ کرده ام و یک نماد یادبود برای گرامیداشت Stollerys خواهم ساخت.
- چه شد که تصمیم گرفتید با نورمن فاستر کار کنید؟
من با فاستر در نیویورک، لندن، فرانسه و کانادا ملاقات کردم . ما در باره راه های مختلف کار در این منطقه و اجرای پروژه یی که بتواند تورنتو را در صحنه معماری بین المللی معرفی کند، با همدیگر صحبت کردیم. بخش retail، یکی از مهمترین بخش های این پروژه است. اینجا قلب retail تورنتو یا حتی کاناداست. می خواستیم یک معبر یا گذرگاه مرتبط با ایستگاه های مترو داشته باشیم. بخش مسکونی آن هم کاملا منحصربفرد است و قبل از این در تورنتو دیده نشده است. معماران انگشت شماری وجود دارند که بتوانند این خواسته ها را برآورده کنند. فاستر کاملا می دانست که چه باید بکند.
- نظرتان در مورد ساخت و سازهایی که اینروزها در تورنتو انجام می شود چیست؟ آیا از آنچه می بینید راضی هستید؟
آنچه در تورنتو اتفاق می افتد را تحسین می کنم. معتقدم که خوش اقبال هستیم که می بینیم تورنتو چگونه به یک شهر بین المللی تبدیل می شود. ما مجموعه یی از فرهنگ های مختلف هستیم، مثل سازمان ملل متحد. فکر می کنم رشدی که شاهدش هستیم و تعداد جرثقیل هایی که سر به آسمان بر داشته اند، مدرکی است برای اثبات موفقیت تورنتو.
- اما کاندوهای همشکل زیادی ساخته می شوند که با مصالح ارزانقیمت هم ساخته شده اند؟
مساله توجه به جزئیات است. اگر با کنترل کیفیت مشکل دارید یعنی به جزئیات توجه نکرده اید. من به نوعی یک micromanager هستم و به جزئیات فوق العاده اهمیت می دهم. شخصا در همه مراحل دخیل هستم. از رنگ آجرها گرفته تا جزئیات لولاهای درب ها. اکثر این ساختمان ها از روی یک فرمول واحد ساخته شده و فاقد روح هستند. می خواهیم “روح” را به یانگ و بلور بیاوریم.
- آیا می توانید جزئیات چیزی که خواهیم دید را فاش کنید؟
ما برنامه هایمان را در اولین هفته مارچ اعلام می کنیم. چیزی که شما شاهد آن خواهید بود، یک ساختمان منحصربفرد ۸۰ طبقه خواهد بود. چیزی را خواهد دید که هرگز در تورنتو ساخته نشده و شبیه هیچکدام از ساختمان های تورنتو یا حتی کانادا، نیست.
- جنیفر کسمات زمانی گفت که مایل نیست از ورود ego architecture یا (معماری نفس) به این شهر استقبال کند. آیا نگران نیستید که این پروژه، اینچنین باشد؟
اگر سازنده دیگری بود، چرا. ما علاقه ای به خلق چیزی که بی سلیقه و نامناسب باشد، نداریم. “نفس” یکی از چیزهایی است که باید آن را کنار بگذارید.
