انورکسیا نوعی اختلال تغذیهای است که به خودآزاری بهمنظور کاهش وزن بیش از حد اطلاق میشود.
بهگزارش مشرق، انورکسیا نوعی اختلال تغذیهای است که به خودآزاری بهمنظور کاهش وزن بیش از حد اطلاق میشود، اختلالی روحی است که سبب میشود فرد مبتلا خود را مجبور به تحمل گرسنگی کند؛ این مشکل معمولا در افراد جوان به خصوص دختران در زمان آغاز بلوغ شروع میشود.
افرادی که از این بیماری رنج میبرند، دچار کاهش وزن شدید میشوند؛ این کاهش وزن معمولا 10 تا 15 کیلوگرم کمتر از وزن طبیعی فرد است. این بیماری بیشتر دختران جوان را تحتتأثیر قرار میدهد و در میان مبتلایان به این بیماری بیشتر دختران جوان به چشم میخورند.
از طرف دیگر، گفته میشود که بیشتر این بیماری در میان افراد ثروتمند و مرفه و خانوادههایی که از نظر اقتصادی در طبقات اجتماعی بالاتری هستند شایع است. علاوه بر این، افرادی که شغل آنها ایجاب میکند تناسب اندام داشته باشند و اضافه وزن نداشته باشند، بیشتر امکان دارد که به این بیماری مبتلا شوند.
افراد مبتلا به این بیماری به حمایت اطرافیان نیاز دارند و باید تلاش کنند تا بتوانند یکی از مواد غذایی را که نسبت به خوردن آن حساسیت کمتری دارند را انتخاب و از همان تغذیه کنند و به مرور زمان حساسیتهای غذایی خود را کاهش دهند و بهتر است در شروع این بیماری تحتنظر یک متخصص تغذیه و همچنین یک روانشناس قرار گیرند.
این افراد نسبت به مصرف بیشتر مواد غذایی امتناع، مقاومت و حتی عصبانیت و پرخاشگری از خود نشان میدهند؛ از جمله علائم این بیماری میتوان به امتناع به غذا خوردن، نگرانی، تنش، ضعف، تنگی نفس و به هم ریختن پوست اشاره کرد. این بیماری در دختران جوان میتواند خود را با به هم خوردن هورمونها نیز نشان دهد.
جام جم سرا: صرع به دنبال بروز اختلال در عملکرد سلولهای مغز ایجاد میشود، ولی گاهی ممکن است علامتی از یک بیماری دیگر که موجب آسیب یا تخریب مغز شده است، باشد.
دکتر پرویز بهرامی، دانشیار مغز و اعصاب معتقد است که صرع، بیماریای است که ممکن است با دیگر بیماریها اشتباه شود و در صورت تشخیص درست، میتوان این بیماری را به صورت اصولی و موفقیتآمیز درمان کرد.
این فوقتخصص تشنج و نوارمغز در گفتوگو با جامجم با تاکید بر این که اگر تشنج بیش از دو بار تکرار شود به آن صرع گفته میشود، میگوید: تشنج ، ناشی از اختلال در فعالیت یا عملکرد گروهی از سلولهای مغزی است که به طور همزمان ایجاد میشود و ممکن است به علائمی مانند احساس بوی غیرعادی و تغییر در شکل، رنگ و اندازه اشیا، اختلال در تکلم، فراموشی، خیرگی یا قطع ارتباط با محیط اطراف منجر شود یا شخص روی زمین بیفتد و کف از دهانش خارج شود، عضلاتش دچار انقباض شود و بعد از آن نیز حالت گیجی و منگی به وی دست دهد.
دلایل صرع در سنین مختلف
دلایل و ریشههای ابتلا به صرع در بیشتر موارد نامشخص است، ولی در سنین مختلف، علتهای آن متفاوت است.
به گفته دکتر بهرامی صرع در دوران نوزادی معمولا ناشی از ناهنجاریهای مادرزادی، آسیبهای حین زایمان، اختلالات متابولیک یا عفونتهاست. در دوران شیرخواری و کودکی، مهمترین علت آن تب است، ولی این عفونتها نیز میتواند به تشنج یا صرع منجر شود. در دوران نوجوانی و بزرگسالی، ضربههای مغزی، سوءمصرف مواد (بخصوص مواد روانگردان)، تومورها و آسیب مغزی و در دوران کهنسالی، آسیبهای عروقی مغز مانند سکتههای مغزی و بیماریهای تحلیل برنده مغز از مهمترین دلایل ابتلا به صرع محسوب میشود.حتی بررسیها نشان میدهد که مصرف انواع مواد، بخصوص داروهای نیروزا و ترامادول در جوانی یکی از علتهای مهم بروز و ابتلا به صرع است.
تشدید حملههای صرع
به گفته دکتر بهرامی، بیخوابی، گرسنگیهای طولانی، خستگی مفرط، نور شدید و محرک بخصوص رقص نور، تغییر در شیفت کاری، قطع خودسرانه داروهای ضد تشنج یا مصرف داروها و مواد روانگردان ممکن است به حملههای صرع یا تشدید آن منجر شود.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا سکته مغزی، بیماری قلبی و آلزایمر میتواند موجب صرع شود، توضیح میدهد: سکته مغزی یکی از علتهای شایع صرع در سنین کهنسالی است. همچنین بیماری آلزایمر میتواند از علتهای آن باشد، ولی بررسیهای انجام شده رابطه بیماریهای قلبی را با صرع تائید نمیکند. فشارهای روانی نیز از علل ابتلا به صرع محسوب نمیشود، اما میتواند موجب تشدید بروز تشنج در افراد مبتلا به صرع شود.
مصروعها کند ذهن نیستند
شاید برخی افراد تصور کنند که افراد مبتلا به صرع مبتلا به نوعی اختلال رفتاری ـ روانی نیز هستند، ولی دکتر بهرامی با نفی این مساله میگوید: بعضی حملههای تشنجی ناشی از بیماری صرع ممکن است به صورت اختلال رفتاری بروز کند که البته بعد از حمله برطرف میشود. البته ممکن است برخی بیماران، علاوه بر صرع مبتلا به یک بیماری خلقی یا روانی جداگانه نیز باشند. این متخصص مغز و اعصاب تاکید میکند: همچنین ابتلا به صرع با کاهش تواناییهای ذهنی همراه نیست. به بیان دیگر، نه تنها این تصور که بهره هوشی مبتلایان به صرع کمتر از افراد عادی است، اشتباه بوده، بلکه بهره هوشی بسیاری از مبتلایان به این بیماری بالاست و جزو نوابغ هستند. حتی در تاریخ افرادی همچون داستایوفسکی، آگاتا کریستی و ناپلئون نیز مبتلا به صرع بودهاند.
بیماری قابل درمان با دارو
برخلاف تصوراتی که در گذشته وجود داشته و بر اساس آن،صرع را غیر قابل درمان میدانستهاند، صرع تا حد زیادی قابل درمان است و مهمترین درمان آن نیز دارویی است.
دکتر بهرامی با اشاره به این مطلب میافزاید: البته درمان صرع را نمیتوان صددرصد عنوان کرد، اما بین 60 تا 70 درصد بیماری با دارو کنترل میشود. بر این اساس، لازم است بیمار به مدت سه تا پنج سال به طور مداوم، دارو مصرف کند و زیر نظر پزشک باشد، اما اگر بیماری صرع، بعد از یکسال، با درمانهای درست و مناسب کنترل نشود، باید از نظر نیاز به درمان جراحی مورد بررسی قرار بگیرد.
آنچه اطرافیان بیمار مصروع باید بدانند
خوب است بدانید که هنگام بروز تشنج، اطرافیان بیمار مصروع چه اقدامات اولیهای را باید انجام دهند:
ـ اطرافیان ابتدا باید خونسردی خود را حفظ کنند.
ـ زمان را یادداشت و مدت تشنج را به خاطر داشته باشند.
ـ فرد را از موقعیتهای خطرناک (مانند بلندی، کنار آتش،اجسام تیز و...) دور کنند.
ـ سعی نکنند چیزی در دهان بیمار قرار دهند یا دست و پای او را بگیرند.
ـ بیمار را به سمت چپ بخوابانند، دهان و صورت او را رو به پایین بگیرند، ترشحات دهان بیمار را با دستمال یا پارچه تمیز پاک کنند و اگر یقه لباس سفت و محکم بسته شده آن را باز کنند.
ـ اگر تشنج، بیش از پنج دقیقه طول کشید اورژانس 115 را خبر کنند.
پونه شیرازی / گروه سلامت
جام جم سرا: آنطور که متخصصان میگویند بیماری کولیت اولسراتیو شایعتر از کرون است و افراد بیشتری را درگیر میکند، ولی کرون بیماریای است که میتواند کل دستگاه گوارش را گرفتار کند و دهان، مری، معده، روده باریک و کولون را درگیر خودش میکند. در حالی که در بیماری کولیت اولسراتیو فقط روده بزرگ یا کولون درگیر بیماری میشود و نشانههای بیماری را نمایان میکند.
همانطور که گفته شد، کولیت اولسراتیو و کرون، بیماریهای التهابی روده است که باعث التهاب و تورم روده میشوند. البته علت اصلی بروز این مشکل به طور دقیق مشخص نیست و آنطور که دکتر ستار جعفری، فوقتخصص بیماریهای گوارش و کبد به جامجم میگوید: زمانی که چنین بیماریهایی اتفاق میافتد، با علتی نامعلوم روده ملتهب و بیماری آغاز میشود.
وی توضیح میدهد: زمانی که فردی دچار التهاب روده میشود، کارکرد رودهاش دچار اختلال خواهد شد و از نظر ظاهری با نشانههایی مانند تورم، قرمزی، خراش، زخم و تنگی روبهرو میشود. زمانی که التهاب و تورم پیشرفت میکند و درمانی هم صورت نمیگیرد، التهاب و ورم به تنگی در روده و حتی گاهی ممکن است به بروز انسداد روده منجر شود.
این فوقتخصص بیماریهای گوارش و کبد با اشاره به این که علت اصلی ایجاد این بیماری هنوز به طور دقیق مشخص نشده، میگوید: با توجه به نامعلوم بودن علت اصلی بیماری، درمان این بیماری هم طولانی مدت است و بیمار باید سالها به درمان ادامه دهد.
این بیماری چه نشانههایی دارد؟
بیماری کرون بیماریای است که موذیانه و مبهم خودش را نشان میدهد و به همین دلیل ممکن است افرادی که دچار این بیماری هستند، سالهای سال و بدون این که خودشان نسبت به این موضوع آگاه باشند، با این بیماری زندگی کنند یا با فکر بیماریهای دیگر، درمان شوند.
دکتر جعفری درباره علائم این بیماری چنین توضیح میدهد: دردهای مبهم شکمی، کاهش وزن و کاهش اشتها، تبهایی با علت نامشخص، سوءتغذیه، اسهالی که برای مدتی ادامه پیدا میکند، دفع خون روشن از مقعد، انسداد روده، دردهای شدید شکمی و نفخهایی که به هر دارویی جواب نمیدهد یا علت مشخصی ندارد، میتواند از نشانههای این بیماری باشد.
این فوقتخصص بیماریهای گوارش و کبد یادآور میشود: با توجه به این که کرون کل دستگاه گوارش را گرفتار میکند، ممکن است علائم در قسمتهای مختلف بدن نمایان شود. به عنوان نمونه ممکن است بیماری خودش را با آفتهای دهانی نشان دهد که با روشهای معمول درمان نمیشود و درمانشان سخت است. همچنین ممکن است زخمهایی در معده ایجاد شود که ابتدا تصور میکنیم زخم معده ساده است، اما پس از درمان و نمونهگیری از زخم، مشخص خواهد شد این زخم ناشی از بیماری کرون است. روده باریک هم در این بیماری ممکن است درگیر شود. با توجه به این که روده باریک در مقایسه با دیگر بخشهای دستگاه گوارش، فضای تنگتری دارد، التهاب و ورم در این نواحی زودتر به تنگی و انسداد منجر خواهد شد. علائم بیماری هنگام درگیر شدن روده باریک هم بیشتر به صورت دردهای شکمی مزمن، کاهش وزن و ترس از غذا خوردن است چون بیمار با غذا خوردن دچار درد میشود و همین ترس از غذا خوردن باعث خواهد شد به مرور زمان دچار کاهش وزن شود و سوء تغذیه بگیرد یا اگر در سنین رشد است، به خوبی رشد نکند.
البته وی تاکید میکند تشخیص این بیماری گاهی سخت میشود و به همین دلیل ممکن است پزشک با تاخیر بهتشخیص نهایی برسد.
چه سنی؟ چه افرادی؟
این بیماری هم مانند بسیاری دیگر از بیماریها، در سن و سال خاصی بیشتر مشاهده میشود؛ به این معنی که در سنین مشخصی، احتمال روبهرو شدن با این بیماری بیشتر است. دکتر جعفری درباره سن شایع بروز بیماری کرون، میگوید: این بیماری معمولا در دهه دوم و سوم زندگی نمایان میشود و در سنین بیست تا سی سالگی و گاهی هم هفده ـ هجده سالگی شروع میشود.
علاوه بر این سنین، دوره دیگری هم در زندگی وجود دارد که احتمال روبهرو شدن با این بیماری در آن وجود دارد که به گفته این پزشک متخصص، اگر بیماری کرون در سنین بیست تا سی سالگی خودش را نشان ندهد، معمولا در دهه 60 و 70 زندگی و در سنین بالاتر نمایان خواهد شد.
وقتی کرون پیشرفت میکند...
گاهی بیماران پس از روبهرو شدن با علائم بیماری مانند دردهای شکمی مبهم با عارضه به پزشک مراجعه میکنند. دکتر جعفری با بیان این مطلب، توضیح میدهد: اگر کرون پیشرفتهتر شده و از حالت التهاب خارج شود و بیمار را دچار تنگی یا انسداد کند، معمولا ممکن است با علائم انسدادی روده به پزشک مراجعه کنند.
حالا ممکن است این سوال مطرح شود که کرون میتواند به سمت بدخیمی پیش برود یا نه؟ این پزشک متخصص در پاسخ به این پرسش میگوید: بیماریهای التهابی روده در صورتی که برای مدتی طولانی ادامه پیدا کند، میتواند فرد را مستعد ابتلا به سرطان کند و این موضوع بخصوص زمانی که بیماری درمان نمیشود و التهاب با دارو از بین نمیرود، بیشتر دردسرساز خواهد شد.
وی توضیح میدهد: طولانیشدن بیماری، بیتوجهی به درمان و در پیش نگرفتن روشهای درمانی باعث میشود فرد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بدخیمیها قرار بگیرد.
کرون درمان میشود یا نه؟
دکتر جعفری ضمن بیان این نکته که درمان بیماری کرون نسبت به کولیت اولسراتیو کمی مشکلتر است، توضیح میدهد: کرون تمام جداره و لایههای روده را درگیر میکند و به همین دلیل علائم آن بیشتر است و درمانش هم سختتر خواهد بود.
وی میافزاید: آبسههای اطراف مقعد نیز از علائم شایع بیماری کرون است که بیماران باید به این نشانهها هم توجه کنند. بنابراین فراموش نکنید فیستولها یا آبسههای اطراف مقعد که با روشهای معمول درمان نمیشود، ممکن است ناشی از این بیماری باشد.
به گفته این متخصص بیماریهای گوارش و کبد، تشخیص کرون زمانی که فقط روده باریک را درگیر میکند و به روده بزرگ کاری ندارد، دشوارتر است چون دسترسی به ابزاری که برای روده باریک داریم، در مقایسه با روده بزرگ کمتر است و در نتیجه تشخیص دیرتر اتفاق میافتد.
وی ادامه میدهد: در صورت تشخیص بیماری کرون، باید درمان صورت گیرد که البته این درمان دارویی است و پزشک باید به کمک دارو، التهاب را برطرف کند. زمانی که التهاب مهار میشود، کارکرد روده به حالت نرمال برمیگردد و در نتیجه عوارض بیماری هم برطرف خواهد شد.
دکتر جعفری یادآور میشود: درمان این بیماری طولانیمدت است و گاهی بیمار ناچار میشود تا پایان عمر از داروهایی که پزشک تجویز کرده، استفاده کند. بنابراین نباید فراموش کنیم این بیماری به صبر و حوصله نیاز دارد و درمان باید مدتها ادامه پیدا کند.
نیلوفر اسعدیبیگی / گروه سلامت
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از فردا، گاهی اوقات عطسه تکی است و شما به یک «آچووووو» بسنده میکنید. بعضی اوقات هم دو یا سه بار عطسه میکنید. اما همیشه از اطرافیان میشنوید که با صدای بلند میگویند: «عافیت باشه»! این عطسههای چندتایی ممکن است بیش از حد باشند اما در واقع به مردم کمک میکند تا چیزهای محرک را از مسیر جریان تنفس خود دور کنند.
معمولاً عطسه به دلیل وجود شیء خارجی در بینی رخ میدهد. بنابراین، شما عطسه میکنید تا آن را از مجرای تنفسی خود خارج کنید. چندین محرک هستند که عطسه کردن در شما را بیشتر تحریک میکنند. عفونتهای دستگاه تنفسی، مانند سرماخوردگی معمولی، میتواند غشای مخاط بینی را آزار دهد. همین طور هوای سرد، مواد حساسیتزا، مانند آلایندهها، کُرک، پرز و موی حیوانات خانگی، محرکهای فیزیکی شامل دود سیگار و آلودگی هوا و نیز ذرات محیطی مانند گرد و خاک، کپک و قارچ.
اما همه عطسهها به محرکها مربوط نمیشوند. برخی از مردم وقتی در معرض نور خورشید قرار میگیرند هم عطسه میکنند که به این حالت عطسه نوری میگویند؛ این مشکل در بین ۱۰ تا ۳۵ درصد از مردم دنیا رخ می دهد. افرادی هم هستند که وقتی شکمشان پر میشود عطسه میکنند؛ عارضهای که به اشباع معروف است.
این که دلیل تحریک و عطسه شما چیست مهم نیست. چیزی که حائز اهمیت است این است که هنگام عطسه کردن جلوی بینی و دهان خود را بگیرید تا از انتشار میکروب جلوگیری کنید.
توصیه میشود اگر در دستهای خود عطسه میکنید، حتماً دستهایتان را بشویید؛ حتی اگر با آرنجتان جلوی عطسه را میگیرید. اما خب، در این صورت لباس شما به دستمال گردگیری آشپزخانه بیشتر شباهت خواهد داشت تا لباس پلوخوری!
بهترین راه این است که همیشه با خودتان دستمال کاغذی داشته باشید و هنگام عطسه کردن، آن را جلوی بینی و دهان خود بگیرید.
انورکسیا نوعی اختلال تغذیهای است که به خودآزاری بهمنظور کاهش وزن بیش از حد اطلاق میشود.
بهگزارش مشرق، انورکسیا نوعی اختلال تغذیهای است که به خودآزاری بهمنظور کاهش وزن بیش از حد اطلاق میشود، اختلالی روحی است که سبب میشود فرد مبتلا خود را مجبور به تحمل گرسنگی کند؛ این مشکل معمولا در افراد جوان به خصوص دختران در زمان آغاز بلوغ شروع میشود.
افرادی که از این بیماری رنج میبرند، دچار کاهش وزن شدید میشوند؛ این کاهش وزن معمولا 10 تا 15 کیلوگرم کمتر از وزن طبیعی فرد است. این بیماری بیشتر دختران جوان را تحتتأثیر قرار میدهد و در میان مبتلایان به این بیماری بیشتر دختران جوان به چشم میخورند.
از طرف دیگر، گفته میشود که بیشتر این بیماری در میان افراد ثروتمند و مرفه و خانوادههایی که از نظر اقتصادی در طبقات اجتماعی بالاتری هستند شایع است. علاوه بر این، افرادی که شغل آنها ایجاب میکند تناسب اندام داشته باشند و اضافه وزن نداشته باشند، بیشتر امکان دارد که به این بیماری مبتلا شوند.
افراد مبتلا به این بیماری به حمایت اطرافیان نیاز دارند و باید تلاش کنند تا بتوانند یکی از مواد غذایی را که نسبت به خوردن آن حساسیت کمتری دارند را انتخاب و از همان تغذیه کنند و به مرور زمان حساسیتهای غذایی خود را کاهش دهند و بهتر است در شروع این بیماری تحتنظر یک متخصص تغذیه و همچنین یک روانشناس قرار گیرند.
این افراد نسبت به مصرف بیشتر مواد غذایی امتناع، مقاومت و حتی عصبانیت و پرخاشگری از خود نشان میدهند؛ از جمله علائم این بیماری میتوان به امتناع به غذا خوردن، نگرانی، تنش، ضعف، تنگی نفس و به هم ریختن پوست اشاره کرد. این بیماری در دختران جوان میتواند خود را با به هم خوردن هورمونها نیز نشان دهد.