به گزارش جام جم آنلاین به نقل از فارس، رضا ملایری فوق تخصص خون و سرطان در خصوص تنباکو یکی از عوامل ایجاد کننده سرطان گفت : کشیدن تنباکو، جویدن و قرار گرفتن در معرض دود آن مسبب حدود یک سوم از مرگهای ناشی از سرطان در هر سال است.
وی افزود : در افراد سیگاری خطر ابتلا به سرطان ریه با تعداد سیگار کشیده شده در روز، تعداد سالهایی که سیگار کشیدهاند و نوع محصول سیگار و اینکه به چه شدت دود آنرا استنشاق کردهاند افزایش مییابد.
ملایری اضافه کرد : در مجموع، آنهایی که یک بسته سیگار در روز استعمال میکنند شانس ابتلا به سرطان ریه در آنها حدود 10 برابر افراد غیر سیگاری است و همچنین افراد سیگاری (در مقایسه با افراد غیرسیگاری ) در معرضی پیدایش انواع دیگر سرطانها مانند سرطان دهان، حنجره، مری، پانکراسی، مثانه، کلیه و دهانه رحم هستند.
فوق تخصص خون و سرطان افزود : سیگار کشیدن همچنین می تواند احتمال پیدایش سرطانهای معده، کبد، پروستات، کولون و رکتوم را افزایش دهد. خطر سرطان بلافاصله پس از اینکه شخصی ، سیگار را ترک نماید شروع به کاهش می گذارد بطوری که این خطر به تدریج هر ساله (پس از ترک کردن) رو به کاهش میرود.
ملایری گفت: مطالعات نشان می دهند که مواجهه با دود سیگار در محیط ، که به عنوان دود دست دوم یا دود غیرمستقیم نامیده می شود نیز خطر سرطان ریه در افراد سیگاری را افزایش می دهد.
ملایری در خصوص اشعه فرابنفش یکی دیگر از عوامل ایجاد کننده سرطان گفت : تابش این اشعه از خورشید موجب پیر شدن زودرس و آسیبهای پوستی می شود و نیز میتواند منجر به سرطان پوست گردد. برای کاهش خطر سرطان پوست که توسط تابش فرابنفش خورشیدی ایجاد می شود، بهتر است از مواجهه با آفتاب وسط روز (از 10 صبح تا 3 بعد از ظهر) اجتناب نمود.
وی گفت روش ساده دیگر آن است که هنگامیکه سایه شما از خود شما کوچکتر است از ایستادن مقابل خورشید حذر نمایید. توجه به این نکته ضروری است که اشعه ماورا خورشید (در ساعات مذکور) ، حتی در سایه و یا روزهای ابری هم می تواند همان آسیب ها را وارد کند. گرفتن حمام آفتاب و سولاریوم جهت برنزه کردن پوست نیز آسیب زننده است.
ملایری گفت: پوشیدن یک کلاه لبه پهن ، استفاده از عینک های آفتابی، لباسهای آستین بلند جنبه حفاظتی دارند. همچنین بکار بردن کرمهای ضد آفتاب با SPF بالاتر أز 30 بسیار مفید است.
سونا فواید و همچنین خطراتی را به همراه دارد
استفاده از سونا در میان ورزشکاران بسیار شایع است و بسیاری از افراد علاقه دارند که دقایقی را در آرامش در اتاق سونا سپری کنند. سونا فواید و همچنین خطراتی را به همراه دارد.
میزان گرما و رطوبت سونا تاثیر آن بر بدن را تغییر می دهد. “سونا باعث افزایش جریان خون، کاهش سوزش عضلات، بهبود بخشیدن به حرکت مفاصل و درمان آرتروز” میشود. گرمای سونا آرامش را افزایش میدهد و برای سلامتی مفید است.
استفاده از سونا احتمال مرگ بر اثر بیماریهای قلبی – عروقی را کاهش میدهد.
افرادی که در طول هفته دو تا سه بار از سونا استفاده میکنند که 22 درصد کمتر احتمال مرگ ناگهانی دارند.
افرادی که در طول هفته بیش از چهار بار از سونا استفاده میکنند، 63 درصد کمتر دچار مرگ ناگهانی میشوند.
بررسیها نشان داده است که نشستن در سونا میتواند تاثیر ورزش با شدت متعادل را داشته باشد. ضربان قلب تا 150 بار در دقیقه افزایش مییابد و جریان خون افزایش مییابد.
سونا عملکرد سلول های قلب را بهبود میبخشد. این سلول ها در میزان خون رسانی به ارگان های بدن تاثیر گذار هستند و عملکرد قلب را بهبود میبخشند.
استفاده از سونا استرس را کاهش میدهد. با همه اینها سونا نباید جایگزین برنامه های ورزشی شود و باید همراه با ورزش استفاده شود.
خطرات سونا:
طبق گزارش انجمن قلب آمریکا، استفاده متعادل از سونا بیخطر است. رفتن از سونا بخار به داخل استخر آب سرد توصیه نمیشود ، زیرا فشار خون را افزایش میدهد. افرادی که فشار خون کمی دارند باید قبل از استفاده از سونا با پزشک مشورت کنند. افرادی که سکته قلبی داشتهاند نیز به مشورت با پزشک احتیاج دارند.
یکی از خطرات استفاده از سونا کاهش میزان رطوبت و آب بدن است ، زیرا تعریق افزایش مییابد.
افرادی که بیماری های خاصی همچون بیماری کلیه دارند نیز در معرض کاهش میزان آب بدن در سونا هستند.
دمای بالای هوا در سونا ممکن است باعث سرگیجه و تهوع شود.
برای استفاده از سونا چه نکاتی را باید رعایت کرد:
– الکل مصرف نکنید. الکل احتمال کاهش آب بدن را افزایش میدهد.
– زمان استفاده از سونا را محدود کنید: بیش از 20 دقیقه در سونا نمانید. افرادی که کمتر از سونا استفاده کردهاند بهتر است که کمتر از 10 دقیقه در اتاق سونا بمانند.
– آب بنوشید، بهتر است آب و مایعات مصرف کنید تا جایگزین آب از دست رفته بدن شود. افرادی که در سونا هستند باید دو تا چهار لیوان آب بنوشند.
– در صورت بیماری از سونا استفاده نکنید. بهتر است صبر کنید تا بیماری شما بر طرف شود. زنان باردار نیز بهتر است با پزشک مشورت کنند.
تصورات اشتباهی نیز درباره سونا وجود دارد . بعضی افراد فکر میکنند که استفاده از سونا سموم را از بدن خارج میکند. هیچ شواهد علمی برای این مساله وجود ندارد. عرق لزوماً از سم تشکیل نشده است. بسیاری از سموم به روش های دیگری باید از بدن خارج شوند.
تصور غلط دیگر درباره سونا این است که سونا وزن را کاهش میدهد. ممکن است که استفاده از سونا به تنهایی باعث کاهش نیم کیلو از وزن بدن شود، اما این کاهش وزن به دلیل از دست دادن آب بدن است و نه چربی ها ، به محض این که فرد غذا بخورد و آب بنوشد این میزان وزن جایگزین میشود.
منبع: ایسنا
برخی از داروها می توانند باعث بروز دردهای شکمی بشوند
همه انسانها به گونه ای شکم درد یا معده درد را تجربه کرده اند. “دردهای شکمی” اصولا زودگذر هستند یا پس از صرف غذا سراغ فرد می آیند. این نوع دردها دلایل متنوعی دارند و ما چندین نمونه از آنها را برایتان نام برده ایم.
1. مسومیت غذایی
مسومیت های غذایی که در نتیجه باکتری ها به وجود می آیند، به دردهای معده، اسهال و استفراغ منجر می شوند. حتی در موارد نادر مشاهده شده است فرد در نتیجه باکتری های غذای مسموم جان خود را از دست داده است. نشانه های مسمومیت غذایی یک تا دو روز در بدن باقی می مانند.
2. عوارض جانبی دارو
تقریبا همه داروها عوارض جانبی دارند که یکی از آنها دردهای شکمی است. برخی از داروها همچون آنهایی که برای جلوگیری از پوکی استخوان هستند، می تواند باعث دردهای شکمی بشوند. داروهایی که با نام NSAID می شناسید همچون ایبوپروفن و آسپرین ها نیز ممکن است ورم معده و یا حتی زخم معده را موجب بشوند.
3. آماس لوزالمعده
تورم لوزالمعده می تواند باعث ایجاد سوزش در معده و شکم بشود. حتی برخی از بیماران در نتیجه این ورم، دردی را متحمل می شوند که از پشت کمرشان تیر می کشد.
بهتر است بیمار در این حالت به کمر دراز بکشد تا درد، حالت تهوع و استفراغ کاهش پیدا کنند. مصرف بیش از اندازه الکل نیز موجب ناراحتی و سوزش معده می شود.
4. رفلاکس
رفلاکس یا به اصطلاح ترش کردن معده باعث ایجاد درد در بالای معده و پایین سینه می شود. رفلاکس چگونه به وجود می آید؟ وقتی دریچه ای که معده را از مری جدا می کند، ضعیف عمل کند غذا و اسیدهای معده از معده وارد مری می شوند و فرد سوزش شدیدی را در ناحیه زیر سینه احساس می کند که بسیار ناراحت کننده است.
درست غذا نخوردن یا مصرف غذاهای نامناسب (چرب) می تواند موجب ایجاد رفلاکس شود. برای برطرف کردن آن همیشه مراقب نوع غذایی که میل می کنید باشید. داروهای خنثی کننده اسید یا بلوکه کننده H2 هم می توانند در کم کردن این درد موثر باشند.
5. حساسیت به لاکتوز
در سراسر جهان مردم بسیاری هستند که به لاکتوز شیر حساسیت دارند. این حساسیت می تواند منجر به دردهای معده، نفخ شکم، اسهال، تولید گاز معده و هضم نشدن غذا بشود. برای درمان یا پیشگیری از این درد باید مصرف لبنیات و به ویژه شیر و پنیر را ترک کنید.
6. سنگ کیسه صفرا
صفرا یک عضو کوچک بدن است که زیر کبد قرار دارد و ممکن است سنگساز باشد. این سنگ ها می توانند موجب دردهای شکمی بشوند و راه روده ها را مسدود کنند و نتیجه آن دردی است که بیمار متحمل می شود. درد کیسه صفرا در سمت راست و بالای شکم احساس می شود و بیشتر پس از مصرف غذاهای چرب سراغ بیمار می آید.
7. دیورتیکول
بیماری دیورتیکول یا در نتیجه تورم آماس دیورتیکول یا کیسه هایی است که در روده بزرگ وجود دارند. نشانه های این بیماری شامل گرفتگی عضلات شکم است که شاید در واکنش به آنتی بیوتیک انجام شود. رژیم های غذایی که فیبر زیادی دارند می توانند کمک کننده باشند. در انواع بسیار شدید این درد می تواند شامل آبسه، خونریزی و حتی ایجاد حفره بشود که باید آن را جراحی کرد.
8. حساسیت به گلوتن
برخی از مردم به گلوتن واکنش های بدی نشان می دهند. گلوتن در گندم و دانه چاودار موجود است. حالت شدید حساسیت به گلوتن، بیماری سلیاک نام دارد.
گلوتن موجب آسیب دیدن روده کوچک و مانع از عملکرد درست آن می شود. در این حالت روده نمی تواند مواد غذایی را جذب کند. سلیاک می تواند منجر به گاز، نفخ و دردهایی همچون خستگی عمومی بدن می شود.
عدم توانایی روده کوچک در جذب مواد غذایی به استفراغ، کاهش وزن و حتی سوء تغذیه منجر می شود.
9. اندومتروز
این بیماری فقط مختص خانم ها است. اندومتروز زمانی به وجود می آید که بافت های درون رحم در بخش های دیگری از بدن و عموما در لگن رشد می کنند. دردهای شدید، خونریزی غیرمعمول و ناباروری از جمله صدمه های اندومتروز هستند.
از آنجا که این بیماری فقط بخش کوچکی از بدن را تخریب می کند، با جراحی می توان آن را برطرف کرد. البته روش های درمانی دیگری همچون هورمون تراپی نیز می تواند باعث کاهش درد شود.
ورم روده در روده بزرگ یا کوچک باعث درد در ناحیه شکم فرد می شود
10. بیماری تیروئید
با اینکه غده تیروئید در گلو قرار دارد اما می تواند موجب درد معده و شکم بشود. تیروئید پرکار موجب ترشح هورمون زیادی می شود که توسط فرایند هضم تشدید می شود و منجر به دردهای شکمی می شود. تیروئید کم کار هم موجب کاهش روند هضم می شود و به تولید گاز و ایجاد نفخ منجر می شود.
11. انگل
هیچ فردی دوست ندارد تصور کند دردهای شکم و معده او در نتیجه وجود کرم و انگل در بدن او است. اما این مساله می تواند حقیقت داشته باشد و انواع و اقسام کرم و انگل وجود دارند که به واسطه استخر یا آب رودخانه و دریا یا در نتیجه نوشیدن آب های تصفیه نشده وارد بدن و باعث دل درد شدید، دل پیچه، اسهال و استفراغ می شوند.
12. آپاندیس
افرادی که آپاندیس دارند به طور ناگهان دردی شدید در سمت راست شکم خود احساس می کنند که باید فرد را فورا به بیمارستان رساند.
این بیماری بیشتر در کودکان و جوانان شایع است. اگر آپادنیس برداشته نشود می تواند منجر به مرگ بیمار بشود.
13. زخم معده
زخم معده یکی از رایج ترین دردهای شکمی است. این درد اصولا در قسمت نیمه بالایی شکم فرد ایجاد و معمولا هم پس از غذا دردش شدیدتر می شود. افرادی که دچار زخم معده هستند ممکن است حتی نیمه های شب در اثر درد معده از خواب بی خواب شوند.برای درمان این بیماری از انواع آنتی بیوتیک ها استفاده می شود.
14. استفاده بیش از اندازه آدامس های بدون قند
اگر بیش از اندازه سوربیتول استفاده کنید دچار دل درد و اسهال خواهید شد. این ماده در آدامس های بدون قند زیاد موجود است. شاید جالب باشد بدانید، خانمی 21 ساله به دلیل جویدن روزانه 16 آدامس بدون قند، به طور ناگهانی 5 کیلوگرم از وزن خود را از دست داد و دچار دردهای شدید معده و اسهال شد.
15. استرس
استرس منجر به سردرد، فشار خون بالا، بی خوابی و دردهای معده و شکم می شود. افسردگی نیز با گوارش و دردهای شکمی رابطه مستقیم دارد. بنابراین، اگر به طور دایم از درد معده در عذاب هستید شاید دلیل آن اضطراب های شدید باشد. باید سعی کنید تا حد امکان به مسایلی که در زندگی پیش می آیند اهمیت ندهید.
16. ورم روده
ورم روده در روده بزرگ یا کوچک ایجاد و باعث درد در ناحیه شکم فرد می شود. این بیماری می تواند خطرناک و با خونریزی روده یا اسهال همراه باشد.
دردهای شکمی خود را جدی بگیرید زیرا خونریزی و التهاب روده می تواند به بیماری های خطرناک تر منجر شود.
17. سندروم حساسیت روده
این بیماری با درد زیاد همراه است و گاهی سال ها ادامه دارد. البته همچون ورم روده با خونریزی یا اسهال همراه نیست. خانم ها بیشتر از مردها به این بیماری دچار می شوند.
18. سرطان
شاید کمی غیرمعمول به نظر برسد اما سرطان نیز می تواند یکی از دلایل دردهای ناحیه شکم باشد. سرطان می توان در کبد، پانکراس، معده، کیسه صفرا یا تخمدان به وجود بیاید و باعث درد شود.
از دست دادن اشتها، کاهش وزن، حالت های تهوع دایمی، ورم زیاد و … نشانه های دیگری از وجود سرطان هستند. یا مثلا اگر فردی عادت داشته است روزی یک بار دستشویی برود و اکنون روزی سه تا چهار بار دستشویی می رود، ممکن است روده او دچار مشکل شده باشد.
منبع:bartarinha.ir
با هیچ ماده ای نمی توان رنگ مو را برای مدتی خارق العاده به مو چسباند؛
رنگ موها از نظر فرآیند اکسیداسیون به ۲ نوع اکسیداتیو و غیراکسیداتیو تقسیم می شوند اما با توجه به ماندگاری ۴ نوع رنگ مو داریم.
موقت
این رنگ مو غیراکسیداتیو است و در لایه های بیرونی مو انباشته می شود. در رنگ موی موقتی رنگ تنها در سطح مو و لایه کوتیکول وجود دارد و قادر به نفوذ به کورتکس نیست. تغییرات ایجادشده نیز بسیار جزیی است و قابلیت تغییر در رنگ مو را به نحو محسوسی ندارد. رنگ های موقت اسیدی اند، جرم مولکولی زیادی دارند و دارای بار الکتریکی منفی (آنیونیک) هستند و از آنجا که به راحتی در آب حل می شوند، بعد از یکی- دو بار شستشو از روی موها شسته می شوند.
نیمه دائمی Semi Permanent
این رنگ مو غیراکسیداتیو است و تنها مقدار کمی از رنگ وارد لایه کورتکس می شود؛ رنگ های نیمه دائمی از این قبیل دارای ماهیت قلیایی و بار مثبت هستند و تمایل بیشتری برای اتصال به کراتین دارند، به خصوص پایه قلیایی آنها باعث باز شدن کوتیکول و نفوذ بهتر داخل کورتکس می شود. ماندگاری این نوع رنگ ها تنها تا ۶ مرتبه شستشو ادامه دارد.
نیمه دائمی Demi Permanent
این نوع از رنگ موهای حاوی یک ماده قلیایی به غیر از آمونیاک همانند اتانولامین یا سدیم کربنات است. غلظت آب اکسیژنه به عنوان فعال کننده در این رنگ از رنگ دائمی کمتر است و به نوعی در این رنگ مخلوطی از مولکول های Semi با رنگ های اکسیداسیونی همراه آب اکسیژنه وجود دارد.
دائمی
رنگ موهای دائمی که حاوی موادی مثل آمونیاک و پراکسیدهیدروژن یا همان اکسیدانه هستند، باعث تغییرات پایدار و غیرقابل برگشت مو می شوند و با نفوذ در ساختار مو، آن را تخریب می کنند و با شستشو از بین نمی روند.
ترکیبات رنگ موی دائمی
رنگ موهای دائمی ترکیب های خاصی دارند که هر یک مسئول انجام وظیفه ای هستند. پارافنیلن دی آمین، آمونیاک، آب، کرم و اکسیدان از ترکیب های اصلی این رنگ موها محسوب می شوند. آمونیاک که یک ماده قلیایی است، وظیفه دارد قشر خارجی مو یا همان کوتیکول را بشکافد تا رنگ داخل ساقه مو نفوذ کند و در حقیقت، نقش کاتالیزور را در واکنش موها با رنگ دارد. سپس رنگ وارد ساقه مو می شود، رنگدانه های طبیعی مو را از بین می برد و رنگ جدید را جایگزین می کند.
پارافنیلین دی آمین که معمولا با عنوان مخفف PPD روی بسته بندی رنگ موها از آن یاد می شود، یک ترکیب حلقوی است که به علت ساختار شیمیایی اش به راحتی اکسید می شود. به همین دلیل در مجاورت اکسیدان (پراکسید هیدروژن) ماده ای واسطه ایجاد می کند که با رنگدانه ها ترکیب می شود و به دلیل حجیم شدن، داخل مو به دام می افتد و به راحتی از آن خارج نمی شود.
واریاسون
واریاسیون ها از رنگ های معمولی قوی تر هستند و از رنگ های اصلی محسوب می شوند که برای اصلاح طیف های رنگی در زمینه رنگ آمیزی مو استفاده می شوند.
تفاوت در شماره های اکسیدان
آب اکسیژنه یا هیدروژن پراکسید یا همان اکسیدان با غلظت های ۶، ۹ و ۱۲ درصد تولید می شود که به ترتیب شماره های ۱، ۲ و ۳ برای آنها تعیین شده است. درصد بیشتر این ماده طبیعتا اثر قوی تری دارد و موارد استفاده هرکدام با توجه به شدت واکنش شیمیایی مورد نیاز برای رنگ آمیزی مو متفاوت است. این ماده با تخریب کوتیکول توسط ماده قلیایی همانند آمونیاک وارد کورتکس می شود و اگر با دقت، درست و اصولی استفاده نشود به بافت مو آسیب های جدی و برگشت ناپذیر می زند.
هنگامی که آرایشگر با کاربری نامناسب مواد شیمایی پیوندهای دی سولفیدی را از بین ببرد و ماتریکس مو را تخریب کند، آب این بافت بیرون می زند و به اصطلاح می گویند مو سوخت. یعنی آب داخل تار مو تبخیر و به شدت خشک می شود.
رنگ موی بدون آمونیاک هم مضر است
برخی از شرکت ها تبلیغ های زیادی برای رنگ موهای بدون آمونیاک خود می کنند و مدعی اند که این انواع رنگ مو کاملا بی خطر هستند و ضرر رنگ موهای عادی را ندارند و حتی در زمان بارداری می توان از آنها استفاده کرد. توجه کنید هیچ جادویی در تولید این رنگ موها انجام نگرفته و تولیدکننده تنها به جای آمونیاک یک نوع ماده قلیایی دیگر به کار برده که با همان مکانیسم لایه های خارجی مو را باز و داخل مو نفوذ می کند. البته ممکن است شدت آسیب وارده توسط این مواد کمتر از آمونیاک باشد، اما قطعا صفر نیست.
محصولات تثبیت کننده مو اثر جادویی ندارند
با هیچ ماده ای نمی توان رنگ مو را برای مدتی خارق العاده به مو چسباند؛ انواع محصولات تثبیت کننده تنها درخشش رنگ مو و ماندگاری آن را تا حد مشخصی بالا می برند. این تثبیت کننده ها حاوی آنتی اکسیدان هستند و عوامل اکسنده محیط مثلا نور آفتاب یا کلر آب را خنثی می کنند.
شامپوهایی که رنگ مو را می برند
دقت کنید شامپوهای حاوی سولفات مدت زمان پایداری رنگ مو را کاهش می دهند و باید از انواعی استفاده کنید که این مواد را در فرمول خود ندارند. از شامپوهایی استفاده کنید که حتما حاوی مواد آنتی اکسیدان و ضداشعه ماورای بنفش باشد.
خطرات رنگ مو در بارداری و شیردهی
برخی تحقیقات نشان داده به کار بردن رنگ مو در بارداری (خصوصا ۳ ماه اول) و همچنین دوران شیردهی برای جنین و نوزاد احتمال بروز خطرات جدی را افزایش می دهد.
رنگ مو در دوره شیمی درمانی
برای رنگ کردن مو باید از آخرین دوره شیمی درمانی زمانی قابل توجه حداقل ۳ تا ۴ ماه بگذرد. زیر این روش درمانی، سلول ها را به شدت ضعیف و تاثیرپذیر می کند.
رنگ مو برای افراد عادی سرطان زا نیست
بنا بر تحقیقات انجمن سرطان آمریکا مواد سرطان زای رنگ مو بیشتر روی افرادی که در کارخانه های تولید رنگ یا سالن های کاربری رنگ مشغول به کار هستند اثرگذار است و این افراد حتما باید از ماسک فیلتردار و دستکش مناسب استفاده کنند. به کارگیری ماسک و دستکش هنگام استفاده از رنگ مو الزامی است.
عادت ماهانه و وضعیت اعصاب نقشی بر رنگ پذیری مو ندارند
تار مو قابل مشاهده روی کف سر مرده است و وضعیت فیزیولوژیک بدن هیچ اثری بر این ساختارها ندارد. اگر کسی داروی اعصاب مصرف می کند یا عادت ماهانه اش را سپری می کند، موهایش مانند فرد عادی رنگ می گیرد.
رنگ موی خارجی مزیتی ندارد
گاهی اوقات ممکن است با این تاکتیک فروش روبرو شویم که این نوع به خصوصی از رنگ مو در کشوری مطرح در اروپا تولید و در ایران در تیوب پرشده. باید بدانیم این تبلیغ روشی است برای جلب نظر مصرف کننده. توجه کنید خارجی بودن نام یک محصول یا تنها تولید آن در یک کشور اروپایی استانداردی برای محصول نیست. برخی از تولیدکنندگان اروپایی مجازند محصولات خود را فقط برای صادرات تولیدکنند یعنی مردم آن کشور آن محصولی که حاوی مواد شیمیایی غیرمجاز است مصرف نمی کنند و تولید این محصول تنها هدف اقتصادی و اشتغال زایی برای آن کشور داشته است.
رنگ موهای داخلی قابل اعتمادند
تولیدکنندگان معتبر داخلی (نه کارگاه های زیر پله) موظف اند فرمولاسیون تولید خود را به وزارت بهداشت ارائه دهند. وزارت بهداشت کشور تمام محدودیت های جهانی را در بررسی این فرمول ها لحاظ می کند و براساس آن به کارخانه مجوز تولید می دهند. تولیدکننده موظف است مواد وارداتی اش را از چارچوب قانونی وارد کند؛ در گمرک بار وارداتی متوقف می شود تا آزمایش های وزارت بهداشت روی آن انجام شود سپس در صورت اجازه وزارت بهداشت بار ترخیص می شود و بعد از تولید محصول هم وزارت بهداشت با تناوبی منظم و به طور تصادفی از محصولات هر کارخانه در سطح بازار نمونه برداری می کند و به این ترتیب مرتب تولیدکننده را تحت نظر دارد، اما محصولات خارجی از آنجا که زیر نظر وزارت بهداشت نیستند، ممکن است در هر جا و به هر نحوی تولید شوند و حتی تولید پاکستان باشند اما به اسم یک کشور یا برند مطرح جهانی فروخته شوند.
تاریخ انقضا را جدی بگیرید
هر محصولی ۲ تاریخ مصرف دارد؛ یکی مدت زمان مجاز برای نگهداری در بازار یا همان تاریخ انقضا که بعد از گذشتن آن تاریخ محصول باید معدوم شود. دوم علامتی مانند قوطی در باز که کنار آن M6، M12، یا M18 درج شده که نشان می دهد مصرف کننده در طول زمان باقیمانده تا اتمام تاریخ انقضا می تواند محصول را به مدت ۶، ۱۲ یا ۱۸ ماه بعد از درگشایی مصرف کند. توجه کنید در مورد رنگ مو اگر بعد از مصرف آن را نگه داشتید و خمیر داخل تیوب سیاه شد، رنگ مو فاسد شده است.
منبع : هفته نامه سلامت
با دلگرم همراه باشید تا با عوارض خطرناک پروتز سینه آشنا شوید.
افزایش حجم سینه ها توسط جراحی یکی از روش های درمان می باشد. در این روش از پروتز سینه جهت ایجاد یک سینه بزرگ تر و جایگزینی حجمی از سینه که در حین حاملگی یا کاهش وزن از بین رفته استفاده می گردد. از پروتز جهت بازسازی سینه ای که در حین سرطان و یا ضربه از بین رفته هم استفاده می گردد.
این عمل یکی از شایع ترین عمل های جراحی زیبایی مورد درخواست بانوان است که طی آن پروتزهای مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.پروتزها پوششی سیلیکونی دارند که قبلا داخل آن را با سرم نرماسالین پر میکردند. فایده این نوع سیلیکون آن بود که جراح میتوانست پوشش سیلیکونی را لوله کرده (بدون آن که داخلش مایعی وجود داشته باشد) و از سوراخ کوچکی که روی پوست سینه ایجاد کرده بود به داخل سینه منتقل کند.
و بعد داخل محفظه سیلیکونی را از مایع پر کند، اما اشکال این نوع سیلیکونها این بود که بیمار هنگام حرکت حس میکرد داخل سینهاش مشکی وجود دارد که از آب پر شده و تکان میخورد که احساس ناخوشایندی است. اشکال بعدی این بود که به مرور زمان ناحیهای از پوشش سیلیکونی چروکخورده و از همان ناحیه پاره و سرم خالی میشد.
خیر، سرم نرماسالین بعد از خروج از محفظه بسرعت در بافت پخش شده و قابلیت جذب داشته و اثر بدی روی سینه نمیگذاشت.
پروتزهایی که امروزه در جراحیها استفاده میکنیم پوشش سیلیکونی دارند، ولی داخل آن با ژل سیلیکون پر شده و براساس انتخاب بیمار، میزان پرشدگیشان متفاوت است و اندازههای خاص دارد. جنس روی پروتزها نیز مختلف بوده و ممکن است صاف یا زبر باشد. البته شکل آنها هم فرق میکند؛ بعضی گرد است و بعضی نیز مانند یک قطره اشک بوده که قسمت فوقانی آن باریکتر و پایین آن پهنتر و بزرگتر است. انتخاب آن نیز به عهده بیمار است.
روش افزایش حجم سینه ها یا برای بازسازی سینه هائی که افتادگی شدید دارند مناسب نمی باشد و اگر شما بخواهید که همزمان سینه های شما بزرگ تر به نظر برسد و در سطح بالاتری قرار گیرد باید از جراحی (بالابردن سینه) و گذاشتن همزمان پروتز سینه استفاده نمائید. البته گاها این دو عمل را نمی توان همزمان انجام داد بلکه باید با فاصله انجام گیرد (انجام دو عمل جراحی با فاصله مشخص). جراح پلاستیک شما در تصمیم گیری شما را کمک خواهدکرد.
در بافت پستان مقدار زیادی الیاف کلاژنی با خاصیت انقباضی وجود دارد که ممکن است با ورود جسم خارجی مانند پروتز، تحریک و منقبض شود. به دنبال انقباض کلاژنها بهتدریج درد ایجاد میشود و پستان شکل قبلی و متناسب خود را ازدست میدهد. علت این پدیده هنوز ناشناخته است ولی ممکن است عواملی در کم و زیاد کردن احتمال بروز این مشکل نقش داشته باشند.
تجربه نشان میدهد اگر سطح پروتز ناصاف باشد و زیر عضله تعبیه شود، احتمال بروز فیبروز کمتر خواهدشد. صاف بودن پروتز و قرار دادن آن زیر بافت پستان یا آغشته کردنش قبل از جایگذاری، احتمال بروز فیبروز را بالا میبرد. وقتی پروتز در بیماری درد ایجاد میکند، اولین راهکار، تجویز داروهای مسکن است.
گاهی هم داروهای کورتونی طولانیاثر تزریق میشود به این امید که بتوان روند تشکیل فیبروز را متوقف کرد ولی این اقدامها تقریبا بینتیجهاند. این افراد اغلب از درد زیادی رنج میبرند و به نظر میرسد که از جراحی دوباره هم نگران هستند ولی میتوانند بلافاصله بعد از خارج کردن پروتز قبلی، پروتز جدیدی بگذارند. البته باید بدانند که احتمال فیبروزه شدن پروتز بعدی هم وجود دارد. ماساژدادن پستان چند هفته بعد از عمل برای باز کردن فضای کافی در اطراف پروتز تا حد زیادی احتمال بروز فیبروز را کاهش خواهد داد.
داشتن سلامت جسمی، داشتن توقعات واقعی بلوغ کامل سینه ها (حداقل 18 سال در موارد کوچکی سینه ها)، احساس ناراحتی از کوچک بودن سینه ها، بدشکل شدن سینه ها بدنبال حاملگی، کاهش وزن، افزایش سن، عدم تقارن سینه ها، یکی یا هر دو سینه رشد کافی نداشته باشند.
تا به حال مشکل خاصی گزارش نشده است، فقط کسانی که پروتز سینه دارند حتما باید برای سونوگرافی یا رادیوگرافی به رادیولوژیستی مراجعه کنند که در این باره تجربه دارد. ضمن این که وجود پروتز، ماموگرافی یا سونوگرافی را کمی با مشکل مواجه میکند.
شیردهی چطور؟
در شیردهی هیچ تاثیری ندارد، زیرا پروتز در دو نقطه جای داده میشود؛ زیر بافت پستان یا زیر بافت عضله. خونرسانی بافت پستان نیز تغییر نمیکند. خانمی که به طور ذاتی توانایی شیردهی دارد، با پروتز نیز میتواند این کار را انجام دهد.
دوام آن چقدر است؟
به نظر من تا وقتی ضربه جدی به پروتز وارد نشده، مشکلی برای آن بهوجود نمیآید.
آیا پروتزگذاری عوارضی هم دارد؟
بله، این عوارض به دو دسته کوتاهمدت و درازمدت تقسیم میشوند. از شایعترین عوارض کوتاهمدت میتوانیم به عفونت اشاره کنیم. به طور کلی ورود هر جسم خارجی در بدن میتواند احتمال عفونت را بالا ببرد. در درازمدت هم شایعترین عارضه، کپسولار کانترکچر است.
وقتی بافت خارجی درون بدن قرار میگیرد، بدن یک لایه همبندی کیسهمانند را به دور آن تشکیل میدهد و بافت خارجی را درون کیسهای حبس میکند. این حالت ممکن است باعث شود بافتهای کلاژنی اطراف دچار انقباضشده و پروتز را تحت فشار قرار دهد. شرایط بهوجود آمده شکل پروتز را تغییر میدهد و به دنبال آن شکل سینه نیز تغییر میکند و بدشکل میشود. البته درد نیز ایجاد میشود. پس علامت اصلی در درازمدت، درد و ایجاد نامنظمی در شکل سینه است.
میزان شیوع این آسیب زیاد است؟
آمارهای مختلفی ارائه میشود؛ بین 3 تا 30 درصد، ولی به نظر من 3 درصد بیشتر به واقعیت نزدیک است.
اندازه پروتز را همیشه بیماران تعیین میکنند؟
اندازه پروتز با همفکری بین پزشک و بیمار تعیین میشود. البته ما استانداردهایی داریم که باید به آنها دقت کنیم؛ یعنی دور سینه با دور باسن باید تناسب داشته باشد. ولی در ایران شایعترین شکایتی که بیمار بعد از عمل جراحی دارد، این است که ای کاش پروتز بزرگتری انتخاب میکرد.
پروتزها در خانمهایی که مثلا به دلیل بیماری سرطان سینه قسمتی یا تمام بافت سینه خود را از دست دادهاند نیز کاربرد دارد؟
علاوه بر سرطان سینه، بیماریهایی وجود دارد که به طور مادرزادی یک طرف قفسه سینه رشد خوبی ندارد و فرد دچار نوعی عدم تقارن در دو طرف بدنش میشود. در این مواقع باید بازسازی انجام شود. برای این کار سینه را کمی پاکسازی کرده؛ یعنی بافتهای اضافه را بر میداریم و پروتز میگذاریم، اما مشکل اینجاست اگر پروتز را به تنهایی بگذاریم زیر پوست نازک بدن براحتی قابل لمس است به همین دلیل از راه دیگری که تزریق چربی است برای ترمیم استفاده میکنیم تا سینه طبیعیتر به نظر برسد.
چربی از ناحیهای از شکم گرفته میشود که از نظر جنس شباهت بیشتری به بافت سینه دارد. چربی به ناحیه سینه تزریق میشود و بعد از این که ضخامت مشخصی پیدا کرد، پروتز را زیر آن جای میدهیم ولی راه خیلی بهتر این است که چربی از ناحیه تحتانی شکم بخصوص در خانمی که زایمان هم داشته گرفته و از طریق تزریق به سینه منتقل شود. ممکن است این چربیها
بهتنهایی بتواند حجم کافی تولید کند (یعنی بتوان شکلی مانند سینه مقابل به دست آورد) اگر نتوانیم این کار را بکنیم مجبور به استفاده از سیلیکون خواهیم بود.
آیا تزریق چربی روش بهتری نیست؟
خیر، برای تزریق چربی حداقل به 300 سیسی چربی نیاز داریم. به دستآوردن این حجم از چربی کار دشواری است و خیلی از بدنها چنین بافتی ندارند و خاصیت این بافت این است که هر چقدر بیشتر تزریق شود، احتمال جذبش بالاتر میرود. مثلا وقتی در صورت ده سیسی چربی تزریق میکنیم، ممکن است فقط
3 سیسی آن باقی بماند و نیاز به چند بار تزریق داشته باشیم. در سینه نیز به همین ترتیب است و همیشه نمیتوانیم نتیجه صد درصد و قطعی از این راه به دست آوریم.
عوارض عمومی جراحی پروتز سینه را میتوان به عوارض زیر تقسیمبندی نمود:
الف: خونمردگی و تورم: بروز خونمردگی و تورم پس از عمل جراحی پروتز سینه در ناحیه برش جراحی و اطراف آن پدیدهای عادی است، میزان و اندازه این تورم و خونمردگی نیز بر حسب شرایط بیمار متفاوت است و ممکن است در ناحیه برش جراحی، زیر خط سینه و ناحیه خط وسط قفسه سینه باشد. در هر صورت این تورم و خونمردگی با گذشت زمان و حداکثر ظرف مدت هفت تا ده روز از بین میرود.
ب: درد: درد پس از عمل قسمتی اجتناب ناپذیر از پیامدهای عمل جراحی است. ولی در جراحی پروتز سینه خصوصاً اگر پروتز در ناحیه زیر عضله بزرگ سینهای باشد، نسبت به سایر اعمال جراحی زیبایی کمی بیشتر است. خوشبختانه امروزه با استفاده از داروهای ضد درد و شلکنندههای عضلات که در ناحیه عمل و محل قرار گرفتن پروتز تزریق میشود از میزان این درد پس از عمل کاسته شده است.
ج: جا و اثر زخم: یکی از عوارض مورد توجه تمام بیماران در اعمالی که با برش جراحی انجام میشود، به وجود آمدن جا و اثر زخم جراحی است. همانطوری که میدانید برشهای مرسوم عمل پروتز سینه، برش دور هاله سینه و برش روی خط زیر سینه است، از این دو برش معمولاً اثر برش خط زیر سینه به سبب وجود چین طبیعی با اثر و جای بسیار کمتری همراه است، برش دور سینه نیز در غالب اوقات با اثر و جای کمی همراه خواهد بود.
از عوارض مخصوص عمل بزرگ کردن سینه با پروتز میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
الف: حس نوک سینه: مسئله تغییرات حس نوک سینه غالباً در مورد برش دور هاله سینه مطرح میشود. البته یکی از دلایل تغییر حس نوک سینه فشار پروتز بر روی پوست است که گاهی اوقات در مورد هر دو برش عمل پروتز سینه دیده میشود و کاملاً موقتی است. در مورد برش دور سینه نیز اگر اختلالی در حس نوک سینه به وجود آید موقتی است و نباید به صورت طولانی مدت مشکل عمدهای ایجاد نماید.
ب: تشکیل کپسول فشارنده: یکی از عوارض نسبتاً نادر عمل پروتز سینه تشکیل کپسول فشارنده در دور پروتز است، خوشبختانه امروزه با تولید پروتزهای جدید که با تکنولوژی جدیدتر تولید میشوند از میزان بروز این عارضه کاسته شده است ولی به هر حال اگر چنانچه کپسول فشارندهای اطراف پروتز تشکیل شود، علایمی چون درد سینه، ثابت شدن و عدم تحرک پروتز و در نهایت بدشکلی سینه به وجود میآید. در این شرایط باید بیمار تحت عمل مجدد و تعویض پروتز قرار گیرد.
در واقع نباید این مشکل را جزء عوارض پروتز سینه مطرح کرد ولی به سبب کثرت سوال بیماران در این مورد بهتر است به آن نیز اشاره کرد. اصولاً پروتز سینه را نباید تعویض کرد مگر اینکه بیمار با آن دچار مشکل شده باشد. این مشکلات عبارتند از:
● تشکیل کپسول فشارنده
● پارگی پروتز
● تغییر سایز بیمار
● تغییر وضعیت پوست و نسوج بیمار
در مورد کپسول فشارنده و پارگی پروتز قبلاً توضیح داده شده است ولی یکی از مشکلاتی که ممکن است بیماران با گذر زمان با پروتز خود پیدا کنند، تغییر سایز و وضعیت پوست و نسوج بیمار است، پروتز به سبب مصنوعی بودن خود در گذر زمان وضعیت ثابتی دارد و تغییر سایز پیدا نمیکند، ولی بیماران با گذر زمان دچار چاقی و لاغری و پیری میشوند و در اثر این تغییرات پوست و نسوج زیرین آن به تدریج قوام و کیفیت خود را از دست میدهند. به این ترتیب پروتز دیگر با شرایط جدید پوست و نسوج نگهدارنده همخوانی ندارد و به همین دلیل است که ممکن است پس از گذشت چندین سال لازم باشد تا یک عمل ترمیمی بر روی سینه انجام شود و شاید لازم باشد سایز پروتز را نیز بر حسب شرایط و نیاز بیمار تغییر داد.
پاره شدن پروتز
یکی از عوارض احتمالی و بسیار نادر، پاره شدن پروتز است. در حال حاضر و با تکنیکهای جدید، پروتزها به ترتیبی ساخته میشوند که حتی با فشارهای زیاد دچار پارگی نشوند، البته اصابت اجسام نوکتیز، اصابت گلوله و تصادفات بسیار شدید از این قاعده مستثنی هستند. ولی در هر صورت و به صورت بسیار نادر ممکن است پروتز پاره شود. در صورت پاره شدن پروتز، بیمار ممکن است یکی از علایم زیر را تجربه نماید:
● احساس حالت برآمده در گوشهای از سینه بر روی پروتز
● تغییر شکل پروتز
● احساس درد در نقطهای خاص از جدار پروتز که با تورم همراه است
بهترین راه تشخیص پارگی پروتز انجام MRI است و چنانچه پارگی پروتز تایید شود باید با جراجی مجدد آن را تعویض نمود.
ماندگاری پروتزهای سینه
مثل هر محصول ساخت دست بشر، پروتزهای سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. گرچه بسیار قوی و مقاوم هستند (حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر، پوسته خارجی پروتز سینه، بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه کمی صاف شده است یا شکل آن تغییر پیدا کرده است. اما اکثرا به ندرت قابل توجه و دید است.
به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد. کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است. بنابراین یک زن که ورزش ها و تمرین های فیزیکی زیادی مثلا چندین ساع در روز به طور مرتب انجام می دهد و سینه هایش حرکت زیادی می کند (مربی های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و...) نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شوند.
در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتزهای سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابراین به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتزهای سینه شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از 10-15 سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.
معمولا چنین جراحیهایی برشهایی را هم بر جای میگذارد. آیا ناحیه برش را میتوان از بین برد؟
از راههای مختلفی میتوان پروتز را گذاشت؛ از راه زیر بغل، از راه زیر سینه و از طریق برشی در ناحیه هاله سینه. ولی به نظر من راه زیر بغل روش مناسبی نیست، زیرا نمیتوان سیلیکون را بهدقت جاگذاری کرد. ولی دو روش دیگر بهتر است. برش زیر سینه برشی شش تا هفت سانتیمتری است که بعد از یک سال، خط کمرنگی از آن باقی میماند. دور هاله قهوهای سینه هم کمترین جلب توجه را میکند. البته در مواردی که از طریق دور هاله سیلیکون وارد میشود باید به قطر آن توجه داشته باشیم.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
در بارداریهای خانمها ، گاهی بیش از یک تخمک و اسپرم تشکیل نطفه داده و جنینهای دوقلو یا چند قلو درون رحم تشکیل میشوند .به گزارش ایران ناز علائم بارداری دوقلو و خطرات آنرا در ادامه میخوانید .
خانم های باردار با داشتن این علائم از داشتن دوقلو مطمئن شوندفرناز مشیری جراح و متخصص زنان و زایمان با بیان اینکه دو علائم بارداری دو قلویی تفاوت زیادی با تک قلویی ندارد، گفت: به جز برخی علایم خاص مانند تهوع و استفراغ که در بارداری دو قلویی ممکن است شدیدتر شود کمردرد بیشتر به خاطر وجود دو جنین در شکم مادر و بدتر شدن گودی کمر از علائمی هستند که در چند قلویی ممکن است بروز کند.
وی ادامه داد: در بارداری دو قلویی به دلیل اینکه وزن دو کودک بیش از یک جنین است و دو جنین فضای بیشتری را در شکم مادر اشغال میکنند دردهای شکمی بیشتر ظهور میکند.
این جراح و متخصص زنان و زایمان با اشاره به خطرات بارداری دو قلویی گفت: در چند قلویی خطر زایمان زودرس افزایش پیدا کرده و به دلیل احتمال خفگی جنینها زایمان زودتر از حد معمول انجام میشود. علاوه بر این وجود ارتباط خونی از طریق جفت و بند ناف بین جنینها خطراتی را نیز به همراه دارد.
وی اظهار داشت: در صورت ارتباط خونی دو جنین ممکن است یکی بهتر رشد کرده و دیگری رشد خوبی نداشته باشد، همچنین در اثر رسیدن خون زیاد به یک جنین قلب وی با مشکل مواجه شده و مغز و اندامهایش بزرگتر میشود و گاهی نیز ممکن است یک جنین با کمخونی بیش از حد جانش به خطر بیفتد که این خطرات در بارداری تک قلویی وجود ندارد.
مشیری با بیان اینکه در این موارد گاهی لازم است در داخل شکم مادر اقداماتی انجام شود، افزود: برای رفع این مشکلات گاهی در داخل شکم مادر به کمک تجهیزات پزشکی اقداماتی انجام می شود اما در مواردی نیاز به اقدام خاصی تا زمان تولد نیست.
وی با اشاره به عواملی که بارداری چند قلویی را افزایش میدهد، گفت: برخی داروها، سابقه خانوادگی از علل بارداری چند قلویی بوده اما معمولا روشهای کمک بارداری عامل بروز بارداریهای چند قلویی هستند
این جراح و متخصص زنان و زایمان عنوان کرد: در صورتی که در تست بارداری خون، پزشک عدد هزار و 500 یا بالاتر را مشاهده کند بلافاصله درخواست یک سونوگرافی کرده تا از بارداری داخل یا خارج رحمی، بارداری پوچ و چند قلو بودن جنینها اطلاع پیدا کند.
مطالب مرتبط:
دوقلوهای بهم چسبیده ای که تازه هم را دیدند+تصاویر
عکس هایی از دوقلوهایی با سرهایی به هم چسبیده
دردسر عجیب ازدواج این دوقلوها با یکدیگر (عکس)
متخصص تغذیه گفت: بسیاری از عفونتها که در افراد معمولی ایجاد بیماری نمیکند، در کسانی که با کمبود ویتامین A مواجه هستند ایجاد عفونتهای سنگین و کشنده میکند.
متخصص پزشکی ورزشی گفت: درصورتی که هورمون رشد بعد از 18 سالگی به شکل مصرفی وارد بدن شود باعث پهن شدن استخوان میشود و به مرور زمان نیز به علت افزایش فشار مغز، سردردهای دائمی را در فرد ایجاد میکند و باعث پرخاشگری، بیخوابی و ضخیم شده صدا میشود.
این متخصص پزشکی ورزشی، سلامت رشد طولی افراد را مدیون ژنتیک،نوع تغذیه و هورمون رشد دانست و افزود: درصورتی که هورمون رشد بعد از 18 سالگی به شکل مصرفی وارد بدن شود، نه تنها منجر به رشد طولی ورزشکاران نمیشود، بلکه باعث پهن شدن استخوان شده و به مرور زمان به علت افزایش فشار مغز، سردردهای دائمی در فرد بروز کرده و باعث پرخاشگری، بیخوابی و ضخیم شده صدا در وی می شود.
کاویانی همچنین در خصوص عوارض مصرف هورمون رشد پس از 18 سالگی توسط افراد و ورزشکاران گفت: مصرف اضافه هورمون رشد ، بی شک روی فعالیت سایر هورمون های بدن تاثیر سوء می گذارد ، زیرا تحت چنین شرایطی به غده هیپوفیز پیام می رسد که ترشح هورمون رشد را متوقف کند.
این متخصص پزشکی ورزشی تاکید کرد: با توقف ترشح هورمون رشد توسط غده هیپوفیز، عملکرد غدد تیروئید و جنسی نیز دچار اختلال می شود.
وی به ورزشکاران توصیه کرد به هیچ عنوان هورمون رشد نباید بعد از 18 سالگی، مصرف شود در غیر اینصورت مصرف هورمون رشد، دوپینگ قلمداد می شود.
کاویانی همچنین درباره ورزش های مناسب دوران سالمندی گفت: برای تجویز نسخه ورزشی برای سالمندان ابتدا باید این قشر را در سه رده سنی 60 تا 70سال، بین 70 تا 80 سال و بالاتر از 80 سال در نطر گرفت اما نکته مهم پایه ریزی ورزش سالمندان بر دو اصل اساسی است، اینکه میزان افتادن و سقوط سالمندان کاهش یابد و نکته بعدی اینکه ورزش در سالمندان از عوارض بیماری های این دوران چون پوکی استخوان جلوگیری کند.
وی در ادامه از سالمندان خواست از حرکات ورزشی که منجر به چرخش ناگهانی در ناحیه ستون فقرات شده یا حرکاتی که پیچ های ناگهانی دارند،پرهیز کنند.
این متخصص پزشکی ورزشی با بیان اینکه برای سالمندان ورزشهای انعطاف پذیر و تعادلی حداقل 5 روز در هفته و همینطور پیاده روی توصیه می شود.
وی درباره افراد سالمند مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) گفت: در صورت التهاب و تورم مفصل، بهتر است فرد با چنین مفصلی ورزش نکند و ضمن مصرف منظم داروها سعی کند قبل از انجام هرگونه حرکت ورزشی بدن را با شدت کم گرم کند تا امکان خون رسانی به عضلات فراهم شود.
کاویانی با بیان اینکه سالمندان مبتلا به آرتریت روماتوئید به علت اینکه نیم تا یکساعت دچار خشکی صبحگاهی اند توصیه کرد: انجام هرگونه حرکت ورزشی در صبح همراه با درد است، بنابراین بهترین زمان ورزش در این افراد در ساعات میانه روز است.
وی همچنین به سالمندان بالای 80 سالی که مبتلا به آرتروز بوده و توان انجام حرکات ورزشی را ندارند پیشنهاد کرد: حرکاتی که همراه با سقوط نبوده و مفصل را درگیر نمیکند و نیز شنا برای این دست سالمندان مفید است علاوه بر آن حرکاتی به مانند پدال زدن حس خوبی برای مفاصل مچ و کف پا، ایجاد می کند که این وضعیت کمک می کند تا فرمانها و سیگنالهای تحریکی به منطقه نخاع و ناحیه تعادلی مغز رسیده و به بهبودی آنها منجر شود.
این متخصص پزشکی ورزشی استفاده از جوراب واریس درزمان پیاده روی را ضروری دانست و تاکید کرد: هرگونه پیاده روی بالای 20 دقیقه، مستلزم پوشیدن جوراب واریس است و اگر ضخامت این جورابها فرد را آزار می دهد، جوراب های ظریف و با برندهای شناخته شده ،توصیه می شود.
کاویانی درمورد افزایش وزن در دختران نیز اظهار داشت: برای افزایش وزن در دختران ابتدا باید فرد به لحاظ کم خونی، شرایط فعالیت غده تیروئید و سایر بیماریها بررسی شود، همینطور وضعیت روحی ، استرس و کم اشتهایی و شرایط بلوغ و قاعدگی او بررسی شود.
وی افزود: در ادامه اگر BMI و توده بدنی فرد زیر 18 و نیم باشد (یعنی ترکیب وزن در مجذور قد به متر) یعنی او لاغر است ،بنابراین با در نظر گرفتن این موارد می توان به دختران لاغر 3 جلسه ورزش مقاومتی با وزنه متوسط و با استراحت های 2 تا 3 ثانیه توصیه کرد.
به گفته این متخصص پزشکی ورزشی کاهش وزن نباید در طول هفته بیش از نیم تا یک کیلوگرم باشد و بهتر است کاهش وزن علاوه بر رژیم غذایی همراه با ورزش باشد.
وی درپایان به شناگرانی که شدت ورزش را به یکباره در طول هفته افزایش می دهند توصیه کرد: این عمل منجر به آسیب رساندن به شانه ها می شود لذا ورزشکاران باید میزان و شدت ورزش را 10 تا 15 درصد نسبت به جلسات قبل افزایش دهند.
تعدادی از عوارض مانند پوسیدگی، عدم توازن یا بیماری لثه میتوانند فرد را به کشیدن دندان مجبور کنند. هرچند ادامه ...
عدم تحمل کربوهیدراتهای پیچیده عارضهای است که در آن بدن قادر به هضم مواد غذایی سرشار از کربوهیدراتهای ادامه ...
آیا میدانید که طعم بستنی که انتخاب میکنید، میتواند شخصیت شما را بازگو کند؟ خب، آماده باشید تا با پی ادامه ...
روند کاهش وزن روندی بلند مدت است. برای رسیدن به هدف کاهش وزن، باید تعدادی تغییرات در زندگی خود ایجاد ادامه ...
قلب به عنوان یکی از برجستهترین اندامها در بدن انسان، چیزی جز پمپ ماهیچهای نیست که خون را در کل بدن ادامه ...
آیا از مشکلات ریزش مو رنج میبرید؟ اگر پاسخ مثبت است باید به دنبال روشهایی برای ضخیمتر کردن موهای خود ادامه ...
کمبود خواب میتواند بر زندگی شخصی و حرفهای شما تاثیر بگذارد و باعث مشکلات سلامتی مختلفی شود. در حالی ادامه ...
این روزها روزهای نزدیک به اربعین است. پدیدهی بینظیر و بیسابقهای هم در این سالهای اخیر بهوجود آمده ادامه ...
نام کیانیت (kyanite) از واژه ی یونانی به معنای "آبی رنگ" گرفته شده است. سیلیمانیت نیز به خاطر نام شیمیدان ادامه ...