کاشت مژه موقت که معمولا در سالنهای زیبایی انجام میشود عوارض و خطراتی را در پی دارد. از مهمترین عوارض کاشت مژه موقت گل مژه و عفونت چشم است.
درواقع کاشت مژه موقت یا همان اکستنشن، مژههایی مصنوعی است که یک به یک به مژههای طبیعی فرد چسبانده میشود تا ضخامت، طول، رنگ و حالت مژهها را زیباتر نشان دهد. این اکستنشنها از مواد مصنوعی همچون موی سمور، ابریشم یا حتی موی انسان ساخته شدهاند. کسانی که تصمیم به کاشت مژه موقت را دارند باید بدانند این مژههای مصنوعی معمولا بین دو تا چهار هفته و اگر خیلی مورد مراقبت باشند تا شش هفته ماندگاری خواهند داشت. در صورتیکه تصمیمتان برای اکستنشن مژهها قطعی است برای مطمئن شدن از اینکه نتیجه کار خوب و درست است یا نه، میتوانید از یک برس ریمل تمیز استفاده کنید. وقتی برس را درون مژهها میکشید، نباید احساس کنید مژه مصنوعی دارید.
احتمال بروز حساسیت نسبت به چسب مژه
چسب مژه مصنوعی میتواند باعث التهاب پوست پلک و زمینهساز اگزما و حساسیت شود. البته ممکن است این عوارض در اولین نوبت بروز نکند ولی فرد بعد از چند بار استفاده از مژه مصنوعی معمولا دچار مشکل میشود. ضمن اینکه این چسبها حاوی ماده سرطانزا نیز هستند. علاوه بر این مژههای مصنوعی حاوی فلزات سمی و مواد نگهدارنده شیمیایی هستند که خود دلیلی محکم برای دوری از آن است. ضمنان اگر به لاتکس حساسیت دارید، اول باید مطمئن شوید که چسب مژه مورد استفاده حاوی این ماده حساسیتزا هست یا نه. البته این موضوع تقریبا غیرممکن است زیرا این چسبها بدون وجود لاتکس نمیتوانند مژه را روی پلک نگه دارند.
ریزش مژههای طبیعی و کمپشت شدن آنها
از دیگر عوارضی که چسب مژه میتواند به دنبال داشته باشد این است که خونرسانی را در سطحی
که مژه روی آن چسبانده شده کم میکنند و باعث کمپشتی مژههای طبیعی میشوند. همچنین بلندی مژه مصنوعی حداکثر باید دو برابر بلندی مژه طبیعی باشد. بیش از این مقدار به خصوص اگر مژههای طبیعی ضعیفی دارید، میتواند باعث ریزش مژه شود و در نهایت اگر شخصی که کاشت مژه موقت را برای شما انجام میدهد ماهر نباشد ممکن است مژههای پلک بالا و پایین را به هم بچسباند و در نتیجه مژههای طبیعی هم کنده شوند.
احتمال زیاد ابتلا به گل مژه
مژه مصنوعی احتمال ابتلا به عفونت، به ویژه گل مژه را افزایش میدهد و این مسئله در افرادی که استعداد ابتلا به گل مژه را دارند خیلی بیشتر اتفاق میافتد. به طور کلی، افرادی که از مژههای مصنوعی استفاده میکنند به دفعات بیشتری به گل مژه مبتلا میشوند.
احتمال ایجاد عفونت چشمی
اگر مژه مصنوعی وارد چشم شود، باعث بروز عفونتهای چشمی و همچنین تحریک بسیار شدید خواهد شد.
عضو انجمن آنکولوژی مطرح کرد
خطرات خوردن «شکلات و بیسکوئیت» برای بیماران سرطانی
تاریخ انتشار : شنبه ۱۸ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۴:۲۹
عضو انجمن آنکولوژی گفت: تحقیقات جدید نشان میدهد، موادی در شکلات وجود دارد که باعث پخش شدن تومورها در سراسر بدن می شود و بیماری سرطان را مهلکتر میکند.
فودازی همچنین به خوردن شکلات اشاره کرد و گفت: موادی در شکلات وجود دارد که باعث پخش شدن تومورها در سراسر بدن می شود و بیماری سرطان را مهلکتر میکند.
وی افزود: تحقیقات جدید نشان میدهد که خوردن شکلات، بیسکوئیت و نان در بیماران سرطانی میتواند بسیار خطرناک باشد.
فودازی در پایان گفت: دانشمندان امیدوارند این کشف باعث یافتن راههای جدید برای جلوگیری از پیشروی تومورها قبل از درگیر شدن اندامهای حیاتی شود و گام مهمی در درمان سرطان برداشته شود.
خبرگزاری آریا -
تحقیقات نشان داده کودکانی که با اعتیاد و مواد مخدر آشنا هستند نسبت به کودکانی که آشنایی نداشته اند، کمتر به سمت مواد مخدر رفته اند.
10 سالگی و اوایل نوجوانی بهترین زمان برای آشنا کردن کودک با اعتیاد است. در این دوره کودک به درک و شناخت درستی از زندگی می رسد و آموزش در مدارس در این سال ها اهمیت زیادی دارد و می تواند روی تفکرات کودک تاثیر بگذارد.
البته والدین می توانند در سن کمتر و حتی از هفت سالگی نیز در مورد خطر اعتیاد با کودک صحبت کنند ولی در این زمان نمی توان جزئیات را بیان کرد و باید کلیات واژه اعتیاد را بیان کرد.
دختران نسبت به پسرها زودتر به رشد شناختی می رسند و از نظر عقلانی جلوتر هستند و به همین دلیل می توان در هشت تا 10 سالگی این موضوع را برای آنها بیان کرد.
اطلاع رسانی به کودک و نوجوان باید صحیح باشد و خانواده ها در گفتن این موضوع اغراق نکنند. اگر از ماده مخدری اطلاع ندارند خیلی راحت به کودک بگویند که نمی دانند و بعد در مورد آن تحقیق کنند ولی دروغ نگویند.
با افزایش سن می توان درباره لغات و اصطلاحات درست صحبت کرد و جزئیات را به خوبی بیان کرد و کودک را با مواد مخدر آشنا کرد.
تحقیقات نشان داده کودکانی که با اعتیاد و مواد مخدر آشنا هستند نسبت به کودکانی که آشنایی نداشته اند،کمتر به سمت مواد مخدر رفته اند. در گذشته تصور می شد که اگر در این مورد با کودک صحبت نشود بهتر است در حالی که این تحقیقات خلاف این موضوع را نشان می دهد.
منبع:isna.ir
مصرف آویشن در بارداری باعث سقط جنین میشود و مادران باردار باید از مصرف آویشن در بارداری خودداری کنند.
آویشن گیاهی کوهستانی و معطر از تیره نعناییان است که تنوع زیادی دارد. این گیاه دارای طبیعتی گرم و خشک بوده، از آن معمولاً به عنوان ادویه برای طعمدار کردن انواع غذاها استفاده میکنند.
از آویشن در کشور ما معمولاً به صورت دمنوش، جوشانده و خشک شده استفاده میشود ولی در کشورهای دیگر علاوه بر پودر آن، نوع تازهاش را به عنوان سبزی نیز در غذا مصرف میکنند. آویشن تازه عطر و بوی بیشتری نسبت به نوع خشک آن دارد. این گیاه بوی بسیار مطبوع و مزه تندی دارد.
از گیاه آویشن در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفادههای متنوعی میشود. قسمتهای دارویی این گیاه، گل، سرشاخهها و برگ خشک شده آن است. برخی خواص آویشن عبارتند از تقویت دید، تقویت معده، کمک به هضم غذا، تقویت نیروی جنسی، کاهش درد سیاتیک و دردهای مفصلی، ضد عفونی کننده، خرد کردن سنگ مثانه، خون رسانی، ضد نفخ و ریزش مو، تسکین درد رحم، دل پیچه، کوفتگی عضلات و ایجاد نشاط. همچنین دارای خاصیت ضد میکروبی، ضد قارچی، ضد انگلی، ضد التهاب، ضد احتقان، ضد زخمهای داخلی، ضد آلزایمر و قابض است.
آنچه که مهم است آویشن سقط کننده جنین در مادران باردار محسوب میشود، بنابراین زنان باردار باید از مصرف اویشن در بارداری خودداری کنند. ماده تیمول موجود در این گیاه کمی سمی است، لذا زیادهروی در مصرف و خوردن آویشن مضر خواهد بود.
سقط جنین، به معنای پایان یافتن بارداری در هر مرحلهای است که زندگی نوزاد در جریان است، از نظر علمی و از دیدپزشکی خاتمه یافتن بارداری به واسطه جراحی یا خارج کردن جنین یا رویان از رحم (پیش از آنکه قادر به ادامه حیات باشد) را سقط جنین میگویند. سقط جنین یا بصورت خود به خود رخ میدهد که به آن معمولاً سقط جنین غیر عمدی (ناخواسته) گفته میشود، یا میتواند عامدانه باشد.
یکی از زمانهایی که به هیچ وجه نباید دارویی گیاهی را بدون مشاوره با پزشک مصرف کرد، دوران بارداری است.
یکی از اصول استفاده از خواص دارویی گیاهان برای بیماریهای مختلف این است که همه گیاهان دارویی کاملاً بیخطر نیستند و برای استفاده بیشتر و بهرهگیری از خواص دارویی آنها، باید ابتدا برخی از اطلاعات اساسی مانند خواص، ترکیب شیمیایی آن گیاه و عوارض جانبی مصرف آنها را بدانیم و بشناسیم .
به طور کلی اگرچه ترکیبات مۆثر داروهای گیاهی نسبت به داروهای شیمیایی رقیقتر و در نتیجه اثرات جانبی آنها کمتر است، اما همچنان باید در استفاده از داروهای گیاهی با احتیاط عمل کرد، به ویژه در دوران بارداری که سلامت جنین ممکن است در خطر قرار بگیرد و از آن مهمتر برخی از گیاهان باعث سقط جنین میشوند.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
علل و نشانه ها
آبله مرغان از طریق ذرات تنفسی معلق در هوا و یا تماس مستقیم با زخم افراد مبتلا، منتقل می شود. افراد مبتلا به بیماری زنا – بیماری که عامل آن ویروس مشابه است- هم می توانند آبله مرغان را منتقل کنند. علائم و نشانه های آبله مرغان که شامل بثورات خارش دار همراه با تاول و تب هستند، معمولا 14 تا 16 روز پس از تماس با فرد مبتلا مشخص می شوند.
بارداری و خطراتی که جنین را تهدید می کنند
مشکلات جدی آبله مرغان معمولا در کودکان شایع نیست اما در 10 تا 20 درصد از زنان باردار منجر به ذات الریه خواهد شد که در نهایت 40% از این زنان جان خود را از دست خواهند داد.
نوزادان زنانی که در نیمه اول بارداری به این بیماری مبتلا می شوند در معرض خطر کمتری هستند و در حدود 2درصد و یا کمتر امکان دارد به سندرم آبله مرغان مادرزادی مبتلا شوند، این سندرم گروهی از نقائص هنگام تولد است که می تواند شامل زخم، اختلالات استخوانی و عضلانی، اندام فلج، سر کوچک، نابینایی، تشنج و حتی عقب ماندگی ذهنی شود.یکی دیگر از خطرات ابتلا به آبله مرغان در طول بارداری این است که امکان دارد کودک با آن متولد شود.
اگر مادر 6 تا 21 روز قبل از تاریخ زایمان دچار آبله مرغان شود، احتمالا بیماری نوزاد خفیف خواهد بود و به درمان نیازی نخواهد داشت اما اگر کمی دیرتر و بین 5 روز قبل تا 2 روز بعد از زایمان مبتلا شود و اقدام خاصی برای محافظت از جنین انجام نشود، 25 تا 50 درصد احتمال دارد که نوزاد بین روزهای 5 تا 10 بعد از تولد به این بیماری مبتلا شود. در این صورت ممکن است وضعیت جدی باشد: بیشتر از 30% نوزادان مبتلا اگر درمان نشوند، جان خود را از دست خواهند داد.
پیشگیری از آبله مرغان
اگر هنوز باردار نشده اید، از پزشک در مورد واکسن آبله مرغان سوال کنید. این واکسن از سال 1995 در دسترس است. پزشک ابتدا شما را مورد آزمایش قرار می دهد تا ببیند آیا در برابر این بیماری مصون هستید یا خیر.
بیشتر زنان ایمن هستند چون معمولا به این بیماری مبتلا شده اند و یا در برابر آن واکسینه شده اند.در صورتی که به تزریق واکسن نیاز باشد، لازم است حداقل یک تا 3 ماه بعد از دریافت آن اقدام به بارداری ننمایید.اگر باردار هستید و سابقه ابتلا به آبله مرغان ندارید، احتمالا پزشک برایتان آزمایش خون تجویز می کند.
اگر آزمایش ها عدم ایمنی شما را نشان بدهند، باید از تماس با افراد مبتلا و یا مشکوک به این بیماری خودداری کنید. در صورت تماس با افراد مبتلا یا مشکوک، به سرعت با پزشک تماس بگیرید.
اگر فرزند دیگری در خانه داشته باشید، احتمال دارد متخصص کودکان انجام واکسیناسیون را برای کودک توصیه کند. با وجود اینکه به لحاظ نظری در صورت ایجاد زخم در محل تزریق، احتمال سرایت بیماری بعد از واکسیناسیون وجود دارد که البته این اتفاق به ندرت رخ می دهد اما طبق نظر مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها، نباید واکسیناسیون کودک سالم را به دلیل اینکه که باردار هستید، به تعویق بیندازید.
در صورتی که کودک بعد از واکسیناسیون دچار زخم های اطراف محل تزریق شد، با پزشک مشورت کنید. ممکن است لازم باشد تا زمان بهبود زخم ها از تماس با کودک خودداری کنید.
دیبوتیل فتالات: این ماده شیمیایی از آنجا که ناهنجاریهای مادرزادی و مشکلات رشدی در حیوانات آزمایشگاهی ایجاد میکند به «سم تولیدمثلی» معروف است. استفاده از ماده دیبوتیل فتالات در مواد آرایشی از سال 2003 در اروپا و برخی کارخانهها و سپس در سراسر دنیا ممنوع اعلام شد.
فرمالدئید: مادهای سرطانزاست که بهطور گسترده در فرآوردههای ساختمانی و نیز به عنوان محکمکننده ناخن در مانیکور و درست کردن ناخن مورد استفاده قرار میگیرد و از لایه شدن ناخن مصنوعی جلوگیری میکند. قرار گرفتن طولانیمدت در معرض این ماده ممکن است مشکلات تنفسی ایجاد کند و خطر ابتلا به انواع سرطان را نیز افزایش میدهد. از آنجا که کودکان گاهی انگشتان خود را داخل دهان میبرند، استفاده از لاک ناخن برای آنها میتواند مضر باشد، بنابراین توصیه میشود از لاکهایی برای ناخن کودکان استفاده کنید که به جای موادشیمیایی خطرناک، در آن مواد حلال در آب به کار رفته باشد.
ماده «تریفنیل فسفات» به کار رفته داخل لاک ناخن از جمله مواد خطرناکی است که باعث بروز اختلالات هورمونی در انسان و حیوان میشود که فرآیند رشدی و تولیدمثلی آنها را مختل میکند.
کارخانههای آرایشی از آنجا که این ماده انعطافپذیری و دوام بیشتری به لاک ناخن میدهد، از آن در محصولات خود استفاده میکنند. از
«تریفنیل فسفات» همچنین در ساخت مواد پلاستیکی و بهعنوان مواد مقاوم در برابر آتش در مبلمان و برخی وسایل کودک مورد استفاده قرار میگیرد. برخی محققان بر این باورند که بیش از همه، زنان مقادیر بالایی از این ماده را در بدن خود دارند و به دلیل استفاده از برخی وسایل شخصی مانند لاک ناخن بهطور مداوم، مقدار این ماده در بدن بالا میرود. کاربرد لاک ناخن بویژه قبل و حین بلوغ، افراد را بیشتر در معرض اختلالات هورمونی قرار میدهد.
بنابراین بهتر است نکاتی را پیش از استفاده از لاک ناخن رعایت کنید:
تا حد امکان سعی کنید یا انگشتان پا یا انگشتان دست را لاک بزنید و از لاک زدن هر دوی آنها به طور همزمان خودداری کنید. محققان حتی توصیه میکنند افراد به جای استفاده از لاک ناخن، از براقکنندههای طبیعی روی ناخن استفاده کنند.
اگر فرزندتان به استفاده از لاک ناخن علاقهمند است، سعی کنید او را متقاعد کنید که استفاده از آن را محدود کند و لاکهایی خریداری کنید که بدون مواد مضر گفتهشده باشد. برخی عادت دارند ناخن لاکزده خود را بخورند، سعی کنید مانع جویدن ناخنهای لاکزده آنها شوید. تمرین این کار میتواند مؤثر باشد. بویی که از لاک ناخن معمولا به دلیل مواد شمیایی به کار رفته داخل آن متصاعد میشود خطرناک است بنابراین توصیه میشود از بردن کودکان به سالنهای مانیکور ناخن خودداری کنید. همچنین از استشمام لاک ناخن خودداری کنید. این بو حاصل موادشیمیایی سمی تولیدشده در هواست. لاک ناخن را در اتاقی تخلیهشده استفاده کنید. از دیگر خطرات لاک ناخن میتوان به حساسیتهای پوستی، آسیبهای چشمی و واکنشهای حساسیتی اشاره کرد. برخی علائم عصبی، مشکلات حافظه، حالت تهوع، انقباضات عضلانی و نیز ناباروری از جمله نتایج استفاده مکرر از لاک ناخن است.
مغز مه آلود به حالتی گفته می شود که انسان از نظر حواس و حرکت اندام با مشکل مواجه می شود و حتما بیماری در راه خواهد بود. آیا قادر نیستید تا کلیدهای خود را پیدا کنید؟ نام همسایه جدید خود را فراموش کردهاید؟ به یاد نمیآورید چرا به طبقه بالای خانه رفتهاید؟ آیا قرار خود برای یک شام خانوادگی را فراموش کردهاید؟ این قبیل موارد به واسطه شرایطی که به نام «مغز مهآلود» شناخته میشود، شکل میگیرند.
با افزایش سن نگرانی درباره این که مغز مهآلود سرآغازی برای ابتلا به بیماری آلزایمر باشد، افزایش مییابد. اگر چه مغز مهآلود به عنوان یک بیماری و شرایط پزشکی شناخته نمیشود، معمولا اصطلاحی است که مردم برای توصیف نشانههای ابهام ذهنی استفاده میکنند. افزون بر فراموشی، نشانههای دیگری که مردم گزارش میکنند از خستگی و سردرد تا کمبود انرژی و ناپایداری را شامل میشوند.
مغز مهآلود حس مبهمی است که هنگام تلاش برای به خاطر آوردن چیزی در شما شکل میگیرد اما نمیتوانید روی آن متمرکز شوید. تلاش برای یادآوری و استفاده از توان مغز میتواند به اندازه یک فعالیت جسمانی انرژی شما را تخلیه کند. تجربه این شرایط، به ویژه در دوران نوجوانی و جوانی،
در نتیجه هراس از ابتلا به آلزایمر میتواند عذابآور باشد. آلزایمر شایعترین شکل زوال عقل است که در حال حاضر درمانی ندارد و شناسایی آن در مراحل اولیه نیز دشوار است.
دلایل احتمالی مغز مهآلود
پس اگر ابهام شکل گرفته در شما نشانهای از زوال عقل نیست، چه چیزی میتواند دلیل آن باشد؟ احتمالات فراوانی در این زمینه وجود دارند.یکی از مواردی که میتواند زمینهساز شکلگیری مغز مهآلود شود، خواب ناکافی است. هنگامی که بدن به اندازه کافی استراحت نمیکند، مغز نیز تحت تاثیر قرار میگیرد.
خواب ناکافی اثری منفی بر تفکر دارد. هنگامی که به اندازه کافی نمیخوابید، میزان توجه و تفکر دقیق شما افت میکند. پس خواب شبانه به میزان هفت تا هشت ساعت را فراموش نکنید.اتاق خود را به مکانی راحت برای استراحت تبدیل کنید و تا حد امکان از دستگاههای الکترونیکی دور باشید.
با خوابیدن و بیدار شدن در یک ساعت مشخص، یک روال خواب برای خود ایجاد کنید. اگر این کار نتیجه مثبتی به همراه نداشت، به پزشک مراجعه کنید تا مشکلات خواب اساسی مورد بررسی قرار بگیرند.
مغز مهآلود حس مبهمی است که هنگام تلاش برای به خاطر آوردن چیزی در شما شکل میگیرد
یکی دیگر از دلایل ایجاد مغز مهآلود استرس است. زیر فشار بودن و مواجهه مداوم با موقعیتهای استرسزا تاثیر منفی بر احساسات شما دارد و بدن را تخریب میکند. نشانههای استرس میتوانند از سردرد و تهوع تا درد در ناحیه سینه و دردهای عضلانی را شامل شوند. جای شگفتی نیست
که استرس میتواند مغز و ذهن شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در حقیقت، استرس هم در عملکرد جسمانی و هم روانی اختلال ایجاد میکند.بر همین اساس برای جلوگیری از مغز مهآلود باید استرس و اضطراب خود را کاهش دهید. تکنیکهای تنفس عمیق و مدیتیشن، یا انجام یوگا از جمله کارهایی است
که میتوانید برای مقابله با استرس مد نظر قرار دهید. همچنین، انجام تمرینات ورزشی و نقاشی میتوانند در کاهش استرس موثر باشند.عوارض جانبی دارو یکی دیگر از مواردی است که میتواند زمینهساز مغز مهآلود شود. با افزایش سن، احتمال ابتلا به بیماریهای مختلف و مصرف داروها نیز افزایش مییابد.
پیش از مصرف داروها، چه آنتیبیوتیکها یا قرصهای ضد حساسیت یا حتی داروهای فشار خون، عوارض جانبی بالقوه آنها را مطالعه کنید.گاهی اوقات ابهام ذهنی در نتیجه داروی جدیدی است که مصرف میکنید. اگر قرار است در کوتاهمدت دارو مصرف کنید و مغز مهآلود چندان جدی نیست،
احتمالا پس از قطع مصرف دارو به شرایط عادی بازمیگردید اما در صورت نیاز به مصرف بلندمدت دارو با پزشک خود در این زمینه صحبت کنید. این امکان وجود دارد که دارویی دیگر برای شما تجویز شود.مسائل هورمونی نیز میتوانند به شکلگیری مغز مهآلود منجر شوند. بانوان باردار باید خود را برای تجربه
این شرایط طی دوران بارداری آماده کنند. همچنین، در دوران یائسگی نیز احتمال تجربه مغز مهآلود زیاد است. تغییرات هورمونی به واقع میتوانند روی عملکرد مغز تاثیرگذار باشند.کار کشیدن بیش از اندازه از مغز یکی دیگر از دلایل شکلگیری مغز مهآلود است. اگر همواره تلاش میکنید تا چند
کار را در یک زمان انجام دهید، جای شگفتی نیست که مغز اندکی دچار ابهام و گیجی شود. سرعت پردازش و مهارتهای دیگر مغزی با افزایش سن افت میکنند اما مهم نیست چند سال دارید زیرا چند وظیفگی در هر سنی میتواند اثر منفی به همراه داشته باشد.
مغز مهآلود میتواند نشانهای از برخی بیماریها مانند سندرم خستگی مزمن، فیبرومیالژیا، لوپوس و ام اس باشد. همچنین این شرایط میتواند در نتیجه ابتلا به افسردگی شکل بگیرد. اگر مسائل شناختی را تجربه میکنید که به خواب، استرس یا موضوعات دیگر مرتبط نیستند، به پزشک مراجعه کنید تا ریشهیابی دقیق صورت بگیرد.»
منبع:isna.ir
علت چند قلوزایی می تواند بارداری در سنین بالا باشد. تکنیکهای پزشکی باروری نیز از دلایل دیگر این موضوع است. با خطرات چند قلوزایی آشنا شوید.
اینطور به نظر میرسد که خبر تولد چندقلوها، اخبار و مجلات را در بر گرفته است. این اصلا تعجب آور نیست. در طی 25 سال گذشته تعداد تولدهای دوقلو در امریکا 65 درصد افزایش یافته و تولدهای سه قلو یا بیشتر نیز رشدی بیش از 400 درصد مواجه شده است. تخمین زده میشود از هر صد نوزادی که در امریکا متولد میشوند سه نفرشان چندقلو هستند.
علت این افزایش تعداد چیست؟ یکی از علل چند قلوزایی این است که خانمها نسبت به قبل، دیرتر اقدام به بارداری مینمایند. همزمان با افزایش سن یک خانم، احتمال تولد فرزند چند قلو برایش افزایش مییابد. (بارداری در سن بالا) تکنیکهای پزشکی باروری نیز باعث افزایش نرخ تولد چندقلوها میشوند. نیمی از تولدهایی که که با کمک روشهای باروری آزمایشگاهی اتفاق میافتند چند قلو هستند.
تولدهای چند قلوزایی معمولا در خانوادههایی که سابقهی آن وجود دارد اتفاق میافتند. با توجه به بررسیهای اخیر وزن و قد در هنگام بارداری نیز میتواند تاثیر گذار باشد. خانمهایی که جزء 25 درصد بلندقدترینها قرار دارند و دارای شاخص بدنی 30 یا بیشتر هستند (که چاق محسوب میشود) شانس بیشتری از افراد لاغرتر یا کوتاهتر برای چندقلو زایی دارند.
دوقلوها مرسومترین چندقلوها هستند. اکثریت تولدهای چندقلو را دوقلوها تشکیل میدهند؛ آنها در حدود 90 درصد تولدهای چند قلو را به خود اختصاص دادهاند. این دوقلوها میتوانند همسان یا غیر همسان باشند. دوقلوهای همسان، که یک سوم از کل تولدهای دوقلو را در بر میگیرد، هنگامی اتفاق میافتد که یک تخمک بارور در ابتدای مسیر تقسیم شده، دو جنین را به وجود میآورد. در مورد دوقلوهای غیرهمسان، هر نوزاد از یک تخمک و اسپرم مجزا به وجود میآید. دوقلوهای همسان مشترکا از یک جفت و کیسهی آمنیوتیک استفاده میکنند اما دوقلوهای غیرهمسان هر کدام کیسه و جفت مجزای خودشان را دارند.
شانس داشتن دوقلوهای همسان در برابر دوقلوهای غیر همسان ارتباطی با سن، سابقهی خانوادگی یا چیز دیگری ندارد. تولد دوقلوهای همسان یک پدیدهی اتفاقی و غیرقابل پیش بینی به شمار میرود.
در دوران تولد شما، افراد در هنگام زایمان تازه متوجه چندقلو بودن فرزندشان میشدند. اکنون تصاویر سونوگرافی از هفته ششم بارداری قادر به تشخیص چندقلوها بوده و تا ابتدای سه ماههی دوم 95 درصد از بارداریهای چندقلو را مشخص مینماید. پزشک در هنگام سونوگرافی اگر صدای تپش چند قلب را بشنود احتمال چندقلوها را در نظر میگیرد. همچنین در خانمهایی که افزایش وزن و رشد رحم بسیار زیاد است، چندقلو بودن بارداری یک احتمال درنظر گرفته میشود. همچنین تهوع صبحگاهی بسیار شدید نیز میتواند یکی از نشانههای بارداری چندقلو باشد.
خانمهایی که چندقلو باردار هستند، دفعات بیشتری باید به پزشکشان مراجعه نمایند. بارداری آنها معمولا پرخطر در نظر گرفته میشود، زیرا این افراد بیشتر در معرض سقط یک یا چند جنین قرار دارند. این بارداریها غالبا ریسک ابتلای بیشتری به زایمان زودرس، دیابت بارداری، پره اکلامپسی، کمخونی در بارداری ناشی از فقر آهن و محدودیت رشد داخل رحمی (که نشان میدهد جنین رشد کمی دارد ) را دارند. بیشتر چندقلوها زودرس متولد میشوند. 60 درصد دوقلوها، 90 درصد سه قلوها و تقریبا همهی چند قلوهای دیگر زودتر از موعد متولد میشوند. یک قانون سریع وجود دارد: به طور کلی تک قلوها در 40 هفته، دوقلوها در 36 هفته، سه قلوها در 32 هفته و چهارقلوها در 28 هفته پس از بارداری به دنیا میآیند.
اکثرا چند قلوها به وسیلهی جراحی سزارین به دنیا میآیند زیرا نوزادان نارس شانس کمتری برای قرار گرفتن در جهت مناسب برای تولد طبیعی (سر به سمت پایین) دارند. تقریبا همهی زایمانهای مربوط به بارداریهای سه قلو یا بیشتر به وسیلهی سزارین انجام میشود؛ اما بسیاری از زایمانهای دوقلو به صورت طبیعی انجام میشود، به خصوص اگر اولین جنین در حالت مناسب تولد قرار گرفته باشد و نوزاد دوم اندازهای کوچکتر یا برابر با نوزاد اول داشته باشد.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
با دلگرم همراه باشید تا در مورد عوارض استفاده از ژلوفن بیشتر بدانید.
قرصی است که در سبد دارویی خانههای ایرانی بهوفور یافت میشود.ژلوفن جزء دسته داروهای ضد التهایی غیرکورتونی است که متاسفانه مصرف خودسرانه آن به شدت رواج پیدا کرده است.
«ژلوفن برای کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد از جمله میگرن، آرتریتروماتوئید و درد قاعدگی استفاده میشود.»
افراد مبتلا به آسم، فشار خون، زخم معده، ناراحتیهای خونی مثل هموفیلی و مشکلات انعقادی باید از خوردن داروی ژلوفن پرهیز کنند. افرادی که داروهای آنتی دیابتیک استفاده میکنند نباید ژلوفن بخورند، چرا که ژلوفن باعث افزایش اثر ضد قند داروها میشود و افت ناگهانی قند و بروز شوک را به همراه دارد.
این قرص را که میتوان بدون نسخه پزشک هم تهیه کرد جزء دسته داروهای ضد التهابی غیر کورتونی بشمار میآورند. تولید دارو به صورت ژلهای عوارض را به کمترین میزان میرساند و جذب دارو را سریعتر میسازد هر چند که عوارض ژلوفن در حالت کلی همچنان پابرجاست.
بهطور کلی موارد مصرف ژلوفن شامل کاهش دردها و التهابهای ناشی از التهاب روماتیسمی مفاصل و پوکی استخوان، تب، دردهای خفیف تا متوسط و درمان اولیه دردهای قاعدگی است.
البته برای کاهش دردهای اولیه دوران قاعدگی میتوان از مفنامیک اسید و 2 روز قبل از پریود شدن بهجای مصرف ژلوفن استفاده کرد. استفاده خودسرانه و بی اندازه از این نوع قرصها در کشور ما به شدت افزایش یافته که با توجه به عوارض نسبی این دارو میبایست از مصرف بدون تجویز پزشک خودداری نمود.
در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژله ای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژله ای عوارض قرص را به حداقل می رساند و جذب دارو با سریع تر می کند.از عوارض این دارو عوارض گوارشی است که از آن جمله می توان اثر آن بر روی کبد را ذکر کرد چون این دارو در کبد متابولیزه می شود تا قابلیت جذب داشته باشد بنابراین مصرف زیاد آن به کبد فشار می آورد.
یکی دیگر از عوارض آن تاثیر این دارو بر کلیه است چرا که دفع دارو از طریق کلیه صورت می گیرد و مصرف بیش از حد آن بر کلیه اثر می گذارد. این دارو در بالغین استفاده می شود و به صورت کپسول های 200 و 400 میلی گرمی در بازار موجود است. از این دارو در امراضی چون آرتریت، نقرس، دردهای شدید قاعدگی و درد دندان استفاده می شود.
این دارو خاصیت ضد درد، ضد التهاب، ضد تب دارد که کودکان از این دارو به صورت شربت و با نام ایبوپروفن استفاده می کنند. به طور کلی توصیه می شود تمامی داروها در سه ماهه اول بارداری استفاده نشود.ژلوفن در دوران بارداری جز گروه B است یعنی برای جنین ضرری ندارد اما باید طبق دستور پزشک مصرف شود. اما در 3 ماهه سوم بارداری این دارو جزء گروه D قرار می گیرد که نباید استفاده شود و مصرف آن باعث بروز اختلالات جنینی می شود.
باتوجه به این نکته که هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض یک دارو ممکن است در یک فرد دیده نشود ولی در صورت مشاهده هرگونه از عوارض سریعا به پزشک مراجعه کنید.
عوارض ژلوفن (خفیف)
اسهال، حالت تهوع و استفراغ، سوء هاضمه شامل نفخ و درد شکمی، هرگونه درد در ناحیه معده یا رودهها جزو عوارض شایع این مسکنها و ضد التهابها به شمار میرود. البته عوارض ژلوفن به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین میروند.
عوارض ژلوفن (شدید)
عوارض شدیدتر و البته نادر این قرصها شامل سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی،اختلالات ادراری و افزایش وزن است. همچنین اگر مدفوع قیریرنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج با لرزش یا بدون لرز، لکههای قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکههای سفید روی لبها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون در خود مشاهده کردید سریعا دارو را قطع و به پزشک مراجعه کنید.
زنان باردار در 3 ماهه اول بارداری از ژلوفن بدون مشورت با پزشک معالج خود استفاده نکنند.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
با دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای درمان درد آپانتیس آشنا شوید.
آپاندیس یا روده کور یک زائده باریک است که از روده بزرگ منشعب میشود و به خاطر ظاهر شبیه کرم آن به نام آپاندیس شناخته میشود. این عضو در سمت راست شکم (در ناحیه پایین سمت راست ناحیه شکم) قرار گرفته در حدود (۱۰ سانتیمتر) چهار اینچ طول دارد و قطر آن تقریباً برابر با نیم سانتیمتر (یک چهارم اینچ) است.
مشابه سایر مسیر گوارش، آپاندیس از یک لایه داخلی مخاطی تشکیل شده که شامل لایه زیر مخاطی، پوشش عضلانی و لایههای غشایی اطراف آن است. به هر حال، بر خلاف بقیه بخشهای روده بزرگ، لایه زیر مخاطی اپاندیس از تعداد زیادی بافتهای غدد لنفاوی تشکیل شده است. وجود غدد لنفاوی در این ناحیه نشان میدهد که احتمالاً آپاندیس بر خلاف آن چه که به نظر میرسد دارای نقشی در سیستم ایمنی بدن و نیز سیستم گوارشی است.
دکتر محمدرضا تفضلی، جراح عمومی به جامجم میگوید: آپاندیس هیچ عملکرد شناختهشدهای در بدن ندارد، اما بخشی از سیستم ایمنی بدن را تشکیل میدهد و سلولهای لنفاوی این منطقه باعث ترشح پادتنهایی در روده میشود. از طرفی آپاندیس زائدهای یکطرفه است و دهانه باز دارد که اگر به علت وجود مدفوع یا مواد زائد دیگر، مجرای آن بسته شود، رشد میکروبها به عفونت آپاندیس منجر خواهد شد. پس مهمترین علت ابتلا به آپاندیس، انسداد دهانه آن است.
اگر این عفونت برطرف نشود، ممکن است کیسه آپاندیس پاره و عفونت در محوطه شکم پخش شود. پاره شدن آپاندیس خطرناک است و اگر بموقع درمان نشود، به ایجاد عفونت شدید در شکم منجر خواهد شد و مرگ بیمار را رقم خواهد زد. برخلاف باور بسیاری، برداشتن آپاندیس عوارض جانبی ندارد و بدن بدون وجود این عضو به کارکردهای حیاتی خود ادامه میدهد.
دکترها معمولاً در صورت التهاب آپاندیس آن را از بدن فرد خارج میکنند و در این حالت حتی یک آپاندیس سالم نیز ممکن است در طول عمل جراحی شکم همچون مثل عمل جراحی خارج کردن رحم برداشته شود. تشخیص پزشک برای خارج کردن آپاندیس مربوط به احتمال ایجاد عفونت باکتریایی در اپاندیس است که میتواند باعث آپاندیسیت شود.
آپاندیسیت یکی از التهابهای رایج و خطرناک در بین افراد میباشد. در اکثر مواقع اولین علائم آپادنیس درد و حساس شدن ناحیه سمت راست ناف است که این درد معمولاً با حرکت به سمت گوشه پایین سمت راست شکم شدیدتر شده و بیشتر احساس میشود.
این درد میتواند در طول چند ساعت به سرعت افزایش پیدا کند و این افزایش میتواند تا زمانی ادامه پیدا کند که امکان حرکت راحت و بدون درد برای بیمار وجود نداشته باشد. با فشار دادن ناحیه مورد نظر و رها کردن آن میتوان متوجه شد که این درد پس از این کار افزایش پیدا میکند و در اصطلاح به این پدیده درد و حساسیت ارتجاعی گفته میشود، هر چند این حالت ممکن است در همه موارد مشاهده نشود. سایر علائم رایج مربوط به این مشکل شامل حالت تهوع، استفراغ، تب و نشانه های مشابه دیگر است.
در شکم و از نواحی ناف، به صورت اندک شروع می شود و در حرکتی به سمت راست شکم به سوی قسمت های زیرین و تا نزدیکی جلوی کشاله ران می رود. در این زمان مشخصا می توان مکان دقیق و پردردتر آن را روی زائده آپاندیس حس کرد. درد با سرفه، عطسه، لمس، راه رفتن و حتی تنفس بدتر می شود.
در برخی افراد ممکن است با تهوع، استفراغ، تب خفیف و حتی ناتوانی در دفع گاز معده همراه شود. در صورت مراجعه دیرهنگام به پزشک و انجام اقدامات اورژانسی، فرد مبتلا ممکن است با پارگی آپاندیس، گسترش عفونت در احشاء، ورود سموم به خون و پخش سریع در بدن و در نتیجه تب شدید، گیجی و سردرد، کاهش و از دست رفتن هوشیاری و در نهایت مرگ روبه رو شود.
از هنگام آغاز درد ناشی از آپاندیسیت در منطقه ناف، چهار پنج ساعت وقت دارید که به پزشک مراجعه کرده، از التهاب یا عفونت آپاندیس مطمئن شوید و آن را درمان کنید. درمان آپاندیسیت با خارج کردن آپاندیس عفونی یا ملتهب به دو شیوه لاپاراسکوپی یا جراحی باز انجام می شود.
تشخیص و درمان آن در زنان (به سبب وجود شباهت با تظاهرات بیماری های زنانه) و افراد چاق (به سبب وجود لایه های زیاد چربی) سخت تر است؛ اگر جزو این افرادید بیشتر احتیاط کنید و به دردهای شکمی سریع تر مشکوک شوید.
هنوز درباره زائد بودن یا مفید بودن آپاندیس توافق جمعی میان دانشمندان شکل نگرفته. برخی دلیل وجودی آن را مربوط به مراحل اولیه فرگشت می دانند که اکنون کاربرد خود را از دست داده، و برخی آن را همچون کارخانه تولید باکتری مفید در روده و سبب تقویت این باکتری ها در دستگاه هاضمه بویژه برای مقابله با بیماری هایی چون وبا می پندارند.
هیچ راه دارویی یا پرهیزی برای درمان آن نیست و اقدامات باید به صورت اورژانسی و جراحی صورت گیرد. درمان هر چه زودتر انجام شود خطرات آن کمتراست و بهبود پس از عمل سریع تر و راحت تر به دست می آید.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی