ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی میباشد و در موارد زیر قابل استفاده است:
کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب.
مسکنهای دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و … نیز همانند ژلوفن عمل میکنند.
بروفن یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط است
این دسته از داروها میتوانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند.
همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.
مصرف این داروها باید در کوتاهمدت صورت گیرد و در بلند مدت نباید از این داروها استفاده کرد.
عوارض ژلوفن
هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض زیر در یک فرد دیده نمیشود، لیکن بروز هر یک از عوارض زیر با داروساز خود مشورت کنید :
سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دستها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن.
در صورت بروز هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً پزشک خود را در جریان قرار دهید :
درد و سوزش معده، مدفوع قیریرنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج، با یا بدون لرز، تهوع، سوزش سردل یا سوءهاضمه، لکههای قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکههای سفید روی لبها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون .
عوارض خفیف دیگری که نیاز به مراقبت پزشکی ندارند، ممکن است با ایبوپرفن پیش بیایند مانند درد خفیف معده، گیجی یا خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، سوءهاضمه و ریفلاکس معده.
این عوارض به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین میروند، البته در صورتی که ادامه یافتند به داروساز یا پزشک خود اطلاع دهید.
ژلوفن و بروفن جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند
قرص مسکن بروفن
قرصهای ۲۰۰ میلی گرم ایبوپروفن، بدون نسخه پزشک قابل تهیه است، اما قرصهای ۴۰۰ میلی گرم توسط پزشک تجویز میشود. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.
این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، درد عادت ماهانه و حملات نقرس است.
به علت داشتن خواص التهابی، این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیبهای حین ورزش (پیچ خوردگیها و رگ به رگ شدنها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون)، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن تب را نیز کاهش میدهد.
چگونگی مصرف ایبوپروفن:
قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.
پس از خوردن قرصهای ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک بدن، ۱۵ تا ۳۰ دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.
اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف میکنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا ۲ ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظمتان برگردید.
اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف میکنید، به محض این که نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.
مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک. این دارو میتواند موجب کبودی و خونریزی زیاد شود
عوارض جانبی ایبوپروفن
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:
خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب، دردهای عضلانی)؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ بثورات پوستی؛ زخمهای دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.
بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.
یک واکنش حساسیتی نادر به ایبوپروفن، آنافیلاکسی است که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی، سریعا پیشرفت میکند.
هنگام بروز خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف ایبوپروفن را قطع کرده و با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.
قبل از مصرف ایبوپروفن دقت کنید:
در صورت داشتن هریک از موارد زیر، پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:
– حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی
– بارداری یا شیردهی
– مصرف داروهای دیگر به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپیرین، ضدانعقادها (مثل وارفارین)، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس
– مصرف مشروبات الکلی
– ابتلا به پولیپهای بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش؛ پرفشاری خون؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده؛ نارسایی مغز استخوان؛ زخمهای دهانی؛ یا بیماریهای کبدی یا کلیوی
هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه میشود
برچسب روی دارو را مطالعه کرده و از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد میکنند نباشد.
اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب میخورید و درد ظرف ۱۴ روز و تب ظرف ۳ روز بهتر نشد یا حتی بدتر شد، با پزشکتان مشورت کنید.
ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).
پیش از انجام هر گونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، پزشک را از اینکه ایبوپروفن مصرف میکنید مطلع سازید.
ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد میشود)
ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک . این دارو میتواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو، از رانندگی یا شرکت در فعالیتهای خطرناک خودداری کنید. این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خوابآلودگی میشود.
منبع: tebyan.net
نوشته در مورد ژلوفن و بروفن چه میدانید؟ اولین بار در بامداد پدیدار شد.
ژلوفن نوع مایع شده بروفن است و تاثیر سریع تری در درمان دردها دارد. این داروهای مخدر نیستند و مصرف آن ها در جامعه زیاد است. ژلوفن فرم ژلهای داروی ایبوپروفن است که مشهورترین نام تجاری آن بروفن است. این مسکن ها جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.
ژلوفن (GELOFEN)
ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی میباشد و در موارد زیر قابل استفاده است:
کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب.
مسکنهای دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و … نیز همانند ژلوفن عمل میکنند.
این دسته از داروها میتوانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند.همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.
مصرف این داروها باید در کوتاهمدت صورت گیرد و در بلند مدت نباید از این داروها استفاده کرد.
عوارض ژلوفن
هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض زیر در یک فرد دیده نمیشود، لیکن بروز هر یک از عوارض زیر با داروساز خود مشورت کنید :سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دستها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن.
در صورت بروز هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً پزشک خود را در جریان قرار دهید :درد و سوزش معده، مدفوع قیریرنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج، با یا بدون لرز، تهوع، سوزش سردل یا سوءهاضمه، لکههای قرمز کوچک روی پوست، جراحت،
زخم یا لکههای سفید روی لبها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون .عوارض خفیف دیگری که نیاز به مراقبت پزشکی ندارند، ممکن است با ایبوپرفن پیش بیایند مانند درد خفیف معده، گیجی یا خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، سوءهاضمه و ریفلاکس معده.
این عوارض به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین میروند، البته در صورتی که ادامه یافتند به داروساز یا پزشک خود اطلاع دهید.
ژلوفن و بروفن جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند
قرص مسکن بروفن
قرصهای 200 میلی گرم ایبوپروفن، بدون نسخه پزشک قابل تهیه است، اما قرصهای 400 میلی گرم توسط پزشک تجویز میشود. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، درد عادت ماهانه و حملات نقرس است.
به علت داشتن خواص التهابی، این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیبهای حین ورزش (پیچ خوردگیها و رگ به رگ شدنها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون)، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن تب را نیز کاهش میدهد.
چگونگی مصرف ایبوپروفن:
قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.
پس از خوردن قرصهای ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک بدن، 15 تا 30 دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.
اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف میکنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا 2 ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظمتان برگردید.
اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف میکنید، به محض این که نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.
مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک. این دارو میتواند موجب کبودی و خونریزی زیاد شود
عوارض جانبی ایبوپروفن
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب، دردهای عضلانی)؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ بثورات پوستی؛ زخمهای دهانی؛
یا تب یا گلودردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.
یک واکنش حساسیتی نادر به ایبوپروفن، آنافیلاکسی است که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی، سریعا پیشرفت میکند.هنگام بروز خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف ایبوپروفن را قطع کرده و با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.
قبل از مصرف ایبوپروفن دقت کنید:
در صورت داشتن هریک از موارد زیر، پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:
– حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی
– بارداری یا شیردهی
– مصرف داروهای دیگر به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپیرین، ضدانعقادها (مثل وارفارین)، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس
– مصرف مشروبات الکلی
– ابتلا به پولیپهای بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش؛ پرفشاری خون؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده؛ نارسایی مغز استخوان؛ زخمهای دهانی؛ یا بیماریهای کبدی یا کلیوی
هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه میشود
برچسب روی دارو را مطالعه کرده و از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد میکنند نباشد.
اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب میخورید و درد ظرف 14 روز و تب ظرف 3 روز بهتر نشد یا حتی بدتر شد، با پزشکتان مشورت کنید.
ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).
پیش از انجام هر گونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، پزشک را از اینکه ایبوپروفن مصرف میکنید مطلع سازید.
ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد میشود)
ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک . این دارو میتواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو، از رانندگی یا شرکت در فعالیتهای خطرناک خودداری کنید. این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خوابآلودگی میشود.
منبع: tebyan.net
ژلوفن یکی تز مسکن هایی است که تاثیر سریع دارد و به خاطر مایع بودن می تواند دردهای شدید را فورا کم کند. ژلوفن در بالغین استفاده میشود و به صورت کپسول های 200 و 400 میلی گرمی در بازار موجود است. داروی ایبوپروفن با نام تجاری پروفن به صورت دراژه وجود دارد که سه چهار سالی است که به صورت ژلهای و با نام ژلوفن تهیه میشود.
در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژلهای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژلهای عوارض قرص را به حداقل میرساند و جذب دارو را سریعتر میکند.از عوارض ژلوفن عوارض گوارشی است که از آن جمله میتوان اثر آن بر روی کبد را ذکر کرد چون این دارو در کبد متابولیزه می شود تا قابلیت جذب داشته باشد بنابراین مصرف زیاد آن به کبد فشار می آورد.
یکی دیگر از عوارض ژلوفن تاثیر این دارو بر کلیه است چرا که دفع دارو از طریق کلیه صورت میگیرد و مصرف بیش از حد آن بر کلیه اثر میگذارد.ژلوفن در بالغین استفاده میشود و به صورت کپسول های 200 و 400 میلی گرمی در بازار موجود است؛ از این دارو در امراضی چون آرتریت، نقرس، دردهای شدید قاعدگی و درد دندان استفاده میشود.
ژلوفن خاصیت ضد درد، ضد التهاب، ضد تب دارد که کودکان از این دارو به صورت شربت و با نام ایبوپروفن استفاده میکنند.به طور کلی توصیه میشود تمامی داروها در سه ماهه اول بارداری استفاده نشود؛ ژلوفن در دوران بارداری جز گروه B است یعنی برای جنین ضرری ندارد اما باید طبق دستور پزشک مصرف شود.
اما در 3 ماهه سوم بارداری این دارو جزء گروه D قرار می گیرد که نباید استفاده شود و مصرف آن باعث بروز اختلالات جنینی می شود.
* موارد منع مصرف ژلوفن
مصرف داروی ژلوفن در مواردی منع مصرف دارد که نداشتن آگاهی در این خصوص می تواند باعث بروز مشکلاتی شود.
– افراد مبتلا به آسم نباید از ژلوفن استفاده کنند.
– مبتلایان به فشار خون نیز نمی توانند از ژلوفن استفاده کنند چرا که حجم خونشان بالا میرود.
– افراد مبتلا به ناراحتی های خونی مثل هموفیلی و افرادی که مشکلات انعقادی دارند نیز باید از خوردن داروی ژلوفن پرهیز کنند.
– این دارو بر روی معده اثر می گذارد بنابراین اگر افرادی مبتلا به زخم معده باشند و یا کولیت داشته باشند نیز ژلوفن برایشان مضر است.
– چون دفع این دارو از طریق کلیه و به صورت ادرار است مبتلایان به ناراحتیهای خیلی شدید کلیه نیز نباید از این دارو استفاده کنند همچنین کسانی که به ترکیبات آسپیرین حساسیت دارند نیز جزء موارد منع ژلوفن هستند.
– ژلوفن استامینوفن و همچنین داروهای ضد انعقادی تداخل دارویی دارد و نباید همراه این داروها استفاده شود.
– افرادی که داروهای آنتی دیابتیک استفاده می کنند نباید ژلوفن بخورند چرا که ژلوفن باعث افزایش اثر ضد قند داروهایشان میشود و افت ناگهانی قند و به دنبال آن بروز شوک را به همراه دارد.
– ژلوفن نباید همراه با داروهای ادرار آور استفاده شود چرا که کاهش اثر داور میشود.
– لازم است که مصرف ژلوفن به حداقل رسانده شود و حتماً زیر نظر پزشک تهیه شود و به صورت خود سرانه مصرف نشود تا مشکلات ناشی از مصرف خودسرانه این دارو از بین برود.
منبع:farsnews.com
با دلگرم همراه باشید تا در مورد عوارض استفاده از ژلوفن بیشتر بدانید.
قرصی است که در سبد دارویی خانههای ایرانی بهوفور یافت میشود.ژلوفن جزء دسته داروهای ضد التهایی غیرکورتونی است که متاسفانه مصرف خودسرانه آن به شدت رواج پیدا کرده است.
«ژلوفن برای کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد از جمله میگرن، آرتریتروماتوئید و درد قاعدگی استفاده میشود.»
افراد مبتلا به آسم، فشار خون، زخم معده، ناراحتیهای خونی مثل هموفیلی و مشکلات انعقادی باید از خوردن داروی ژلوفن پرهیز کنند. افرادی که داروهای آنتی دیابتیک استفاده میکنند نباید ژلوفن بخورند، چرا که ژلوفن باعث افزایش اثر ضد قند داروها میشود و افت ناگهانی قند و بروز شوک را به همراه دارد.
این قرص را که میتوان بدون نسخه پزشک هم تهیه کرد جزء دسته داروهای ضد التهابی غیر کورتونی بشمار میآورند. تولید دارو به صورت ژلهای عوارض را به کمترین میزان میرساند و جذب دارو را سریعتر میسازد هر چند که عوارض ژلوفن در حالت کلی همچنان پابرجاست.
بهطور کلی موارد مصرف ژلوفن شامل کاهش دردها و التهابهای ناشی از التهاب روماتیسمی مفاصل و پوکی استخوان، تب، دردهای خفیف تا متوسط و درمان اولیه دردهای قاعدگی است.
البته برای کاهش دردهای اولیه دوران قاعدگی میتوان از مفنامیک اسید و 2 روز قبل از پریود شدن بهجای مصرف ژلوفن استفاده کرد. استفاده خودسرانه و بی اندازه از این نوع قرصها در کشور ما به شدت افزایش یافته که با توجه به عوارض نسبی این دارو میبایست از مصرف بدون تجویز پزشک خودداری نمود.
در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژله ای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژله ای عوارض قرص را به حداقل می رساند و جذب دارو با سریع تر می کند.از عوارض این دارو عوارض گوارشی است که از آن جمله می توان اثر آن بر روی کبد را ذکر کرد چون این دارو در کبد متابولیزه می شود تا قابلیت جذب داشته باشد بنابراین مصرف زیاد آن به کبد فشار می آورد.
یکی دیگر از عوارض آن تاثیر این دارو بر کلیه است چرا که دفع دارو از طریق کلیه صورت می گیرد و مصرف بیش از حد آن بر کلیه اثر می گذارد. این دارو در بالغین استفاده می شود و به صورت کپسول های 200 و 400 میلی گرمی در بازار موجود است. از این دارو در امراضی چون آرتریت، نقرس، دردهای شدید قاعدگی و درد دندان استفاده می شود.
این دارو خاصیت ضد درد، ضد التهاب، ضد تب دارد که کودکان از این دارو به صورت شربت و با نام ایبوپروفن استفاده می کنند. به طور کلی توصیه می شود تمامی داروها در سه ماهه اول بارداری استفاده نشود.ژلوفن در دوران بارداری جز گروه B است یعنی برای جنین ضرری ندارد اما باید طبق دستور پزشک مصرف شود. اما در 3 ماهه سوم بارداری این دارو جزء گروه D قرار می گیرد که نباید استفاده شود و مصرف آن باعث بروز اختلالات جنینی می شود.
باتوجه به این نکته که هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض یک دارو ممکن است در یک فرد دیده نشود ولی در صورت مشاهده هرگونه از عوارض سریعا به پزشک مراجعه کنید.
عوارض ژلوفن (خفیف)
اسهال، حالت تهوع و استفراغ، سوء هاضمه شامل نفخ و درد شکمی، هرگونه درد در ناحیه معده یا رودهها جزو عوارض شایع این مسکنها و ضد التهابها به شمار میرود. البته عوارض ژلوفن به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین میروند.
عوارض ژلوفن (شدید)
عوارض شدیدتر و البته نادر این قرصها شامل سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی،اختلالات ادراری و افزایش وزن است. همچنین اگر مدفوع قیریرنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج با لرزش یا بدون لرز، لکههای قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکههای سفید روی لبها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون در خود مشاهده کردید سریعا دارو را قطع و به پزشک مراجعه کنید.
زنان باردار در 3 ماهه اول بارداری از ژلوفن بدون مشورت با پزشک معالج خود استفاده نکنند.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
اگر سری به جعبه داروی منزل بزنید، به طور قطع داروهایی پیدا خواهید کرد که بدون نسخه از داروخانه تهیه شده و برای روز مبادا نگهداری میشوند. پای ثابت این جعبهها معمولا مسکّنهایی هستند که در مواقع درد مورد استفاده قرار میگیرند. ژلوفن یکی از قویترین مسکنهایی است که در این موارد به کار میرود.
در واقع، ژلوفن نوعی داروی ضد التهاب غیراستروئیدی است که در درمان و کاهش دردها و التهابهای ناشی از التهاب روماتیسمی مفاصل و پوکی استخوان، تب، دردهای خفیف تا متوسط و درمان اولیه دردهای قاعدگی به کار میرود.
تابناک نوشت: علاوه بر موارد کاربردی که برای ژلوفن (ایبوپروفن) اشاره کردیم، از این دارو در تسکین سردرد، دنداندرد و دردهای عضلانی نیز استفاده میشود. در سرماخوردگی و آنفلوآنزا نیز ژلوفن برای کاهش درد به کار میرود.
ترشح پروستاگالاندینها در مغز باعث بروز التهاب و درد میشوند.
ژلوفن و تأثیرات مثبت آن
ژلوفن مسکن ژلهای شکل بوده و تنها تفاوت آن با ایبوپروفن ژلهای بودن آن است. هر دوی این داروها مسکنهای ضدالتهابی غیراستروئیدی هستند و از نظر ظاهر متفاوتاند. مهمترین عملکرد ژلوفن دردزدا بودن آن است و از طریق عملکرد محیطی که کاهش فعالیت پروستاگالاندین (واسطههای شیمیایی مشابه کلسترول که در واکنش به بیماری ترشح میشود) و احتمال جلوگیری از ترکیب یا عمل سایر مواد را به دنبال دارد،گیرندههای درد را نسبت به محرکهای مکانیکی یا شیمیایی حساس میکند و به این صورت از فعالیت تکانههای درد جلوگیری میکند.
این داروی ضد التهابی غیراستروئیدی با ممانعت از تولید مواد طبیعی خاصی که موجب بروز التهاب میشوند، درد و التهاب را در افراد کاهش میدهد و در نهایت تورم، درد و تب را کم میکند. ترشح پروستاگالاندینها در مغز باعث بروز التهاب و درد میشوند.
پزشکان توصیه میکنند افرادی که از برخی بیماریها رنج میبرند مانند مبتلایان به آسم، مشکلات کبدی، کلیوی، نارساییهای خفیف قلبی، فشار خون بالا، حملات و بیماریهای قلبی، بیماریهای عروق محیطی از قبیل باریک شدن عروق، مبتلایان به سکته و افرادی که سابقه خونریزی معده داشتهاند، باید با احتیاط اقدام به مصرف ژلوفن و ایبوپروفن کنند.
مصرف زیاد ایبوپروفن در زنان باعث کاهش قدرت باروری می شود.
خطراتی که شما را تهدید میکند
داروهای شیمیایی با وجود فوایدی که دارند و قادرند درد و علائم بیماریها را تسکین دهند، عوارض جانبی نیز به دنبال دارند و برخی از این عوارض میتواند جان مصرفکنندگان را به خطر بیندازد. ژلوفن یا ایبوپروفن هم از این گردونه مجزا نیستند و خطراتی را نیز ممکن است در افراد ایجاد کنند. اسهال، حالت تهوع و استفراغ، سوءهاضمه شامل نفخ و درد شکمی، هرگونه درد در ناحیه معده یا رودهها جزو عوارض شایع این مسکنها و ضد التهابها به شمار میرود.
در کنار این علائم، احساس سرگیجه، ایجاد تورم و احتباس مایعات در بدن یا نفخ، بالا رفتن فشار خون، یبوست، ایجاد زخم در سیستم گوارشی، بروز کهیر و بثورات جلدی و برخی واکنشهای حساسیتی و تشدید علائم آسم در بیماران نیز ممکن است سراغ مصرفکنندگان بیاید که تنها در موارد نادر به چشم میخورد. بیمارانی که دچار چنین علائمی میشوند باید بعد از قطع دارو به پزشک مراجعه کنند.
ولی علاوه بر عوارضی که برای مصرف ژلوفن و ایبوپروفن اشاره کردیم، سیاه شدن مدفوع و استفراغ خونآلود جزو عوارض بسیار نادری است که تنها در موارد خاص به چشم میخورد.
محققان در مطالعات خود به این نتیجه رسیدهاند که زنان به دنبال استفاده طولانیمدت از ایبوپروفن دچار کاهش قدرت باروری میشوند ولی این مشکل با اقدامات سریع و آغاز راهکارهای درمانی قابل برگشت است و این گروه از زنان میتوانند بارداری را تجربه کنند. از سوی دیگر، محققان توصیه میکنند افراد بعد از مصرف ژلوفن چنانچه با علائمی مانند خونریزی یا کبودی ساده، تغییر در میزان شنوایی یا زنگ زدن گوش، تغییرات روحی روانی و خلقی، تورم قوزک پا و نیز دستها به طور ناگهانی و بدون دلیل، افزایش وزن بدون دلیل، سفت شدن ناحیه گردن، تغییر در حجم ادرار، تغییرات بینایی و خستگی غیرمعمول روبه رو شدند، حتما با پزشک مشورت کنند.
با مصرف ژلوفن ممکن است مشکل حاد و مهلکی چون بیماریهای کبدی نیز رخ دهد. در صورت مشاهده هرگونه علامتی مبنی بر آسیب کبدی از قبیل تیره شدن ادرار، وجود حالت تهوع و استفراغ، کاهش اشتها، درد معده یا شکمی و زرد شدن پوست و چشمها باید نسبت به اقدامات سریع پزشکی اقدام کرد.
البته معمولا واکنش حساسیتی بسیار شدید نسبت به این دارو بسیار نادر است، ولی با مشاهده هرگونه کهیر یا بثورات جلدی، خارش یا تورم در نواحی صورت، زبان یا گلو، سرگیجه شدید و دشواری در تنفس حتما به درمانگاه مراجعه کنید چرا که ادامه این علائم میتواند جان شما را به خطر بیندازد.
به گزارش جام جم آنلاین، محققان بارها ثابت کردهاند دارونماهایی که تنها به جای داروهای واقعی به خورد افراد داده میشوند اما تاثیر آنها را ندارند، گاهی به اندازه داروهای حقیقی و حتی بیشتر از آن میتوانند بر محو شدن درد تاثیر بگذارند.
از نظر آنها، تلقینی که بیمار به خودش میکند، میتواند یک داروی دروغین را هم موثر کند. گرچه تاثیر داروی ضدالتهابی ایبوپروفن در کاهش درد ثابت شده و نمیتوانیم او را دارونما تلقی کنیم، اما پژوهشگرانی که تاثیر داروی طبیعی را بررسی میکنند، میگویند گاهی با مصرف خوراکی و موضعی برخی از این داروها میتوانید خودتان را از خوردن مسکنهایی مثل ایبوپروفن و ژلوفن بینیاز کنید.
جینسینگ
دردهای مفصلی و ناشی از آرتروز شما را کلافه کرده است؟ در این صورت میتوانید سراغ داروهای طبیعی بروید که به اندازه ایبوپروفن در کم کردن درد شما تاثیرگذار هستند. شما میتوانید با مصرف گیاه جینسینگ، این دردها را کم کنید و با استفاده از خاصیت ضدالتهابی و ضد دردش، هم استخوانهایتان را آرام کنید و هم اثری که داروهای حاوی کورتون برای کم کردن التهاب بافتها روی بدنتان میگذارند را ایجاد کنید.
کندر
جریان خون ضعیف هم میتواند یکی از دلایل درد کشیدن شمایی که با بیماریهای التهابی دست و پنجه نرم میکنید، باشد و مصرف ایبوپروفن هم کمک چندانی به برطرف شدن این اختلال نمیکند. اما اگر مشکل شما از تنبلی جریان خونتان ناشی شده، با مصرف کندر میتوانید اختلال به وجود آمده را برطرف کنید. کندر که یکی از گیاههای بومی جنوب شرقی آسیا است، هم التهاب اندامهایی که باعث کلافه شدنتان از درد شدهاند را کم میکند و هم با بهبود گردش خون در بدنتان، حال شما را بهتر میکند.
روغن ماهی
تاثیر روغن ماهی و دیگر خوراکیهای حاوی اسیدهای چرب و امگا3 در مبارزه با پوکی استخوان و ورم مفاصل بارها در بررسیهای پژوهشگران ثابت شده است. روغن ماهی که به صورت موضعی و خوراکی میتواند مصرف شود، یک ضدالتهاب قوی است که گاهی بهعنوان جایگزینی مناسب برای ایبوپروفن معرفی میشود. البته خواص این روغن محبوب به کم کردن التهاب و درد محدود نمیشود و برخی بررسیها از تاثیر آن در درمان یا تسکین بعضی بیماریهای روانی خبر میدهند.
زردچوبه
شما هم شنیدهاید درد ضربدیدگی پا را میتوان با ضماد کردن زردچوبه روی آن کم کرد؟ دلیل چنین اتفاقی وجود کورکومین در این ادویه است. یکی از مفیدترین ترکیبهای موجود در زردچوبه کورکومین است که گذشته از خاصیت ضد ویروسیاش، ضدالتهاب هم هست و میتواند دردهای ناشی از التهاب را به سادگی تسکین دهد. زردچوبه علاوه بر همه خاصیتهایی که گفتیم، یک ادویه ضدقارچ است و مصرف آن در غذاهای مختلف بهخاطر خاصیت آنتیاکسیدانیاش میتواند شما را در برابر انواع سرطانها بیمه کند.
پنجه گربه
روماتیسم مفصلی میتواند انجام کارهای ساده را هم برای مبتلایانش دشوار کند. اما چاره آرام کردن دردهای روماتیسمی، مصرف ایبوپروفن نیست. شما با گیاه پنجه گربه که این روزها پایش به عطاریهای ایران هم باز شده، میتوانید التهاب مفاصلتان را کم کنید و کمتر بهخاطر آرتریت روماتوئید و بیماریهای ناشی از التهاب بافتها درد بکشید. البته گرچه این گیاه جزء گیاهان بیخطر و غیرسمی طبقهبندی شده، اما بهتر است درصورتیکه قصد مصرف آن را دارید، در مورد میزان مصرفش با متخصص طب سنتی مشورت کنید.
آلوئهورا
چند سالی است که آلوئهورا به سبد غذایی برخی خانوادههای ایرانی وارد شده و از خاصیتی که برای پوست و مو دارد گرفته تا تاثیرش بر کاهش قند خون و درمان مشکلات گوارشی، همه آن را به یک گیاه دارویی محبوب تبدیل کردهاند.
به گزارش برنا، به عقیده محققانی که گیاهان دارویی را بررسی میکنند، آلوئهورا هم میتواند یک مسکن خوب برای کسانی که از دردهای ناشی از التهاب شکایت میکنند باشد.
زنجبیل
زنجبیل تنها در روزهایی که سرماخوردگی و درد گوش و گلو کلافهتان کرده به شما کمک نمیکند؛ این گیاه ضددرد و ضدالتهاب سالهاست در کشورهای آسیایی بهعنوان دارویی برای آرام کردن علائم PMS یا سندرم پیش از قاعدگی استفاده میشود. کافی است در روزهای قاعدگیتان 4 وعده 250 میلیگرمی از آن را مصرف کنید تا درد و سنگینی ناشی از pms کمتر آزارتان دهد.
روغن زیتون
شاید تاثیر استفاده از روغن زیتون به سرعت قرص ایبوپروفن خودش را نشان ندهد، اما این داروی طبیعی هم از نظر متخصصانی که گیاهان دارویی را مطالعه میکنند، در گروه داروهای ضدالتهاب قرار دارد. بررسیها حاکی از این است که روغن زیتون هم یک ضدالتهاب قوی است که میتواند جای ایبوپروفن را در خانه شما بگیرد.
ریحان
گیاه ریحان تنها یک چاشنی خوب برای غذاهایی که میپزید نیست. ریحان هم پیری زودرس را از شما دور میکند و هم به دردهای ناشی از تورم و مشکلات التهابی، مجالی برای آزار دادنتان نمیدهد. تاثیر درمانی گیاه بر مشکلات کبدی، مغزی و قلبی ثابت شده و بهخاطر آنتیاکسیدان فراوانی که دارد، ضدپیری و ضدالتهاب هم هست.
آویشن درمانی کنید
گرچه مصرف روغن آویشن به صورت خوراکی میتواند خطرناک باشد، اما محققان میگویند اگر از آن بهعنوان یک ضددرد موضعی استفاده شود، میتواند از ایبوپروفن هم سریعتر درد را ساکت کند. به گفته آنها، دردهای شکمی مانند اسهال، معده درد، آرتریت و حتی قولنج را میتوان با کمک این روغن طبیعی تسکین داد و جالب اینجاست که بررسیها ثابت کرده این مسکن گیاهی در تسکین دردهای قاعدگی از ایبوپروفن هم موثرتر است.
سازمان بهداشت جهانی، ایبوپروفن را در فهرست داروهای اساسی قرار داده که باید در هر مرکز درمانی موجود باشد. ایبوپروفن و داروهایی مثل ژلوفن که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند، میتوانند دردهای ناشی از آرتریت (التهاب مفصل)، قاعدگی دردناک، حملات نقرس و آسیبهای حین ورزش را آرام کنند و با کم کردن التهاب بافتهای بدن، بهعنوان یکی از پرطرفدارترین مسکنهای رایج شناخته میشوند. اما به باور محققان، گاهی گیاهان دارویی میتوانند از این قرصهای تاییدشده هم در کاهش درد موثرتر باشند.
به گزارش جام جم سرا ، استفاده از تخم رازیانه راهکار پیشنهادی مادربزرگها برای رهایی از درد شدید قاعدگی است. در قدیم اعتقاد داشتند که اگر مقداری تخم رازیانه (تخم آسیاب شده) را با مقداری آب بخورید، میتوانید خواب آرامی داشته باشید، اما مهمتر از آن باید بدانید که این گیاه درد شما را در مدت زمانی کمتر از نیم ساعت پس از استفاده، بهبود میبخشد. این گیاه بدنتان را خنک کرده و گرمای ناشی از قاعدگی را کاهش میدهد، به همین دلیل رازیانه میتواند بهترین جایگزین مسکنهای شیمیایی باشد که مصرف آنها بهطور مداوم توصیه نمیشود.
با سیب ریلکس شوید
این میوه چهار فصل یعنی سیب خواص بیشماری دارد که هر فردی با خوردن روزی یک عدد از آن قادر است جسم خود را از هر بیماری دور نگه دارد. با این حال به چند ویژگی منحصر به فرد سیب اشاره میکنیم. سیب برای عملکرد مغز بسیار مقوی است. بهطور کلی سیب بهعلت داشتن فسفر، اعصاب و مغز را تقویت میکند. اگر بهدنبال این هستید که یک روز آرام را پشتسر بگذارید بهتر است هر روز یک عدد سیب میل کنید، زیرا ویتامینهای گروه B، منیزیم، فسفر و برخی عناصر دیگر موجود در سیب اثر آرامبخشی بر اعصاب دارد.
هویج جادوی نارنجی
همه ما میدانیم که هویج منبع غنی بتاکاروتن است. اما نقش بتاکاروتن در هویج چیست؟ این ماده پیشساز ویتامین A است، یعنی در بدن تبدیل به ویتامین A میشود، به همین دلیل میتواند نقش کاربردی را برای بدن ما داشته باشد. ویتامین A برای تقویت سیستم ایمنی، محافظت از پوست، ریه، لوله گوارش همچنین در رشد سلولها و… حائزاهمیت است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید بتاکاروتن، یک آنتیاکسیدان است و بیماریهای ناشی از پیری را هم کاهش میدهد. نقش هویج در این معجون خونسازی است که برای دوران قاعدگی میتواند موثر باشد، به همین دلیل توصیه می شود حتی اگر به هر دلیلی قادر به تهیه معجون نبودید، هویج خام یا آب هویج فیلتر نشده را در بیشتر اوقات بهخصوص در روزهای قاعدگی میل کنید.
منبع : برنا
دکتر کاوه سالارمند ، داروساز در گفت و گو با جام جم آنلاین بیان کرد :مسمومیت دارویی یکی از متداولترین انواع مسمومیتهاست. استفاده بیش از حد مجاز هر دارو یا مادهای میتواند باعث این نوع از مسمومیت شود.البته گاهی حتی استفاده از داروهایی که به قصد درمان فرد تجویز شدهاند، در همان دوز مجاز مصرفی ممکن است به دلایلی مانند وجود مشکلات زمینهای در فرد و یا تداخل دارویی با یک داروی مصرفی دیگر، منجر به بروز مشکلات در بدن فرد و مسمومیت دارویی شوند.
یک دارو ممکن است عملکرد یک داروی دیگر را تغییر داده و حتی مانع جذب آن در بدن شود. این حالت بهخصوص برای داروهایی که برای پیشگیری از شرایط خطرناک مانند حمله قلبی و سکته تجویز میشوند، اهمیت بسیار بالایی دارد. بعضی از داروها اگر با هم مصرف شوند، احتمال بروز خطر بالاتر خواهد رفت.
وی در ادامه اظهار کرد: بطور مثال «وارفارین»، داروی ضد انعقاد خون خوراکی است که برای پیشگیری از لخته شدن خون در رگها تجویز میشود. این دارو در بسیاری از سالمندان، معمولا همراه آسپرین مصرف میشود درحالیکه هر دو خطر خونریزی را افزایش میدهند، بنابراین زمانی که با هم مصرف شوند، خطر چندین برابر میشود وحتی اگر افراد عادی این دارو را مصرف کنند خطرات جبران ناپذیری را به دنبال دارد حتی افرادی که مشکلات قلبی دارند باید با ملاحظات خاصی این دارو را مصرف کنند چرا که ممکن است دچار اختلال در روند درمان بیمار گردد،تا جایی که ممکن است موجب مرگ بیمار شود.
مصرف قرص ژلوفن در بیماران قلبی و عروقی می تواند ریسک افزایش حملات قلبی را بالا ببرد. مصرف دراز مدت قرص ژلوفن و این دسته از داروها با دوز بالا می تواند منجر به خونریزی معده و زخم های گوارشی به ویژه در افراد بالای 65 سال، سیگاری و الکلی شود. با توجه به قابل فروش بودن این دسته از داروها بدون نسخه، شاید در ظاهر داروهای بی خطری به نظر برسند اما عوارض مختلفی برای ژلوفن و سایر داروهای مشابه مطرح است ،به همین دلیل در بعضی گروه های جمعیتی خاص این داروها باید با احتیاط مصرف شود و یا تا حد امکان مصرف نشود.
این دارو ساز متذکر شد : بعضی از دارو ها در شرایط خاصی ممکن مشکل ایجاد کنند به طور مثال « پرازوسین » یک داروی کنترل فشار خون است و باعث افت فشار خون می گردد.اگر پس از مصرف این دارو استحمام با آب داغ صورت گیرد ممکن است بیمار دچار افت جدی فشار خون شود.چرا که آب گرم به خودی خود می تواند باعث باز شدن عروق و افت فشار خون گردد.
وی در پایان خطر نشان کرد: گاهی مواقع بیماران تصمیم میگیرند که به طور ناگهانی مصرف داروی خود را قطع کنند .این حالت به طور بالقوه میتواند بسیار خطرناک باشد زیرا ممکن است منجر به بروز مشکلات اساسی شود. به عنوان مثال این مورد در رابطه با داروهای اعصاب و روان مصداق دارد. مصرف اکثر داروهای ضد اضطراب و خواب آور در دراز مدت باعث وابستگی به دارو می شود و ترک ناگهانی این دارو ها به صورت خود سرانه عوارض شدید ی را به دنبال دارد و حتما مصرف و قطع دارو باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.
دکتر کاوه سالارمند ، داروساز در گفت و گو با جام جم آنلاین بیان کرد: به طور کلی اولین انتخاب هر کسی برای تسکین درد، استامینوفن است. در حال حاضر، استامینوفن شناخته شده ترین دارویی است که افراد برای تسکین درد استفاده می کنند.این دارو در انواع و اشکال مختلفی در بازار دارویی وجود دارد که رایج ترین آنها 3نوع استامینوفن ساده ، استامینوفن کدئین دار و استامینوفن کافئین است .
استامینوفن ، همچنین پر مصرف ترین و می توان گفت کم عارضه ترین داروی تببر است که برای درد های خفیف و متوسط بیشتر به کار می رود و برای درد های التهابی مناسب نیست . البته باید توجه داشت که کم عارضه بودن به معنای بی عارضه بودن نیست چرا که همین داروی به ظاهر ساده در مصرف با مقادیر زیاد و یا به مدت زمان طولانی،اثرات مخربی روی کبد ایجاد می کند.
سالارمند اظهار کرد: استفاده از استامینوفن های کدئین دار بدون تجویز پزشک ممنوع است.این دارو باعث خوابآلودگی در مصرف کننده می شود بنابراین پس از مصرف این دارو می بایست از انجام کارهایی که نیاز به تمرکز بالا دارند مثل رانندگی باید پرهیز کرد.کدئین علاوه بر آثار تسکینی آثار ضد سرفه نیز دارد.
وی در ادامه افزود :استامینوفن های همراه با کافئین ، اثرات تسکینی بهتری نسبت به استامینوفن ساده ایجاد می کنند. این دارو بیشتر برای سردرد استفاده می شود چرا که کافئین باعث افزایش جریان خون رسانی در مغز می شود و جذب استامینوفن را افزایش می دهد.
آسپیرین یک داروی رایج است که بدون نسخه پزشک قابل تهیه است . این دارو یک مسکن از گروه مسکن های غیر استروئیدی که برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط نظیر سردرد، دندان درد و دردهای هنگام عادت ماهانه است. آسپیرین علاوه بر تب بر بودن التهاب روماتیسمی را نیز کاهش می دهد.آسپیرین خشکی ، تورم و درد مفاصل را در آرتریت می کاهد، ولی بیماری را درمان نمی کند بلکه فقط تسکین دهنده است .از این دارو همچنین در پیشگیری از لخته شدن خون و کاهش خطر حمله قلبی و مغزی استفاده می شود.
نکته قابل ذکر در رابطه با آسپیرین این است که اگر چه این دارو تب بر است اما نباید به هیچ عنوان به کودکی که تب دارد آسپیرین داد چرا که باعث یک حالتی به نام «سندروم ری » در کودکان می شود که در برخی موارد موجب مرگ کودک می گردد .
سالارمند در رابطه با تفاوت ژلوفن و ایبوپروفن اظهار کرد : در ژلوفن ماده موثره به علت اینکه مایع است سریعتر از طریق دستگاه گوارش جذب می شود، بنابراین اثر بخشی آن سریعتر از ایبوپروفن است و عوارض گوارشی کمتری دارد ، ضد درد و ضد التهاب است و به طور کلی هیچ تفاوتی از نظر ساختاری باهم ندارند از ایبوپروفن در درمان التهاب مفصلی مانند روماتیسم مفصلی، نقرس، تب، دردهای قاعدگی، سردرد، کمردرد، درد دندان، کرامپ های عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط ها و پیچ خوردن مفاصل و آسیب های کوچک استفاده می شود. . این 2 نوع مسکن جز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند .
بعضی افراد برای برطرف کردن دردهای عضلانی، اقدام به خوردن قرص «متوکاربامول» میکنند که این کار میتواند مانع از پیگیری دلیل درد شود. ضمن اینکه خوردن این قرص با آسیب گوارشی همراه است.این قرص شلکننده عضلات است و تا حدودی درد را برطرف میکند. خوردن این قرص در شرایطی که درد ناشی از گرفتگی عروق پاست، میتواند باعث لخته شدن خون در ورید عمقی پا و سکته مغزی شود.
این داروساز متذکر شد : «نوافن،مگافن،رهافن،آسیفن و...» که همگی دارای ترکیب مشابه بوده و حاوی استامینوفن،ایبوپوفن و کافئین هستند را در اولویت انتخاب های خود برای دنداندرد بگذارید. دو ماده اول، استامینوفن و کافئین تاثیر ضددردی خود را روی سردرد و دنداندرد دارند اما پروفن به دلیل خاصیت ضد التهابی که دارد برای دردهای عضلانی- مفصلی استفاده میشود.
جالب است بدانید «پانادول» ، همان استامینوفن خارجی است. فقط نامش تغییر کرده است.
وی در پایان خاطرنشان کرد : «ناپروکسن» هم یک دارو ضددرد و التهاب است. به همین دلیل مصرف آن در دردهای عضلانی-مفصلی توصیه میشود.قرص ۵۰۰ میلی گرمی این دارو از این جهت که در داخل روده باز میشود عوارض کمتری برای معده دارد.قابل ذکر است این دارو نسبت به «ایندومتاسین» و «پیروکسیکام» عوارض کمتری دارد.
بیتا نوروزی - خبرنگار جام جم آنلاین
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از فارس، ژلوفن در بالغین استفاده میشود و به صورت کپسول های 200 و 400 میلی گرمی در بازار موجود است. داروی ایبوپروفن با نام تجاری پروفن به صورت دراژه وجود دارد که سه چهار سالی است که به صورت ژلهای و با نام ژلوفن تهیه میشود.
در تکنولوژی جدید داروسازی تولید داروها به صورت ژلهای بسیار جا باز کرده است زیرا تولید داروها به صورت ژلهای عوارض قرص را به حداقل میرساند و جذب دارو را سریعتر میکند.
از عوارض ژلوفن عوارض گوارشی است که از آن جمله میتوان اثر آن بر روی کبد را ذکر کرد چون این دارو در کبد متابولیزه می شود تا قابلیت جذب داشته باشد بنابراین مصرف زیاد آن به کبد فشار می آورد.
یکی دیگر از عوارض ژلوفن تاثیر این دارو بر کلیه است چرا که دفع دارو از طریق کلیه صورت میگیرد و مصرف بیش از حد آن بر کلیه اثر میگذارد.
ژلوفن در بالغین استفاده میشود و به صورت کپسول های 200 و 400 میلی گرمی در بازار موجود است؛ از این دارو در امراضی چون آرتریت، نقرس، دردهای شدید قاعدگی و درد دندان استفاده میشود.
ژلوفن خاصیت ضد درد، ضد التهاب، ضد تب دارد که کودکان از این دارو به صورت شربت و با نام ایبوپروفن استفاده میکنند.
به طور کلی توصیه میشود تمامی داروها در سه ماهه اول بارداری استفاده نشود؛ ژلوفن در دوران بارداری جز گروه B است یعنی برای جنین ضرری ندارد اما باید طبق دستور پزشک مصرف شود.
اما در 3 ماهه سوم بارداری این دارو جزء گروه D قرار می گیرد که نباید استفاده شود و مصرف آن باعث بروز اختلالات جنینی می شود.
* موارد منع مصرف ژلوفن
مصرف داروی ژلوفن در مواردی منع مصرف دارد که نداشتن آگاهی در این خصوص می تواند باعث بروز مشکلاتی شود.
- افراد مبتلا به آسم نباید از ژلوفن استفاده کنند.
- مبتلایان به فشار خون نیز نمی توانند از ژلوفن استفاده کنند چرا که حجم خونشان بالا میرود.
- افراد مبتلا به ناراحتی های خونی مثل هموفیلی و افرادی که مشکلات انعقادی دارند نیز باید از خوردن داروی ژلوفن پرهیز کنند.
- این دارو بر روی معده اثر می گذارد بنابراین اگر افرادی مبتلا به زخم معده باشند و یا کولیت داشته باشند نیز ژلوفن برایشان مضر است.
- چون دفع این دارو از طریق کلیه و به صورت ادرار است مبتلایان به ناراحتیهای خیلی شدید کلیه نیز نباید از این دارو استفاده کنند همچنین کسانی که به ترکیبات آسپیرین حساسیت دارند نیز جزء موارد منع ژلوفن هستند.
- ژلوفن استامینوفن و همچنین داروهای ضد انعقادی تداخل دارویی دارد و نباید همراه این داروها استفاده شود.
- افرادی که داروهای آنتی دیابتیک استفاده می کنند نباید ژلوفن بخورند چرا که ژلوفن باعث افزایش اثر ضد قند داروهایشان میشود و افت ناگهانی قند و به دنبال آن بروز شوک را به همراه دارد.
- ژلوفن نباید همراه با داروهای ادرار آور استفاده شود چرا که کاهش اثر داور میشود.
- لازم است که مصرف ژلوفن به حداقل رسانده شود و حتماً زیر نظر پزشک تهیه شود و به صورت خود سرانه مصرف نشود تا مشکلات ناشی از مصرف خودسرانه این دارو از بین برود.