وی از اسید چرب ترانس به عنوان پرمخاطره ترین عامل نگران کننده در روغن های خوراکی نام برد و گفت: با برنامه زمان بندی که سازمان غذا و دارو برای کاهش میزان اسید چرب ترانس در روغن های خوراکی دارد، توانسته است این میزان را از ۲۵ درصد در سال ۸۴ به ۹۵ درصد در سال گذشته برساند.
به گفته مدیر کل نظارت و ارزیابی فرآورده های خوراکی، آرایشی و بهداشتی سازمان غذا و دارو، کاهش اسید چرب ترانس از ۵ به زیر ۲ درصد در برنامه زمانبندی سال ۹۵ مورد توجه قرار گرفته است.
حسینی تاکید کرد: برنامه ای که سازمان غذا و دارو دارد، این است که روغن های خوراکی تا ۱۰ سال آینده عاری از وجود اسید چرب ترانس باشد.
وی همچنین از کاهش روند واردات روغن پالم خبر داد و گفت: سیاست وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو، سهم ۳۰ درصدی روغن پالم در صنایع غذایی است که بر همین اساس، در دو سال گذشته میزان واردات این نوع روغن به شدت کاهش یافته است.
گفتنی است، کارشناسان این نتایج را با تحقیق بر روی 52 میلیون بارداری در بیش از 12 سال به دست آوردهاند.
بررسیها نشان میدهند، کارشناسان اعتقاد دارند اثرات فصلی بر افزایش یا کاهش قدرت باروری زوجین اثرگذار است.
این نتایج حاصل پژوهش دانشمندان دانشگاه ایندیانا است.
کارشناسان اعتقاد دارند فصول تابستان خطرناکترین زمان برای اقدام به باروری است زیرا بدن مادر به ویژه در ماههای اول بارداری به شدت آسیب پذیر است و به دلیل تجمع گروه گیاهان و وجود انواع آفت کشها در هوا احتمال سقط جنین و یا بروز مشکلات حین بارداری بیشتر از ماههای سرد سال خواهد بود.
کارشناسان مواد شیمیایی و اندازه ویتامین D دریافتی توسط مادر را به ویژه در درمان ناباوری توسط روش IVF بسیار مؤثر میدانند.
کارشناسان هشدار دادهاند مواد شیمیایی موجود در آفتکشها، سوخت خودروها و سایر موادشیمیایی صنعتی بزرگترین علت بروز نقایص مادرزادی و بروز معلولیت در کودکان است.
کارشناسان توصیه می کنند، زوجین در صورت تمایل به باروری در فصول سرد سال علاوه بر رعایت رژیم غذایی سالم حتماً از نورآفتاب و یا با تجویز پزشک مکمل ویتامینD بهره بگیرند.
به گزارش جام جم سرا ، پژوهشگران در جدیدترین تحقیقات خود دریافتهاند مصرف زیاد مواد غذایی چون نان سفید، شیرینی و برنج میتواند خطر ابتلا به سرطان ریه را در افراد تا 49 درصد افزایش دهد.
گفتنی است کارشناسان هشدار می دهند مواد غذایی با شاخص قند بالا که باعث بالا رفتن قند خون میشود رابطه مستقیمی با ابتلای افراد به سرطان ریه دارد. مطالعات پیشین نشان داده است کربوهیدراتها باعث چاقی، افزایش وزن و ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی و برخی سرطانها میشود اما سرطان ریه جدیدترین سرطان منتج شده از خوردن این دسته از مواد غذایی است.
پژوهشگران به ویژه هشدار میدهند این نوع خوراکیها میتواند باعث ابتلای افراد به سرطان ریه شود حتی اگر آنها سیگاری هم نباشند.
در عین حال در صورت استعمال دخانیات خطر ابتلا به سرطان ریه در صورت داشتن رژیم غذایی ناسالم چندین برابر افزایش مییابد.
کارشناسان علت این امر را افزایش نوعی از هورمون به نام انسولین میدانند که سطوح بالای آن باعث ابتلا به سرطان ریه در افراد میشود.
این یافتهها حاصل پژوهشهای محققان دانشگاه تگزاس ایالات متحده است.
پژوهشگران بر این اساس برای محافظت از ابتلا به سرطان ریه خوردن غذاهایی با میزان کربوهیدرات پایین مانند نان گندم، بلغور، جوی دوسر و ماکارانی سبوسدار را توصیه میکنند.
از جمله مواد غذایی با کربوهیدرات بالا که می تواند باعث ابتلای افراد به بیماری سرطان ریه شوند میتوان نان سفید، ماکارونی، خربزه، آناناس و کدوتنبل را نام برد.
براساس برآوردها در سال 2016 بیش از 150 هزار نفر در ایالات متحده جان خود را در اثر ابتلا به سرطان ریه از دست خواهند داد.
منبع دیلی میل
آتشفشان ها در تمام نقاط کره زمین وجود دارند. برخی از آنها فعال، برخی در خواب فرو رفته و تعدادی نیز به کلی خاموش شده اند. خطرناکترین آتشفشان ها آنهایی هستند که در خواب فرو رفته اند زیرا ممکن ناگهان بیدار شده و همه را غافلگیر کنند. برای این گزارش تصویری 10 آتشفشان شگفت انگیز دنیا را انتخاب کرده ایم.
1. وزوو ، ایتالیا. وزوو از جمله آتشفشان های فعال قاره اروپا در کشور ایتالیا اســت.فوران آتشفشان وزوو در سال 79 میلادی شهر پمپئی را نابود کرد. چشم انداز وزوو به روی خلیج ناپل یکی از زیباترین مناظر جهان اســت.
2. برمو ، اندونزی. آتشفشان برمو در جزیره جاوه اندونزی دارای دهانه به قطر 800 متر اســت. دو آتشفشان فعال دیگر به نام های سومورو و باتوک نیز در فاصله ای نه چندان دور از برومو قرار دارند.
3. فوجی ، ژاپن. آتشفشان فوجی در واقع نماد ملی ژاپن اســت. این کوه به ارتفاع 3776 متر به اندازه ای با شکوه و نمادین اســت که نامش در فهرست جهانی سازمان یونسکو ثبت شده اســت. آتشفشان فوجی آخرین بار در سال 1707 میلادی فوران کرد و هم اکنون در خواب فرو رفته اســت. با این حال، امکان دارد هر لحظه این آتشفشان مقدس ژاپنی ها بیدار شده و فاجعه ای را به بار آورد.
4. نئیراگونگو ، جمهوری دموکراتیک کنگو. نئیراگونگو یک استراتو وولکان یا آتشفشان ترکیبی فعال اســت که جزو سلسله آتشفشان های ویرونگا آفریقا محسوب می شود. نزدیک شدن به این آتشفشان بسیار خطرناک اســت.
5. کوتوپاکسی ، اکوادور. آتشفشان کوتوپاکسی به ارتفاع 5897 متر در 45 کیلومتری شهر کیتو پایتخت اکوادور واقع شده اســت. کوتوپاکسی به عنوان یکی از خطرناکترین آتشفشان های جهان محسوب می شود. این آتشفشان در ماه اوت سال جاری میلادی پس از 70 سال فعال شد و مناطق پیرامون آن به دلیل فوران هایش تخلیه شدند.
6. کلیمانجارو ، تانزانیا. کوه کلیمانجارو از سه آتشفشان خاموش تشکیل شده اســت که قله اوهورو با حدود 5890 متر مرتفع ترین مکان در قاره آفریقا اســت. کلیمانجارو یک آتشفشان خاموش اســت. صعود به قله آن بسیار دشوار بوده و فقط کوهنوردان جسور و باتجربه قادر به فتح آن اســت.
7. کاواه ایجن ، اندونزی. کاواه ایجن که به زبان جاوه ای به مفهوم « دهانه سبز» اســت یکی از مراکز عمده استخراج گوگرد انونزی محسوب می شود. دریاچه فیروزه ای دهانه آن یک دریاچه اسیدی اســت که بخار آن برای افرادی که می خواهند به دریاچه نزدیک شوند مرگ آور اســت.
8. ایرازو ، کاستاریکا. آتشفشان ایرازو بیش از 3500 متر ارتفاع دارد. افرادی که به قله ایرازو صعود می کنند می توانند از فراز آن منظره دریاچه اسیدی به رنگ سبز شفاف آن را تحسین کنند.
9. مائیلایفیل ، ایسلند. آتشفشان مائیلایفیل در مجاورت یخچال میرداسجوکول قرار دارد. این مخروط آتشفشانی از خاکسترها و فوران مواد مذاب جامد تشکیل شده که منشا آن فوران های متعدد در زیر پوشش یخچال میرداسجوکول بوده اســت. دلیل رنگ سبز مائیلایفیل به دلیل نوعی کف به نام گریمیا اســت که روی مواد مذاب سرد شده تشکیل می شود.
10. سومبره رو چینو ، مجمع الجزایر گالاپاگوس. جزیره کوچک سومبره رو چینو در واقع یک دهانه آتشفشانی اســت که در مجمع الجزایر گالاپاگوس اکوادور واقع در اقیانوس آرام قرار دارد.
یکی از خطرناک ترین پدیده های طبیعی دنیا بین برج باردن و کلیسای بولتون در یورکشایر انگلستان نیز قرار گرفته است .
این نهر کوهستانی که دارای ظاهری فریبنده می باشد ، تنها ۶ فوت عرض دارد و با نام استراید یا بولتون استارید نیز شناخته می شود . اما زیر این مسیر، شکاف عمیقی با جریان های قدرتمند وجود دارد که هر شخصی را که داخل این رودخانه بیفتد به کام مرگ حتمی می کشد.
در حقیقت تا به امروز حتی یک نفر نیز زنده از این رودخانه بیرون نیامده، حتی جسدهای آنان نیز پیدا نشده است.
برای اینکه از راز خطرناک بودن این رودخانه آگاه شویم کافی است که از کنار مسیر رودخانه بالا برویم، در کمتر از ۱۰۰ یارد، این نهر کوچک به رودخانه ای با عرض قابل توجه ۳۰ فوت تبدیل می شود. این همان رودخانه ی وارف Wharfe است که از میان یورکشایر عبور می کند. اما زمانی که به کلیسای بولتون می رسد جریان آب ناگزیر به عبور از میان شکافی باریک گشته و همین موضوع باعث می شود که آب سرعت و عمق بیشتری پیدا کند.
در زیر این مسیر شبکه ای از غار و تونل های مختلف وجود دارد که بقیه ی آب این رودخانه را در خود جای می دهد و به همین دلیل است که هیچ کس از عمق واقعی بولتون استراید اطلاع دقیقی ندارد.
سطح آب این نهر آنقدر آرام به نظر می رسد و دو لبه ی رودخانه آنقدر به هم نزدیک هستند که در گذشته بسیاری از گردشگران بی پروا فکر می کردند که می توانند از روی آن پریده یا با قدم گذاشتن بر روی سنگ های داخل بستر، از آن گذر کنند، اما آنها خبر نداشتند که عمق آب در این مسیر برخلاف تصور معمول تا جایی بیشتر از زانو است! در این منطقه تابلوهای خطر بر روی درختان نصب شده و افراد را از پریدن بر روی این مسیر منع می کند. هرچند همچنان داستان های زیادی از افرادی شنیده می شود که ناگهان لیز خورده و بدون ذره ای رحم به کام غارها و تونل های زیر این نهر فرو کشیده شده اند.
از قرار معلوم یکی از قربانیان بولتون استراید، ویلیام د رومیلی جوان پسر لیدی آلیس د رومیلی بوده که در سال ۱۱۵۴ در تلاشی ناموفق برای پریدن از روی این مسیر، داخل آن افتاده و ناپدید می شود. مادر او آنچنان از مرگ او عزادار و ناراحت بود که تمام زمین های اطراف را به تاسیس صومعه ی بولتون اختصاص داد. این افسانه ی غم انگیز بعدها در شعر ویلیام وردزورث به نام «نیروی دعا» جاودانه شد.
اگر شما هم از علاقهمندان به کوهنوردی و سفر به ارتفاعات هستید، خطرکردن جزئی جداییناپذیر از کار شما میشود.
به گزارش آلامتو به نقل از ایسنا، تورهای خارجی متعددی برای صعود هرچه بیشتر و شکستن پیایی رکوردها برگزار میشود و هیچکس جلودار عاشقان این ورزش نمیشود. سرمازدگی، بهمن و طوفانهای شدید و مرگآور، از مهمترین خطراتی است که مسافران بلندترین و خطرناکترین قلل جهان را تهدید میکند. بعضی از این قلهها بین کوهنوردان حرفهای به «قاتلان خاموش» شهرت دارند. با خطرناکترین قلل جهان آشنا شوید.
کوه اورست (Everest) به معنی «سر آسمان» و نام تبتی «کومولانگما» بلندترین کوه کرهزمین است که ارتفاع قله آن از سطح دریا معادل ۸۸۴۸ متر است. در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشهبرداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار ارتفاع قله اورست (که در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته میشد) به مقدار ۸۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست توسط انجمن سلطنتی جغرافیا انتخاب شد.
قله اورست توجه بسیاری از کوهنوردان در تمام ردهها را جلب کرده است. از کوهنوردان حرفهای و مجرب گرفته تا کوهنوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوهنوردان حرفهای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیتآمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربههای حرفهای و دشوار است (صعود به قلههای 8000 متری دیگر از قبیل کی۲ و نانگا پربات بسیار دشوارتر است)، عوامل خطرآفرین طبیعی از قبیل بیماری ارتفاع، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوهنوردی سال ۲۰۰۷، ۳۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان ۲۱۰ نفر را گرفته است که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند.
«کِی۲» (K2) نام دومین قله بلند روی زمین (پس از اورست) است. این قله در منطقه قراقروم رشته کوههای هیمالیا بین مرز پاکستان و چین قرار گرفته است. این قله ۸۶۱۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و دارای فنیترین مسیر صعود در جهان است. تعداد کوهنوردانی که در راه رسیدن به قله کشته شدهاند، یک چهارم تعداد کسانی است که صعود موفق داشتهاند.
بالا رفتن از این کوه به علت وضعیت بد برف و یخهای سطحی آن بسیار دشوار است و ریزش بهمن و سنگ از دلایل اصلی مرگ در آن شناخته میشود. تاکنون بیش از ۳۱ کوهنورد، هنگام پایین آمدن از این کوه جان خود را از دست دادهاند.
قله «آناپورنا» (Annapurna) روی کوههای هیمالیا که از شرق به غرب و به طول ۵۵ کیلومتر از «ماریساندی» به «کالی گانداکی» گسترده شده است. این کوه با ارتفاع ۸۰۹۱ متر دهمین کوه بلند جهان و با توجه به میزان تلفات کوهنوردان صعود کننده به این قله که حدود ۴۱ درصد است، مرگبارترین کوه جهان محسوب میشود.
نخستین بار در سال ۱۹۵۰ پس از آن که هیئت اعزامی از کشور فرانسه از پیدا کردن مسیری برای صعود به دولاگیری نااٌمید شد، به این کوه روی آورد. در این صعود که با حماسه و جانفشانی اعضای تیم همراه بود، کوهنوردان نامی فرانسه «موریس هرزوک» و «لوئیس لاشنال» موفق به فتح قله و البته فتح نخستین کوه ۸۰۰۰ متری دنیا شدند. آنها برای صعود قله بهای گذافی پرداختند که همانا سرمازدگی هر دو نفر و از دست دادن تمامی انگشتان دست و پای لاشنال بود. آن دو که در بازگشت از قله کاملا تحلیل رفته بودند، با کمک دوستان و هم تیمیهای خود «لیونل تری» و «گاستین ربوفا» که هر دو از کوهنوردان برجسته عصر خود بودند، به شکلی حماسی به پایین منتقل شدند؛ و این در حالی بود که یکی از آنها بر اثر سقوط از ارتفاع، شب سختی را درون یک شکاف به سر برد. از این تیم در پاریس همچون گروهی قهرمان استقبال شد.
از هر سه نفر کوهنوردی که تلاش کرده است به قله این کوه برسد، یک نفر جان خود را از دست داده است. بدترین حادثه مربوط به این کوه به دو سال گذشته بر میگردد؛ زمانی که ۴۳ نفر در اثر ریزش چندین بهمن پشت سر هم کشته شدند. تا به امروز تنها ۱۹۱ نفر موفق شدهاند به قله این کوه برسند و در مسیر دستیابی به این رکورد، ۶۱ نفر جان خود را از دست دادهاند.
نانگا پربات (Nanga Parbat)، رشته کوهی است که در پاکستان قرار دارد. ارتفاع آن ۸۱۲۶ متر از سطح دریا و نهمین قله بلند روی زمین است. صعود به آن از مشکلترین صعودهای کوهستانی است و به خاطر کوهنوردهای زیادی که در جریان صعودهای آن کشته شدهاند به «کوهستان قاتل» معروف است. هماکنون «نانگاپاربات» با بیش از ۶۰ کشته پس از آناپورنا دارای بیشترین کشتهها (به نسبت صعودها) در میان کوههای ۸۰۰۰ متر است.
اولین مسیر مناسب این کوه در سال ۱۹۵۳ کشف شد. قبل از سال ۱۹۵۳ گروههای کوهنوردی از سراسر جهان ۳۱ بار تلاش کرده بودند به قله این کوه برسند اما هیچگاه موفق به این کار نشدند و بسیاری از افراد این تیمها جان خود را از دست دادند. «هرمن بول» فردی بود که توانست این مسیر را کشف کند؛ او نزدیک به ۴۰ ساعت به تنهایی از این کوه بالا رفت و رکورد اولین فتح بالای 8000 متر به صورت تنهایی را به خود اختصاص داد.
«شیشاپانگما» (Shishapangma) با ۸۰۱۳ متر ارتفاع بهعنوان چهاردهمین کوه ۸۰۰۰ متری و تنها ۸۰۰۰ متری مستقل در تبت شناخته میشود که به طور کامل داخل خاک کشور چین (در تبت مرکزی) قرار دارد. معنای شیشاپانگما در زبان تبتی به معنای “قلهای بر فراز دشتهای پوشیده از چمن” است. شیشاپانگما آخرین کوه ۸۰۰۰ متری صعود شده است؛ البته این امر بهدلیل بسته بودن مرزهای تبت روی خارجیها بود و صعود به آن توسط دیگران امکانپذیر نبود تا در نهایت در سال ۱۹۶۴ این کوه توسط کوهنوردانی از تبت و چین فتح شد. پس از اشغال تبت توسط چینیها تلاش شد تا نام “کوسنگ تسان فنگ” روی کوه نهاده شود؛ اما این تلاش شکست خورد و در نهایت همان نام تبتی شیشاپانگما رسمیت یافت. با اینکه این کوه یکی از آخرین قلههایی بود که توسط انسان فتح شد اما در میان سادهترین مسیرهای کوهنوردی شناخته میشود. با این وجود هرسال نزدیک به ۸ درصد از افرادی که سعی میکنند به قله آن برسند جان خود را از دست میدهند.