عرق آویشن از گذشته مورد مصرف بوده و در طب سنتی استفاده میشده است. عرق آویشن ضد درد است و بهترین دارو برای درمان سریع گلو درد چرکین میباشد.
گیاه آویشن از دیر باز در طب اسلامی و طب سنتی ایران مورد استفاده قرار می گرفته است. خواص آویشن و عرق حاصل از آن بسیار گسترده است به نوعی که از درمان انواع بیماریها تا سلامت و زیبایی پوست و مو میتوان از آن استفاده کرد. این گیاه دارویی بهترین درمان برای عفونتهای تمام قسمتهای بدن است.
استفاده امروزی و ثابت شده گیاه آویشن برای درمان آسم، سرفههای خشک مکرر، آمفیزم و برونشیت است. چای دم کرده آن را نیز برای درمان عفونت گوش میانی، نفخ و تهوع استفاده میکنند، عصاره آویشن حاوی مادهای به نام «تیمول» است که برای بیماری آسم مفید است. حمام آویشن برای مبتلایان به دردهای عضلانی، مفصلی و روماتیسمی مفید است. ضماد آویشن برای نیش و گزیدگی حشرات موثر است.
عرق آویشن از سرشاخههای گلدار این گیاه تهیه میشود. طبیعت آن همانند گیاه آویشن گرم بوده و خوردن عرق آن فواید بیشماری دارد. برخی خواص دارویی عرق گیاه آویشن عبارتند از:
برای تولید عرق گیاه آویشن، ابتدا آب و آویشن را میجوشانند. پس از تبخیر آب، عملیات سرد کردن بخار و تقطیر به صورت سنتی یا صنعتی انجام میشود و مایعی که با تقطیر به دست آمده، همان عرق آویشن است. به طور کلی طی فرآیند تبخیر و تقطیر، اسانس و رایحه گیاه داخل مولکولهای آب نفوذ میکند و در اصطلاح علمی، آب مقطر تولید میشود. این آب معطر مقطر، علاوه بر طعم و رایحه خوب، خواصی هم برای بدن دارند.
روزانه یک لیوان از عرق آویشن را به صوت ناشتا میتوان مصرف کرد و برای درمان برخی از بیماریها دو تا سه فنجان قبل از غذا نوشیده شود.
غرغره کردن با محلول آویشن التهاب گلو را کاهش میدهد. برای این کار 5 گرم برگ خشک آویشن را در 100 سیسی آب جوش ریخته و به مدت 10 دقیقه بجوشانید. دهانتان را با این محلول شستشو دهید. این دوره را بیش از 3 هفته دنبال نکنید.
مصرف آویشن در بارداری پیشنهاد نمیشود زیرا آویشن خاصیت سقط آوری دارد، بنابراین استفاده از عرق آن که تغلیظ شده عصاره این گیاه خواهد بود، نیز در این دوران مضر و ممنوع است. همچنین مصرف آن برای کودکان زیر 4 سال به دلیل ایجاد اختلالات تیروئیدی توصیه نمیگردد. مصرف آویشن برای افراد آلرژیک مورد منع مصرف دارد. زیادهروی در مصرف عرق گیاه آویشن باعث سرگیجه، اسهال و استفراغ خواهد شد. در صورت بروز عوارض آویشن میتوان از نعناع و دم کرده آن استفاده کرد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
خبرگزاری آریا-دوغ یکی از مفیدترین نوشیدنی ها برای بدن انسان است و اگر می خواهید یک عمر سالم زندگی کنید حتما دوغ بخورید. نوشیدن دوغ شما را از بسیاری بیماریها دور می کند. در ادامه این پست فواید دوغ خوردن را بیان خواهیم کرد.
به گزارش خبرگزاری آریا ،دوغ یک نوشیدنی سالم و سنتی نزد ما ایرانیان است. مصرف دوغ بیشتر در فصول گرم سال پیشنهاد می شود. دوغ یکی از فرآورده های شیر است و دارای فواید و خاصیت های زیادی است. در این مطلب راجع به نوشیدنی دوغ هر آنچه باید بدانید، آورده شده است.
دلیل خواب آور بودن دوغ چیست؟
خیلی اوقات اکثر افراد بعد از نوشیدن دوغ احساس خواب آلودگی به آنها دست می دهد. علت خواب آور بودن دوغ بدلیل پیتیدهای موجود در کازئین که از پروتنین های موجود در شیر است، می باشد. برخی از پزشکان طب سنتی نیز پیشنهاد می کنند برای داشتن یک خواب آرام وراحت دوغ بنوشید و از خواب خود نهایت لذت را ببرید. از این رو بدلیل خواب آور بودن دوغ توصیه می شود قبل از کارهایی که احتیاج به هوشیاری کامل دارند از مصرف دوغ بپرهیزید.
آیا دوغ گازدار مفید است؟
بطور کلی اکثر کارشناسان و پزشکان معتقد هستند از مصرف دوغ گازدار می بایست بپرهیزید. دوغ گازدار مخصوصا به افرادی که دارای بیماری های گوارشی هستند توصیه می شود اکیدا پرهیز نمایند. زیرا مصرف دوغ گاز دار می تواند باعث برخی بیماری های گوارشی مثل زخم اثنی عشر، ورم معده، نفخ شکم و برخی مشکلات گوارشی دیگر شود. دوغ گاز دار بصورت کلی برای سلامت انسان ضرر دارد و باعث ایجاد برخی مشکلات گوارشی می شود.
فواید دوغ خوردن
نوشیدن دوغ دارای فواید زیادی است. در زیر به برخی از مهمترین فواید دوغ خوردن اشاره شده است:
– دوغ دارای ویتامین های B و D است از اینرو می تواند در تامین این ویتامین ها به بدن کمک نماید.
– دوغ از رشد و نمو بسیاری از باکتری های مضر در سیستم گوارشی انسان جلوگیری می نماید.
– دوغ هایی سنتی خیلی بهتر از دوغ های صنعتی هستند بیشتر بدلیل احتمال آلودگی های میکروبی در بسته بندی آنها است. از اینرو سعی نمایید دوغ های سنتی را بیشتر استفاده نمایید.
– دوغ به هضم غذا کمک می کند و التیام بخش نیز است.
– دوغ به گردش بهتر خون در بدن انسان کمک می کند.
– برخی از سردردها که ناشی از گرمی هوا می باشد، با نوشیدن دوغ التیام می یابد.
– نوشیدن دوغ از بوی بد دهان نیز جلوگیری می کند.
دوغ بهتر است یا نوشابه
این یکی از سوالاتی است که برای خیلی ها پیش می آید که نوشیدن دوغ بهتر است یا نوشابه؟ نوشیدن نوشابه باعث مضرات زیادی برای بدن است برخی از مهمترین مضرات مصرف نوشابه عبارتند از:
– پوسیده شدن دندانها
– ابتلا به چاقی
– سوء تغذیه
– تاثیر بد روی کلیه ها
– پوکی استخوان
در صورتیکه از دوغ های صنعتی و گاز دار استفاده نشود، نوشیدن دوغ که یک نوشیدنی قدیمی نزد ما ایرانیان است بیشتر از هر نوشیدنی دیگری پیشنهاد می شود. که در قسمت قبلی فواید نوشیدن دوغ عنوان شد. علت عدم استفاده از نوشیدنی های گاز دار مخصوصا دوغ گاز دار بدلیل گاز موجو در آنها نیست بلکه بدلیل اسید فسفریکی است که در این نوع نوشیدنی ها اضافه می شود که برای سلامتی بدن مضر است.
آیا دوغ ضد سرطان است؟
دوغ یکی از بهترین و سالم ترین نوشیدنی ها است و به علت اینکه این فرآورده مستقیما از شیر بدست می آید و بسیاری از ترکیب ها و پروتئین های موجود در شیر را دارد، بسیاری از کارشناسان تغذیه معتقد هستند دوغ همانند شیر می تواند دارای خاصیت ضد سرطانی باشد.
آیا بعد از غذا می توان دوغ خورد؟
نوشیدن دوغ پس از مصرف غذاهای گوشتی می تواند در برخی مواقع می تواند باعث بیماری درد مفاصل شود. توصیه می شود مصرف دوغ به عنوان یک نوشیدنی سالم، بیشتر در فصل های گرم سال استفاده شود و همچنین در مصرف آن نیز زیاده روی نشود.
خبرگزاری ایسنا: آب انار حاوی بیش از ۱۰۰ ترکیب گیاهی (فیتوکمیکال) است و همچنین میوه آن از هزاران سال پیش به دلیل خواص درمانی مورد استفاده بوده است.
امروزه مطالعات بسیاری در مورد فوائد آب انار برای سلامتی انجام گرفته و نشان دهنده نقش آن در کمک به پیشگیری از سرطان، تقویت سیستم ایمنی و کمک به باروری بوده است.
حاوی آنتیاکسیدانها: دانههای انار رنگ قرمز خود را از پلی فنولها میگیرند. این ترکیبها آنتی اکسیدانهای قوی هستند. آب انار حاوی سطح بالایی از آنتی اکسیدانهاست که نسبت به آبمیوههای دیگر بیشتر است.
آنتی اکسیدانهای موجود در آب انار میتواند به از بین بردن رادیکالهای آزاد، حفظ سلولها از آسیبدیدگی و کاهش التهاب کمک کند.
حاوی ویتامین C: آب هر عدد میوه انار بیش از ۴۰ درصد نیاز روزانه فرد به ویتامین C را تامین میکند. ویتامین C هنگام پاستوریزه کردن ماده خوراکی تجزیه میشود و به همین دلیل مصرف آب انار تازه و خانگی توصیه میشود.
پیشگیری از سرطان: محققان در بررسیهای خود مشاهده کردند آب انار میتواند به توقف رشد سلولهای سرطان پروستات کمک کند. با این حال به رغم انجام مطالعات متعدد در مورد تاثیر آب این میوه بر سرطان پروستات نتایج به دست آمده قطعی نیستند.
محافظ در برابر آلزایمر: آنتیاکسیدانهای موجود در آب انار و غلظت بالای آنها، پیشرفت بیماری آلزایمر را کند کرده و از توان ذهنی و حافظه حفاظت میکند.
کمک به هضم غذا: آب انار التهاب رودهها را کاهش داده و سیتسم گوارش را تقویت میکند. همچنین این ماده خوراکی برای بهبود علائم بیماری کرون، کولیت زخمی و دیگر بیماریهای روده ملتهب مفید است.
خاصیت ضد التهابی: آب انار ماده ضد التهاب قوی است که همانطور که گفته شد دلیل آن وجود سطح بالایی از آنتی اکسیدانها است. آب انار همچنین میتواند به کاهش التهاب در تمامی اعضای بدن کمک کند و مانع از استرس اکسیداتیو میشود.
ضد آرتریت: فلاونولهای موجود در آب انار میتواند به از بین بردن التهابِ موثر در بروز استئوآرتریت و آسیب دیدن بافت غضروفی کمک کند. به تازگی تحقیقاتی در مورد تاثیرات و فوائد این آبمیوه برای پوکی استخوان، آرتریت روماتوئید، دیگر انواع آرتریت و التهاب مفصلی انجام گرفته است.
بیماری قلبی: آب انار از سالمترین آبمیوهها برای سلامت قلب است که علاوه بر قلب از رگها هم حفاظت میکند. نتایج یک مطالعه نشان میدهد این آبمیوه جریان خون را بهبود داده و رگها را در برابر سفت شدن حفاظت میکند، اما انار در برابر داروهای کاهش کلسترول و فشار خون همچون استاتینها واکنش منفی نشان میدهد.
کاهش فشار خون: نوشیدن روزانه آب انار به کاهش فشار خون سیستولیک کمک میکند. هرچند لازم است مطالعات بیشتری انجام شود تا مشخص شود آیا آب انار میتواند مجموع فشار خون را در طولانی مدت کاهش دهد.
ضد ویروس: آب انار میتواند از بیماریها پیشگیری کند و با آلودگیها مقابله میکند. همچنین بررسیهای آزمایشگاهی حاکی از تاثیرات آنتی باکتریال و ضد ویروسی این نوشیدنی پرخاصیت است.
حاوی انواع ویتامینها: علاوه بر ویتامین C و E آب انار منبع خوبی از پتاسیم، ویتامین K و اسید فولیک است.
تقویت حافظه: نوشیدن روزانه آب انار قدرت حافظه و یادگیری را تقویت میکند.
تاثیر در قدرت باروری: وجود آنتی اکسیدانها و قابلیت تاثیرگذاری این نوشیدنی بر استرس اکسیداتیو بر تقویت قدرت باروری کمک میکند.
تقویت استقامت و عملکرد ورزشی: آب انار ممکن است تقویت کننده جدیدی برای عملکرد ورزشی باشد. این آبمیوه به کاهش درد و تقویت بازیابی قدرت بدنی کمک کند.
درمان دیابت: انار داروی سنتی برای درمان دیابت در خاورمیانه و هند بوده است. در حالی که اطلاعات بسیاری در مورد تاثیرات انار بر دیابت وجود ندارد اما میتواند به کاهش مقاومت انسولین و پایین آمدن قند خون کمک کند.
بومادران گیاهی معطر است که مصارف دارویی مختلفی دارد. از جمله خواص بومادران میتوان به قاعدهآور بودن و التیامدهنده زخمهای بدن اشاره کرد.
بومادران بر اثر قابض بودن در رفع ترشحات زنانگی، بند آوردن خون، بواسیرهای خونی و اسهالهای ساده اثر معالج دارد و علیه دردهای عادت ماهانه هم به کار میرود. فرآوردههای این گیاه، در درمان بواسیر ساده بسیار موثر است. این گیاه به علت اثر مدر که دارد در ازدیاد حجم ادرار و دفع سنگ کلیه نیز نافع است. به علاوه بادشکن و تب بر نیز میباشد.
خواص دیگر بومادران عبارتند از:
- برای درمان لک و پیسی هر ماه به مدت یک هفته از دمکرده این گیاه به میزان ۳ گرم در ۱۵۰ سیسی آب بنوشید.
- اسانس آن خاصیت ضد باکتری و ضد تورم دارد. از این اسانس در صنایع دارویی، بهداشتی و آرایشی در تهیه کرمها و پمادهای محافظ پوست و داروهای ضد تورم استفاده میشود.
خبرگزاری آریا-رئیس انستیتو تحقیقات تغذیه ای و صنایع غذایی کشور گفت: مصرف منظم شکلات می تواند از بروز بیماری هایی همچون قلبی عروقی جلوگیری کند.
به گزارش خبرگزاری آریا ،تیرنگ رضا نیستانی متخصص تغذیه و رژیم درمانی درباره خواص شکلات اظهار کرد: شکلات یکی از محبوب ترین خوراکی های جهان است که خوردن منظم و به اندازه آن می تواند تاثیر بسزایی در سلامتی داشته باشد که این اثربخشی نیازمند پیروی از رژیم غذایی سالم و فعالیت منظم روزانه است.
وی ادامه داد: این ماده غذایی به دلیل اینکه حاوی درصدی از کاکائو و ترکیبات پلی فلونین است، خاصیت آنتی اکسیدانی بالایی دارد و از بروز بسیاری از عارضه ها جلوگیری کند.
رئیس انستیتو تحقیقات تغذیه ای و صنایع غذایی کشور در خصوص ارتباط مصرف شکلات با جلوگیری ازبروز بیماری، افزود: آنتی اکسیدان ها موجود در شکلات، ترکیباتی هستند که به تقویت قدرت سیستم ایمنی بدن در مبارزه با بیماری و عفونت کمک کرده و سبب کاهش آثار مضر ناشی از اکسیداتیو اشعه فرابنفش بر پوست می شود.
نیستانی تصریح کرد: شواحد نشان می دهد، مصرف شکلات تلخ به کاهش کلسترول بد خون(LDL) در مردان و افزایش سطوح کلسترول خوب(HDL) کمک می کند که با کاهش میزان پلاک های مضر خون از خطر ابتلا به بیماری قلبی را در بلند مدت کاسته می شود.
وی در خصوص باور اشتباه علاقه مندان برای مصرف بیش از حد شکلات در طول روز، ابراز داشت: متاسفانه در صنعت شکلات سازی توجه به تطابق قرار دادن محصول با ذائقه مصرف کننده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است و یکی از تمهیدات لازم برای افزایش میزان علاقه مندی، افزودن کره کاکائو و شکر به شکلات می باشد که این مساله منجر به افزایش وزن و بیماری های دیگر در میان دوستداران شکلات می شود.
این متخصص تغذیه و رژیم درمانی با بیان اینکه تاثیرگذاری شکلات نیازمند موارد مهی است، عنوان کرد: میزان اثربخشی این ماده غذایی در گرو عواملی مانند سهم مصرف، تعداد دفعات مصرف در طول روز، هفته و ماه است که حتی یک ماده غذایی مفید بدون در نظرگرفتن این عوامل تأثیر چندانی بر سلامت ندارد..
نیستانی یادآور شد: تاثیر یک ماده با انجام یک برنامه غذایی منظم معنا پیدا می کند و به این ترتیب صرفا کسانی از آثار مفید شکلات بهره مند می شوند که دارای یک رژیم غذایی سالم و وزن کنترل شده باشند.
بادرنجبویه یا بادرنگبویه گیاه علفی بسیار مفید از تیره نعناعیان است. در اینجا با طرز تهیه دمنوش بادرنجبویه و خواص دمنوش بادرنجبویه آشنا شوید.
بادرنجبویه، بادرنگبویه یا بادرنجوبه با نام علمی Melissa officinalis گیاهی است معطر، علفی، چند ساله، پایا، پرشاخه و پرپشت که ارتفاع آن به 30 تا 80 سانتیمتر و حتی بیشتر میرسد. بادرنجبویه از تیره نعناعیان میباشد که به حالت وحشی و خودرو در ایران میروید. این گیاه دارای عطری با طعم لیموی تند بوده و موطن اصلی آن قسمت وسیعی از شرق مدیترانه است و در بعضی نقاط آذربایجان و جلگه خزر نیز یافت میشود.
از تمامی قسمتهای رویشی این گیاه جهت کاربردهای دارویی استفاده میشود. از جمله خواص بادرنجبویه که داروی مورد علاقه پزشک بزرگ ایرانی، ابوعلی سینا بوده میتوان به تاثیر در درمان بیماریهای قلب، معده و روده اشاره کرد.
بادرنجبویه بیشتر به عناون گیاه آرام بخش اعصاب، مفرح، نشاط آور و خوشبو کننده دهان شناخته میشود.
این گیاه مانند هر ماده مفید دیگری، مضراتی نیز دارد. برای مثال گیاه بادرنجبویه بالابرنده فشار خون است و برای افرادی که دارای فشار خون هستند مضر میباشد.
گیاه بادرنجویه دارای طبعی گرم و خشک است و آن را میتوان مثل بسیاری از گیاهان دیگر به صورت دمکرده یا دمنوش استفاده کرد و از خواص آن به صورت نوشیدنی بهرهمند شد.
از جمله خواص دمنوش بادرنجبویه میتوان به:
دم کرده گیاه بادرنجبویه تعریق بدن را افزایش میدهد که راه درمان سنتی سرماخوردگیهای همراه با تب میباشد. همچنین نوشیدن دم کرده بادرنجبویه به هضم غذا نیز کمک میکند.
با این توضیحات به سراغ آموزش طرز تهیه دمنوش بادرنجبویه خواهیم رفت. با این آموزش همراه باشید.
برای تهیه دمنوش بادرنجبویه باید یک قاشق غذاخوری برگ بادرنجبویه را داخل یک قوری ریخته و آب با دمای ۸۰ درجه سانتی گراد روی آن بریزید و به مدت ۱۵ دقیقه صبر کنید تا دم بکشد. برای شیرینکردن آن می توانید از عسل یا نبات استفاده کنید.
عسل آویشن حاصل فرآوری شهد گلهای آویشن توسط زنبور عسل است. عسل آویشن یکی از چند عسل مفید برای افراد دیابتی است. با خواص عسل آویشن آشنا شوید.
آویشن گیاهی علفی با ساقه های کرکدار و سفید از خانواده نعناع است که در دشت های مرکزی و غربی ایران میروید. این گیاه دارای دو نوع گل صورتی و سفید است. استفاده از خواص آویشن در طب سنتی ایران از گذشته تا به امروز کاربرد دارد. نام علمی این گیاه از کلمهای یونانی به معنای قدرت و شهامت است که نشانهای از قدرت درمانی و شفابخش بودن این گیاه است.
از گیاه آویشن در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفادههای متنوعی میشود. قسمتهای دارویی این گیاه، گل، سرشاخهها و برگ خشک شده آن است. برخی خواص دارویی آویشن عبارتند از تقویت دید، تقویت معده، کمک به هضم غذا، تقویت نیروی جنسی، کاهش درد سیاتیک و دردهای مفصلی، ضد عفونی کننده، خرد کردن سنگ مثانه، خون رسانی، ضد نفخ و ریزش مو، تسکین درد رحم ، دل پیچه، کوفتگی عضلات و ایجاد نشاط
عسل بر حسب این که متعلق به کدام گل باشد به این دلیل که ترکیبات درونی آن گل و خواص درمانی آن متفاوت است، خواص متعدد و گوناگونی خواهد داشت و به تبع نتیجه خاصیت درمانی آن نیز متفاوت خواهد بود، بنابراین عسلی که از گل و گیاه آویشن به دست میآید خواص درمانی گیاه آویشن را نیز در خود دارد. منطقه رویش گیاه آویشن در ایران دامنه های کوه البرز و سبلان، دشتهای اطراف تهران، سبلان و دماوند است و زمان برداشت این عسل از کندوها از اوایل تیر تا اواخر مرداد ماه خواهد بود.
مخلوط کردن دو تا سه قاشق عسل با آب ولرم و سپس اضافه کردن آب یک لیموی ترش تازه به آن است. تهیه این شربت از بهترین نوشیدنی ها است و علاوه بر ضد سرطان بودن خاصیت ضد عفونی کننده دارد و تمام خواص عسل مصرف شده به اضافه میزان بالای ویتامین C موجود در آب لیموی طبیعی را دارد.
میزان مصرف این عسل برای بزرگسالان روزانه 50-70 گرم و برای کودکان بالای یک سال روزانه 20-30 گرم است.
به طور کلی افرادی که مصرف این عسل را در برنامه غذایی خود بگنجانند، میتوانند از خواص درمانی و شفابخش این عسل و خواص دارویی گیاه آویشن بهره ببرند.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
خواص آلوئه ورا (Aloe Vera) شامل درمان زخم معده، رویش مو و... میباشد. با سایر عوارض و خواص آلوئه ورا و خواص درمانی آلوئه ورا آشنا شوید.
آلوئه ورا گیاهی بی ساقه و بومی آفریقای شمالی است که در بسیاری از کشورها هم به عنوان گیاه زینتی و هم به عنوان گیاه درمانی کشت میشود و به علت رویش در بیابانها به لایهی بیابان نیز شهرت دارد. این گیاه را با نامهای صبر، صبر سقوطری، آلوئه هندی، شاخ بُزی، شب یار و... نیز میشناسند. بیش از 300 نوع آلوئه ورا وجود دارد که مهمترین آنها ا زنظر دارویی، آرایشی و بهداشتی (Aloe Vera) نامیده میشود. برگهای این گیاه دراز، کلفت و گوشتی، پیچ و خمدار و دارای تیغهایی بر روی لبههای کناری ان میباشد و ژله شفاف و سفتی از قسمتهای داخلی آن ترشح میشود که بین این ژله و پوست بیرونی برگ سلولهای خاصی حاوی مایع زرد رنگ تلخ قرار دارد. زمانی که این مایع خشک شود، شیره آلوئه ورا تولید میشود که در بازار به آن صبر زرد یا صبر سیاه گفته میشود.
شیرابهی بدست آمده از این گیاه، تنها قسمتی از گیاه است که میتوان از آن در مصارف دارویی استفاده کرد. شیرابه آلوئه ورا به صورت تازه یا خشک شده و با رنگهای متفاوت زرد، زرد مایل به سبز، قهوهای و یا قرمز مایل به سیاه است. با این حال از قسمتهای دیگر برگهای این گیاه نیز برای اهداف دیگر استفاده میشود.
آلوئه ورا علاوه بر موادی نظیر آلوئین فادومین، آنترا کوین، ایزو باربالوئین و کربن دارای ویتامینهایی نظیر B1، B2، B6، C، E، اسیدفولیک، مواد معدنی از قبیل کلسیم، سدیم، منیزیم، روی، مس و کروم و همچنین قندهایی نظیر گلوکز، مانوز و... میباشد.
ژل آلوئه ورا که از بریدن و فشار دادن برگ آن بدست میآید برای مرطوب کردن پوست، آفتاب سوختگی، سوختگیهای سطحی و برطرف کردن اگزمای زیر چشم استفاده میشود.
خواص درمانی آلوئه ورا
مصرف به حد متعادل این گیاه مورد منعی ندارد ولی مصرف زیاد آن باعث اسهال خونی میشود.
خانمهای شیرده از مصرف این گیاه خودداری کنند؛ زیرا خواص این گیاه از طریق شیر وارد بدن طفل گردیده و ایجاد اسهال میکند.
در برخی موارد مصرف این گیاه باعث واکنشهای آلرژیک در بدن شما میشود. اگر در مالش آن پوست شما تحریک میشود از ادامه مصرف آن خودداری کنید.
زنان باردار از مصرف این گیاه خودداری کنند، زیرا شیره این گیاه باعث انقباضات رحمی شده و میتواند باعث سقط جنین شود.
مصرف بیش از احد ژل (مصرف روزانه 1 گرم به مدت طولانی) می ـواند باعث عدم تعادل آب و الکترولیتهای بدن، سقط جنین، زایمان زودرس، اسهال خونی و ضایعات کلیه شود.
کودکان زیر 12 سال از این گیاه استفاده نکنند.
در زمانهایی که به تهوع، استفراغ،دردهای شکمی، خونریزی مقعد و ضعف شدید دچار هستید از مصرف آلوئه ورا پرهیز کنید.
مصرف طولانی مدت شیره آلوئه ورا میتواند سبب کمبود پتاسیم شود که میتواند با پارهای از معالجات قلبی تداخل پیدا کند.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
با دلگرم همراه باشید تا با فواید بارهنگ بیشتر آشنا شوید.
این گیاه در جاهای مختلفی می روید و انواع مختلفی دارد. معمولاً از دانه های این گیاه استفاده می شود. از این گیاه برای ناراحتیهای تنفسی استفاده می شود و یکی از گیاه های لعاب دار و دارای ماده سافورین است.دانه های آن را در آب خیس می کنند. این گیاه عوارض جانبی ندارد. از برگ این گیاه به وفور استفاده می شود و برگ آن خاصیت ضد عفونی کننده دارد و همچنین دانه این گیاه هم خاصیت ضد عفونی کننده و خلط آوری خوبی برای دستگاه تنفسی دارد.
به فارسی گیاه و تخم آن را «بارهنگ » و در برخی مناطق ایران « بار تنگ» و در تبریز « تخم بیزوشا» گویند . در کتب طب سنتی با نامهای « بار تنگ» و یا عربی آن « لسان الحمل کبیر» نامبرده می شود. به فرانسوی آن را Plantain ، Plantain majeur و Grand plantain و به انگلیسی Plantain و plantain Larger نامند . در هند در ایالت بمبئی نیز آن را « بار تنگ» می نامند. گیاهی است از خانوادۀ Plantaginaceae نام علمی آن Plantago major L. است. گونۀ دیگری به نام Plantago asiatice L. در برخی مدارک به عنوان مترادف بارهنگ یا لسان الحمل کبیر ذکر شده است .
بارهنگ از دیر باز در دسترس بشر بوده و در کشاورزی مصرف می شده است. رویش گونه های خاصی از بارهنگ، همراه با سکنی گزیدن انسان در مناطق مختلف (به ویژه در مستعمرات اروپایی) افزایش یافته است.سرخپوشان آمریکای شمالی و مائوری های نیوزلند، بارهنگ را رد پای مرد انگلیسی " English Mans Foot " می نامند؛ زیرا رویش آن از نواحی مربوط به مستعمره های انگلیسی آغاز شد.
دانه بارهنگ در تفاله مالت (که قبلا به عنوان کود مصرف می شد) و پشم صادر شده به انگلیس دیده شده و کاربرد آن در خوراک طیور متداول است. مخلوطی از دانه آسیاب شده بارهنگ و روغن را به طور موضعی برای رفع التهاب به کار می برند. همچنین مخلوط جوشانده آن را با عسل برای درمان گلو درد مصرف می کنند. کاربرد دانه و کلوئید تصفیه شده بارهنگ در محصولات مسهل تجاری و عرضه شده به صورت فله ای متداول است.
این ترکیبات عبارت هستند از: ایریدوئید گلوکزید از جمله آکوبین(رینانتین). موسیلاژ به میزان حدود 5/6 درصد که حاوی دست کم چهار پلی ساکارید می باشد.تانن ها، کومارین از جمله آسکولتین، فلاونوئید از جمله آپی ژنین، اسید سیلی سیک به میزان دست کم یک درصد و املاح روی و پتاسیم.
در ترکیبات شیمیایی گیاه بارهنگ، گلیکوزیدی به نام اوکوبین و موادی همچون پلانتاژین و ساپونین وجود دارد همچنین در تخم بارهنگ، مقدار زیادی مواد گلوتینی، اسید پلانتئونولیک، اسید سوکسینیک، آدنین، کولین، اکوبین و هولوزید پلانتئوز وجود دارد و نیز تخم بارهنگ حدود 10 درصد مواد روغنی دارد، روغن بارهنگ زردرنگ است و بویی مطبوع و طعمی شبیه روغن گردو دارد.
طبق آنچه در منابع مختلف ازجمله ذخیرهی خوارزمشاهی، صیدنه ابوریحان بیرونی، قانون ابوعلی سینا، الابینه عن حقایقالادویه ابومنصور هروی و تحفه حکیم مۆمن در خصوص خواص و کاربردهای این گیاه آمده است، باید گفت طبع بارهنگ، سرد و خشک در درجهی دوم است همهی بخشهای گیاه بارهنگ شامل برگ و ریشه و دانهی آن، مصارف دارویی دارد؛ اما، برگ و ریشه آن را بیشتر به صورت استعمال خارجی و تخم بارهنگ را بیشتر به صورت مصارف داخلی استفاده میکنند.
بارهنگ، اثر قابض و نرم کنندگی دارد و به عنوان تببر، تصفیه کنندهی خون، آرامکننده و رافع تحریکات مجاری تنفسی و ادراری مطرح است همچنین بارهنگ در رفع ناراحتیهای آسم آمفیزم، اسهالهای ساده و صفراوی، خونریزیهای دستگاه گوارش، ورم مخاط دهان، درد دندان و حتی درد گوش، مۆثر است.
برگهای تازهی بارهنگ، خواص ضدباکتریایی قوی دارد؛ به همین جهت، برای التیام زخمها، جراحتها و سطوح ملتهب و آزردهی بدن مورد استفاده قرار میگیرد. مالیدن له شدهی برگ تازه و تمیز بارهنگ بر روی زخمها ضمن این که آنها را از چرکی شدن محافظت میکند، باعث التیام آنها نیز میشود همچنین کاربرد این گیاه برای زخمهای کهنه و چرکی شدید نیز سبب باز شدن سر زخم و خروج چرک و در نهایت، بهبود زخم میشود.
برای قطع خونریزی و رفع درد ناخن (عقربک)، ناراحتیهای پوستی و جوشهای صورت و نیز فروکش کردن ورم صورت ناشی از آبسه (پیله) دندان، توصیه شده است.تخم بارهنگ، قابض، محرک، تببر، معرق، مدر و معالج اسهال خونی است،همچنین آن را برای رفع اختلالات کلیوی و معالجهی کولیک، مالاریا، سرفه، آسم برونشیتی و قطع خونریزی و معالجهی امراض مثانه و سوزاک، توصیه کردهاند.
پانسمان زخمها با پخته برگ تازه بارهنگ نیز در بهبود آنها اثر تسریعکنندگی دارد.جوشانده برگ بارهنگ همراه با گُلهای اکلیل الملک (یونجه باغی زرد) و گل گندم، به صورت مایع شستشوی چشم، در رفع ورم ملتحمه بسیار مۆثر است، برای تهیهی این محلول، 10 گرم برگ بارهنگ را به همراه مقدار کمی از دو گُل یادشده در 150 گرم آب جوش، دم میکنند.
برای درمان بیماریهای ریوی، برگ تمیز و شسته شدهی بارهنگ را روی پارچهی تمیزی پهن میکنند تا خشک شود سپس آن را خرد میکنند و شیره آن را میگیرند و هموزن آن، عسل اضافه کرده به مدت 20 دقیقه، دم میکنند. مصرف این دمکرده برای بیماریهای ریوی بسیار مفید است.از مخلوط 10 درصد پودر برگ بارهنگ با وازلین، پمادی به دست میآید که مالیدن آن روی زخمهای چرکین و دردناک، سبب بهبود آنها میشود و به سرعت، چرک را میخشکاند.
کمپرس برگهای تازه و خردشدهی بارهنگ برای فرونشاندن ورمها، نقاط ضربدیده و کوفتگیها و التیام زخمهای عفونی، سوختگیهای ناشی از آتش و جای نیش حشرات، مفید است.
خوردن یا تنقیه ی عصاره تخم یا لعاب بارهنگ برای التیام زخمهای رودهای و قطع خونریزی بواسیر، سودمند است همچنین تخم بارهنگ برای رفع خونرویها و زخمهای ریوی و وجود خون در اخلاط بدن، سل، تنگی نفس، بیماریهای کبدی، زردی و برگشت غذا از معده به مری (ریفلکس)، مفید است.
جوشانده تخم بارهنگ در رفع التهابات دستگاه ادراری به ویژه در صورت وجود خون در ادرار، مۆثر است و نیز غرغره عصاره بارهنگ در بهبود ورم لوزهها و خونریزی لثه، موثر است، مضمضه کردن دم کرده ریشه یا آب برگ بارهنگ برای کاهش ورم مخاط دهان و تسکین درد دندان، توصیه میشود. برای تهیه جوشانده ریشه یا برگ بارهنگ، 80 تا 100 گرم تمیز شده آن را در یک لیتر آب میجوشانند و پس از صاف کردن، روزی 3 تا 4 فنجان میل میکنند.
یکی از کاربردهای مهم تخم بارهنگ، استفاده آن در داروی ترکیبی چهار تخم لعابی است، چهار تخم لعابی یکی از داروهای ترکیبی متداول در طب سنتی بوده که در اکثر خانهها وجود دارد. این دارو به عنوان برطرفکننده سرفههای خشک سردردآور و خشکی و خارش گلو، نرمکننده سینه و رفع کننده گرفتگی صدا و به طور کلی برای بهبود انواع سرفهها و به خصوص سیاهسرفه مورد استفاده قرار میگیرد.
در تهیه این دارو، از تخم بارهنگ، قدومه، بهدانه و تخم مرو (مروره یا کنو) یا به جای آن، تخم شربتی یا بالنگ و همراه با اندکی انزروت و صمغ عربی بهره میبردند. معمولاً این مخلوط را در آب جوشیده ولرم، خیس میکنند که این امر باعث ایجاد ماده ژله مانندی میشود که خوردن آن در وعدههای منظم موجب از بین رفتن التهابات گلو و سرفههای شدید میشود. این دارو، اثراتی مفیدتر از شربتهای اکسپکتورانت و دیفن هیدرامین و مانند آنها دارد.
طریقه و میزان مصرف بارهنگ
بر روی 2 تا 4 گرم برگ خرد یا پودر شده، یک لیوان آب سرد ریخته و تا حد جوشیدن، حرارت دهید و بعد از آن حرارت را خاموش کنید. سپس 10 دقیقه صبر کرده و محصول را صاف و میل کنید.فرآوردههای گیاهی برگ بارهنگ، بیشتر به صورت تی بگ حدود یک گرمی عرضه می شود و داروهای گیاهی تهیه شده از برگ، به صورت قطره یا شربت، به عنوان ضد سرفه و خلط آور در بازارهای جهان، در دسترس هستند.
منابع مختلف، مصرف روزانه بین 5 تا 15 گرم دانه را توصیه کرده اند. دانه ها را داخل نصف استکان آب ریخته، مخلوط کرده و میل نمایید.
عوارض جانبی بارهنگ
نکات ضروری
1- در هنگام مصرف بارهنگ، باید مایعات به مقدار زیاد نوشید تا موسیلاژ روی سطح دانه ها، به خوبی بتوانند آب جذب کنند و متورم شوند و از متراکم شدن در معده و روده جلوگیری شود.
2- مصرف بارهنگ در زمان حاملگی و شیردهی توصیه نمی شود؛ چون روغن دانه که شباهتی به روغن خردل دارد، باعث تحریک رحم شده و با حالت مسهلی که ایجاد می کند، ممکن است مشکل ساز شود.
3- ممکن است روغن مذکور دانه باعث آلرژی، التهاب و درماتیت در بعضی افراد حساس گردد.
4- ممکن است دانههای بارهنگ موجود در بازار ایران مربوط به گونه دیگری از بارهنگ به نام Major Plantago (یا بارهنگ کبیر با نامهای مترادف Exaltata Plantago و یا Cemata Plantago)، مربوط باشد.
این گونه بارهنگ دارای برگ های پهن و بزرگ است که بر روی سطح زمین قرار گرفته اند. در پهنگ این برگ ها 3 تا 11 رگبرگ سراسری در طول برگ به خوبی نمایان است. گل ها به صورت سنبله درازی بر روی محوری که از وسط برگ ها می روید ظاهر شده که سپس به میوه و دانه هایی که بر روی همین محور قرار دارند تبدیل می شوند.
5- طبق کتاب " گیاهان دارویی سنتی ایران " آقای دکتر غلامرضا امین، مخلوطی از دانه های بارهنگ، قدومه، تخم مرو و به دانه به نام " چهار تخمه " تهیه می شود که در طب عوام، به عنوان نرم کننده سینه و برطرف کننده سرفه و خارش های گلو، مصرف می شود.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
خواص گیاه گاوزبان (Borage) با گل گاوزبان ایرانی متفاوت بوده، شباهت این دو گیاه مربوط به گل آنهاست. در ادامه با خواص گیاه گاوزبان آشنا شوید.
گیاه گاوزبان گیاهی است از تیره گاوزبانیان که با گیاه گل گاوزبان متفاوت است. شباهت این دو گیاه بیشتر مربوط به گلهای آنهاست و هیچ گونه خواص مشترکی با هم ندارند و از نظر خواص دارویی باهم متفاوت هستند. "گیاه گاو زبان" با نام علمی Borage officinalis است که بخشهای هوایی گیاه مورد استفاده قرار می گیرد، ولی "گل گاوزبان" با نام علمی Echium amoenum فقط گلهای آن مورد استفاده است.
گل گاوزبان در ایران، و گیاه گاوزبان در اروپا و امریکا شهرت زیادی دارند. پزشکان سنتی ایران در معالجه بسیاری از امراض از گل گاوزبان استفاده میکردند و نتیجه میگرفتند. پزشکان جدید هم خواص گل گاوزبان را میدانستند و برای دستهای دیگر از امراض تجویز مینمودند و چون عطاران فرقی بین گل گاوزبان و گیاه گاوزبان قائل نبودند، آنها را به جای هم میدادند و به همین جهت معالجه آنها نتیجه نمیداد و محققین از اینکه خواص و منافع این گیاه از بین رفته است در تعجب بودند!
یکی از مترجمین، تمام خواص گیاه گاوزبان را ترجمه کرده و به گل گاوزبان نسبت داده، سپس پرسیده است: چرا ایرانیان فقط از گل گاوزبان استفاده میکنند؟... به برگ و سرشاخههای آن توجهی ندارند، در جواب ایشان باید بگوییم که گل گاوزبان، فقط گلش فواید طبی دارد و گیاهی که فرانسویها به آن "بوراش" میگویند گل گاوزبان نیست. در حقیقت به علت شباهت این گیاه به گل گاوزبان آن را گاوزبان نامیدهاند و این گیاه نام فارسی ندارد و ورود آن به ایران نامشخص میباشد، نامهای دیگر آن علف گاوزبان، بوراش، کحلا، کحیلا، حمحم، بوغلص و لسان الثور است.
گاوزبان گیاهی علفی و یک ساله است که ارتفاع ساقه آن تا 60 سانتیمتر نیز میرسد. گلهای آن لاجوردی، گوچک و گرد است. گلهای این گیاه از اردیبهشت تا شهریور به گل مینشیند. در ایران این گیاه ابتدا در تبریز و بعد در اصفهان و دیگر مناطق کشت شده است. قسمتهای مورد استفاده آن دانه، گل، برگ و سرشاخههای گلدار آن است که مصرف دارویی دارد. برای استفاده از خواص گیاه گاوزبان بایستی آن را به صورت دم کرده مصرف نمود و برخی نیز مقداری فندق هم با آن مصرف میکنند.
زیادهروی در مصرف گیاه گاوزبان در مقدار و مدت زمان طولانی، میتواند باعث بروز سرطان کبد و آسیب جدی به کبد بشود، همچنین این گیاه به دلیل داشتن آلکالوئید مصرفش برای زنان باردار و شیرده مناسب نیست.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره