به گزارش انگجت، این حسگر میتواند با بررسی دادههای به دست آمده از تغییر در نوع راه رفتن و اندازه گامها تا 3 هفته پیش از وقوع این اتفاق آن را پیشبینی کند.
حسگر جدید به کارکنان مراقبتهای بهداشتی قبل از وقوع حادثه هشدار میدهد و آنها پیش از بروز یک آسیب میتوانند از آن جلوگیری کنند.
ویژگی مهم این نوآوری این است که بر خلاف بسیاری از حسگرهای حرکتی، کاربران نیازی به پوشیدن چیزی ندارند و میتوان این حسگر را در هر نقطه از خانه قرار داد.
این اختراع هم باعث نجات جان افراد شده و هم با مراقبت از آنها به طول عمر افراد مسن میافزاید.
مزیت بزرگ این فناوری جدید این است که با وجود آن افراد سالمند میتوانند با اعتماد به نفس بیشتری قدم بردارند.
این محققان پژوهش خود را در Western Journal of Nursing Research به چاپ رساندند.
اختلالات خوردن، دسته ای از اختلالات رواشناختی است که در آنها به نوعی مسئله خوردن مطرح می شود؛ زیاد خوردن، کم خوردن، کنترل نکردن و ... اما در اصل مشکل اصلی خوردن نیست که در این نوشته به چند مورد پرداخته می شود.
بی اشتهایی عصبی
برخلاف نام این اختلال، مشکل واقعی مبتلایان به آن، بی اشتهایی نیست بلکه آنها به شدت از افزایش وزن یا چاق شدن می ترسند. تصویری که این افراد از شکل و اندازه بدن خود دارند بسیار غیرواقعی است. به عنوان مثال ابا وجود لاغری شدید، همواره ترس زیادی از افزایش وزن یا چاق شدن دارند. ممکن است برای اندازه گیری وزن بدن شان از فنون مختلفی از جمله وزن کردن مکرر خود، اندازه گیری وسواسی اندام ها و استفاده مستمر از آینه برای بازبینی قسمت هایی که چاق تصور می شود، استفاده کنند.
بسیاری از بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی با این که ممکن است به شدت لاغر و ضعیف شوند، انکار می کنند در رابطه با وزن خود مشکل دارند. در واقع به وزن کم خود افتخار می کنند. برای مخفی کردن لاغری خود دست به هر کاری می زنند. لباس گشاد می پوشند یا گاهی با حمل کردن اجسام بزرگ قصد دارند خود را سنگین تر از آنچه هستند نشان دهند یا اگر قرار باشد در محیطی مانند بیمارستان وزن شوند، امکان دارد مقدار زیادی آب بنوشند تا به صورت موقت وزن خود را بالا ببرند.
دو نوع بی اشتهایی عصبی وجود دارد: نوع محدود کننده و نوع پرخوری/تخلیه کننده. تفاوت اصلی بین این دو نوع مربوط به تفاوت در شگردهایی است که بیماران برای کاهش وزن خود از آنها استفاده می کنند. در نوع محدود کننده، برای کم کردن مقدار غذایی که خورده می شود، تلاش زیادی صورت می گیرد و مصرف کالری ها به دقت کنترل می شود یا با اعمال فعالیت های ورزشی شدید خود را لاغر نگه می دارند. مبتلایان به این نوع بی اشتهایی عصبی اغلب سعی می کنند از خوردن در حضور دیگران خودداری کنند. وقتی آنها پشت میز غذاخوری هستند، بیش از حد آهسته می خورند. غذای خود را به قطعه های بسیار کوچک تقسیم می کنند و مخفیانه غذا را دور می ریزند.
در نوع پرخوری/تخلیه کننده، بیمار ابتدا پرخوری می کند (یعنی بدون کنترل از غذایی بیش از آنچه افراد در زمان یکسان و تحت شرایط یکسان می خورند، استفاده می کند. برای مثال امکان دارد فرد چند عدد بستنی، یک پاکت شیرینی خشک و کیک شکلاتی کاملی را در یک وعده پرخوری بخورد.) سپس برای از بین بردن کالری های مصرف شده به رفتارهای نامناسبی دست می زند (برای مثال خود را وادار به استفراغ می کند یا از داروهای ملین یا مدر استفاده می کند.) البته بسیاری از افراد طی دوره بیماری خود هر دو روش شرح داده شده را تجربه می کنند.
پرخوری عصبی
این اختلال با پرخوری و انجام اقداماتی مانند استفراغ عمدی و تمرین های ورزشی شدید و افراطی برای جلوگیری از افزایش وزن مشخص می شود. این اختلال، شباهت زیادی با نوع پرخوری/تخلیه کننده بی اشتهایی عصبی دارد.
اما آنچه نشانه تشخیص و متمایز کردن این دو اختلال از یکدیگر است، وزن فرد است. فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی به شدت لاغر است، در صورتی که درباره فرد مبتلا به پرخوری صدق نمی کند. با این که هر دو گروه افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، ترس شدیدی از چاق شدن دارند، برخلاف بیماران مبتلا به پرخوری عصبی معمولا وزن طبیعی دارند یا گاهی اندکی اضافه وزن خواهند داشت.
پرخوری عصبی معمولا با ایجاد رژیم غذایی که انگیزه آن میل به ترکه ای بودن است، آغاز می شود. فرد در مراحل اولیه، غذاهای کم کالری می خورد اما به مرور زمان، محدود کردن رژیم غذایی به تدریج از بین می رود و فرد خوردن غذاهای ممنوع شده را آ؛از می کند. این غذاها معمولا غذاهای سبک و دسرهایی مانند چیپس سیب زمینی، پیتزا، کیک، بستنی و شکلات را شامل می شود.
کسی که به پرخوری عصبی مبتلاست، ممکن است در یک روز تا 4800 کالری مصرف کند! فرد بعد از پرخوری، برای این که شکست خویشتنداری خود را مدیریت کند، استفراغ کردن، روزه گرفتن، ورزش کردن افراطی یا سوءاستفاده از ملین ها را آغاز می کند. پرخوری عصبی برای خیلی از بیماران به علت پرداخت صورتحساب های سنگین برای غذا، ایجاد مشکلات اقتصادی را نیز به همراه دارد. بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولا جدی بودن مشکل خود را انکار می کنند، در مقابل، تنها چیزی که در ذهن بیمار مبتلا به پرخوری عصبی وجود ندارد، آسودگی خیال است. آنها به دلیل نداشتن کنترل بر رفتار پرخوری خود، احساس شرم، گناه، خود کم بینی و تلاش برای پنهانکاری دارند.
این اختلال نیز شامل دو نوع تخلیه کننده و غیر تخلیه کننده است. در نوع تخلیه کننده، فرد از روش هایی مانند استفراغ کردن و استفاده از ملین ها برای جلوگیری از افزایش وزن و خنثی کردن اثر پرخوری استفاده می کند اما در نوع غیر تخلیه کننده، امکان دارد فرد روزه بگیرد یا ورزش کند اما استفراغ نمی کند و از ملین ها و مدرها استفاده نمی کند.
بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، معمولا پیش از نوجوانی روی نمی دهد. با این حال در برخی موارد اختلالات خوردن، به خصوص بی اشتهایی عصبی را حتی در کودکان هفت ساله نیز شناسایی کرده اند. بی اشتهایی عصبی به احتمال زیاد در پانزده تا نوزده سالگی ایجاد می شود. پرخوری عصبی اغلب اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. برخلاف این تصور اشتباه که اختلال خوردن، مختص سنین جوانی است، این اختلالات حتی در سنین سالخوردگی نیز مشاهده شده است. میزان شیوع بی اشتهایی عصبی د رمیان زنان تقریبا 0.5 درصد و در مردان تقریبا یک دهم زنان است. بروز بی اشتهایی عصبی ظاهرا در دهه های اخیر افزایش یافته است.
شیوع پرخوری عصبی در میان زنان تقریبا یک تا 3 درصد است و در مردان تقریبا یک دهم زن است. در واقع میزان شیوع این اختلال ها بسیار کم است. همان گونه که از آمارها پیداست، با این که اختلال های خوردن در مردان نیز روی می دهد، در زنان بسیار شایع تر است. به طوری که اشاره شد، در ازای هر مرد مبتلا به اختلال خوردن، ده زن به آن مبتلا هستند.
آسیب های جسمانی و روانی مبتلایان
در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، موی سر و همچنین ناخن ها، نازک و شکننده و پوست بسیار خشک می شود و موهای کرک مانند روی صورت، گردن، بازها، پشت و پاها شروع به رشد کردن می کند. پوست خیلی از بیماران مخصوصا روی کف دست آنها به زردی متمایل می شود. با سرما مشکل دارند و دست ها و پاهای آنها اغلب سدر و کبود است.
پوکی استخوان در بیماران مبتلا به بی اشتهایی روانی بسیار شایع است. به همین دلیل بیماران مدام دچار شکستگی و بد شکلی استخوان می شوند. به علت فشار خون پایین، احساس خستگی، ضعف و سرگیجه دارند. کمبود ویتامین نیز ممکن است وجود داشته باشد. حتی ممکن است افراد مبتلا به این اختلال از بی نظمی های قلبی بمیرند.
سایر آسیب های روانی که ممکن است با این اختلال مشاهده شوند: افسردگی و همچنین وسواس فکری – عملی از مشکلات شایع افرادی است که به اختلال بی اشتهایی و پرخوری عصبی دچار هستند. ترس از موقعیت های اجتماعی (برای مثال خوردن در جمع) نیز در این افراد وجود دارد.
همچنین در افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی و نوع پرخوری/تخلیه کننده اختلال بی اشتهایی عصبی، سوء مصرف مواد و الکل مشاهده شده است. در ضمن برخی از افراد مبتلا به این اختلالات دارای سابقه اقدام به خودکشی و مشکلات شخصیتی عمیق (مانند شخصیت دوری جو یا مردم گریز و کمالگرا) هستند.
علت چیست؟
1. وراثت و عوامل زیستی: گرایش مبتلا شدن به اختلال خوردن در خانواده های این افراد جریان دارد. خویشاوندان تنی افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی، خودشان به میزان بالایی دچار این اختلال هستند. همچنین وجود بی نظمی در نوعی انتقال دهنده عصبی به نام سروتونین که اشتها و رفتار تغذیه را تنظیم می کند، در بروز این اختلال نقش دارد.
3. خانواده: انعطاف ناپذیری، محافظت بیش از حد والدین، کمالگرایی، کنترل افراطی و اختلاف زناشویی بین والدین، نمونه هایی از رفتارهای نابهنجار رایج در خانواده های افراد مبتلا به این مشکلات است. به علاوه، بسیاری از والدین بیماران مبتلا به اختلال های خوردن در رابطه با رژیم گرفتن، تاکید بیش از اندازه بر لاغری و ظاهر جسمانی خوب دارند.
4. عوامل فردی: به همان میزان که فرد لاغر بودن را معیار جذاب، محبوب و شاد بودن بداند، احساس بسیار بدی از اضافه وزن خود دارد و در نتیجه سعی در کاهش وزن خواهد کرد. یکی دیگر از عوامل فردی دخیل در اختلال خوردن، نارضایتی از بدن است. به زبان ساده تر، اگر آن طور که به نظر می رسیم را دوست نداشته باشیم، در این صورت احساس بدی درباره خودمان خواهیم داشت و سعی می کنیم وزن خود را پایین بیاوریم تا بهتر به نظر برسیم.
از نظر تئوری های عمیق روانشناختی، این نارضایتی از خود (که معمولا فقط هم درباره وزن نیست و این افراد در سایر بخش های خود نیز احساس نارضایتی دارند)، نشانه احساس یک خلأ درونی توسط آنهاست که به نوعی فرد، به واسطه خوردن یا اشتغال ذهنی با خوردن و مقاومت در برابر خوردن، سعی در پر کردن آن خلأ دارد.
کمالگرایی (نیاز به این که اوضاع بی عیب و نقص باشد) عامل خطر مهم دیگری در بروز این اختلال است و افراد کمالگرا معیارهای سرسختانه و دقیقی برای لاغری خود دارند که باید بر اساس آن عمل کنند.
درمان
در کنار منشأ زیستی و ژنتیکی به نظر می رسد مسئله اصلی درباره مشکلات خوردن، احتمالا موضوعات زیربنایی تری مثل نارضایتی از خود است که باید به بررسی علل و منشأ آن پرداخت. مشکل در ارتباط با افراد مهم زندگی، انتظارات کمالگرایانه آنها و حالا خود فرد و بسیاری فرضیه های دیگر از جمله این احتمالات هستند.
درمان اختلال های خوردن در موارد شدید بسیار دشوار است و میزان بازگشت علائم بیماری بالاست اما در دوره بسیار طولانی، بهبودی امکانپذیر است. با توجه به آنچه گفته شد، طیفی از روش های درمانی بر حسب سبب شناسی برای این بیماران به کار می رود که عبارتند از:
دارودرمانی: معمولا برخی داروها از جمله داروهای ضد افسردگی در درمان بیماران مبتلا به اختلال خوردن مفید تشخیص داده شده است. به نظر می رسد داروهای ضد افسردگی، خلق بیماران را بهبود می بخشد، حساسیت آنها را به شکل و وزن بدن کاهش می دهد و موجب تعدیل مشکلات خوردن خواهد شد.
درمان شناختی – رفتاری: در این درمان بیشتر روی عقاید غیر واقعی و تحریف شده ای که در ذهن بیمار نقش بسته است تمرکز می شود. این عقاید بیشتر حول محور وزن، غذا و همچنین خود فرد می گرددم. (عقاید نادرستی از قبیل این که در صورتی که لاغر نشوم، افراد مرا طرد خواهند کرد.)
خانواده درمانی: درباره نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی عصبی، اکنون خانواده درمانی، به میزان بسیاری مورد استفاده قرار می گیرد. در خانواده درمانی، درمانگر با والدین کار می کند تا آنها کمک کنند بیمار دوباره خوردن را آغاز کند.
درمانگر وعده های غذای خانواده را مشاهده و والدین را ترغیب می کند درباره خوردن فرزندشان به صورت یک تیم عمل کنند. بعد از این که بیمار افزایش وزن را آغاز کرد، به سایر مسائل و مشکلات خانواده پرداخته می شود و در نهایت درمانگر به بیمار کمک می کند روابط مستقل تر و سالم تری را با پدر و مادرش برقرار کند.
برخی نکاتی که اجرای آنها توسط خود فرد و خانواده در پیشگیری و درمان اختلال خوردن در کودکان موثر تشخیص داده شده است، عبارتند از:
- فرزند تان را به خاطر آنچه هست بپذیرد و تحسین و تایید کنید.
- ملاک شما برای تحسین فرزندتان همه نقاط قوت شخصیتش باشد، نه فقط تاکید بر ظاهر و زیبایی او.
- غذا خوردن مناسب را تشویق کنید، نه رژیم گرفتن را.
- ظاهر و اندازه بدن فرزندتان را با دیگر همسالانش مقایسه نکنید.
- نقایص ظاهری فرزندتان را به سخره نگیرید و در او احساس شرم و گناه ایجاد نکنید.
- بیش از حد حمایتگر و سختگیر نباشید و اجازه دهید حس استقلال و تصمیم گیری در فرزندتان رشد کند.
- فرزندتان را به خاطر رفتارهای نامناسب غذا خوردنش سرزنش نکنید و به تهدید و تنبیه متوسل نشوید. به جای آن سعی کنید نگرانی های خود را به او ابراز کنید (مثلا به جای ضمیر تو از ضمیر من استفاده کنید. برای مثال به جای این که به او بگویید: «تو خیلی بدغذا هستی»، بگویید: «من از این که به مقدار کافی غذا نمی خوری نگران سلامتی ات هستم.»)
- کمی دقت نشان می دهد مشکلات خوردن با استرس ها و مسائل روانشناختی ارتباط تنگاتنگی دارد. کنترل و پرداختن به آنها باید در خط اصلی درمان قرار گیرد.
*عضو هیئت علمی و استادیار گروه روانشناسی دانشگاه تربیت مدرس
به گزارش جام جم آنلاین از تابناک، پشت میز غذا خوردن و یا سفره انداختن کدام بهتر است؟ این پرسش همواره در رابطه با آداب غذا خوردن مطرح می شود.
کارشناسان برای هر دو روش مزایا و مضراتی را برشمرده اند و درباره آن به تفصیل توضیح داده اند. در اغلب کشورهای مشرق زمین، خاورمیانه و قاره آفریقا مردم نشستن و غذا خوردن روی زمین را ترجیح می دهند.
نشستن روی زمین و غذا خوردن برای افرادی که منع پزشکی ندارند فواید جالب توجهی دارد که در این گزارش با آن ها آشنا خواهید شد.
درست نشستن و تقویت وضعیت خوب بدن
اگر همیشه روی زمین می نشینید و بدنتان انعطاف کافی دارد، به طوری که شانه هایتان اندکی به سمت عقب متمایل باشد و ستون فقرات کشیده و بدون قوزکردگی باشد، این بهترین حالت برای نشستن و غذا خوردن است که باعث تقویت وضعیت مناسب بدن خواهد شد.
کمک به هضم غذا
تمرکز خون در قسمت شکم در حالت نشستن باعث میشود تا عصاره های هضم غذا در معده با سرعت بیشتری تولید شوند و هضم غذا با سرعت بیشتری انجام شود.
احساس سیر شدن زودتر اتفاق می افتد
نشستن باعث نزدیکی بیشتر پاها به شکم میشود و در این حالت به طور طبیعی احساس سیری خواهید کرد.
مفاصل متحرک و سیال باقی می مانند
خم شدن زانوها، قوزک پا و ران ها در هنگام نشستن برای افراد سالم باعث روان شدن و نرمی مفاصل می شود و در نتیجه انتقال از حالت نشسته به ایستاده و یا بالعکس به راحتی صورت می گیرد.
ماهیچه ها فعال باقی می مانند
نشستن روی صندلی باعث می شود تا بیشتر وزن به یک قسمت از صندلی تکیه داده شود. و در این حالت بدن کمترین تحرک و فعالیت را دارد و شانه ها به سمت داخل منحنی شده و شکم حالت شل و رها به خود می گیرد. در این وضعیت، ستون فقرات خم شده و شخص پشت میز ناخودآگاه قوز می کند. اما در نشستن روی زمین عضلات شکم، ساق پا، کمر و ران فعال و اکتیو باقی می مانند.
جلوگیری از ابتلا به واریس
حالت نشستن روی صندلی ـ زمانی که ساق پا پایین تر از ران ها قرار می گیرد ـ نیروی جاذبه به صورت خودکار خون را به سمت پاها سوق می دهد و از آنجا که پا در حالت ساکن و بدون حرکت است، خون به سختی دوباره به سمت قلب بازمی گردد.
نقص در گردش جریان خون، باعث ایجاد لخته های خون به شکل رگه های نازک قرمز در قسمت های ماهیچه ای پا می شود که در حالت حاد از آن به عنوان واریس یاد میشود. نشستن در حالت غذا خوردن باعث می شود تا خون در منطقه شکم و بطن متمرکز شود و به قلب نزدیکتر باشد.
دانش > پزشکی - همشهری آنلاین:
پزشکان میگویند کودکان کم سن ممکن است هنگام خوردن حبههای کامل انگور دچار خفگی منجر به مرگ شوند.
به گزارش هلثدی نیوز پزشکان در اسکاتلند سه مورد خفگی- دو مورد منجر به مرگ- را گزارش کردهاند که در پسران ۵ ساله و کمتر هنگام خوردن حبههای کامل انگور رخ داده است.
این پزشکان میگویند گرچه این آگاهی عمومی وجود دارد که باید هنگامی کودکان کم سن غذا میخورند، باید آنان زیر نظر داشت...اما مردم آگاهی زیادی درباره خطرات خوردن حبههای انگور و غذاهای شبیه آنها به وسیله کودکان ندارند.
به گفته این پزشکان، مواد غذایی مسئول نیمی از مرگهای ناشی از خفگی در میان کودکان کمتر از ۵ سال هستند. سه غذای اصلی عامل خفگی هات داگ، آبنبات و حبه کامل انگور هستند.
یک مورد گزارششده خفگی در یک پسر ۵ ساله در مدرسه هنگام خوردن حبههای کامل انگور رخ داد و منجر به ایست قلبی شد. گرچه کارکنان اورژانس درنهایت حبه انگور با استفاده از ابزاری مخصوص خارج شد، کودک درگذشت.
مورد دوم خفگی با حبه کامل انگور در پسر ۱۷ ماه در خانه رخ داد که پسازاینکه اعضای خانواده نتوانستند آن را خارج کنند، با اورژانس تماس گرفتند. کارکنان اورژانس درنهایت میوه را مجرای هوایی کودک خارج کردند، اما نتوانستند جان او را نجات دهند.
مورد سوم خفگی هنگام خوردن حبه کامل انگور در یک پسر ۲ ساله در پارک رخ داد. کارکنان اورژانس در طول چند دقیقه به محل رسیدند و انگور را خارج کردند، اما کودک تا پیش از رسیدن به بیمارستان دو بار دچار حمله تشنجی شد. کودک در بیمارستان نیاز به درمان اورژانس برای رفع تورم مغز و خارج کردن مایع آبکی از ریهها شد. او پس از ۵ روز بستری شدن در بخش مراقبتهای ویژه بهبود یافت.
این پژوهشگران مینویسند:«با اینکه هشدارهای فراوانی بر روی بستههای اسباببازیهای کوچک درباره خطر احتمالی خفگی ناشی از آنها وجود دارد، هیچ هشدار مشابهی بر روی مواد غذایی وجود ندارد.»
این پزشکان توضیح میدهند که حبههای انگور معمولاً بزرگتر از مجرای هوایی کودکان کم سن هستند و سطح صاف و نرم حبه انگور میتواند کاملاً مجرای هوایی را ببندد. به این ترتیب حبه انگور نهتنها باعث مسدود کردن مجرای هوایی میشود، بلکه خارج کردن آن هم از مجرای هوایی بدون وسیله مخصوص مشکل است.
گوجهفرنگیهای ریز گیلاسی هم خطر مشابهی برای کودکان کم سن دارند. این پژوهشگران توصیه میکنند که هم حبههای انگور و هم گوجهفرنگیهای گیلاسی پیش از داده شدن به کودکان زیر پنج سال به دو نیم و بهطور مطلوبتر به چهار قسمت تقسیم شوند.
با دلگرم همراه باشید تا با فواید عسل با موم بیشتر آشنا شوید.
در مورد سینوزیت . زکام اسپاسمی. ناراحتی های تنفسی .ورم معده و ورم لثه موثر است . در رابطه با برفک دهان آن را باید جوید.لازم به ذکر است که موم ماده ای است که دستگاه گوارش انسان و سایر جاندران قادر به تجزیه مولکولهای آن نیستند" یعنی پس از تغذیه جذب نمی شود و به همان صورت که تغذیه شده است از بدن دفع می گردد "
اما می تواند به سرعت به وسیله پوست جذب شود به همین دلیل امروزه آن در ساخت وسایل بهداشتی آرایشی نظیر کرم ها ، پما دها ، ماسک های زیبایی صورت و غیره از اهمیت بسزایی بر خوردار است.بره موم به عنوان ماده ضدعفونی کننده و عاملی موثر در پیشگیری از ورود و شیوع بیماریها در کندو محسوب میشود.
بره موم در محل ورود زنبورداران به داخل کندو قرار دارد و به دلیل این که زنبورها پیش از ورود به کندو از روی آن عبور خواهند کرد، احتمالاً میتواند نقش ضدعفونی کننده دست و پای زنبوران را در بدو ورود به کندو ایفا نمایند.
همچنین پر کردن شکافها، تنگ کردن سوراخهای تهویه، تنگ کردن دریچه پرواز در زمستان، ترمیم شکستگیها، جلا دادن و ضد عفونی کردن جدا داخلی کندو و قابها، محکم کردن محل اتصال قابهای عسل به کندو و به یکدیگر از دیگر کاربردهای بره موم است. ضمناً زنبورها برای ضدعفونی و مومیایی کردن هر جسم خارجی که وارد کندو شده باشد از آن استفاده می کنند.
مانند موش های که توسط زنبور کشته می شوند و زنبور توان بیرون بردن آنها از کندو را ندارند در همان کندو مومیایی یا اصصلاحاً استریل می کننداین ماده خارق العاده خواصی شامل اثر ضد باکتریایی، ضد قارچی، ضد انگلی، آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد پوسیدگی دندان دارد، همچنین به عنوان تقویت کننده سیستم ایمنی بدن، بهبود دهنده اختلالات دهان و لثه، بیحس کننده موضعی، کاهش دهنده فشار خون کاربرد دارد
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
بر اساس مطالعه محققان ، گیاه کاکتوس به خاطر داشتن فیبر و آنتی اکسیدان به خوبی به جنگ با بیماریهای سرطان رفته و آنها را شکست میدهد.
نشاط آور بودن گیاه کاکتوس
دکتر جاناتان استاگل محقق و استاد دانشگاه نیواورلتان در این رابطه
میگوید: مواد آنتی اکسیدان موجود در کاکتوس خاصیت ضد سرطانی به این گیاه
میدهد به طوری که با مصرف 5 -7 لیوان از آب برگهای آن سبب بروز نشاط و
شادابی به افراد میشود و این نوشیدنی التهاب عضلانی بدن را کاهش میدهد.
کاهنده کلسترول
محافظت از سلولهای مغزی
گیاه کاکتوس به سبب خواص ضدالتهابی، رادیکالهای آزاد از مثبتی بر سلولهای مغزی میگذارد و سطح حفاظت و این سلولهای قشر خاکستری مغز افزایش مییابد. گفتنی است برگ کاکتوس برای بیماریهای پروستات پستان و سرطان کبد مفید است و از رشد سلولهای سرطانی جلوگیری میکند.متخصص تغذیه با بیان اینکه افراد دچار بیماری میگرن باید در رژیم غذایی خود دقت کنند، گفت: شکلات، مرکبات و غذاهای پرنمک درد را در بیماری میگرن تشدید میکند.
وی افزود: این بیماری که یک نوع سردرد مزمن محسوب میشود و در خانم ها بیشتر دیده میشود که البته با بالا رفتن سن رو به بهبودی میرود.
متخصص تغذیه گفت: حالت تهوع، کم اشتهایی و اختلالات بینایی را میتوان از عوارض میگرن نام برد که افراد باید مراقب این عوارض باشند و تا میتوانند از محیط های استرسزا دور بمانند و از تغذیه مناسبی برخوردار باشند.
خزایی تصریح کرد: افرادی که دارای بیماری میگرن هستند باید بدانند رژیم غذایی در تشدید میگرن بسیار موثر است؛ شکلات، نوشیدنیهای الکلی، مرکبات و غذاهای پرنمک درد را در میگرن تشدید میکند که باید مراقب باشند.
وی ادامه داد: افراد میگرنی هرگز دخانیات استعمال نکنند و گرسنه نمانند تا بتوانند بیماری خود را کنترل کنند.
متخصص تغذیه گفت: افراد باید بنا به شرایط جسمانی خود خوراک خود را تنظیم کنند و به نوعی دکتر خود باشند تا کمتر دچار عوارضهای گوناگون شوند.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مهر ، مطالعات همواره نشان داده اند که آنتی اکسیدان ها شیوه ای برای پیشگیری یا کاهش علائم برخی بیماری ها هستند و همچنین با سم زدایی از بدن به حفظ انرژی بدن کمک می کنند.
ویتامین C آنتی اکسیدانی است که در مرکباتی نظیر پرتقال، لیموترش و لیموشیرین و همچنین پاپایا، آناناس، و انواع توت ها یافت می شود.
مشخص شده است مکمل ویتامین C موجب کاهش ریسک سکته، تسکین سرماخوردگی، حفاظت در مقابل کم کاری سیستم ایمنی، پیشگیری از بیماری های قلبی-عروقی، حفظ سلامت پوست و ایجاد پوستی بدون چین و چروک، و بهبود سلامت چشم ها می شود.
همچنین تحقیق محققان نشان می دهد که ویتامین C بر کاهش جذب چربی در بدن و پیشگیری از چاقی نیز تاثیر دارد.
توصیه محققان؛
خوردن پرتقال شما را از بیماری ها دور نگه می دارد
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۳۰
پرتقال
همه ما در مورد اینکه با خوردن یک سیب در روز از رفتن به پزشک بی نیاز می شویم شنیده ایم. حال محققان همین توصیه را در مورد مصرف روزانه یک پرتقال دارند.
ویتامین C آنتی اکسیدانی است که در مرکباتی نظیر پرتقال، لیموترش و لیموشیرین و همچنین پاپایا، آناناس، و انواع توت ها یافت می شود.
مشخص شده است مکمل ویتامین C موجب کاهش ریسک سکته، تسکین سرماخوردگی، حفاظت در مقابل کم کاری سیستم ایمنی، پیشگیری از بیماری های قلبی-عروقی، حفظ سلامت پوست و ایجاد پوستی بدون چین و چروک، و بهبود سلامت چشم ها می شود.
همچنین تحقیق محققان نشان می دهد که ویتامین C بر کاهش جذب چربی در بدن و پیشگیری از چاقی نیز تاثیر دارد.
بامداد – رابطه زناشویی باید زمان مناسبی صورت پذیرد که بهترین زمان ۲ تا ۳ ساعت بهد از غذا خوردن و پس از استراحت کافی است. ناصر رضایی پور متخصص طب سنتی عنوان میکند: بسیاری از ناتوانی های جنسی و حتی ناباروریها ناشی از ضعف و بیماری در دیگر اعضای بدن به ویژه مغز, قلب, کبد و کلیههاست و نیاز به درمان توسط پزشک دارد. به گفته وی در چنین مواردی استفاده از داروهای محرک جنسی چون فراوردههای جنسینگ و شبیه آن مفید نخواهد بود و چه بسا عوارضی هم داشته باشد.
فواید رابطه زناشویی معتدل رابطه زناشویی معتدل خود فوایده زیادی در بدن دارد که میتوان به افزاینده حرارت ذاتی بدن است و دفع کننده مواد زائد بدن بوده و آماده کننده جذب موادغذایی به بدن است همچنین شادی بخش و از بین بردن افکار بد و وسواس است. البته آمیزش جنسی باید زمان مناسبی صورت گیرد که بهترین زمان ۲ تا ۳ ساعت بهد از غذا خوردن و پس از استراحت کافی است. این متخصص طب سنتی معتقد است: آمیزش جنسی بعد از حمام طولانی, زمانی که شکم پر است و زمانی که شکم بسیار خالی است به بدن آسیب وارد میکند. -آمیزش جنسی در زمان نامناسب خود بروز دهنده بیماری است. اگر آمیزش جنسی بلافاصله پس از غذا خوردن صورت گیرد باعث ضعف بدن، سستی عصبها، درد مفاصل و تولید اخلاط بد در بدن میشود. در کتاب قانون جلد سوم آمده است که عدم تخلیه جنسی باعث آسیبهای جدی جسم و روان در زن و مرد میشود، در زنان ابتدا موجب کسالت، سردی تَن و نهایتاً خفگی رحم میشود و در مردان هم باعث متراکم و سمی شدن مَنی شده و بخارات آن به قلب و مغز رسیده و عوارض جدی بر روی این دو ارگان مهم باقی میگذارد.
منبع:ناقلا
نوشته عوارض رابطه زناشویی بعد از غذا خوردن اولین بار در بامداد پدیدار شد.