خبرگزاری آریا - خبرگزاری آریا- طبیعی است! سالم است! سرشار از فیبر و آنتی اکسیدان های ضد سرطانی است! بله میوه برای سلامتتان مفید است، اما قبل از اینکه میوه را گاز بزنید هشدارهای مهمی هست که باید در نظر بگیرید. در ادامه می خواهیم 7 چیز که باعث می شوند اشتباه میوه بخورید را به شما معرفی کنیم.
فکر می کنید همه میوه ها یکسان هستند
چه چیزی آناناس و توت را از یکدیگر متفاوت می کند؟ با اینکه هر دو حاوی ویتامین های مفید برای بدن هستند ( آناناس منبعی غنی از فولات و ویتامین b6 و توت نیز سرشار از فیبر و ویتامین c است ) اما مقدار متفاوتی کربوهیدرات قند و فیبر در خود دارند. بهترین میوه ها مقدار زیادی پلی فنل ( ماده شیمیایی که با التهاب مبارزه می کند ) در خود دارند و شاخص گلیسمی شان نیز پایین است. شاخص گلیسمی نشان می دهد که یک غذا چقدر سریع می تواند قند خونتان را افزایش دهد. میوه هایی که شاخص گلیسمی پایین دارند انتخاب های بهتری هستند چون آرام تر هضم می شوند، بنابراین باعث افزایش ناگهانی قند خونتان نمی شوند و کمکتان می کنند برای مدت زمان بیشتری سیر بمانید.
توت ها مقدار زیادی پلی فنل دارند و شاخص گلیسمی شان نیز پایین است. به صورت کلی بیشتر میوه هایی که رنگ تیره تری دارند، مانند انگور هایی تیره رنگ در مقایسه با میوه هایی با رنگ روشن مانند موز و ملون ها آنتی اکسیدان بیشتری دارند و در هر وعده میزان قندشان نیز پایین تر است.
میزان نامشخصی میوه می خورید
برخی برنامه های کاهش وزن اجازه می دهند هرچقدر دلتان می خواهد میوه و سبزیجات مصرف کنید اما این کار به نظر خیلی هوشمندانه نمی آید. مسلما می توانید مقدار بسیار زیادی سبزیجات غیر تشاسته ای میل کنید اما میوه ها چیزهایی هستند که باید بیشتر حواستان را در موردشان جمع کنید، دلیلش هم گلیسمی بالایی است که بعضی از آنها دارند. از آنجا که طعم میوه ها شیرین و دلچسب است، ممکن است بدون اینکه متوجه شویم پرخوری کنیم. در این حالت قند خون به دلیل گلوکز و کالری بالا می رود و منجر به افزایش وزن می شود.
چه مقدار باید میوه بخوریم؟ برای بیشتر افراد بالغ دو فنجان در روز توصیه می شود ولی باز هم این مقدار بسته به سن و سطح تناسب اندام متفاوت است. اگر توت یا میوه هایی استفاده می کنید که برش خورده اند هیچ اشکالی ندارد که از فنجان های اندازه گیری استفاده کنید ( سعی کنید هر وعده یک دوم فنجان باشد ).
بر اساس میزان گرسنگی تان انتخاب متفاوتی نمی کنید
صدای شکمتان درآمده و هنوز چند ساعتی تا آماده شدن غذا باقی است؟ یا فقط دوست دارید چیزی بخورید که هوستان به شیرینی را فرو بنشاند؟ قبل از اینکه بخواهید چیزی انتخاب کنید ابتدا این مورد را برای خود روشن کنید. برای مثال یک سیب بزرگ 120 کالری دارد اما یک سیب کوچک فقط 53 کالری. همچنین هنگام انتخاب یک سیب را هرگز در اندازه با یک پرتقال مقایسه نکنی. کالری یک پرتقال بزرگ در واقع برابر است با کالری یک سیب کوچک.
میوه را به تنهایی می خورید
با اینکه یک قطعه میوه از یک قطعه شکلات شیرین بهتر است اما همچنان پتانسیلش را دارد که قند خونتان را بالا ببرد و سپس باعث سقوط آن شود. میوه را با مقداری پروتئین ترکیب کنید ، مثلا مقداری پنیر یا کره بادام زمینی این کار باعث می شود میوه باعث فراز و فرود ناگهانی در قند خونتان نشود. میوه باعث افزایش سطح انسولین و پروتئین باعث بالا رفتن هورمون گلوکاگون می شود. این دو هورمون برای ثابت نگه داشتن سطح قند خون با یکدیگر کار می کنند.
مخصوصا اگر دیابت یا پیش دیابت دارید خوردن پروتئین به همراه میوه بسیار با اهمیت می شود. در غیر این صورت ممکن است علائم بالا رفتن قند خون از جمله افزایش ضربان قلب را تجربه کنید.
میوه اورگانیک نمی خرید
بله هزینه اش بیشتر می شود اما بسیاری از متخصصان بر این عقیده هستند که ارزشش را دارد ،حداقل در مورد بعضی از انواع میوه. متخصصان توصیه می کنند انواع سیب، انگور و دیگر میوه هایی که زیاد از آفت کش ها در آنها استفاده می شود را به صورت اورگانیک خریداری کنید. این کار باعث می شود کمتر در معرض آفت کش ها قرار بگیرید و همچنین ممکن است مواد مغذی بیشتری دریافت کنید.
پوست میوه را نمی خورید
پوست میوه معمولا بهترین بخشش از نظر ویتامین و آنتی اکسیدان است، برای مثال پوست سیب سرشار است از ویتامین c، فیبر و ویتامین a. تحقیقات همچنین نشان داده پوست سیب می تواند از چاقی جلوگیری کند و خواص ضد سرطانی نیز دارد.
میوه ها را نمی خورید، می نوشید
آب میوه دارای قطعات حاوی فیبر میوه نیست. فیبر از آزاد شدن سریع گلوکز در خون جلوگیری می کند بنابراین وجودش بسیار مهم است. بهتر است همیشه میوه را به صورت کامل میل کنید و یا حداقل به صورت اسموتی ( تا پروتئین داشته باشد ) . میوه های خشک نیز همینطور هستند، درست مانند آب میوه ممکن است در خوردنشان زیاده روی کنید.
خبرگزاری آریا - وبسایت مجله علم ورزش: مشکل واقعی در خوردن هیجانی در آشپزخانه ما نیست بلکه در ذهن ما است. در این مطلب با استراتژی و روشهای لازم در کتاب "50 روش برای آرام شدن بدون غذا" از susan albers روانشناس کلینیک cleveland برای غلبه بر وسوسه و اشتیاق غذا خوردن آشنا شوید.
خوردن هیجانی را متوقف کنیم: یک لیست 5 ×5 بنویسید
حواس پرتی، در فرهنگ ما سرزنش بدی به دنبال دارد. این مورد با رفتارهای بدون تفکر و تعقل مانند: پیام دادن هنگام رانندگی یا رانندگی بدون توجه و تمرکز مرتبط است. اما حواس پرتی – زمانیکه به معنی هدایت مجدد توجه در یک مسیر متمرکز و هدفمند باشد – میتواند یکی از بهترین اسلحهها در مقابل خوردن هیجانی باشد.
دکتر آلبرز در کتاب "بیشتر از 50 روش" خود مینویسد: تمرکز میتواند افکار ضعیف در مورد خوردن غذاها را تغییر داده و به سریع و بدون توجه غذا خوردن غذا پایان می دهد. برای خودتان کار دیگری در نظر بگیرید تا انجام دهید یا روی آن متمرکز شوید. به خودتان زمان دهید تا در مورد غذاها و یا به هیجانی که باعث میشود به خوردن غذا جهت آرام شدن روی آورید فکر کنید.
این تمرینات را انجام دهید: یک تکه کاغذ بردارید و 5 لیست سریع از 5 آیتم بنویسید: به 5 نفر که می توانید، زمانی که احساس نا امیدی، خشم، ناراحتی میکنید تماس بگیرید، 5 راه جهت کسب آرامش (مثلاً دوش آب سرد و یا آب گرم) بگیرید،5 مکان جهت آرام شدن (مثلاً ایوان یا تراس منزل شما)، 5 مورد که در هنگام داشتن استرس میتوانید به خود بگویید …. این لیست را روی یخچال و یا کابینت آشپزخانه بچسبانید. دفعات بعد که برای خوردن غذا جهت آرام کردن خود تحریک شدید به این لیست نگاه کنید و یکی از این 25 مورد را انتخاب کرده و آن را برای 5 دقیقه انجام دهید و مطمئن باشید که این مورد توجه کامل شما را جلب میکند.
قلمرو احساسات را در مقابل خود طرح ریزی کنید
گاهی اوقات در پایان تعطیلات هفتگی، با خود خلوت کنید و یک تکه کاغذ و خودکار بردارید و مسیر خود را برای هفته بعد طراحی کنید. بدون خیابانها و بزرگراهها، یک نقشه سخت که شامل تمام ایستگاههای طراحی شده شما باشد( کار، جلسه اولیاء در مدرسه، قرار با دکتر، دیدن تئاتر با خانواده) و تا حد امکان مسیرهای انحرافی (رفتن به سوپرمارکت، دویدن در تفرجگاه) را طراحی و برنامه ریزی کنید.
سپس یک مورد را که نشان از خوردن هیجانی است را انتخاب کنید. طراحی و داشتن یک نقشه برای هفته که به طور شفاف رویدادهای مشکل ساز را شناسایی کرده باشد ممکن است به شما کمک کند تا از آنها آگاه شوید. دکتر آلبرز می نویسد : از قبل برنامه ریزی کنید. اگر میدانید به دلیل استرس به خوردن تمایل دارید، برای مثال به منوهای رستورانها نگاهی کرده و غذای خوشمزهایی انتخاب کنید که انتخابی سالم باشد اما پرخوری نکنید.
درون بدن خود را خشک و تمیز کنید
همه میدانیم تنفس عمیق هنگام داشتن استرس نظر خوبی است، اما آن را به روش دیگری انجام دهید. دکتر آلبرز این روش جالب و دیدنی را پیشنهاد میکند: عمل دم را به شکل عمیق انجام دهید، سپس شکل یک شیشه پاک کن را تصورکنید ( بله، مانند همان چیزهایی که جهت پاک کردن شیشه ماشین و یا پنجره منزل استفاده میکنید) جایی در مقابل سر شما، سپس به شکلی که آن را تصور کنیدکه بدنتان را تمیز میکند و به آرامی تنفس را بیرون دهید. تمام نگرانیهای خود را از سر تا پا با این کار پاک کنید و این کار را 3 بار انجام دهید.
با خود مانند یک شخص سلطنتی صحبت کنید
خوردن هیجانی اغلب با انتقاد از خود همراه است، همراه با صدای درونی که با پیامهای مسموم مانند: من بازنده هستم یا من هیچ کاری را درست انجام نمیدهم یا چه زمانی یاد خواهم گرفت با یاس و نا امیدی مقابله کنم میباشد که شما را مستقیماً به نزدیکترین محل جهت خوردن غذا میبرد.
حتی اگر آنها زودگذر باشند مانند باران اسیدی برای سلامتی شما مضر هستند که به تدریج باعث فرسودگی می شوند. زمان بعد که با چنین مواردی برخورد کردید به ذهنتان مراجعه کنید و به خودتان فاصلهای به وسیله تغییر به سوم شخص بدهید.
بدن خود را رها کنید
راههای مختلف بسیاری وجود دارد که با آنها میتوانید بدن خود را تکان و تغییر دهید. یک تکه یخ بردارید و آب شدن آن را در بین انگشتان خود ببینید، به تکهای از لیمو ترش یا گریپ فروت گاز بزنید، دستان خود را در زیر آب سرد یا آب گرم نگاه دارید، یکی از پاشنههای پای خود را بر کف زمین فرو کنید، روی صندلی بنشینید و دستههای آن را محکم بگیرید و رها کنید.
نگرانیهای خود را پشت در قراردهید
بسیاری از ما عادت خوبی هنگام رسیدن به منزل نداریم، وسایل خود را روی زمین قرارداده و سریعاً به آشپزخانه میرویم تا احساسات و هیجانات خود را با کیک قهوه یا باقیمانده پیتزا آرام یا سرکوب کنیم. یک عادت جدید هنگام رسیدن به منزل ابداع کنیم: به محض اینکه به خانه رسیدیم کفشها و متعلقات دیگر را کنار گذاشته و بلند بگویید (من مشکلات را اینجا می گذارم).
سپس عادت رفتن به آشپزخانه را با یک فعالیت بدون خوردن غذا که برای شما تفریح و لذت را به همراه دارد را مانند: نواختن موسیقی، به آغوش کشیدن حیوان خانگی، نگاه کردن منظره بیرون از پنجره و تحسین کردن آن را انجام دهید. این کار را هرروز در چند هفته انجام دهید تا با روش خود راه و رسم جدیدی را خلق کنید.
اختلالات خوردن، دسته ای از اختلالات رواشناختی است که در آنها به نوعی مسئله خوردن مطرح می شود؛ زیاد خوردن، کم خوردن، کنترل نکردن و ... اما در اصل مشکل اصلی خوردن نیست که در این نوشته به چند مورد پرداخته می شود.
بی اشتهایی عصبی
برخلاف نام این اختلال، مشکل واقعی مبتلایان به آن، بی اشتهایی نیست بلکه آنها به شدت از افزایش وزن یا چاق شدن می ترسند. تصویری که این افراد از شکل و اندازه بدن خود دارند بسیار غیرواقعی است. به عنوان مثال ابا وجود لاغری شدید، همواره ترس زیادی از افزایش وزن یا چاق شدن دارند. ممکن است برای اندازه گیری وزن بدن شان از فنون مختلفی از جمله وزن کردن مکرر خود، اندازه گیری وسواسی اندام ها و استفاده مستمر از آینه برای بازبینی قسمت هایی که چاق تصور می شود، استفاده کنند.
بسیاری از بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی با این که ممکن است به شدت لاغر و ضعیف شوند، انکار می کنند در رابطه با وزن خود مشکل دارند. در واقع به وزن کم خود افتخار می کنند. برای مخفی کردن لاغری خود دست به هر کاری می زنند. لباس گشاد می پوشند یا گاهی با حمل کردن اجسام بزرگ قصد دارند خود را سنگین تر از آنچه هستند نشان دهند یا اگر قرار باشد در محیطی مانند بیمارستان وزن شوند، امکان دارد مقدار زیادی آب بنوشند تا به صورت موقت وزن خود را بالا ببرند.
دو نوع بی اشتهایی عصبی وجود دارد: نوع محدود کننده و نوع پرخوری/تخلیه کننده. تفاوت اصلی بین این دو نوع مربوط به تفاوت در شگردهایی است که بیماران برای کاهش وزن خود از آنها استفاده می کنند. در نوع محدود کننده، برای کم کردن مقدار غذایی که خورده می شود، تلاش زیادی صورت می گیرد و مصرف کالری ها به دقت کنترل می شود یا با اعمال فعالیت های ورزشی شدید خود را لاغر نگه می دارند. مبتلایان به این نوع بی اشتهایی عصبی اغلب سعی می کنند از خوردن در حضور دیگران خودداری کنند. وقتی آنها پشت میز غذاخوری هستند، بیش از حد آهسته می خورند. غذای خود را به قطعه های بسیار کوچک تقسیم می کنند و مخفیانه غذا را دور می ریزند.
در نوع پرخوری/تخلیه کننده، بیمار ابتدا پرخوری می کند (یعنی بدون کنترل از غذایی بیش از آنچه افراد در زمان یکسان و تحت شرایط یکسان می خورند، استفاده می کند. برای مثال امکان دارد فرد چند عدد بستنی، یک پاکت شیرینی خشک و کیک شکلاتی کاملی را در یک وعده پرخوری بخورد.) سپس برای از بین بردن کالری های مصرف شده به رفتارهای نامناسبی دست می زند (برای مثال خود را وادار به استفراغ می کند یا از داروهای ملین یا مدر استفاده می کند.) البته بسیاری از افراد طی دوره بیماری خود هر دو روش شرح داده شده را تجربه می کنند.
پرخوری عصبی
این اختلال با پرخوری و انجام اقداماتی مانند استفراغ عمدی و تمرین های ورزشی شدید و افراطی برای جلوگیری از افزایش وزن مشخص می شود. این اختلال، شباهت زیادی با نوع پرخوری/تخلیه کننده بی اشتهایی عصبی دارد.
اما آنچه نشانه تشخیص و متمایز کردن این دو اختلال از یکدیگر است، وزن فرد است. فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی به شدت لاغر است، در صورتی که درباره فرد مبتلا به پرخوری صدق نمی کند. با این که هر دو گروه افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، ترس شدیدی از چاق شدن دارند، برخلاف بیماران مبتلا به پرخوری عصبی معمولا وزن طبیعی دارند یا گاهی اندکی اضافه وزن خواهند داشت.
پرخوری عصبی معمولا با ایجاد رژیم غذایی که انگیزه آن میل به ترکه ای بودن است، آغاز می شود. فرد در مراحل اولیه، غذاهای کم کالری می خورد اما به مرور زمان، محدود کردن رژیم غذایی به تدریج از بین می رود و فرد خوردن غذاهای ممنوع شده را آ؛از می کند. این غذاها معمولا غذاهای سبک و دسرهایی مانند چیپس سیب زمینی، پیتزا، کیک، بستنی و شکلات را شامل می شود.
کسی که به پرخوری عصبی مبتلاست، ممکن است در یک روز تا 4800 کالری مصرف کند! فرد بعد از پرخوری، برای این که شکست خویشتنداری خود را مدیریت کند، استفراغ کردن، روزه گرفتن، ورزش کردن افراطی یا سوءاستفاده از ملین ها را آغاز می کند. پرخوری عصبی برای خیلی از بیماران به علت پرداخت صورتحساب های سنگین برای غذا، ایجاد مشکلات اقتصادی را نیز به همراه دارد. بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولا جدی بودن مشکل خود را انکار می کنند، در مقابل، تنها چیزی که در ذهن بیمار مبتلا به پرخوری عصبی وجود ندارد، آسودگی خیال است. آنها به دلیل نداشتن کنترل بر رفتار پرخوری خود، احساس شرم، گناه، خود کم بینی و تلاش برای پنهانکاری دارند.
این اختلال نیز شامل دو نوع تخلیه کننده و غیر تخلیه کننده است. در نوع تخلیه کننده، فرد از روش هایی مانند استفراغ کردن و استفاده از ملین ها برای جلوگیری از افزایش وزن و خنثی کردن اثر پرخوری استفاده می کند اما در نوع غیر تخلیه کننده، امکان دارد فرد روزه بگیرد یا ورزش کند اما استفراغ نمی کند و از ملین ها و مدرها استفاده نمی کند.
بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، معمولا پیش از نوجوانی روی نمی دهد. با این حال در برخی موارد اختلالات خوردن، به خصوص بی اشتهایی عصبی را حتی در کودکان هفت ساله نیز شناسایی کرده اند. بی اشتهایی عصبی به احتمال زیاد در پانزده تا نوزده سالگی ایجاد می شود. پرخوری عصبی اغلب اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. برخلاف این تصور اشتباه که اختلال خوردن، مختص سنین جوانی است، این اختلالات حتی در سنین سالخوردگی نیز مشاهده شده است. میزان شیوع بی اشتهایی عصبی د رمیان زنان تقریبا 0.5 درصد و در مردان تقریبا یک دهم زنان است. بروز بی اشتهایی عصبی ظاهرا در دهه های اخیر افزایش یافته است.
شیوع پرخوری عصبی در میان زنان تقریبا یک تا 3 درصد است و در مردان تقریبا یک دهم زن است. در واقع میزان شیوع این اختلال ها بسیار کم است. همان گونه که از آمارها پیداست، با این که اختلال های خوردن در مردان نیز روی می دهد، در زنان بسیار شایع تر است. به طوری که اشاره شد، در ازای هر مرد مبتلا به اختلال خوردن، ده زن به آن مبتلا هستند.
آسیب های جسمانی و روانی مبتلایان
در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، موی سر و همچنین ناخن ها، نازک و شکننده و پوست بسیار خشک می شود و موهای کرک مانند روی صورت، گردن، بازها، پشت و پاها شروع به رشد کردن می کند. پوست خیلی از بیماران مخصوصا روی کف دست آنها به زردی متمایل می شود. با سرما مشکل دارند و دست ها و پاهای آنها اغلب سدر و کبود است.
پوکی استخوان در بیماران مبتلا به بی اشتهایی روانی بسیار شایع است. به همین دلیل بیماران مدام دچار شکستگی و بد شکلی استخوان می شوند. به علت فشار خون پایین، احساس خستگی، ضعف و سرگیجه دارند. کمبود ویتامین نیز ممکن است وجود داشته باشد. حتی ممکن است افراد مبتلا به این اختلال از بی نظمی های قلبی بمیرند.
سایر آسیب های روانی که ممکن است با این اختلال مشاهده شوند: افسردگی و همچنین وسواس فکری – عملی از مشکلات شایع افرادی است که به اختلال بی اشتهایی و پرخوری عصبی دچار هستند. ترس از موقعیت های اجتماعی (برای مثال خوردن در جمع) نیز در این افراد وجود دارد.
همچنین در افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی و نوع پرخوری/تخلیه کننده اختلال بی اشتهایی عصبی، سوء مصرف مواد و الکل مشاهده شده است. در ضمن برخی از افراد مبتلا به این اختلالات دارای سابقه اقدام به خودکشی و مشکلات شخصیتی عمیق (مانند شخصیت دوری جو یا مردم گریز و کمالگرا) هستند.
علت چیست؟
1. وراثت و عوامل زیستی: گرایش مبتلا شدن به اختلال خوردن در خانواده های این افراد جریان دارد. خویشاوندان تنی افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی، خودشان به میزان بالایی دچار این اختلال هستند. همچنین وجود بی نظمی در نوعی انتقال دهنده عصبی به نام سروتونین که اشتها و رفتار تغذیه را تنظیم می کند، در بروز این اختلال نقش دارد.
3. خانواده: انعطاف ناپذیری، محافظت بیش از حد والدین، کمالگرایی، کنترل افراطی و اختلاف زناشویی بین والدین، نمونه هایی از رفتارهای نابهنجار رایج در خانواده های افراد مبتلا به این مشکلات است. به علاوه، بسیاری از والدین بیماران مبتلا به اختلال های خوردن در رابطه با رژیم گرفتن، تاکید بیش از اندازه بر لاغری و ظاهر جسمانی خوب دارند.
4. عوامل فردی: به همان میزان که فرد لاغر بودن را معیار جذاب، محبوب و شاد بودن بداند، احساس بسیار بدی از اضافه وزن خود دارد و در نتیجه سعی در کاهش وزن خواهد کرد. یکی دیگر از عوامل فردی دخیل در اختلال خوردن، نارضایتی از بدن است. به زبان ساده تر، اگر آن طور که به نظر می رسیم را دوست نداشته باشیم، در این صورت احساس بدی درباره خودمان خواهیم داشت و سعی می کنیم وزن خود را پایین بیاوریم تا بهتر به نظر برسیم.
از نظر تئوری های عمیق روانشناختی، این نارضایتی از خود (که معمولا فقط هم درباره وزن نیست و این افراد در سایر بخش های خود نیز احساس نارضایتی دارند)، نشانه احساس یک خلأ درونی توسط آنهاست که به نوعی فرد، به واسطه خوردن یا اشتغال ذهنی با خوردن و مقاومت در برابر خوردن، سعی در پر کردن آن خلأ دارد.
کمالگرایی (نیاز به این که اوضاع بی عیب و نقص باشد) عامل خطر مهم دیگری در بروز این اختلال است و افراد کمالگرا معیارهای سرسختانه و دقیقی برای لاغری خود دارند که باید بر اساس آن عمل کنند.
درمان
در کنار منشأ زیستی و ژنتیکی به نظر می رسد مسئله اصلی درباره مشکلات خوردن، احتمالا موضوعات زیربنایی تری مثل نارضایتی از خود است که باید به بررسی علل و منشأ آن پرداخت. مشکل در ارتباط با افراد مهم زندگی، انتظارات کمالگرایانه آنها و حالا خود فرد و بسیاری فرضیه های دیگر از جمله این احتمالات هستند.
درمان اختلال های خوردن در موارد شدید بسیار دشوار است و میزان بازگشت علائم بیماری بالاست اما در دوره بسیار طولانی، بهبودی امکانپذیر است. با توجه به آنچه گفته شد، طیفی از روش های درمانی بر حسب سبب شناسی برای این بیماران به کار می رود که عبارتند از:
دارودرمانی: معمولا برخی داروها از جمله داروهای ضد افسردگی در درمان بیماران مبتلا به اختلال خوردن مفید تشخیص داده شده است. به نظر می رسد داروهای ضد افسردگی، خلق بیماران را بهبود می بخشد، حساسیت آنها را به شکل و وزن بدن کاهش می دهد و موجب تعدیل مشکلات خوردن خواهد شد.
درمان شناختی – رفتاری: در این درمان بیشتر روی عقاید غیر واقعی و تحریف شده ای که در ذهن بیمار نقش بسته است تمرکز می شود. این عقاید بیشتر حول محور وزن، غذا و همچنین خود فرد می گرددم. (عقاید نادرستی از قبیل این که در صورتی که لاغر نشوم، افراد مرا طرد خواهند کرد.)
خانواده درمانی: درباره نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی عصبی، اکنون خانواده درمانی، به میزان بسیاری مورد استفاده قرار می گیرد. در خانواده درمانی، درمانگر با والدین کار می کند تا آنها کمک کنند بیمار دوباره خوردن را آغاز کند.
درمانگر وعده های غذای خانواده را مشاهده و والدین را ترغیب می کند درباره خوردن فرزندشان به صورت یک تیم عمل کنند. بعد از این که بیمار افزایش وزن را آغاز کرد، به سایر مسائل و مشکلات خانواده پرداخته می شود و در نهایت درمانگر به بیمار کمک می کند روابط مستقل تر و سالم تری را با پدر و مادرش برقرار کند.
برخی نکاتی که اجرای آنها توسط خود فرد و خانواده در پیشگیری و درمان اختلال خوردن در کودکان موثر تشخیص داده شده است، عبارتند از:
- فرزند تان را به خاطر آنچه هست بپذیرد و تحسین و تایید کنید.
- ملاک شما برای تحسین فرزندتان همه نقاط قوت شخصیتش باشد، نه فقط تاکید بر ظاهر و زیبایی او.
- غذا خوردن مناسب را تشویق کنید، نه رژیم گرفتن را.
- ظاهر و اندازه بدن فرزندتان را با دیگر همسالانش مقایسه نکنید.
- نقایص ظاهری فرزندتان را به سخره نگیرید و در او احساس شرم و گناه ایجاد نکنید.
- بیش از حد حمایتگر و سختگیر نباشید و اجازه دهید حس استقلال و تصمیم گیری در فرزندتان رشد کند.
- فرزندتان را به خاطر رفتارهای نامناسب غذا خوردنش سرزنش نکنید و به تهدید و تنبیه متوسل نشوید. به جای آن سعی کنید نگرانی های خود را به او ابراز کنید (مثلا به جای ضمیر تو از ضمیر من استفاده کنید. برای مثال به جای این که به او بگویید: «تو خیلی بدغذا هستی»، بگویید: «من از این که به مقدار کافی غذا نمی خوری نگران سلامتی ات هستم.»)
- کمی دقت نشان می دهد مشکلات خوردن با استرس ها و مسائل روانشناختی ارتباط تنگاتنگی دارد. کنترل و پرداختن به آنها باید در خط اصلی درمان قرار گیرد.
*عضو هیئت علمی و استادیار گروه روانشناسی دانشگاه تربیت مدرس
به گزارش جام جم آنلاین از تابناک، پشت میز غذا خوردن و یا سفره انداختن کدام بهتر است؟ این پرسش همواره در رابطه با آداب غذا خوردن مطرح می شود.
کارشناسان برای هر دو روش مزایا و مضراتی را برشمرده اند و درباره آن به تفصیل توضیح داده اند. در اغلب کشورهای مشرق زمین، خاورمیانه و قاره آفریقا مردم نشستن و غذا خوردن روی زمین را ترجیح می دهند.
نشستن روی زمین و غذا خوردن برای افرادی که منع پزشکی ندارند فواید جالب توجهی دارد که در این گزارش با آن ها آشنا خواهید شد.
درست نشستن و تقویت وضعیت خوب بدن
اگر همیشه روی زمین می نشینید و بدنتان انعطاف کافی دارد، به طوری که شانه هایتان اندکی به سمت عقب متمایل باشد و ستون فقرات کشیده و بدون قوزکردگی باشد، این بهترین حالت برای نشستن و غذا خوردن است که باعث تقویت وضعیت مناسب بدن خواهد شد.
کمک به هضم غذا
تمرکز خون در قسمت شکم در حالت نشستن باعث میشود تا عصاره های هضم غذا در معده با سرعت بیشتری تولید شوند و هضم غذا با سرعت بیشتری انجام شود.
احساس سیر شدن زودتر اتفاق می افتد
نشستن باعث نزدیکی بیشتر پاها به شکم میشود و در این حالت به طور طبیعی احساس سیری خواهید کرد.
مفاصل متحرک و سیال باقی می مانند
خم شدن زانوها، قوزک پا و ران ها در هنگام نشستن برای افراد سالم باعث روان شدن و نرمی مفاصل می شود و در نتیجه انتقال از حالت نشسته به ایستاده و یا بالعکس به راحتی صورت می گیرد.
ماهیچه ها فعال باقی می مانند
نشستن روی صندلی باعث می شود تا بیشتر وزن به یک قسمت از صندلی تکیه داده شود. و در این حالت بدن کمترین تحرک و فعالیت را دارد و شانه ها به سمت داخل منحنی شده و شکم حالت شل و رها به خود می گیرد. در این وضعیت، ستون فقرات خم شده و شخص پشت میز ناخودآگاه قوز می کند. اما در نشستن روی زمین عضلات شکم، ساق پا، کمر و ران فعال و اکتیو باقی می مانند.
جلوگیری از ابتلا به واریس
حالت نشستن روی صندلی ـ زمانی که ساق پا پایین تر از ران ها قرار می گیرد ـ نیروی جاذبه به صورت خودکار خون را به سمت پاها سوق می دهد و از آنجا که پا در حالت ساکن و بدون حرکت است، خون به سختی دوباره به سمت قلب بازمی گردد.
نقص در گردش جریان خون، باعث ایجاد لخته های خون به شکل رگه های نازک قرمز در قسمت های ماهیچه ای پا می شود که در حالت حاد از آن به عنوان واریس یاد میشود. نشستن در حالت غذا خوردن باعث می شود تا خون در منطقه شکم و بطن متمرکز شود و به قلب نزدیکتر باشد.
تغذیه نامناسب به علل زیادی برای بدن آسیب رسان است و به پوست نیز که آئینه تمام نمای بدن است، رحم نمی کند. متأسفانه مشکلاتی مثل جوش و آکنه علاوه بر اختلالات هورمونی ممکن است بر اثر وجود قند زیادی در خون، التهاب احتمالی مزمن و یا استرس اکسیداتیو نیز بروز کند. در این مطلب به شما می گوئیم چه ماده غذایی بیشترین تأثیر را در تخریب پوست صورت برجای می گذارد و باید از استفاده از آن ها پرهیز شود.
زیاده روی در مصرف قند تأثیر زیادی در وضعیت صورت دارد و بدن ما به شیوه های متعددی این عادت نادرست را اخطار می کنند. مصرف بی رویه قند باعث می شود که رنگ صورت تیره و خاکستری رنگ شود. اگر مصرف قندتان بالا باشد به زودی شاهد نوعی نازک شدن پوست، بروز جوش های چرکی سفید دردناک، تیرگی نواحی دور چشم و همچنین چین و چروک روی پیشانی خواهید بود. علاوه بر این قند زیاد باعث کاهش خاصیت ارتجاعی پوست می شود. این علائم به ویژه نتیجه مازاد قند موجود در محصولات صنعتی شیرین است. توصیه می شود که تا حد امکان از زیاده روی در مصرف قند بپرهیزید چون برای سلامتی عمومی بدن مضر است.
مصرف بی رویه قند باعث می شود که رنگ صورت تیره و خاکستری رنگ شود. اگر مصرف قندتان بالا باشد به زودی شاهد نوعی نازک شدن پوست، بروز جوش های چرکی سفید دردناک، تیرگی نواحی دور چشم و همچنین چین و چروک روی پیشانی خواهید بود.
لاکتوز همان قند طبیعی موجود در شیر است. متأسفانه اکثر افراد دچار مشکل عدم تحمل لاکتوز هستند. یک روش مناسب برای تشخیص مشکل عدم تحمل محصولات لبنی توجه به پوست و به ویژه معده است. از مهم ترین علائمی که مشکل عدم تحمل لاکتوز روی پوست بروز می دهد می توان به تورم در ناحیه چانه، لک های سفید کوچک روی پوست، دایره های قرمز زیر چشم ها و همچنین ورم پلک ها اشاره کرد. معمولاً مشکل عدم تحمل لاکتوز یک مشکل رایج است چون با گذشت زمان تعداد زیادی از افراد قدرت هضم درست محصولات لبنی را از دست می دهند و نمی توانند از این محصولات به میزان زیاد استفاده کنند. توجه داشته باشید که عدم تحمل لاکتوز به طور ویژه با جوش های ریزی بر روزی چانه بروز می کند. برای مقابله با این مشکل باید به مدت ۲۰ روز محصولات لبنی را از رژیم غذایی تان حذف کنید. اگر واکنش های بدنتان نرمال و علائم مذکور برطرف شود به این معنی است که دلیل مشکل عدم تحمل لاکتوز در بد شما حتمی است و خوشبختانه با حذف مواد غذایی حاوی آن از وعده های غذایی بهبود خوبی در پوست و گوارشتان ایجاد خواهد شد.
مواد غذایی حاوی چربی بالا علاوه بر افزایش کلسترول و ایجاد چاقی تأثیر خود را در پوست نیز می گذارند. چربی به طور مستقیم با مشکلات قند خون در ارتباط است چون باعث افزایش میزان چربی خون می شود. این مسئله نیز در نهایت به مسدود شدن منافذ پوست منجر می شود. علاوه بر این باید بدانید که چربی خون مانع از انتقال خوب مواد مغذی و اکسیژن به بافت های بدن می شود. این مسئله نیز باعث افت درخشندگی و سلامت پوست می شود. در واقع پوستی که به خوبی تغذیه نشده و از اکسیژن سیراب نباشد پوست سالم، زیبا و درخشانی نخواهد بود
اگر روی نواحی چانه لکه هایی با رنگدانه های تیره تر دارید و لپ هایتان قرمز و متورم است و در عین حال به مصرف زیاد محصولات حاوی گلوتن عادت دارید باید حواستان باشد. زمانی که پوست به این حالت در می آید نشان می دهد که شما گلوتن بیشتری مصرف می کنید و باید نسبت به علائم مذکور بیشتر دقت کنید
مواد غذایی حاوی چربی بالا علاوه بر افزایش کلسترول و ایجاد چاقی تأثیر خود را در پوست نیز می گذارند. چربی به طور مستقیم با مشکلات قند خون در ارتباط است چون باعث افزایش میزان چربی خون می شود. این مسئله نیز در نهایت به مسدود شدن منافذ پوست منجر می شود.
علاوه بر این اگر متوجه بروز علائمی مانند رنگدانه های تیره یا لکه هایی در اطراف نواحی تناسلی شده یاد باید از مصرف گلوتن خودداری کنید چون ممکن است بدون اینکه بدانید نسبت به این پروتئین موجود در گندم حساسیت داشته باشید.
توجه داشته باشید که با کاهش یا حذف گلوتن از برنامه غذایی تان شاهد بهبود فوق العاده ای خواهید بودن و شرایط پوستتان بهتر خواهد شد. توجه داشته باشید که باید فیبر و همچنین آب بیشتری مصرف کنید. این کار باعث ایجاد تعادل و بهبود سلامت پوست می شود.
قهوه به خودی خود یک نوشیدنی سالم و مفید است. به شرطی که روزانه بیش از ۲ فنجان مصرف نشود. چون کافئین موجود در این نوشیدنی پرطرفدار باعث آزاد شدن آدرنالین می شود. باید بدانید که آدرنالین زیاد در بدن عاملی برای ایجاد علائم استرس می شود و این مسئله نیز برای سلامت پوست مضر است. علاوه بر این کافئین مانع از خوابی راحت و عمیق می شود. در نتیجه پوست از مرحله سم زدایی و ترمیم خود در خواب محروم می شود. به این ترتیب نیز درخشندگی و تمیزی از بین رفته و پوست کدر می شود.
توجه داشته باشید که موارد ذکر شده به این معنی نیست که مصرف این مواد غذایی را به طور کامل از برنامه غذایی تان حذف کنید. تأکید ما همیشه بر ایجاد تعادل و مصرف درست مواد غذایی است. توصیه می کنیم از افراط در مصرف این مواد غذایی بپرهیزید و به جای آن ها از مواد غذایی سالم تری مانند میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و آب میوه های خانگی استفاده کنید. در نهایت یادتان باشد که پوست مانند زبان بدن است. هر مشکلی که در پوست دیده می شود نشان دهنده مشکلی داخلی در بدن است.
رازیانه گیاهی دارویی است که طبع گرم و خشکی دارد. مصرف رازیانه در بارداری علاوه بر کمک به تعیین جنسیت جنین باعث زیباتر شدن نوزاد میگردد.
مقدار مصرف روزانه رازیانه، به طور متوسط حداکثر ۵ گرم یا یک تا سه استکان عرق آن توصیه میشود و برای اینکه نتیجه درمان مشخص شود و گیاه خواص درمانی خود را به جای بگذارد، حداکثر ۴۰ روز زمان نیاز دارد. گاها هم گفته شده که اثر قاعدهآور دارد و ممکن است منحر به سقط جنین شود. در هر حال بهتر است در مصرف رازیانه در بارداری زیادهروی نکنید.
مصرف رازیانه به اشکال مختلف در دوره شیردهی مفید است.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مهر ، مطالعات همواره نشان داده اند که آنتی اکسیدان ها شیوه ای برای پیشگیری یا کاهش علائم برخی بیماری ها هستند و همچنین با سم زدایی از بدن به حفظ انرژی بدن کمک می کنند.
ویتامین C آنتی اکسیدانی است که در مرکباتی نظیر پرتقال، لیموترش و لیموشیرین و همچنین پاپایا، آناناس، و انواع توت ها یافت می شود.
مشخص شده است مکمل ویتامین C موجب کاهش ریسک سکته، تسکین سرماخوردگی، حفاظت در مقابل کم کاری سیستم ایمنی، پیشگیری از بیماری های قلبی-عروقی، حفظ سلامت پوست و ایجاد پوستی بدون چین و چروک، و بهبود سلامت چشم ها می شود.
همچنین تحقیق محققان نشان می دهد که ویتامین C بر کاهش جذب چربی در بدن و پیشگیری از چاقی نیز تاثیر دارد.
توصیه محققان؛
خوردن پرتقال شما را از بیماری ها دور نگه می دارد
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۳۰
پرتقال
همه ما در مورد اینکه با خوردن یک سیب در روز از رفتن به پزشک بی نیاز می شویم شنیده ایم. حال محققان همین توصیه را در مورد مصرف روزانه یک پرتقال دارند.
ویتامین C آنتی اکسیدانی است که در مرکباتی نظیر پرتقال، لیموترش و لیموشیرین و همچنین پاپایا، آناناس، و انواع توت ها یافت می شود.
مشخص شده است مکمل ویتامین C موجب کاهش ریسک سکته، تسکین سرماخوردگی، حفاظت در مقابل کم کاری سیستم ایمنی، پیشگیری از بیماری های قلبی-عروقی، حفظ سلامت پوست و ایجاد پوستی بدون چین و چروک، و بهبود سلامت چشم ها می شود.
همچنین تحقیق محققان نشان می دهد که ویتامین C بر کاهش جذب چربی در بدن و پیشگیری از چاقی نیز تاثیر دارد.
بامداد – رابطه زناشویی باید زمان مناسبی صورت پذیرد که بهترین زمان ۲ تا ۳ ساعت بهد از غذا خوردن و پس از استراحت کافی است.
ناصر رضایی پور متخصص طب سنتی عنوان میکند: بسیاری از ناتوانی های جنسی و حتی ناباروریها ناشی از ضعف و بیماری در دیگر اعضای بدن به ویژه مغز, قلب, کبد و کلیههاست و نیاز به درمان توسط پزشک دارد. به گفته وی در چنین مواردی استفاده از داروهای محرک جنسی چون فراوردههای جنسینگ و شبیه آن مفید نخواهد بود و چه بسا عوارضی هم داشته باشد.
فواید رابطه زناشویی معتدل رابطه زناشویی معتدل خود فوایده زیادی در بدن دارد که میتوان به افزاینده حرارت ذاتی بدن است و دفع کننده مواد زائد بدن بوده و آماده کننده جذب موادغذایی به بدن است همچنین شادی بخش و از بین بردن افکار بد و وسواس است. البته آمیزش جنسی باید زمان مناسبی صورت گیرد که بهترین زمان ۲ تا ۳ ساعت بهد از غذا خوردن و پس از استراحت کافی است. این متخصص طب سنتی معتقد است: آمیزش جنسی بعد از حمام طولانی, زمانی که شکم پر است و زمانی که شکم بسیار خالی است به بدن آسیب وارد میکند. -آمیزش جنسی در زمان نامناسب خود بروز دهنده بیماری است. اگر آمیزش جنسی بلافاصله پس از غذا خوردن صورت گیرد باعث ضعف بدن، سستی عصبها، درد مفاصل و تولید اخلاط بد در بدن میشود. در کتاب قانون جلد سوم آمده است که عدم تخلیه جنسی باعث آسیبهای جدی جسم و روان در زن و مرد میشود، در زنان ابتدا موجب کسالت، سردی تَن و نهایتاً خفگی رحم میشود و در مردان هم باعث متراکم و سمی شدن مَنی شده و بخارات آن به قلب و مغز رسیده و عوارض جدی بر روی این دو ارگان مهم باقی میگذارد.
منبع:ناقلا
نوشته عوارض رابطه زناشویی بعد از غذا خوردن اولین بار در بامداد پدیدار شد.
خوردن هله هوله در کودکان را نمی توان قطع کرد اما حتماً باید آنرا کنترل کنید چراکه هله هوله برای کودکان بسیار مضر است.
به گزارش آلامتو و به نقل از مجله تناسب اندام؛ با توجه به نشریه «دستورالعمل های رژیمی برای آمریکایی ها در سال ۲۰۱۰»، دسرهای بر پایه غلات و پیتزا و همچنین نوشابه ها، نوشیدنی های ورزشی و نوشیدنی های انرژی زا، منابع اصلی کالری برای کودکان ۲ تا ۱۸ را تشکیل می دهند. با این آمار، چندان تعجب آور نیست که نرخ چاقی در کودکان از بین ۴ تا ۶ درصد، بسته به محدوده سنی در اوایل دهه ۱۹۷۰ به بین ۱۰ تا ۲۰ درصد تا سال ۲۰۰۸ افزایش یافته است. یک رژیم غذایی مملو از هله هوله، نه تنها بر وزن بلکه بر سایر جنبه های زندگی یک کودکی نیز تاثیر می گذارد.
نیاز به یک رژیم غذایی خوب، از همان ابتدای زندگی آغاز می شود. یک مطالعه که در سال ۲۰۱۳ در “مجله آکادمی روانپزشکی کودک و نوجوان آمریکا” منتشر شد، رژیم غذایی کودکان ۶ ماهه تا ۵ ساله و همچنین رژیم غذایی مادر در زمان بارداری را مورد بررسی قرار دارد. محققان نتیجه گرفتند که رژیم غذایی مادر باردار و کودک پس از تولد، هردو می توانند بر سلامت کودک تاثیر بگذارند. یک رژیم غذایی سرشار از هله هوله های ناسالم و مواد مغذی اندک، با مشکلات رفتاری و عاطفی از جمله اضطراب و افسردگی مرتبط بود.
به گفته محققان که یک مطالعه در سال ۲۰۰۴ در مجله طب اطفال منتشر کردند، یک رژیم غذایی سرشار از فست فود در افراد ۴ تا ۱۹ ساله، خطر ابتلا به چاقی را افزایش می دهد. آنها دریافتند کودکانی که فست فود می خوردند، کالری، چربی، کربوهیدرات، قندهای افزوده و نوشیدنی های شیرین شده با شکر بیشتری نسبت به افرادی که فست فود نمی خوردند، مصرف کردند. بعلاوه این کودکان، شیر، فیبر، میوه و سبزیجات غیر نشاسته ای کمتری مصرف کردند.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها، احتمال ابتلای کودکان چاق به فشار خون بالا و کلسترول بالا بیشتر است و هر دو اینها از عوامل خطر برای بیماریهای قلبی عروقی هستند. بعلاوه، کودکان چاق در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به پیش دیابت، مشکلات استخوان و مفصل، آپنه خواب و مشکلات روانی قرار دارند. وضعیت چاقی آنها می تواند در بزرگسالی نیز آنها را تعقیب کند.
یک رژیم غذایی سرشار از مواد غذایی بدرد نخور می تواند مانع موفقیت فرزند شما در مدرسه شود. محققان در سال ۲۰۱۳، رژیم های غذایی بیش از ۵۰۰۰ دانش آموز را با نمراتشان در یک ارزیابی سواد استاندارد، مقایسه کردند. آنها دریافتند دانش آموزانی که رژیم غذایی با کیفیت پایین مصرف کرده بودند، در این آزمون استاندارد عملکرد بدتری داشتند. نتایج در سال ۲۰۰۸ در مجله «بهداشت مدارس» منتشر شد.
کالری مصرفی ایده آل برای یک کودک براساس جنسیت، سن و سطح فعالیت بدنی متفاوت است. بطور کلی یک دختر از سن ۴ تا ۱۳ سالگی، بین ۱۲۰۰ و ۲۲۰۰ کالری نیاز دارد. هنگامیکه به سالهای نوجوانی اش برسد، به ۱۸۰۰ تا ۲۴۰۰ کالری نیاز دارد. پسران جوان در طول سالهای پیش از بلوغ به ۱۲۰۰ تا ۲۶۰۰ کالری و در سنین نوجوانی به ۲۰۰۰ تا ۳۲۰۰ کالری در روز نیازدارند. این کالریها باید شامل غذاهایی باشند که چربی اشباع، چربی ترانس، کلسترول، نمک و قندهای افزوده کمی دارند.
طیف گسترده ای از مواد غذایی را از همه گروههای غذایی انتخاب کنید، از جمله پروتئین خالص مانند ماکیان، ماهی و حبوبات، محصولات لبنی کم چرب، غلات سبوس دار و مقدار زیادی میوه و سبزی. برای جلوگیری از پرخوری، برای بار دوم بررسی کنید که اندازه سهم ها برای سن کودک شما مناسب است یا نه.