راههای مقابله کودکان با قلدری : قلدری نوعی رفتار پرخاشگرانه است که به قصد آزار و آسیب دیگران صورت می گیرد.
«نگین ۹ ساله، امروز موقع برگشتن از مدرسه با گریه از مادر خود خواست که اجازه دهد مدرسه نرود. وقتی مادر از دلیل نرفتنش پرسید، نگین فقط گفت که مدرسه را دوست ندارد و دیگر نمی خواهد برود. مادر نگین موقع آویزان کردن لباس های او متوجه پارگی کوچکی در آن ها شد. خط کشی هم که خیلی دوست داشت در میان وسایلش نبود، ولی نگین علت آن را فقط با نمی دانم پاسخ داد. روزهای بعد هم نگین با عدم تمایل و با بهانه جویی به مدرسه رفت.» شاید شما هم با این مشکل مواجه شده باشید و وقتی رد آن را از مدرسه گرفته اید با یک بچه قلدر مواجه شده اید که با فرزندتان درگیر شده است. این جور وقت ها چه باید کرد؟
قلدری نوعی رفتار پرخاشگرانه است که به قصد آزار و آسیب دیگران و از طریق تهدید یا زورگویی صورت می گیرد. این مساله در میان کودکان بسیار شایع است و می تواند بسیار مخرب هم باشد. یادتان باشد که همه به ها سلامت روان کامل ندارند. آن ها ممکن است پرخاشگری را از خانواده آموخته باشند، ممکن است برای جلب توجه پرخاشگری کنند یا ممکن است از پرخاشگری به عنوان راه حل مساله انتخاب کنند.
مثلا ممکن است قلدری کنند تا مشق های شان را یک نفر دیگر بنویسد یا غذای یک نفر دیگر را بخورند. گاهی هم قلدری، گونه ای از اعتماد به نفس کاذب است. ممکن است دانش آموزی فقط به خاطر فیزیک درشت تر یا قدرت رهبری گروه حس کند که مختار است هر کاری از دستش بر می آید از جمله سوءاستفاده از فیزیک بدنی یا قدرت رهبری را انجام دهد. در هر صورت فرزند ما باید بداند که با قلدرهای مدرسه چگونه برخورد کند.
قلدری شکل های مختلفی دارد، مانند لقب یا اسم گذاشتن روی دیگران، مسخره کردن آن ها یا با بی انصافی پشت سرشان داستان یا شایعه های زشت پخش کردن. این مدل از قلدری در دختران شایع تر است. قلدری می تواند جسمی هم باشد، مثل هل دادن، لگد یا کتک زدن، پیغام های زشت یا توهین آمیز فرستادن، مسخره کردن مردم هم نمونه هایی از قلدری هستند که در بین پسران شایع تر است. البته خیلی از کودکان گاهی با هم دعوای شان می شود و کتک کاری می کنند یا به هم حرف های زشت می زنند یا همدیگر را مسخره می کنند، اما این کار ضمن سرگرمی و بازی اتفاق می افتد.
کودکان آسیب پذیر
وقتی این رفتارها حالت دایمی، همیشگی و تهدیدآمیز پیدا کند، معمولا متوجه کودکانی می شود که نمی توانند از حق خودشان دفاع کنند. معمولا در کنار هر دانش آموز پرخاشگری یک دانش آموز منفعل هم هست. حتی وقتی قلدری در مورد کودکانی اتفاق می افتد که ممکن است بتواند حق خود را بگیرند، تبدیل به مشکلی می شود که برای همه اهمیت پیدا می کند.
در اغلب اوقات بچه ها در مورد زورگویی های که به آن ها شده با والدین صحبت نمی کنند
چه بکنیم؟
مشکل برخورد با بچه قلدرها در مدرسه مشکل پیچیده ای ست اما بدون راهکار هم نیست. با رعایت کردن توصیه های زیر هم از قلدری دوباره تا حدی پیشگیری می شود و هم دستتان می آید موقع شنیدن از قلدری چه کار باید بکنید.
۱- رابطه تان را بهتر کنید
ارتباطتان را با فرزندتان بهتر کنید و ساعات بیشتری را برای بودن با او بگذارید. در اغلب اوقات بچه ها در مورد زورگویی های که در مدرسه به آن ها شده با والدین صحبت نمی کنند، مگر این که با پدر و مادرشان ارتباط خوبی داشته باشند. یادتان باشد این مشکل معمولا مایه شرمساری بچه هاست و حرف زدن در مورد آن برای بچه ها خیلی سخت است.
۲- هرگز سرزنش نکنید
هیچ وقت کودکتان را مورد سرزنش و تحقیر قرار ندهید. مثلا نگویید «خیلی بی عرضه و بی دست و پایی که بهت زور گفتند». وقتی کودکتان چنین جمله ای می شنود، انگار دو بار آسیب دیده است؛ یک بار از طرف بچه قلدر و یک بار از طرف شما.
از او حمایت کنید و به او اطمینان دهید که کنارش خواهید ماند تا مشکل حل شود. وقتی شما کودکتان را سرزنش می کنید او هرگز دوباره در مورد این مشکل و مشکلات پیچیده تر و شدیدتر مثل سوءاستفاده جنسی با شما حرف نخواهد زد.
۳- به مدرسه خبر دهید
سریع تر به مدرسه اطلاع دهید و بخواهید که مشکل را پیگیری و حل کنند. خودتان هم تا حل شدن مساله پیگیری تان را ادامه دهید و هیچ وقت اجازه ندهید موضوع رها شده و فراموش شود. این طور هم عملا از کودکتان حمایت می کنید و هم الگویی برای فرزندتان می شوید که در مواقع بی پناهی چطور به مرجع قدرتی که می تواند مساله را حل کند، مراجعه کنید.
قلدری شکل های مختلفی دارد، مانند لقب یا اسم گذاشتن روی دیگران، مسخره کردن آن هاو …
۴- یادش بدهید جرات داشته باشد
جراتمندی را به فرزند خود آموزش دهید. جراتمندی معادل خشونت نیست، بلکه مهارتی است که توسط آن بدون این که به طرف زورگوینده صدمه ای وارد کند یا با او درگیر شده یا توهینی به او بکند، اجازه ندهد با او بدرفتاری شود. مثلا به او بگویید «اگر خواست اذیتت کند، محکم جلوی او بایست و با صدای بلند به او بگو اجازه نمی دهد این دفعه زور بگوید».
به کودک یاد دهید بلافاصله به ناظم مدرسه یا معلمین اطلاع دهد و در کنار دوستانش باشد تا فرد قلدر جرات آزار رساندن به او را پیدا نکند. البته گاهی جراتمند نبودن کودکتان می تواند پیام هایی برای خود شما داشته باشد. آیا به اندازه کافی در خانه به کودکتان اعتماد به نفس داده اید؟ آیا اجازه داده اید اظهارنظر کند و نه بگوید. آیا توانایی هایش را تایید کرده اید؟ آیا نیازهایش را محترم شمرده اید؟ آیا خودتان الگوی خوبی از جراتمندی بوده اید؟ خودتان درخواست ها و جواب درخواست ها را محترمانه و قاطعانه بیان کرده اید؟
۵- پرخاشگری را توصیه نکنید
متاسفانه بعضی از والدین این باور را دارند که چون پرخاشگری در جامعه رایج است باید پرخاشگرانه مقابله به مثل کرد. غافل از این که جامعه از همه ما تشکیل شده است. اگر ما هم به جمع پرخاشگران بپیوندیم، نه تنها حال جامعه خوب نمی شود، بلکه داریم به پرخاشگری بیشتر و بیشتر دامن می زنیم. پس هرگز از کودکتان نخواهید که مقابله به مثل کند. هرگز به او نگویید «دفعه بعد اگر تو را زد تو هم او را بزن».
با توصیه به مقابله به مثل هم به کودکمان یاد می دهیم به جای جراتمند بودن پرخاشگر باشد. هم مراجع قدرت در مدرسه مثل ناظم، معلم و مدیر را نادیده می گیریم و پرونده انضباطی کودکان را سنگین می کنیم. هم در صورتی که فرزندمان حرفمان را گوش دهد و بخواهد مقابله به مثل کند و نتواند غیرمستقیم اعتماد به نفسش را کم می کنیم و خشم های فروخورده اش را زیاد.
منبع:ماهنامه سپیده دانایی – برترین ها
گردآوری : بخش سبک زندگی بامداد
اگر میخواهید در آینده فرزند شما حس امیدواری را در تمام مراحل زندگیش داشته باشد باید همین امروز به فکر آن باشید و این حس را در او نهادینه کنید.
به گزارش آلامتو و به نقل از سپیده دانایی؛ شاید بسیاری از ما دوران جوانی را دورهای میدانیم که ارتباط تنگاتنگی با بحث «امید» دارد. چرا که این دوران، زمانی است که انتظار داریم تا افراد امیدوارانه پیگیر اهداف خود باشند. از سویی زمانی که جوانان یک جامعه امیدوار به آینده باشند، آیندهٔ آن جامعه نیز تضمین شده است اما واقعیت این است اگر میخواهیم در دوران جوانی، فرزندانی امیدوار داشته باشیم، باید بذر امید را سالها قبل و در دوران کودکی در دل آنها کاشته باشیم. اما چه طور میتوانیم کودکانی امیدوار تربیت کنیم تا خیالمان از آینده آنها نیز آسوده باشد؟
یکی از مهمترین نظریهپردازان روانشناسی امید، چارلز اسنایدر است. او امید را دارای سه سازه تعریف میکند؛ «اهداف» و «قدرت اراده» و «قدرت گزینهها». در واقع فرد امیدوار، کسی است که اهداف مشخصی دارد و با دقت اراده و در نظر داشتن قدرت گزینهها آن اهداف را دنبال میکند. اما منظور از این سه سازه چیست؟
اولین سازه امید «داشتن اهداف» است. البته افراد امیدوار و ناامید ممکن است در داشتن اهداف با هم تفاوت چندانی نداشته باشند، چرا که افراد ناامید نیز ممکن است به دنبال اهدافی در زندگی باشند، هر چند در بسیاری از واقع اهداف در این گروه از افراد مشخص و دقیق نیست. اما به هر صورت دو سازه بعدی میتواند تفاوت این دو گروه از افراد را به خوبی روشن کند. منظور از «قدرت اراده»، داشتن انرژی و توان برای پیگیری اهداف است. به صورتی که فرد به راحتی دست از اهداف خود برنداشته و زود دست از خواستههای خود برندارد. «قدرت گزینهها» نیز به این نکته اشاره دارد که برای رسیدن به یک هدف همیشه بیش از یک مسیر وجود دارد. اگر راهی را امتحان کرده و شکست خوردیم، اطمینان به اینکه هنوز راههای بسیار دیگری برای امتحان وجود دارد، میتواند نشان دهنده باور ما به قدرت گزینهها باشد.
اگر میخواهیم کودکی امیدوار داشته باشیم باید تلاش کنیم تا این سه سازه را همزمان در او توانا سازیم. اگر قرار به توجه یکی از آنها باشد به احتمال زیاد با کودکی ناامید اما پرتوقع و یا کودکی سرگردان مواجه خواهیم شد که در بزرگسالی نیز موفقیت چندانی در زندگی خود کسب نخواهد کرد. اما چه طور میتوانیم هر کدام از این سازهها را در کودک خود تقویت کنیم؟
یکی از مهمترین پیشدرآمدهای داشتن هدف روشن، شناخت خود و علائق خود است. پس اگر میخواهید فرزندتان بتواند اهداف مناسبی برای خود انتخاب کند، باید موقعیتهایی را برای او فراهم کنید که او بتواند خودش را بشناسد. داشتن تجربیات متعدد یکی از نکات مهم در این بین است.
یکی از اشتباهاتی که بسیاری از والدین این روزها مرتکب میشوند انجام این قدم بدون اجرایی کردن قدمهای بعدی است. در واقع ما با بسیاری از کودکان، نوجوانان و حتی جوانانی روبهرو هستیم که توانستهاند تا حدی علائق خود را بشناسند و اهدافی نیز برای خود تعریف کردهاند اما چون قدرت اراده و قدرت گزینهها در آنها پرورش نیافته است، آنها افرادی پرتوقع از والدین، اطرافیان و جامعه هستند و به دلیل آنکه بسیاری از آنها به اهداف خود نمیرسند دیگران را دائم سرزنش میکنند. پس یادتان باشد کشف استعدادها و علائق هر چند اهمیت بسیاری دارد و کمک خوبی برای تعریف اهداف است اما همهٔ کار نیست. اما در رابطه با شناخت استعدادها و یا علائق یادتان باشد که تنها راه برای این موضوع، فرستادن کودک به کلاسهای متعدد و البته گرانقیمت نیست. گاهی تنها همراه کردن کودک با خود در موقعیتهای مختلف اجتماعی و آشنایی با مشاغل و موقعیتهای مختلف میتواند به او کمک کند تا علائق خود را بشناسد.
برای داشتن قدرت ارادهای بالا چند عامل باید در کودکان ما تقویت شود. داشتن اعتماد به نفس و تابآوری دو مورد مهم و موثر در داشتن قدرت ارادهٔ بالاست. یادتان باشد داشتن اعتماد به نفس بالا بیش از این که نیازمند فعالیتهایی برای تقویت آن باشد، نیازمند خودداری از انجام کارهایی است که به اعتماد به نفس کودکان آسیب میزند. به زبان دیگر همهٔ کودکان ابتدا به ساکن اعتماد به نفس بالایی دارند، در غالب اوقات این ما به عنوان والدین و یا نظام آموزشی هستیم که با برخوردهایی نادرست، به اعتماد به نفس آنها آسیب میزنیم. کارهایی چون توهین، تمسخر، سرزنش و ایراد گرفتنهای افراطی، مقایسه آنها با دیگران، تاکید بر نقاط ضعف بچهها و به رخ کشیدن شکستهای آنها بخشی از این رفتارهای اشتباه است. پس اگر میخواهید کودکتان اعتماد به نفس خوبی داشته باشد، در قدم اول از رفتارهای اشتباهی که در بالا به آنها اشاره شد، دوری کنید.
اما جدای از اعتماد به نفس، کودکان برای داشتن ارادهای قوی برای پیگیری اهداف خود نیازمند تابآوری در مقابل مشکلات نیز هستند. تابآوری به آنها کمک میکند تا با تجربه اولین شکست دست از تلاش برندارند. اما چهطور میتوانیم این موضوع را در کودک خود تقویت کنیم. یکی از سادهترین، ارزانترین و البته موثرترین روشها در این زمینه برای کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان، خواندن کتاب است! در سنین پایینتر خواندن کتابهای تخیلی مناسب میتواندبه بچهها نشان دهد که شخصیتهای این کتاب-ها در زمان مواجه شدن با مشکلات به راحتی دست از کار نکشیده و به تلاش خود ادامه دادهاند تا به اهداف خود برسند. در سنین بالاتر نیز خواندن کتابهای سرگذشت و یا خاطرات افراد موفق یکی از منابع خوب برای تقویت این موضوع است. بسیاری از ما با خواندن سرگذشت دیگران و نوع برخورد آنها با شکستها متوجه میشویم که با یک شکست نه دنیا به آخر رسیده و نه انرژی ما تمام شده، تنها کافی است دوباره بر هدف خود متمرکز شویم و کار را دوباره آغاز کنیم. اما آغاز دوباره همواره نیازمند در نظر داشتن روشهایی جدید و گزینههایی نو است؛ این جاست که سازه سوم در امید یعنی قدرت گزینهها مطرح میشود. اما چهطور میتوانیم قدرت گزینهها را در کودکان خود تقویت کنیم؟
در نظر داشتن گزینههای متعدد برای رسیدن به هدف مشخص، ارتباط نزدیکی را خلاقیت دارد. اینکه کودکان بتوانند مسیرهای مختلفی را در نظر بگیرند و از این تصور اشتباه که تنها یک راه درست برای رسیدن به هدف وجود دارد، اجتناب کنند. اما چهطور میتوان تفکر خلاقانه را در کودکان پرورش داد. تقویت کنجکاوی در کودکان با ایجاد سوال در ذهن آنها و البته اجازه دادن به آنها برای طرح سوالات ذهنی، فراهم کردن موقعیتهایی که آنها بتوانند دست به آزمون و خطا بزنند و البته تمسخر نکردن بچهها بابت ایدههای متفاوتشان از جمله کارهایی است که ما به عنوان والدین برای تقویت خلاقیت آنها میتوانیم انجام دهیم.
اما شاید مهمتر از همهٔ این فعالیتها لازم باشد خود ما تغییر کنیم. چرا که در بسیاری از مواقع خود ما نیز دچار این تفکر اشتباه هستیم که تنها یک راه درست برای رسیدن به هدفی وجود دارد. در واقع اگر ما تغییر کنیم، غیرمستقیم به فرزندمان نیز اجازه دادهایم که قدرت گزینهها را در نظر داشته باشد. اگر ما به چنین نقطهای رسیده باشیم آن وقت در زمانی که کودکمان در انجام فعالیتی شکست میخورد، در عوض گفتن اینکه «واقعاً بیعرضهای!»، «بهت گفتم این راه درست نیست!»، «وقتی توان انجام کاری رو نداری چه اصراری داری این قدر خودت رو اذیت کنی؟» به احتمال زیاد خواهیم گفت «به نظرت چه کارهای دیگهای میتونی انجام بدی که به خواستهات برسی؟» و این سوالی است که کودکان امیدوار همیشه برای آن پاسخهای خوبی دارند!
تیک مزمن وقتی مطرح می شود که تیک به مدت یک سال پس از شروع پایدار بماند بدون اینکه دوره ای از نبود آن وجود داشته باشد و در صورتی که تیک زودتر از یک سال از بین برود موقتی محسوب می شود.
در طبقه بندی های جدید، اختلالات تیک گروه جدید است که زیر چتر اختلالات عصبی رشدی قرار گرفته و شامل 3 گروه تشخیص می شود:
1- اختلال توره یا ژیل دلاتوره
2- اختلالات تیک حرکتی یا صوتی پایدار
3- اختلال تیک موقت
حتما شما نیز تا به حال با کودکانی که مدام پلک می زنند یا شانه بالا می اندازند یا صداهای نامتعارفی از خودشان در می آورند مواجه شده اید. بسیاری از ما والدین و معلمان هنگام مواجهه با این کودکان به آنها تذکر می دهیم یا حتی در مواقعی با عصبانیت برخورد می کنیم ولی این کار خودش به مراتب باعث تشدید علائم در کودک می شود. به راستی تیک چیست؟ آیا ارادی و قابل کنترل است؟ چطور تشخیص داده می شود و آیا درمانی برای آن وجود دارد؟ اینها سوال هایی هستند که مطابق با آخرین نسخه آسیب شناسی روانی کودکان به آنها پاسخ می دهیم.
نشانگاه ژیل دلاتوره
ژیل
دلاتوره که یک نورولوژیست فرانسوی قرن 19 بود، در سال 1885 یک مقاله مورد/
شاهدی، در مورد بیمارانی که از اختلال هایی با حرکات غیرارادی سریع،
اکولالیا (تکرار کلمات دیگران)، تحریک پذیری زیاد و تکلم غیرطبیعی رنج می
بردند، منتشر کرد. توصیف او از این ساختار بالینی و علائم مربوط به آن مثل
زمینه ژنتیک، شروع در کودکی، نشانگانی را به نمایش می گذاشت که امروزه آن
را به نام خودش می شناسیم: نشانگان ژیل دلاتوره
تیک مزمن
تیک
مزمن وقتی مطرح می شود که تیک به مدت یک سال پس از شروع پایدار بماند بدون
اینکه دوره ای از نبود آن وجود داشته باشد و در صورتی که تیک زودتر از یک
سال از بین برود موقتی محسوب می شود. از طرف دیگر، تیک مزمن وقتی به کار
برده می شود که فقط تیک صوتی یا حرکتی وجود داشته باشد. تیک های حرکتی مزمن
شایع تر از صوتی ها هستند.
معیارهای تشخیصی برای توره
تشخیص
توره به ترکیب تیک های متعدد حرکتی و حداقل یک تیک صوتی نیاز دارد که در
دوره ای از بیماری وجود داشته باشند اما همزمانی آنها الزامی نیست.
محل، تعداد، فرکانس و ترکیب تیک ها ممکن است در زمان های مختلف متغیر باشد، ولی پس از بروز اولین تیک باید حداقل تا یک سال ادامه داشته باشد. نکته مهم این است که سن شروع تیک برای توره باید حتما قبل از 18 سال باشد و تیک نباید بر اثر مصرف مواد و مسمومیت یا دارویی ایجاد شده باشد یا اینکه به دلیل یک بیماری شناخته شده مغزی به وجود آمده باشد.
اختلال تیک حرکتی یا صوتی مداوم (مزمن)
در این اختلالات، تیک های منفرد یا متعدد حرکتی یا صوتی در دوره ای از بیماری وجود دارد ولی هردوی آنها با هم هرگز وجود نداشته اند.
در این تیک نیز دفعات تیک کم و زیاد می شود ولی پس از بروز اولین تیک حداقل تا یک سال باید ادامه داشته باشد و سن شروع هم باید قبل از 18 سالگی باشد.
اختلال تیک گذار
در
مورد اختلال تیک گذرا همان شرایط زمانی و سنی وجود دارد. اما نکته مهم این
است که تیک های منفرد یا متعدد حرکتی و صوتی به مدت کمتر از یک سال ادامه
داشته اند یا در طول یکسال فرد مدتی را کاملا بدون علامت طی کرده است.
علل و علایم تیک
مطالعه
های اخیر به این نتیجه رسیده اند که افراد مبتلا به تیک که فقط تیک های
ساده دارند، در ناحیه حرکتی اولیه قشر مغز مشکل دارند، در حالی که افرادی
که ترکیبی از تیک های ساده و پیچیده را نشان می دهند در قشر پیش حرکتی، پیش
پیشانی و آهیانه دچار نقصان هستند. علاوه بر عوامل ساختاری و ژنتیکی،
عوامل غیرژنتیکی از قبیل استرس و حساسیت نیز نقش بسیار مهم و موثری در بروز
این اختلال دارند.
تیک ها دائما در حال کم و زیاد شدن هستند و حمله هایی با دوره هایی کوتاه از بی علامتی که معمولا 0.5 تا 1 ثانیه طول می کشد و فاصله بین 2 حمله بین چند دقیقه تا ساعت متفاوت است، مشخص می شود. مسائل بین فردی و درون فردی بسیاری بر بروز علائم تیک تاثیرگذارند. گفته شده تیک ها می توانند حتی در تمام مراحل خواب نیز رخ دهند. بنابراین اختلال خواب می تواند بخش مهمی از اختلال تیک باشد که کیفیت خواب را کاهش و برانگیختگی را افزایش می دهد.
چه باید کرد؟
نکته
اول اینکه این کودکان را حتما باید والدین و مربیان تیزبین، تشخیص دهند و
تحت مراقبت و نظارت باشند تا به اشتباه در معرض به بازی گرفتن و خنده و
شوخی دیگر کودکان قرار نگیرند. اگر علائم تیک را خانواده و معلمان کودکان
درست درک نکنند و اطرافیان کودک سعی کنند با تنبیه و تحقیر از علائم و
افزایش بیشتر استرس در ارتباطات بین فردی کودک می شوند.
در بسیاری از موارد به خصوص در مورد تیک های گذرا مشاهده شده این اختلال در گذر زمان و به خودی خود درمان شده ولی به علت عوارض ثانوی به خصوص در رابطه با ایجاد تعامل و رویارویی با دیگران، کودک دچار مشکلات ماندگاری مانند قطع ارتباط با دیگران، گوشه گیری، انزواطلبی، کج خلقی و از دست دادن استقلال فردی شده است.
هرچه نگرانی کودک از علائم خود بیشتر باشد این حالات تشدید می شود. بهترین و درواقع اولین اقدام برای رفع انواع تیک در کودکان، رفتاردرمانی و روان درمانی است اما توجه داشته باشید در صورت مزمن شدن علائم و عدم کفایت روان درمانی به تنهایی در رفع علائم، حتما تحت نظر روان پزشک دارو درمانی را برای فرزندتان آغاز کنید تا عملکرد کودک بیش از این مورد تهدید قرار نگیرد دچار افت نشود.
تیک به زبان ساده
تیک
ها حرکات یا صداهای ناگهانی سریع، تکرار شونده و غیرریتمیک هستند که یکی
یا بیشتر از عضلات را درگیر می کنند و معمولا خارج از کنترل ارادی هستند و
به ظاهر از حرکات و رفتارهای طبیعی تقلید می کنند. تیک ها به صورت ساده،
پیچیده یا به صورت تیک های حرکتی یا کلامی/ آوایی دسته بندی می شوند. تیک
های ساده حرکتی به حرکت یک عضله خاص یا یک ناحیه خاص محدود هستند و با حرکت
سریع، تیز و بی هدف عضله مشخص می شوند.
حرکات پلک چشم، خارش بینی، شانه انداختن، حرکت ناگهانی سر یا شکلک درآوردن از مثال های این نوع تیک هستند.
در مقابل، تیک های پیچیده حرکتی آرام ترند، در مدت زمان طولانی تری رخ می دهند، معنی دارتر به نظر می رسند و مجموعه ای از عضلات را در بر می گیرند مانند حرکاتی مثل لمس اشیاء یا لگد زدن یا پرش، پل زدن، چمباتمه زدن و ژست های صورت و دست.
تیک های ساده کلامی معمولا صداهای گنگی هستند که شامل اصواتی مثل صاف کردن گلو، سرفه، عطسه یا خرخر کردن می شوند. تیک های پیچیده صوتی شامل کلمات، هجاها و عبارات قابل فهم هستند. کلمات و عبارات ممکن است شامل تکرار کلمات دیگران، تکرار کلمات خود یا فحش دادن باشد.
از طرف دیگر، آنها ممکن است صداهای حیوانات مثل جیک جیک کردن یا پارس کردن یا تغییر ناگهانی آهنگ، بلندی و لحن صدا را نشان دهند. برخلاف تیک های ساده، تیک های پیچیده می توانند با رفتارهای ارادی و خودخواسته اشتباه گرفته شده و باعث تنبیه شدن کودک شوند.
کودکانی که تیک دارند، دقیقا چه چیزی را تجربه می کنند؟
مطالعه
های بسیاری در دست است که نشان می دهد تعداد زیادی از افراد مبتلا (93
درصد) تجربه های حسی بسیار بدی را درک می کنند (تنش، انرژی، فشار، خارش،
صدا) که به طور معمول قبل از تیک رخ می دهند و موقتی و گذرا ایجاد می شوند.
این تجربیات حسی، که برچسب «اخطار قبل از ایجاد» مشخص می شوند را افرادی
که تیک دارند گاهی بیشتر از خود علامت تیک شرح می دهند و فرد آن را به شکل
یک حس عمومی از تنش درونی یا یک تجربه مشخص و حساس خاصی مثل یک تجربه
غیرقابل مقاومت درک می کند.
قبلا تصور می شد اخطار قبل از ایجاد در کودکان زیر 9 یا 10 سال دیده نمی شود، اما امروزه ثابت شده کودکان کوچک تر نیز این تجربیات را دارند که ممکن است خود را به صورت دوره هایی از خشم و عصبانیت نشان دهد و شامل شروع ناگهانی نمایش غیرقابل پیش بینی و اولیه خشونت فیزیکی/ کلامی می شود که حتی ممکن است باعث خودجرحی شدید یا آسیب به دیگران شود. البته چنین اعمال انفجاری ای بیشتر در کودکان مشاهده می شود تا بزرگسالان و باعث افت عملکرد در خانه، تضعیف روحیه شدید و مشکلات در مدرسه می شود. نتایج یک مطالعه جدید نشان داد شکل های شدید رفتارهای خودجرحی، همان گونه که با تیک های شدید در ارتباط است، با حضور رفتارهای غیرقابل پیش بینی و رفتارهای پرخطر نیز مرتبط است.
منبع:هفته نامه سلامت
فرآوری: حامد رفیعی - بخش نهج البلاغه تبیان
یکی از عوامل پیدایش فقر، بیکاری و تنبلی و ترک تلاش و کوشش اســت. در آموزش های اسلامی تأکید فراوانی بر کار کردن شده و آن را همچون یک اصل به شمار می آورد. همچنین تأکید شده انسان باید از دسترنج خویش بهره مند گردد نه از دسترنج دیگران و از کوشش خود روزی خورد و کلّ بر مردم نباشد و اسلام کسی را که کلّ بر مردم باشد لعنت کرده اســت و کار کسی را که از دسترنج دیگران بخورد و بار خود را بر گردن دیگران اندازد بسیار زشت شمرده اســت، چنانکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده اســت: هر کس بار و زحمت خود را بر گردن مردم اندازد ملعون اســت(و خدا او را لعنت می کند).
از پیامبر عالیقدر اسلام صلی الله علیه و آله نقل اســت که فرمود: (کُلُوا مِنْ کَدِّ اَیدیکُم)؛ از دسترنج خود بخورید.
مولای متّقیان امام علی علیه السلام نیز ضمن وصیّتی به امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند:
«اَلْحِرفَةُ مَعَ العِفّة خَیْرٌ مِن الغِنی مَعَ الفُجُور»؛
«این (کارکردن) برای تو نیکوتر از آن اســت که روز قیامت در حالی وارد محشر شوی که بر صورتت لکّه های صدقه هایی که از مردم گرفته ای دیده شود.»
شغل داشتن[و کار کردن] توأم با عفّت نیکوتر از ثروتمندی توأم با فجور اســت.
و در روایتی دیگر آمده اســت که امیرالمومنین هنگامی که از جهاد فراغت پیدا می کرد به آموزش مردم و داوری کردن میان ایشان می پرداخت و چون از این تکلیف می آسود، در باغچه ای که داشت با دست خود کار می کرد و در هنگام کار ذکر می گفت.
اشتغال و تلاش کردن برای کسب روزی نقش بسزایی در فقرزدایی و عزّت آفرینی برای یک انسان مسلمان خواهد داشت. از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل اســت که فرمود:
(لَو اَنَّ رَجُلاً اَخَذَ حَبْلاً فَیَأتِی بِحَزْمَةٍ حَطَبٍ عَلی ظَهره فَیَبیعُها فَیَکُفَّ بِها وَجهَه خَیْرٌ لَهُ مِن اَنْ یَسأل)؛ اگر مردی ریسمانی برگیرد و پشته ی هیزمی جمع کند و آن را بر پشت خود نهاده بیاورد و بفروشد و بدینسان[و با هیزم شکنی] آبروی خود را نگاه دارد بهتر از آن اســت که دست سوال پیش کسی دراز کند. و در روایتی دیگر فرمود: (اِذا اَعْسَرَ اَحَدُکُمْ فَلْیَخْرُجْ وَ لا یَغُمَّ نَفْسَه وَ اَهْلَه)؛ اگر کسی از شما گرفتار عسرت و تنگی شد باید دنبال کار برود و خود و خانواده اش را گرفتار غم و اندوه[فقر] نسازد.
از پیامبر عالیقدر اسلام صلی الله علیه و آله نقل اســت که فرمود: (کُلُوا مِنْ کَدِّ اَیدیکُم)؛ از دسترنج خود بخورید.
و همچنین نقل شده که یکی از انصار را نیازی پیش آمد و پیامبر را از آن آگاه ساخت. حضرت فرمود: هر چه در خانه داری بیاور و چیزی را بی ارزش مشمار. آن انصاری به خانه اش رفت و نمدزینی و قدحی را با خود آورد. پیامبر فرمود: کی اینها را می خرد؟ مردی گفت: آنها را به یک درهم خریدارم. فرمود: کی بیشتر می خرد؟ مردی گفت: به دو درهم. پیامبر فرمود: مال تو. آنگاه به مرد انصاری گفت: با یک درهم طعامی برای خانواده ات فراهم ساز و با درهم دیگر تبری بخر. چون آن مرد تبر را با خود آورد فرمود: کی دسته ای برای این تبر دارد؟ یکی از حاضران گفت: من. پیامبر آن را گرفت و با دست خود در تبر محکم کرد و به انصاری فرمود: برو هیزم جمع کن و هیچ خاری و تر و خشکی را اندک مشمار(و همه را بردار). آن مرد چنین کرد و پس از پانزده روز آمد و وضع زندگیش خوب شده بود. پیامبر فرمود:
هذا خیرٌ من اَن تجیء یوم القیامة و فی وجهک کدوح الصّدقة؛ این برای تو نیکوتر از آن اســت که روز قیامت در حالی وارد محشر شوی که بر صورتت لکّه های صدقه هایی که از مردم گرفته ای دیده شود.
از احادیث شریف چند نکته مهم جلب نظر می کند که فهرست وار به آن اشاره می کنیم:
1 - هیچ چیزی نباید کم ارزش یا بی ارزش به حساب آید.
2- همواره باید امیدوار بود و هیچگاه مأیوس نشد.
3 - در کاسبی همواره به دنبال شرایط بهتر بود و به حدّاقل قانع نشد.
4- با حدّاقل سرمایه وارد کار شد و هراسی به دل راه نداد.
5- از صفر شروع و تدریجاً به یاری خدا مراحل ترقّی را پیمود.
6- صدقه گرفتن و چشم به دست دیگران دوختن برای یک مسلمان ننگ اســت.
7- صدقه گیران در دنیا در فردای قیامت کاملاً مشخّص و معلومند.
8- هر صدقه ای در حکم لکّه ای بر صورت انسان در صحرای محشر اســت.
9- کار و تلاش علاوه بر تأمین معاش عزّت آفرین اســت.
گاهی پیش میاد که ما کاری رو شروع می کنیم ولی بعد از یک مدت رهاش می کنیم . به دلیل اینه که پشتکارمون کمه . 4 تا نکته هست که باید رعایت کنیم :
1- از کم شروع کنید. کار را از سبک و کم حجم شروع کنید که یقین بدونید انجام می دهید و کم کم که عامل بودید زیاد کنید .
2- کار را به اجزا تقسیم کنید.
3- کل کارو نگاه نکنید. نگاه کردن به کل کار و رنج مسیر و سختی کار اراده را ضعیف می کند و کار متوقف می شود .
4- آخر کار را مشخص کنید .
یک نویسنده معروف میگه : « وقتی هدفی را اختیار می کنید تمام ذرات هستی و کائنات بسیج می شوند و عاشقانه به کمک شما می شتا بند تا شما را در رسیدن به آن هدف یاری دهند »
البته به شرط آن که این هدف پشتوانه معنوی داشته باشد
در این راه شما باید هم تلاش ذهنی داشته باشید و هم تلاش جسمی . منظورم از تلاش ذهنی تلقینه که بسیار موثره .
امام صادق (علیه السلام) می فرمایند : اِذا دَعَوتَ فَظُنَّ أن حاجَتَکَ بالباب : وقتی چیزی می خواهی پس بپندار (خیال کن ، تصور کن ) که خواسته تو دم در اســت (اجابت شده )
خوردن مایعات در هنگام تزریق واکسن به کودک به کاهش احساس درد وی کمک میکند.بهترین مایعات برای نوزادان شیر مادراست ولی طبق تحقیقات نشان داده شده بهتر اسـت برای کاهش درد کودکان به انها آب قند داده شود.
پور حیدری اذعان کرد: گاهی کودک پس از تزریق واکسن احساس درد شدیدی میکند و این درد گاهی با تب و ورم در محل تزریق و یا التهاب اسـت که برای تسکین درد باید حوله ی سردی را در محل تزریق قرار دهیم تا درد ارام گیرد.
وی افزود:باید توجه داشت که در اولین روز واکسیناسیون لزومی به گذاشتن حوله ی داغ نیست ولی اگر در روز بعد بازهم کودک درد داشت میتوان از حوله ی داغ استفاده کرد.
پور حیدری گفت:خوردن مایعات در هنگام تزریق واکسن به کودک به کاهش احساس درد وی کمک میکند.بهترین مایعات برای نوزادان شیر مادراست ولی طبق تحقیقات نشان داده شده بهتر اسـت برای کاهش درد کودکان به انها آب قند داده شود.
پارس نیوز
چگونه هورمون های دوپامین،سروتونین،اکسی توسین و اندورفین را افزایش دهیم؟
برای شاد بودن در زندگی راه های زیادی وجود دارد که اگر بخواهید به صورت تخصصی به آن بپردازید میتوانید روی هورمون های مخصوص شادی تمرکز کنید:
به گزارش آلامتو و به نقل از بازده؛ در این مقاله راه های افزایش هورمون های شادی شامل دوپامین سروتونین اکسی توسین و اندورفین را بیان می کنیم.
ما نمیتوانیم درختی داشتهباشیم که میوهی آن پول باشد، اما میتوانیم درختی داشتهباشیم که میوهی آن شادی باشد. دوپامین سروتونین اکسی توسین و اندورفین مسئولان چهارقلوی شادی ما هستند. بسیاری از رویدادها میتواند محرک این انتقالدهندههای عصبی باشد، اما ما میتوانیم به جای اینکه مانند مسافری بیاراده در یک ماشین باشیم، عامدانه این مواد شیمیایی را به جریان بیندازیم.
اینکه وضعیت روحی مثبتی داشتهباشیم تاثیر چشمگیری روی انگیزه، بهرهوری، و بهداشت و سلامت ما دارد. هیچ فردی عاقلی مخالف این نیست که انگیزه، بهرهوری، و سلامت بیشتری داشتهباشد.
هورمون های شادی شامل دوپامین سروتونین اکسی توسین و اندورفین هستند
دوپامین به ما انگیزه میدهد تا در راستای اهداف، خواستهها و نیازهایمان اقدام کنیم، و هنگام بهدست آوردن آنها موجی از لذت قوی را در ما ایجاد میکند. به تعویق انداختن، تردید به خود، و بیاشتیاقی با کمبود دوپامین در ارتباط است. پژوهشی که روی موشها انجام شدهاست نشان میدهد موشهایی که میزان دوپامین در آنها کم است همیشه به دنبال یک گزینهی آسان و غذای کمتر هستند. موشهایی که میزان دوپامین در آنها بالاتر بود تلاش لازم را اعمال میکردند تا ۲ برابر میزان غذا را دریافت کنند.
اگر به جای اینکه فقط به مغزمان اجازه دهیم وقتی به خط پایان رسیدیم جشن بگیرد، اهداف را به بخشهای کوچکتر بشکنیم و تقسیم کنیم، میتوانیم زنجیرهای از خطهای پایان کوچک بسازیم که سبب ترشح دوپامین میشود. و واقعا ضروری است هر بار که به یک هدف کوچک دست پیدا میکنید به رستوران مورد علاقهتان بروید و جشن بگیرید.
برای اینکه با خماری دوپامین تنها نمانید، قبل از دست یافتن به هدف فعلیتان اهداف جدید خلق کنید. این به شما اطمینان میدهد ترشح دوپامین تداوم خواهدیافت. به عنوان یک کارفرما یا رهبر از دستاوردهای تیمتان قدردانی کنید، مثلا به آنها یک ایمیل ارسال کنید یا پاداش بدهید. این باعث میشود دوپامین در آنها افزایش بیابد و در آینده انگیزه و بهرهوری را بالا میبرد.
سروتونین زمانی جریان پیدا میکند که شما احساس میکنید مهم یا اثربخش هستید. احساس تنهایی و افسردگی زمانی بروز میکند که احساس سروتونین وجود ندارد. شاید به همین دلیل باشد که آدمها درگیر گروههای خلافکارانه و فعالیت مجرمانه میشوند. فرهنگ برای آدمها تجربیاتی فراهم میکند که ترشح سروتونین را تسهیل میکند. یک عصبشناس به نام بری جیکوبز در دانشگاه پرینستون توضیح میدهد که بیشتر داروهای ضدافسردگی روی تولید سروتونین تمرکز دارند.
فکر کردن به دستاوردهای گذشته به مغز اجازه میدهد آن تجربه را دوباره زندگی کند. برای مغز ما دشوار است که بین آنچه واقعی است و آنچه خیال است تفاوت قائل شود، بنابراین برای هر دو مورد سروتونین ترشح میکند. این دلیل دیگری است که چرا رفتارهای قدرشناسانه رایج است. قدردانی به ما یادآوری میکند ارزشمند هستیم و در زندگی چیزهای زیادی داریم که ارزشمند هستند. اگر در طول یک روز پراسترس به افزایش سروتونین نیاز دارید، چند دقیقه وقت بگذارید تا به دستاوردها و پیروزیهای گذشته فکر کنید.
نهار یا قهوه را بیرون میل کنید و به مدت ۲۰ دقیقه خودتان را در معرض خورشید قرار دهید. پوست ما اشعههای فرابنفش را جذب میکند. این اشعهها ویتامین D و تولید سروتونین را افزایش میدهد. هرچند بیش از حد قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش خوب نیست، اما روزانه دریافت کمی از آن برای سلامتی و افزایش سطح سروتونین خوب است.
اکسی توسین سبب ایجاد صمیمیت و اعتماد میشود و روابط سالم را میسازد. این هورمون در طول رسیدن به ارگاسم در مردان و زنان، و هنگام زایمان و شیر دادن به نوزاد در مادر ترشح میشود. حیوانها وقتی ترشح اکسی توسین در بدنشان متوقف میشود فرزندان خود را طرد میکنند. اکسی توسین وفاداری را افزایش میدهد؛ آن دسته از مردانی که فقط با یک خانم رابطه داشتند، وقتی اکسی توسین دریافت میکردند، در مقایسه با مردانی که اکسی توسین دریافت نکردهبودند، هنگام تعامل با زنان مجرد فاصلهی خیلی بیشتری را حفظ میکردند. پرورش اکسی توسین برای ایجاد پیوندهای قوی و بهبود تعاملات اجتماعی ضروری است.
روشی ساده برای حفظ جریان اکسی توسین، که اغلب به آن هورمون آغوش نیز گفته میشود، در آغوش گرفتن یک فرد دیگر است. دکتر پل زاک توضیح میدهد نوازش فرد دیگر نهتنها اکسی توسین را افزایش میدهد، بلکه استرس قلبی عروقی را نیز کاهش میدهد و دستگاه ایمنی را تقویت میکند. دکتر زاک توصیه میکند هر روز به جای اینکه فقط دست بدهید، ۸ بار یکدیگر را در آغوش بگیرید.
وقتی یک فرد هدیه دریافت میکند میزان اکسی توسین در او افزایش مییابد. شما میتوانید با یک هدیهی سادهی تولد یا سالگرد ازدواج روابط کاری یا شخصی را تقویت کنید.
اندورفین در واکنش به درد و استرس ترشح میشود و به تسکین اضطراب و افسردگی کمک میکند. موجی از “جان تازه” و “سرخوشی” که هنگام دویدن تند و پس از آن در دونده ایجاد میشود حاصل اندورفین است. این هورمون درست مانند مورفین، به عنوان داروی مسکن و آرامبخش عمل میکند و درک ما را نسبت به درد از بین میبرد.
علاوه بر ورزش مرتب، خندیدن یکی از آسانترین روشها برای تحریک ترشح اندورفین است. حتی پیشبینی و انتظار خنده، مثلا شرکت در یک برنامهی کمدی، میزان اندورفین را افزایش میدهد. در طول روز حس شوخطبعیتان را به کار بیندازید، آن پیام خندهدار را به دیگران ارسال کنید، و بهانههای مختلفی برای خندیدن پیدا کنید. اینها روشهای فوقالعادهای هستند که از پزشک دوری کنید.
رایحهدرمان (آروماتراپی): بوی وانیل و اسطوخودوس با تولید اندورفین در ارتباط است. پژوهشها حاکی از آن است که شکلات تلخ و خوراکیهای تند میتواند باعث ترشح اندورفین در مغز شود. برای افزایش سریع اندورفین، کمی عصارهی معطر و کمی شکلات تلخ در کشوی میزتان داشتهباشید.
در این مقاله با راه های ساده اما کارآمد افزایش هورمون های شادی شامل دوپامین سروتونین اکسی توسین و اندورفین آشنا شدیم. امیدواریم این مقاله برای شما سودمند بوده باشد و مطالعه آن را به عزیزان تان توصیه کنید.
نفس عمیق بکشید
الگوی
تنفس با کنترل استرس رابطه مستقیم دارد. بر روی الگوی تنفستان تمرکز کنید تا
بتوانید بدنتان را تحت کنترل بگیرید. در یک مکان راحت ، آرام و ساکت
بنشینید . با ملایمت از طریق بینی هوا را به ریههایتان بکشید (عمیق و
آرام). سپس لحظهای مکث کرده و در ادامه هوا را به آهستگی تخلیه کنید. حین
تخلیه سعی کنید بازدم شکمی باشد. این کار را به مدت ده دقیقه تکرار کنید.
"نه گفتن" را تمرین کنید
افرادی
که نمیتوانند به دوستان و خانواده خود «نه» بگویند، کسانی هستند که به
سادگی دچار استرس میشوند زیرا برای خود فرصت یا شرایط مناسب را فراهم
نمیکنند. آموختن اینکه چگونه پاسخ منفی بدهید راه بسیار خوبی است برای
اینکه به خودتان اطمینان ببخشید.
نظم داشته باشید
یکی از دلایل اصلی
ایجاد استرس، رعایت نکردن نظم و ترتیب است. در صورتیکه خاطره بدی در
ذهنتان باقی مانده آنها را بنویسید. عادت کنید که هر روز هر کاری را که
مجبور به انجام دادن آنها هستید، یادداشت کنید. به این ترتیب آن کارها را
فراموش نخواهید کرد و در نهایت میتوانید به کنترل استرس خودتان کمک کنید.
به اندازه کافی بخوابید
هر فرد باید 8 ساعت
در روز بخوابد. اگر بیشتر یا کمتر از این مقدار بخوابید نه تنها نسبت به
تأثیرات استرس حساسیت بیشتری از خود نشان میدهید بلکه تمام روز دچار
تندخویی میشوید و نمیتوانید تسلط کافی بر کنترل استرس خود داشته باشید.
تشویق کردن خودتان رافراموش نکنید
اغلب
اوقات، برای رهایی از نگرانی فقط کافی است کمی خودتان را تشویق کنید. گاهی
اوقات، ما بدترین دشمنان خودمان هستیم. جملات مثبت به خودتان بگویید. آنها را یادداشت کنید و
دوباره بخوانید. صحبت منفی با خودتان، شما را در دردهایتان غرق میکند. در
عوض، همانطور که از بهترین دوستتان حمایت میکنید و به او انرژی میدهید
به خودتان نیز انرژی و انگیزه دهید. این کار در ابتدا، مسخره و بچهگانه به نظر
میرسد اما وقتی متوجه شدید در حال گفتن حرف معنیداری هستید، صبر کنید و
کمی به آن بها دهید.
چای بنوشید
تحقیقات
ثابت کرده است سطح هورمونهای استرسزا در بدن ، کورتیزول ، در افرادی که
به طور معمول از چای استفاده میکنند بسیار کمتر است. این گزارش نتیجه
تحقیق بر روی افرادی است که ۶ هفته در شرایط استرسزا نگهداری شده بودند ،
دستهای از افراد که چای مصرف میکردند نسبت به آنان که از سایر نوشیدنیها
استفاده میکردند ، در مقابل استرس مقاومتر بودند. به گزارش محققین دانشگاه
لندن ، چای بابونه نیز یک چای سنتی برای کاهش و کنترل استرس و آرامبخشی فکر است ،
چای معمولی نیز در مقابل استرس شما را مقاومتر خواهد کرد.
ورزش را در برنامه روزانهتان بگنجانید
ورزش
و تحرک ، نتیجهاش تعریق است و تعریق موجب کاهش دمای ناشی از شرایط استرس
میشود. تصور کنید ، یک پلنگ گرسنه در پی خوردن شماست!! برخی استرسها کمتر
از یک پلنگ گرسنه خطرناک نیستند. دویدن ، دوچرخه سواری ، شنا و کوهنوردی
…هر چه که بتواند این افزایش دمای ناشی از استرس را با تعریق کاهش دهد ، میتواند یک راهکار فوقالعاده برای کنترل استرس باشد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
اداء حرف یا صدا در طول خواب بدون آگاهی از آن، به صحبت کردن در خواب معروف است این یک مشکل غیرمعمول خصوصاً در کودکان نیست.
همچنین این واقعیت وجود دارد که هر چه خواب سبک تر باشد، سخنان قابل فهم تر هستند گفته شده است که در مراحل اولیه ی خواب افراد ممکن است مکالمات کاملی داشته باشند، در حالی که در خواب عمیقتر این امکان وجود دارد که این سخنان به ناله و کلمات بیمعنی محدود شوند.
بیشتر افرادی که در حین خواب صحبت می کنند به این واقعیت آگاهی ندارند. عواملی که اغلب باعث حرف زدن در خواب می شوند شامل: اختلالات اضطرابی، فشار و تب هستند در اغلب موارد، این اختلال جدی نیست و می تواند در طول زمان و یا با افزایش سن حل شود. البته، گاهی اوقات با دیگر اختلالات خواب همراه می شود و این تنها زمانی است که می تواند به امری جدی تبدیل شود تحقیر اجتماعی اغلب جدیترین پیامد حرف زدن در خواب یا خواب گفتاری است به این دلیل که اطلاعات ناخواسته ای بیان می شود.
همچنین گاهی اوقات باعث اختلال در خواب فرد مبتلا و یا کسی که کنار او خوابیده است می شود در چنین موقعیت هایی است که باید بررسی بیشترین لحاظ شود.
دکتر رزاقی در این باره گفت: «کودکانی که در خانوادههای پرتنش زندگی میکنند و دچار اضطراب هستند یا در طول روز نمیتوانند حرفهایشان را به والدینشان بزنند و آنچه در ذهنشان میگذرد را بیان کنند، ممکن است در شب به دلیل فشار ناشی از این استرس و اضطراب و حرفنزدنها در خواب حرف بزنند.»
وی همچنین رفتار والدین با کودک قبل از خواب را هم در بروز این مشکل مؤثر دانست و گفت: «والدینی که هر شب سعی میکنند با گفتن جملههایی چون «فردا دیر خواب از خواب پا میشیها»، «آگه خواب بمونی من دیگه کاری ندارم» و... کودک را به خواب تشویق میکنند باید بدانند بیان همین جملهها ممکن است باعث ایجاد استرس در کودک و در نهایت حرف زدن او در خواب شود چون ذهن کودک درگیر این مساله است که مبادا صبح دیرتر بیدار شود.»
گاهی حرف زدن و سخن زیر لب با ناله، آواز خواندن و فریاد همراه است
ایشان از راهکارهای مؤثر در بروز این مشکل را کاهش تنش و استرس و گوش دادن به حرفهای کودک در طول روز دانست و ادامه داد: «والدین باید کمک کنند فرزندشان در طول روز حرفهایش را بزند و تخلیه شود و همچنین طی روز تنش کمتری را تجربه کند و احساس آرامش داشته باشد زیرا اضطراب و استرس در خواب نمود پیدا میکند. درصورتی هم که احساس کردند کودکشان دچار اضطراب است قبل از خواب در کنار تخت، دست او را بگیرند و صحبت کوتاهی با کودک داشته باشند.»
وی در نهایت به تأثیر قصه در آرامسازی ذهن کودک و دیگر راهکارهای مؤثر در رفع این مشکل اشاره کرد و گفت: «پدر و مادرها نباید بچهها را به زور به رختخواب بفرستند. همچنین باید قبل از خواب حتماً برای کودک داستان بخوانند و از متنش سؤال بپرسند تا داستان در ذهن کودک نقش ببندد به این ترتیب ذهن کودک آرام میشود و بهراحتی میخوابد و دیگر دچار تنش نیست. بعد از قصه هم باید از کودک بخواهند 8 بار نفس عمیق بکشد و بخوابد.»
کاهش حرف زدن در خواب
- تا آنجا که امکان دارد سطوح استرس را کم کنید
- پیش از ساعت خواب از خوردن وعده ی غذایی سنگین خودداری کنید
- از یک روال صحیح خواب پیروی کنید
- استراحت مناسب داشته باشید زیرا کمبود خواب، عارضه ی خواب گفتاری را افزایش می دهد.
- توصیه می شود زمانی که فرد در حال حرف زدن در خواب است، سعی نکنید یک دفعه او را بیدار کنید. این کار موجب سردرگمی و آشفتگی ذهنی شخص می شود. عموماً عقیده دارند که بیش از 50% کودکان و تقربیاً 5% از بزرگسالان در خواب صحبت می کنند. بنابراین موردی نیست که جای نگرانی باشد. اما اگر شخص هنگام خواب رفتار خشونت آمیز یا جیغ و فریاد از خود بروز دهد، بهتر است فوراً با یک دکتر مشورت کنید.
بیتوته
خبرگزاری آریا -
آرتروز، یکی از عمده دلایل از کار افتادگی می باشد
آرتروز چیست و چگونه درمان می شود؟
آرتروز یا استئوآرتریت شایعترین بیماری از دسته التهاب مفاصل است. بیش از 100 نوع آرتروز وجود دارد. انواع مختلف آرتروز، علائم متفاوتی دارند و این علائم در افراد مختلف شدت های متفاوتی دارد. به طور کلی آرتروز هیچ علائمی را خارج از خود مفصل ایجاد نمی کند. آرتروز ممکن است هر مفصلی را درگیر کند.
آرتروز چیست ؟
آرتروز (Osteoarthritis)به معنی التهاب مفاصل است. التهاب یکی از واکنش های طبیعی بدن نسبت به بیماری ها و یا آسیب ها است و شامل ورم، درد، خشکی و گرفتگی می شود. التهاب هایی که برای مدت طولانی باقی می مانند و یا به صورت مکرر عود می کنند (از جمله در آرتروز) می توانند منجر به آسیب دیدن بافت های بدن شوند.
مفصل جایی است که دو یا چند استخوان به هم وصل می شوند، مانند زانو و یا لگن. بخشی از استخوان که در مفصل با استخوان دیگر درگیر می شود با ماده ای اسفنجی به نام غضروف پوشیده شده است که باعث می شود استخوان به راحتی و بدون درد حرکت کند.
در مفاصل مایعی لغزنده به نام مایع سینوویال ترشح می شود که این ماده مفصل را تغذیه کرده و اصطکاک آن را کم می کند. استخوان ها با بافت های طناب مانند بسیار قوی به نام رباط به هم متصل می شوند. رباط ها به ثبات استخوان ها کمک می کنند. عضلات و تاندون ها نیز از مفاصل پشتیبانی کرده و باعث می شوند شما بتوانید حرکت کنید.
در بیماری آرتروز، یک یا چند منطقه از یک مفصل ملتهب شده که باعث بروز درد، سفتی و گاهأ اختلالات حرکتی می شود. برخی از انواع آرتروز ها بر سایر بخش های بدن از جمله پوست و ارگان های داخلی تاثیر می گذارند.
آرتروز تا چه میزان شایع است؟
بیماری آرتروز بسیار شایع است. تخمین زده می شود که بیش از 70 میلیون آمریکایی (یعنی از هر سه نفر یک نفر) به نوعی از ورم مفاصل و یا درد در مفاصل رنج می برند. آرتروز یکی از عمده دلایل از دست دادن زمان مفید کاری و یا حتی از کار افتادگی می باشد. بیماری آرتروز می تواند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد اما با این حال میزان شیوع آن در افراد مسن بیشتر است.
دلایل ابتلا به آرتروز
افزایش وزن به دلیل فشار زیادی که به مفاصل وارد می کند می تواند منجر به آرتروز شود
چندین فاکتور وجود دارد که میتوانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند، این عوامل شامل:
• افزایش سن. خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش مییابد.
• جنسیت. زنان بیشتر از مردان در خطر ابتلا به بیماری آرتروز قرار دارند.
• وراثت. بعضی از افراد بصورت مادرزاد دچار مشکلات استخوانی هستند، که خطر ابتلای آنها به آرتروز را افزایش میدهد.
• آسیب دیدن مفاصل. زمانی که مفاصل هنگام ورزش و یا سایر تصادفات آسیب میبینند، خطر ابتلای مفصل آسیب دیده به آرتروز افزایش مییابد.
• چاقی. حمل وزن بیشتر توسط بدن باعث فشار بیش از حد بر مفاصل میشود که به نوعی منجر به بیماری آرتروز می شود.
• مشاغل خاص. اگر شغل افراد از نوعی است که باعث فشار مداوم برروی مفاصل میشود، خطر ابتلای شما به آرتروز افزایش مییابد.
• سایر بیماریها. ابتلا به دیابت، کم کاری تیروئید، نقرس یا بیماری پاژه خطر ابتلا به آرتروز را افزایش میدهد.
علائم آرتروز چه چیزهایی هستند؟
آرتروز از انواع بیماری مزمن بوده که با گذر زمان شدیدتر میشود
بیش از 100 نوع آرتروز وجود دارد. انواع مختلف آرتروز، علائم متفاوتی دارند و این علائم در افراد مختلف شدت های متفاوتی دارد. به طور کلی بیماری آرتروز هیچ علائمی را خارج از خود مفصل ایجاد نمی کند. برخی از انواع آرتروز می توانند باعث احساس خستگی، تب، بثورات جلدی و علائم التهاب مفصل شوند.
علائم آرتروز یا التهاب مفصل به خودی خود می تواند شامل موارد زیر باشد:
¤ درد
¤ ورم
¤ سفتی
¤ حساسیت به لمس
¤ قرمزی
¤ داغ شدن
عوارض ابتلا به آرتروز
آرتروز از انواع بیماری مزمن بوده که با گذر زمان شدیدتر میشود. درد و خشکی مفاصل ممکن است آنقدر شدید شود که انجام کارهای روزانه را سخت کرده و یا ناممکن سازد. در موارد شدید آرتروز پزشکان ممکن است با جراحی تعویض مفصل بیماری را بهبود بخشند.
تشخیص آرتروز چگونه است؟
گاهی پزشک برای تشخیص آرتروز، آزمایش خون، ادرار و یا مایع مفصلی تجویز کند
آرتروز معمولا با گرفتن یک شرح حال از علائم و یک معاینه پزشکی توسط پزشک تشخیص داده می شود.
در برخی موارد برای تشخیص آرتروز از تکنیک های تصویر برداری نیز استفاده می شود. در برخی موارد پزشک ممکن است برای تشخیص برخی از انواع آرتروز برای شما آزمایش خون، ادرار و یا مایع مفصلی تجویز کند. این آزمایش ها می توانند به تعیین نوع آرتروز شما کنند. همچنین این آزمایش ها می توانند به رد کردن احتمال ابتلای شما به سایر بیماری های مشابه کمک کند.
درمان آرتروز
هرچند درمان کامل و شفادهندهای برای آرتروز هنوز کشف نشده، اما با انجام بعضی از درمانها میتوان درد آرتروز را کاهش داده و انعطاف و حرکت را به مفاصل برگرداند، این درمانها شامل:
♦ درمان دارویی برای آرتروز:
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی میتوانند درد آرتروز را کاهش دهند
برای درمان درد آرتروز میتوان از داروهای زیر استفاده کرد:
ο استامینوفن. استامینوفن میتواند درد آرتروز را کاهش دهد اما تاثیری برروی التهاب و ورم ندارد. مصرف بیش از حد استامینوفن میتواند باعث آسیب رساندن به کبد شود.
ο داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs ). این داروها میتوانند درد و التهاب آرتروز را تا حدودی کاهش دهند، این داروها شامل ایبوپروفن، ناپروکسن و … میشوند. مصرف این داروها برای کاهش درد آرتروز ممکن است باعث ناراحتی معده، مشکلات قلبی، احساس صدا درگوش، مشکلات قلبی، خونریزی و مشکلات کبد و کلیه شوند. مصرف این داروها در افراد مسن میتواند خطرناک تر باشد.
ο داروهای مخدردار. در موارد شدید بیماری آرتروز، ممکن است داروهای مخدر دار تجویز شوند.
♦ درمان های غیر دارویی برای درمان آرتروز شامل:
ο فیزیوتراپی.
ο کار درمانی.
♦ استفاده از جراحی برای درمان آرتروز شامل:
ο استتومی (درمان آرتروز از طریق برش استخوان و جدا کردن و خارج کردن قسمتی از استخوان ).
ο تعویض مفاصل. در این روش درمان آرتروز، پزشک مفصل آسیب دیده را خارج کرده و با پروتزهای پلاستیکی و آهنی جایگزین میکند.
♦ درمان آرتروز با طب سنتی یا جایگزین:
استفاده از طب سوزنی برای کاهش درد آرتروز مفید است
این درمان ها برای کاهش درد آرتروز بجای درمانهای دارویی استفاده میشوند که شامل:
¤ طب سوزنی. یکی از روشها برای کاهش درد آرتروز استفاده از طب سوزنی است. در واقع از طب سوزنی برای کاهش درد مفصل و بهبود عملکرد مفصل استفاده میشود.
¤ تای چی و یوگا. این درمانهای ورزشی ممکن است بتوانند تاثیری بر درد آرتروز داشته باشند.
♦ درمان خانگی آرتروز:
استفاده از کمپرس های گرم در درمان خشکی مفصل و آرتروز موثر است
تغییر در سبک زندگی و استفاده از راهنمایی های زیر برای درمان خانگی آرتروز میتواند، در بهبود زندگی با آرتروز به شما کمک کند:
· استراحت. درصورتی که در مفاصل خود احساس درد و یا التهاب دارید سعی کنید بین 12 تا 24 ساعت به مفصل مربوطه استراحت دهید و فشار زیاد و مکرری به مفصل مربوط وارد نکنید.
· ورزش. ورزش میتواند تحمل شما را بالا برده و با تقویت ماهیچههای دور مفاصل، مفاصل را پایدارتر کند و باعث کاهش درد آرتروز شود. ورزش های نرم از جمله پیادهروی، دوچرخه سواری و شنا میتواند به شما کمک کند. درصورتیکه موقع ورزش احساس درد جدیدی در سایر مفاصل کردید، بدانید که ورزش برای درمان آرتروز شما مناسب نبوده و یا بیش از حد به خود فشار آوردهاید.
·کاهش وزن. کاهش وزن می تواند به بهبود آرتروز کمک کند. چاقی فشار روی مفاصل شما بخصوص مفاصل زانو و لگن را افزایش میدهد، با کاهش وزن میتوان فشار برروی مفاصل را کاهش داده و درد شما را آرامتر کند.
·کمپرس. استفاده از کمپرس های سرد باعث کاهش درد و گرفتگی عضلات شده و استفاده از کمپرس های گرم در درمان خشکی مفصل و آرتروز موثر است. هردو کمپرس ها در درمان درد موثر هستند.
·استفاده از کرمهای کاهش درد. این کرم ها و ژل ها که در داروخانهها یافت میشوند، میتوانند درد آرتروز را کاهش دهند.
·استفاده از وسایل کمکی. استفاده از وسایل کمکی می تواند برای کاهش درد آتروز موثر باشد زیرا این وسایل فشار را بر مفاصل کاهش داده و از این طریق درد را کاهش میدهند. این وسایل شامل عصا، واکر و … میباشد.
آیا می توان از آرتروز پیشگیری کرد؟
برای پیشگیری از ابتلا به آرتروز ورزش کنید
هر چند پیشگیری از ابتلا به آرتروز امکان پذیر نیست اما می توانید با رعایت نکات زیر خطر ابتلا به بیماری آرتزوز را کم کنید:
° برای پیشگیری از آرتروز سعی کنید وزن متعادل داشته باشید.
° برای جلوگیری از ابتلا به آرتروز ورزش کنید. عضلات قوی می توانند حفاظت و حمایت بهتری از استخوان ها انجام دهند.
° برای پیشگیری از ابتلا به بیماری آرتروز در محیط کار از لوازم استاندارد استفاده کنید و سعی کنید در نشستن، ایستادن و بلند کردن اجسام از تکنیک ها و حالت های درست استفاده کنید.
° رژیم غذایی سالم داشته باشید. رژیم غذایی متعادل و مغذی می تواند به تقویت استخوان ها و عضلات کمک کند و از ابتلا به آرتروز پیشگیری کند.
گردآوری: بخش سلامت بیتوته
منابع:
webmd
rastineh.ir