هرچند تا کنون وجود 3440 سیاره خارج از منظومه شمسی ما به اثبات رسیده، اما هنوز هیچ قمری برای این سیارات فراخورشیدی مشاهده نشده است. این در حالیست که ما میدانیم این قمرها کم و بیش بایستی وجود داشته باشند و به دور سیارات میزبان خود گردش کنند. تحقیقی جدید، سرنخی به ما میدهد که چرا هنوز نتوانستهایم برای این سیارات قمری پیدا کنیم: ممکن است این سیارات بیگانه از مهماننوازی زمین برای قمرش هیچ بویی نبرده باشند!
یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه نانجینگ چین، شبیهسازیهای بسیاری از سیارات فراخورشیدی، ستارههای میزبانشان و قمرهای فرضی که به هر کدام نسبت دادهاند را در تحقیق خود اجرا کردهاند. دادههای مربوط به سیارات و ستارههایشان بر مبنای دادههای واقعی و تایید شده از سیارات کشف شده بوده است. سیاراتی که اکثریتشان در فواصل بسیار نزدیک به خورشیدهایشان در گردشند.
در شبیهسازیهای صورت گرفته، به هر سیاره، تعداد 500 قمر در اندازهها و پارامترهای مداری گوناگون داده شد. چیزی که در این شبیهسازیها مشاهده شده این بود که در طول زمان، به دلیل نزدیکی زیاد سیاره تا ستارهاش، سیاره بخشی از جو خود را از دست میدهد. مورد دیگر این بود که به تدریج از قدرت گرانشی سیاره برای حفظ قمرش در یک مدار پایدار کاسته میشود. اینگونه آرام آرام قمر وارد مدارهای بیضوی شده و در نهایت به طور کامل از وابستگی گرانشی سیاره خود رها میشود. در پایان شبیهسازیها تعداد بسیار کمی قمر برای این سیارات بیگانه در مدارهای پایدار باقی ماند. در بسیاری موارد نیز هر 500 مورد قمر سیاره ناپایدار بوده و پایان خوبی در انتظارشان نبوده است.
در مورد سرنوشت این قمرهای طرد شده، دو مورد کلی مشاهده شد. برخی از آنها به خارج از منظومه ستارهای پرتاب شدند و رها از گرانش هر ستارهای، سفرشان را به اعماق دوردست فضا آغاز کردند. بخشی دیگر نیز در نهایت با سیارهای که رفتار خوشی با آنها نداشته برخورد کردند تا بلکه اینگونه از این میزبان نامهربان انتقام گرفته باشند!
نتیجه کلی این تحقیق، برای کسانی که به جستجوی قمرهای سیارههای فراخورشیدی هستند، بسیار مفید است. اینکه در سیاراتی که بسیار به ستاره خود نزدیک هستند، امید چندانی به یافتن قمر نداشته باشید.
zoomit.ir - حمیده خادم زاده: هر چه زمان رو به جلو پیش میرود، مسئولیت انسان و تعهد او در مقابل طبیعت و دنیای اطرافش بیشتر و بااهمیتتر میشود. این بار فلش این تعهد منظومهی شمسی را نشانه گرفته است و با ارائهی قوانینی بشر را از آلوده ساختن دیگر سیارات منع میکند.
حفاظت سیارهای در ابتدا به دنبال مطرح شدن یک پرسش قدیمی شکل گرفت: "آیا ما در این دنیا تنها هستیم؟" در دههی ۱۹۵۰ بود که تب داغی راه افتاد و افراد به موضوع "پیدا کردن یک حیات فرازمینی در منظومهی شمسی" برای فرار از یک تهدید بیولوژیکی علاقهمند شدند. حیات در همه جای زمین وجود دارد. از این رو میکروبهای زمینی در هر وسیلهای که به فضا ارسال میشود، وجود دارند.
"کاترین کانلی" (Catharine Conley) افسر حفاظت سیارهای ناسا در این خصوص میگوید: "چنانچه سیارهای مانند مریخ را با میکروبهای زمینی آلوده کرده باشیم، شناخت و بررسی نوع زندگی مریخی بسیار دشوار خواهد شد."
این معضل به شکلگیری بخشی به نام حفاظت سیارهای منجر شد. هر چه آلودگی کمتری وارد فضا شود، یکپارچگی سیارات منظومهی شمسی بیشتر حفظ خواهد شد و از خسارتهای احتمالی موجودات زمینی جلوگیری میشود.
بسته به سیارهای که قصد کاوش در آن را دارید، ناسا استانداردهای مختلفی را لحاظ میکند. چنانچه قصد سفر به ماه یا دیگر سیارکها را داشته باشید، قوانین حفاظت سیارهای چندان سختگیرانه اعمال نمیشوند. اما در سفر به مکانهای خاصی مانند مریخ و سیارهی اروپا -که امکان شکل گیری حیات زمینی بر روی آنها وجود دارد- سفیهی فضایی شما باید تحت بعضی از فرآیندهای استریلیزه شدن قرار بگیرد. چرا که قرار نیست به صورت سهوی، راه یک میکروب زمینی را به سیارهای دیگر باز کنید.
zoomit.ir - حمیده خادم زاده: هر چه زمان رو به جلو پیش میرود، مسئولیت انسان و تعهد او در مقابل طبیعت و دنیای اطرافش بیشتر و بااهمیتتر میشود. این بار فلش این تعهد منظومهی شمسی را نشانه گرفته است و با ارائهی قوانینی بشر را از آلوده ساختن دیگر سیارات منع میکند.
حفاظت سیارهای در ابتدا به دنبال مطرح شدن یک پرسش قدیمی شکل گرفت: "آیا ما در این دنیا تنها هستیم؟" در دههی ۱۹۵۰ بود که تب داغی راه افتاد و افراد به موضوع "پیدا کردن یک حیات فرازمینی در منظومهی شمسی" برای فرار از یک تهدید بیولوژیکی علاقهمند شدند. حیات در همه جای زمین وجود دارد. از این رو میکروبهای زمینی در هر وسیلهای که به فضا ارسال میشود، وجود دارند.
"کاترین کانلی" (Catharine Conley) افسر حفاظت سیارهای ناسا در این خصوص میگوید: "چنانچه سیارهای مانند مریخ را با میکروبهای زمینی آلوده کرده باشیم، شناخت و بررسی نوع زندگی مریخی بسیار دشوار خواهد شد."
این معضل به شکلگیری بخشی به نام حفاظت سیارهای منجر شد. هر چه آلودگی کمتری وارد فضا شود، یکپارچگی سیارات منظومهی شمسی بیشتر حفظ خواهد شد و از خسارتهای احتمالی موجودات زمینی جلوگیری میشود.
بسته به سیارهای که قصد کاوش در آن را دارید، ناسا استانداردهای مختلفی را لحاظ میکند. چنانچه قصد سفر به ماه یا دیگر سیارکها را داشته باشید، قوانین حفاظت سیارهای چندان سختگیرانه اعمال نمیشوند. اما در سفر به مکانهای خاصی مانند مریخ و سیارهی اروپا -که امکان شکل گیری حیات زمینی بر روی آنها وجود دارد- سفیهی فضایی شما باید تحت بعضی از فرآیندهای استریلیزه شدن قرار بگیرد. چرا که قرار نیست به صورت سهوی، راه یک میکروب زمینی را به سیارهای دیگر باز کنید.