بسیاری از ما میخواهیم که فرزندمان دوستان خوبی داشته باشد. به فرزندتان تاکید کنید که دنبال موضوعات سرگرمکننده و جالبی باشد که در این سن برای خود او و هم سن و سالهایش جذاب است و در آن موضوعات مطالعه کند. به او یاد دهید که هنگام صحبت چشمهای طرف مقابلش را نگاه کند و در طول صحبت خود را مشغول کار دیگری نشان ندهد چون این کار بیاحترامی به دیگران است و خاطره خوبی را برای شخص مقابل نمیگذارد.
البته این نکته را هم به فرزندتان بگویید که تنها گوش کردن به صحبتهای دوستش به معنای شنونده خوبی بودن نیست بلکه حین صحبت باید جملات دوستش را تکرار کند و نشان دهد که همه حواسش معطوف او بوده است.
شنونده خوبی بودن راز سادهای است اما تنها افراد کمی هستند که میتوانند به این اصل به خوبی عمل کنند. به فرزندتان یاد دهید که جزو این تعداد کم اما تاثیرگذار باشد. (زندگی مثبت)
به گزارش جام جم سرا ، در واقع یکی از راههای رشد بیشتر و بهتر ذهن کودکان تشویق است. تصور این که افراد میتوانند تنها با تنبیه و بدون هیچ تشویقی قدر و ارزش موفقیتها و تواناییهای خود را بدانند تصوری بیهوده و باطل است.
البته امروز والدین و مربیان به نقش موثر تشویق بیشتر پی بردهاند، ولی هنوز در بسیاری از خانهها و فضاهای آموزشی، والدین و مربیان بیشتر از روشهای تنبیهای استفاده و فکر میکنند تنبیه، فرد را پختهتر و محکمتر بار میآورد.
شما چه فکر میکنید؟ آخرین باری که فرزندتان را تشویق کردهاید چه زمانی بوده؟ توجه داشته باشید تشویق همیشه به معنای دادن جایزه یا خریدن چیزهای مورد علاقه کودک نیست. گاه یک کلام دلگرمکننده، یک نگاه مهرآمیز و یک نوازش ساده میتواند تاثیر بسیار مثبتی بر کودک و حتی آینده او بگذارد. بچهها باید تشویق شوند تا احساس خوبی نسبت به خود داشته باشند. حس لیاقت و داشتن کفایت در آنها رشد کند و همچنین ما نیز از میزان تواناییهایشان آگاه شویم.
برای فرزندانمان وقت بگذاریم
بچهها بیشترین لذت را زمانی میبرند که در کنار آنها باشیم، برایشان وقت بگذاریم و در واقع علاوه بر توجه به آنها حس «اطمینان» بدهیم. برخورداری از این حس اطمینان و اعتماد چیزی است که فرد در آینده نیز به آن نیاز دارد. انجام چنین کاری زیاد سخت نیست.
فکر نکنید حتما نیاز به هزینه خاصی دارد. مثلا شما میتوانید ترتیبی دهید که فرزندانتان گاهی به دور از جمع و در طبیعتی آرام تفریح کنند. این کار را میتوانید حتی درحیاط خانه هم انجام دهید. البته بهتر است کاری کنید که او بیشتر با طبیعت اطراف خود آشنا شود. مثلا اگر فرصت پرورش گیاه را دارید میتوانید کاشتن گل و گیاه را به او یاد دهید یا کنار دریا بروید و با او غروب آفتاب را نگاه کنید و... این گونه وقت گذاشتنها برای کودک در واقع به نوعی تشویق و توجه به اوست.
تشویق، ویتامین موردنیاز ذهن کودک
استیو بیدالف، نویسنده کتاب «راز کودکان شاد» نیز در این باره معتقد است: همانگونه که بدن کودکان برای رشد بهتر نیاز به ویتامینهای مختلف دارد، ذهن آنها نیز به ویتامینهایی نیاز دارد که به نوعی باعث رشد و پرورش بیشتر آنها شود. در واقع بهترین ویتامین برای ذهن کودک «توجه» است. این توجه میتواند به روشهای مختلف صورت گیرد. مثلا کودک به ویتامینهایی مانند شعر، موسیقی، بازی و سرخوشی، بودن در طبیعت و لذت بردن از لحظات زندگی نیاز دارد و همه اینها زمانی حاصل میشود که بتوانیم برای او وقت بگذاریم و به اوتوجه لازم را نشان دهیم. حالا این توجه وقتی مثبت باشد شکل «تشویق» به خود میگیرد و هنگامی هم که منفی باشد به صورت «تنبیه» خواهد بود.
قوانین تشویق
نخستین قانون تشویق آن است که باید واقعی و حقیقی باشد، نه از روی انجام وظیفه، ظاهری و دروغین. اگر بچهها فکر کنند که با دیدن نمره خوب آنها یا کار مهم و درستی که انجام میدهند از سر بیحوصلگی و بدون هیچگونه احساس واقعی فقط میگوییم «آفرین! عزیزم توکارت را خوب انجام دادی» متوجه میشوند و همین موضوع باعث ناامیدی و ناراحتی آنها میشود. کودکان در این مواقع فکر میکنند که ما واقعا از موفقیتهایشان خوشحال نشدهایم و به آنها توجه نداریم. فراموش نکنیم این کارها به جای این که اعتماد به نفس را در آنها تقویت کند، آن را از بین خواهد برد. در واقع ما باید به کودکان یاد دهیم که همیشه احساس واقعی خود را بیان کنند.
تشویق واقعی
برای این که بخواهیم به فرزندانمان نشان دهیم واقعا به موفقیت آنها اهمیت میدهیم، برایشان وقت میگذاریم و به آنها توجه داریم باید بتوانیم حس واقعیمان را به آنها بیان کنیم. برای این کار بهتر است به طور صمیمانهای قبل از هر عبارتی «من» قرار دهیم. به این صورت به آنها نشان میدهیم ما در حال بیان نظر و احساس واقعی خود نسبت به آنها هستیم؛ «به نظر من، نقاشیات خیلی قشنگ شده و خیلی هم خوب رنگش کردی»، «به نظر من، تو تمام تلاشت رو کردی. من بهت افتخار میکنم و واقعا حقت بوده که نمره به این خوبی گرفتی» و... .
البته تشویق رفتارهای مناسب کودکان باید به صورت متناوب و گاهی هم غیرمنتظره باشد. فراموش نکنیم حتی هر رفتار خوبی اگر بیش از حد باشد تاثیر عکس خواهد داشت. مثلا تشویق بیش از حد و نامناسب کودکان باعث میشود آنها گاهی احساس غرور و خود برتر بینی داشته باشند. بنابراین توجه به نوع رفتار و چگونگی انجام آن در تربیت کودکان بسیار مهم است.
یکتا فراهانی - چاردیواری
در صورتی که تخمک با اسپرماتوزویید حامل کرومزوم ایکس همراه شود، جنسیت جنین دختر خواهدبود اما همراهی تخمک با اسپرماتوزویید حامل کرومزوم ایگرگ در نهایت سبب پسرشدن جنین می شود. راه های مدرن بسیاری برای انتخاب جنسیت جنین وجود دارد که البته درصد موفقیت هیچ یک از آنها صددرصد نیست.
متد دکتر پاپا:
این روش بر رژیم غذایی پایه گذاری شده است. براساس آن زن باید از 2 ماه قبل از تخمک گذاری رژیم را آغاز کند و در روز تخمک گذاری پرهیز غذایی را کنار بگذارد تا بدنش در طول بارداری دچار کمبود نشود. این ژیم شامل یک سری غذاهای توصیه شده و یک سری مواد غذایی ممنوعه است و باید زیر نظر پزشک دنبال شود تا سلامت فرد را به خطر نیاندازد.
برای پسردارشدن: برای پسردار شدن مصرف بیشتر سدیم و پتاسیم توصیه می شود. خوردن غذاهای پرنمک به شرطی که شخص مبتلا به پرفشاری خون نباشد جایز است.
از میان میوه و سبزیجات مصرف سیب زمینی و آووکادو، موز، سیب، گلابی و میوه های خشک اشکالی ندارد.
متد دکتر شون:
استقامت اسپرماتوزویید:
برای پسردارشدن: اسپرماتوزویید حامل کرومزوم ایگرگ سریع تر از بین می رود بنابراین بهتر است زوج برای داشتن فرزند پسر 2 روز قبل از تخمک گذاری و به ویژه روز تخمک گذاری نزدیکی کنند.
روش های پزشکی:
روش تشخیص جنسیت جنین پیش از لانه گزینی: در شرایطی که بالا بودن سن مادر یا وجود بیماری های ژنتیکی در زوج، خطر بروز ناهنجاری های کرومزومی در نوزاد را افزایش دهد (مثلا در مورد بیماری های وابسته به جنس مانند هموفیلی که بروز آن به خصوص در پسران بیشتر از دختران است) از این روش استفاده می شود. در این متد، با دادن دارو به زن، تخمک ها را به صورت مصنوعی در محیط آزمایشگاهی رشد می دهند و بعد از عمل لقاح با اسپرم، جنین های تشکیل شده را در مرحله هشت تاش انزده سلولی مورد ارزیابی قرار داده و یک یا دو بلاستومر را جدا می کنند. به این ترتیب از تولد جنین های سالم با جنسیت مطلوب بدون افزایش احتمال بروز بیماری های ژنتیکی اطمینان می یابند. این روش با دو تا سه درصد خطا همراه است.
از آنجا که آثار داروهای به کار رفته در باروری آزمایشگاهی هنوز به طور کامل روشن نیست توصیه نمی شود زوجی که مشکلی ندارند، فقط به خاطر انتخاب جنسیت جنین تحت این داروها و باروری آزمایشگاهی قرار گیرند.
به کارگیری روش تشخیص ژنتیکی پیش از لانه گزینی در پژوهشکده رویان در اوایل دهه 80 شمسی آغاز شد.
روش جداسازی اسپرم های ایکس و ایگرگ و تلقیح اسپرم شسته شده داخل رحم یا آی یو آی: در این روش پس از تهیه اسپرم با استفاده از روش اریکسون، اسپرم های ایکس و ایگرگ از هم جدا می شوند و با تزریق اسپرم های مطلوب جدا شده به داخل رحم، برای بارورسازی اقدام می شود. احتمال خطا در این روش حدود 10 درصد است.
به گزارش جام جم سرا ، در واقع یکی از راههای رشد بیشتر و بهتر ذهن کودکان تشویق اســت. تصور این که افراد میتوانند تنها با تنبیه و بدون هیچ تشویقی قدر و ارزش موفقیتها و تواناییهای خود را بدانند تصوری بیهوده و باطل اســت.
البته امروز والدین و مربیان به نقش موثر تشویق بیشتر پی بردهاند، ولی هنوز در بسیاری از خانهها و فضاهای آموزشی، والدین و مربیان بیشتر از روشهای تنبیهای استفاده و فکر میکنند تنبیه، فرد را پختهتر و محکمتر بار میآورد.
شما چه فکر میکنید؟ آخرین باری که فرزندتان را تشویق کردهاید چه زمانی بوده؟ توجه داشته باشید تشویق همیشه به معنای دادن جایزه یا خریدن چیزهای مورد علاقه کودک نیست. گاه یک کلام دلگرمکننده، یک نگاه مهرآمیز و یک نوازش ساده میتواند تاثیر بسیار مثبتی بر کودک و حتی آینده او بگذارد. بچهها باید تشویق شوند تا احساس خوبی نسبت به خود داشته باشند. حس لیاقت و داشتن کفایت در آنها رشد کند و همچنین ما نیز از میزان تواناییهایشان آگاه شویم.
برای فرزندانمان وقت بگذاریم
بچهها بیشترین لذت را زمانی میبرند که در کنار آنها باشیم، برایشان وقت بگذاریم و در واقع علاوه بر توجه به آنها حس «اطمینان» بدهیم. برخورداری از این حس اطمینان و اعتماد چیزی اســت که فرد در آینده نیز به آن نیاز دارد. انجام چنین کاری زیاد سخت نیست.
فکر نکنید حتما نیاز به هزینه خاصی دارد. مثلا شما میتوانید ترتیبی دهید که فرزندانتان گاهی به دور از جمع و در طبیعتی آرام تفریح کنند. این کار را میتوانید حتی درحیاط خانه هم انجام دهید. البته بهتر اســت کاری کنید که او بیشتر با طبیعت اطراف خود آشنا شود. مثلا اگر فرصت پرورش گیاه را دارید میتوانید کاشتن گل و گیاه را به او یاد دهید یا کنار دریا بروید و با او غروب آفتاب را نگاه کنید و... این گونه وقت گذاشتنها برای کودک در واقع به نوعی تشویق و توجه به اوست.
تشویق، ویتامین موردنیاز ذهن کودک
استیو بیدالف، نویسنده کتاب «راز کودکان شاد» نیز در این باره معتقد اســت: همانگونه که بدن کودکان برای رشد بهتر نیاز به ویتامینهای مختلف دارد، ذهن آنها نیز به ویتامینهایی نیاز دارد که به نوعی باعث رشد و پرورش بیشتر آنها شود. در واقع بهترین ویتامین برای ذهن کودک «توجه» اســت. این توجه میتواند به روشهای مختلف صورت گیرد. مثلا کودک به ویتامینهایی مانند شعر، موسیقی، بازی و سرخوشی، بودن در طبیعت و لذت بردن از لحظات زندگی نیاز دارد و همه اینها زمانی حاصل میشود که بتوانیم برای او وقت بگذاریم و به اوتوجه لازم را نشان دهیم. حالا این توجه وقتی مثبت باشد شکل «تشویق» به خود میگیرد و هنگامی هم که منفی باشد به صورت «تنبیه» خواهد بود.
قوانین تشویق
نخستین قانون تشویق آن اســت که باید واقعی و حقیقی باشد، نه از روی انجام وظیفه، ظاهری و دروغین. اگر بچهها فکر کنند که با دیدن نمره خوب آنها یا کار مهم و درستی که انجام میدهند از سر بیحوصلگی و بدون هیچگونه احساس واقعی فقط میگوییم «آفرین! عزیزم توکارت را خوب انجام دادی» متوجه میشوند و همین موضوع باعث ناامیدی و ناراحتی آنها میشود. کودکان در این مواقع فکر میکنند که ما واقعا از موفقیتهایشان خوشحال نشدهایم و به آنها توجه نداریم. فراموش نکنیم این کارها به جای این که اعتماد به نفس را در آنها تقویت کند، آن را از بین خواهد برد. در واقع ما باید به کودکان یاد دهیم که همیشه احساس واقعی خود را بیان کنند.
تشویق واقعی
برای این که بخواهیم به فرزندانمان نشان دهیم واقعا به موفقیت آنها اهمیت میدهیم، برایشان وقت میگذاریم و به آنها توجه داریم باید بتوانیم حس واقعیمان را به آنها بیان کنیم. برای این کار بهتر اســت به طور صمیمانهای قبل از هر عبارتی «من» قرار دهیم. به این صورت به آنها نشان میدهیم ما در حال بیان نظر و احساس واقعی خود نسبت به آنها هستیم؛ «به نظر من، نقاشیات خیلی قشنگ شده و خیلی هم خوب رنگش کردی»، «به نظر من، تو تمام تلاشت رو کردی. من بهت افتخار میکنم و واقعا حقت بوده که نمره به این خوبی گرفتی» و... .
البته تشویق رفتارهای مناسب کودکان باید به صورت متناوب و گاهی هم غیرمنتظره باشد. فراموش نکنیم حتی هر رفتار خوبی اگر بیش از حد باشد تاثیر عکس خواهد داشت. مثلا تشویق بیش از حد و نامناسب کودکان باعث میشود آنها گاهی احساس غرور و خود برتر بینی داشته باشند. بنابراین توجه به نوع رفتار و چگونگی انجام آن در تربیت کودکان بسیار مهم اســت.
یکتا فراهانی - چاردیواری
برای نمونه، فرض کنیم با فرزندمان توافق میکنیم که همیشه اتاقش را مرتب نگهدارد و او نیز قول میدهد در انجام تعهداتش کوشا باشد ولی بعد از چندروز، متوجه میشویم به قولش عمل نکرده و اتاقش همچنان نامرتب است.
ما نیز بدون آنکه زود عصبانی یا احساساتی شویم و به شخصیت او حمله کنیم یا بهعبارتی، خود را در یک موقعیت برتر فرض کنیم و او را محاکمه و محکوم کنیم، در کمال خونسردی و آرامش، تمام فکر خود را به مشکلی که پیشآمده متمرکز میکنیم و میپرسیم:
«چه اتفاقی برایت افتاده که نتوانستی اتاقت را مرتب کنی؟!» این رفتار بیطرفانهی ما باعث میشود فرزندمان، خود را در یک موقعیت برابر احساس کند و بدون احساس ترس و نگرانی، به علت مسأله و چگونگی آن بیندیشد.
برای نمونه ممکن است بگوید: «فراموش کردم» و یا «کار واجبی پیشآمد که ترجیح دادم آنرا انجام دهم.» سؤالهای منطقی و بیطرفانه، به فرزندانمان کمک میکند تا در مورد عواملی که باعث انجام ندادن کار شده، بیندیشند و در جهت رفع آنها تلاش کنند.
نکتههایی که ما پدر و مادران در مذاکره با فرزندمان باید توجه داشته باشیم، عبارتند از:
– فرزندمان را از مسأله و مذاکره جدا کنیم
برای نمونه، وقتی دروغی میگوید، بهجای اینکه به او بگوییم: «خیلی بچهی بدی هستی» و به شخصیت او حمله کنیم و باعث احساس شرمساری و گناه در او شویم، میتوانیم چنین بگوییم: «من از عملی که انجام دادی یا دروغی که گفتی، احساس خوبی ندارم و از این مسأله احساس ناراحتی میکنم.»
این رفتار ما باعث میشود فرزندمان، دلیل ناراحتیمان را بپرسد. در اینصورت است که میتوانیم دلیلهای اشتباه کارهایش را روشن کنیم و او را در جهت مسیر درست و اصولی راهنمایی کنیم چراکه در غیر اینصورت، فرزندمان حالت دفاعی به خود میگیرد و پیشنهادهای ما را نمیپذیرد.
– عقیدهها و احساسات فرزندمان را از نگاه خودِ او ببینیم و درک کنیم نه از نقطهنظر خودمان
برای نمونه، وقتی فرزندمان احساساتش را بیان میکند، ما نباید خود را با او مقایسه کنیم و به احساساتش اعتنایی کنیم چراکه ممکن است از نظر او، موضوعی جالب و قابل توجه باشد و از اینکه از جانب دیگران درک میشود، احساس خوبی کند و توجه ما ممکن است به او کمک کند تا همیشه احساساتش را با ما درمیان بگذارد.
یکی از مهم ترین و سازنده ترین ابعاد رشدی هر فردی، رشد زبان، یعنی نحوه سخن گفتن است. والدین با نوع آموزشی که در این زمینه به کودکانشان می دهند می توانند آن ها را افراد خوش زبان و یا بد زبان پرورش بدهند.
هر انسانی از قبل از تولد (دوران بارداری) تا لحظه مرگ در ابعاد مختلفی
رشد می کند. رشد جسمانی، عقلی، اخلاقی، عاطفی و زبانی. تمام ابعاد رشدی
برای زندگی هر فردی لازم می باشد. اما از بین آنها رشد زبانی و یا گویایی
می تواند مهم ترین و سازنده ترین بعد باشد. زیرا زبان یکی از بهترین راه
های برقراری ارتباط با محیط اطراف هر فردی است.
غان و غون
بهتر است والدین از دوران بارداری با فرزندشان صحبت کنند و بعد از تولد نیز این کار را ادامه بدهند و به دفعات متعدد برایش شعر و قصه بخوانند و با او صحبت کنند تا کودکشان از دامنه لغات بالایی برخوردار شود
کودکان از
لحظه تولد کم کم به شنیدن صداهای محیطی واکنش نشان می دهند. از شنیدن هر
صدایی لذت می برند. بعد از گذشت چند ماهی از تولد، کودک به دلیل
الگوپذیر بودن سعی به تکرار صداهایی که می شنود، می کند. پدر و مادر باید
به این نکته توجه داشته باشند که هر صدا و هر کلمه ای را که کودکان مداوم
بشنوند، قطعا یک روزی آنها را به کار می برند. اگر والدین در خانه با
یکدیگر با لحن آرام و ملایم و با استفاده از کلمات مناسب با یکدیگر صحبت
کنند می توانند بر روی رشد صحیح و مناسب گویایی فرزندشان تاثیر مثبتی را
بگذارند.
سه سالگی سن تکمیل رشد گویایی
اگر محیط خانه یک کودک محیط مناسبی باشد، یعنی والدین با فرزندشان زیاد صحبت کنند، برایش شعر و قصه بخوانند، به صداهای مثبتی که از خود در می آورند واکنش مثبت نشان دهند و کودکشان را ترغیب به حرف زدن نمایند، در این صورت کودک آنها می تواند تا پایان سن 3 سالگی، از دامنه لغات بالایی برخوردار باشد و به راحتی می تواند حرف بزند. اما اگر محیط گفتاری کودک مناسب نباشد ممکن است یکی از دلایلی باشد که رشد زبانی آن ها را به تاخیر بیاندازد.
در دوران بارداری و شیر دهی با فرزندت حرف بزن
یکی از راهکارهایی که می تواند به رشد زبانی فرزندان کمک کند این است که
با آنها زیاد صحبت شود. هم در دوران بارداری و هم در زمان شیر دهی با
فرزندتان صحبت کنید و هنگامی که او سعی کرد از دهان خود صدایی را مشابه
صدهای شما بیرون آورد، او را تشویق کنید تا او متوجه کار مثبتش بشود و تلاش
خود را برای تکرار آن رفتار انجام بدهد.
شنیدن کلمات منفی ممنوع
اگر والدین در خانه با یکدیگر با لحن آرام و ملایم و با استفاده از کلمات مناسب با یکدیگر صحبت کنند می توانند بر روی رشد صحیح و مناسب گویایی فرزندشان تاثیر مثبتی را بگذارند
در برخی موارد در فیلم ها و کارتن هایی که کودکان می بینند، کلمات مناسبی گفته نمی شود و یا با لحن مناسبی صحبت نمی شود. به دلیل اینکه کودکان مشاهده گرهای توانا و الگوپذیرهای قابلی هستند، به راحتی می توانند آن حرف ها یا کلمات نامناسب را یاد بگیرند و تکرار کنند. سعی کنید قبل از دیدن هر فیلم و کارتنی توسط فرزندتان، ابتدا خودتان آن را مشاهده کنید و زمانی که متوجه شدید مشکل گفتاری در آن ها وجود ندارد، برای فرزندتان هم بگذارید.
حتی اگر با بستگان و یا
آشنایانی رفت و آمد می کنید که لحن و کلمات مناسبی را در گفتارش به کار نمی
برند، بهتر است تا زمانی که کودک تان کاملا حرف زدن را یاد نگرفته است،
رفت و آمد خود را با او کمتر کنید. زیرا دیدن و شنیدن جملات جدید و متفاوت
برای کودکان جذابیت دارد و ممکن است که آن ها را یاد بگیرد و به کار ببرد.
تشویق به جای تنبیه ممنوع
یکی دیگر از راهکارهای آموزش تشخیص حرف های خوب از بد به فرزندان، این است
که پدری و مادر با یکدیگر صحبت کنند و همچنین به بقیه افراد فامیل مثل
خاله ها و عمه ها، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها، و همچنین فرزندان بزرگتر
بگویند که اگر کودک شان در کنار آنها حرف زشت و ناپسندی را زد به او واکنش
مثبت نشان ندهند و به او نخندند. زیرا اگر به حرف های زشت کودکان واکنش
نشان داده بشود، کودک ممکن است فکر کند که حرفی را که زده خوب و مثبت بوده و
سعی می کند که دوباره آن را تکرار کند. ولی اگر در برابر کلمات نا پسند
خود هیچ گونه واکنشی چه مثبت و چه منفی را نبیند دیگر آن را تکرار نمی کند.
پایه گذاری ارزش ها
به صورت کلی وظیفه والدین و مربیان مهدهای کودک این است که تا قبل از 7 سالگی به پایه گذاری ارزش ها در ابعاد مختلف در کودکان بپردازند. اگر تا قبل از این سن در ابعاد مختلف فرهنگی، مذهبی و اجتماعی بتوانیم خوبی ها و بدی و به صورت کلی ارزش ها را به کودکان از طریق غیر مستقیم یعنی بازی کردن، قصه خواندن، شعر خواندن و فیلم دیدن، آموزش بدهیم بعد از ورود به مدرسه و با فرا رسیدن 7 سالگی کودکان کم کم می توانند طبق آموزشی که دیده اند خوبی ها را از بدی ها تشخیص بدهند.
منبع: تبیان