این دستگاه که "کانوتوری"(به معنی لکلک در زبان ژاپنی) نام دارد، روز جمعه ساعت 13:27 دقیقه به وقت گرینویچ بر روی یک موشک H-IIB از مرکز فضایی تانگاشیما به ایستگاه فضایی بینالمللی پرتاب شد و 15 دقیقه بعد با موفقیت از فضاپیما جدا شد.
این سیستم که با کمک یک شرکت سازنده تورهای ماهیگیری طراحی شده، حاوی رشتههای آلومینیومی و سیمکشی فولادی با هدف کاستن از سرعت زبالهها و خارج کردن آنها از مدار است.
دانشمندان سازمان اکتشافات هوافضای ژاپن یک کمند الکترودینامیکی طراحی کردهاند که زبالههای فضایی را از مدار زمین بیرون کشیده و چندین تن ضایعات از جمله تجهیزات متروکه فضایی را راهی جو زمین کرده تا در آنجا بسوزند.
تخمین زده میشود که بیش از 50 سال فعالیت فضایی انسان از زمانی که روسیه ماهواره اسپوتنیک را در سال ۱۹۵۷ در مدار قرار داد، باعث تولید بیش از ۱۰۰ میلیون قطعه زباله در مدار زمین شده باشد که شامل تجهیزات متروکه ماهوارههای کهنه، ابزارها و قطعات موشک هاست. برخورد ماهوارهها و آزمایش سلاحهای ضدماهوارهای این مشکل را بدتر کرده است.
بسیاری از این اجسام با سرعت بالا در حدود ۲۸ هزار کیلومتر در ساعت در مدار زمین گردش میکنند و ممکن است برای فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی یا شبکه ارتباطات راه دور در مدار زمین تهدیدآمیز باشند.
فضاپیمای ژاپن در مسیر خود به ایستگاه فضایی همچنین تدارکاتی از جمله باتری و آب آشامیدنی را نیز برای فضانوردان حاضر در آزمایشگاه مدارگرد حمل میکند.
۵۴۵۴
براساس گزارش CNN، با توجه به اینکه روزانه 188000 نفر به مناطق شهری هجوم میآورند، فضا برای کارهایی مانند دفن مردهها با کاهشی چشمگیر مواجه میشود، از این رو اســت که طراحان شهری به شیوههای مدرن، کارامد و محترمانه برای دفن مردهها گرایش پیدا کردهاند.
شیوههایی مانند استفاده از تسمه نقاله در تونل مردگان یا قبرستانهای شناور و حتی قبرستانهای فضایی درحال متحول ساختن سنتهای تدفین در کشورهای آسیایی هستند. شاید مرگ اجتناب ناپذیر باشد،اما این لزوما به آن معنی نیست که غیرقابل پیشبینی نیز باشد.
مرگهای فناورانه
شاید چشمگیرترین و بزرگترین تحولات در عرصه تکنیکهای تدفین در ژاپن درحال وقوع باشد. قبرهای موروثی و قبرهای قبرستانهای شهری سالها اســت که در این کشور از نسلی به نسل دیگر منتقل میشوند. اما هزینه نگهداری یک قبر در سالهای اخیر سر به فلک کشیدهاســت. امروه یک قبر در قبرستان شناخته شده آویاما درحدود 100 هزار دلار هزینه دارد، همچنین در اختیار داشتن قبرهای کمد شکل که به نوکوتسودو شهرت دارند، در معبد بوداییها هزینهای برابر 12 هزار دلار دارد.
از سویی دیگر با افزایش خانوادههای بدون فرزند در ژاپن، اتکا بر قبرهای موروثی نیز روز به روز کاهش پیدا میکند. از این رو برای شیوههای سنتی تدفین، جایگزینهای مدرنتری ارائه شدهاســت که با زندگی مدرن ژاپنی همخوانی بیشتری دارد. این قبرستان که روریدن نام دارد، از بیرون به یک قبرستان عادی بودایی با درهایی چوبی و بامی با حاشیههای منحنی شباهت دارد.
اما با عبور از درهای الکترونیکی این قبرستان با استفاده از کارت الکترونی ویژه، منظرهای خیرهکننده از 2045 مجسمه کوچک و درخشان بودا نمایان میشود که هریک در رنگی متفاوت میدرخشند تا بازدیدکنندگان را به سوی عزیز از دست رفته خود هدایت کنند.
خریداری و نگهداری از هر قبر در این مرکز هزینهای برابر 7379 دلار دارد و هر فرد میتواند قبر را برای 30 سال نگه دارد و پس از آن بقایای بدن مرده به مکانی عمومیتر منتقل میشود تا فضا برای اجساد جدیدتر باز شود. این تکنیک جدید برای بسیاری از افراد سالخورده که فرزندی ندارند، نگرانی نگهداری از قبرشان پس از مرگ را از بین میبرد.
این قبرستان مدرن توسط معبد بودایی کوکوکوجی در توکیو اداره میشود. این قبرستان در نمای کلی به یک فضاپیما شباهت دارد و عملکرد آن به آرشیوی هوشمند برای خاکستر مردگان میماند. زمانی که بازدیدکنندهای کارت خود را وارد میکند، خاکستر درگذشته توسط تسمه نقالهای از مخزنی زیرزمینی به اتاق مخصیصی ارسال میشود. این مرکز دارای دهها هزار خمره نگهداری خاکستر اســت که نگهداری از آنها به یکی از عضای خانواده درگذشته نیازی ندارد.
دریایی از ایدههای جدید
در هنگکنگ برای زندهها به سختی جا برای زندگی پیدا میشود، چه برسد به مردهها. از این رو قبرستان با مفهوم واقعی آن عملا غیرکاربردی اســت و 90 درصد از افراد سوزانده شدن پس از مرگ را انتخاب میکنند. اما خاکسترها نیز به یک خانه نیاز دارند و رزرو کردن یک محل نگهداری در قبرستانی عمومی به سختی برنده شدن در قرعهکشی بختآزمایی اســت زیرا هزاران نفر در صف انتظار رزرو فضایی کوچک برای نگهداری از خاکسترشان حضور دارند.
از سویی دیگر هزینه یک فضای کوچک در قبرستانی خصوصی نزدیک به 100 هزار دلار خواهد بود. با توجه به سالانه 50 هزار مرگ در هنگکنگ، شهری که هشت میلیون نفر جمعیت دارد، تا سال 2023 دیگر جایی برای نگهداری از خاکسترها هم باقی نخواهد ماند.
قبرستان ابدیت شناور، کشتی اســت که از آن برای نگهداری خاکستر مردگان استفاده میشود تا از فشار کمبود فضای تدفین در این شهر بکاهد. این کشتی توسط شرکت معماری محلی به نام برد استودیو طراحی شدهاســت. درصورتی که این کشتی ساخته شود، فضای کافی برای نگهداری از خاکستر 370 هزار نفر را خواهد داشت. این کشتی از طراحی با جزئیات فرهنگی متناسب برخوردار اســت، برای مثال طراحی فنگشوی در آن رعایت شده و از باغهای بامبو برخوردار اســت. کشتی که در حوالی هنگکنگ پرسه خواهد زد،در فصلهایی که زمان بازدید از مردگان فرا میرسد، در نقاطی خاص لنگر خواهد انداخت تا افراد بتوانند وارد آن شوند.
بینهایت و فراتر از آن
خدمات فضایی الیسیوم مراسم تدفین را به کمی دورتر از حد انتظار، به مدار زمین بردهاســت. هر خانواده میتواند یک گرم از خاکستر درگذشته خود را در ازای پرداخت 1990 دلار به فضا بفرستد و در هر بار پرتاب، 100 کپسول حاوی خاکستر به مدار منتقل خواهند شد.
بنیانگذار این شرکت، توماس سیویت، مهندس سابق سیستمهای فضایی ناسا میگوید فضا تنها جایگاه فناوریهای جدید نیست،بلکه از چشماندازی زیبا برخوردار اســت که میتوان از آن برای ایجاد مراسمهای شاعرانه استفاده کرد. درحال حاضر در ژاپن داستانهایی درباره سفر انسان به فضا پس از مرگ وجود دارد و 50 درصد از مشتریان شرکتهای آمریکایی نیز ژاپنی هستند.
اولین پرتاب راکت این شرکت در سال 2015 در هاوایی انجام گرفت و پرتاب دیگری نیز پیش از پایان سال 2016 انجام خواهدشد. خانوادهها میتوانند با استفاده از یک اپلیکیشن کپسولهایی که در مدار شناور شدهاند را دنبال کنند و حتی با کمک یک دوربین شکاری مهمولی آنها را ببینند.
5454
این دستگاه که "کانوتوری"(به معنی لکلک در زبان ژاپنی) نام دارد، روز جمعه ساعت 13:27 دقیقه به وقت گرینویچ بر روی یک موشک H-IIB از مرکز فضایی تانگاشیما به ایستگاه فضایی بینالمللی پرتاب شد و 15 دقیقه بعد با موفقیت از فضاپیما جدا شد.
این سیستم که با کمک یک شرکت سازنده تورهای ماهیگیری طراحی شده، حاوی رشتههای آلومینیومی و سیمکشی فولادی با هدف کاستن از سرعت زبالهها و خارج کردن آنها از مدار است.
دانشمندان سازمان اکتشافات هوافضای ژاپن یک کمند الکترودینامیکی طراحی کردهاند که زبالههای فضایی را از مدار زمین بیرون کشیده و چندین تن ضایعات از جمله تجهیزات متروکه فضایی را راهی جو زمین کرده تا در آنجا بسوزند.
تخمین زده میشود که بیش از 50 سال فعالیت فضایی انسان از زمانی که روسیه ماهواره اسپوتنیک را در سال ۱۹۵۷ در مدار قرار داد، باعث تولید بیش از ۱۰۰ میلیون قطعه زباله در مدار زمین شده باشد که شامل تجهیزات متروکه ماهوارههای کهنه، ابزارها و قطعات موشک هاست. برخورد ماهوارهها و آزمایش سلاحهای ضدماهوارهای این مشکل را بدتر کرده است.
بسیاری از این اجسام با سرعت بالا در حدود ۲۸ هزار کیلومتر در ساعت در مدار زمین گردش میکنند و ممکن است برای فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی یا شبکه ارتباطات راه دور در مدار زمین تهدیدآمیز باشند.
فضاپیمای ژاپن در مسیر خود به ایستگاه فضایی همچنین تدارکاتی از جمله باتری و آب آشامیدنی را نیز برای فضانوردان حاضر در آزمایشگاه مدارگرد حمل میکند.
۵۴۵۴