هتلی که حدودا یک کیلومتر درازا دارد و با سرعتی اندک روی آبهای آزاد شناور میشود. این هتل که فرمی شبیه به ستون فقرات انسان دارد، ایده یک مهندس ایتالیایی است که امید دارد، آینده صنعت گردشگری را تغییر دهد.
محققان موسسه MIT در گام اول طراحی صفحات شناور خورشیدی و میزان حرارت گرمایی خورشید در یک مربع را محاسبه کردند. در این بررسی مشخص شد که در بهترین شرایط آبوهوا و با آسمان صاف انرژی خورشیدی در واحد یک متر مربع به 1000 وات میرسد.
نیروگاههای خورشیدی رایج نیاز به سرمایهگذاری بسیاری در بخش طراحی، تامین مصالح و نگهداری دارند چرا که آینهها باید به طور پیوسته تمیز شوند و همچنین نصب تجهیزات تنظیم پیوسته آینهها در مقابل خورشید هزینه ساخت را دو چندان میکند بنابر این شرکتهای دولتی و بخش خصوصی تمایلی به سرمایهگذاری در این حوزه ندارند.
صفحات شناور در دریا که توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست تولید شده قادر به تامین حرارت برای جوشیدن آب در نور طبیعی خورشید هستند، بنابر این جریان بخار حاصل از جوشش آب در مجموعه صفحات صرف تولید برق میشود.
جورج نی، مهندس مکانیک از موسسه MIT عنوان کرد: تولید صفحات خورشیدی جدید اولین گام در اقتصادی کردن این فناوری با هزینه راهاندازی کم و نیاز به نگهداری پایین است.
وی در ادامه افزود: قسمت میانی صفحات خورشیدی شناور از لایه نازک مس در میان ترکیب مواد سرامیکی ساخته شده تا با کارایی بسیار بالا حرارت انرژی خورشید را جذب و به آب منتقل کند. همچنین لایه پایینی صفحات خورشیدی برای کمک به شناور ماندن از فوم بسیار سبک ساخته شده است.
محققان به منظور جذب بیشتر سرمایهگذاران برای تولید صفحات جدید خورشیدی از ارزانترین مواد موجود در بازار استفاده کردهاند بهطوری که هزینه ساخت یک متر مربع از این صفحات تقریبا به 6 دلار رسیده و این در حالی است که برای ساخت نیروگاه حرارتی- خورشیدی معمولی که نور خورشید را متمرکز و منعکس میکند حداقل 200 دلار در متر مربع سرمایه اولیه لازم است.
5454
جام جم سرا به نقل از ایسنا: پروژه جدید این دانشمندان با ایده مشابه تحقیقات پیشین اما برای درمان مردمک چشم است. در این پژوهش، دانشمندان از ربات حلزونی بسیار ریز وکوچکی که بدون چشم مسلح دیده نمیشود، استفاده کردهاند.
این ربات برای حرکت به سمت هدف نیازی به نیروی باتری ندارد. محققان معتقدند در آینده این دستگاه جدید به عنوان وسیلهای پزشکی در درمان بسیاری از بیماریها مورد استفاده قرار گیرد. اطلاعات بیشتر در این مورد در نشریه Nature منتشر شده است.
کوکا : هنگام افت درجه حرارت در طول ماه های زمستان، پایتخت کشور روسیه، مسکو گاهی اوقات با یک مه غلیظ پوشانده می شود و آسمان خراش های این شهر به نظر در میان ابرها شناور می شوند.
عکاس خلاق روسی دیمیتری کیستوپروداو این عکس های هوایی خیره کننده را از غروب مه آلود شهر مسکو در فصل زمستان گرفته است.
در میان این عکس ها مجموعه ای از ساختمان های معروف مسکو از جمله مرکز تجارت بین المللی مسکو و تیریومف پالاس (بلندترین ساختمان آپارتمانی در اروپا) نیز دیده می شوند. این عکس ها کنتراست بسیار زیبایی را از ساختمان های استوار شهر و طبیعت ایجاد کرده اند.
هتلی که حدودا یک کیلومتر درازا دارد و با سرعتی اندک روی آبهای آزاد شناور میشود. این هتل که فرمی شبیه به ستون فقرات انسان دارد، ایده یک مهندس ایتالیایی است که امید دارد، آینده صنعت گردشگری را تغییر دهد.
دبی که به طراحی و ساخت پروژههای عظیم شهرت دارد، این بار دست به ساخت ویلای شناور و طراحی ویلا بر روی آب زده است.
پلهای شناور (The Floating Piers) از ٢٠٠هزار مکعب پلاستیکی (پلیاتیلن) ساخته شده که تقریباً همسطح آب قرار میگیرند.
کریستو، هنرمندی که در سی سال اخیر با “بستهبندی” آثار معماری و بناهای تاریخی شهرت جهانی یافت و پرسشهای زیادی را پیرامون معنای هنر خود برانگیخت، اینک پس از چند سال انزوا با کار بزرگ دیگری باز میگردد. اثر تازۀ او مجموعه پلهای شناوری است که روی دریاچهای در شمال ایتالیا ساخته شده است.
کریستو میخواهد با اثر جدید خود تجربه یا حس راه رفتن روی آب را ممکن سازد. کار تازه یا به قولی «چیدمان» او از روز شنبه ١٨ ژوئن/٢٩ خرداد در شمال ایتالیا، در سواحل دریاچۀ «ایسِئو» افتتاح میشود. تماشاگران خواهند توانست روز و شب روی این پلهای شناور که مجموعآ سه کیلومتر طول دارد آزادانه قدم بزنند.
اما گذشته از زیباییهای بصری، کریستو بر جنبۀ قابل لمس و فیزیکی اثر تأکید دارد. او میگوید: «این کار نقاشی نیست. نوعی مجسمهسازی است. باید روی آن راه بروید تا متوجه شوید. باید با جسم خود احساس کنید و بفهمید که این حس، در هوای بارانی، یا وقتی باد میآید یا زیر آفتاب، چقدر متفاوت است».
کریستو که ٨١ سال دارد میگوید: «من هیچ علاقهای به دنیای مجازی ندارم. تنها اجسام واقعی و ملموس برایم جالب است».
آثار کریستو اگر چه در نظر اول ساده میآید اما معمولاً برای اجرای آنها به دانش فنی، تکنولوژیهای پیچیده والبته بودجۀ زیاد نیاز است.
پلهای شناور (The Floating Piers) از ٢٠٠هزار مکعب پلاستیکی (پلیاتیلن) ساخته شده که تقریباً همسطح آب قرار میگیرند.
خبرنگار خبرگزاری فرانسه که توانسته پیش از گشایش رسمی، روی این اثر هنری جدید راه برود مینویسد: «قدم گذاشتن روی پلها، بخصوص پابرهنه، تجربۀ عجیبی است. پل زیر پای شما و همراه با آب موج بر میدارد. رد پاها روی زمینۀ نارنجی باقی میماند و بعد، هر قدر نور آفتاب شدت میگیرد، درخششهای طلاییرنگ بیشتر و بیشتر میشود. اما در آغاز و پایان روز و بخصوص وقتی رطوبت بیشتر میشود، پل به سرخی میزند».
بسیاری از آثار کریستو سالها در انتظار اجرا باقی ماندهاند. پلهای شناور را او در اوایل دهۀ هفتاد میلادی، برای اجرا در آرژانتین طراحی کرده بود.
دشواریهای اجرایی، فقدان تکنولوژی مورد نیاز، موانع اداری متعدد و هزینۀ زیاد باعث میشود که کریستو گاه بیش از سی سال برای اجرای کارهای خود صبر کند.
هزینۀ پلهای شناور کریستو حدود ١۵ میلیون یورو برآورد شده است. قدم زدن روی پلها رایگان خواهد بود.
کریستو معمولاً هزینه و درآمد خود را با فروش کتاب و طراحی و عکسهای آثارش تأمین میکند.
هم اینک تعداد زیادی جهانگرد برای بازدید از پلهای شناور به محل رفته و باعث شدهاند که هتلهای اطراف دریاچۀ «ایسِئو» از چند روز قبل پر شده باشد.
کریستو میگوید که هنوز دو طرح بزرگ در نوبت دارد. قرار است که یکی از آنها در آمریکا و دیگری در ابوظبی اجرا گردد.
در پاسخ به این پرسش که آیا از انتظار خسته نشده و آیا قصد بازنشستگی ندارد، کریستو از همسرش ژان-کلود نقل میکند که «هنرمندها بازنشسته نمیشوند؛ میمیرند».
این کشور در عین حال اقدام به نمایش قوی ترین هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) و موتورها جت در این نمایشگاه کرده که به گفته کارشناسان نظامی، می تواند به محلی برای قدرت نمایی چین در برابر کشورهای سازنده این گونه تجهیزات در غرب تبدیل شود.
براساس گزارش CNN، با توجه به اینکه روزانه 188000 نفر به مناطق شهری هجوم میآورند، فضا برای کارهایی مانند دفن مردهها با کاهشی چشمگیر مواجه میشود، از این رو اســت که طراحان شهری به شیوههای مدرن، کارامد و محترمانه برای دفن مردهها گرایش پیدا کردهاند.
شیوههایی مانند استفاده از تسمه نقاله در تونل مردگان یا قبرستانهای شناور و حتی قبرستانهای فضایی درحال متحول ساختن سنتهای تدفین در کشورهای آسیایی هستند. شاید مرگ اجتناب ناپذیر باشد،اما این لزوما به آن معنی نیست که غیرقابل پیشبینی نیز باشد.
مرگهای فناورانه
شاید چشمگیرترین و بزرگترین تحولات در عرصه تکنیکهای تدفین در ژاپن درحال وقوع باشد. قبرهای موروثی و قبرهای قبرستانهای شهری سالها اســت که در این کشور از نسلی به نسل دیگر منتقل میشوند. اما هزینه نگهداری یک قبر در سالهای اخیر سر به فلک کشیدهاســت. امروه یک قبر در قبرستان شناخته شده آویاما درحدود 100 هزار دلار هزینه دارد، همچنین در اختیار داشتن قبرهای کمد شکل که به نوکوتسودو شهرت دارند، در معبد بوداییها هزینهای برابر 12 هزار دلار دارد.
از سویی دیگر با افزایش خانوادههای بدون فرزند در ژاپن، اتکا بر قبرهای موروثی نیز روز به روز کاهش پیدا میکند. از این رو برای شیوههای سنتی تدفین، جایگزینهای مدرنتری ارائه شدهاســت که با زندگی مدرن ژاپنی همخوانی بیشتری دارد. این قبرستان که روریدن نام دارد، از بیرون به یک قبرستان عادی بودایی با درهایی چوبی و بامی با حاشیههای منحنی شباهت دارد.
اما با عبور از درهای الکترونیکی این قبرستان با استفاده از کارت الکترونی ویژه، منظرهای خیرهکننده از 2045 مجسمه کوچک و درخشان بودا نمایان میشود که هریک در رنگی متفاوت میدرخشند تا بازدیدکنندگان را به سوی عزیز از دست رفته خود هدایت کنند.
خریداری و نگهداری از هر قبر در این مرکز هزینهای برابر 7379 دلار دارد و هر فرد میتواند قبر را برای 30 سال نگه دارد و پس از آن بقایای بدن مرده به مکانی عمومیتر منتقل میشود تا فضا برای اجساد جدیدتر باز شود. این تکنیک جدید برای بسیاری از افراد سالخورده که فرزندی ندارند، نگرانی نگهداری از قبرشان پس از مرگ را از بین میبرد.
این قبرستان مدرن توسط معبد بودایی کوکوکوجی در توکیو اداره میشود. این قبرستان در نمای کلی به یک فضاپیما شباهت دارد و عملکرد آن به آرشیوی هوشمند برای خاکستر مردگان میماند. زمانی که بازدیدکنندهای کارت خود را وارد میکند، خاکستر درگذشته توسط تسمه نقالهای از مخزنی زیرزمینی به اتاق مخصیصی ارسال میشود. این مرکز دارای دهها هزار خمره نگهداری خاکستر اســت که نگهداری از آنها به یکی از عضای خانواده درگذشته نیازی ندارد.
دریایی از ایدههای جدید
در هنگکنگ برای زندهها به سختی جا برای زندگی پیدا میشود، چه برسد به مردهها. از این رو قبرستان با مفهوم واقعی آن عملا غیرکاربردی اســت و 90 درصد از افراد سوزانده شدن پس از مرگ را انتخاب میکنند. اما خاکسترها نیز به یک خانه نیاز دارند و رزرو کردن یک محل نگهداری در قبرستانی عمومی به سختی برنده شدن در قرعهکشی بختآزمایی اســت زیرا هزاران نفر در صف انتظار رزرو فضایی کوچک برای نگهداری از خاکسترشان حضور دارند.
از سویی دیگر هزینه یک فضای کوچک در قبرستانی خصوصی نزدیک به 100 هزار دلار خواهد بود. با توجه به سالانه 50 هزار مرگ در هنگکنگ، شهری که هشت میلیون نفر جمعیت دارد، تا سال 2023 دیگر جایی برای نگهداری از خاکسترها هم باقی نخواهد ماند.
قبرستان ابدیت شناور، کشتی اســت که از آن برای نگهداری خاکستر مردگان استفاده میشود تا از فشار کمبود فضای تدفین در این شهر بکاهد. این کشتی توسط شرکت معماری محلی به نام برد استودیو طراحی شدهاســت. درصورتی که این کشتی ساخته شود، فضای کافی برای نگهداری از خاکستر 370 هزار نفر را خواهد داشت. این کشتی از طراحی با جزئیات فرهنگی متناسب برخوردار اســت، برای مثال طراحی فنگشوی در آن رعایت شده و از باغهای بامبو برخوردار اســت. کشتی که در حوالی هنگکنگ پرسه خواهد زد،در فصلهایی که زمان بازدید از مردگان فرا میرسد، در نقاطی خاص لنگر خواهد انداخت تا افراد بتوانند وارد آن شوند.
بینهایت و فراتر از آن
خدمات فضایی الیسیوم مراسم تدفین را به کمی دورتر از حد انتظار، به مدار زمین بردهاســت. هر خانواده میتواند یک گرم از خاکستر درگذشته خود را در ازای پرداخت 1990 دلار به فضا بفرستد و در هر بار پرتاب، 100 کپسول حاوی خاکستر به مدار منتقل خواهند شد.
بنیانگذار این شرکت، توماس سیویت، مهندس سابق سیستمهای فضایی ناسا میگوید فضا تنها جایگاه فناوریهای جدید نیست،بلکه از چشماندازی زیبا برخوردار اســت که میتوان از آن برای ایجاد مراسمهای شاعرانه استفاده کرد. درحال حاضر در ژاپن داستانهایی درباره سفر انسان به فضا پس از مرگ وجود دارد و 50 درصد از مشتریان شرکتهای آمریکایی نیز ژاپنی هستند.
اولین پرتاب راکت این شرکت در سال 2015 در هاوایی انجام گرفت و پرتاب دیگری نیز پیش از پایان سال 2016 انجام خواهدشد. خانوادهها میتوانند با استفاده از یک اپلیکیشن کپسولهایی که در مدار شناور شدهاند را دنبال کنند و حتی با کمک یک دوربین شکاری مهمولی آنها را ببینند.
5454
برترین ها: 25 سال پیش هنرمندان «کاترین کینگ» و «وین آدامز» به این نتیجه رسیدند که درآمد کافی برای پرداخت هزینه املاک ندارند بنابراین یک تصمیم جالب و اساسی گرفتند. آن ها یک جزیره ساختند!
خانه آن ها در ساحل جزیره ونکوور قرار دارد و حدود 45 دقیقه با قایق تا نزدیک ترین شهر فاصله دارد. این جزیره کاملا قابل تحرک از 12 بخش متصل به هم تشکیل شده اسـت که شامل چهار گلخانه، بخش های زندگی، یک آشپزخانه، کارگاه، گالری هنری، یک فانوس دریایی و حتی یک سالن رقص می شود.
آدامز تخمین می زند که این ساختار حدود 500 تن وزن داشته باشد و می گوید همه چیز با یک اره دستی و چکش، بدون کمک ابزارهای برقی ساخته شده اسـت. در تصاویر زیر می توانید نگاهی اجمالی به جزیره شخصی آن ها بیندازید.
70 در صد از سطح کره زمین را آب ها دربرگرفته اند. آب ها دیگر جایی برای زیستن حیوانات و گیاهان دریایی نیستند، زیرا انسان ها آموخته اند تا در میان امواج ناآرام و خروشان دریا، خانه های خود را بنا کنند. بسیاری از این خانه ها بر روی آب ها شناورند و...
1 . این خانه the ocean بر روی رودخانه تایمز لندن و در سال ٢٠١٠ ساخته شده اسـت. سه اتاق خواب، یک حمام، آشپزخانه، یک محوطه خارجی برای صرف غذا، استخر از جمله امکانات این خانه شناور روی آب اسـت.
2ـ خانه شناور بر روی آب the overblue vessel؛ این خانه که به شکل یک قایق پیشرفته ساخته شده، سرعت بالایی دارد و در عین حال می تواند مانند یک قایق بادبانی، آرام و آهسته بر روی آب شناور شود.
3ـ این خانه زیبا the fennel نام دارد و بر روی نهر پورتلند ساخته شده اسـت و قابلیت شناور شدن ندارد؛ با وجود این، منظره زیبای آن آرامش را به ساکنین خانه هدیه می دهد.
4 ـ خانه Traumfanger در هامبورگ آلمان واقع شده اسـت؛ ساختمانی برای زندگی چهار خانواده با ۱۰ اتاق خواب، ۲ استخر و محوطه داخلی و خارجی برای بازی کودکان.
5 ـ این خانه به دلیل معماری مدرن شیشه ای بسیار مورد توجه قرار گرفته اسـت؛ port x در جمهوری چک قرار دارد و فضای شیشه ای باعث شده تا ساکنان خود را همواره در آغوش آب ها احساس کنند و زیباترین مناظر طبیعت را هر روز به چشم ببینند.