دانش > نجوم - یک سفینه باری بدون سرنشین روسیه دقایقی پس از پرتاب به سوی ایستگاه فضایی بین المللی سقوط کرده است.
به گزارش بیبیسی،زمان فضایی روسیه میگوید که این سفینه عصر پنجشنبه (یکم دسامبر) به دلیل نامعلومی بر فراز سیبری دچار نقص فنی و در ارتفاع ۱۹۰ کیلومتری از سطح زمین منفجر شد.
به گفته مقامات روس، بخش اعظم سفینه در آتش سوخته اما قطعاتی از آن در ناحیهای عاری از سکنه افتاده است.
سفینه ساعت هشت و ۵۱ دقیقه شب به وقت محلی از مرکز فضایی روسیه در بایکونور قزاقستان به فضا پرتاب شد.
ماموریت سفینه حمل دو و نیم تن سوخت، آب، غذا و مواد دیگر برای ایستگاه فضایی بین المللی بود.
این سومین بار در ظرف دو سال اخیر است که یک سفینه روسیه سقوط میکند.
در ماه مه سال ۲۰۱۵ نیز یک سفینه باری روسیه در اقیانوس آرام سقوط کرده بود.
در حال حاضر سه فضانورد روس، دو آمریکایی و یک فضانورد به نمایندگی از طرف اتحادیه اروپا در این ایستگاه فعالیت دارند.
روسیه میگویند سانحه روز پنجشنبه فعالیت ایستگاه بین المللی فضایی را مختل نمیکند.
5454
قرار است تا سال 2019 میلادی تراشه های ساخت شرکت اینتل به عنوان مغز متفکر خودروهای بدون سرنشین محصول مشترک شرکت Delphi Automotive Plc و Mobileye مورد استفاده قرار گیرند.
شرکت خودروسازی مازراتی از آمادهسازی نخستین خودروی برقی خود تا سال 2020 خبر داد.
یکی از مقامات این شرکت در گفتگو با مجله خودرویی Just Auto اعلام کرد که مازراتی قصد دارد نسخه برقی خودروی مفهومی دو سرنشین آلفیری را بسازد که نخستین بار در نمایشگاه خودروی ژنو در سال 2014 رونمایی شده بود.
آلفیری که با موتور V شکل شش سیلندر تولید خواهد شد، به عنوان رقیبی برای پورشه 911 طراحی شده اما اندازه بزرگتری خواهد داشت.
به گفته مازراتی، نسخه بنزینی این خودرو تا سال 2019 به فروش گذاشته خواهد شد. پیش از این قرار بود آلفیری تا سال 2016 وارد بازار شود.
قبلا قرار بود این خودرو به یک موتور V شکل هشت سیلندر مجهز شود، اما مازراتی تصمیم گرفت موتور کوچکتری استفاده کند تا پاسخگوی الزامات محیط زیست باشد.
جزئیات بیشتری در مورد عملکرد یا قیمت نسخه برقی آلفیری ارائه نشده است.
آکرانوپلان پرنده دریایی است که با بهرهگیری از اثر متقابل سطح با فاصله کمی از سطح آب و با سرعت بالا به پرواز درمیآید و روی بالشتکی از هوا بر فراز آب میخزد.
این نشریه با چاپ تصویری از این پرنده دریایی بدون سرنشین با استناد به گزارش یکی از رسانه های ایرانی نوشت: نیروی دریایی سپاه پاسداران ایران میتواند با نصب سامانههای دید در شب در این پرنده دریایی تجسسی،رزمی در محیطهای با رطوبت بالا نیز عملیات داشته باشد.
بر اساس این گزارش، برد این پهپاد 1000 کیلومتر بوده و قادر است از 50 سانتیمتری سطح دریا تا ارتفاع 3000 پایی اوج گیرد و بیشینه سرعت آن نیز 200 کیلومتر در ساعت است.
در تصویر به نمایش در آمده از قایق پرنده بدون سرنشین جدید ایران میتوان سطح آیرودینامیکی بین بالها و بدنه پهپاد را ملاحظه کرد. برخی از این قایقهای پرنده پهپادی حتی قادر به عملیاتی کلاسیک چون جنگندهها هستند.
جینز دیفنس نوشت: ایران اینک تجربه ساخت قایقهای پرنده را دارد و تاکنون قایقهای پرنده «باور –1» و «باور -2» یک و دو سرنشینه را ساخته است.
آکرانوپلان از تسلیحات نامتعارف شوروی سابق در جنگ سرد بود و برای نخستین بار بطور گسترده در نیروی دریایی شوروی بکار گرفته شد و از اسرار مهم نظامی به شمار میرفت، بطوریکه سرویسهای اطلاعاتی آمریکا مدتها در مورد ماهیت این ماشینهای غولآسا سردرگم بودند.
آکرانوپلانها در مقایسه با هواپیماهایی که در ارتفاع پایین پرواز میکنند سوخت کمتری مصرف میکنند و با توجه به نزدیکی به سطح آب در مقایسه با هواپیما دارای ایمنی بیشتری است.
آکرانوپلانهای نظامی دارای ویژگیهای مهم دیگری در مقایسه با کشتیها و هواپیماهای نظامی هستند و به دلیل پرواز در ارتفاع پایین، نه تنها از دید رادارها پنهان هستند، بلکه شنودهای زیر آبی نیز حرکت آنها را ثبت نمیکنند. همچنین به علت خزیدن بالای سطح آب، آکرانوپلانها از گزند مینهای دریایی نیز در امانند.
چندی قبل نیز «ژورنال ارتش آمریکا» در جدیدترین شماره خود به موفقیت صنایع دفاعی ایران به ساخت سامانههای راداری اشاره کرد و نوشت: ارتش ایران با توجه به الزامات عملیاتی در صدد رفع نیازهای آینده و توانایی در دفاع از شهرها و نبردهای زمینی برآمده است.
بر این اساس، در حالیکه ایران راهبرد نبرد نامتقارن را در دریا و زمین اتخاذ کرده، اما با این وجود دفاع هوایی همواره نقطه ضعف این کشور بوده است و مقامهای ایرانی اخیرا نگرانیهایی را در زمینه عملیات پهپادهای بیگانه اعلام داشتند.
این ژورنال در ادامه با اشاره به سخنان «عبدالله رشادی» فرمانده پدافند هوایی شمال شرقی ایران (در امتداد مرزهای ترکمنستان و افغانستان) که از ارتقاء سامانه های دفاع هوایی و پاسخ گویی به متجاوزان در کمتر از یک دقیقه خبر داده بود نوشت: اینک مقامهای ارشد نظامی ایران از سامانه راداری «نذیر» و حراست از آسمان کشورشان به ویژه در آبهای جنوب کشور خبر میدهند.
ژنرال «فرزاد اسماعیلی» فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء نیز گفته است که با سامانه راداری نذیر هیچ پرنده رادار گریزی قادر به ورود به آسمان ایران بدون اجازه نیست.
اسماعیلی گفت که رادار نذیر به راحتی میتواند موشکهای بالستیک، کروز و از همه مهمتر هواپیماهای رادار گریز را نیز شناسایی و رهگیری کند.
رادار برد بلند و کاملا بومی نذیر یک سامانه راداری با دقت بسیار بالا در تفکیک است که توانایی آشکارسازی و شناسایی اهداف با سطح مقطع راداری پایین را دارد و در برابر موشکهای ضد رادار مقاوم است و میتواند اهداف را در برد بیش از 800 کیلومتر و با ارتفاع 100 هزار پا شناسایی کند.
ژورنال ارتش آمریکا در خاتمه عنوان داشت: تلاش ایران در ارتقاء و بروز رسانی دفاع هوایی و توسعه و بهبود توانمندیهای بومی و ساخت پهپادها مبین امیدواری در از بین بردن یکی از آسیب پذیرترین نقاط این کشور است و حتی فرمانده کل قوای ایران نیز اخیرا اشاره نموده که در این زمینه خواهان راهبردهای نظامی گستردهتر است.
این کشور در عین حال اقدام به نمایش قوی ترین هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) و موتورها جت در این نمایشگاه کرده که به گفته کارشناسان نظامی، می تواند به محلی برای قدرت نمایی چین در برابر کشورهای سازنده این گونه تجهیزات در غرب تبدیل شود.
وب سایت تک شات: نیروی دریایی آمریکا مجوز بکارگیری زیردریایی های بدون سرنشین در همه ناوشکن های این کشور را صادر کرده است. این زیردریایی های بدون سرنشین از انرزی امواج دریا برای حرکت در زیر آب استفاده می کنند. نیروی دریایی آمریکا قصد دارد از این زیردریایی های کوچک برای شناسایی زیردریایی های دشمن استفاده کند.
این زیردریایی پس از ورود به دریا آب را وارد دماغه خود کرده و به این ترتیب به زیر آب می رود. انرژی این زیردریایی توسط یک باتری تامین می شود که قادر است به منظور تغییر مرکز گرانش خود، در قسمت های مختلف بدنه زیردریایی جابجا شود. پس از رسیدن به عمق 150 تا 180 متری دریا، آب از بدنه زیردریایی به بیرون هدایت می شود و در پی آن، بالا می آید. پس از رسیدن به سطح دریا، اطلاعات گردآوری شده توسط آن به ایستگاه مستقر روی ناوشکن منتقل شده و پس از دریافت دستورات جدید، دوباره به عمق دریا می رود.
کاربرد این وسیله، شناسایی زیردریایی های متخاصم است. این زیردریایی فاقد موتور است، در نتیجه قابل شناسایی نخواهد بود و به کمک سیستم صوتی انفعالی اش، می تواند در مجاورت زیردریایی های دشمن به جمع آوری اطلاعات بپردازد و پس از شناسایی موقعیت دشمن، به سطح آب آمده و به ناوشکن هشدار بدهد.
نیروی دریایی آمریکا در دوران جنگ سرد نیز از سیستمی مشابه، البته نه تا این حد پیشرفته، برای شناسایی زیردریایی های شوروی استفاده می کرد.
خبرگزاری آریا-فضانوردان چینی راهی فضا شدند.
به گزارش خبرگزاری آریا،چین یک فضاپیمای سرنشین دار خود را با دو فضانورد راهی فضا کرد تا به آزمایشگاه فضایی این کشور که به تازگی پرتاب شد، ملحق شوند.
قرار است دو فضانورد یاد شده به مدت یک ماه در این آزمایشگاه مستقر شوند.
این فضاپیما که موسوم به «شن جو - 11» است از مرکز پرتاب «جیو چوان» به فضا پرتاب شد.
دانشمندان هوافضای چینی می گویند با پرتاب این فضاپیما، فصل نوینی از اکتشافات فضایی این کشور را آغاز کردند.
نخستین برنامه فضایی با سرنشین چین در سال 2003 انجام شد.
به گزارش خبرآنلاین،وزارت دفاع روسیه گفته است تکههای هواپیمای توپولوف ۱۵۴ وزارت دفاع روسیه در عمق ۵۰ تا ۷۰ متری در دریای سیاه در فاصله یک و نیم کیلومتری ساحل سوچی پیدا شده است.
ایگور کاناشنکوف، سخنگوی وزارت دفاع روسیه گفته است که اعضای گروه مشهور موسیقی الکساندروف و ۹ خبرنگار در میان سرنشینان این هواپیما بودهاند. این توپولف ۱۵۴ این هواپیما ۲۰ دقیقه پس از برخاستن از فرودگاه آدلر در سوچی در ساعت ۵:۲۰ صبح به وقت محلی (۲:۲۰ به وقت گرینویچ) از صفحه رادار محو شد.
توپولف-۱۵۴ هواپیمایی میانبرد و ساخت شرکت توپولف در کشور روسیه است که نخستین بار در ۴ اکتبر ۱۹۶۸ به پرواز در آمد. این هواپیما قابل مقایسه با بویینگ ۷۲۷ است اما مصرف سوخت بیشتر و اندازه کابین کمتری دارد.
توپولف ۱۵۴ هواپیمای مسافربری مناسب برای مسیرهای متوسط هوایی که در پروازهای داخلی روسیه و سایر کشورهای شوروی سابق، همچنین تا اندازهای در اروپای شرقی به کار خود ادامه میدهد. استفاده از این نوع هواپیما از سال ۲۰۱۱ در ایران متوقف شدهاست.توپولف ۱۵۴ مدل توسعه یافتهای از هواپیماهای توپولف ۱۰۴ (Tu - ۱۰۴)، آنتونف ۱۰ (An - ۱۰) و ایلوشین ۱۸ (ll-۱۸) است. معیار طراحی در توسعه این سه هواپیما تا اندازهای متفاوت بود که شامل، قابلیت پرواز در فرودگاههای کوچک و پرواز در ارتفاع بالا میباشد. برای دستیابی به این اهداف در طراحی توپولف ۱۵۴ از سه موتور Kuznetsov NK-8 که قابلیت پرواز بهتر را میدادند استفاده شد، همچنین این موتورها نسبت مناسبی را از نیروی جلوبرنده به وزن ایجاد میکردند. اولین پرواز توپولف ۱۵۴ در چهارم اکتبر ۱۹۶۸ انجام شد و اولین محصول آزمایشی آن در سال ۱۹۷۱ برای شرکت ایرفلوت (Aeroflot) ساخته شد و در سال ۱۹۷۲ (Feb ۱۹۷۲) سرویس دهی آن به صورت رسمی به شرکتهای هواپیمائی آغاز شد.
محصول کنونی Tu-۱۵۴M میباشد که اولین پرواز خود را در سال ۱۹۸۲ انجام داد. تولید این هواپیما تحولی بزرگتر در عرصه ساخت هواپیماهای توپولف به حساب میآمد که با موتورهای قابل اطمینان Soloviev نسبت به نمونههای قبلی بسیار اقتصادی تر و سریعتر بود.هواپیمای توپولف با سه موتور Kuznetsov NK-8 برای مدلهای Tu-۱۵۴، Tu-۱۵۴A و Tu-۱۵۴B و همچنین سه موتور Soloviev D-۳۰KU در مدل Tu-۱۵۴M با وزن هواپیمای خالی عملیاتی شده ۴۳۵۰۰ کیلوگرم در مدل Tu-۱۵۴ عادی و ۵۵۳۰۰ کیلوگرم در مدل Tu-۱۵۴M قابلیت پرواز تا حداکثر سرعت ۹۷۵ کیلومتر بر ساعت (حالت اقتصادی تر آن ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت تعیین شدهاست) و طی مسافت (برد پروازی) ۳۹۰۰ کیلومتر را داراست.
نزدیک به ۹۰۰ هواپیمای توپولف در مدلهای گوناگون ساخته شده که از این تعداد ۳۲۵ فروند آن مدل Tu-۱۵۴M است.
حوادث توپولف ۱۵۴ در ایران
در تاریخ ۵ بهمن ۱۳۸۸ (۲۵ ژانویه ۲۰۱۰) یک هواپیما توپولوف ۱۵۴ با ۱۵۷ مسافر و ۱۳ خدمه متعلق به هواپیمایی تابان در فرودگاه شهید هاشمی نژاد مشهد فرود آمد ولی دچار آتش سوزی شد. داخل هواپیما و موتورها به کل سوخته و بال سمت راست و دم و چرخ هواپیما به علت این آتش سوزی جدا شدهاند. این حادثه ۴۲ مصدوم داشته و کسی در آن کشته نشد.
در ظهر روز چهارشنبه ۲۴ تیر ۱۳۸۸ نیز یک فروند هواپیمای مسافربری از نوع توپولف تی یو-۱۵۴ متعلق به شرکت هواپیمایی کاسپین که عازم ارمنستان بود دقایقی پس از بلند شدن از فرودگاه امام خمینی تهران در در ۱۲ کیلومتری جنوب قزوین بین منطقه فارسیان و جنت آباد در بخش مرکزی قزوین سقوط کرد که منجر به کشته شدن تمامی ۱۶۹ سرنشین (مسافر و خدمه) این هواپیما شد.
۱۰ شهریور ۱۳۸۵ (۱ سپتامبر ۲۰۰۶): سقوط هواپیمای توپولف تی یو-۱۵۴ شرکت ایران ایرتور در فرودگاه مشهد. این هواپیما در مسیر بندرعباس-مشهد در حال حرکت بود. این هواپیما حامل ۱۴۸ مسافر بود. در این حادثه ۲۸ نفر کشته و ۵۰ نفر زخمی شدند.
۲۳ بهمن ۱۳۸۰ (۱۲ فوریه ۲۰۰۲): هواپیمای توپولف تی یو-۱۵۴ شرکت ایران ایرتور در نزدیکی خرمآباد بدلیل شرایط نامساعد جوی با کوه برخورد کرد و ۱۱۹ نفر کشته شدند.
۱۹ بهمن ۱۳۷۱ (۸ فوریه ۱۹۹۳): هواپیمای توپولف تی یو-۱۵۴ شرکت ایران ایرتور با یک هواپیمای سوخو-۲۴ متعلق به نیروی هوایی ارتش در نزدیکی تهران تصادف کرد. در این حادثه ۱۳۴ نفر کشته شدند.
تابستان سال ۱۳۸۸ هم یک هواپیمای توپولف متعلق به خطوط هوایی کاسپین در مسیر حرکت به سمت ارمنستان در شمال ایران سقوط کرد و تمام ۱۶۸ مسافر و خدمه آن کشته شدند.
در سال ۱۳۸۵، چرخ هواپیمای توپولف ۱۵۴ متعلق به خطوط هوایی ایران ایرتور پس از فرود در فرودگاه مشهد ترکید که به انحراف و آتش گرفتن هواپیما منجر شد. در این حادثه دست کم ۲۸ نفر کشته و ۶۹ نفر هم مصدوم یا دچار سوختگی شدند.
حوادث توپولف ۱۵۴ در کشورهای جهان
در روز ۲۱ فروردین ۱۳۸۹( ۱۰ آوریل ۲۰۱۱) هواپیمای توپولف ۱۵۴ دولت لهستان که حامل رییس جمهور این کشور بود در نزدیکی فرودگاه شهر سمولینسک در غرب روسیه سقوط کرد. در این حادثه کلیه ۱۳۲ سرنشین هواپیما از جمله لخ کاچنیسکی، رئیسجمهور لهستان، همسر رییس جمهور، معاون پارلمان، معاون وزارت خارجه، رئیس ستاد ارتش و گروهی از نمایندگان پارلمان لهستان جان خود را از دست دادهاند.
در سال ۲۰۰۶ یک هواپیمای مسافربری توپولف با ۱۷۰ مسافر در شرق اوکراین سقوط کرد.
در حادثهای دیگر در تابستان سال ۲۰۰۲ ، ۷۱ مسافر که بیشتر آنها کودک بودند، کشته شدند. توپولف حامل این کودکان در مسیر حرکت از روسیه به سمت اسپانیا در آسمان جنوب آلمان، با یک هواپیمای باری بوئینگ ۷۵۷ برخورد کرد.
در سال ۲۰۰۱ هم دست کم دو حادثه برای هواپیماهای توپولف رخ داد؛ روز چهارم اکتبر سال ۲۰۰۱ (میلادی)، هواپیمای متعلق به خطوط هوایی سیبر روسیه که از تل آویو به سمت نووسبرسک سیبری میرفت، در میانه راه منفجر شد و تمام ۷۸ مسافر و خدمه آن کشته شدند.
روز سوم ژوئیه هم یک "توپولف ۱۵۴" در مسیر حرکت از اکاترینبورگ در کوههای اورال به سمت بندر ولادیوستوک روسیه، در نزدیکی شهر ارکوتسک سقوط کرد که باعث مرگ ۱۳۳ مسافر و ۱۰ نفر خدمه آن شد.
مشخصات فنی توپولف ۱۵۴
حداکثر تحمل وزن توپولف ۱۵۴ عادی: ۹۰۰۰۰ کیلوگرم
حداکثر تحمل وزن توپولف ۱۵۴ ام: ۱۰۰۰۰۰ کیلوگرم
فاصله دوسر بالها: ۳۷/۵۵ متر
مساحت سطح بالها: ۲۰۱/۵ مترمربع
طول هواپیما: ۴۷/۹ متر
ارتفاع: ۱۱/۴ متر
قابلیت حمل مسافر: ۱۵۸ تا ۱۶۴ مسافر در مدلهای Tu-۱۵۴، Tu-۱۵۴A، Tu-۱۵۴B و ۱۸۰ مسافر در مدل Tu-۱۵۴M
۵۴۵۴
خبرگزاری آریا-فضانوردان چینی راهی فضا شدند.
به گزارش خبرگزاری آریا،چین یک فضاپیمای سرنشین دار خود را با دو فضانورد راهی فضا کرد تا به آزمایشگاه فضایی این کشور که به تازگی پرتاب شد، ملحق شوند.
قرار است دو فضانورد یاد شده به مدت یک ماه در این آزمایشگاه مستقر شوند.
این فضاپیما که موسوم به «شن جو - 11» است از مرکز پرتاب «جیو چوان» به فضا پرتاب شد.
دانشمندان هوافضای چینی می گویند با پرتاب این فضاپیما، فصل نوینی از اکتشافات فضایی این کشور را آغاز کردند.
نخستین برنامه فضایی با سرنشین چین در سال 2003 انجام شد.
به گزارش خبرآنلاین،وزارت دفاع روسیه گفته است تکههای هواپیمای توپولوف ۱۵۴ وزارت دفاع روسیه در عمق ۵۰ تا ۷۰ متری در دریای سیاه در فاصله یک و نیم کیلومتری ساحل سوچی پیدا شده است.
ایگور کاناشنکوف، سخنگوی وزارت دفاع روسیه گفته است که اعضای گروه مشهور موسیقی الکساندروف و ۹ خبرنگار در میان سرنشینان این هواپیما بودهاند. این توپولف ۱۵۴ این هواپیما ۲۰ دقیقه پس از برخاستن از فرودگاه آدلر در سوچی در ساعت ۵:۲۰ صبح به وقت محلی (۲:۲۰ به وقت گرینویچ) از صفحه رادار محو شد.
توپولف-۱۵۴ هواپیمایی میانبرد و ساخت شرکت توپولف در کشور روسیه است که نخستین بار در ۴ اکتبر ۱۹۶۸ به پرواز در آمد. این هواپیما قابل مقایسه با بویینگ ۷۲۷ است اما مصرف سوخت بیشتر و اندازه کابین کمتری دارد.
توپولف ۱۵۴ هواپیمای مسافربری مناسب برای مسیرهای متوسط هوایی که در پروازهای داخلی روسیه و سایر کشورهای شوروی سابق، همچنین تا اندازهای در اروپای شرقی به کار خود ادامه میدهد. استفاده از این نوع هواپیما از سال ۲۰۱۱ در ایران متوقف شدهاست.توپولف ۱۵۴ مدل توسعه یافتهای از هواپیماهای توپولف ۱۰۴ (Tu - ۱۰۴)، آنتونف ۱۰ (An - ۱۰) و ایلوشین ۱۸ (ll-۱۸) است. معیار طراحی در توسعه این سه هواپیما تا اندازهای متفاوت بود که شامل، قابلیت پرواز در فرودگاههای کوچک و پرواز در ارتفاع بالا میباشد. برای دستیابی به این اهداف در طراحی توپولف ۱۵۴ از سه موتور Kuznetsov NK-8 که قابلیت پرواز بهتر را میدادند استفاده شد، همچنین این موتورها نسبت مناسبی را از نیروی جلوبرنده به وزن ایجاد میکردند. اولین پرواز توپولف ۱۵۴ در چهارم اکتبر ۱۹۶۸ انجام شد و اولین محصول آزمایشی آن در سال ۱۹۷۱ برای شرکت ایرفلوت (Aeroflot) ساخته شد و در سال ۱۹۷۲ (Feb ۱۹۷۲) سرویس دهی آن به صورت رسمی به شرکتهای هواپیمائی آغاز شد.
محصول کنونی Tu-۱۵۴M میباشد که اولین پرواز خود را در سال ۱۹۸۲ انجام داد. تولید این هواپیما تحولی بزرگتر در عرصه ساخت هواپیماهای توپولف به حساب میآمد که با موتورهای قابل اطمینان Soloviev نسبت به نمونههای قبلی بسیار اقتصادی تر و سریعتر بود.هواپیمای توپولف با سه موتور Kuznetsov NK-8 برای مدلهای Tu-۱۵۴، Tu-۱۵۴A و Tu-۱۵۴B و همچنین سه موتور Soloviev D-۳۰KU در مدل Tu-۱۵۴M با وزن هواپیمای خالی عملیاتی شده ۴۳۵۰۰ کیلوگرم در مدل Tu-۱۵۴ عادی و ۵۵۳۰۰ کیلوگرم در مدل Tu-۱۵۴M قابلیت پرواز تا حداکثر سرعت ۹۷۵ کیلومتر بر ساعت (حالت اقتصادی تر آن ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت تعیین شدهاست) و طی مسافت (برد پروازی) ۳۹۰۰ کیلومتر را داراست.
نزدیک به ۹۰۰ هواپیمای توپولف در مدلهای گوناگون ساخته شده که از این تعداد ۳۲۵ فروند آن مدل Tu-۱۵۴M است.
حوادث توپولف ۱۵۴ در ایران
در تاریخ ۵ بهمن ۱۳۸۸ (۲۵ ژانویه ۲۰۱۰) یک هواپیما توپولوف ۱۵۴ با ۱۵۷ مسافر و ۱۳ خدمه متعلق به هواپیمایی تابان در فرودگاه شهید هاشمی نژاد مشهد فرود آمد ولی دچار آتش سوزی شد. داخل هواپیما و موتورها به کل سوخته و بال سمت راست و دم و چرخ هواپیما به علت این آتش سوزی جدا شدهاند. این حادثه ۴۲ مصدوم داشته و کسی در آن کشته نشد.
در ظهر روز چهارشنبه ۲۴ تیر ۱۳۸۸ نیز یک فروند هواپیمای مسافربری از نوع توپولف تی یو-۱۵۴ متعلق به شرکت هواپیمایی کاسپین که عازم ارمنستان بود دقایقی پس از بلند شدن از فرودگاه امام خمینی تهران در در ۱۲ کیلومتری جنوب قزوین بین منطقه فارسیان و جنت آباد در بخش مرکزی قزوین سقوط کرد که منجر به کشته شدن تمامی ۱۶۹ سرنشین (مسافر و خدمه) این هواپیما شد.
۱۰ شهریور ۱۳۸۵ (۱ سپتامبر ۲۰۰۶): سقوط هواپیمای توپولف تی یو-۱۵۴ شرکت ایران ایرتور در فرودگاه مشهد. این هواپیما در مسیر بندرعباس-مشهد در حال حرکت بود. این هواپیما حامل ۱۴۸ مسافر بود. در این حادثه ۲۸ نفر کشته و ۵۰ نفر زخمی شدند.
۲۳ بهمن ۱۳۸۰ (۱۲ فوریه ۲۰۰۲): هواپیمای توپولف تی یو-۱۵۴ شرکت ایران ایرتور در نزدیکی خرمآباد بدلیل شرایط نامساعد جوی با کوه برخورد کرد و ۱۱۹ نفر کشته شدند.
۱۹ بهمن ۱۳۷۱ (۸ فوریه ۱۹۹۳): هواپیمای توپولف تی یو-۱۵۴ شرکت ایران ایرتور با یک هواپیمای سوخو-۲۴ متعلق به نیروی هوایی ارتش در نزدیکی تهران تصادف کرد. در این حادثه ۱۳۴ نفر کشته شدند.
تابستان سال ۱۳۸۸ هم یک هواپیمای توپولف متعلق به خطوط هوایی کاسپین در مسیر حرکت به سمت ارمنستان در شمال ایران سقوط کرد و تمام ۱۶۸ مسافر و خدمه آن کشته شدند.
در سال ۱۳۸۵، چرخ هواپیمای توپولف ۱۵۴ متعلق به خطوط هوایی ایران ایرتور پس از فرود در فرودگاه مشهد ترکید که به انحراف و آتش گرفتن هواپیما منجر شد. در این حادثه دست کم ۲۸ نفر کشته و ۶۹ نفر هم مصدوم یا دچار سوختگی شدند.
حوادث توپولف ۱۵۴ در کشورهای جهان
در روز ۲۱ فروردین ۱۳۸۹( ۱۰ آوریل ۲۰۱۱) هواپیمای توپولف ۱۵۴ دولت لهستان که حامل رییس جمهور این کشور بود در نزدیکی فرودگاه شهر سمولینسک در غرب روسیه سقوط کرد. در این حادثه کلیه ۱۳۲ سرنشین هواپیما از جمله لخ کاچنیسکی، رئیسجمهور لهستان، همسر رییس جمهور، معاون پارلمان، معاون وزارت خارجه، رئیس ستاد ارتش و گروهی از نمایندگان پارلمان لهستان جان خود را از دست دادهاند.
در سال ۲۰۰۶ یک هواپیمای مسافربری توپولف با ۱۷۰ مسافر در شرق اوکراین سقوط کرد.
در حادثهای دیگر در تابستان سال ۲۰۰۲ ، ۷۱ مسافر که بیشتر آنها کودک بودند، کشته شدند. توپولف حامل این کودکان در مسیر حرکت از روسیه به سمت اسپانیا در آسمان جنوب آلمان، با یک هواپیمای باری بوئینگ ۷۵۷ برخورد کرد.
در سال ۲۰۰۱ هم دست کم دو حادثه برای هواپیماهای توپولف رخ داد؛ روز چهارم اکتبر سال ۲۰۰۱ (میلادی)، هواپیمای متعلق به خطوط هوایی سیبر روسیه که از تل آویو به سمت نووسبرسک سیبری میرفت، در میانه راه منفجر شد و تمام ۷۸ مسافر و خدمه آن کشته شدند.
روز سوم ژوئیه هم یک "توپولف ۱۵۴" در مسیر حرکت از اکاترینبورگ در کوههای اورال به سمت بندر ولادیوستوک روسیه، در نزدیکی شهر ارکوتسک سقوط کرد که باعث مرگ ۱۳۳ مسافر و ۱۰ نفر خدمه آن شد.
مشخصات فنی توپولف ۱۵۴
حداکثر تحمل وزن توپولف ۱۵۴ عادی: ۹۰۰۰۰ کیلوگرم
حداکثر تحمل وزن توپولف ۱۵۴ ام: ۱۰۰۰۰۰ کیلوگرم
فاصله دوسر بالها: ۳۷/۵۵ متر
مساحت سطح بالها: ۲۰۱/۵ مترمربع
طول هواپیما: ۴۷/۹ متر
ارتفاع: ۱۱/۴ متر
قابلیت حمل مسافر: ۱۵۸ تا ۱۶۴ مسافر در مدلهای Tu-۱۵۴، Tu-۱۵۴A، Tu-۱۵۴B و ۱۸۰ مسافر در مدل Tu-۱۵۴M
۵۴۵۴