عکس مدل لباس محلی زنان بختیاری ، مدل لباس زیبای دختر بختیاری ، مدل لباس زنان محلی
نگاهی کوتاه به مد و لباس براساس زندگی اسلامی ایرانی
عدم توجه کافی به حیطه مد و لباس سبب شده است تا سودجویان به استفاده از این فرصت پرداخته و همین خلاء فرصت آفرینی سبب تصاحب بازار پوشاک و مد کشور توسط طراحان صنعت پوشاک کشورهای غربی گردیده است. غالباً جوانان و زنان به دلیل ویژگیهای خاص گرایش بیشتری به مد و لباس دارند وجود این خصیصه فرصت مغتنمی برای فعالان عرصه پوشاک و مسئولان فرهنگی کشور برای ارائه الگوهای ایرانی ـ اسلامی خلاقانه را فراهم می سازد. فرهنگ غنی و چند هزار ساله ایرانی قابلیت گرانبهایی برای طراحان مد و لباس است که می توان بوسیله آن برچالش «بحران هویت» و «هویت یابی» جوانان فائق آمد. گرچه گسترش رسانه ای و فن آوری اطلاعات فرهنگ ملی و بومی را تهدید می کند امّا استخراج و معرفی هزینه هنرمندانه ظرفیت ها و توانمندیهای زیبای فرهنگ اقوام کهن ایرانی در زمینه البسه و پوشاک و تلفیق طرحها و رنگها در تولید پوشاک می تواند این تهدید را به فرصت مبدل سازد.
امروزه مهندسی فرهنگ در لباس براساس زندگی به سبک ایرانی ـ اسلامی یک ضرورت اجتناب ناپذیر بوده و متولیان امر باید برای تثبیت هویت ایرانی از مبانی روان شناختی طیف های مختلف جامعه بهره برداری کنند و با اتخاذ روشهای مناسب و رعایت اصول فنی در جهت برند سازی لباس ایرانی اسلامی گام بردارند.
لباس و پوشاک قوم بختیاری یکی از قابلیت های در دسترس است که متولیان و طراحان مد و لباس ایرانی می توانند از آن استفاده کنند و با تلفیق الگوها و ایده پردازی مبتنی بر شاخص های هنری و فرهنگ عمومی و شئونات اسلامی البسه شیک و مناسب تولید و عرضه نمایند.
لباس مردان بختیاری:
لباس مردان بختیاری شامل کلاه نمدی، چوقا، شال و شلوار گشاد سیاه رنگ معروف به دبیت و کفشی به نام گیوه است.
۱٫ کلاه :
مردان بختیاری روی سر «kola» کلاهی از نمد می گذارند و از پشمی که از لابه لای موهای بز بوجود می آید ساخته می شود. اسناد و مدارک مربوط به قبل از جنگ جهانی اول، کلاههای استوانه ای خیلی بلند با انتهای تقریباً صاف را نشان می دهد، که بطور مستقیم روی سرگذاشته می شود. در اوایل قرن بیستم فقط کلاه سیاه وجود داشته و امروزه دو نوع کلاه وجود دارد که هم از لحاظ رنگ و هم از نظر شکل تفاوت کلی دارد. کلاه خسروی (kola-xosrawi) سیاه رنگ و به شکل استوانه است. و از ارتفاع آن به طور محسوسی کم شده است حدد (۱۲cm) این کلاه راست و در پس سر یا بر عکس در جلوی آن و به حالت کج تا آخرین حد گذاشته می شود و این آخرین حالت به رفتاری جنگی و پرخاشجویانه مربوط می شود و من باب مثال مناسب ایستادن در مقابل دوربین عکاسی است. کلاه خسروی را کلاه پادشاهی هم می گویند در دوران ساسانیان به پادشاهان (خسرو) می گفتند:
چو من زین زریّن نهم سیاه بر سر بر نهم خسروانی کلاه
«فردوسی»
۲٫ چوقا (چوخا):
نوعی بالا پوش مردانه که از نخهای نازکی که از پشم گوسفند می ریسند بافته می شود و هر چه نخ نازک تر باشد بافت چوقا زیبا تر می شود باران در چوقا نفوذ نمی کند و از شانه ها تا حدود زانوها را می پوشاند. معروف ترین چوقا چوقای «لِیوسی» است که حدود ۸۰ سال پیش زنی از اهالی لِویس دزفول نمونه ریز بافتی از چوقا را بافته که به چوقا لویسی شهرت یافت. چوقا روی دستگاههای افقی از پشم سفید طبیعی بافته می شود و دارای خطوط آبی تیره و یا مشکی است.
۳٫ شلوار دبیت :
مردان بختیاری شلوار مشکی رنگی می پوشند که از پاراچه ای به نام دبیت دوخته شده و به شلوار دبیت معروف است دمپای آن بسیار گشاد (بالای cm 50) بوده و جلوه ی ویژه ای به این لباس می دهد. اگر شلوار دبیت را با کت بپوشند از یک کمربند چرمی محکم استفاده کرده و اگر همراه چوقا پوشیده شود روی آن شال می بندند.
۴٫ کُردین (Kordin) :
بالا پوش نمدی که چوپانان می پوشند و علاوه بر گرمی زیاد، آب به درون آن نفوذ نمی کند و از نمد خیلی ضخیم با رنگ های سیاه یا قهوه ای درست شده و حفاظی عالی در مقابل سرماست.
۵٫ گیوه :
نوعی کفش که از سه قسمت رویه گیوه – کناره یا حاشیه گیوه – تخت یا کف گیوه تشکیل شده است.
رویه گیوه بافتنی که از پنبه تهیه شده و بسیار محکم و زیباست. کناره یا حاشیه گیوه. این قسمت که بین رویه و کف گیوه قرار دارد و این دو را محکم به هم پیوند می دهد از چرم ضخیم ساخته می شود. معروفترین آن گیوه ملکی است.
۱۰٫ لباس زنان بختیاری :
۱٫ لچک (lachak) :
زنان بختیاری به گیسوان خود «لچک» می بندند که از یک نوار مخملی سبز پر رنگ یا اناری ۴ سانتیمتر در ۱۲ سانتیمتر تشکیل شده روی سرو گوش را می پوشاند که به آن یک پارچه از هر نوع دوخته شده که تا پس گردن می رسد. درون نوار با این پارچه آستر دوزی شده و لبه بیرونی آن با قطعات کوچک شیشه ای (“منجق monjog ” ،”الماس نما – almas nama”) مزّین شده است که اینها روی مخمل به شکل گلهایی دوخته شده اند. در گوشه آزاد آن دو عدد بند دوخته شده که در زیر چانه به هم گره می خورد. در قدیم زنانی که از خانواده های غنی تر بودند جلو لچک را سله دوزی می کردند که جلوه زیبایی به لچک می داد و این نوع، به لچک ریالی معروف بود.
۲٫ زیر لچکی یا بُنایی :
سکه های طلا یا نقره را به هم جوش می دهند و در زیر گلو در قسمت گره خورده دو بند لچک قرار می دهند که به آن زیر لچکی یا بُنایی می گویند. (بُنایی یعنی بُن نایی – نا، یعنی گردن)
۳٫ مینا (meyna) :
روسری بلند توری یا پارچه های نازک حریر مانند به رنگهای زنده است. آنرا با وسایلی مثل سنجاق و غیره در جهت طول به پشت «لچک» می بندند به نحوی که قسمت تزئینی لچک بیرون بماند پس گوشه تور از جلو می گذرد، شانه را می پوشاند از زیر گلو رد می شود که سینه را پنهان کرده و دور صورت را قاب می کند. و در روی لچک پشت سر ثابت می شود. موهای جلو سر را تاب داده و از زیر لچک بیرون می آورند و در پشت مینا پنهان می کنند و آن موها را ترنه می نامند و با مه ره هایی با رنگ های مختلف آنرا تزئین که جلوه ای خاص و زیبایی به مینا می دهد.
۴٫ بند سوزن (سیزَن کن) :
معمولاً یکی از زیو آلاتی که به لچک و مینا افزوده می شود سیزن کن می باشد. سیزن کن ریسمان پر از مهره و زینت آلات دیگر است. که دو سر آن را به بالای دو گوش روی مینا و لچک نصب می کنند و از پشت سر می آویزند.
۵٫ دستمال :
دستمال چهارگوش، مشکی بزرگ و ابریشمی است که در واقع می توان آنرا نوعی پیشانی بند به حساب آورد چرا که زنان آنرا روی پیشانی می بندند و سپس دو سر انتهای آنرا در پشت سر به هم گره می زنند معمولاً در هنگام سوگواریها یا کار، دستمالی تیره رنگ به نام کلوت روی مینا می بندند.
۶٫ پیراهن (روپوش):
تن پوش زنان بختیاری پیراهن است که در گویش بختیاری جومه یا جوه گفته می شود. که دارای آستین بلند و مچ دار است که در قسمت پیش سینه ی چاکدار آن، سه دکمه دوخته می شود. بالا تنه و دامنش صاف و بدون چین است بلندی آن تا زیر زانو می رسد و دو طرف پایین دامن آنرا معمولاً به اندازه cm20 چاک می دهند. انتخاب رنگ آن به سن و سال دختران و زنان وابسته است.
۷٫ شلوار قری :
در گویش بختیاری “قر” یعنی پیچ و تاب است. شلوار قری در اصل دامنی است با چین های فراوان که نیم تنه ی پایین بدن را می پوشاند در گذشته از پارچه ی مخمل استفاده می شد که بسیار جذاب ولی سنگین و گران بود ولی امروزه از پارچه های سبک تر و ارزانتر استفاده می شود. به علت سنگینی شلواربه جای کش از بند یا طناب باریکی استفاده می کنند که در اصطلاح محلی به آن دم شلوار می گویند. انتخاب رنگهای شاد، جذابیت این شلوار را چند برابر می کند.
۸٫ کفش :
در گذشته زنان هم گیوه می پوشیدند ولی امروزه پوشیدن گیوه در میان زنان بختیاری دیگر معمول نیست. آنها کفش چرمی رویه دار و غالباً به رنگ مشکی می پوشند که در گویش بختیاری به آن اُرسی (orssi) می گویند.
لباس زنان بختیاری
لباس زنان ترکمن
لباس زنان کرد
بنا به اعلام شرکت تولید کننده این لباس تنها همین لباس به رنگ صورتی مانده که با قیمت ۱۰۸۵، هنوز فروش نرفته است. 
