عباس زارع نژاد مسئول روابط عمومی وزارت بهداشت گفت: احتمالا این برنامه کارگردانی شده و اصلا بیماری در کار نیست و همانطور که پیداست مانیتور اتاق عمل خاموش است و مشخص است همه در حال فیلم بازی کردن هستند و اصلا جراحی انجام نمیشود.
البته معمولاً این رویداد با یک آهنگ خارجی خاص که در پس زمینه پخش میشود همراه است. چالش مانکن با یک هشتگ در رسانههای اجتماعی توییتر و اینستاگرام استفاده میشود.
حالا چه مشکلی دارد که مثلا در خانه یا هر جای دیگر چند ثانیه همه بیحرکت باشند و یک نفر از این حالت فیلمبرداری کند؟! شاید در نگاه اول این موضوع یک تفریح و کاملا عادی به نظر برسد اما کافی است از زاویه دیگر به این موضوع نگاه کنید تا به فاجعه بار بودن آن پیببرید.
مثلا اینکه وقتی یک نفر در خیابان تصادف میکند و همه برای اینکه این واقعه را ثبت کنند چند دقیقه بی حرکت می ایستند و فیلمبرداری میکنند ان را با هشتک چالش مانکن در فضای مجازی توزیع نشر می دهند.
یا مثلا یک نفر در حال غرق شدن است و شما به جای آنکه به کمک او بروید با دوستانتان بی حرکت در حال ضبط چالش مانکن هستید. یا بدتر از آن اینکه خدایی نکرده یکی از عزیزانتان در حال مرگ است و شما به جای کمک و نجات او سرگرم چالش مانکن باشید.
فکر کردن به این موضوعات و اینکه انسان عاقل و دارای هوش دست به چنین کاری بزند نیز دور از ذهن به نظر میسرد. اینکه جان یک انسان را بخواهید یا بخواهند دستخوش و مایه یک تفریح و خنده قرار بدهند هم باعث تاسف است.
اما این موارد علیرغم باورناپذیر بودن به تازگی فیلمی در فضای مجازی منتشر شده است که به نظر میرسد در ایران و آنهم در بیمارستان و در اتاق عمل و حین انجام جراحی و عمل زایمان اتفاق افتاده است!
این فیلم اینگونه نشان میدهد که یک تیم جراحی در حین انجام سزارین در اتاق عمل اقدام به ضبط چالش مانکن کردهاند! درست زمانی که شاید ثانیه هایش برای نجات جان مادر ضروری باشد و هر لحظه ممکن است آسیبهای جبران ناپذیری را به مادر و نوزادش وارد کند.
آنطور که در فیلم معلوم است، درست وقتی که دست جراح کاملا خونی است و مشخص است در حال بخیه کردم شکم مادر است همه در اتاق زایمان ثابت میایستند و یک نفر با پخش آهنگ پس زمینه شروع به فیلمبرداری میکند. پرستاری در تصویر در حال آماده کردن آمپول برای تزریق است که معلوم نیست دیر تزریق شده آن چه بلایی به سر مادر میآورد، پزشکی در حال بخیه کردن بی حرکت و بی توجه به زمان از دست رفته به مانکن و سوژه برنامه تبدیل شده است. در پس زمینه صدای جیغ های نوزاد به گوش می رسد که یک پرستار بی توجه به این فریاد ها به فکر برپایی چالشش است.
نظارت بر خود، ضعف بزرگ نظام سلامت
طریقت درباره ضعف بزرگ و ساختاری نظام سلامت در کشور میگوید: کشور ما از لحاظ قوانین کامل است و تنها ایراد اجرا نشدن قوانین است مثلا باید بدانیم که راهنماهایی بالینی برای درمان در قانون و سیاستهای ابلاغی کشور آمده است و این قانون نیز وجود دارد که پزشک موظف است یا در بخش خصوصی یا دولتی کار کند.
وی تصریح کرد: قوانین شفاف است اما بسیار جای تعجب دارد که چرا اجرایی نمیشوند، تنها دلیل آن این است که معتبرترین و بانفوذترین قشر به عنوان ذینفع اصلی، تمام سرنوشت بهداشت جامعه را در اختیار دارند و این امکان نیز وجود ندارد که کسی نفوذ و اعتبار داشته باشد و در عین حال بخواهد برای مردم نیز فکری کند.
طریقت ادامه داد: حضرت امام میگویند استکبار بر همه چیز استعمار خود را اجرا میکند، بنده از همه نمایندگان مجلس و صاحبان نفوذ تقاضا میکنم در راستای ایجاد قانون مسائل را جدیتر پیگیری کنند.
طریقت در پاسخ به این سوال که با توجه به ضعف نظارت و نبود نظارت در ارائه خدمات پزشکی چه خطراتی متوجه نظام سلامت است؟ گفت: اهمیت نظارت در سلامت بر کسی پوشیده نیست، در دنیا بیشترین نظارت در بحث سلامت است چون با جان و حیثیت مردم سر و کار دارد و این تنها با مشارکت همه ذینفعان اجرا میشود.
وزیر سابق بهداشت در پایان گفت: بیشترین حق را مصرف کننده در ساختار نظام سلامت دارد که متأسفانه جایگاهی برای آن تعریف نشده، مقصر این کار نیز ساختار ما است که مشابهی در دنیا ندارد.ساختار معیوب است، نظرات از کمیسیون بهداشتی بیرون میآید که متشکل از پزشکان است، در وزارتخانه توسط پزشکان اجرا و توسط همانها نظارت میشود و بعد در صورت خطا، پزشکی قانونی به آن رسیدگی میکند. سیستم دست پزشکان است. پس بیهوده انتظار داریم که سیستم مدافع حقوق پزشکان نباشد.
جای خالی اخلاق
حال باید دید وزیر بهداشت که این روزها برای همه از وزیر وکیل گرفته تا امامان جمعه و سرداران و ... نسخههای اخلاق و رفتار تجویز میکند و هر روز در بیشتر مراسمات این صحبتها را تکرار میکند و دست به قلم میشوند، خود را در برابر این بیاخلاقی ها در زیر مجموعه خود مسئول میداند یا خیر؟ آیا آقای وزیر برای این موارد هم نسخه اخلاقی میپیچد تا جان مردان دستماییه خنده پزشکان نشود.
همینطور نمایندگان مجلس که تمام وقت خود را برای دعوای بودجه بین وزارت بهداشت و وزارت رفاه گذاشته اند، آیا به فکر جان مردم و سلامت بیماران نیز هستند ؟ و ممکن است به دنبال وضع قوانین در راستای رسیدگی به چنین تخلفاتی باشند و بتوانند با برطرف کردن موانع قانونی بحث نظارت و خود ارجاعی در وزارت بهداشت را حل کنند.
فیلم ساختگی است
عباس زارع نژاد مسئول روابط عمومی وزارت بهداشت گفت: این یک فیلم ساختگی و نمایشی است و نمیتواند واقعی باشد؛ چراکه در اتاق عمل ثانیهها تعیین کننده است و پرسنل باید تمام تمرکزشان برای حفظ جان بیمار باشد.
وی ادامه داد: احتمالا این برنامه کارگردانی شده و اصلا بیماری در کار نیست و همانطور که پیداست مانیتور اتاق عمل خاموش است و مشخص است همه در حال فیلم بازی کردن هستند و اصلا جراحی انجام نمیشود.
مشاور وزیر بهداشت در پایان گفت: البته اصل موضوع مورد نقد است و محیطهای درمانی اصلا جای این رفتارها نیست و کسی نباید از این فضاها برای انجام این برنامهها استفاده کند.
امروز در همایش خدمات الزامی ICT در روستاها و مناطق کمتر توسعه یافته 2 آمار متفاوت از اتصال روستاها به اینترنت از سوی مسئولان دولتی اعلام شد.
طبق گفتههای Thatcham Research تشخیص مسئولیت تصادفات یکی از کلیدیترین چالشهای خودروهای خودران در آینده خواهد بود.
در حال حاضر شرکتهای بیمهای در حال لابی برای تنظیم استاندارد دادهای در سطح بینالمللی هستند. این داده دربردارندهی چگونگی عملکرد خودرو در زمان تصادف (بهصورت خودران یا موارد دیگر) میباشد.
جدای از اثبات مسئولیت و مقصر، این اطلاعات همچنین میتواند برای تحقیقات سرویسهای اضطراری استفاده شود. همین امر ادعاهای بیمهای را کاربردیتر کرده و به ساختههای شرکتها به منظور بهبود محصولاتشان کمک میکند.
با داشتن دادههای 30 ثانیه قبل از تصادف و 15 ثانیه بعدازآن، بیمهها می توانند به دادههای GPS و مکان تصادف و حالت رانندگی و بسیاری از موارد دیگر دسترسی پیدا کنند.
بجنورد-ایرنا- مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی از نبود زیرساخت های لازم برای تفکیک و دفن اصولی زباله های مطب ها و مراکز درمانی را تهدید جدی برای محیط زیست استان دانست.
رئیس اداره بهبود تغذیه وزارت بهداشت میگوید مصرف محصولات تراریخته ممکن است در دراز مدت باعث جهشهای ژنتیک، افزایش تومورهای سرطانی و حتی ناباروری شود.
حال اما برخی نهادهای مسئول همچنان در حال آزمون و خطا هستند و این بار مجوز واردات دانههای مبدل شده به روغنهای خوراکی در کشور را از بین تراریختههایی انتخاب کرده اند که برای اثبات بیضرر بودنشان، کشورهای پیشرفته دنیا نیز به سالها زمان نیاز دارند. محصولات تغییر ژنتیک یافتهای که ورودشان به سبد خانوار با سلامت 79میلیون شهروند ایرانی در ارتباط است.
کافی است سری به بازار فروش مواد غذایی و فروشگاههای سطح شهر بزنید تا متوجه شوید روغنهای توزیع شده در بازار، اکثرا و بنا به قولی، همگی از مواد اولیه تراریخته تولید شده اند! این خوشبینانهترین حالتی است که میتوان برای محصولات کشاورزی و مواد غذایی متصور بود و امیدوار بود که هیچ محصول تراریختهای غیر از روغنها در سبد غذایی ایرانیان جایگذاری نشده باشد.
این در حالی است که چندی پیش دکتر رسول دیناروند رئیس سازمان غذا و دارو تاکید کرده بود: تا جایی که وزارت بهداشت اطلاع دارد هیچ محصول تراریختهای در ایران کشت نمیشود و ما برنج دستکاری شده نداریم، فقط واردات ما در دو مورد ذرت و مشتقات آن و سویا (کنجاله و روغن) است.
واردات محصولات تراریخته در حالی از سوی سازمان غذا و دارو تایید میشود که بسیاری کشورهای جهان از جمله اتحادیه اروپا تولید محصولات دستکاری شده ژنتیک را کاملا ممنوع کرده اند و اطمینانی از فاقد عوارض بودن مصرف این مواد غذایی توسط انسان ندارند. با اینحال آنچه در برنامه ششم توسعه باعث تامل است، تاکید برنامه ریزان دولتی برای به زیر کشت بردن یک میلیون هکتار از زمینهای کشاورزی برای تولید محصولات دست کاری شده ژنتیکی است؛ محصولاتی که سلامتشان زودتر از تمام دنیا توسط مسئولان وزارت بهداشت تایید شدند و چندی پیش ملک زاده، معاون تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت و حریرچی، قائم مقام وزیر بهداشت صراحتا سلامت محصولات دستکاری ژنتیک شده (تراریخته) را در کشور تایید کردند.
نگرانیمان را از بابت به خطر افتادن سلامت مردم، پس از مصرف محصولات کشاورزی تراریخته با دکتر زهرا عبداللهی رئیس اداره بهبود تغذیه وزارت بهداشت در میان می گذاریم.
عبدالهی به نکته جالبی اشاره می کند و آن به نتیجه رسیدن مطالعات صورت گرفته بر روی حیوانات مصرف کننده محصولات تراریخته و ناتمام بودن مطالعات بر روی انسانهاست.
او میگوید هنوز تحقیقات جهانی در خصوص تاثیر مصرف محصولات تراریخته بر روی سلامت جامعه انسانی نهایی نشده است و کل دنیا در حال آزمون و خطایی است که بسیاری از کشورها از آن برروی سلامت شهروندانشان حذر میکنند.
این مقام مسئول با اشاره به اینکه محصولات تراریخته با هدف مقاوم نمودن محصولات در برابر آفت ها و افزایش میزان تولید به نسبت سطح زیر کشت تولید می شوند، می گوید: هنوز مطالعه دقیقی بر تاثیر این محصولات بر سلامت انسان ها انجام نشده است و کارشناسان در مرحله آزمون و خطا قرار دارند.
دکتر عبدالهی با اشاره به تحقیقات کوتاه مدت صورت گرفته بر روی حیوانات میگوید: مطالعات باید در دراز مدت صورت گیرد تا مشخص شود که آیا محصولات تراریخته برای سلامت انسانها مشکل ایجاد خواهد کرد یا نه؟ به همین منظور مصرف این خوراکیها باید کنترل شده و محدود باشد چراکه ممکن است در دراز مدت باعث بروز جهشهای ژنتیکی در انسان و پس از آن افزایش تومورهای سرطانی و حتی ناباروری در جامعه شود.
رئیس اداره بهبود تغذیه وزارت بهداشت با تاکید بر اینکه تنها محصولات تراریخته با میزان تغییرات ژنتیکی کمتر از یک درصد اجازه ورود به کشور را دارند می گوید: وزارت بهداشت باید پس از اطمینان از این موضوع اجازه واردات را صادر کند. با اینحال بیضرر بودن همین مقدار تغییر ژنتیکی هم به اثبات نرسیده است.
به گزارش مشرق، سخنان این مقام مسئول در وزارت بهداشت درحالی است که در اغلب کشورهای قاره اروپا، واردات و مصرف محصولات دست کاری شده ژنتیک حتی با حد تراریختگی زیر یک درصد نیز تنها با برچسب گذاری و قوانین احتیاط آمیز مجاز است.
صحبتهای رئیس اداره بهبود تغذیه وزارت بهداشت در خصوص انجام آزمایشهای لازم بر روی محصولات وارداتی و از سوی دیگر تاکید مسئولان غذا و دارو بر سلامت این محصولات در حالی مطرح میشود که اصغر سلیمی عضو کمیسیون بهداشت مجلس نیز با رد ادعای مسئولان می گوید: هنوز کشور ما تکنولوژی مناسب نظارت بر محصولات تراریخته را ندارد و حتی در برخی موارد نظارت کافی روی محصولات داخلی هم نمیشود. آینده هم مشخص نیست که نشان دهد چه ضرری این محصولات خواهند داشت چون مطالعه بر روی آن به صورت کامل انجام نشده است.
سلیمی در گفتگو با خبرنگار جامعه مشرق می افزاید: ممکن است جهشهای ژنتیکی ناشی از استفاده از محصولات تراریخته باعث ایجاد انواع سرطانها شود و خیلی از مشکلات و بیماریهای ژنتیکی برای نسلهای آینده ما به دنبال داشته باشد.
افزایش 40درصدی تعرفه واردات روغن پالم
البته دکتر عبداللهی به عنوان یک مقام مسئول در وزارت بهداشت، از افزایش 40درصدی تعرفه واردات روغن پالم به کشور و با هدف کاهش تقاضای مصرف این روغن خبر میدهد و میگوید: روغنهای سرخ کردنی موجود در بازار از روغن سوپر پالم اولئین تهیه میشوند که میزان اسید چرب اشباع کمتری نسبت به روغن پالم دارند. در همین راستا تعرفه واردات نیز افزایش یافته تا برای استفاده در صنایع لبنی صرفه اقتصادی نداشته باشند!
تابو بودن صحبت در مورد مسائل جنسی، ناآگاهی والدین از چگونگی صحبت در این باره، ناتوانی آنها از پاسخ به برخی سوالات کنجکاوانه کودکان، عدم وجود منابع آموزشی غیررسمی (کتاب، سی دی، مجله و برنامه های تلویزیونی) برای والدین و کودکان همگی منجر به برهوت آگاهی در کودکان و نوجوانان در زمینه مسائل جنسی شده اســت.
این برهوت آگاهی، خود زمینه ساز ایجاد علاقه و انگیزه دوچندان در این قشر می شود تا به بلعیدن هر آنچه در منابع در دسترسشان مانند ماهواره و اینترنت به عنوان اطلاعات جنسی وجود دارد، بپردازند. آنهایی هم که به هر دلیل از این منابع اطلاعاتی دورند یا در دسترسشان نیست، در میان یافته ها و اطلاعات هم کلاسی ها و دوستان خود به جستجوی پاسخ سوالات خویش برآیند.
واضح اســت که بیش از 80 درصد اطلاعات موجود در اینترنت و 100 درصد آنچه در ماهواره به عنوان آگاهی های جنسی و تبلیغات جنسی عنوان می شود، نادرست و نامطلوب حتی برای بزرگسالان اســت و کودکان از آن جهت که توان تشخیص خوب از بد را در مسئله ای که هیچ آگاهی هم از آن ندارد، نداشته و قادر به تفکیک اطلاعات درست از نادرست نیستند، بیش از بزرگسالان در معرض آسیب های ناشی از این اطلاعات اند. ضمن آنکه حتی آن بخش از اطلاعاتی که به درستی به بیان واقعیت های موجود در زمینه مسائل جنسی پرداخته اند، درواقع خطاب به بزرگسالان نوشته و ارائه شده و باز هم مناسب برای کودکان نیست.همه این مسائل در کنار هم همراه با پیامدهای آنها که امروزه به شکل بلوغ جنسی زودرس و مشکلات و برانگیختگی های جنسی، عاطفی و احساسی در کودکان و نوجوانان مشاهده می کنیم.
آموزش مسائل جنسی از چه سنی باید شروع شود؟
بحث مربوط به آموزش مسائل جنسی به کودکان از آن جهت که امر نوینی در آموزش کودکان محسوب می شود، مورد مناقشه بسیاری از روانشناسان و متخصصان علوم رفتاری و جنسی اســت. باید تاکید شود این آموزش شامل سن شروع یادگیری، مسئولیت آموزش آن، محدوده اطلاعات داده شده و چگونگی اطلاع رسانی به کودکان اســت که در مورد آنها نظریات مختلفی میان کارشناسان وجود دارد.
صرف نظر از متغیرهای ژنتیکی و متعاقب آن هورمونی که باعث می شوند یک نوزاد با جنسیت مونث یا مذکر به دنیا بیاید، آدمی از همان بدو تولد با مناسبات مرتبط با جنسیت مواجه اســت و این مواجهه تا زمان مرگ نیز ادامه دارد. بنابراین آموزش جنسی نیز از همان سال های نخست آغاز می شود.
یعنی حتی وقتی اطرافیان کودک خود متوجه نیستند، به طور مستقیم و غیرمستقیم در حال تاثیرگذاری بر مفاهیمی همچون هویت جنسی و نقش جنسی کودک هستند. طبیعی اســت که هر چه سن کودک بیشتر می شود، ملاحظات تربیتی او نیز پیچیده تر می شود و همان طور که بسیاری از ابعاد یادگیری مثل زبان یا بسیاری از مهارت های حرکتی محدوده ایده آل خاص خود را دارند، آموزش جنسی نیز متناسب با سن کودک و سپس در دوران نوجوانی ملاحظات ویژه خود را می طلبد.
اما والدین اگر اصولا در این خصوص دغدغه ای داشته باشند، اغلب دچار سردرگمی هستند. عدم آشنایی آنها با مفاهیم جنسی و محدود دانستن این امور در رابطه جنس بین زن و مرد، باعث می شود نتوانند در این مورد با کودکان خود صحبت کنند. خود آنها نیز اغلب در سن مناسب و به شکل مناسب با این مقوله آشنا نشده اند.
بدتر آن که بسیاری از آنها تصور می کنند که صحبت در این رابطه ممکن اســت به ترغیب کودکان برای تفحص بیشتر و حتی تجربه های نامطلوب منجر شود. این تصوری اشتباه اســت که متاسفانه بسیاری از روانشناسان در بخش سلامت و همچنین نظام آموزشی کشور بر آن پافشاری دارند.این در حالی اســت که مطالعات متعدد، چه در کشورهای توسعه یافته و چه در کشورهای در حال توسعه، نشان داده اند که آموزش مناسب در سن مقتضی نه تنها باعث تشویق رفتار پرخطر نشده اســت، بلکه فرزندانی که از نظر جنسی به درستی آموزش دیده اند حتی در نوجوانی و جوانی فعالیت جنسی را به مراتب دیرتر شروع کرده اند.
تاکید می کنم همان طور که هر سنی محتوای آموزشی خاص خود را دارد، در آموزش جنسی نیز لازم نیست برخی موارد به شکل زودرس برای کودکان توضیح داده شود و البته در مقابل طبیعی اســت که دادن اطلاعاتی لازم به شکل دیرهنگام با افزایش شانس آسیب به سلامتی جسمی، روانی و اجتماعی فرد همراه خواهد بود.
آموزش جنسی کودک براساس سن او و مرحله به مرحله
درواقع آنچه میان روانشناسان در این گونه مسائل اساسا بر آن تاکید می شود. آموزش جنسی کودک براساس سن وی و مرحله به مرحله اســت. آموزش جنسی فرزندان به صورت ناگهانی شروع نمی شود، بلکه والدین بایستی از دوران کودکی، این آموزش را آغاز کنند و بدانند که چگونه به تناسب سن فرزند خود به سوالات جنسی وی پاسخ دهند و این آگاهی بخشی و آموزش فرزند در هر سنی متفاوت اســت. اگر والدین با برنامه ریزی درست و بلند مدت اطلاعاتی در خصوص بلوغ و مسائل جنسی در اختیار فرزندان خود قرار دهند و آرام آرام و به تناسب سن شان این اطلاعات را در اختیار وی قرار دهند، از بروز بسیاری از مشکلات رفتاری و اختلالات جنسی در فرزندانشان جلوگیری خواهندکرد.
بهترین سن شروع آموزش به کودمان وقتی اســت که بچه ها را از پوشک می گیرید.
• هرگز جلوی جمع شلوارشان را پایین نکشید.
• بهشان یاد دهید که زیر پوشک حریم خصوصی بچه هاست.
• هرگز بچه ها را مجبور نکنید کسی را ببوسند و برای بوسیدن از بچه ها اجازه بگیرید.
• بگذارید یاد بگیرند که برای بوسیدن و در آغوش کشیده شدن اجازه بچه ها شرط اســت.
• مهارت نه گفتن را به بچه ها بیاموزید.
• در مورد اعضای تناسلی؛ به بچه ها یاد دهید صحبت در این مورد خارج از عرف اســت و هر کسی خواست در این مورد با ایشان صحبت کند سریع شما را در جریان قرار دهد. بگویید این حرف ها فقط در چهارچوب خانه مطرح می شود.
کودک 2 یا 3 ساله مراقبت های خاص خود را لازم دارد. کودک در این سن متوجه بدن خود و تفاوت های جنسی می شود و این توجه باعث می شود که کودک راجع به بدن خود کنجکاوی هایی داشته باشد. والدین بایستی مراقب کنجکاوی های بیش از حد او باشند. گاهی کودک سوالاتی درباره نحوه متولد شدن خود می پرسد که پاسخ والدین نباید بیشتر از نیاز کودک و آنچه که می داند باشد و برای پاسخ دهی به سوال او ابتدا باید دانست که این سوال چرا و چگونه در ذهن کودک شکل گرفته اســت و کودک چه اطلاعاتی در این زمینه دارد، سپس براساس دانسته های کودک به او جواب می دهیم.مسئولیت آموزش جنسی به کودکان با چه کسانی اســت؟
با توجه به اینکه کودکان، امروزه با انواع رسانه های اطلاعاتی و ارتباطاتی محاصره شده اند، خواه ناخواه در معرض آگاهی های جنسی و تبلیغات نامناسب وسایل جنسی در گوشه کنار فضای مجازی یا در شبکه های ماهواره ای هستند. همچنین با ورود آنها به مدرسه و یا پیش از آن، مهدکودک و پیش دبستانی، در معرض اطلاعات هم کلاسی های خود قرار گرفته و حتی در صورتی که کنجکاو هم نباشند، چیزهای نمی شنوند که کنجکاویشان تحریک می شود.
گروهی وجود یک سیستم آموزشی یکپارچه و همگانی در سطح آموزش و پرورش را بهترین گزینه برای به عهده گرفتن مسئولیت آموزش مسائل جنسی می دانند.اما در عین حال رویکرد دیگری در این راستا معتقد به پررنگ تر کردن نقش والدین در خصوص آموزش و اطلاع رسانی جنسی به فرزندان اســت. در این رویکرد نگاه به آموزش مسائل جنسی برای کودکان براساس نیاز فرزندان و فرهنگ خانواده ها متنوع اســت. در این خصوص مادرها و پدرها باید آگاهی و آمادگی لازم را داشته باشند تا بتوانند مسائل جنسی فرزند خود را حل کنند و پاسخگوی سوالات و درخواست هایشان باشند.
از یک طرف کنجکاوی کودکان و از سوی دیگر جریان اطلاعات، فضا را مخدوش کرده اســت؛ لذا به عقیده من خانواده ها باید یاد بگیرند که چگونه رفتار کنند، در حالی که دیگر نمی توانند با تغافل یا ساده انکاری از کنار این مسائل عبور کنند؛ باید تا حدودی بر فضای فرهنگی بچه ها مسلط شود و بتواند پاسخ های لازم را داشته باشند.
بسیاری از والدین به دلایل متعددی از جمله نداشتن آگاهی، احساس شرم و ناراحتی، نگرش منفی به امور جنسی، قبیح دانستن بیان مسائل مربوط به امور جنسی، هراس از پیامدهای منفی این اطلاعات، انداختن بار این مسئولیت بر دوش مراکز آموزشی و مدرسه، داشتن باورهای غلط همچون کودک خودش روزی بزرگ می شود و به این مسائل پی می برد و یا اینکه اگر پدر و مادر درباره مسائل جنسی با کودک خود حرف بزنند، حرمت بین آنها شکسته می شود و... نه می خواهند و نه می توانند در مورد مسائل جنسی با کودک و نوجوان خود به گفتگو بپردازند.
در صورتی که اگر کودک یا نوجوان در بیرون از منزل به وسیله منابع مختلفی همچون دوستان و اینترنت و... به طور نامناسبی با مسائل جنسی آشنا شود، کار و تلاش والدین در زمینه آموزش جنسی دو برابر خواهدشد. زیرا در وهله اول باید افکار نامناسب و آموخته های نادرست فرد در زمینه امر جنسی تغییر یابد و سپس آموزش مناسب و صحیح آغاز شود.
چالش اصلی دیگر در زمینه آموزش مسائل جنسی به کودکان چگونگی پاسخ به سوالات آنهاست و اینکه اساسا در هر زمینه ای چه نوع اطلاعاتی باید در اختیار کودکان و نوجوانان قرار بگیرد.
نکته بسیار مهم در این میان آن اســت که والدین و معلمان باید گام به گام با بچه ها بزرگ شوند. اطلاعاتی که در این خصوص به کودک 3 ساله داده می شود، بسیار متفاوت با دختر 13 ساله اســت.
مثلا یک کودک پیش دبستانی باید بداند که چه کسی و تا چه حدی می تواند به بدن او دست بزند؛ مثلا اعضای تناسلی او از جمله قسمت های اســت که جزء و الدین و پزشک کسی حق مشاهده یا لمس آن را ندارد. به تدریج باید در مورد ارزش های خانواده و این که هر جنسی چه رفتارهایی پذیرفته اســت یا مسائلی مثل مفهوم حریم خصوصی، با کودکان صحبت شود و البته باید توجه داشت که بچه ها به طور همزمان از دنیای اطراف (از جمله دوست و آشنا، سایر کودکان و انواع رسانه ها) در حال دریافت اطلاعات هستند.
هر چه سن کودک بالاتر می رود، اثرگذاری دنیای اطراف و به ویژه دوستان او بیشتر می شود والبته پدر و مادر باید بتوانند به درستی و با عبارات قابل فهم برای او به سوالات وی پاسخ دهند. حتی وقتی والدین احساس می کنند که کودک نگرانی هایی دارد ولی نمی تواند در این خصوص سر صحبت را باز کند، گاه لازم اســت خودشان به بهانه ای آغازکننده بحث باشند.
بخش عمده ای از این محتوای آموزشی نیز به خود والدین بر می گردد. آنها باید اطلاعات صحیح داشته باشند و به علاوه باید بدانند در مواجهه با سوالات و با موقعیت هایی مثل کنجکاوی های جنسی آنها (مثلا به بهانه دکتربازی) یا حتی خودارضایی در این دوران باید چه عکس العملی نشان دهند. واکنش های نادرست و شتاب زده می توانند تاثیرات عمیق بر تربیت و رشد روانی اجتماعی کودکان بر جای بگذارد.
بنابراین لازم اســت والدین کودکان و خصوصا مادران ابتدا خود اطلاعات مناسب برای آموزش کودکان و پاسخ به سوالاتشان را کسب کرده و سپس در نهایت احترام و جدیت به ایجاد رابطه صمیمانه و معتمدانه با کودکان در زمینه مسائل جنسی بپردازند تا بدین ترتیب خطرپذیری و احتمال کسب اطلاعات غلط و نامناسب جنسی را برای فرزندانشان به حداقل برسانند.