پوشاک مناسب و بهداشت کودکان

جام جم سرا:

دکتر فاطمه مهتابصیر، فوق تخصص نوزادان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با بیان این مطلب که بهتر است لباس کودک به ویژه لباس زیر او از جنس نخ و به اندازه کافی گشاد باشد تا هوا به راحتی جریان پیدا کند، می افزاید: اگر لباس نوزاد را قبل از بر تن کردن بشویید خیلی بهتر است. از طرفی برای شست و شوی لباس توصیه می شود که با صابون خنثی یا پودر صابون شسته شود و خشک کردن لباس در آفتاب ایده آل است؛ بنابراین با توجه به شرایط زندگی آپارتمانی اگر این امکان برای شما وجود دارد، بهتر است لباس کودک را در آفتاب خشک کنید.

وی می افزاید: بهتر است کهنه یا پوشک بچه هر ۳ساعت یک بار عوض شود. به عنوان مثال یک کودک شیرخوار در ۲۴ساعت، ۶بار نیاز به تعویض دارد تا ما مطمئن شویم به اندازه کافی شیر خورده و وزن گرفته است. از طرفی محیط گرم و مرطوب کهنه بچه همراه با ادرار و مدفوع شرایط مناسبی را برای رشد قارچ و حساسیت های پوستی فراهم می کند که به راحتی قابل درمان نیست. بنابراین به مادران توصیه می شود حداقل هر ۳ساعت یک بار پوشک بچه را بررسی کنند و در صورت نیاز پوست کودک را با آب شست و شو دهند.

وی می گوید: در هر بار تعویض کودک، نیاز به شست و شوی پاهای کودک با صابون یا شامپو نیست زیرا این کار باعث خشکی پوست وی می شود. بنابراین ۲ تا ۳روز یک بار شست و شو با صابون کافی است و نیازی به پاک کردن کرم پیشگیری از سوختگی که قبلا روی پوست کودک مالیده اید، نیست. استفاده از دستمال های مرطوب در منزل مناسب نیست و بهتر است شست و شو با آب انجام شود زیرا هرچه موادشیمیایی با پوست کودک تماس کمتری داشته باشد، بهتر است. بنابراین تاحد امکان و در منزل شست و شو با آب مناسب است اما در سفر و بیرون از منزل می توان از آن استفاده کرد.به یاد داشته باشیم که اگر مادران دستمال های مرطوب را به منظور ضدعفونی کردن به کار می برند، باید گفت این دستمال ها چنین نقشی ندارد بلکه فقط تمیز کننده است.

انتخاب لباس

به گفته کارشناسان در هنگام خرید لباس کودکان به راحتی و جنس آن بیشتر از هر چیز دیگری توجه کنید. سرهمی ها، لباس های مناسبی برای نوزادان است، چه برای زمانی که بیدارند و چه زمانی که به خواب می روند. از آن جا که لباس نوزاد را باید در روز چند بار عوض کرد، سرهمی انتخاب کنید که به راحتی باز شود. این یکی از مهم ترین نکته ها در انتخاب لباس است. در کنار این ویژگی مهم، لباس نوزاد باید راحت و نرم باشد و برچسب و اتیکت های آزاردهنده و زبر نداشته باشد.

کلاه تابستانی

چه در زمستان و چه در تابستان، نوزادتان به کلاه نیاز خواهد داشت. فراموش نکنیداستفاده از کلاه تابستانی برای جلوگیری از تابش نور خورشید به سر و صورت نوزاد بسیار ضروری است.

جوراب نخی

حتما به جوراب های زیادی نیاز پیدا خواهید کرد، اما مراقب باشید جوراب حتما نخی باشد و کش محکم نداشته باشد.

لباس های جداگانه به شما امکان می دهد، بتوانید لباس های مختلفی را با هم هماهنگ کنید یا فقط لباسی را که کثیف شده است، تعویض کنید. شلوارهایی انتخاب کنید که کمرهای کشی داشته باشد تا روی شکم و بالای پوشک نوزاد را بپوشاند، مراقب باشید کش لباس، کودک را اذیت نکند.

بهتر است مادران جوان برای تهیه لباس کودکشان از مادران خود مشورت بگیرند. به خاطر داشته باشید لباس کودک باید طوری باشد که نه به بدن نوزاد بچسبد و نه خیلی گشاد باشد. زیرا در هر دو صورت ممکن است برای او غیرقابل تحمل و باعث بی قراری اش شود. از آن جا که شیرخواران غلت می زنند گشاد بودن زیاد لباس باعث ایجاد مشکلات تنفسی در آن ها خواهد شد.

جنس لباس ها باید نخی و لطیف باشد

از خرید لباس هایی با جنس موادشیمیایی یا نایلونی خودداری کنید تا در پوست کودک حساسیت ایجاد نکند. حتی پتو، ملحفه و بالش نوزاد باید نخی و لطیف باشد و از موادشیمیایی، پشم شیشه یا الیاف نباشد تا کودک در طولانی مدت دچار حساسیت نشود.(خراسان)

پوشاک داخلی با برند خارجی عرضه می‌شود

جام جم سرا: صدرا شریعتمداری در یک نشست خبری با تشریح 3 عامل تعیین کننده موفقیت برندها در بازارهای جهانی، اظهار داشت: متأسفانه برخی از تولیدکنندگان ایرانی، پوشاک تولیدی را با برند خارجی به بازار عرضه می کنند و نوآوری در تولید ندارند، در حالی که تلفیق نوآوری، طراحی مناسب و مواد اولیه با کیفیت ایرانی می تواند زمینه ساز موفقیت یک برند در بازارهای داخلی و بین المللی باشد.

به نقل از فارس، وی افزود: موسیقی، رنگ، و بو، سه عامل مهم در جذب مشتری و تأثیرگذار بر خرید هستند که می‌توان از آن برای جذب مشتری و عرضه محصولات باکیفیت ایرانی استفاده کرد.

وی با بیان اینکه تلفیق نوآوری، طراحی مناسب و مواد اولیه با کیفیت ایرانی می تواند زمینه ساز موفقیت یک برند در بازارهای داخلی و خارجی باشد، گفت: در حال حاضر تولیدات برخی برندهای اروپایی با حاشیه سود 250 درصدی در ایران عرضه می‌شود که البته حدود 70 درصد از این محصولات نیز به صورت قاچاق به کشور وارد می‌شوند، در حالی که در کشور امکان تولید پوشاک با کیفیت بالا و قیمت پایین وجود دارد.

شریعتمداری در ادامه از عرضه پوشاک ایرانی با برند bcc در بازارهای دنیا خبر داد و گفت: بازار هدف صادراتی این پوشاک ایرانی، کشورهای منطقه مانند آذربایجان و عراق است، ضمن اینکه طراحی این محصولات طوری است که قابلیت مطرح کردن این برند در نمایشگاه مد ایتالیا نیز وجود دارد، چرا که طراحی های آن منحصر به فرد است.

چند مدل لباس و پوشاک تابستانی زنانه |مجموعه‌عکس|

سه شنبه 4 شهریور 1393 ساعت 14:28

برای این‌که بتوانید در انتخاب، تهیه یا دوخت البسه و پوشاک الگو بگیرید، تصاویری از چند مدل لباس زنانه را در ادامه برایتان فراهم آورده‌ایم تا اگر مورد پسندتان بود و دستی هم در دوخت و دوز یا خیاطی و طراحی لباس داشتید، بتوانید از آن‌ها به عنوان الگوی کار بهره ببرید.

برگزاری ۱۰ نمایشگاه عرضه مستقیم نوشت‌افزار و پوشاک زنانه

جام جم سرا: مجتبی عبدالهی افزود: این نمایشگاه‌ها تحت عنوان «باز باران» در ۱۰ نقطه از شهر تهران و از ۱۲ تا ۲۲ شهریور ماه برگزار میشود که انواع نوشت افزار، کیف، کفش و پوشاک مورد نیاز دانش آموزان در آن‌ها عرضه خواهد شد.

وی از بوستان گفتگو، بوستان ولایت، بوستان قائم، دریاچه چیتگر، برج میلاد، میدان امام حسین (ع)، بلوار پاکنژاد، فرهنگسرای اشراق، فرهنگسرای خاوران و خیابان باب همایون به عنوان مکان‌های برپایی نمایشگاه‌های شهرداری تهران یاد کرد.

معاون خدمات شهری شهرداری تهران با بیان اینکه در این نمایشگاه‌ها محصولاتی از تولیدات زنان سرپرست خانوار نیز عرضه خواهد شد تاکید کرد: پوشاک زنانه با کیفیت و قیمت مناسب نیز در این نمایشگاه‌ها عرضه خواهد شد.(فارس)

مهاجرت تولیدکنندگان پوشاک به ترکیه

جام جم سرا: اما درک اینکه چرا این فعالیت اقتصادی در داخل کشور انجام نشده و با هزینه بالاتر نیروی کار و ریسک قاچاق چگونه امکان دارد تولید در ترکیه از نظر اقتصادی دارای مزیت رقابتی باشد، کمی دشوار است.
تحقیقات، طراحی و تولید کالای تکنولوژی بالا نیازمند سال‌ها سرمایه‌گذاری و ایجاد زیرساختارها و شبکه‌های علمی و آزمایشگاه‌های پیشرفته و بسیاری عوامل مهم دیگر است که بالطبع برای نیروی انسانی نخبه مهاجرت به خارج از کشور را جذاب می‌کند، اما چه رخ داده است که در روند مهاجرت ثروت‌های انسانی، نیروی کار ماهر ایرانی هم باید برای انجام فعالیت مولد به خارج از کشور برود، آن هم در صنعتی با سرمایه‌بری و تکنولوژی پایین که عوامل رشد و توسعه آن تا حدی وجود داشته و در صورت نیاز ایجاد هزینه و زمان بالایی را نمی‌طلبد.
نکته مهم‌تر اینکه بخش مهمی از تولیدات این نیروی کار، مورد نیاز مردم بوده و به کشور قاچاق می‌شود. لذا بدیهی است هیچ‌گونه علتی جز فضای کسب و کار نامساعد و ضدتولید عامل خروج فعالیت‌های تولیدی با سطح تکنولوژی پایین و کسب‌وکارهای نه چندان پیچیده (به همراه نیروی کار آنها) نمی‌شود.
از سال1358 امواج مصادره کارخانجات و واحدهای صنعتی بزرگ دامن‌گیر اکثریت قریب به اتفاق صنایع موفق نساجی و پوشاک داخلی نیز شد که پس از طی دوران جنگ، به تدریج آثار سوء‌مدیریت مدیران انتصابی آشکار و کارخانجات بزرگ نساجی کشور به زیان‌دهی کشیده شدند. در بحران دهه 70شمسی صنایع نساجی، مسوولان و مدیران وقت به‌جای پذیرش اشتباهات، برای سلب مسوولیت و توجیه خطاهای خود با طرح ادعای واهی عقب‌مانده‌بودن صنعت نساجی، گناه را به گردن صنعت انداختند. در همین حال کشورهای دیگر از قبیل ترکیه و چین با حمایت و سرمایه‌گذاری در نساجی و پوشاک، پایه‌های صنعتی اشتغال‌زا و صادراتی خود را بنیان نهادند.
در کنار اضمحلال صنایع و برندهای نساجی کشور، در نظر نداشتن نیازهای طبیعی جامعه برای تامین پوشش مناسب و مطلوب و به‌رسمیت‌نشناختن صنعت مــد به‌عنوان نیروی محرکه تولید پوشاک منجر به پاک‌کردن صورت‌مساله و نادیده‌گرفتن آن شد و صنعت مهم پوشاک که در اغلب کشورهای منطقه، اسلامی و حتی توسعه یافته مورد توجه جدی قرار داشته و نقش مهمی را در اقتصاد آنها ایفا می‌کند، نه‌تنها به‌عنوان یک صنعت به رسمیت شناخته نشد، بلکه بدون هیچ متولی و حمایتی به شکل‌های گوناگون تضعیف شد. آمارهای رسمی حاکی از این است در حالی که کل صنایع کشور طی 20سال گذشته بیش از سه‌برابر رشد داشته، صنعت پوشاک به اندازه یک‌سوم قبل کوچک شده است.
طی دهه اخیر در حالی که نرخ برابری ارز 40درصد افزایش یافت، دستمزدها 5/8 برابر شد و هزینه‌های تولید 3/9 برابر بالا رفت. تثبیت نسبی نرخ دلار و توام با آن افزایش شدید دستمزدها و هزینه‌ها و از طرفی ثبات نسبی بهای پوشاک در جهان، بی‌تردید مهم‌ترین علت کاهش قدرت رقابتی تولیدکنندگان داخلی و بیش از همه صنایع اشتغالزای نساجی و پوشاک شد.
واردات پوشاک کشور (رسمی، مناطق آزاد، بازارچه‌های مرزی، چمدانی و قاچاق) در سال۱۳۹۰ به بیش از شش‌میلیارددلار (70درصد مصرف داخلی) بالغ شد. مطالعات انجام‌شده حاکی از این است که سیل واردات پوشاک منجر به ازدست‌رفتن حدود یک‌میلیون شغل در کشور شده است.
پس از یک‌دهه روند نزولی صنعت، افزایش نرخ ارز در سال1391 و بالطبع افزایش بهای پوشاک وارداتی، فرصتی دوباره به صنایع نساجی و پوشاک کشور داد و توزیع‌کنندگان پوشاک به‌جای سفارش تولیدات به تولیدکنندگان در چین و ترکیه، به تولید داخل رو آوردند. اما دوباره طی دوسال اخیر با توجه به کاهش نرخ تبدیل ارز، افزایش 50درصدی هزینه‌های تولید و ثبات قیمت پوشاک در بازارهای جهانی، صنایع پوشاک حدود 30 تا 40درصد از قدرت رقابتی خود را نسبت به کالای وارداتی از دست دادند.
رشد قاچاق پوشاک و از طرفی رکود بازار داخلی، موجب شد تا واحدهای تولیدی نساجی و پوشاک با زیان‌دهی مواجه شده و با کاهش تولید و تعطیلی واحدها و بیکاری کارگران آنها در سال‌جاری روبه‌رو شویم. در شرایطی که اغلب صنایع کشور مانند خودروسازی حتی تاب تحمل تعرفه‌های موثر واردات دو تا سه‌برابر منسوجات و پوشاک را ندارند، هم‌اکنون قاچاقچیان با ۲۰درصد هزینه، پوشاک را از مبدا استانبول در تهران تحویل می‌گیرند که با احتساب هزینه حمل و مالیات بر ارزش افزوده اعمالی بر واردات رسمی، تعرفه موثر در حدود پنج‌درصد محاسبه می‌شود.
در اغلب کشورهای جهان تعرفه‌های وارداتی منسوجات و به‌ویژه پوشاک بیش از اقلام دیگر است. به‌عنوان مثال در آمریکا حدود 10برابر متوسط کل تعرفه‌ها (تا ۳۲درصد) و در چین بین ۱۴ تا ۲۵درصد است. از سوی دیگر در شرایطی که تولیدکنندگان داخلی با کمبود شدید نقدینگی روبه‌رو هستند، صادرکنندگان منسوجات و پوشاک در کشورهای همسایه اقدام به فروش مدت‌دار تا شش‌ماه به خریداران ایرانی می‌کنند.
قدرت و سرعت عمل قاچاقچیان موجب شده تا هرنوع پوشاک را در استانبول تحویل گرفته و ظرف مدت کمتر از دو هفته در تهران تحویل دهند.
سوال این است: چه قدرت و نیرویی حامی پدیده شوم قاچاق منسوجات و پوشاک است که همچنان مانع از توقف روند مخرب آن می‌شود؟ اگر مرزهای غربی و جنوبی کشور صدها کیلومتر امتداد دارند و کنترل آنها مشکل و هزینه‌بر است، مسیر حمل محموله‌های قاچاق از مرزهای جنوبی و غربی به تهران نیز صدهاکیلومتر طول داشته و ده‌ها پست بازرسی نیروی انتظامی در طول مسیر آنها استقرار یافته‌ و از طرفی مراکز توزیع کالای قاچاق در قلب تهران واقع شده‌اند. اگر سازمان‌های ذی‌ربط در امر مبارزه با قاچاق، اندکی همت و جدیت به خرج داده و هزینه قاچاق را برای قاچاقچیان بالا می‌بردند، هیچ‌گاه یک صنعت مهم و اشتغال‌زا چنین ضعیف و مضمحل نمی‌شد.

در مجموع موارد مزبور به‌همراه عوامل عمومی نامساعد فضای کسب‌وکار و تولید، تضعیف توان تولیدی، مالی، طراحی، فنی و مدیریتی بخش پوشاک و در کنار آن ضعف عرضه مواد اولیه (پارچه و خرج کار) متنوع و مورد نیاز با کیفیت و بهای مناسب و مشکلات زنجیره عرضه، افت قدرت رقابتی را به‌دنبال داشته که درنهایت منجر به عدم‌توان جذب و تامین نیروی کار شده است.
در کنار اضمحلال تدریجی و خاموش صنعت پوشاک و رشد قاچاق و به‌تبع آن نفوذ خرده‌فرهنگ‌های غربی و حتی نامطلوب، نحوه پوشش مردم به یکی از دغدغه‌های مهم و اصلی بسیاری از مسوولان تبدیل شده و هرروز تیرهای اتهام به سویی نشانه گرفته می‌شود. چرا و به چه دلیل باوجود توان بسیار بالای اجرایی و اطلاعاتی نیروهای ذی‌ربط و به‌خصوص قوه‌‌قضاییه و نیروهای انتظامی که بیش از دیگران دغدغه پوشش مردم را دارند، صرف‌نظر از ضربات و لطمات اقتصادی، جلوی هجوم فرهنگی کالای قاچاق پوشاک ‌گرفته نمی‌شود.
اگر دست‌اندرکاران ذی‌ربط اندکی از تلاش و توجهی را که برای برخورد با محصول سیاستگذاری‌ها و اقدامات پراشتباه در بخش پوشاک یعنی معضل پوشش مبذول می‌کنند، صرف مقابله با قاچاق و حمایت از صنعت پوشاک که دارای بالاترین اشتغال‌زایی با کمترین سرمایه‌گذاری است کنند، ضمن ایجاد اشتغال و امکان صادرات و رشد اقتصاد ملی، بی‌تردید رشد صنعت و در کنار آن شکوفایی هنر و خلاقیت طراحی ملی در زمینه البسه، بسیاری از مسایل موجود را سامان خواهد داد.(احسان سلطانی - پژوهشگر/شرق)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

تولیدی‌های پوشاک از هزینه کردن برای طراحی فراری‌اند

جام جم سرا: عسل غفاری، طراح لباس جوانی که در رشته گرافیک تحصیل کرده، درباره چگونگی برای ورودش به دنیای طراحی لباس گفت: با توجه به اینکه لباس‌های موجود در فروشگاه‌ها جواب‌گوی نیازهای من نبود معمولا مجبور می‌شدم در آن‌ها تغییراتی بدهم اما بعد از مدتی تصمیمی گرفتم خودم مانتو‌هایم را طراحی کنم و بدوزم و به صورت تجربی اصول آن را یاد گرفتم. در دانشگاه هم دروسی داشتیم که در مورد لباس‌های سنتی مطالعه می‌کردیم و پس از آشنایی با دانشجویان طراحی لباس، با این کار بیشتر آشنا شدم.

وی با اشاره به اینکه از هر طرح فقط یک بار استفاده می‌کند گفت: عقیده دارم هر کسی باید یک لباس خاص خودش داشته باشد، به همین دلیل طرح‌های ما تکرار نمی‌شوند. کارهای سفارشی را هم پس از مراجعه مشتری براساس اندام او طراحی می‌کنیم.

او در مورد اصول مورد نظرش برای طراحی لباس گفت: سعی می‌کنیم کار‌ها از نظر پوشش کاملا ایرانی بوده و متناسب با فضای جامعه باشند. در زمینه لباس‌های سنتی هم فعالیت داشتیم و با پارچه‌های سنتی کاشان، سنندج و شیراز کار کردیم.

غفاری با اشاره به اینکه کار طراحی و تولید لباس هزینه زیادی دارد اضافه کرد: در سال‌های اول آغاز به کار اگر بخواهید با سازماندهی قوی کار کنید، برای تبلیغات، عکس، تهیه مکان و... حتما اسپانسر لازم است ولی اگر قصد داشته باشید کارهای فصلی با تعداد کم ارائه دهید احتیاجی به حامی مالی نیست.

او در مورد همکاری با تولیدی‌ها گفت: اگر بخواهیم با تولیدی کار کنیم حتما باید طرح‌ها را تغییر دهیم، چون یک اصل مهم در کارهای ما پارچه است و این نوع پارچه به دلیل قیمت بالا در تولید انبوه استفاده نمی‌شود و پارچه‌های آن‌ها اغلب نامرغوب و چینی هستند. از سوی دیگر در کارهای تولید مزون، کیفیت دوخت با لباس‌های خارجی برابری می‌کند ولی در تولیدی این طور نیست. علاوه بر این بیشتر تولیدی‌ها حاضر نیستند برای طراحی هزینه کنند و معمولا از سایت‌های خارج عکس برمی‌دارند یا یک مانتو را از ترکیه آورده و از روی آن کپی می‌کنند. (هنرآنلاین)

پوشاک و لوازم آرایش در صدر قاچاق کالا

سید عبدالمجید اجتهادی اظهار کرد: یکی از برنامه‌های اصلی و راهبردی سازمان تعزیرات حکومتی موضوع مبارزه با قاچاق است که در این راستا سازمان تعزیرات حکومتی توان زیادی را می‌گذارد و از سوی دیگر در حال تجهیز کردن خود در رابطه با این موضوع است.

وی ادامه داد: متاسفانه موفق نشده‌ایم تعداد شعب‌ را در راستای اجرای قانون مبارزه با قاچاق کالا افزایش دهیم، اما امیدواریم در آینده‌ای نزدیک این امر محقق شود.

مدیرکل مبارزه با قاچاق کالا و ارز سازمان تعزیرات حکومتی خاطرنشان کرد: قانون مبارزه با قاچاق کالا ۲۳ دی ماه سال ۹۲ توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید و از تاریخ ۷ اسفند‌‌ همان سال لازم‌الاجرا شد. این قانون جامع‌ترین قانون در رابطه با مبارزه با قاچاق کالا و ارز در چند سال اخیر است. قانون جدید همه جوانب امر را در رابطه با قاچاق کالا مد نظر قرار داده، البته این قانون نیز دارای نقص است که درصدد رفع آن هستند.

اجتهادی خاطرنشان کرد: آخرین قانونی که سازمان تعزیرات حکومتی طبق آن فعالیت‌هایش را انجام می‌داد قانون مجازات مرتکبین قاچاق مصوب سال ۱۳۱۲ هجری شمسی بود.

وی گفت: متاسفانه مشکلی که در رابطه با موضوع مبارزه با قاچاق با آن مواجه هستیم این است که پرونده‌های اکتشافی مربوط به قاچاق‌های خرد است و کاشفین کمتر توفیق این را پیدا کرده‌اند که به سمت پرونده‌های کلان بروند؛ لذا عمده پرونده‌های ما پرونده‌های قاچاق کالا و ارز زیر صد میلیون تومان است.

مدیرکل مبارزه با قاچاق کالا و ارز سازمان تعزیرات حکومتی اظهار کرد: پوشاک، لوازم آرایش، ‌ موبایل و رایانه بیشترین حجم قاچاق کالا را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین بالا‌ترین میزان جریمه‌ای که در رابطه با قاچاق کالا با آن مواجه بوده‌ایم مبلغ ۱۰ میلیارد تومان بود که مربوط به قاچاق سوخت بوده است. (ایسنا)

1325

رویارویی لباس‌های نایلونی و پوشاک موسوم به سلامت

برندهای متعددی که خیابان انقلاب را به‌واسطه نزدیکی به مراکز علمی و هنری مانند مجموعه‌های نمایشی، هنری، فرهنگی و دانشگاهی به‌عنوان یکی از بازارهای هدف اینگونه لباس‌ها انتخاب کرده‌اند؛ لباس‌های ساخته‌شده از پارچه‌هایی با الیاف طبیعی فقط به‌ منظور مفید بودن و سلامتی بدن نیستند، بلکه به بهبود محیط‌ زیست و سالم ماندن آن نیز کمک می‌کند.
سمیه ابراهیمی بعد از بیرون آمدن از یکی از فروشگاه‌های لباس سلامت، در پاسخ به این پرسش درخصوص گرایش به خرید لباس‌های سلامت می‌گوید: «ما باید به سلامتی خودمان اهمیت بدهیم؛ خصوصا ما زن‌ها که بیشتر لباس می‌پوشیم و بیشتر با فرزندان و کودکان‌مان در تماس هستیم. من بیشتر لباس‌هایم را از فروشگاه‌های سلامت می‌خرم تا بیشتر به سلامت خودم کمک بکنم.»

در لباس‌های سلامت به‌دلیل استفاده‌نکردن از مواد شیمیایی، منافذ بیشتری برای جریان پیداکردن هوا درون لباس است و بدن کمتر عرق می‌کند و این خود باعث می‌شود که افراد از لحاظ جسمی سالم‌تر باشند، چون ما مدت زیادی از زمان خود را در بیرون از خانه می‌گذرانیم و آلودگی‌های ناشی از دود ماشین و کارخانه و گردوغبار ناشی از تردد ماشین به بدنمان می‌چسبد. تعریق کمتر بدن باعث می‌شود که بدن بوی بد ندهد، این امر خودش تاثیر روانی در ارتباطاتات اجتماعی ما دارد. البته عرق به خودی خود بوی بد ندارد و ترکیب آن با باکتری‌ها باعث بوی بد می‌شود.
نتایج تحقیقات ​پژوهشگران​ دانشگاه گنت بلژیک نشان داده، باکتری‌ها در پارچه‌های مصنوعی نظیر پلی‌استر سریع‌تر رشد می‌کنند. میکروب‌های موجود در پوست بدن در مواد شیمیایی حاصل از تعریق به ترکیبات بدبو تبدیل می‌شوند. در حالی ‌که الیاف طبیعی نظیر کتان چنین موادی را سریعا جذب می‌کنند. پارچه‌هایی که از مواد مصنوعی ساخته می‌شوند، فاقد چنین قابلیتی بوده و مایع باقیمانده بین پوست و لباس درواقع محیطی آرمانی برای این دسته از باکتری‌ها پدید می‌آورد.

برای تایید این یافته‌ها، محققان محیط مشابهی را روی پارچه‌های مختلفی نظیر پلی‌استر، آکریلیک، نایلون، پشم گوسفند، ویسکوز و کتان رشد دادند. نتیجه اینکه کتان محیطی است که حداقل باکتری‌ها در آن رشد پیدا می‌کنند و بهترین محیط برای رشد باکتری‌های بدبو، هم پلی‌استر است.
منیژه صفایی‌پور، طراح مد و لباس درخصوص پارچه‌های ساخته‌شده از الیاف طبیعی، می‌گوید: «استفاده از لباس‌های با الیاف طبیعی امروزه در سراسر دنیا جا افتاده است. شما با پوشیدن لباس‌های ساخته‌شده از الیاف طبیعی احساس راحتی دارید که با پوشیدن لباس ساخته‌شده از الیاف مصنوعی چنین احساسی ندارید.»
هر یک از الیاف طبیعی مانند کتان، پشم، ابریشم مزایای خاص و منحصر به فرد خود را دارد؛ برای مثال، پشم یک عایق طبیعی است که در برابر آب و آتش مقاوم است. پشم تنوع محصولی زیادی دارد که از پارچه‌های نازک و سبک‌وزن گرفته تا پارچه‌های ضخیم ساخته می‌شود. از آن پنبه به‌خاطر سطح هموار و لطیف خود اجازه تنفس پوست بدن را از طریق بافت‌های ارگانی می‌دهد که شما را در طول روز شاداب نگه می‌دارد.

با توجه به نبود نمایندگی رسمی لباس‌هایی با برندهای معتبر، آیا می‌توان به این لباس‌ها اطمینان کرد که از خود کمپانی سازنده در بازار عرضه می‌شوند؟ آیا تنها مارک‌داربودن لباس ضامن سلامت ما انسان‌ها می‌شود؟

پنبه امروزه به‌عنوان متداول‌ترین الیاف برای تولید لباس، لوازم و ابزارها استفاده می‌شود. همچنین این الیاف بهترین الیاف برای تولید لباس با سایز بزرگ است. ابریشم نیز یکی از معروف‌ترین و باسابقه‌ترین الیاف طبیعی است که رابطه‌ای دیرینه با تجمل دارد. ابریشم که در گذشته تنها اشراف و ثروتمندان از آن استفاده می‌کردند و در حال حاضر شاید یکی از گران‌ترین پارچه‌های موجود است لباس‌های این الیاف در زمستان گرم و در تابستان خنک است. پوشیدن لباس ابریشمی با سطح صاف و صیقلی خود به‌نوعی باعث لذت و آرامش‌بخش است.
با این همه، تعداد خریداران الیاف مصنوعی در ایران بیشتر از الیاف طبیعی است.
ساینا نریمیسا، دختر جوانی که از پشت ویترین مغازه به لباس‌های چیده‌شده با برندهای شناخته‌شده جهانی نگاه می‌کند، در این‌باره می‌گوید: «من با توجه به آگاهی از اینکه لباس سلامت از الیاف صددرصد طبیعی ساخته شده ، همچنان ترجیح می‌دهم که از لباس‌های دیگر استفاده کنم. تنوع در طرح و رنگ این‌گونه لباس‌ها بسیار بیشتر از لباس‌های سلامت است. البته اگر به برچسب روی لباس‌های مارک‌دار نگاهی بیندازید می‌بینید که برای ساخت این لباس‌ها ٨٠ تا ٩٠درصد از الیاف طبیعی استفاده شده است. به ندرت هم پیش می‌آید که تا حالا من یک پیراهن خاص و زیبا با الیاف طبیعی را دیدم که به سلیقه من خیلی نزدیک بود و حالا در کمد لباس‌هایم است.»

حالا این سوال پیش می‌آید که در ایران با توجه به نبود نمایندگی رسمی لباس‌هایی با برندهای معتبر، آیا می‌توان به این لباس‌ها اطمینان کرد که از خود کمپانی سازنده در بازار عرضه می‌شوند؟ آیا تنها مارک‌داربودن لباس ضامن سلامت ما انسان‌ها می‌شود؟ مشاهدات در جامعه و نوع پوشش مردم، در نگاه اول این‌طور نشان می‌دهند که عده کمی در ایران از لباس‌های سلامت استفاده می‌کنند.
جواد حسینی‌نصر، پژوهشگر حوزه مد‌و‌لباس، در مورد دلایل فراگیرنشدن بافته‌های طبیعی می‌گوید: «مهم‌ترین مبلغان این گونه لباس‌ها می‌توانند افراد مرجع مانند هنرپیشه‌ها، ورزشکاران و افراد سرشناس باشند و تمرکز چند برند فعال در این زمینه در یک جغرافیای مشخص نشان‌دهنده این است که همین برندهای محدود هم این افراد را هدف قرار داده‌اند و جامعه نیز می‌تواند از آنها الگو بگیرد.»
او همچنین معتقد است که رسانه‌های جمعی در سال‌های اخیر تنها به جنبه سرگرم‌کردن مخاطبان و جلب و جذب آنها توجه داشته و رسالت آموزشی خود را فراموش کرد‌ه‌اند: «رسانه‌های فراگیری مانند تلویزیون و رادیو تنها به جنبه این‌که چه بپوشیم و چه نپوشیم توجه داشته و در تبلیغ و ترویج بافته‌های طبیعی و تاثیر آن بر سلامت جسمی و روحی و ساخت برنامه‌های مستند در این زمینه تاکنون کار چشمگیری انجام نداده‌اند که از نقاط ضعف این رسانه‌هاست.» (حیدر چکاوی/شرق)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

584

نظر یک طراح پوشاک: در فصل بهار چه لباسی بپوشیم؟

پونه خامین که در رشته‌های صنایع دستی و روزنامه‌نگاری تحصیل کرده است، پس از فعالیت به عنوان منشی صحنه در سینما و تلویزیون به فعالیت در زمینه طراحی لباس عمومی پرداخته و محصولاتی با نام «هوردخت» تولید می‌کند.
او درباره انتخاب لباس مناسب فصل بهار و تابستان می‌گوید: جنس پارچه در انتخاب لباس بسیار مهم است. با توجه به اینکه زمستانی کم بارش داشتیم می‌دانیم که بهار و تابستان گرمی خواهیم داشت، بنابراین باید از پارچه‌های خنک استفاده شود. اما هر پارچه‌ای هم که نازک باشد دلیل بر خنک بودن آن نیست. لباسی که برای پوشش این فصل خانم‌ها بسیار مناسب است، دامن است. دامن علاوه بر اینکه باوقار و سنگین بودن خنک‌تر است. اگر خانم‌ها عادت کنند با مانتوی خود دامن بپوشند فعالیت‌های آزادانه‌تری خواهند داشت.
خامین درباره نبود رنگ و مدل سال در بازار پوشاک ایران گفت: به نظر من اینکه در پوشش رسمی خانم‌ها رنگ سال یا مدل سال وجود ندارد بهتر است. وقتی در کشورهای خارجی رنگ سال معرفی می‌شود به دلیل تنوع زیادی که در پوشاک افراد وجود دارد، این رنگ یکسان باعث تکراری شدن پوشش آن‌ها نمی‌شود اما در ایران خانم‌ها یک فرم ثابت شامل مانتو و روسری دارند و اگر قرار باشد از یک رنگ به عنوان مد سال استفاده کنند همه افراد یکسان خواهند شد.
وی اضافه می‌کند: در فرم ثابت پوشش ما فقط رنگ‌های متنوع می‌تواند تفاوت ایجاد کند. به نظر من رنگ نقش مهمی در لباس دارد و من روی این موضوع خیلی حساس هستم. قانون نانوشته‌ای در کشور ما وجود دارد که بر اساس آن خانم‌ها بیشتر از رنگ‌های تیره استفاده می‌کنند، اما من سعی می‌کنم از رنگ‌های متنوع در کار‌هایم استفاده کنم.
او که یک دوره طراحی لباس را در مالزی گذرانده است ادامه می‌دهد: خوشبختانه طراحان جوان زیادی هستند که کار خود را می‌کنند و هر کسی مهر و امضای خود را دارد. تنوع زیادی که در کارهای آن‌ها به وجود آمده باعث می‌شود قدرت انتخاب افراد بالا‌تر رود. من هم سعی می‌کنم کارهای خلاقانه انجام دهم و به عنوان مثال روی مانتو‌ها یا ساق و روسری نقاشی یا چاپ دستی انجام می‌دهم تا از حالت ساده درآیند. طرح روی آن‌ها هم با توجه به فصل متفاوت است. در فصل پاییز و زمستان از نقوش اسلیمی و سنتی استفاده می‌کنم اما در فصل بهار به سمت طرح‌های فانتزی یا گل و شکوفه می‌روم تا لباس مناسب فصل باشد. (هنرآنلاین)

480

نگاهی به تفاوت‌های فرهنگی در پوشاک خانواده

الگوی پوشش و کیفیت لباس در هر جامعه، بیش از آن که از شرایط اقلیمی، موقعیت تمدنی، اوضاع اقتصادی، نظام سیاسی، موقعیت سنی، جنسی و شغلی افراد، خواسته‌های شخصی و زیباشناختی افراد اثر بپذیرد، از ساختار باورها، ارزش‌ها، هنجارها، ایدئولوژی‌ها، الگوها، آداب و عادت‌ها و سلیقه‌های گروهی اثر می‌پذیرد.

لباس، نشان‌دهنده ناخودآگاه فرهنگی جامعه است. لباس پوشیدن، نشانه اجتماعی بودن انسان است و مانند دیگر جنبه‌های اجتماعی‌بودن انسان براساس ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی و انتظارات جمعی، شکل می‌یابد. ضرورت همنوایی با اقتضاهای فرهنگ غالب و رعایت انتظارات جمعی، کمترین هزینه‌ای است که زندگی اجتماعی در ساحت‌های مختلف بر افراد تحمیل می‌کند. این همنوایی برخلاف تصویر خام و ابتدایی آن، به معنای پذیرش قطعی اشکال متعین و تمکین بی‌چون و چرا در برابر الزامات انعطاف‌ناپذیر و تسلیم‌شدن در برابر اراده و خواست جمعی نیست، بلکه به معنای همنوایی صوری، تشبه و هم‌آوایی ظاهری و تخلف نکردن آشکار از حداقل‌های هنجاری جامعه است. در حوزه پوشش نیز جامعه، انتظار خویش را نه در چارچوب قالب‌های معین، بلکه در قالب گزینه‌های متنوعی مطرح ساخته است که امکان اعمال گزینش‌های فردی همواره وجود خواهد داشت.
پوشاک بارزترین سمبل فرهنگی، مهم‌ترین و مشخص‌ترین مظهر قومی و سریع‌الانتقال‌ترین نشانه فرهنگی است که به سرعت تحت‌تأثیر پدیده‌های فرهنگ‌پذیری در بین جوامع گوناگون انسانی قرار می‌گیرد، حتی عده‌ای را عقیده بر آن است که استیلای فرهنگی و سلطه‌پذیری در وهله اول از طریق انتقال پوشاک صورت می‌گیرد و حتی می‌توان با تغییر پوشاک یک جامعه، نوع معیشت و شیوه تولید آنها را نیز دچار دگرگونی کرد و تغییرات و تحولاتی در ساختار زندگی اجتماعی آن جامعه ایجاد کرد.
شناخته شده‌ترین این اقوام عباتند از آذربایجانی‌ها، بلوچی‌ها، بختیاری‌ها، ترکمن‌ها، قزاق‌ها، خراسانی‌ها، قشقایی‌ها، کردها، گیلانی‌ها، لرها، مازندرانی‌ها و جنوبی‌ها، ضمنا همان‌طور که گفته شده پوشاک در هر منطقه‌ای زمینه بسیار مناسبی برای تأثیر و تأثر فرهنگی به حساب می‌آید. مثلا پوشاک زنان جنوب ایران که به پوشاک‌بندری معروف است، متاثر از پوشش ساکنان کشورهای همجوار و شیخ‌نشین‌های حاشیه خلیج‌فارس است، زیرا مردم ناحیه جنوب ایران از دیرباز تاکنون ارتباطات دریایی با مردم کشورهای همجوار داشته یا دریانوردانی از ملل مختلف به‌دلایل گوناگون در این ناحیه مستقر بوده‌اند، لذا پوشاک زنان و منطقه تا حد زیادی متاثر از نشانه‌های فرهنگی اقوام و ملل همجوار است، حتی نشانه‌هایی از پوشاک زنان هند و پاکستان را نیز در لباس زنان این منطقه می‌توان مشاهده کرد و بازمانده نشانه‌ای از ابتکار زنان پرتغالی را برای ممانعت از سوخت صورت و نوک بینی بر اثر تابش شدید نور آفتاب در پوشش زنان بندری می‌توان ملاحظه کرد. بنابراین پوشاک یکی از نشانه‌های بارز فرهنگی است که همواره در معرض تغییر و تحولات قرار دارد.

در شکل‌گیری و ترکیب پوشاک محلی هر قومی عوامل عمده زیر دخالت دارند:
- مذهب
- شرایط و عوامل طبیعی
- نوع معیشت مسلط و فعالیت‌های جنبی تولید
- منزلت اجتماعی
مذهب مردم شهرها

روستاییان و عشایر ایران معتقد به دین اسلام بوده و به ارزش آن سخت پایبند هستند به‌طوری که هریک از آحاد جامعه، کلیه اعمال و رفتارهای فردی و اجتماعی و حتی ظواهر خود را ازجمله «پوشاک» با آن موازین هماهنگ می‌کنند. خط مشی و دستورات اسلام درمورد پوشاک افراد و به‌خصوص جامعه نسوان کاملا مشخص است و لباس زنان پوشیده و بلند است تا حدی که به پشت پایشان می‌رسد. پیراهن آنان با دکمه بسته می‌شود که در مواردی تا یقه ادامه دارد.
عموما آن دسته از زنان ایرانی که در جوامع کوچک و به‌صورت سنتی زندگی می‌کنند به‌جای روسری یا مقنعه از سربند یا لچک برای پوشش موهای سر استفاده می‌کنند، لباس‌ها نیز گشاد و راحت است و از پارچه‌های ضخیم دوخته می‌شود. روی پوشاک زنان معمولا زیورها و پیرایه‌هایی نیز بسته می‌شود.

شرایط و عوامل طبیعی
عمده‌ترین جنبه کاربری پوشاک، علاوه‌بر بعد مذهبی و پوششی آن، حفاظت تن در مقابل عوارض آب و هوایی و نیز خطرات و ضربه‌ها و تماس‌های ناشی از فعالیت‌های روزمره است؛ لذا لباس‌های سنتی درقالب کاربردی آنها عمدتا ساده و بی‌پیرایه هستند و فقط به جنبه کاربردی آنها توجه می‌شود، مثلا مردم مناطق کوهستانی، از پتاوه استفاده می‌کنند تا پا را از خطر نیش گزندگان، ضربه سنگ‌ها، پیچ خوردگی و ... مصون سازند یا چوپان‌ها به این دلیل پستک (نمدین) با خود به کوهستان می‌برند تا در مقابل باد و باران و برف و سرما و حتی تابش شدید نور خورشید از خود محافظت کنند.

ضمنا جنس و نوع پارچه به‌کار رفته در پوشاک و حتی تعداد آنها در هر منطقه‌ای با شرایط و عوامل طبیعی مطابقت دارد، به‌طوری که در هر فصلی از‌سال پوشاک ویژه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد و اساسا بلندی و کوتاهی لباس و رنگ آنها در ارتباط مستقیم با نوع آب و هوای هر منطقه است. مثلا شلوار مرد بلوچ بلند و گشاد و به رنگ روشن است تا مانع نفوذ گرمای تابستان به بدن شود.

در مناطق کوهستانی نیز که هوا سرد و متغیر است، برای محافظت از سرما از پوشاک پشمی استفاده می‌کنند اگرچه به مقتضای هر فصل به تعداد پوشاک افزوده یا کاسته می‌شود.

در کوهستان‌های سرسبز شمال و مزارع چای زنان غالبا رنگ لباس خود را طوری انتخاب می‌کنند که تضاد شدیدی با رنگ محیط داشته باشد تا از فاصله دور هم در معرض دید باشند. همین امر درمورد زنان ساکن کوهستان‌های خشک نیز صادق است و رنگ پوشاک زنان تضاد شدیدی با رنگ مسلط محیط دارد.

شیوه معیشت مسلط و فعالیت‌های تولیدی
معیشت مسلط جامعه دو نوع تأثیر کاربردی روی پوشاک ساکنان هر منطقه دارد. اولا، بیشتر مواد اولیه‌ای که در پوشاک بومی و سنتی منطقه به‌کار می‌رود، از تولیدات محلی تأمین می‌شود، ثانیا، نوع فعالیت مردم، پوشاک‌های ویژه‌ای را اقتضا می‌کند، لذا معیشت، هم در کیفیت پوشاک مردم تأثیر می‌گذارد و هم در شکل ظاهری و در تعداد قطعات آن موثر واقع می‌شود. بنابراین مردمی که معیشت مسلط آنها دامداری است، مواد اولی و اصلی پوشاک آنها را پشم تشکیل می‌دهد (یا پشم به‌صورت پیچیده و ریسیده و تابیده، بافته شده یا این‌که به‌صورت پوست و پوستین و...) یا این‌که پشم‌های در هم تنیده شده به صورت لباس‌های نمدین.

ضمنا گشاد یا چسبان بودن لباس و ضخیم یا نازک بودن آن هم با شیوه معیشت مسلط هر منطقه تناسب دارد. مثلا دامداران معمولا جوراب‌های پشمی ضخیم، شلوار و کلاه پشمی و کفش‌های محکم پوستی می‌پوشند. در گذشته نه‌چندان دور کلیه پوشاک مردم در محل تولید و استفاده می‌شد به جز آن دسته از افراد که به علت رفت و آمد زیاد به شهر و تأثیرپذیری از فرهنگ شهرنشینی، ترجیحا بعضی از پوشاک مثل کلاه، کفش یا شال را از سایر مناطق تهیه می‌کردند، کیفیت پوشاک مردان و مواد آنها غالبا در ارتباط با نوع معیشت و حاصل از آن است، ولی در مورد پوشاک زنان معمولا چنین نیست و بخشی از درآمد خانواده همیشه صرف خریدن پارچه برای پوشاک زنان می‌شده است، همین موضوع نیز عاملی ابتدایی برای ایجاد ارتباط بین گروه‌های قومی منزوی با مراکز اقتصادی و تجاری نزدیک آن بوده است.

منزلت‌های اجتماعی
همان‌گونه که تنوع پوشاک مناطق گوناگون به منزله علامت و نشانه خاص برای معرفی اقوام مختلف است، جنس، رنگ و شکل لباس و زیورها و ضمایم آن هم به پوشنده لباس منزلت اجتماعی ویژه‌ای می‌بخشد، زیورآلات زنان در گذشته جز جنبه‌های نمایش و زیبایی، دلایل اقتصادی و مالی نیز در پس‌انداز خانواده داشته است. زن در کلیه گروه‌های قومی و جوامع انسانی موجود در ایران یکی از محارم است و از یک مصونیت اجتماعی ویژه برخوردار است، لذا در کشمکش‌های قومی و قبیله‌ای از هر آسیبی درامان بوده، بنابراین زیورهای زنان به‌ویژه در گذشته پشتوانه اقتصادی هر خانواده به حساب می‌آمد، زیرا همه اموال منقول و غیرمنقول می‌توانست به تاراج رود جز زیورآلات که توسط زنان استفاده و حمل می‌شد و این به‌خاطر همان احترام و قداستی بود که زنان داشتند، بنابراین مرد خانواده ترجیح می‌داد که بیشترین پس‌انداز خود را تبدیل به زیورهای گرانقیمت کرده و به زن خود هدیه کند. درواقع به یک کرشمه دو کار انجام می‌دهد و علاوه‌بر جنبه‌های محکم اقتصادی در کسب وجهه بقیه نقش داشته است.

کسب منزلت اجتماعی از طریق پوشاک در بین مردان نیز وجود دارد. ضمن این‌که هر قطعه‌ای از پوشاک ممکن است بیانگر قشر، طبقه، رفاه و تحول خاصی باشد همچنین، می‌تواند بیانگر میزان دانش، سفر، سیاحت و زیارت نیز به حساب آید. (شهروند)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.