قیمت : 24800 تومان
قیمت : 24800 تومان
کاشت ناخن به شکل کاشت پودری، ژلهای و قالبی انجام میشود و هر فرد بسته به نیازها و محیط زندگی و سایر معیارها یک نوع کاشت برایش مناسبتر است.
کاشت ناخن یک نوع آرایش و تزیین ناخن میباشد که در آن به چند طریق نوعی از مواد، به شکل ناخن مصنوعی روی ناخن طبیعی فرد با ماندگاری طولانی چسبانده میشود. برای این کار سطح ناخنها را به وسیله سوهان برقی میتراشند تا جایی که لایه خیلی نازکی از ناخن باقی بماند. این کار برای این است که زیر مواد مورد استفاده در کاشت ناخن که قرار است جای ناخن اصلی فرد را بگیرد برجسته نباشد تا طبیعیتر به نظر برسد و هر چه ناخن کاشته شده برجستگی کمتری داشته و به ناخن طبیعی شباهت بیشتری داشته باشد در اصطلاح خوب کاشته شده است. البته یک کاشت خوب علاوه بر، داشتن ظرافت و زیبایی باید دوام و استحکام بالایی نیز داشته باشد.
کاشت ناخن به چند روش صورت میگیرد که هر فرد باید با توجه به نیازها و محیط زندگی و سایر معیارها اعم از شغل و محیط کار و… نوع کاشت خود را انتخاب کند.
1. کاشت ناخن پودری یا اکرلیک
این نوع کاشت در رده نخست کاشتهای ناخن میباشد و به قولی کاشت مادر محسوب میشود و سایر کاشتهای ناخن از این نوع کاشت گرفته شده است. کاشت پودری به علت دوام و استحکام زیاد طرفدار بیشتری دارد. این نوع کاشت نسبت به نوع دیگر کاشت (کاشت ژلهای) از ماندگاری بیشتری برخوردار میباشد. بادوام، مستحکم، بدون شکستگی، بدون هواگرفتگی و ظریف میباشد و برخلاف کاشت ژلهای با آب و هوای خشک سازگاری داشته و هزینه کمتری دارد.
2. کاشت ناخن ژلهای
کاشت ژلهای به نسبت کاشت پودری نازکتر، واقعیتر و ظریفتر است و در عین حال گرانتر از کاشت اکریلیک میباشد. این کاشت با آب و هوای شرجی و مرطوب سازگاری بیشتری دارد و دوام و ماندگاری آن در هوای مرطوب بیشتر است و برای افرادی که هر روز هوای خشک را تجربه میکنند توصیه نمیشود و به طور معمول این نوع کاشت در هوای خشک ترک برمیدارد. در این روش مواد ژل به صورت آماده قابل خریداری شده و آن را بعد از مواد ضدقارچ روی ناخن میگذارند و در دستگاه یووی قرار میدهند تا خشک شود.
3. کاشت ناخن قالبی
در این نوع از کاشت مواد را داخل قالب ناخن مصنوعی میگذارند تا شکل آن را به خود بگیرد. بعد ابتدا مواد ضد قارچ را روی ناخن میزنند و بعد قالب را روی ناخن فشار میدهند تا مواد روی ناخن خشک شود بعد از چند دقیقه ناخن مصنوعی را برمیدارند. در این نوع کاشت دیگر سوهانکشی نمیشود و از چسب ناخن هم استفاده نمیشود
این نوع کاشت راحتترین نوع کاشت و در عین حال بیکیفیتترین است. در این نوع کاشت به دلیل اینکه عمل سوهانکشی انجام نمیشود بعد از مدت کوتاهی بهاصطلاح ناخن هوا میگیرد و جمع شدن هوا زیر ناخن کاشت یکی از مهمترین دلایل برای به وجود آمدن قارچ است. در این نوع کاشت باید مراقب بود تا ناخنها کمترین تماس را با آب داشته باشند.
بهطور کلی بهترین شیوه کاشت پودر با قلم است زیرا شما میتوانید انواع ناخنها را به راحتی کاشت کرده و مشکلات ناخن را برطرف کنید. همچنین محکمتر و مقاوم تر از کاشت قالب است و کمتر هوا میگیرد و شما به راحتی میتوانید فرم مورد نظر خود را به آن بدهید.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
کاشت ابرو به عمل جراحی زیبایی گفته میشود که در طی آن برای فردی که فاقد ابروست با استفاده از موهای طبیعی سر، در ناحیه ابرو مو کاشته میشود.
کاشت ابرو نوعی کاشت موی کوچک است که افرادی که به علل مختلف ابروهای خود را از دست دادهاند یا ابروهای بسیار نازک و کم پشت دارند از این عمل جراحی استفاده میکنند تا این زیبایی از دست رفته خود را جبران کنند. این روش، مشابه روشهای کاشت مو میباشد و هزینه این جراحی با توجه به فرد و میزان ریزش موی او متغیر است.
تمام افرادی که فاقد ابرو هستند یا ابروهای بسیار نازک و کم پشت دارند میتوانند عمل کاشتن ابرو را انجام دهند. در این عمل زیبایی از فولیکولهای سر برای کاشت ابرو استفاده میشود و از این جهت کسانی که موی سر صاف تا کمی حالتدار دارند، بهترین انتخابها برای این جراحی هستند چرا که موهای مجعد و خیلی حالتدار برای این عمل مناسب نیست.
کندن عصبی ابروها (تریکوتیلومانیا)، کم کاری تیرویید، کم پشتی ژنتیکی، کندن اختیاری ابروها به منظور نازک کردن پهنای ابرو، تاتوی ابرو که در جامعه ما رواج زیادی پیدا کرده و ضربه (ضربه حتی میتواند باعث کاهش رنگدانه ابروها شود و به این طریق نمای ظاهری ابروها را کمرنگ تر کند) از جمله مهمترین عوامل از دست رفتن دایمی ابروها هستند و باعث میشوند برخی از افراد برای جبران آن به این جراحی زیبایی روی آورند.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
کاشت ناخن مصنوعی به منظور زیبایی بیشتر ناخنها انجام میشود ولی ممکن است آگاهی از عوارض آن، شما را از تصمیم برای انجام این عمل منصرف کند.
کاشت ناخن مصنوعی این روزها در بین خانمها بسیار رواج پیدا کردهاست. این عمل که با هدف زیباتر شدن دست و ناخن در مراکز آرایشی انجام میشود ممکن است عوارضی نیز در پی داشته باشد. عوارضی که لازم است قبل از تصمیم برای کاشتن ناخن از آنها مطلع شویم.
کاشت ناخن مصنوعی به منظور زیبایی ناخنها انجام میشود و نمیتوان بطور کلی این عمل را رد کرد اما توصیه میکنیم که این کار توسط فردی که آموزشهای اصولی دیده و گواهی انجام این کار را دارد صورت گیرد و برای پیشگیری از عوارض آن حداقل از کاشتهای طولانی مدت و استفاده زیاد از ناخن مصنوعی پرهیز کنید و هر 3 ماه یک بار آنها را برداشته و اجازه دهید تا ناخنهای طبیعی شما استراحت کنند. در ضمن خانمهایی که اعتقادات مذهبی دارند بهتر است قبل از انجام این کار از احکام شرعی کاشتن ناخن نیز مطلع شوند.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
حکم کاشت ناخن که این روزها مد شده، از نظر برخی از مراجع با انجام عبادت های روزانه منافات دارد و ناخن مصنوعی هنگام وضو و غسل باید برطرف شود.
اخیراً کاشت ناخن بسیار مُد شده است دوشیزگان و بانوان زیادی که البته مقید به رعایت احکام و عبادات از جمله نماز هستند در این مورد سوالاتی را مطرح می کنند. اینکه آیا کاشت ناخن کار صحیحی است؟ وضو و غسل بعد از کاشت ناخن چگونه است؟ در این مقاله پاسخ مراجع تقلید به این سوالات را خواهیم دید؛
آیت الله خامنه ای:
کاشت ناخن فى نفسه اشکال ندارد و با فرض صدق زینت، باید از نامحرم پوشانده شود.آیت الله صافی گلپایگانی:
کاشتن ناخن به صورتی که برای وضو و غسل نتوانند آن را بردارند اشکال دارد ولی چنانچه شخصی مرتکب این عمل شده باشد، در صورت امکان، ناخن مصنوعی را بردارد و وضو و غسل به نحو معمول انجام شود و در صورت عدم امکان برداشتن ناخن، با همان حال وضو و غسل به عنوان جبیره انجام شود و احتیاطاً تیمّم هم کند.
آیت الله العظمی مکارم شیرازی:
کاشت ناخن مانع رسیدن آب به عضو می شود و وضو و غسل با آن باطل است.
آیت الله خامنه ای:
اگر ناخن کاشته شده قابل برداشتن نبوده یا ازاله آن مستلزم ضرر و مشقت باشد و با وجود ناخن ها قدرت بر رساندن رطوبت به پوست دست نباشد، مسح بر روى همین ناخنها کافى است و غسل نیز همین حکم را دارد.
آیت الله مکارم شیرازی:
مانع غسل و وضو است.
آیت الله سیستانی:
باید قبل از غسل و وضو آن چه را که مانع رسیدن آب به عضو غسل و وضو باشد جدا کرد.
آیت الله هادوی تهرانی:
اگر ناخن کاشته شده از نظر عقلا بخشی از بدن تلقی شود حکم ناخن اصلی را دارد ولی اگر شیء اضافه محسوب گردد و مانع رسیدن آب به عضو اصلی در وضو یا غسل شود موجب بطلان آنها است.
اگر کسى ناخن مصنوعى بکارد، براى وضو و غسلش چه باید بکند؟
آیتالله خامنهای:
در صورت کاشت ناخن، براى وضو و غسل باید مانع ـ ولو با صرف هزینه ممکن ـ برطرف گردد و چنانچه میداند امکان برطرفکردن آن نیست و یا رفع آن با مشقّت غیر قابل تحمّل همراه بوده و یا ضرر قابل توجهى دارد، در وقت نماز باید وضو یا غسل را انجام دهد سپس مبادرت به این کار کند و وضو و غسلهاى بعدى را باید بهصورت جبیره انجام دهد (یعنى با دست مرطوب مانع را مسح نماید)؛ اما در صورتى که امکان برطرف کردن آن ـ ولو در روزهای بعد ـ باشد و برطرف نکند، وضو و غسل جبیره باطل خواهد بود.
با توجه به این که روکش و یا لاک و "مانکور" بر روی ناخن، مانع از رسیدن آب به هنگام غسل و وضو به ناخنهاست آیا استفاده خانم ها از آن ها جایز است و وضو و غسل با آن چطور است؟
آیت الله سیستانی:
غسل و وضو با چنان چیزی که مانع از وصول آب می شود صحیح نیست و ناگزیر باید آن ها را برای انجام غسل و وضوی صحیح زایل و پاک کرد و قصد آرایش، مجوّز چنان کاری نمیشود.
آیت الله نوری همدانی:
جایز نیست.
آیت الله وحید خراسانی:
چون زیرش آب نمی رود جایز نیست.
مرحوم آیت الله بهجت:
شخصى که اصلاً ناخن ندارد و مىخواهد ناخن مصنوعى بکارد، آن ناخن جزو بدن او نمىشود، چون رشد و نموّ ندارد و از اوّل این کاشتن جایز نیست، چون اضطرار ندارد.
امام خمینی:
براى زنان پوشانیدن موهاى مصنوعى و زینت هاى پنهانى (مانند دست بند و گردنبند) نیز لازم است مگر در حال نماز که پوشانیدن موهاى مصنوعى و زینتهاى پنهانى (مانند دست بند و گردنبند) و زینت صورت (مانند سرمه چشم) لازم نیست، اما به هرحال واجب است از نامحرم بپوشانند.
آیت الله خامنه ای:
در فرض سؤال جایز نیست.
آیت الله مکارم شیرازی:
موی مصنوعی اشکال دارد ولی ناخن مصنوعی اشکال ندارد مگر موجب مفسده خاصی شود.
آیا آموزش و درآمد از کاشت ناخن اشکال دارد؟
بیشتر فقها کسب درآمد از این طریق را حرام نمی دانند ولی برخی مراجع، به این دلیل که این کار منجر به ایجاد مانعی برای وضو و غسل می شود، کسب درآمد از این راه را جایز ندانسته اند. |
آیت الله مکارم شیرازی:
در آمد حاصله از این کار اشکالی ندارد.
آیت الله نوری همدانی:
مانعی ندارد.
آیت الله سیستانی:
این کار شما حرام است.
آیت الله خامنه ای:
ایجاد مانعى که موجب تبدّل وظیفه وضو و غسل به وضو و غسل جبیرهاى مىشود، چنانچه در غیر وقت نماز باشد، مانع ندارد ولى در وقت نماز باید وضو یا غسل را انجام دهد سپس مبادرت به ایجاد مانع نماید. در مواردی که کاشت ناخن اشکال ندارد درآمد شما از این راه نیز اشکال ندارد.
آیت الله صافی گلپایگانی:
جواز آن چنانچه کاشت دائمی باشد و موجب وضوی و غسل جبیره ای باشد از جهت اعانه بر اثم محل اشکال است.
آیت الله هادوی تهرانی:
کاشت ناخن حرام نیست و درآمد حاصل از آن اشکالی ندارد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
اگر یک باغچه کوچک برای پرورش گیاهان مورد علاقه خود داشته باشید بهتر است کمی هم به فکر سلامت خانواده باشید و از این باغچه برای پرورش برخی از سبزیجات مورد نیاز خانه استفاده کنید.
به گزارش آلامتو به نقل از سایت بذرام؛ پرورش سبزیجات تازه و سالم و خوش طعم در طول فصل های سرد هم امکان پذیر است و شما می توانید به راحتی این کار را انجام دهید. تنها کافی است سبزیجات مناسب فصل را بکارید تا با مشکلی مواجه نشوید. در زیر 20 سبزی مناسب برای فصل های سرد نام برده شده است که به سرعت محصولات آن ها قابل برداشت هستند.
چغندر یکی از سبزیجات پاییزی فوق العاده است. بسیاری از افراد ریشه چغندر را مصرف می کنند و بعضی برگ آن را استفاده می کنند زیرا یک منبع عالی از ویتامین C و ویتامین A می باشد. یک نکته ضروری در مورد پرورش چغندر این است که چغندر باید به صورت عمیق در خاک قرار داده شود به طوری که در برابر سرما آسیب نبیند.
کلم برای بسیاری از کشاورزان و پرورش دهندگان یکی از بهترین گزینه ها برای پرورش پاییزی است. کلم بروکلی غنی از مواد معدنی و ویتامین ها است. همچنین کمتر در معرض آفات قرار می گیرد. کلم بروکلی را می توان به راحتی در اواسط شهریور کاشت.
کلم به خوبی در فصول سرد رشد می کند زیرا رطوبت بیش از حد و یا هوای خیلی گرم برای این گیاه خوب نیست و در این شرایط کلم به خوبی رشد نمی کند. بهترین ویژگی این گیاه این است که می توان برای مدت زیادی آن را ذخیره کرد.
هویج یکی از سبزیجات برای پرورش در پاییز/زمستان است، این گیاه برای سلامتی انسان بسیار ضروری است و می توان تا نه ماه بدون عارضه ای آن را ذخیره کرد. هویج را هر زمانی که از نظر اندازه مورد قبول باشد می توان برداشت کرد.
کلارد در میان دسته سبزیجات فصل سرد، خوشمزه تر و آبدار تر است. این گیاه رشد آسانی دارد ولی به یک فضای بزرگ برای رشد نیاز دارند، کلارد در وضعیت نا متعادل سخت تر رشد می کند.
کلم قمری از خانواده کلم است و شرایط رشد و پرورش آن مثل کلم معمولی می باشد. کلم قمری در ظرف شش هفته آماده و قابل برداشت است.
تره فرنگی برای مصرف ساقه و برگ های آن کاشته می شود، بنابراین پرورش تره فرنگی در زمستان یک پروسه حساس است. مطمئن شوید که به گیاه به اندازه کافی آب می دهید و همچنین به اندازه کافی در معرض نور باشد. در غیر این صورت تره فرنگی به خوبی رشد نمی کند. تره فرنگی ارزش غذایی بالایی دارد، این گیاه را حتما به سالاد زمستانی خود اضافه کنید.
شما به راحتی می توانید در طول زمستان در باغ خود یک مزرعه کاهو داشته باشید. کاهو برای سلامتی بسیار مفید است و طعم و مزه فوق العاده ای دارد. پرورش کاهو آسان است بنابراین کاهو می تواند یک شروع عالی برای کسانی باشد که قصد دارند سبزیجات و گیاهان را پرورش دهند. کاهو تقریبا روزانه به 5 ساعت نور نیاز دارد، در نتیجه در طول زمستان هم می توان آن را پرورش داد.
زمانی که به خردل فکر می کنید چه چیزی در ذهن شما نقش می بندد؟ سس زرد و روشن که به ساندویچ اضافه می شود.
خردل یکی از سبزیجات پاییزی و زمستانی است که خواص زیادی هم دارد. سس خردل درست کنید و آن را به مواد غذایی خود اضافه کنید و از آن لذت ببرید.
پیاز از سبزیجاتی است که در غذاهای روزانه زیاد استفاده می شود که معمولا به جوهر غذا معروف است و باعث متفاوت شدن طعم غذا می شود. پیاز سفید و قرمز از سبزیجات پاییزی و زمستانی هستند.
در طول روزهای سرد سوپ نخود فرنگی بسیار دلچسب است، همچنین نخود فرنگی سرخ شده با کره یا روغن بسیار خوشمزه می باشد. راه های متفاوت و زیادی برای مصرف نخود فرنگی وجود دارد و در بسیاری از غذاها به کار می رود. شما می توانید در طول زمستان نخود فرنگی را بکارید و در زمان مناسب آن را برداشت کنید.
تربچه از سبزیجاتی است که می توان همیشه آن را کاشت و در زمان کوتاهی هم می توان آن را برداشت کرد. تربچه را می توان در انواع سوپ و سالاد به کار برد. همچنین پرورش این سبزی خوشمزه می تواند یک منبع درآمد باشد.
اسفناج به عنوان یک سبزی با ارزش و مغذی شناخته می شود. این سبزی دارای مقدار زیادی آهن، ویتامین C و ویتامین A است و در طبخ سوپ، آش و سالاد به کار می رود. استفاده از اسفناج در غذا طعم دلپذیری به آن می دهد.
دانه های لوبیا را در اواسط شهریور بکارید، به طوری که قادر به برداشت آن در سرما باشید.
شلغم یک گیاه با ارزش غذایی بالا است که طعم شگفت انگیزی دارد. شلغم برای کسانی که در زمستان دچار بیماری می شوند بسیار مفید است. این گیاه به آسانی رشد می کند. پرورش شلغم یک منبع درآمد خوب نیز می باشد.
کلم کیل مانند دیگر اعضای خانواده کلم، در فصل سرد به خوبی رشد می کند. اگر شما می خواهید بهترین محصول را از کلم داشته باشید باید آن را در زمستان برداشت کنید.
شما می توانید سیر را در اواسط مهر ماه بکارید. سیر مرحله رشد طولانی دارد، بنابراین شما نمی توانید آن را قبل از تابستان برداشت کنید. انواع مختلف سیر برای کاشت وجود دارد. گونه ای را انتخاب کنید که برای شرایط شما مناسب باشد.
کنگر فرنگی خار دار، طعمی مشابه کنگر فرنگی دارد. این گیاه نیز یک گیاه مناسب برای کاشت در پاییز است و از آن به عنوان یک چاشنی برای سوپ و سالاد استفاده می شود.
هر دو این گیاه متعلق به خانواده کلم بروکلی هستند و جوانه هایی شبیه کلم بروکلی دارند، طعم و مزه ی آنها بسیار خوب است و ارزش غذایی آن ها بالا می باشد.
در عرض چند ماه شما می توانید این گیاه را برداشت کنید. کلم چینی مواد معدنی و ویتامین های زیادی دارد و از ارزش غذایی بالایی برخوردار می باشد.
جام جم سرا:
از آنجا که سالانه بیش از 80 هزار جراحی بینی در کشور انجام میشود و بهگفته رئیس انجمن تحقیقات راینولوژی 50 درصد این جراحیها ریشه درمانی ندارند؛ با فرض اینکه حداقل هزینه هریک از این جراحیها 3 میلیون تومان باشد، رقمی بالای 120 میلیارد تومان در سال صرف جراحیهای زیبایی بدون رویکرد درمانی میشود. اگر این رقم را به هزینه جراحیهای زیبایی دیگر قسمتهای بدن اضافه کنیم، متوجه میشویم که هر سال میلیاردها میلیارد برای این نوع جراحیها هزینه میشود...!
به نقل از تسنیم، حال نهتنها چنین جراحیهای بیهوده و غیردرمانی، کاهش پیدا نکرده و هرسال نیز بر تعداد آن افزوده میشود بلکه افرادی هستند که تن به جراحیهای عجیب و غریب هم میدهند: تا پیش از آغاز سال 93 و ابتدای اسفند گذشته، 4 نفر جراحی نگین چشم را انجام دادهاند. این نگینها فقط در هلند ساخته میشوند و قیمت آنها رقمی حدود هزار و 500 تا 2000 دلار معادل 4 و نیم تا 5 میلیون تومان است.
فرد متقاضی این مبلغ را بهصورت دلار پرداخت میکند و نگین توسط بیمارستان خریداری میشود. جنس این نگینها پلاتین است و در 3 مدل قلب، ستاره و کلید سل (یکی از علامتهای موسیقی) کاشته میشود. این نگینها حالت قوسی و مشابه انحنای کره چشم دارند و در قسمت سفیدی چشم قرار میگیرند. زیبایی این نگینها فقط در این است که وقتی فرد بهسمت دیگری نگاه میکند، نگین داخل چشم مشخص شود.
تمام این ویژگیها در حالی است که فردی مطلع در مطب یکی از پزشکانی که این جراحی را انجام میدهد میگوید: «هیچکدام از این نگینها درخشندگی ندارند و بسیار معمولی هستند و هزینه تمامشده این جراحی حدوداً 7 میلیون میشود».
منشأ اولیه وجود چنین ایمپلنتهایی در یکی از کشورهای اروپایی بود که محققان آن بر این عقیده بودند وقتی لنزهای رنگی میتواند بهراحتی روی چشم گذاشته و بعد برداشته شود و یا نگین دندان نیز چنین خاصیتی را دارد، پس میتوان برای چشم هم از این ایمپلنتها استفاده کرد. از آنجایی که کریستالها برای بدن عموماً خنثی هستند و ایجاد التهاب نمیکنند؛ نگینهایی از جنس کریستال ساخته شد (البته این نگینها با جنس طلا هم در برخی از کشورها وجود دارد) که برای زیبایی روی سفیدی چشم یعنی بافت صلبیه قرار میگیرد.
این فقط نیمی از ماجرای جراحیهای عجیب و غریبی است که روی چشم انجام میشود، ظاهراً رنگ چشم برخی افراد دلشان را زده و میخواهند رنگش را عوض کنند؛ البته برای همیشه و تا آخر عمرشان. عنبیههای مصنوعی برای تغییر رنگ چشم بهطور دائم در چشم کار گذاشته میشود که طی یک سال گذشته 7 نفر این جراحی را برای زیباتر شدن انجام دادهاند و یکی از این افراد آقا و بقیه خانم بودهاند.
منشی یکی از کلینیکهایی که این جراحی در آنجا انجام میشود میگوید: «این عنبیه از جنس پروتز و یا سیلیکون است که باز کلینیک آن را برای بیمار تهیه میکند و آخرین قیمت آن 5500 دلار (17 میلیون) بود که اکنون نمیدانم چقدر افزایش یافته و قیمت نهایی آن بستگی به قیمت دلار دارد. این عنبیهها به سه رنگ آبی، سبز و طوسی است و حداقل هزینه جراحی آن حدوداً 18 تا 19 میلیون خواهد شد.
جام جم سرا:
۱) پیازچه
پیازچه ، گیاهیست دائمی . ولی در خانه و مزرعه به عنوان گیاه یک ساله یا دوساله کاشته می شود . محل اصلی و بومی این گیاه کاملا روشن نیست ولی عدهای معتقد هستند که از سیبری ، یا اروپای شرقی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .
برگهای این گیاه باریک و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر می رسد .
رنگ برگ پیازچه ، سبز تیره است و در سال دوم گل می دهد .
گل پیازچه ، از نوک ساقه میانی که تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع پیدا می کند و به شکل لولهای می باشد به صورت چتری و به رنگهای سفید مایل به سبز ارغوانی و بنفش خارج می شود .
پیازچه، انواع مختلفی دارد که ۳ نوع معروف و مشخص آن عبارتند از:
۱ – پیازچه معمولی که رنگ آن مایل به قرمز می باشد .
۲ – پیازچه سفید پیش رس .
۳ – پیازچه دائمی برگ پهن .
روش کاشت :
بذر این گیاه را با توجه به آب و هوای محل ، از اوایل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه می کارند .
به این منظور بایستی ابتداء زمین را کاملا آماده ساخت و با کود کافی تقویت نمود .
پس از آن که بذر را در زمین پاشیدند روی آنها را با کمی خاک برگ پوسیده و یا خاک نرم می پوشانند .
این گیاه به دو صورت خطی و دستپاش کاشته می شود .
در طریقه دستپاش ، وجین کردن و بیرون آوردن علفهای هرز مشکل خواهد بود . در این روش بایستی با خارج ساختن تعداد زیادی از پیازچههای سبز شده کشت را تُنُک ( خلوت ) نمود به همین دلیل مقادیر زیادی از محصول تلف می گردد .
در طریقه کاشت خطی ( ردیفکاری ) وجین کردن زمین آسان می گردد و خارج ساختن علفهای هرز به سادگی صورت می پذیرد . همچنین برای خرد کردن سِلِه زمین ( سله شکنی ) و نرم کردن خاک مشکلی پیش نخواهد آمد. در طریقه خطی ، بایستی سعی شود که فاصله خطوط از یکدیگر ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتیمتر از یکدیگر روی خطوط قرار گیرد .
بوتههای دوساله پیازچه که به گل می نشینند ، پس از آن که گلها کامل شدند ، بذرها در داخل غلافی سبز رنگ در نوک ساقه میانی بوجود می آیند این ساقهها را پس از رسیدن و قبل از آن که خشک شوند قطع نموده در محل سایه و خشک که هواگیر باشد خشک می کنند .
سپس آنها را تکان داده بذرها را جدا می سازند و از خاک و خاشاک جدا نموده در ظرف مناسبی مانند کیسه و یا قوطی نگهداری می کنند .
۲) مَرزِه
مرزه گیاهیست یک ساله ، محل اصلی و اولیه این سبزی را قسمتهای جنوبی کشور فرانسه می دانند .
روی ساقههای مرزه شاخههای زیادی می روید و بوته آن به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر می رسد .
برگهای آن باریک وکشیده بوده و بسیار خوشبو و معطر می باشند .
این گیاه برای معطر ساختن غذاها و به صورت خام مصرف می شود .
گلهای این گیاه ریز و صورتی رنگ می باشند .
روش کاشت :
این گیاه را می توان از اواسط فروردین ماه تا اواخر اردیبهشت ماه با توجه به وضع هوا کاشت .
مرزه در خاکهای سبک و شنی ماسهای بهتر عمل می آید .
در زمان برداشت شاخههای جوان و کوچک را برای مصرف قطع میکنند و مجددا شاخههای جدید رشد کرده و قابل برداشت می گردند .
مرزه را بصورت کرتی و دستپاش می کارند .
۳) نعناع
نعناع ، گیاهیست دائمی که به صورت خودرو ، می روید و به هیچ عنوان وسیله بذر کشت نمی شود .
نعناع با ریشه دوانیدن خود بخود زیاد می گردد .
برگ این گیاه سبز تیره و کنگره کنگره و بسیار معطر می باشد .
مصرف آن به دو صورت خشک شده و تازه بوده و تازه آن همراه خوراکیها ، مصرف می شود .
برای معطر ساختن شیرینی و تُرشی بکار می رود و خشک شده آن را برای معطر ساختن دوغ و ماست و خیار نیز مصرف می کنند .
انواع مختلفی از این گیاه وجود دارد . در ایران ۱ تا ۲ قسم آن بیشتر کاشته نمی شود .
روش کاشت :
ریشه نعناع را به قطعات چند سانتیمتری تقسیم نموده و در نقاط مختلف به خصوص در کنار باغچه می کارند .
این ریشهها ، پس از سبز شدن بسرعت ریشه دوانیده و ساقههای جدید را بوجود می آورند .
نعناع را بهر طریقی که بکارند نتیجه نهایی به صورت نامنظم و کَرتی خواهد بود ، چون ریشهها به اطراف می دوند و ساقه می دهند .
۴) ترخون
ترخون، گیاهیست دائمی که محل اصلی و اولیه آن را در سیبری ، اروپای شرقی و آسیای شمالی می دانند .
از ریشه این گیاه ، هرساله ساقههای زیادی می روید که گاهی بلندی آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر می رسد .
برگ این گیاه باریک و بلند و به رنگ سبز تیره بوده و مزه آن تُند و بسیار معطر میباشد .
ترخون را به عنوان سبزی خام مصرف می کنند و برای معطر ساختن خیارشور و سالاد و غیره استفاده می کنند .
روش کاشت :
ترخون را بوسیله ریشه تکثیر می کنند .
به این ترتیب که اوایل بهار ریشهها را از زمین خارج ساخته و قطعه قطعه می کنند . هر قطعه را در نقطهای جداگانه به صورت خطی و یا متفرق می کارند .معمولا چون ریشه گسترش پیدا می کند ، فاصله بین ریشهها را در زمان کاشت بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر در نظر می گیرند .
پس از کاشت ریشهها آبیاری زمین ضرورت دارد .
برداشت این گیاه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از یک ماه بعد از کاشت صورت می گیرد . در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از سایر سبزیها به دست می آید و به عنوان سبزی نوبر مصرف می شود .
معمولا ریشههای این گیاه که در یک محل کاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول کمتری خواهد داد . لذا بایستی مجددآ نسبت به خارج ساختن ریشهها و دوباره کاری آنها اقدام شود .
در موقع کاشت بایستی سعی شود که ریشههای کهنه و پوسیده را جدا کرده از زمین خارج ساخت و ریشههای جوان را انتخاب نموده و کاشت .
آبیاری این گیاه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد .
۵) ریحان
ریحان ، گیاهیست یک ساله که محل اصلی و اولیه آن هندوستان میباشد .
برگهای ریحان ، به رنگ سبز یا بنفش و بسیار معطر و تُند است .
برگ این گیاه به صورت خام با غذاها مصرف می شود .
آب و هوا و خاک : این گیاه در بیشتر نقاط ایران کاشته می شود و معمولا بذر آن را از نیمه فروردین ماه تا اواخر خرداد ماه با توجه به آب و هوای مناطق می کارند .
ریحان ، احتیاج فراوان به آب دارد . در صورتی که با کمبود آب روبرو شود از بین خواهد رفت .
این گیاه درصورتی که در زمینی که مواد غذائی کافی داشته باشد کاشته شود ، محصول خوبی خواهد داد .
روش کاشت :
ریحان را به دو صورت دستپاش در زمینهای کَرت بندی شده می کارند و چون در زمان برداشت با ساقه به بازار ارائه می گردد ، لذا آن را با ساقه از بوته جدا می کنند ، یا آنکه با ریشه از خاک خارج ساخته ، ریشهها را قطع نموده به بازار ارائه می دهند .
مراقبت اساسی درکشت ریحان، حفظ رطوبت وآبیاری بموقع زمین میباشد .
برای تهیه بذر ریحان ساقههای بوته گیاه را نمی چینند تا به گل بنشیند و پس از آن که گلها رسیدند و دانه بسته شد و بوتهها کاملا شادابی خود را از دست دادند به آرامی ساقههای گل دار را قطع کرده و در محل سایه و خشک روی پارچه و یا نایلون می خوابانند .
زمانی که ساقهها کاملا خشک شدند آنها را تکان داده و بذرها را از خاک و خَس و خاشاک جدا می نمایند و در ظرف مناسبی نگهداری می کنند.
۶) شاهی
شاهی ، گیاهیست یک ساله که وسیله بذر تولید و تکثیر می شود .
شاهی را اغلب به صورت خام مصرف می کنند .
محل اصلی و اولیه این گیاه دقیقا مشخص نشده لکن مسلم است که از نواحی سرد معتدل و مرطوب مانند ، اروپا به سایر نقاط جهان انتقال یافته است.
این گیاه در نواحی و مناطق گرم ، قبل از آن که برگها نمو کامل بنمایند به گل نشسته و تولید بذر می کند .
به همین دلیل بایستی بذر آن را خیلی زود و در اوایل بهار کاشت .
البته بنا به شرایط آب و هوا در هر محل این زمان تغییر می کند .
شاهی احتیاج به آب و رطوبت زیاد دارد و باید هر ۳ تا ۴ روز یک مرتبه آبیاری شود و در زمینهای مرطوب و نمدار کاشته شود .
روش کاشت :
این گیاه را به صورت دستپاش ( کَرتی ) می کارند و برداشت محصول آن به صورت برش شاخ و برگ انجام می گیرد .
همانطور که قبلا اشاره شد این گیاه در مناطق گرم خیلی زود تولید بذر می کند و در مناطق سرد زمانیکه درجه حرارت هوا بالا برود و در واقع در اواسط تابستان بذرگیری امکان پذیر می گردد .
بذر شاهی خیلی ریز و قرمز رنگ است و درهر گرم ۴۰۰ تا ۵۰۰ دانه بذر دیده می شود .
برای کاشت ۱۰۰ متر مربع زمین حدود ۵۰ تا ۱۰۰ گرم بذر کافی خواهد بود .
۷) تربچه
تربچه گیاهیست از لحاظ مصرف یکساله ، از لحاظ تهیه بذر دوساله ، این گیاه از ترب کوهی وحشی که اصلاح و تربیت شده بدست آمده است .
محققین گیاه شناسی محل اولیه و اصلی آن را کشورهای مصر و یا چین می دانند .
این گیاه دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگهای آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر(خشن) میباشد .
برگها مستقیم از ریشه خارج می شوند . قسمت اصلی و خوراکی تربچه برجستگی انتهایی برگها است که به رنگهای مختلف ، سفید ، قرمز ، و دورنگ دیده می شود .
تربچه ، یکی از سبزیهای اشتها آور است که در اکثر خانوادهها آن را مصرف می کنند . برگ آن نیز خوراکی می باشد .
عده زیادی از مردم تربچه را در منزل می کارند و در سر سفره اغلب خانوادهها دیده میشود .
اصولا این گیاه را به دو نوع تقسیم می کنند و کلیه انواع این گیاه را در این دو دسته قرار می دهند .
۱ – تربچه نقلی یا تربچه چهار فصل : این قسم تربچه خیلی زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان کوتاهی بدست می آید .
تربچه به شکل و رنگهای : گرد قرمز ، گرد ارغوانی / گرد سفید ، گرد بنفش ، گرد قرمز نوک سفید ، تربچه نیمه بلند قرمز ، نیمه بلند قرمز نوک سفید ، نیمه بلند ارغوانی ، نیمه بلند سفید ، تربچه بلند قرمز ، تربچه بلند سفید و بلند بنفش وجود دارد .
۲ – ترب یا تربچه درشت : برای بدست آوردن محصول ترب ، مدت زمان بیشتری لازم است .
بوتههای ترب ، بزرگتر از تربچه می باشد .
لذا بایستی فاصله بوتهها از یکدیگر بیشتر باشد تا فضای لازم برای رشد گیاه وجود داشته باشد .
ترب ، به دو رنگ ، سفید و سیاه وجود دارد که به نامهای : ترب سفید و ترب سیاه نامیده می شوند .
آب و هوا و خاک : تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید ، لکن در هوای گرم زود خَشَبی ( خشک و چوبی ) و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته میشود . از نظر خاک ، زمان کشت را باید در نظر داشت ، باین معنی که برای کشت بهاره ، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد .
بعکس برای کشت انواع تابستانه در زمینهای رسی و شنی و نمدار بهترین محصول بدست می آید .
روش کاشت و ازدیاد تربچه و ترب : تکثیر تربچه ، وسیله بذر می باشد.
بذر تربچه ، قرمز رنگ ، کروی شکل و نسبتا ریز است .
قوه نامیه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است .
به این معنی که بذر تهیه شده از تربچه برای کاشت بعدی حد اکثر تا ۵ سال قابل استفاده می باشد . ولی بهترین محصول از بذرهای جوان که حد اکثر ۳ ساله باشند بدست می آید .
بذر تربچه ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می شود .
بذر مورد نیاز برای ۱۰۰ متر مربع زمین از انواع تربچه نقلی یا ریز ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و برای انواع درشت ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم می باشد .
معمولا تربچه نقلی را به صورت نوبر می کارند . به این منظور از آبانماه به بعد تربچه را در زیر نایلون ، یا شاسی ، یا گلخانه کاشته ، در زمستان برداشت می نمایند .
تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می توان بجز در طول زمستان در همه فصول کاشت .
کشت تربچه ، به دو طریق خطی ( ردیف کاری ) ، دستپاش ( کرتی ) انجام می شود .
زمان کاشت تربچه ، در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفند ماه تا اول آبانماه توصیه می شود و می توان پیاپی آن را کاشت و برداشت نمود .
میزان مصرف بذر در زمان کاشت بستگی مستقیم به دقت و توجه فردی دارد که بذر را می کارد .
اگر به صورت فشرده کاشته شود ، مقدار بذر مورد نیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم پُشت کاشته شود ، میزان بذر مورد مصرف کم خواهد بود .
( تذکر : آنچه در مورد نحوه کشت و مراقبت تربچه بیان شد شامل ترب، نیز می شود . فقط فاصله بین بوتههای ترب ، بیشتر از تربچه خواهد بود همچنین مقدار بذر مصرفی ترب ، کمتر از تربچه ، بوده و مدت زمان سبز شدن ترب طولانی تر از تربچه خواهد بود .)
روش خطی ( ردیفکاری ) : در روش خطی ، بهتر است به ترتیبی بذرها را در شیارها قرار داد که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر ، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند . سپس خاک اطراف شیارها را بروی بذرها بخوابانند .
روش کرتی ( دستپاش ) : در روش کرتی ، بایستی دقت شود بذرها بطور یکنواخت در زمین پخش شوند .به این منظور می توان مقدار بذر مورد نیاز برای کاشت را با ۲ تا۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده ، توامآ در زمین پاشید سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آنها را پوشانید تا بذرها زیر خاک رفته و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد قرار نگیرند همچنین در دسترس پرندگان نباشند .
کود دادن : تربچه از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع است به نحوی که در زمینی با حد اقل مواد غذایی می توان دو نوبت متوالی در سال تربچه را کاشت . لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت دارد .
تذکر : چون تربچه معمولا پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر ، قابل برداشت خواهد بود ، توصیه می شود که بذر آن را با سایر سبزیها بکارند تا زمین بخاطر کشت تربچه معطل نماند .
به این منظور می توان تربچه را با سبزیهایی مانند : هویج درر یک زمان و یک محل کاشت زیرا در حالی که تربچه برداشت می شود ، هویج شروع به رشد میکند و از زمین حد اکثر استفاده خواهد شد .
بذر گیری : برای آن که شخصا بتوان بذر خوب تهیه نمود و بذر مورد نیاز سال بعد را تامین کرد . از آخرین محصول پاییزه تربچههای سالمتر و خوش فرم تر را جدا کرده ، جمع آوری می نمایند و در زیر خاک خشک کنار هم به صورت ردیف می خوابانند . در طول زمستان آنها را به همین شکل نگهداری نموده در اسفند تا فروردین ماه بتدریج آنها را از زیر خاک خشک خارج کرده ، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر می کارند . پس از مدتی شاخه گل آنها از خاک خارج شده گل می دهد . در تیرماه و مرداد ماه بذرآنها می رسد . پس از رسیدن بذرها ، شاخههای حامل بذرها را که در غلاف ( غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می کند ) قرار دارد قطع نموده و دسته می کنند و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می کنند . پس از آنکه غلافها خشک شدند آنها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می زنند ( می کوبند ) تا بذرها از داخل غلافها خارج شوند .آنگاه بذرها را از خاشاک جدا ساخته و در قوطی ، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می کنند
در مورد تربچههای زمستانه بایستی از بذر تربچههای پائیزه بذر تهیه نمود.(مهندس منوچهر کارگر+پرورش و تولید گل های اپارتمانی وفضای باز)
جام جم سرا:
۱) پیازچه
پیازچه ، گیاهیست دائمی . ولی در خانه و مزرعه به عنوان گیاه یک ساله یا دوساله کاشته می شود . محل اصلی و بومی این گیاه کاملا روشن نیست ولی عدهای معتقد هستند که از سیبری ، یا اروپای شرقی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .
برگهای این گیاه باریک و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر می رسد .
رنگ برگ پیازچه ، سبز تیره است و در سال دوم گل می دهد .
گل پیازچه ، از نوک ساقه میانی که تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع پیدا می کند و به شکل لولهای می باشد به صورت چتری و به رنگهای سفید مایل به سبز ارغوانی و بنفش خارج می شود .
پیازچه، انواع مختلفی دارد که ۳ نوع معروف و مشخص آن عبارتند از:
۱ – پیازچه معمولی که رنگ آن مایل به قرمز می باشد .
۲ – پیازچه سفید پیش رس .
۳ – پیازچه دائمی برگ پهن .
روش کاشت :
بذر این گیاه را با توجه به آب و هوای محل ، از اوایل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه می کارند .
به این منظور بایستی ابتداء زمین را کاملا آماده ساخت و با کود کافی تقویت نمود .
پس از آن که بذر را در زمین پاشیدند روی آنها را با کمی خاک برگ پوسیده و یا خاک نرم می پوشانند .
این گیاه به دو صورت خطی و دستپاش کاشته می شود .
در طریقه دستپاش ، وجین کردن و بیرون آوردن علفهای هرز مشکل خواهد بود . در این روش بایستی با خارج ساختن تعداد زیادی از پیازچههای سبز شده کشت را تُنُک ( خلوت ) نمود به همین دلیل مقادیر زیادی از محصول تلف می گردد .
در طریقه کاشت خطی ( ردیفکاری ) وجین کردن زمین آسان می گردد و خارج ساختن علفهای هرز به سادگی صورت می پذیرد . همچنین برای خرد کردن سِلِه زمین ( سله شکنی ) و نرم کردن خاک مشکلی پیش نخواهد آمد. در طریقه خطی ، بایستی سعی شود که فاصله خطوط از یکدیگر ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتیمتر از یکدیگر روی خطوط قرار گیرد .
بوتههای دوساله پیازچه که به گل می نشینند ، پس از آن که گلها کامل شدند ، بذرها در داخل غلافی سبز رنگ در نوک ساقه میانی بوجود می آیند این ساقهها را پس از رسیدن و قبل از آن که خشک شوند قطع نموده در محل سایه و خشک که هواگیر باشد خشک می کنند .
سپس آنها را تکان داده بذرها را جدا می سازند و از خاک و خاشاک جدا نموده در ظرف مناسبی مانند کیسه و یا قوطی نگهداری می کنند .
۲) مَرزِه
مرزه گیاهیست یک ساله ، محل اصلی و اولیه این سبزی را قسمتهای جنوبی کشور فرانسه می دانند .
روی ساقههای مرزه شاخههای زیادی می روید و بوته آن به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر می رسد .
برگهای آن باریک وکشیده بوده و بسیار خوشبو و معطر می باشند .
این گیاه برای معطر ساختن غذاها و به صورت خام مصرف می شود .
گلهای این گیاه ریز و صورتی رنگ می باشند .
روش کاشت :
این گیاه را می توان از اواسط فروردین ماه تا اواخر اردیبهشت ماه با توجه به وضع هوا کاشت .
مرزه در خاکهای سبک و شنی ماسهای بهتر عمل می آید .
در زمان برداشت شاخههای جوان و کوچک را برای مصرف قطع میکنند و مجددا شاخههای جدید رشد کرده و قابل برداشت می گردند .
مرزه را بصورت کرتی و دستپاش می کارند .
۳) نعناع
نعناع ، گیاهیست دائمی که به صورت خودرو ، می روید و به هیچ عنوان وسیله بذر کشت نمی شود .
نعناع با ریشه دوانیدن خود بخود زیاد می گردد .
برگ این گیاه سبز تیره و کنگره کنگره و بسیار معطر می باشد .
مصرف آن به دو صورت خشک شده و تازه بوده و تازه آن همراه خوراکیها ، مصرف می شود .
برای معطر ساختن شیرینی و تُرشی بکار می رود و خشک شده آن را برای معطر ساختن دوغ و ماست و خیار نیز مصرف می کنند .
انواع مختلفی از این گیاه وجود دارد . در ایران ۱ تا ۲ قسم آن بیشتر کاشته نمی شود .
روش کاشت :
ریشه نعناع را به قطعات چند سانتیمتری تقسیم نموده و در نقاط مختلف به خصوص در کنار باغچه می کارند .
این ریشهها ، پس از سبز شدن بسرعت ریشه دوانیده و ساقههای جدید را بوجود می آورند .
نعناع را بهر طریقی که بکارند نتیجه نهایی به صورت نامنظم و کَرتی خواهد بود ، چون ریشهها به اطراف می دوند و ساقه می دهند .
۴) ترخون
ترخون، گیاهیست دائمی که محل اصلی و اولیه آن را در سیبری ، اروپای شرقی و آسیای شمالی می دانند .
از ریشه این گیاه ، هرساله ساقههای زیادی می روید که گاهی بلندی آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر می رسد .
برگ این گیاه باریک و بلند و به رنگ سبز تیره بوده و مزه آن تُند و بسیار معطر میباشد .
ترخون را به عنوان سبزی خام مصرف می کنند و برای معطر ساختن خیارشور و سالاد و غیره استفاده می کنند .
روش کاشت :
ترخون را بوسیله ریشه تکثیر می کنند .
به این ترتیب که اوایل بهار ریشهها را از زمین خارج ساخته و قطعه قطعه می کنند . هر قطعه را در نقطهای جداگانه به صورت خطی و یا متفرق می کارند .معمولا چون ریشه گسترش پیدا می کند ، فاصله بین ریشهها را در زمان کاشت بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر در نظر می گیرند .
پس از کاشت ریشهها آبیاری زمین ضرورت دارد .
برداشت این گیاه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از یک ماه بعد از کاشت صورت می گیرد . در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از سایر سبزیها به دست می آید و به عنوان سبزی نوبر مصرف می شود .
معمولا ریشههای این گیاه که در یک محل کاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول کمتری خواهد داد . لذا بایستی مجددآ نسبت به خارج ساختن ریشهها و دوباره کاری آنها اقدام شود .
در موقع کاشت بایستی سعی شود که ریشههای کهنه و پوسیده را جدا کرده از زمین خارج ساخت و ریشههای جوان را انتخاب نموده و کاشت .
آبیاری این گیاه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد .
۵) ریحان
ریحان ، گیاهیست یک ساله که محل اصلی و اولیه آن هندوستان میباشد .
برگهای ریحان ، به رنگ سبز یا بنفش و بسیار معطر و تُند است .
برگ این گیاه به صورت خام با غذاها مصرف می شود .
آب و هوا و خاک : این گیاه در بیشتر نقاط ایران کاشته می شود و معمولا بذر آن را از نیمه فروردین ماه تا اواخر خرداد ماه با توجه به آب و هوای مناطق می کارند .
ریحان ، احتیاج فراوان به آب دارد . در صورتی که با کمبود آب روبرو شود از بین خواهد رفت .
این گیاه درصورتی که در زمینی که مواد غذائی کافی داشته باشد کاشته شود ، محصول خوبی خواهد داد .
روش کاشت :
ریحان را به دو صورت دستپاش در زمینهای کَرت بندی شده می کارند و چون در زمان برداشت با ساقه به بازار ارائه می گردد ، لذا آن را با ساقه از بوته جدا می کنند ، یا آنکه با ریشه از خاک خارج ساخته ، ریشهها را قطع نموده به بازار ارائه می دهند .
مراقبت اساسی درکشت ریحان، حفظ رطوبت وآبیاری بموقع زمین میباشد .
برای تهیه بذر ریحان ساقههای بوته گیاه را نمی چینند تا به گل بنشیند و پس از آن که گلها رسیدند و دانه بسته شد و بوتهها کاملا شادابی خود را از دست دادند به آرامی ساقههای گل دار را قطع کرده و در محل سایه و خشک روی پارچه و یا نایلون می خوابانند .
زمانی که ساقهها کاملا خشک شدند آنها را تکان داده و بذرها را از خاک و خَس و خاشاک جدا می نمایند و در ظرف مناسبی نگهداری می کنند.
۶) شاهی
شاهی ، گیاهیست یک ساله که وسیله بذر تولید و تکثیر می شود .
شاهی را اغلب به صورت خام مصرف می کنند .
محل اصلی و اولیه این گیاه دقیقا مشخص نشده لکن مسلم است که از نواحی سرد معتدل و مرطوب مانند ، اروپا به سایر نقاط جهان انتقال یافته است.
این گیاه در نواحی و مناطق گرم ، قبل از آن که برگها نمو کامل بنمایند به گل نشسته و تولید بذر می کند .
به همین دلیل بایستی بذر آن را خیلی زود و در اوایل بهار کاشت .
البته بنا به شرایط آب و هوا در هر محل این زمان تغییر می کند .
شاهی احتیاج به آب و رطوبت زیاد دارد و باید هر ۳ تا ۴ روز یک مرتبه آبیاری شود و در زمینهای مرطوب و نمدار کاشته شود .
روش کاشت :
این گیاه را به صورت دستپاش ( کَرتی ) می کارند و برداشت محصول آن به صورت برش شاخ و برگ انجام می گیرد .
همانطور که قبلا اشاره شد این گیاه در مناطق گرم خیلی زود تولید بذر می کند و در مناطق سرد زمانیکه درجه حرارت هوا بالا برود و در واقع در اواسط تابستان بذرگیری امکان پذیر می گردد .
بذر شاهی خیلی ریز و قرمز رنگ است و درهر گرم ۴۰۰ تا ۵۰۰ دانه بذر دیده می شود .
برای کاشت ۱۰۰ متر مربع زمین حدود ۵۰ تا ۱۰۰ گرم بذر کافی خواهد بود .
۷) تربچه
تربچه گیاهیست از لحاظ مصرف یکساله ، از لحاظ تهیه بذر دوساله ، این گیاه از ترب کوهی وحشی که اصلاح و تربیت شده بدست آمده است .
محققین گیاه شناسی محل اولیه و اصلی آن را کشورهای مصر و یا چین می دانند .
این گیاه دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگهای آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر(خشن) میباشد .
برگها مستقیم از ریشه خارج می شوند . قسمت اصلی و خوراکی تربچه برجستگی انتهایی برگها است که به رنگهای مختلف ، سفید ، قرمز ، و دورنگ دیده می شود .
تربچه ، یکی از سبزیهای اشتها آور است که در اکثر خانوادهها آن را مصرف می کنند . برگ آن نیز خوراکی می باشد .
عده زیادی از مردم تربچه را در منزل می کارند و در سر سفره اغلب خانوادهها دیده میشود .
اصولا این گیاه را به دو نوع تقسیم می کنند و کلیه انواع این گیاه را در این دو دسته قرار می دهند .
۱ – تربچه نقلی یا تربچه چهار فصل : این قسم تربچه خیلی زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان کوتاهی بدست می آید .
تربچه به شکل و رنگهای : گرد قرمز ، گرد ارغوانی / گرد سفید ، گرد بنفش ، گرد قرمز نوک سفید ، تربچه نیمه بلند قرمز ، نیمه بلند قرمز نوک سفید ، نیمه بلند ارغوانی ، نیمه بلند سفید ، تربچه بلند قرمز ، تربچه بلند سفید و بلند بنفش وجود دارد .
۲ – ترب یا تربچه درشت : برای بدست آوردن محصول ترب ، مدت زمان بیشتری لازم است .
بوتههای ترب ، بزرگتر از تربچه می باشد .
لذا بایستی فاصله بوتهها از یکدیگر بیشتر باشد تا فضای لازم برای رشد گیاه وجود داشته باشد .
ترب ، به دو رنگ ، سفید و سیاه وجود دارد که به نامهای : ترب سفید و ترب سیاه نامیده می شوند .
آب و هوا و خاک : تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید ، لکن در هوای گرم زود خَشَبی ( خشک و چوبی ) و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته میشود . از نظر خاک ، زمان کشت را باید در نظر داشت ، باین معنی که برای کشت بهاره ، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد .
بعکس برای کشت انواع تابستانه در زمینهای رسی و شنی و نمدار بهترین محصول بدست می آید .
روش کاشت و ازدیاد تربچه و ترب : تکثیر تربچه ، وسیله بذر می باشد.
بذر تربچه ، قرمز رنگ ، کروی شکل و نسبتا ریز است .
قوه نامیه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است .
به این معنی که بذر تهیه شده از تربچه برای کاشت بعدی حد اکثر تا ۵ سال قابل استفاده می باشد . ولی بهترین محصول از بذرهای جوان که حد اکثر ۳ ساله باشند بدست می آید .
بذر تربچه ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می شود .
بذر مورد نیاز برای ۱۰۰ متر مربع زمین از انواع تربچه نقلی یا ریز ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و برای انواع درشت ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم می باشد .
معمولا تربچه نقلی را به صورت نوبر می کارند . به این منظور از آبانماه به بعد تربچه را در زیر نایلون ، یا شاسی ، یا گلخانه کاشته ، در زمستان برداشت می نمایند .
تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می توان بجز در طول زمستان در همه فصول کاشت .
کشت تربچه ، به دو طریق خطی ( ردیف کاری ) ، دستپاش ( کرتی ) انجام می شود .
زمان کاشت تربچه ، در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفند ماه تا اول آبانماه توصیه می شود و می توان پیاپی آن را کاشت و برداشت نمود .
میزان مصرف بذر در زمان کاشت بستگی مستقیم به دقت و توجه فردی دارد که بذر را می کارد .
اگر به صورت فشرده کاشته شود ، مقدار بذر مورد نیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم پُشت کاشته شود ، میزان بذر مورد مصرف کم خواهد بود .
( تذکر : آنچه در مورد نحوه کشت و مراقبت تربچه بیان شد شامل ترب، نیز می شود . فقط فاصله بین بوتههای ترب ، بیشتر از تربچه خواهد بود همچنین مقدار بذر مصرفی ترب ، کمتر از تربچه ، بوده و مدت زمان سبز شدن ترب طولانی تر از تربچه خواهد بود .)
روش خطی ( ردیفکاری ) : در روش خطی ، بهتر است به ترتیبی بذرها را در شیارها قرار داد که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر ، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند . سپس خاک اطراف شیارها را بروی بذرها بخوابانند .
روش کرتی ( دستپاش ) : در روش کرتی ، بایستی دقت شود بذرها بطور یکنواخت در زمین پخش شوند .به این منظور می توان مقدار بذر مورد نیاز برای کاشت را با ۲ تا۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده ، توامآ در زمین پاشید سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آنها را پوشانید تا بذرها زیر خاک رفته و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد قرار نگیرند همچنین در دسترس پرندگان نباشند .
کود دادن : تربچه از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع است به نحوی که در زمینی با حد اقل مواد غذایی می توان دو نوبت متوالی در سال تربچه را کاشت . لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت دارد .
تذکر : چون تربچه معمولا پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر ، قابل برداشت خواهد بود ، توصیه می شود که بذر آن را با سایر سبزیها بکارند تا زمین بخاطر کشت تربچه معطل نماند .
به این منظور می توان تربچه را با سبزیهایی مانند : هویج درر یک زمان و یک محل کاشت زیرا در حالی که تربچه برداشت می شود ، هویج شروع به رشد میکند و از زمین حد اکثر استفاده خواهد شد .
بذر گیری : برای آن که شخصا بتوان بذر خوب تهیه نمود و بذر مورد نیاز سال بعد را تامین کرد . از آخرین محصول پاییزه تربچههای سالمتر و خوش فرم تر را جدا کرده ، جمع آوری می نمایند و در زیر خاک خشک کنار هم به صورت ردیف می خوابانند . در طول زمستان آنها را به همین شکل نگهداری نموده در اسفند تا فروردین ماه بتدریج آنها را از زیر خاک خشک خارج کرده ، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر می کارند . پس از مدتی شاخه گل آنها از خاک خارج شده گل می دهد . در تیرماه و مرداد ماه بذرآنها می رسد . پس از رسیدن بذرها ، شاخههای حامل بذرها را که در غلاف ( غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می کند ) قرار دارد قطع نموده و دسته می کنند و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می کنند . پس از آنکه غلافها خشک شدند آنها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می زنند ( می کوبند ) تا بذرها از داخل غلافها خارج شوند .آنگاه بذرها را از خاشاک جدا ساخته و در قوطی ، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می کنند
در مورد تربچههای زمستانه بایستی از بذر تربچههای پائیزه بذر تهیه نمود.(مهندس منوچهر کارگر+پرورش و تولید گل های اپارتمانی وفضای باز)
جام جم سرا:
برای ما ایرانی ها کاهو و سکنجبین ارزش و اعتبار بسیاری دارد و تا چند سال پیش، بعدازظهرهای روزهای گرم تابستان که اعضای خانواده دور هم جمع می شدند با هم کاهو سکنجبین می خوردند و از خرت خرت کاهوهای ترد و شیرین لذت می بردند.
کاهو انواع متنوعی دارد. کاهوی معمولی، کاهو پیچ، کاهو برگ و ... . همه انواع آن نیز خوش طعم است و حس زندگی به انسان می دهد. اگر دوست داشته باشید این گیاه را خودتان در خانه و به روش کاملا ارگانیک تهیه کنید، ما فوت و فن آن را به شما آموزش می دهیم.
خواص و فواید
در مورد فواید کاهو باید بگوییم، عصاره این گیاه حاوی ویتامین های A، B، K و C (بیشتر در برگ های سبز تر)، آهن، املاح معدنی مانند ید، کلسیم، پتاسیم، منیزیم و فسفر و علاوه بر این مقدار زیادی آب و مواد قندی و ازته است.
عصاره برگ های تیره بیرونی این گیاه تصفیه کننده و کاهش دهنده فشار خون است و در گردش ملایم خون تاثیر مثبت دارد. به طور کلی باید گفت، کاهو طبیعتی سرد دارد و از این رو برای رفع یبوست و صفرا مفید است. سردرد، سرفه و درد معده را از بین می برد. هضم غذا را تسهیل می کند و از این رو در تهیه سالادها از آن استفاده می شود. حجم ادرار و خون قاعدگی را افزایش می دهد و سوزش مجاری ادراری را برطرف می کند.
اگر شخصیت عصبانی و پریشان حال دارید، کاهو مصرف کنید زیرا ملین و خواب آور است. بعلاوه، باعث شادابی، درخشندگی و لطافت پوست بدن نیز می شود.
دسته بندی انواع کاهو
پیش از آموزش باید بگوییم کاهو به طور کلی به چهار دسته تقسیم می شود و هر کدام از آنها روش کاشت و نگهداری متفاوتی دارند. دلیل آن نیز این است که تحمل گرمای هر کدام با دیگری متفاوت است.
• کاهوبرگ: بسیار سریع رشد می کنند و پرورش آسانی نیز دارند. این نوع کاهو را می توانید یک ماه پس از کاشت، برداشت کنید. رنگ برگ های این نوع کاهو قرمز یا سبز تیره است. به دلیل لبه های چین خورده زیبا وقتی در باغچه می کارید، زیبایی خاصی به آن می بخشد.
• کاهوی کله گِرد: این نوع کاهو کله گرد و کوتاهی دارد و برگ های آن نرم هستند. رنگ برگ ها نیز به کرم می زند و طعم شیرین و خوبی دارند.
• کاهوی معمولی: برگ های این کاهو به جای اینکه گرد و کوتاه باشند، کشیده و بلند هستند. برگ های آن ترد و شکننده است و طعم خوبی دارد.
• کلم پیچ: این کاهو که در سال های اخیر در کشور ما نیز زیاد شده و با نام کاهوی چینی هم از آن یاد می کنیم، بسیار ترد و خوش طعم هستند. این کاهوها رنگ روشن و آب بسیاری در خود دارند.
زمان مناسب برای کاشت کاهو
در روزهای ابتدایی فصل بهار باید بذر کاهو را بکارید. بذرافشانی را هر دو هفته یکبار ادامه دهید. این باعث می شود تا کاشت شما بازدهی بهتری داشته باشد. باید این را در نظر داشته باشید، اگر دمای باغچه یا گلدانی که کاهو را در آن کاشته اید، بالای ۲۴ درجه سانتی گراد باشد، کاهوها پیش از موعد زرد می شوند و تخم می دهند. برای اینکه در فصل های سرد سال هم کاهو داشته باشید، در اواخر فصل تابستان یا فصل پاییز دوباره بذرافشانی کنید. در این زمان خاک سرد است و کاهو خوب رشد می کند. حتی در نیمه فصل زمستان نیز می توانید بذر کاهو را بکارید.
• دوره رشد از هنگام باروری تا برداشت محصول: ۳۰ تا ۹۰ روز
• مقدار نور موردنیاز: آفتاب غیرمستقیم (برای جلوگیری از زرد شدن برگ ها و تخم دادن گیاه) – بهتر است آن را در جایی در باغچه بکارید که گیاهان دیگر روی آن سایه بیندازند.
• میزان آب موردنیاز: هر روز باید آبیاری شود. خاک باید دایم مرطوب باشد.
مراحل کاشت و نگهداری
بذر کاهو را در عمق ۴ تا ۴ میلی متری بکارید. یا اینکه روی خاک بپاشید و روی آن یک لایه نازک خاک بریزید.
فاصله میان بذرهای کاهو برگ باید حدود ۷ تا ۸ سانتی متر باشد. برای کاهوی معمولی و کاهو کله گرد باید دست کم ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر میان بذرها فاصله باشد. کاهوی چینی نیز بیشترین فاصله را نیاز دارد و باید میان بذرهای آن حداقل ۳۰ سانتی متر فاصله باشد. این فاصله ها برای زمانی است که کاهوها رشد می کنند و اگر نزدیک بکارید، ممکن است برای رشد و تغذیه، فضای کافی نداشته باشند.
نخستین کود را باید در ماه اول یا پس از ۶ هفته به خاک بدهید. همیشه خاک را مرطوب نگهدارید و اگر علف هرزی در اطراف خاک آن رشد می کنند، آنها را هرس کنید. کاهو اصولا دچار بیماری یا آفت نمی شود و اگر آفت بگیرد نیز خیلی مهم نیست. اما از شته ها و افت های مضر این گیاه، لیسه یا شفیره حشرات، حلزون، کپک و قارچ هستند که موجب از بین رفتن کاهو می شوند.
برداشت
با اینکه همیشه کاهو را با مغز از مغازه خریداری می کنیم، اما یکی از بهترین روش های برداشت این گیاه، جدا کردن برگ های آن است. اگر تمایل دارید کله کاهو را کامل و درسته برداشت کنید نیز بهتر است از فاصله ۱.۵ سانتی متری از ریشه این کار را انجام دهید. این باعث می شود تا ریشه باقی مانده دوباره جوانه بزند و دوباره پس از مدتی کاهو داشته باشید(ابوالفضل معصومی زواریان/دانشجوی زراعت)