بچهها بسیار حساس و باهوشند و احساسات درونی مادر را درک میکنند. اینطور است که خیلی زود به محیطی که مادرشان به آن چندان اعتماد ندارد، اعتماد نمیکنند.
من مربی یک مهدکودک و موسسه استعدادیابیام. پس از مدتها احساس اینکه مادران چندان از محیطهای اجتماعی کودکانشان خبر ندارند، من را بر آن داشت که از مشاهداتم در مهدکودک از فرزندانتان بنویسم تا بیشتر با روحیه آنها آشنا شوید. به نظر گاهی مشت نمونه خروار است و گاهی مشکلات بچههای دیگران میتواند همان مشکلی باشد که من با فرزندم دارم.
در این سالها، با کار در مهدکودک بسیار به بچههایی برخورد کردهام که رفتارهایشان در خانه متفاوت از رفتارهایشان در مهد و محیطهای اجتماعیتر بوده است. این است که با خودم قرار گذاشتم، مادران را در جریان آن رفتارهایی که کمتر با آن در ارتباطند قرار دهم و مشاهدات عینی خودم را درباره فرزندانتان با شما در میان بگذارم.
گاهی مشکلات از خود ما شروع میشود و گاهی ناخواسته وسط یک مشکل قرار داریم. اما آنچه مهم است ریشهیابی آن مشکل و حل آن است. برای شروع بد نیست از برخوردم با کودکی که تازه قرار است پا به موسسه بگذارد آغاز کنم. آن زمان که برای نخستینبار کودکانتان را به محل جدیدی چون مهدکودک یا موسسه میآورید و قصد دارید او را چند ساعت از خود دور کنید.
بچههایی
که پا به موسسه یا مهدکودک میگذارند، چند دستهاند؛ دستهای آنهایی هستند
که به مادرانشان چسبیدهاند و با آنها پا به این محیط جدید میگذارند.
گروهی از بچهها هم هستند که بیتوجه به پدر و مادر در اتاقها و محیط مهد
میچرخند و به همه جا سرک میکشند. دسته دیگر اما آنهایی هستند که اصلا
پایشان را به این محیط جدید نمیگذارند، گریه میکنند و از مادرانشان جدا
نمیشوند.
اما کودکان 3 تا 5 ساله کمتر از مادرانشان جدا میشوند و اگر روز اول بمانند، روز بعد نیز به سختی دوباره وارد میشوند و این قصه روزها ادامه دارد و تکرار میشود. حتی با شرط اینکه مادرانشان در محیط هستند، از کلاسهایشان بیرون میآیند و سرک میکشند تا از حضورشان مطمئن شوند. اما همه بچهها بالاخره به شرایط عادت میکنند. این عادت نیز از آن اعتماد سرچشمه میگیرد که مادرانشان به دنبالشان میآیند و آنها را میبرند. اما آنهایی که عادت نمیکنند چه کسانی هستند؟
خانم مطهری_ روانشناس کودکان در اینباره میگوید: «در ابتدا باید این را واکاوی کنیم که آیا این ناراحتی و گریه و اضطراب از ترسیدن کودکان ناشی میشود یا مسائل دیگری در این میان دخیل است. بد نیست در این موارد ابتدا به خودمان مراجعه کنیم. به اینکه چه احساسی داریم وقتی کودکمان را به مهدکودک، مدرسه و ... میفرستیم؟ به چهره نگران مادران در آن لحظه که توجه کنید، متوجه میشوید بسیاری از این نگرانی و وابستگیها از ما به عنوان والدین ناشی میشود و بچه به درستی آنها را میگیرد.»
مطهری معتقد است که بچهها بسیار حساس و باهوشند و احساسات درونی مادر را درک میکنند. اینطور است که خیلی زود به محیطی که مادرشان به آن چندان اعتماد ندارد، اعتماد نمیکنند و از ابزار خود برای اعتراض به این وضعیت استفاده میکنند؛ ابزاری چون جیغ، گریه و ... . این روانشناس کودکان به دسته دیگری از بچهها اشاره میکند و میگوید: «اما این درباره همه بچهها صادق نیست.
گاهی این بچهها به ترسهایی که والدین به آنها تزریق کردهاند واکنش نشان میدهند. مثلا بچههایی هستند که برای تنبیه به این تهدید میشوند که به دنبالشان نخواهند رفت و در مهدکودک میگذارندشان یا تهدید به این میشوند که دیگر دوستشان ندارند و به خانم مربی میگویند که تنبیهشان کنند.» همه این موارد به اضافه موارد دیگر میتواند انگیزه بچهها را نسبت به مهد و مدرسه رفتن کم کند و بر استرسهای پایدار بچهها از همین دوران کودکی دامن بزند.»
نی نی سایت
عواقب سوءاستفاده از فرصت تعطیلی مدارس
دکتر علیرضا ناطقیان، فوقتخصص بیماریهای عفونی اطفال در گفتوگو با جامجم در پاسخ به این که تردد در هوای آلوده چه عواقبی برای کودکان میتواند داشته باشد، میگوید: وقتی هوای شهرها در شرایط هشدار قرار میگیرد، یعنی انواع آلایندههای مضر در هوایی که تنفس میکنیم وجود دارد. استنشاق برخی از این آلایندهها آثار کوتاهمدت دارد و به سرعت خود را نشان میدهد و عوارض برخی از آنها اثرات بلندمدت دارد که با گذشت زمان عواقبش آشکار میشود. مثلا وقتی ریزگردها در هوا افزایش مییابد، آثار کوتاهمدتی بر سیستم تنفس کودکان میگذارد که غالبا سبب تشدید آلرژیهای تنفسی بهویژه در کودکان مبتلا به آسم میشود و میتواند با حملات آسم همراه باشد.
این پزشک متخصص اطفال با اشاره به دامنهدار بودن عوارض ابتلا به بیماریهای تنفسی در اثر آلودگی هوا خاطرنشان میکند: مواد مضر موجود در هوای آلوده در مواردی به بروز آلرژیهای شدید در بینی منجر میشود که این موضوع به اختلالات تنفسی طی شبانهروز دامن میزند و ممکن است اثرات بدی روی کیفیت خواب و سلامت کودک بگذارد. دکتر ناطقیان با اشاره به اثرات شدید مسمومیت با سرب، آثار منفی بلندمدت این نوع مسمومیت را بر سیستم تکامل عصبی کودک و بروز کمخونی در کودکان میداند و تأکید میکند: در روزهایی که به علت آلودگی هوا از سوی سازمانهای مسئول، مدارس و مهدهای کودک تعطیل اعلام میشود، کودکان آسیبپذیر که بیشتر شیرخواران و کودکان زیرپنج سال هستند، به هیچ وجه نباید از منزل خارج شوند و در معرض هوای آلوده قرار بگیرند.
بیرون نرفتن کودک از خانه
دکتر عباس مومنزاده، فوقتخصص عفونی اطفال در گفتوگو با جامجم درباره لزوم بیرون نرفتن کودک از خانه می گوید: بهتر است وسایل بچهها در اتاقشان را با پارچه نمدار یک به یک تمیز کنیم تا ذرات معلق نشسته روی اشیا پاک شود. در شرایط آلوده نمیتوان توصیه به باز کردن پنجرهها برای تعویض هوا کرد. مسلما خطر مواجه شدن با ذرات معلق خطرناک در هوای آلوده خارج از خانه در فصول سرد بسیار بیشتر است. این مواد موجب افزایش بروز عفونتهای ریوی، شدت یافتن آلرژی و در بلندمدت زمینهساز ابتلا به انواع سرطانها در کودکان میشود. بنابراین باید از مواجهه با ذرات معلق و مضر موجود در هوای آلوده پیشگیری کرد.
رابطه آلودگی هوا و افزایش سرماخوردگی
دکتر مؤمنزاده با اشاره به این که در زمان شدت یافتن آلودگی هوا و افزایش ذرات معلق، کودکان بیشتر به سرماخوردگی مبتلا میشوند میگوید: سازمان بهداشت جهانی میگوید حدود 200 نوع ویروس سرماخوردگی داریم که به طور مستقیم، از طریق تماس دست با اشیای آلوده و سپس تماس دست با بینی و دهان یا از طریق نشستن ویروسها روی ذرات معلق موجود در هوای آلوده و سپس استنشاق این هوا وارد بدن کودکان میشوند و آنها را مبتلا به سرماخوردگی میکنند. به همین علت است که این روزها میبینیم بسیاری از کودکان از سرماخوردگی رنج میبرند. وی تغذیه مناسب، تأمین ویتامینهای بدن مانند ویتامین C از طریق خوردن میوهجات و سبزیجات و تقویت سیستم ایمنی بدن را از عوامل مهم پیشگیری از ابتلا به سرماخوردگی در فصول سرد میداند.
راهکار در شرایط اضطرار
دکتر مومنزاده معتقد است اگر ناچاریم در هوای آلوده با کودکان بیرون برویم، باید از ماسکهای مناسبی که صورت و دهان و بینی کودکان را بهخوبی میپوشاند استفاده کنیم. این ماسکها در بازار از طریق داروخانهها و فروشگاههای عرضه محصولات پزشکی در دسترس است. وی توصیه میکند: در روزهایی که هوا آلوده است بهتر است کودکان از تماس بدنی و دست دادن با کودکان دیگر یا بزرگسالان خودداری کنند و حداقل 5/1 متر با کسی که مبتلا به سرماخوردگی است فاصله داشته باشند. وقتی کودک را از خارج از منزل به خانه میآوریم حتما باید دست و صورت خود و کودک را با آب و صابون به دقت بشوییم تا ذرات معلق نشسته روی اشیا وارد دستگاه تنفسیشان نشود. برای تمیز کردن دهان و بینی از تماس مستقیم دست باید خودداری کرد و لازم است حتما از دستمال کاغذی یکبار مصرف استفاده شود.
کاظم کوکرم
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، پیام محبی رئیس انجمن دامپزشکان ایران گفت: جوجههای رنگارنگی که در بازار به فروش میرسند قریب به یقین مبتلا به بیماری و عفونت بند ناف هستند و این موضوع باعث میشود که عمر زندگی آنها تنها ۳ الی ۴ روز باشد.
وی ادامه داد: فروشندگان با این کار برای خودشان رونقی راه اندازی کرده اند تا همبازی کودکان را به فروش برسانند در حالی که این کار موجب ضررهای زیادی برای کودک میشود و علاوه بر بیماری جسمی، وابستگی کودک به آن را ایجاد می کند.
رئیس انجمن دامپزشکان ایران اظهار داشت: با توجه به اینکه جوجه های رنگی چند روز بیشتر عمر نمیکنند، وابستگی کودک به آنها بزرگترین آسیب را به وی وارد می کند.
وی تصریح کرد: جوجههای رنگی که بازار آنها در بین دست فروشان داغ است، مبتلا به بیمارهایی هستند که به بدن افراد انتقال پیدا میکند و باعث ایجاد بیمارهای زیادی از قبیل سالمونلوز در فرد میشود که با عوارضی همچون اسهال و عفونت در روده همراه است.
محبی تاکید کرد: اگر این جوجهها بیمار نبودند، مطمئنا وارد سیکل تولید مرغ گوشتی یا تخم گذار میشدند بنابراین قطعا ناقل بیماری هستند و از آنجا که تعداد زیادی از این جوجهها در کنار هم قرار میگیرند، احتمال انتقال آلودگی بین آنها افزایش پیدا میکند، پس پیشنهاد میکنیم که از خریدن این جوجهها در بازار دست فروشان جلوگیری کنند.
بچهها بسیار حساس و باهوشند و احساسات درونی مادر را درک میکنند. اینطور است که خیلی زود به محیطی که مادرشان به آن چندان اعتماد ندارد، اعتماد نمیکنند.
من مربی یک مهدکودک و موسسه استعدادیابیام. پس از مدتها احساس اینکه مادران چندان از محیطهای اجتماعی کودکانشان خبر ندارند، من را بر آن داشت که از مشاهداتم در مهدکودک از فرزندانتان بنویسم تا بیشتر با روحیه آنها آشنا شوید. به نظر گاهی مشت نمونه خروار است و گاهی مشکلات بچههای دیگران میتواند همان مشکلی باشد که من با فرزندم دارم.
در این سالها، با کار در مهدکودک بسیار به بچههایی برخورد کردهام که رفتارهایشان در خانه متفاوت از رفتارهایشان در مهد و محیطهای اجتماعیتر بوده است. این است که با خودم قرار گذاشتم، مادران را در جریان آن رفتارهایی که کمتر با آن در ارتباطند قرار دهم و مشاهدات عینی خودم را درباره فرزندانتان با شما در میان بگذارم.
گاهی مشکلات از خود ما شروع میشود و گاهی ناخواسته وسط یک مشکل قرار داریم. اما آنچه مهم است ریشهیابی آن مشکل و حل آن است. برای شروع بد نیست از برخوردم با کودکی که تازه قرار است پا به موسسه بگذارد آغاز کنم. آن زمان که برای نخستینبار کودکانتان را به محل جدیدی چون مهدکودک یا موسسه میآورید و قصد دارید او را چند ساعت از خود دور کنید.
بچههایی
که پا به موسسه یا مهدکودک میگذارند، چند دستهاند؛ دستهای آنهایی هستند
که به مادرانشان چسبیدهاند و با آنها پا به این محیط جدید میگذارند.
گروهی از بچهها هم هستند که بیتوجه به پدر و مادر در اتاقها و محیط مهد
میچرخند و به همه جا سرک میکشند. دسته دیگر اما آنهایی هستند که اصلا
پایشان را به این محیط جدید نمیگذارند، گریه میکنند و از مادرانشان جدا
نمیشوند.
اما کودکان 3 تا 5 ساله کمتر از مادرانشان جدا میشوند و اگر روز اول بمانند، روز بعد نیز به سختی دوباره وارد میشوند و این قصه روزها ادامه دارد و تکرار میشود. حتی با شرط اینکه مادرانشان در محیط هستند، از کلاسهایشان بیرون میآیند و سرک میکشند تا از حضورشان مطمئن شوند. اما همه بچهها بالاخره به شرایط عادت میکنند. این عادت نیز از آن اعتماد سرچشمه میگیرد که مادرانشان به دنبالشان میآیند و آنها را میبرند. اما آنهایی که عادت نمیکنند چه کسانی هستند؟
خانم مطهری_ روانشناس کودکان در اینباره میگوید: «در ابتدا باید این را واکاوی کنیم که آیا این ناراحتی و گریه و اضطراب از ترسیدن کودکان ناشی میشود یا مسائل دیگری در این میان دخیل است. بد نیست در این موارد ابتدا به خودمان مراجعه کنیم. به اینکه چه احساسی داریم وقتی کودکمان را به مهدکودک، مدرسه و ... میفرستیم؟ به چهره نگران مادران در آن لحظه که توجه کنید، متوجه میشوید بسیاری از این نگرانی و وابستگیها از ما به عنوان والدین ناشی میشود و بچه به درستی آنها را میگیرد.»
مطهری معتقد است که بچهها بسیار حساس و باهوشند و احساسات درونی مادر را درک میکنند. اینطور است که خیلی زود به محیطی که مادرشان به آن چندان اعتماد ندارد، اعتماد نمیکنند و از ابزار خود برای اعتراض به این وضعیت استفاده میکنند؛ ابزاری چون جیغ، گریه و ... . این روانشناس کودکان به دسته دیگری از بچهها اشاره میکند و میگوید: «اما این درباره همه بچهها صادق نیست.
گاهی این بچهها به ترسهایی که والدین به آنها تزریق کردهاند واکنش نشان میدهند. مثلا بچههایی هستند که برای تنبیه به این تهدید میشوند که به دنبالشان نخواهند رفت و در مهدکودک میگذارندشان یا تهدید به این میشوند که دیگر دوستشان ندارند و به خانم مربی میگویند که تنبیهشان کنند.» همه این موارد به اضافه موارد دیگر میتواند انگیزه بچهها را نسبت به مهد و مدرسه رفتن کم کند و بر استرسهای پایدار بچهها از همین دوران کودکی دامن بزند.»
نی نی سایت