راه‌های نفوذ در قلب زنان

جام جم سرا:این توصیه ها را بخوانید تا بدانید برای جذابیت بیشتر نزد همسرتان چه کارهای باید انجام دهید :

1-کاری به برنامه تناسب اندامش نداشته باشید

بدن خانم ها هیچ ربطی به شما ندارد. همه ما می توانیم غذای سالم خورده و هر روز ورزش کنیم یا غذای نا سالم خورده و اصلا ورزش نکنیم.نحوه رفتار ما با بدنمان تنها به خودمان و شاید دکترمان مربوط است!ما می توانیم هرقدر که دوست داریم چاق باشیم!هیچ چیز وحشتناک تر از مردی نیست که در امور مربوط تناسب اندام خانمش دخالت کند.

2- به او نگویید که باید با اندامش چه کار کند

بدن او به خودش مربوط است! شما می توانید ظاهر باب میل خودتان را داشته باشید (رنگ مو، اندازه مو و...) اما حق ندارید او را از داشتن ظاهر مطلوبش منع کنید.تغییراتی که ما انسان ها بر بدن خود اعمال می کنیم نوعی ابراز شخصیت است.وقتی مردی به زنی در مورد این تغییرات دستور می دهد، در حقیقت جلوی این ابراز شخصیت را می گیرد که کار غم انگیزی است.اگر می خواهید از نظر همسرتان جذاب باشید، از قضاوت نحوه ابراز شخصیتمان دست بردارید.

3-نژاد پرست نباشید

نژاد پرست نباشید! چون خیلی زشت است!اصلا نیازی به توضیح بیشتر هم ندارد!

4- کاری نداشته باشید که او چقدر زنانه یا مردانه است

برخی زن ها حوصله آرایش و پیرایش ندارند(از ناخن گرفته تا موهای بدن).پس آنها را سرزنش نکنید! آنها خود به عدم تطبیق خودشان با استاندارد های موجود در جامعه در خصوص زیبایی آگاهند!پس نیازی به سرزنش اضافی شما نیسـت!اصلاح نکردن دست و کنار آمدن با آن در این دوره و زمانه شجاعت بسیاری می خواهد!.ز سوی دیگر با رفتار های ((دخترانه)) زنان مخالفت نکنید.اگر از آرایش کردن و لباس صورتی پوشیدن لذت می برند، مانعشان نشوید!

5- حامی او باشید

خود را با او برابر بدانید.او را کنترل نکنید.اینکار باعث ایجاد احساس عدم امنیت در برابر جنس مخالف در زن می شود.مردانی با احساسات نا امن(شکاک) زن را سرد مزاج می کنند؛ مخصوصا وقتی سعی می کنند به زن بقبولانند که برای ایجاد حس مردانگی در یک مرد باید تحت سلطه و کنترل او در بیاید.

6- زن ستیز نباشید

چنین جمله ای تا به حال از دهان هیچ زنی خارج نشده : "عزیزم من عاشق وقتی هستم که به من می گویی کارم فقط پخت و پز و رفت و روب است و جایگاهی در اجتماع ندارم"!

7- انتظار آشپزی نداشته باشید

این مورد خیلی مهم است!توقع داشتن از یکدیگر کار درستی نیست.دلیل کار کردن برای یکدیگر باید اهمیت عشق شما به هم باشد ، چرا که در یک رابطه سالم ، 2 طرف برای خوشحالی هم تلاش می کنند.تنها وقتی که باید از خانم خود انتظار آشپزی داشته باشید، وقتی است که او می گوید : من می خواهم برایت آشپزی کنم!علاوه بر آن ، "جای زن در آشپزخانه است" هم دیگر قدیمی شده!این جمله را به کار نبرید . بگذارید با عشق برایتان غذا بپزد.

8-عکس های تکی و قدیمی اش رامسخره نکنید

درست است که برخی افراد در استفاده از شبکه های اجتماعی افراط می کنند؛ اما عکس هایی که خودمان از خود می گیریم ، نوعی ابراز احساسات و تلاش برای دیده شدن به آن شکلی است که دوست می داریم.فکر نکنید که این کار را برای جلب توجه می کندگرفتن عکس از خود نوعی شناخت از خود است.ما با عکاسی از آنچه دوست داریم و اشتراک آن عکس ها به دیگران این فرصت را می دهیم تا هویت مارا بشناسند.ما می خواهیم درکمان کنند.اگر با او بیرون می روید و او در رستوران از غذای خود عکس می گیرد، احتمالا به این معناست که اوقات خوشی را سپری می کند و از کنار شما بودن خوشحال است.اگر نبود که از این لحظه عکسی نمی گرفت! پس به جای مسخره کردن،از او حمایت کنید.

9- با دوستانش کنار بیایید

آنها پیش از شما در زندگی او بودند،پس به آنها احترام بگذارید.آن " دختران سر به هوا " دوستان خوب او بودند،پس سعی در جدا کردن آنها از یکدیگر نکنید.آنها رقیب شما نیستند.
وقتی مردی به گونه ای رفتار می کند که انگار دوستان خانمش ، تهدیدی برای او هستند ، باعث می شود تا مردی شکاک و بی اعتماد به نظر بیایدکه نوعی بی احترامی می باشد واصلا جذاب نیست.

10 -پذیرای او باشید

همه از اینکه کسی با دقت به سخنانشان گوش دهد، لذت می برند.زنان از اینکه مردان علاوه بر گوش دادن،با آنها تعامل برقرار کرده و جواب هم می دهند لذت می برند و تنها سر تکان دادن و آهان گفتن کافی نیست، وارد بحث شوید؛ برای آنها مهم است تا بتوانند با مخاطب خاص خود در خصوص موضوعی که برایشان مهم است صحبت کنند و بدانند آن مخاطب خاص به آنها واکنش و پاسخ مناسب و خاصی می دهد، حتی وقتی موضوع مورد بحث برایش بی معنا باشد.

11- اول فکر کنید و بعد صحبت

بدانید چه وقت می خواهید حرفی بزنید که مشکل ساز می شود و آنرا به زبان نیاورید! زنان قدردان مردانی هستند که خودآگاهی بالایی دارند و روی سخنان خود خوب فکر می کنند و هرچه به ذهنشان بیاید به زبان نمی آورند.همچنین سعی کنید بفهمید چه وقت اطرافیانتان قصد بیان سخن مشکل سازی را دارند .اگر همکارانتان سخنان نژادپرستانه و زن ستیزانه ای می گویند،به آنها تذکر دهید!بدانید که به عزیزانتان چه می گویید.اگر به همسر خود بگویید که با این لباس خاص ، خنده دار می شود،او با هربار پوشیدن آن لباس حرف شما را به یاد می آورد. بدانید که چه می گویید و آیا می خواهید همواره آن را در خاطر داشته باشد یا خیر؟چرا که احتمالا اگر واقعا برایتان ارزش قائل باشد ، حرفتان تا ابد در خاطرش خواهد ماند. (آی بانو)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

زگیل تناسلی و راه‌های مقابله با آن

جام جم سرا: از آنجا که این بیماری از راه جنسی انتقال می‌یابد، تعداد زیادی از افراد جامعه در معرض خطر بوده و امکان پیشرفت آن زیاد است. برای ایجاد آگاهی بیشتر درخصوص چنین بیماری ناشناخته و البته خطرناک با دکتر همایون مژدهی‌آذر، متخصص پوست و مو گفت‌وگو کرده‌ایم.

***

لطفا درباره زگیل، بخصوص زگیل تناسلی و عامل اصلی ابتلا به آن توضیح دهید.

عامل اصلی بیماری زگیل تناسلی مانند انواع دیگر زگیل، ویروسی به نام پاپیلوم انسانی با نام مخفف HPV است. این ویروس انواع مختلفی دارد که امروز بیش از صد نوع آن شناسایی شده است که از این میان، بعضی اهمیت بیشتری دارند. به طور کلی عامل HPV ضایعه‌ای به نام زگیل ایجاد می‌کند. شایع‌ترین محل زگیل، بخصوص در کودکان دست‌ها و پاهاست. البته زگیل در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر می‌شود؛ مانند کف دست، کف پا، کف سر و حتی مخاط. مهم‌ترین نکته‌ای که درباره زگیل‌های معمولی مطرح است ظاهر نازیبا و امکان سرایت آن است. علاوه بر این، زگیل می‌تواند محلی برای ورود بعضی میکروب‌های دیگر و زمینه‌ساز ایجاد بیماری باشد. یکی از نواحی پنهان پیدایش این زگیل‌ها ناحیه تناسلی است. زگیل‌های این ناحیه از مجموعه‌ای از HPVها ایجاد می‌شود که به دلیل مسری و بیماری‌زا بودن، اهمیت بسیاری دارد.

شکل و ظاهر این زگیل‌ها چگونه است و بیشتر کجا بروز می‌کنند؟

زگیل تناسلی به دلیل این که در منطقه مرطوب و تحت سایش بروز می‌کند، تا حدودی با زگیل معمولی متفاوت است. زگیل‌هایی که در نواحی خشک پوست مانند کشاله ران، اطراف مقعد و روی بیضه‌ها پیدا می‌شوند، بیشتر شبیه زگیل‌های معمولی روی دست و پا هستند، اما در حالت کلی این زگیل‌ها، به صورت ضایعات برجسته کوچک حدود یک تا دو میلی‌متر و در بعضی موارد به صورت برجستگی‌های مخملی شکل و همرنگ پوست یا تیره‌تر یا حتی روشن‌تر بروز می‌کنند.

زگیل‌هایی که در نواحی مرطوب پیدا می‌شوند، سطح تخت‌تری دارند و امکان دارد شکل معمولشان را نداشته باشند. در بعضی نواحی تناسلی که به طور طبیعی دارای برآمدگی‌هایی است، در تشخیص این زگیل‌ها اشتباه‌هایی رخ می‌دهد که بیشتر درباره خانم‌ها صدق می‌کند. این زگیل‌ها گاهی اندازه‌های بزرگی پیدا می‌کنند و گاهی به قدری کوچک هستند که براحتی قابل‌تشخیص نیستند، به همین دلیل درمانشان چند جلسه طول می‌کشد. در مواردی که ضایعات کوچک است، گاهی بدون مداخله درمانی هم برطرف می‌شوند، اما در بعضی موارد بدون تغییر باقی می‌مانند و حتی بزرگ‌تر شده و در سطح این ناحیه گسترش پیدا می‌کنند. مساله‌ای که اهمیت و خطر این نوع زگیل‌ها را پررنگ‌تر می‌کند، سرایت آنهاست؛ زیرا عمده راه انتقال آن روابط زناشویی است. درباره پیشگیری از ابتلا به بقیه انواع زگیل‌ها، خیلی ساده می‌توان با ممانعت از دست دادن، روبوسی یا استفاده نکردن از لباس افراد دیگر و... از ابتلا دور ماند، اما در تماس جنسی راه امنی برای جلوگیری از سرایت این بیماری وجود ندارد.

در واقع اصلی‌ترین راه ابتلا به این بیماری از راه تماس‌های جنسی است؟

بله، اصلی‌ترین راه انتقال زگیل از راه تماس پوست با پوست یا با وسائل مربوط به پوست است؛ مانند حوله. زگیل تناسلی نیز از راه تماس پوست با پوست و استفاده از لباس زیر مشترک قابل‌انتقال است. توجه داشته باشید بیماری زگیل تناسلی بیماری داخلی نیست و از سطح پوست فراتر نمی‌رود. در ناحیه تناسلی شاید از راه استفاده از روش‌های معمول در جلوگیری از بارداری مانند استفاده از کاندوم، بتوان تا حدی بار ویروس را کاهش داد، اما توجه داشته باشید که این وسیله نیز یک پوشش صددرصد کامل نیست. احتمال سرایت این بیماری از راه اپیلاسیون و استخر گرچه غیرممکن نیست، اما بسیار اندک است و عمده راه انتقال آن همان ‌طور که اشاره شد از راه تماس پوست با پوست و مسائل جنسی است. به همین دلیل مهم‌ترین مساله درخصوص زگیل‌های تناسلی پیشگیری از انتقال و ابتلا به آن است.

این پیشگیری‌ها شامل چه مواردی است؟

پیشگیری از انتقال یعنی سعی شود از تماس با افراد پرخطر جدا خودداری شود. افراد پرخطر مشخصا افرادی هستند که تماس‌های جنسی پرخطری دارند و مراقبت‌های لازم را انجام نمی‌دهند. در خیلی از کشورهای دیگر که بی‌بند و باری‌های جنسی وجود دارد، تماس با افراد مختلف و بدون آگاهی از وجود چنین بیماری‌هایی باعث انتشار آن می‌شود. در برخی کشورهای اروپایی بیماری زگیل آلت تناسلی حتی تا یک‌سوم افرادی را که در سنین باروری هستند مبتلا کرده است. در بعضی از این کشورها احتمال این که هر فرد در طول زندگی خود به این مشکل دچار شود 30 درصد است. در واقع لازمه در امان بودن از این بیماری‌ها داشتن اطلاعات و آگاهی کافی درباره آن است.

این زگیل‌ها فقط یک مساله بهداشتی است یا زمینه‌ساز بیماری‌های جدی‌تر هستند؟

تا چند وقت پیش زگیل را تنها یک مساله بهداشتی تصور می‌کردند، تا این که به مرور آگاهی متخصصان در این زمینه بیشتر شد. متخصصان متوجه شدند زگیل تناسلی، بخصوص در خانم‌ها می‌تواند زمینه‌ساز بروز بعضی سرطان‌ها در ناحیه گردن رحم شود. بتازگی نیز همین مساله درخصوص بدخیمی‌های ناحیه تناسلی و اطراف مقعد در آقایان، بویژه در افرادی که دچار ضعف سیستم ایمنی هستند ازجمله مبتلایان به ایدز دیده می‌شود. در واقع زگیل تناسلی در آقایان نیز می‌تواند زمینه‌ساز بروز سرطان شود. البته شیوع این سرطان‌ها در جامعه بسیار کم است، اما به هر حال همین تعداد اندک نیز باعث نگرانی است. این مساله میان متخصصان مطرح است که بهتر است با پیشگیری از پیدایش این زگیل‌ها، یکی از عوامل خطرساز ابتلا به سرطان را مهار کنند. دقیقا مساله‌ای که درباره هپاتیت B مطرح بود؛ از آنجا که این بیماری زمینه‌ساز ابتلا به سرطان کبد است، متخصصان به فکر افتادند با ساخت واکسن هپاتیت B با یکی از عاملان بروز سرطان کبد مقابله کنند که البته موفق نیز شدند. به همین دلیل محققان برآن شدند واکسن پیشگیری از پیدایش زگیل را تهیه و به بازار عرضه کنند. هم‌اکنون در بازار ایران بیش از یک نوع از این واکسن‌ها وجود ندارد. از بین بیش از صد نوع ویروس HPV، بخصوص چند نوع آن بیشتر با مساله تغییرات ناخواسته همراه هستند که بیشتر از انواع 16 و 18 هستند. امروز رایج‌ترین واکسن‌هایی که در بازارهای جهانی وجود دارند، می‌توانند در برابر چهار نوع HPV ایجاد ایمنی کنند. دو نوع از این چهار نوع ویروس، خطر کمتری برای ایجاد زگیل تناسلی دارند، اما دو نوع دیگر پرخطر هستند. بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهند با تزریق یک دوره با سه دوز از واکسن HPV می‌توان تا حد زیادی از بروز انواع ویروس‌ها در فرد جلوگیری کرد. محققان همچنان در حال بررسی و مطالعه درباره این واکسن‌ها هستند؛ زیرا کارایی آنها در کوتاه‌مدت به اثبات رسیده است، اما هنوز نکته‌های مبهمی از تاثیر آنها در طولانی‌مدت وجود دارد.

این واکسن‌ها در چه سنی باید تزریق شوند؟

توصیه می‌شود واکسنی که در بازار وجود دارد، بخصوص در خانم‌های بین 9 تا بیست و شش ساله تزریق شود. این واکسن به صورت تزریق عضلانی به فاصله دو و شش ماه از واکسن اول تزریق می‌شود. بعد از این سه تزریق می‌توان مطمئن شد این ایمنی در فرد ایجاد شده است. در آقایان فعلا این واکسن‌ها توصیه نشده است، اما از نظر تئوری می‌توان استفاده از آن را توجیه کرد، زیرا اگر مردی دچار ضایعه زگیل تناسلی نباشد، آن را به فرد مقابل نیز انتقال نمی‌دهد. در بعضی کشورهای اروپایی و آمریکایی تزریق واکسن به صورت اجباری در خانم‌ها و آقایان بین 9 تا بیست و شش ساله انجام می‌شود. البته در بعضی کشورها تزریق این واکسن‌ها در سنین بالاتر حتی در چهل و پنج سالگی هم انجام می‌شود. برای بچه‌های زیر 9 سال هنوز مطالعات کافی انجام نشده و تزریق این واکسن‌ها هم توصیه نمی‌شود. خوشبختانه در ایران نیز این واکسن وجود دارد، اما جزو واکسیناسیون‌های اجباری نیست ولی افراد می‌توانند با توصیه متخصصان پوست و زنان و زایمان از آنها استفاده کنند.

آیا این واکسن‌ها عوارض یا مشکلات خاصی در پی دارند؟

تزریق واکسن نیز به هر حال عوارضی مانند درد، سوزش و حتی در مواردی واکنش‌های حساسیتی ملایم تا شدید به دنبال دارد. سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و در موارد نادری بعضی از مشکلات عصبی نیز دور از ذهن نیست. البته محققان قانع شده‌اند تزریق این واکسن با اطلاعات کنونی قابل استفاده و موثر است، اما به هر حال مطالعات تکمیلی و دقیق‌تری لازم است. در واقع این مساله مطرح است که اگر خطر بروز عوارض شدید و خطرناک بعد از تزریق این واکسن بیشتر از خطر ابتلا به سرطان‌های ناشی از زگیل تناسلی باشد، قطعا در تزریق این واکسن‌ها هم تردید ایجاد می‌شود که محققان باید به این قبیل موارد پاسخ دهند.

با توجه به این که زگیل تناسلی در خانم‌ها هم بروز می‌کند خطر آن در دوران بارداری چیست؟ آیا امکان سرایت از مادر به نوزاد هم وجود دارد؟

در بعضی موارد دیده شده است که در دوران بارداری این زگیل‌ها افزایش پیدا می‌کنند. در بیشتر موارد زگیل در بارداری خانم‌ها مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. البته روش‌هایی برای درمان این زگیل‌ها وجود دارد که به این افراد کمک می‌کند حتی در دوران بارداری بتوانند با این ضایعات مقابله کنند، اما بیشترین مساله‌ای که در دوران بارداری مطرح است، پیدایش زگیل در مجرای زایمان است که در صورت بزرگ بودن مانعی برای تولد طبیعی نوزاد می‌شود. در این موارد از روش سزارین استفاده می‌شود، در غیر این‌صورت و در ضایعات کوچک‌تر معمولا زایمان به صورت طبیعی قابل انجام است. خطر اندکی از پیدایش ضایعات زگیلی در مخاط حلق نوزاد متولد شده وجود دارد که البته امر شایعی نیست. با این حال خطر انتقال این بیماری به نوزادهایی که حتی به صورت سزارین به دنیا می‌آیند وجود دارد. به همین دلیل توصیه می‌شود قبل از بارداری درخصوص کنترل و درمان این ضایعات اقدام شود.

اگر فردی به هر دلیلی به آن مبتلا شود، از چه روش‌های درمانی می‌تواند برخوردار شود؟

درمان‌هایی که برای زگیل آلت تناسلی وجود دارند تا حدودی مشابه زگیل‌های معمولی است. به طور کلی این درمان‌ها به دو گروه دارویی و غیردارویی تقسیم می‌شوند: درمان‌های دارویی شامل مواد تخریب‌کننده مانند سالیسیلیک اسید، تری‌کلرواستیک اسید، پودوفیلین، پودوفیلوکس و داروی موضعی ایمیکویماد (آلدرا) است. از درمان‌های غیردارویی می‌توان به روش‌هایی مانند سرمادرمانی، تخریب با کمک حرارت (الکتروسرجری) و لیزردرمانی اشاره کرد. در بعضی موارد خاص در مورد ضایعات حجیم که از نظر اندازه مشکل‌زا هستند، برای مثال ضایعاتی که در کانال زایمان مانع عبور نوزاد می‌شوند، لازم است با روش‌های جراحی برداشته شوند. البته سخن درباره روش‌های درمانی که در اینجا به صورت خلاصه و اجمالی گفته شد مجال دیگری می‌طلبد و هر فردی باید زیر نظر پزشک متخصص درمان‌های خاص خود را دریافت کند. (ضمیمه سیب)

فاطمه مهدی‌پور

راه‌های پیشگیری از سرطان

خوشبختانه پیشگیری و تشخیص زودهنگام سرطان با توجه به یک‌سری نکات ممکن است که دکتر علی قنبری‌مطلق، آنکولوژیست و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به آنها می‌گوید: یکی از فاکتورهای بسیار مهم در پیشگیری از سرطان نگه داشتن وزن در حالت ایده‌آل است. بر این اساس، باید توجه داشت که بالا بودن وزن هنگام تولد رابطه مختصری با خطر سرطان دارد،اما افزایش وزن در دوران بزرگسالی با افزایش خطر سرطان مرتبط است. از سوی دیگر باید از کاهش و افزایش مکرر وزن پرهیز کرد، زیرا بر خطر بروز سرطان تأثیر می‌گذارد.

امان از سیگار

پرهیز از مصرف دخانیات گرچه دیگر تکراری شده است، اما همچنان از سوی بسیاری از افراد نادیده گرفته می‌شود.

دکتر قنبری مطلق در این باره در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: هیچ‌کدام از فرآورده‌های توتون مانند سیگار، پیپ و قلیان و حتی جویدن توتون، سالم نیست. حتی توصیه می‌شود که اگر سیگار هم نمی‌کشید، از نشستن در جاهایی که افراد دیگر سیگار می‌کشند، خودداری کنید. جالب است بدانید که اثرات ترک سیگار از همان ساعات اولیه ترک آشکار می‌شود پس هر چه زودتر سیگار را ترک کنید سود بیشتری می‌برید و هر چه زمان بیشتری برای اقدام به ترک سپری شود، مزایای حاصل از آن کاهش می‌یابد.

معجزه ورزش را دست‌کم نگیرید

بررسی‌های محققان ثابت کرده است که داشتن فعالیت بدنی منظم روزانه حتی به شکل پیاده‌روی می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به سرطان بسیار موثر باشد. به همین دلیل دکتر قنبری‌مطلق با تاکید بر داشتن فعالیت بدنی منظم برای پیشگیری از سرطان و بسیاری از بیماری‌های دیگر می‌افزاید: هر هفته دست‌کم سه بار و هر بار 30 تا 45 دقیقه فعالیت ورزشی انجام دهید که ضربان قلب‌تان را بالا ببرد و در کنار آن تمریناتی نیز برای تقویت عضلات داشته باشید. همچنین از نشستن طولانی در یک‌جا از جمله پشت میز کار یا در مقابل تلویزیون، بپرهیزید.

برنامه غذایی‌تان را با میوه‌ها رنگین کنید

مصرف روزانه پنج وعده از سبزی‌ها و میوه‌ها مقوله‌ای است که اثرات آن در پیشگیری از سرطان انکارنشدنی است.

دکتر قنبری‌مطلق توصیه می‌کند: باید مصرف مواد نشاسته‌ای را کم کنید و از رژیم‌های غذایی که غنی از میوه‌جات و سبزیجات تازه است، استفاده کنید. همچنین باید از نوشیدنی‌های شکردار بپرهیزید و این نوشیدنی‌ها را با آب جایگزین کنید. علاوه بر مصرف قند و شکر تصفیه شده مصرف نمک را نیز باید محدود و برای طعم‌دار کردن غذا از ادویه و چاشنی گیاهی استفاده کنید.

تغذیه سالم داشته باشید

در این که باید به اندازه مناسب غذا بخورید و سعی کنید که وعده‌های اصلی غذا را حذف نکنید تا ناچار به ریزه‌خواری نشوید، از نقطه نظر سلامت شکی وجود ندارد.

دکتر قنبری با اشاره به این موضوع و تاکید بر این‌که نباید در حالت استرس و اضطراب غذا خورد، می‌گوید: از غذاهای کم‌چرب و تا حد امکان بدون چربی‌های حیوانی استفاده کنید.برای این منظور از روش‌های صحیح پخت مانند کبابی، بخارپز، آب‌پز و پخت ملایم در حرارت کم‌بهره بگیرید. همچنین غذاهای نیم سوخته و سوخته (کباب، جوجه کباب، ته دیگ، سیب‌زمینی و پیاز داغ سوخته) را مصرف نکنید.

این آنکولوژیست تاکید می‌کند: از مصرف انواع گوشت‌های دودی و نمک سود یا فرآوری شده با مواد شیمیایی و نگهدارنده مانند سوسیس و کالباس و کنسرو به‌طور جدی باید پرهیز کرد. از مصرف مشروبات الکلی نیز باید پرهیز کرد.

خود را در برابر عفونت‌ها محافظت کنید

پیشگیری از ابتلا به عفونت‌ها و ویروس‌ها می‌تواند سدی در برابر ابتلا به بسیاری بیماری‌های دیگر از جمله برخی از انواع سرطان باشد. به همین دلیل دکتر قنبری‌مطلق با تاکید بر تزریق واکسن برای پیشگیری از ابتلا به ویروس هپاتیتB ، بخصوص از سوی افراد پرخطر می‌گوید: برای آمیزش جنسی نیز باید از ابزارهای محافظت‌کننده، استفاده کرد تا خطر ابتلا به ویروس پاپیلوم انسانی و سرطان‌های ناشی از آن مانند سرطان دهان، دهانه رحم و مقعد کاهش پیدا کند.

محافظت از پوست را کم‌اهمیت نشمرید

متخصصان به طور مکرر تاکید می‌کنند که در صورت تماس طولانی‌مدت با تابش آفتاب، از کرم ضدآفتاب، کلاه آفتاب‌گیر، عینک آفتابی و پوشش مناسب مثل لباس سفید، آستین‌دار و یقه بلند استفاده کنید.

دکتر قنبری‌مطلق هم در این راستا می‌افزاید: برای کاهش اثرات زیانبار نور خورشید بر پوست و تشدید خطر سرطان پوست باید از کرم یا لوسیون ضدآفتابی استفاده کنید که فاکتور محافظتی آن 15 یا بیشتر است. بعد از تماس با نور خورشید، دوش بگیرید و عرق موجود روی پوست، نمک، مواد شیمیایی و فرآورده‌های ضدآفتاب را از تن خود بشویید. از برنزه شدن چه از طریق خوابیدن در برابر نور خورشید یا لامپ‌های فرابنفش نیز پرهیز کنید.

وی تاکید می‌کند: اگر مرتب آرایش می‌کنید، از لوازم آرایشی بدون چربی استفاده کنید؛ زیرا لوازم آرایش چرب، منافذ پوستی را می‌بندد. داروها از جمله برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضدافسردگی، ضدپرفشاری خون، داروهای قلبی و دیابت نیز می‌تواند پوست را نسبت به آفتاب حساس‌تر کند.

مراقب آسیب‌های شغلی باشید

در نظر داشته باشید که برخی از مشاغل چون کشاورزی، سمپاشی، نقاشی، مبل‌سازی، کار در صنایع آهن، فولاد، زغال‌سنگ، لاستیک و کار تولید یا تعمیر پوتین و کفش، خطر برخی سرطان‌ها را افزایش می‌دهد.

دکتر قنبری‌مطلق با اشاره به این مطلب می‌افزاید: از تماس با آفت‌کش‌ها بپرهیزید. جذب آفت‌کش‌ها بیشتر از راه پوست صورت می‌گیرد. در صورت تماس باید بدنتان را بسرعت بشویید. هنگام کار با حلال‌ها نیز باید مطمئن شوید که اتاق کاملا تهویه می‌شود. از برخورد غیرضروری با اشعه ایکس نیز تا حد امکان پرهیز کنید. اگر در محیطی کار می‌کنید که در آن در معرض تراکم بالایی از ذرات ریز، الیاف و گرد و غبار قرار دارید، ماسک محافظ مناسب را روی بینی و دهان خود قرار دهید.

زندگی روانی سالمی داشته باشید

شاید در ظاهر به نظر شعارگونه بیاید، ولی واقعیت آن است که اگر در زندگی اهداف واقعگرایانه داشته باشید، درگیر بسیاری از استرس‌های روحی نخواهید شد. بر این اساس، دکتر قنبری‌مطلق توصیه می‌کند: تا آنجا که می‌توانید از تنش و اضطراب پرهیز کنید؛ زیرا اضطراب، سیستم دفاعی بدن را تضعیف می‌کند. خودتان را دوست داشته باشید و به جسم و روان خود احترام بگذارید. دقایقی از روز را به خلوت کردن با خود و دعا کردن بپردازید تا به آرامش برسید. از رقابت‌های ناسالم تنش‌آفرین بپرهیزید و زندگی اجتماعی سالمی داشته باشید.

علائم هشداردهنده سرطان را بشناسید

نشانه‌هایی که به منظور تشخیص زودهنگام سرطان نباید نادیده بگیرید شامل موارد زیر می‌شود:

ـ ابتلای به سرطان در اقوام درجه یک

ـ تغییر در خال‌های پوستی و زخم‌های بدون بهبود

ـ توده در هر جای بدن

ـ سرفه یا گرفتگی صدای طولانی

ـ اختلال بلع یا سوء هاضمه طولانی

ـ استفراغ یا سرفه خونی

ـ اسهال یا یبوست طولانی

ـ خونریزی غیرطبیعی ادرار، مدفوع، واژن، نوک سینه

ـ بی‌اشتهایی یا کاهش وزن بی‌دلیل

پونه شیرازی / گروه سلامت

شپش سر؛ علائم، درمان و راه‌های پیشگیری

جام جم سرا به نقل از ایسنا: گاهی اوقات می‌توان وجود آن‌ها را در ابرو و مژه‌ها هم مشاهده کرد. طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری امراض آمریکا (CDC) هر سال حدود شش تا 12 میلیون مورد ابتلا به حمله شپش سر در میان کودکان 3 تا 12 ساله آمریکایی اتفاق می‌افتد و کودکان در سنین مدرسه بیشترین موارد ابتلا به شپش سر هستند. این حشرات موذی می‌توانند در سنین مختلف برای انسان دردسرساز شوند.

علائم و نشانه‌های شپش سر

برخی افراد مبتلا به شپش سر از آلوده شدن خود به این حشره آگاه نیستند. هر چند چندین علامت واضح وجود دارد که نشان می‌دهد موهای سر دچار شپش شده است. از جمله علائم آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- احساس خارش و قلقلک در کف سر یا گردن
- بروز لکه‌های قرمز رنگ در کف سر، گردن و شانه‌ها
- مشاهده شپش روی کف سر
- ظاهر شدن تخم این حشرات روی مو
- مشکل در خوابیدن و تحریک‌پذیری ناشی از آن

همچنین برخی افراد که به شپش مبتلا می‌شوند ممکن است کف سرشان زخم‌هایی ایجاد شود. این زخم‌ها معمولا در نتیجه باکتری‌های بدن خود فرد تولید می‌شوند و در محلی که شکافی بر اثر خارش پوست در کف سر ایجاد شده بوجود می‌آیند.

در سال‌های اخیر مطالعات متعددی در آمریکا و دیگر نقاط جهان از جمله آفریقا انجام شده که نشان می‌دهد برخی نوع‌های شپش می‌توانند بیماری‌های عفونی را جابه‌جا کنند. در یک مطالعه انجام شده آمده است که شپش سر در جمهوری کنگو می‌تواند موجب شیوع طاعون شود.

تشخیص و آزمایش‌

بهترین شیوه برای تأیید ابتلای فرد به شپش سر، مشاهده شپش زنده است. از آنجا که شپش‌ها بسرعت حرکت می‌کنند بهترین راه برای کنترل آن‌ها خیس کردن موها است. همچنین یکی دیگر از روش‌های تشخیص این بیماری استفاده از شانه شپش است. نتایج مطالعه انجام شده در سال 2001 نشان می‌دهد استفاده از این شانه چهار برابر بیش از مشاهده عینی در تشخیص ابتلای سر به شپش مؤثر است.

از آنجایی که گاهی اوقات شوره سر با شپش اشتباه گرفته می‌شود لازم است فردی که اقدام به معاینه مورد مشکوک به ابتلای شپش می‌کند از این موجودات شناخت داشته باشد.

گزینه‌های موجود برای درمان شپش سر

به گفته پزشکان ایده‌آل‌ترین شیوه‌های درمان مواردی هستند که کاملا ایمن باشند و برای بکارگیری آنها نیازی به استفاده از ترکیب‌های شیمیایی مضر نباشد و همچنین استفاده از آن راحت و مقرون‌به‌صرفه باشد.

گزینه‌های درمانی متفاوتی برای شپش سر وجود دارند که می‌توان به استفاده از کرم‌ها و شامپوهای حاوی حشره‌کش‌های از بین برنده شپش یا همچنین شانه شپش اشاره کرد اما موثرترین اقدام در صورت ابتلا جلوگیری از گسترش آن با مشورت پزشک است.

پیشگیری از گسترش شپش سر

زمانی‌ که ابتلای فرد به شپش تأیید شد اولین اقدام لازم پیشگیری از گسترش آن است. یکی از راه‌های انتقال شپش استفاده از لباس مشترک است و به همین دلیل افراد نباید از حوله، کلاه و شانه مشترک استفاده کنند.

به نقل از لایوساینس، پس از درمان، تمامی لوازمی که بیمار با آنها ارتباط مستقیم داشته باید به خوبی تمیز شوند.

هر فرد یا خانواده‌ای باید بداند: علائم و راه‌های انتقال ایدز

جام جم سرا: از سال 1367 تاکنون، اول دسامبر هر سال، مطابق با دهم آذرماه، به‌منظور افزایش بودجه مبارزه با این بیماری، افزایش آگاهی جهان و آموزش و مبارزه با تبعیض‌ها روز جهانی ایدز نام گرفته است.

ایدز بیماری‌ای است که از ویروسی به نام ویروس نقص ایمنی انسانی، HIV منتقل می‌شود. این ویروس بتدریج قدرت دفاعی بدن را کم می‌کند، به‌طوری‌که فرد طی سال‌ها به انواع عفونت‌ها و سرطان‌ها مبتلا می‌شود.

خانواده مهم‌ترین بنیانی است که می‌تواند از گسترش و شیوع روزافزون ایدز، جلوگیری کند. امروزه کارشناسان یکصدا معتقدند که موج سوم ایدز، بیشتر از طریق تماس‌های جنسی انتقال می‌یابد و آمارها هم نشان داده‌، برخلاف گذشته که انتقال ویروس به‌طور عمده از طریق سرنگ آلوده در معتادان بوده، 90 درصد انتقال آن در تهران و 40 درصد در شهرستان‌ها، از طریق تماس جنسی است.این مساله اهمیت بیش از پیش خانواده‌ها در مساله پیگیری و مراقبت از فرزندان جوان خود و حتی تحکیم بنیان خانواده و به‌دنبال آن جلوگیری از بی‌بند و باری‌های جنسی در خانواده را نشان می‌دهد.

یکی از مهم‌ترین نهادهایی که بخوبی می‌تواند ایدز را به اعضای خود بشناساند، خانواده است. والدین باید فرزندان خود را از ماهیت این بیماری و راه‌های انتقال و گسترش آن آگاه سازند و ضمنا نحوه دوری جستن از شرایطی را که موجب ابتلای شخص به ایدز می‌شود به آنان بیاموزند.

خانواده‌ها باید شرایطی را که جوان‌ها دچار بحران‌هایی خاص می‌شوند، درک کنند و در بحران‌های عاطفی، تحصیلی‌، شکست‌های اقتصادی و... حامی فرزندانشان باشند. اگر بپذیریم، این طبیعت جوانان است که برای پاسخ به سردرگمی‌هایشان، معمولا مبادرت به رفتارهای پرخطر چه از نوع مصرف موادمخدر، محرک و برقراری روابط جنسی پرخطر می‌کنند تا خلأهای درونی‌شان پر شود، بیش از پیش به نقش خانواده در جلوگیری از شیوع این‌گونه بیماری‌ها بین جوانان پی می‌بریم، در نتیجه باید به خانواده‌ها اطلاع‌رسانی شود که HIV ویروسی نیست که به سراغ یک فرد برود، بلکه به‌طور معمول، یک فرد با رفتارش این ویروس را انتخاب می‌کند.

در موارد ابتلای فرد به بیماری ایدز نیز خانواده هم می‌تواند به عنوان منبع فشار روانی و هم به عنوان محلی برای حمایت از عضو بیمار عمل کند.

مصائب یک غفلت

سودابه اول حاضر نمی‌شود صحبت کند، می‌گوید: مگر کسی به من یاد داد که چه کنم تا این‌طور زندگی‌ام تباه نشود؛ اما با اصرار، کم‌کم شروع می‌کند. آنچنان افسرده است که در تمام طول صحبت اشک‌هایش بی‌امان می‌ریزند. از خانواده‌اش می‌گوید که بین آنها حتی یک فرد سیگاری هم وجود نداشته، چه برسد به معتاد، خانواده‌ای ساده و آرام که از روی خوشبینی و با تصور این‌که این خواستگار شیک که می‌گوید مهندس است و وضع مالی خوبی هم دارد، مثل خودشان صاف و ساده است، او را بدون تحقیق می‌پذیرند.

در سال اول زندگی همه چیز خوب بود، اما کم‌کم ناراحتی‌ها شروع می‌شود. مهندس از پوسته صاف و ساده‌اش بیرون می‌آید و شک سودابه را از گذشته مبهم او برمی‌انگیزد، سودابه با سرک کشیدن در وسایل قدیمی همسرش، دفترچه خاطراتی را می‌یابد که دنیا را بر سرش خراب می‌کند.

مهندس، در چند سال گذشته نه‌فقط معتاد بوده، بلکه سه سالی را به جرم دزدی و اخاذی در زندان گذرانده است، سودابه بدون این‌که چیزی به همسرش بگوید، تحقیقات خود را تکمیل می‌کند و با ترس از این‌که نکند با این وضع به ایدز مبتلا شده باشد، آزمایش ایدز‌ می‌دهد و می‌بیند بله! خود او بر اثر تماس با همسرش دچار بیماری ایدز شده است و همسرش هم زمانی که در زندان بوده، بر اثر تزریق سرنگ آلوده ناقل ویروس HIV، به این بیماری مبتلا شده است.

زندگی برای سودابه تیره و تار می‌گردد، از همسرش جدا می‌شود، اما به عالم و آدم بدبین است؛ مهم‌تر از همه این‌که، از همه مردها متنفر است. او در تنهایی خود فقط برای معاینات دوره‌ای و مشاوره به درمانگاه مراجعه می‌کند و بیماری خود را کنترل کرده است، اما خسته‌تر و افسرده‌تر از آن است که به‌تنهایی بتواند از پس مصائب این بیماری برآید...

2 مرحله حساس

آلودگی با ویروس HIV دو مرحله دارد؛ مرحله اول که دوره «نهفته» بیماری است و فرد آلوده دچار بیماری واضحی نیست، در این مرحله که تا سال‌ها ادامه خواهد داشت، وجود ویروس فقط از طریق آزمایش خون قابل اثبات است و فرد در ظاهر کاملا سالم به نظر می‌رسد.

در مرحله بعد علائم بیماری کم‌کم ظاهر می‌شود و تمام اعضای بدن بیمار بتدریج درگیر بیماری می‌شود؛ این مرحله‌ای است که آن را ایدز می‌نامیم.

اکنون زمان متوسط بین عفونت با HIV و ظهور علائم ایدز ده سال است، البته این زمان به مقدار زیاد از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به عوامل بسیاری ازجمله وضع سلامت‌، تغذیه، ورزش، مسائل روحی‌ ـ روانی و رفتارهای فرد بستگی دارد.

دکتر مینو محرز، متخصص بیماری‌های عفونی و رئیس مرکز تحقیقات ایدز، در گفت‌وگو با جام‌جم در مورد آمار بیماران مبتلا به ایدز، می‌گوید: فقط یک‌سوم از آمار پیش‌بینی شده ایدز کشور شناسایی شده‌اند و تحت کنترل و درمان هستند، اما دوسوم باقیمانده یا از بیماری خود و احتمال انتقال آن به دیگران اطلاعی ندارند یا به دلیل فشارهای اجتماعی و خانوادگی، اصلا برای کنترل بیماری مراجعه نمی‌کنند.

وی می‌افزاید: اگر با اطلاع‌رسانی، شیوه‌های انتقال این بیماری، به افراد و بویژه خانواده‌ها شناسانده شود نه‌فقط از انتقال بی‌رویه آن جلوگیری می‌شود، بلکه با کم شدن تفاوت بین آمار شناسایی شده و پیش‌بینی شده و همین‌طور، مراجعه افراد در ابتدای بیماری، احتمال کنترل آن و کمک کردن به بیمار افزایش می‌یابد.

قصه ایدز، قصه ندانستن است، هم در افرادی که به این بیماری مبتلا شده‌اند که اگر می‌دانستند رفتار پرخطری را که انجام می‌دهند، به این بیماری منجر می‌شود، آن را ادامه نمی‌دادند و هم در مورد کادر درمان که باید بدانند چطور باید با یک بیمار HIV ارتباط برقرار کنند.

ازدواج و تشکیل خانواده افراد مبتلا به ایدز

علیرضا سی‌وهشت ساله است و چند سالی از ازدواج و زندگی مشترکش می‌گذرد، جالب اینجاست که او بعد از این‌که متوجه شده مبتلا به ایدز است با اطلاع دادن این موضوع به همسرش، با او ازدواج کرده است، همسر علیرضا بعد از فهمیدن ماجرای بیماری او، نه‌فقط با ازدواج با او مخالفت نکرده، بلکه به عقیده او اگر در بیماری ایدز، مراقبت‌های لازم از هر نظر انجام شود، این بیماری هیچ فرقی با دیگر بیماری‌های مزمن مثل دیابت و حتی سینوزیت ندارد، اما برای او راضی کردن خانواده‌اش به این ازدواج، زمان زیادی صرف کرده است.

دلیل ابتلای علیرضا به این بیماری را می‌پرسم؛ می‌گوید حدود 15 سال پیش معتاد بوده و از طریق سرنگ آلوده مبتلا شده است اما الان بیشتر از 9 سال است که به گفته خودش پاک‌پاک شده و از وضع آن دورانش هم بسیار متاسف و پشیمان است اما دیگر چاره‌ای نیست، او این بیماری را از آن دوران به یادگار نگه داشته است.از همسرش می‌پرسم، نمی‌ترسد روزی مبتلا شود که پاسخ می‌دهد آنها هر دو برای مبتلا نشدنش در همه موارد مراقبت می‌کنند اما او هر شش ماه یک‌بار هم مورد آزمایش HIV قرار می‌گیرد، مهم‌ترین نکته اینجا بود که چون خانم HIV منفی است و به بیماری ایدز مبتلا نیست به‌تازگی آنها تصمیم گرفته‌اند طی تدابیری و تحت نظر پزشک متخصص، بچه‌دار شوند.

اما از طرفی پژمان سی‌ودو ساله که مبتلا به این بیماری است، ‌ از وضع جسمانی خوبی برخوردار است، می‌گوید: سال‌هاست قصد دارم ازدواج کنم، ولی با هرکس قضیه بیماری‌ام را در میان می‌گذارم دیگر تمایلی به ادامه ارتباط، نشان نمی‌دهد و حتی بعضی از خانواده‌هایی که برای خواستگاری از دخترشان رفته‌ایم، بعد از متوجه شدن موضوع بیماری‌ام، از ترس حتی جواب تلفن‌مان را هم نمی‌دهند...

او می‌گوید: ما خیلی تنها هستیم و بیشتر از کسان دیگر به یک همدم و همراه نیاز داریم، چه خوب بود که در کنار همه مسائل افراد مبتلا به ایدز، به ازدواج آنها هم رسیدگی می‌شد.اما کارشناسان، معتقدند مسائل مربوط به ایدز آن قدر این روزها پیچیده و پر مساله شده است که فکر کردن به ازدواج آنها و حل کارشناسی آن، امری محال به نظر می‌آید، ولی کسانی که مایل به ازدواج باشند، می‌توانند از مشاوره مراکز مربوط به این بیماری استفاده کنند.

مشکلات اجتماعی افراد مبتلا به ایدز

انگ و بدنامی در ایدز باعث نابرابری و تبعیض و نهایتا محرومیت از حقوق اجتماعی می‌شود و طرد شدن آنها از سوی مردم، محرومیت آنان از فعالیت‌های اجتماعی و کاری را به‌دنبال دارد.

ایدز، به همان اندازه که یک مشکل بهداشتی است، معضل اجتماعی است. بیماری ایدز با توجه به روش‌های اصلی انتقالش، در اذهان جامعه ارتباط تنگاتنگی با موادمخدر، همجنس‌بازی و فحشا پیدا کرده است، معمولا این افراد به عنوان افرادی گناهکار و خاطی شناخته می‌شوند، نه کسانی که ضمن خطاکار بودن نیازمند کمک و یاری هستند و این انگ نه‌فقط گریبان خود فرد را می‌گیرد، بلکه خانواده آنها را نیز در معرض این اتهام و تبعیض قرار می‌دهد.

وجود انگ روی سلامت جسمی و روانی افراد مبتلا به HIV تاثیر می‌گذارد، بیشتر مردم برای صحبت و غذا خوردن در کنار افراد بیمار اظهار بی‌میلی می‌کنند، در بسیاری از موارد مبتلایان به ایدز پس از افشای بیماری، شغل خود را از دست داده، یا شانسی برای ادامه تحصیل ندارند.این نکته در مورد ارائه خدمات بهداشتی درمانی نیز حایز اهمیت است، زیرا هراس کارکنان بیمارستانی و درمانی از ابتلا به بیماری ممکن است مانع از ارائه خدمات به آنان شود که البته در صورت رعایت احتیاطات استاندارد هیچ مشکلی متوجه کادر درمانی نخواهد بود و آگاهی و اطلاع‌رسانی در این مورد از اهمیت فراوانی برخوردار است.

پریناز کتابی، روان‌شناس و کارشناس مسائل افراد مبتلا به ایدز، درباره واکنش‌های جامعه و حتی واکنش کادر درمانی نسبت به بیماران مبتلا به ایدز، ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید: سخت‌ترین قسمت کار ما گرفتن پذیرش برای بستری شدن افراد مبتلا به ایدز در زمان احتیاج به جراحی‌های مختلف، از جمله زایمان است.وی می‌افزاید: بیشتر بیمارستان‌ها وقتی از بیماری آنها مطلع می‌شوند، حاضر نمی‌شوند پذیرششان کنند، همین مساله باعث می‌شود که بیماران مبتلا به ایدز بیماری خود را پنهان کنند که این کار هم عواقب بسیار بدی به دنبال دارد.تجربه نشان داده است که بیماری‌های مخفی مانده پس از مدتی به همه‌گیری‌های بزرگ تبدیل می‌شود، در ضمن، واکنش ناصحیح افراد نسبت به مبتلایان به ایدز روحیه آنان را تضعیف می‌کند و زودتر آنها را از پا در می‌آورد؛ پس بهتر است افراد جامعه با بیماران مبتلا به ایدز رفتاری عادی داشته باشند، زیرا در بعضی مواقع، حتی ترحم هم اثر منفی بر بیمار می‌گذارد.

نشانه‌های ابتلا‌

شیوا مدت‌ها به دلیل یک مشکل پوستی به متخصص‌های مختلف پوست مراجعه کرده و داروهای زیادی را برای درمان آن مصرف کرده است، اما نه‌فقط هیچ بهبودی حاصل نشده، بلکه روز به روز هم مشکلش شدیدتر شده است، اما آخرین دکتر، از این علائم و نشانه‌ها به بیماری ایدز شک کرده و آزمایش‌ها نیز این شک را به یقین تبدیل کرده است.

رئیس مرکز تحقیقات ایدز، درباره نشانه‌های ابتلا به ایدز می‌گوید: در بیشتر موارد هیچ نشانه خاصی برای شروع بیماری وجود ندارد و ممکن است بیماری فرد تا سطح پیشرفته هم پیش رود، اما حتی خود فرد متوجه آن نشود. پس بهتر است اگر شخصی هرگونه رفتار پرخطر داشت، حتما آزمایش بدهد تا در مراحل اولیه، بیماری، تشخیص داده و نسبت به دارودرمانی و کنترل آن اقدام شود.

دکتر مینو محرز می‌افزاید: در برخی از مواقع بعد از یک یا دو ماه ابتلا به ویروس HIV ممکن است برخی از علائم شبیه به ابتلا به آنفلوآنزا در بدن مبتلا به این ویروس مشاهده شود، اما در بسیاری از موارد تا چند سال یا حتی یک دهه هیچ‌گونه علامتی در فرد مبتلا مشاهده نشود. از دیگر علائم ابتلا به این ویروس می‌تواند این باشد که فرد در بدو ابتلا به این بیماری با ورود ویروس به خونش، تب کند. خستگی زودهنگام و کاهش ایمنی بدن مبتلا به این بیماری و همچنین احساس درد در نواحی گلو و سردرد در موارد ابتلا به این ویروس مشاهده شده است.

خارش پوست می‌تواند از دیگر نشانه‌های شناسایی این ویروس باشد که ممکن است در برخی نواحی بدن با پدیدار شدن جوش و التهاب سطحی اطرف آن همراه شود و در صورتی‌که توضیح و دلیل قانع‌کننده‌ای برای توجیه آن نداشتید باید احتمال ابتلا به این بیماری را بدهید؛ همچنین سرفه خشک مداوم شاید به مدت یک یا دو سال می‌تواند از دیگر عوامل شناسایی این ویروس باشد و به‌صورت مشکوکی روز به روز بدتر شود.

30 تا 60 درصد افراد مبتلا در مراحل ابتدایی بیمار شدن، به تهوع یا اسهال و استفراغ دچار می‌شوند که این سه بیماری گوارشی بعد از خوردن داروهای متداول و مرسوم باز هم مداوا نمی‌شوند و ادامه پیدا می‌کنند، همچنین کاهش وزن شدید و تعریق شبانه، آن هم به‌طور غیرعادی، تغییر شکل ناخن‌ها و پدیدار شدن برفک سفید یا قارچ‌هایی در داخل دهان و روی زبان و داخل مری، مشاهده تبخال‌های مشکوک روی لب نیز می‌تواند از نشانه‌های ابتلای فرد به این بیماری باشد؛ اما باید توجه کرد که حتما اگر دو یا حتی بیشتر این علائم را هم با هم داشته باشید، ممکن است فقط به‌طور اتفاقی با هم به‌وجود آمده باشند و حتما دلیل وجود بیماری ایدز در بدن شما نیست.

راه‌های انتقال‌

گرچه در شروع همه‌گیری بیماری ایدز، شایع‌ترین راه‌های آلودگی استفاده از سرنگ‌های آلوده و فرآورده‌های خونی آلوده به ویروس بود، اما با گسترش این بیماری اکنون ارتباط جنسی شایع‌ترین راه آلودگی است.

دکتر مینو محرز، متخصص بیماری‌های عفونی و رئیس مرکز تحقیقات ایدز، ضمن اشاره به این موضوع، می‌گوید: از دو سال پیش تاکنون وارد موج سوم انتقال ویروس HIV شده‌ایم که از این زمان، میزان ابتلا خانم‌ها به ایدز 30 درصد افزایش یافته است و خود، نشان‌دهنده شیوه انتقال جنسی این بیماری است و افزایش این نوع از انتقال بیماری نیز بیشتر از همه به دلیل مصرف قرص‌های روانگردان توسط افراد و به دنبال آن برقراری روابط بی‌بند و بار جنسی، با افراد مختلف است که باعث ابتلای آنها به بیماری ایدز می‌شود.

خالکوبی و سوراخ کردن گوش به وسیله سوزن و وسایل آلوده نیز می‌تواند سبب انتقال بیماری ایدز شود، همین‌طور، اگر وسایل پزشک یا دندانپزشک و... آلوده باشند و رعایت احتیاط را نکنند یا اگر وسایل درمانی آنها آلوده شده باشد و بدون ضدعفونی مورد استفاده قرار گیرد، آلودگی انتقال می‌یابد.

در آرایشگاه‌ها هم، تیغ به ظاهر سالم می‌تواند لخته‌های خون بسیار کوچک که با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود، داشته باشد و ویروس تا یک هفته در چنین لخته‌هایی زنده و عفونت‌زا باقی بماند.

راه دیگر انتقال ویروس HIV از مادر به کودک است که هم در حین بارداری، زایمان و حتی شیردهی ممکن است این انتقال اتفاق افتد. اما مواردی هم که به هیچ عنوان باعث انتقال ویروس نمی‌شود؛ عبارتند: تماس‌های اجتماعی روزمره شامل دست دادن، روبوسی و در آغوش گرفتن دوستان، ورزش و کار، خوابیدن در یک اتاق یا نفس کشیدن در هوای مشترک، ظروف غذا یا نوشیدنی مشترک، دستگیره در، استفاده از آب مشترک در شست‌وشو، شنا در استخر مشترک، آب دهان انداختن، عطسه و سرفه، عرق بدن و اشک و گزش پشه یا دیگر حشرات.

مشکلات روحی و روانی

مثل همه اتفاق‌های تهدیدکننده زندگی، ابتلا به عفونت HIV نیز سبب تاثیر بر همه جنبه‌های زندگی بیمار و بروز حالت‌های ترس، ناامیدی، افسردگی و مشکلات شناختی در او و همچنین خانواده‌اش می‌شود، پس با آگاهی و آمادگی از بروز چنین شرایطی، می‌توان تا حدود زیادی از شدت این اختلالات کم کرده و حتی بعضی از آنها را کاملا کنترل کرد؛ در این میان، راهنمایی و توجیه بیمار و خانواده‌اش درخصوص مشاوره درمانی و کمک گرفتن از افراد باتجربه و حمایتگر اهمیت زیادی دارد و می‌تواند آنها را امیدوار کرده و کیفیت زندگی‌شان را تا حد زیادی بهبود بخشد.

پریناز کتابی، روان‌شناس و کارشناس مسائل روانی افراد مبتلا به ایدز، در گفت‌وگو با جام‌جم اظهار کرد: مهم‌ترین مشکل بیماران مبتلا به ایدز، اثرات روانی ناشی از این بیماری و احساس تنهایی زیاد بعد از آن است.وی می‌افزاید: بیشتر افراد مبتلا به ایدز را جوانانی تشکیل می‌دهند که بعد از ابتلا به هر دلیلی از سوی دوستان خود طرد می‌شوند و برای ازدواج مشکل دارند و میل به بچه‌دار شدن و ناتوانی خود در این زمینه باعث ایجاد حالت‌های شدید افسردگی در آنها می‌شود.وضع خلقی فرد مبتلا به ایدز از احساس اندوه، اضطراب یا عصبانیت تا بروز اختلالات افسردگی و اضطراب شدید تغییر می‌کند. افسردگی، شیدایی، اندوه و سوگواری، اضطراب، احساس گناه و تغییر در عملکرد جنسی از جمله اختلالات خلقی‌اند، که فرد HIV مثبت با آن درگیر است.

کوچولوها‌ی‌ مبتلا

سارا، کوچولوی سه ساله‌ای است که از طریق سازمان بهزیستی به همراه پرستاری برای معاینات دوره‌ای و آزمایش‌ها و گرفتن دارو، به بخش عفونی بیمارستان مراجعه کرده است، ظاهرش نحیف است اما آن‌قدرها هم بیماری در ظاهرش خود را نشان نمی‌دهد، پدرش دچار بیماری ایدز بوده و این بیماری را به مادر منتقل کرده است و سارا هم هنگام به دنیا آمدن آن را از مادر گرفته است... .

مادرش با این‌که می‌دانست به این بیماری مبتلاست از ترس طرد شدن، به کادر بیمارستان هیچ اطلاعی نداد، به دنیا آمدن سارا از طریق زایمان طبیعی، هم جان مادر را گرفت و هم باعث شد او یادگار ناگواری از مادر به همراه خود داشته باشد و پدر که مسئول همه این مشکلات بوده، حاضر نشده کودک بی‌مادر را که تازه مریض هم هست نگه دارد و او را به بهزیستی سپرده و هر از گاهی به او سر می‌زند و حالا سارا کوچولو که از زمان به دنیا آمدن با این مرکز کاملا آشناست، آرام و بی‌صدا ایستاده تا نوبتش شود و این مسیر را یک مسیر طبیعی برای همه کودکان می‌داند و هیچ گاه بابت آن شکایت نمی‌کند... .

کودکان آلوده به ویروس HIV از حقوق اجتماعی مسلم یک انسان محرومند. محرومیت از زندگی خانوادگی، تحصیل و حتی شادی‌های ساده کودکانه، کارکنان مدارس، دانش‌آموزان و اولیا باید بدانند که وجود یک دانش‌آموز مبتلا به ایدز در مدرسه سلامت آنها را به خطر نمی‌اندازد.تقریبا می‌توان گفت که حدود 3 درصد از مبتلایان ایدز در کشور را کودکان تشکیل می‌دهند و این عدد حاکی از آن است که این کودکان، بیماری را از مادرانشان دریافت کرده‌اند.

الهام طباطبایی / چاردیواری (ضمیمه دوشنبه روزنامه جام جم)

راه‌های خلاصی از زودرنجی

جام جم سرا: اگر به پرسش‌های بالا پاسخ مثبت دادید، باید گفت بیش از حد حساس و زودرنج هستید تا جایی که شادی از زندگی شما رخت بربسته است. اگر می‌خواهید زندگی روی خوش خود را به شما نشان دهد، دست از شخصی‌کردن هر موضوعی بردارید و تا این اندازه حساس نباشید. ما ده پیشنهاد به شما ارائه می‌دهیم که به وسیله آنها می‌توانید کمی پوست کلفت‌تر شده و بیش از رنجیده‌خاطر شدن و آزردگی، شادی را در زندگی تجربه کنید.

1 ـ با خودتان صحبت کنید

خیلی ساده است؛ زمانی که حرف کسی شما را بشدت ناراحت کرد با خود بگویید من چرا تا این اندازه منعطف هستم که هر موضوعی می‌تواند مرا به شکلی درآورد؟ اصلا این موضوع این‌قدر مهم است که مرا بیازارد؟ سپس به دنبال دلیلی برای افکارتان باشید: آیا منظور او از این حرفی که زد، واقعا رنجاندن من بود؟ آیا او واقعا می‌خواهد به من صدمه بزند؟ خوب اگر منظورش رنجاندن من نیست، پس در واقع چه چیزی می‌خواسته بگوید؟

با خودتان بگویید فردی که معمولا حرف‌هایش ناراحت‌تان می‌کند مثل هر انسان دیگر و همچنین مانند خود شما حق دارد عقایدی داشته باشد و در ضمن این عقاید که در قالب کلام ابراز می‌شود، فقط چند واژه است که می‌توانید هرگز آنها را جدی نگیرید. مسلما چند واژه بی‌اهمیت نمی‌تواند استخوان‌هایتان را بشکند. در واقع وقتی در روابط‌تان با دیگران، خود را به گونه‌ای تعلیم دهید که حرف‌های دیگران را بیش از حد جدی نگیرید، می‌توانید شادتر از همیشه زندگی کنید.

2 ـ خودتان را جای فردی که شما را می‌رنجاند بگذارید

اگر تحمل‌تان را چنان بالا ببرید که از هر حرفی ناراحت نشوید، می‌توانید وقتی کنار دیگران هستید احساس بهتری داشته باشید. اگر هر بار که رنجیدید خودتان را یک دقیقه به جای فرد آزاردهنده بگذارید، می‌توانید از نگاه و دید او به خودتان بنگرید و سپس ممکن است به این نتیجه برسید که موضوع را بیش از حد جدی گرفته‌اید و آن عقاید چندان هم ناراحت‌کننده نیست و حتی شاید به این نتیجه برسید که فرد آزاردهنده اصلا قصد رنجاندن شما را نداشته است.

3 ـ آن عمل را از روی خیرخواهی بدانید

وقتی سخنان سختی از دیگران می‌شنوید، فرض کنید که آن صحبت‌ها از روی خیرخواهی بوده است و طرف قصد کمک داشته است، اما زبان خوبی برای بیان درست عقایدش به کار نبرده است و شاید با وجود خوش قلبی نمی‌داند به چه صورت نصیحت‌تان کند. این روش کمک می‌کند از تلخی سخنان آن فرد کاسته شود و شما را غمگین نکند. بنابراین زیاد به واژه‌هایی که دیگران برای بیان افکارشان استفاده می‌کنند، اهمیت ندهید. عقایدشان را بشنوید و به روش نامناسب بیان افکارشان اهمیت ندهید؛ البته برخی افراد بدجنس حرف‌هایشان را واقعا از روی بدخواهی می‌زنند. مراقب این اشخاص باشید تا شما را ساده فرض نکنند.

4 ـ تفکیک کنید

بسیاری از مردم خیلی زود از دیگران می‌رنجند چون از نظر عاطفی و احساسی نمی‌توانند بین افکار و درک درونی از وجود خودشان تمایز قائل شوند. وقتی درک از هویت شخصی و عقاید اشخاص تا این اندازه با هم در ارتباط باشد، وقتی با عقاید مخالف عقاید خود روبه‌رو می‌شوند، احساس می‌کنند هویت و شخصیت‌شان مورد هدف قرار گرفته است. این نوع تفکر بسیار آزاردهنده و البته نادرست است. برای این‌که بتوانید بر زودرنجی بیش از حد خود غلبه کنید، بدانید افکار و عقایدتان، هویت اصلی شما نیست و چند عقیده و تفکر نمی‌تواند نشان‌دهنده کل وجود شما باشد. هراندازه بتوانید عقاید و هویت‌تان را از هم تفکیک کنید، کمتر آزرده‌خاطر شده و زندگی شادتری خواهید داشت.

5 ـ فروتنی را بیاموزید

اگر انسان همیشه در خود احساس فروتنی کند کمتر از حرف‌های دیگران می‌رنجد. فروتنی دوست آرامش درونی و متانت است و به نوبه خود می‌تواند انسان را از نظر روحی در وضعی قرار دهد که در برابر سخنان و اعمال دیگران مصون بماند. شخص فروتن با هر گفته و سخن، زود نمی‌رنجد.

6 ـ به دنبال راستی و حقیقت باشید

همیشه حقیقت و راستی از همه چیز مهم‌تر است و اصلا اهمیتی ندارد که چه کسی این حقیقت را بیان می‌کند. بنابراین اگر برای این موضوع ارزش قائل شوید هرگز از صحبت‌های دیگران حتی اگر مخالف با عقاید شما باشد، ناراحت نمی‌شوید همیشه این حقیقت است که برایتان ارزش دارد. شما با این تفکر، افکار دیگران را فقط به چشم پیشنهاد می‌بینید و از آنها رنجیده‌خاطر نمی‌شوید. در ضمن معمولا هم به دنبال حقیقت می‌روید و مهم نیست این حقیقت از چه ناحیه‌ای باشد.

7 ـ خود را در قلب هر کاری قرار ندهید

این ذهنیت که همه چیز درباره من است، زمینه‌ای عالی برای پی در پی رنجیدن است. در واقع هر کلامی که از دهان کسی خارج شود و هر عملی که انجام شود همه را رفتارهای عمدی و مغرضانه علیه خودتان برداشت می‌کنید و باور کنید تحمل چنین احساسی بسیار سخت خواهد بود. اگر شما خود را در مرکز همه چیز بپندارید تعجبی ندارد که دائم هم آزرده خاطر شوید. از موضوعات مختلف خود را دور نگهدارید و خود را درگیر هر چیزی نکنید تا دچار رنجش‌های مکرر نشوید. سعی کنید نسبت به بسیاری از چیزها بی‌تفاوت رفتار کنید. به این ترتیب شادی هم مدام از وجودتان نمی‌گریزد.

8 ـ قضاوت صحیح‌تان را پرورش دهید

بیشتر مواقع ما می‌خواهیم گفت‌وگوهایمان را بسرعت به نتیجه برسانیم و معمولا هم نمی‌توانیم منظورمان را درست بیان کنیم و سپس از سخنان دیگران که آنها نیز در بیان صحیح افکارشان عاجز مانده‌اند قصد و غرض برداشت می‌کنیم و می‌رنجیم و آزرده‌خاطر می‌شویم. چه بسا خود ما نیز همین رنجش را در طرف مقابل موجب شده باشیم. برای این‌که جلوی چنین وضعی را بگیریم باید اجازه دهیم گفت‌وگوهایمان بدرستی پیش رود و اصرار نداشته باشیم بدون قضاوت صحیح به نتیجه برسیم. در این صورت است که در انتها می‌توانیم به نتیجه‌ای مناسب و بدون ناراحتی دست پیدا کنیم.

9 ـ بپذیریم هیچ کس کامل نیست

اگر شما انتظار داشته باشید که همه مردم یک طور رفتار و صحبت کنند یا تصور کنید همه باید مهربان و دلسوز باشند، پس خودتان را در شرایطی قرار می‌دهید که دائم از این و آن برنجید. به جای این افکار بپذیرید که ما انسان‌ها خطاها و نقاط ضعف و معایب شخصیتی داریم که منحصر به فرد است و مسلما خود ما هم همین‌طور هستیم. شخصیت شما از دیگران متفاوت است و باید این موضوع را بپذیرید.

اگر دائم به دلیل ضعف شخصیتی دیگران از آنها رنجیده شوید این خطر وجود دارد که هرگز احساس آرامش نکنید. بخشی از پذیرفتن معایب دیگران، بخشیدن آنها به واسطه‌ خطاهای گذشته‌شان است و تعلیم دادن قلب‌تان به شکلی که این گذشت را هر بار که با موضوع یا حرفی ناراحت‌کننده روبه‌رو می‌شود به طور خودکار انجام دهد. به این ترتیب شما بی‌خود و بی‌دلیل بر سر هر موضوعی آزرده خاطر نخواهید شد.

10 ـ خودتان را بپذیرید

شما باید بیاموزید، رشد کنید و همیشه در مسیر خودسازی و ارتقای روحی پیش روید، اما همیشه بدانید کجای مسیر هستید و برای تلاش و وجود خود احترام قائل شوید. وقتی وضع خود را بدرستی بشناسید و خود را باور داشته باشید، دیگران نمی‌توانند شما را ناراحت کرده و برنجانند. کسانی که خود را باور ندارند، چنان ضعیف و شکننده هستند که با هر حرکت و سخن ناراحت‌کننده دیگران از پا در می‌آیند. پس درون خود را پرورش دهید و خود را باور داشته باشید تا از نظرتان دنیا به مکانی پر از شادی و آسایش تبدیل شود.

meanttobehappy / مترجم: نادیا زکالوند

علائم، انواع، و راه‌های درمان دیسک گردن

جام جم سرا: عوامل متعددی باعث ایجاد درد در گردن و متعاقب آن دردهای تیرکِشنده در دست‌ها می‌شود. از جمله این عوامل، التهاب بافت‌های نرم اطراف مفصل‌های مهره‌ای خشکی مفاصل، وضعیت نامناسب سر و شانه‌ها، تغییر شکل مهره‌ها به طور اولیه یا ثانویه، آرتروز، دیسک و بیماری‌های ناشی از گرفتگی‌های عضلانی، و کشیدگی‌های لیگامانی است.

گردن درد در اثر علت‌های مختلفی مثل فعالیت و کار، آسیب‌ها، برخی از بیماری‌ها پدید می‌آید. اغلب گردن دردهائی که در اثر فعالیت ایجاد می‌شوند، بعلت حرکات تکراری و طولانی مدت عضلات گردن، تاندون‌ها، لیگامان‌ها، استخوان یا مفاصل هستند. کشیدگی بیش از حد عضلات، آسیب لیگامان‌ها، اسپاسم عضلات یا التهاب مفاصل گردن نیز از جمله علل این مشکلات بشمار می‌روند.

معمولا گردن درد‌ها در دو مقطع زمانی بروز می‌کنند:
۱- افراد بین سن ۲۰ تا ۴۰ سالگی که اکثرا کارمند هستند و بنا به ارگونومی محیط کارشان دچار دردهای گردن می‌شوند.
۲- بعد از ۵۰ سالگی که به دلیل افزایش سن رخ می‌دهد و فرد دچار دیسک گردن شده است.

درد ناشی از دیسک گردن، به دو شکل بروز می‌کند:

درد مکانیکی دیسک گردن:
این نوع درد، موضعی است و در خود ستون‌فقرات احساس می‌شود یا اینکه خیلی نزدیک مهره‌هاست. بیمار هنگام صبح و برخاستن از خواب، دردی احساس نمی‌کند و به‌تدریج و با افزایش فعالیت روزانه، بر شدت آن افزوده می‌شود به طوری که شب‌هنگام به اوج خود می‌رسد.

درد انتشاری دیسک گردن:
دردهای ریشه‌ای یا انتشاری معمولا در ناحیه دست احساس می‌شوند یعنی می‌توانند در شانه، بازو، ساعد و کف دست باشند.

این نوع درد در بالای دست به صورت احساس برق‌گرفتگی و کوفتگی است و هرچه بیشتر به نوک‌انگشتان نزدیک‌تر می‌شویم، از میزان آن کاسته و علایم بی‌حسی آشکار می‌شود یعنی وقتی بین انگشت سبابه و شست بیمار کاغذی قرار می‌دهیم، به‌راحتی می‌توانیم کاغذ را از بین انگشتانش خارج کنیم.

پزشک از روی انگشت بی‌حس‌شده می‌تواند پی ببرد که آسیب به کدام ریشه عصبی وارد شده مثلا بی‌حسی انگشت وسط به معنای صدمه روی ریشه هفتم و بی‌حسی انگشت کوچک، نشانه صدمه به ریشه هشتم گردن است.

علائم دیسک گردن

مهم‌ترین علامت این بیماری درد است. درد معمولا در پشت سر، پشت گردن و پشت هر دو کتف حس می‌شود. در صورتیکه به ریشه عصبی فشار وارد شود علائم فشار به عصب هم وجود خواهد داشت. علائم دیسک گردن عبارتند از:
درد: که به صورت تیر کشنده به شانه، بازو، ساعد و دست انتشار پیدا می‌کند.،
اختلال حسی: بر حسب اینکه کدام ریشه عصبی در گردن تحت فشار قرار بگیرد قسمت‌های متفاوتی از اندام فوقانی و دست ممکن است دچار کاهش حس، خواب رفتگی و گز گز شود.
اختلال حرکتی: بر حسب اینکه کدام ریشه عصبی در گردن تحت فشار قرار بگیرد عضلات متفاوتی در اندام فوقانی و گردن دچار کاهش قدرت می‌شوند. در صورت مزمن شدن بیماری، ممکن است عضله مربوط به عصب مورد نظر دچار لاغری شود.

درمان دیسک گردن

برای درمان بدون دیسک گردن از روش‌های زیر استفاده می‌شود:

گردنبند طبی:
این گردنبند‌ها حرکات گردن را قدری محدود می‌کنند و به عضلات گردن اجازه می‌دهند مدتی استراحت کنند و این موجب می‌شود فشار به ریشه‌های عصبی کمتر شود. نکته مهم اینست که این گردنبند‌ها نباید به مدت طولانی بسته شوند چون موجب ضعیف شدن عضلات گردن و بد‌تر شدن وضعیت بیمار می‌شود.

فیزیوتراپی:
فیزیوتراپی می‌تواند با انجام دادن نرمش‌های طبی مخصوص برای افزایش قابلیت انعطاف گردن و تقویت عضلات گردن به رفع علائم دیسک گردن کمک کند. گاهی اوقات از کشش سر و گردن هم برای کاهش علائم استفاده می‌شود.

دارو:
پرشک معالج از داروهای ضد التهابی مثل بروفن و ناپروکسن، داروهای شل کننده عضلات و گاهی اوقات از تزریق مستقیم کورتیکوستروئید در اطراف ریشه‌های عصبی برای کاهش مشکلات بیمار استفاده می‌کند.

تزریق کورتیکواستروئید:
در صورتی که اقدامات فوق نتواند موجب کاهش مشکلات بیمار شود تزریق کورتیکواستروئید در فضای اپیدورال روش بعدی درمان است. این تزریق به توسط متخصصین انجام می‌شود

جراحی:
در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب به روش‌های ذکر شده و یا در مواردی که بیمار از نظر حرکتی دچار فلجی شده باشد از روش‌های جراحی برای درمان دیسک گردن استفاده می‌شود

انجام ورزشهای گردن:
باعث تقویت عضلات گردن و افزایش انعطاف پذیری آن‌ها شده باعث تسهیل وتسریع تغذیه دراین ناحیه می‌گردد.

عوامل بروز آرتروز گردن

عوامل متعددی در روند بیماری آرتروز موثرند. عواملی مثل جنسیت،‌نژاد، وراثت یا نحوه زندگی افراد و چاقی. بیماری آرتروز بیماری است که در آن سطح مفصل یا‌‌ همان غضروف به شدت آسیب دیده و تا حد زیادی از بین رفته است، به همین جهت چرخش یا حرکت استخوان روی مفصل با درد شدید همراه است.

دیسک در بین مهره‌های گردن یک ساختمان جذب کننده فشار و شوک است. دیسک بین مهره‌ای معمولاً با افزایش سن پیر می‌شود. خشک و چروکیده شده و خاصیت الاستیک خود را از دست می‌دهد. ارتفاع آن کم می‌شود و همین امر موجب می‌گردد مهره‌ها به یکدیگر نزدیک شده و فاصله آن‌ها کم شود. با کم شدن فاصله بین مهره‌ها فشار زیادی روی مفاصل بین مهره‌ای وارد می‌شود که این خود موجب آرتروز یا سائیدگی این مفاصل می‌شود.

چند نکته درباره راههای تسکین درد

استفاده از گردنبند طبی:
برای کاهش درد استفاده از گردن بند طبی در کوتاه مدت مفید است اما در طولانی مدت راه مناسبی نیست و برای مدت بیش از چند روز کاملا مضر است و موجب ضعیف شدن عضلات گردن می‌گردد.

تصحیح وضعیت بدن:
شیوه نشستن. ایستادن. حالت قرار گیری در هنگام فعالیت انجام ورزش بطور روزانه در بهبود این درد بسیار موثر است جهت تسکین دردهای گردنی توصیه می‌شود ورزش‌های کششی انجام دهند. و از انجام ورزش‌هایی که سبب بروز درد می‌شود جدا پرهیز کنید.

دانستنی‌های مفید دیگر:
- همیشه گردن خود را چه در حالت ایستاده، نشسته، یا راه رفتن، صاف و عمود بر بدن نگهدارید به طوری که هیچ زاویه‌ای با بدن نسازد.
- هرگز گردن خود را خم نکنید بلکه اگر لازم است صندلی خود را کوتاه‌تر کنید یا ارتفاع میز خود را بالا‌تر ببرید تا مجبور به خم کردن گردن خود نباشید. چرا که بسیاری از بیماری‌های گردنی ناشی از خم بودن گردن به مدت طولانی است. بنابراین حتی الامکان گردن خود را خم نکنید و اگر مجبور به این کارهستید، هر از چند گاهی گردن خود را صاف کنید.
- از نرمش‌ها و حرکاتی که در آن‌ها مجبور به خم کردن گردن هستید دوری کنید.
- اگر کارتان نشسته است و مجبور به خم کردن گردن خود هستید حتماً با یکی از دستانتان از وزن سرتان و فشار آن بر روی مهره‌های گردنی بکاهید تا کمتر دچار صدمات گردنی شوید.. شانه‌ها و عضلات اطراف را تقویت نمایید، چرا که با افزایش قدرت و تحمل این عضلات، فشار کمتری روی مهره و دیسک‌های بین مهره‌ای وارد می‌شود. (بیتوته+رادیو سلامت+جام جم سرا+پارسی طب)

بیماری پوستی «گال» و راه‌های درمان آن

جام جم سرا: خارش شدید در قسمت‌های مختلف پوست، لای انگشتان دست و پا، اطراف سینه، کمر و زیر بغل از علایم بیماری گال است.
در خانواده‌ای که فردی به بیماری گال مبتلا می‌شود به علت واگیر بودن آن، همه افراد خانواده باید تحت درمان قرار گیرند و افراد بیمار نیز وسایلی از جمله حوله، لحاف و ملحفه را که از عوامل انتقال است، مجرا کنند.
این بیماری با کرم یا قرص‌های مربوط به آن درمان می‌شود، اما بهتر است توسط پزشک متخصص تجویز شده باشد و به مدت دو هفته استفاده شود. درمان آن نیز قطعی بوده و به سرعت بهبود می‌یابد.
نوع دیگر این بیماری از طریق حیوانات خانگی منتقل می‌شود. علائم این دو بیماری مشابه یکدیگر بوده و تنها نوع انگل متفاوت است که توسط پماد مخصوص درمان می‌شود. (دکتر غلامرضا عشقی - متخصص پوست و مو)

راه‌های مقابله با استرس ‌در کودکان

بیشتر والدین دنیای کودک را دنیایی پر از شور و نشاط و بدون هرگونه استرس و نگرانی می‌دانند و از آنجا که خودشان از فرزندانشان محافظت و مراقبت کرده و نیازهایشان را تامین می‌کنند، خیلی به عوامل استرس‌زا توجه ندارند.

در پاسخ به این پرسش که عوامل استرس‌‌زای کودکان چیست؟ باید گفت، عوامل گوناگونی مثل محیط خانواده، بیماری یا مرگ یکی از افراد خانواده، جدایی پدر و مادر از یکدیگر، ترس از تاریکی و... وجود دارد که می‌تواند باعث ایجاد استرس در کودکان شود، حتی کودکان کم سن و سال.

علائم استرس کودکان

استرس در کودکان کم‌سن و سال می‌تواند به صورت‌ مکیدن شست، ناخن جویدن، انگشت در بینی کردن، شب ادراری و... باشد اما در کودکان بزرگ‌تر می‌تواند به شکل‌ پرخاشگری، بدزبانی، اذیت کردن دیگران، کابوس دیدن، دروغ گفتن، بی‌نظمی، نداشتن اعتماد به دیگران و... باشد.

راهکارهای ساده اما مهم

1 ـ شناخت و بررسی استرس در کودکان

کودکان بویژه خردسالان شاید بدانند که احساس ناراحتی یا خشم و عصبانیت دارند، اما ممکن است ندانند که احساس استرس یا اضطراب دارند. با کودکتان صحبت کنید و از او درباره آنچه احساس بد نامیده می‌شود، مثل دل درد یا معده درد سوال کنید و سپس به او کمک کنید تا زمان شروع این احساس را تشخیص دهد و به شما بگوید. آیا این احساس وقتی بوده که معلمش از او درس پرسیده و او بلد نبوده و بچه‌ها به او خندیده‌اند؟ آیا زمانی بوده که مادرش مریض شده است؟ آیا هنگامی بوده که دوستش با او قهر کرده است؟ ‌ پس از تشخیص این احساسات بد باید به فرزندتان کمک کرده و او را نیز راهنمایی کنید تا استرس و نگرانی‌اش را مهار کند.

ممکن است این کار در ابتدا برای او سخت باشد، اما به مرور زمان آسان‌تر خواهد شد. فقط سعی کنید با شناختن استرس کودکتان به او کمک کنید و از او حمایت و محافظت نمایید. وقتی او بتواند به شما تکیه کند و بداند که مورد حمایت شما قرار خواهد گرفت، قطعا احساس شادی خواهد کرد.

2 ـ خاموش کردن تلویزیون

برنامه‌های تلویزیون چه خوب و چه بد در روح و روان کودک تاثیر می‌گذارد. والدین نباید فرزندشان را آزاد بگذارند تا همه برنامه‌های تلویزیون را ببیند، اگرچه بعضی از برنامه‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شود مفید و آموزنده بوده، اما بعضی از برنامه‌ها استرس‌زا هستند. مثل فیلم‌های خشونت‌آمیز. پس دیدن برنامه‌هایی که باعث به‌وجود آمدن رفتارهای خشونت‌آمیز یا بدخلقی و گستاخی در وجود کودکتان و همچنین باعث ایجاد حملات عصبی در احساساتش می‌شود، درست نیست. در هنگام پخش این قبیل برنامه‌ها لطفا تلویزیون را خاموش کنید و با فرزند عزیزتان بنشینید و درباره کارهایی که در طی روز انجام داده، صحبت کنید؛ البته باید با دقت به حرف‌هایش گوش بدهید، حتی می‌توانید با هم بازی کنید یا به یک مکان تفریحی بروید و حسابی خوش بگذرانید.

3 ـ به فرزندتان حق انتخاب بدهید

یکی از مهم‌ترین دلایل استرس و نگرانی برای هر فردی چه بزرگسال و چه خردسال این است که آنها روی زندگی خودشان تسلط نداشته باشند. شما به عنوان یک پدر و مادر آگاه باید بدانید که با گفتن یک جمله ساده درباره آنچه برای کودکتان اتفاق می‌افتد، به او کمک می‌کنید تا بیشتر از همیشه احساس قدرت کند. برای مثال، گاهی اوقات با کودک چهار، پنچ ساله خود در مورد رفتن به مدرسه و درس خواندن صحبت کنید. با این کار ساده، اما مهم شما می‌توانید به او ذهنیتی روشن از محیط مدرسه و درس خواندن بدهید. به این ترتیب آیا فرزندتان هنگامی که به مدرسه رفت، می‌خواهد بیشتر از معلمش در یادگیری درس کمک بگیرد یا پدر و مادرش یا از یک دوست و همکلاسی؟! آیا او صبح‌ها درسش را بهتر یاد می‌گیرد یا زمانی که از مدرسه برگشت؟! شما با دادن حق انتخاب به کودکتان به او کمک می‌کنید تا احساس کند می‌تواند در یک موقعیت پرتنش و استرس‌زا، تسلط و نیز کنترل داشته باشد.

4 ـ شنونده خوبی باشید

لطفا با دقت به حرف‌های فرزندتان گوش دهید، البته این نکته مهم است که باید فقط شنونده خوبی باشید، بدون اظهارنظر یا پند و نصیحت. شما با گوش دادن به حرف‌های فرزندتان این اجازه را به او می‌دهید تا کمی از استرس و نگرانی‌اش را با شما شریک شود. این رفتار به کودکتان کمک می‌کند‌ کم‌کم استرس و نگرانی خود را کنترل کند و از بین ببرد. همچنین با گوش کردن به صحبت‌های او می‌توانید، منابع ایجاد استرس در فرزندتان را نیز کشف کرده و سپس به او کمک کنید.

5 ـ همیشه در کنارش باشید

هنوز کفش‌هایش را از پا درنیاورده است، چقدر او را سوال پیچ می‌کنید و از او سوالات غیرضروری می‌پرسید، باید بدانید این کار شما فقط باعث می‌شود کودکتان احساس ناامنی کند و دچار استرس شود. وقتی کودکتان از مدرسه یا کلاس آموزشی و... به خانه برمی‌گردد، بهتر است به استقبالش بروید، او را در آغوش پرمهر و محبت‌تان بگیرید و ببوسید و کمتر از او سوال بپرسید. این کار بهترین روش برای از بین بردن استرس در کودکتان است. حتما برای فرزندتان وقت کافی در نظر بگیرید، حتی هنگامی که بزرگ‌تر شد، باز هم کیفیت زمان اهمیت دارد.

برای بعضی از والدین سخت است که بعد از یک روز پرمشغله کاری به خانه برگشته و با کودک خود بازی کنند یا با او به صحبت بنشینند، اما صحبت کردن در مورد کارهای روزانه کودک نشان می‌دهد که او برای شما اهمیت دارد. پس با فرزندتان باشید و وقت‌تان را با او بگذرانید.

6 ـ ورزش کردن

همه بچه‌ها عاشق ورزش‌هایی مثل راه رفتن، دویدن و شنا کردن هستند، لطفا کارهایتان را کم کنید و زمانی را هر چند کوتاه به آنها اختصاص بدهید. برای مثال با فرزندتان به پارک رفته و روی چمن‌ها راه بروید، بدوید و بلند بلند بخندید. گاهی اوقات با آنها به استخر بروید و شنا کنید. در حقیقت این ورزش‌ها به فرزندتان آرامش می‌دهد و استرس‌شان را کم می‌کند.

7 ـ خندیدن

حتما وقت کافی برای خندیدن و داشتن سرگرمی با فرزندتان اختصاص بدهید و خاطرات و لحظات خوبی را به‌وجود آورید. زیرا همین خندیدن باعث آرامش او می‌شود. بنابراین سعی کنید لحظاتی را بسازید که عاری از هرگونه افکار منفی باشد. شما با انجام این کارهای به ظاهر ساده کمک خواهید کرد تا هم میزان استرس خودتان کم شود هم کودک دلبندتان.

8 ـ احساس آرامش در محیط خانه

اگر می‌خواهید فرزندتان دچار استرس نشود، باید تمام سعی و تلاش خودتان را بکنید تا خانه‌ای امن و آرام و نیز پرمهر داشته باشید. البته منظور از احساس آرامش در محیط خانه این است که کودک بفهمد که پدر و مادرش حامی او هستند و هیچ‌گاه نمی‌گذارند آسیبی به او برسد و اگر کودک در محیط خانه احساس آرامش نکند و همچنین متوجه شود که دارد محبت والدینش را از دست می‌دهد، کم‌کم اعتماد به نفسش پایین می‌‌آید و دچار استرس و نگرانی می‌شود.

9 ـ روابط میان افراد خانواده

روابط دوستانه و صمیمی بین افراد خانواده بسیار مهم است. وقتی ارتباط میان پدر و مادر دوستانه نباشد یا مدام با یکدیگر جر و بحث کنند، این ناآرامی و روابط غیردوستانه در خانواده باعث می‌شود‌ کودک به لحاظ روحی آسیب‌دیده و دچار استرس و نگرانی شود.

و در پایان، این وظیفه شما والدین است که، خوب ببینید، به دقت گوش دهید و سپس فرزندتان را راهنمایی کنید تا بتواند روی احساساتش کار و آنها را کنترل کند و همیشه سعی کنید تجربیات خود را به فرزندتان نیز با صبر و آرامش بیاموزید.

(مترجم: نسرین علی‌محمدی / منبع: kids health.com / چاردیواری، ضمیمه دوشنبه جام جم)

راه‌های پیشگیری و درمان خار پاشنۀ پا

آرش شرافت وزیری گفت: برای پیشگیری از ابتلا به خار پاشنه پا بهتر است به هنگام دویدن کفش مخصوص به پا شود و از ایستادن در یک موقعیت به مدت طولانی پرهیز شود.

وی، کاهش وزن، عدم انجام فعالیت ورزشی با پای برهنه، جایگزین کردن متناوب ورزشهای هوازی بجای دویدن روزانه مثل دوچرخه ثابت، افزایش انعطاف پذیری عضلات پشت ران، ساق و کف پا و استفاده از کفشهایی که قوس کف پا درآن‌ها رعایت شده است را از راههای پیشگیری از ابتلا به خار پاشنه پا دانست.

این عضو انجمن جهانی آسیب‌های ورزشی برای درمان خارپاشنه پا گفت: در مراحل ابتدایی از این اختلال توصیه می‌شود که از محافظ‌های ژلاتینی پاشنه استفاده شود، داروهای ضد التهابی خوراکی تحت نظر پزشک مصرف شود و موارد بوجود آورنده اختلال مثل کفش نامناسب، روش نامناسب ورزشی و چاقی حذف شود. همچنین بهتر است بعد از انجام حرکات ورزشی و نیز بعد از مسافتهای طولانی از کمپرس یخ در کف پا استفاده شود. البته در بعضی مواق یکی از راههای درمان تزریق کورتن است. (فارس)