آنچه هر مادری بعد از زایمان باید انجام دهد

بعد از اتمام عمل زایمان مدتی طول می‌کشد تا بدن از هر نظر به حالت اولیه خود بازگردد بنابراین مادر نباید توقع داشته باشد ظرف یکی، دو هفته همه چیز درست شود.
معمولا شش تا هشت هفته بعد از تولد نوزاد، بدن مادر سازوکار عادی خودش را بازمی‌یابد اما این موضوع بستگی به این دارد که در هفته‌های اول بعد از زایمان چطور از خود مراقبت کرده باشد.

دکتر کتایون برجیس، جراح زنان و نازایی به شما می‌آموزد چطور در این روزها از خودتان مراقبت کنید.

بعد از زایمان چه بخوریم

رژیم غذایی خانمی که وضع حمل کرده است، نقش تعیین‌کننده‌ای را در سلامت او و نوزاد بازی می‌کند. در دوران بارداری مادر علاوه بر تامین نیازهای بدن خود باید نیازهای جنین را هم برطرف می‌کرد. این ضرورت بعد از تولد نوزاد از بین نمی‌رود و مادر به علت شیردهی موظف است با همان حساسیت مواد غذایی لازم برای خود و نوزاد را مصرف کند. قبل و بعد از زایمان همه دسته‌های غذایی باید در رژیم فرد گنجانده شود. لبنیات، پروتئین، نان و غلات، میوه و سبزیجات باید هرروز و مستمر مصرف شوند. باتوجه به اینکه مادر در دوران شیردهی به سر می‌برد، بهتر است حتی کمی بیش از قبل لبنیات (به‌خصوص شیر) بخورد. ضمن اینکه واضح و آشکار است که مصرف غذاهای مضری همچون فست‌فودها ممنوع است.

کاچی به از همه چی

در خانواده‌های ایرانی پختن کاچی برای زائو به یک سنت تبدیل شده. تا آنجا که اگر مادران جوان امروزی تمایلی به خوردن کاچی نداشته باشند، اطرافیان خوردنش را مثل یک دارو تجویز می‌کنند و با اصرار آن را به خوردشان می‌دهند اما حقیقت این است که غذاهای چرب برای کسی که تازه وضع حمل کرده، خوب نیست و تنها فایده‌اش اضافه وزن برای مادر است، چون کاچی غذای پرکالری و بسیار چربی است و باتوجه به کم‌تحرکی مادر در هفته اول، در بدن ذخیره می‌شود.

چطور وزن کم کنیم

اگر مادری گروه‌های اصلی غذایی را در رژیم روزانه‌اش داشته باشد، دیگر نیازی به دریافت کالری از منبع دیگری ندارد. در اصل بنا بر این است که فرد بعد از زایمان وطی شش ماه به مرور به وزن طبیعی و اولیه پیش از بارداری برسد. بخشی از کاهش وزن زمان تولد نوزاد اتفاق می‌افتد. جفت، آب، خون و خود جنین از بدن مادر خارج شده و چیزی حدود پنج یا شش کیلوگرم در همین مرحله از وزن مادر کم می‌شود. در ادامه این خود شما هستید که باید با مراقبت درست و علمی به‌تدریج وزن‌تان را پایین بیاورید.

بستن شکم، شکم را جمع می‌کند

غالبا تصور می‌شود که با بستن شکم آن هم به‌طور محکم، شکم زائو به‌اصطلاح جمع یا سفت می‌شود، به همین دلیل مادر به محض مرخصی از بیمارستان شال محکمی به کمر می‌بندد؛ درحالی‌که طی بارداری و زایمان عضلات دیواره شکم تغییر کرده‌اند و تنها ورزش می‌تواند این عضلات را سفت و درنتیجه شکم را جمع کند؛ البته اگر بستن شکم آن‌قدر محکم نباشد که بخیه‌ها را اذیت کند، منعی وجود ندارد و ممکن است در کنار ورزش تا حدی تاثیر بگذارد.

چه ورزشی مناسب است؟

کسی که زایمان طبیعی کرده است از همان روز اول می‌تواند ورزش را شروع کند، ولی در صورت انجام عمل سزارین، تشخیص زمان شروع به عهده مادر است. هر وقت درد و سوزش محل زخم بهبود پیدا کرد، یعنی بدن شما توان ورزش را دارد. از پنج یا 10 دقیقه شروع کنید و کم‌کم به 20دقیقه ورزش در روز برسید. درازونشست ساده، ابتدایی‌ترین حرکتی است که معمولا همه از عهده‌اش بر‌می‌آیند. می‌توانید پاها را سمت شکم خم کنید، کمی نگه دارید و آنها را دراز کنید. تکرار این عمل ورزش محسوب می‌شود و برای‌تان مفید است.

با بخیه‌ها چه کنیم؟

مراقبت از بخیه‌ها در هفته اول بعد از زایمان مهم است چون زخم تازه است و اگر عفونت کند یا دچار هر مشکل دیگری شود، سلامت مادر را به خطر می‌اندازد و مانع از رسیدگی درست او به نوزاد می‌شود. محل بخیه‌های زایمان را باید تمیز نگه دارید. به این منظور بخیه‌ها را روزانه سه بار می‌توانید بشویید. برای شست‌وشو از محلول بتادین رقیق و آب استفاده کنید و این دو را با نسبت یک به 9 با هم مخلوط کنید؛ یعنی به ازای هر یک واحد بتادین 9 لیوان آب اضافه کنید.

مادر از کی می‌تواند حمام برود؟

آلودگی حتی در حالت عادی زمینه‌ساز ابتلا به بیماری‌هاست؛ چه برسد به وضعیت حساس مادری که به‌تازگی وضع حمل کرده است. برای حمام کردن مادر هیچ مانعی وجود ندارد و می‌توانید روزی یک بار دوش ملایم بگیرید، اما توصیه می‌شود که در حمام از مواد شوینده و محصولات بهداشتی همیشگی‌تان استفاده نکنید زیرا ممکن است باعث سوزش و درد زخم‌های‌تان شوند. به جای استفاده از شامپو و صابون همیشگی بدن خود را با صابون و شامپوی بچه بشویید. به علاوه سعی کنید حمام‌تان طولانی نشود و خسته‌تان نکند.

کی راه برویم؟

در زایمان طبیعی پس از اینکه نوزاد به دنیا آمد و بخیه‌ها زده شدند، مادر می‌تواند چند قدمی تا اتاق یا تختش راه برود؛ یعنی در این مورد هیچ محدودیتی ندارد و اساسا یکی از ویژگی‌های زایمان طبیعی کوتاه و آسان بودن دوران نقاهت آن است. غیر از آن هر وقت مادر احساس راحتی کند و بخواهد راه برود، می‌تواند این کار را با خیال راحت انجام بدهد چون هیچ آسیبی متوجه او نخواهد شد و برایش مفید هم هست، اما کسانی که عمل سزارین می‌کنند چون با بیهوشی جنرال یا بی‌حسی اسپاینال وضع حمل می‌کنند بین 8 تا 12 ساعت بعد از زایمان می‌توانند راه رفتن را شروع کنند.

چطور مانع ابتلا به یبوست پس از زایمان شویم

بعضی‌ها بنا به عادت گوارشی‌شان در حالت عادی هم دچار یبوست می‌شوند. این قبیل افراد باید حتما قبل از بارداری و زایمان این بیماری را درمان کنند، چون در بارداری فشار فیزیکی بر روده‌ها وارد می‌شود و احتمال ابتلا به یبوست بالا می‌رود. این مسئله با توجه به بی‌تحرکی یا کم‌تحرکی مادر پس از زایمان بیشتر می‌شود. چون فشار فیزیکی از بین رفته ولی برگشتن بدن به روال طبیعی خود مدتی طول می‌کشد. اگر فرد در روزهای اول پس از زایمان مواد غذایی حاوی فیبر مصرف کند، مایعات فراوان بنوشد و حتما تحرک داشته باشد و راه برود، احتمال اینکه دچار یبوست شود به حداقل می‌رسد.

زنگ خطرها کدامند؟

در صورت مشاهده هر کدام از این علائم بدون فوت وقت به پزشک مراجعه کنید. چون به ناراحتی‌هایی مربوط می‌شوند که درمان جدی می‌طلبند و بسیار خطرناک هستند. دردهای زیر شکمی، ترشحات بدبوی رحمی، ورم اندام تحتانی مثل پا، درد غیرطبیعی و شدید بخیه‌ها.

چطور عوارض شیردهی را کنترل کنیم؟

- برای اینکه در نوک سینه شقاق ایجاد نشود، بعد از هر نوبت شیردهی چند قطره از شیر را روی نوک سینه بریزید و ترجیحا آن را خشک نکنید و نپوشانید.

- یک سری پدهای بهداشتی مخصوص شقاق وجود دارند که با گذاشتن آنها روی نوک سینه این مشکل تا حد زیادی بهبود پیدا می‌کند. می‌توانید این پدها را از داروخانه تهیه کنید و به کار بگیرید.

- لباس‌های پلاستیکی و نایلونی نپوشید؛ بهتر است لباس نخی بپوشید که مانع از عبور و مرور هوا نمی‌شود.

- ترکیباتی هستند که مانع بروز زخم در نوک سینه می‌شوند، مثل نشاسته گیاهی یا پارافین سفید که در داروخانه‌ها پیدا می‌شوند. اگر آنها را روی نوک سینه بگذارید از خشک شدن پوست نوک سینه و زخم شدنش جلوگیری می‌کند.

- از هر دو سینه شیر بدهید؛ این کار باعث می‌شود دچار التهاب سینه نشوید.

- هنگام شیر دادن تمام هاله قهوه‌ای را در دهان نوزاد بگذارید و تا وقتی نوزاد سیر نشده سینه را از دهانش در نیاورید.

درمان کم‌خونی پس از زایمان چیست؟

مادر طی عمل زایمان مقداری خون از دست می‌دهد و پس از آن دچار کم‌خونی می‌شود. عموما توصیه می‌شود در پایان هفته اول پس از زایمان مادر برای چکاپ کلی به پزشک مراجعه کند. در این مراجعه نسخه‌ای شامل مسکن‌ها و مکمل‌ها به مادر داده می‌شود که با مصرف آنها بسیاری از مشکلات برطرف می‌شوند. مادر پس از وضع حمل باید هر روز قرص آهن و مکمل غذایی مصرف کند. مصرف گوشت قرمز و جگری که خوب پخته شده باشد، به خون‌سازی بدن مادر کمک فراوانی می‌‌کند. مادران گیاهخوار در این مورد دچار کمبودهای شدید و ناراحتی‌های زیادی می‌شوند؛ به هیچ وجه این غذاها و مکمل‌ها را از برنامه روزانه‌تان حذف نکنید. (سلامت نیوز به نقل از سیب سبز)

۱۰ کاری که برای کاهش وزن نباید انجام دهید

این معادله‌ای است جادویی از کارهایی که باید انجام دهید:

یاد گرفتن اینکه چطور از غذا، غذا خوردن و ورزش لذت ببرید + تحرک + توجه به بدنتان + خوردن یک رژیم غذایی متعادل شامل همهٔ غذا‌ها (مصرف بعضی از غذا‌ها باید کمتر باشد) = راه سالم کاهش وزن و حفظ آن.

ممکن است با پیروی از این معادله کمی‌بیشتر طول بکشد تا به نتیجه برسید، اما آیا ترجیح نمی‌دهید که نتایج به دست آمده برای یک عمر دوام داشته باشد؟
اگر می‌خواهید از یک روند کاهش وزن پایدار و سالم و یک رابطهٔ شاد با مواد غذایی لذت ببرید، ۱۰ کار زیر را انجام ندهید:

۱ - رژیم نگیرید
محدود کردن کالری‌های شما، سوخت و ساز بدنتان را کند کرده و بدن را مجبور می‌کند که ذخایر چربی‌اش را حفظ کند. رژیم به شما کمک نمی‌کند که سبک زندگیتان را تغییر دهید و فقط شما را غمگین می‌کند. آیا تا بحال دیده‌اید فردی که رژیم دارد، خوشحال باشد؟
کسانی که رژیم می‌گیرند، معمولا به سرعت وزنشان به‌‌ همان اندازه یا شاید چند کیلو بیشتر بالا می‌رود. شما هرگز نباید در روز کمتر از ۱۲۰۰ کالری از مواد غذایی واقعی بخورید.
انواع مواد غذایی کم‌چرب، اغلب حاوی شکر بیشتری هستند و‌‌ همان طعم و مزه را هم ندارند، بنابراین بیشتر از آن‌ها می‌خورید. بهتر است سهم مواد غذاییتان را از چیزهای واقعی بخورید تا احساس رضایت کنید.

۲ - به مواد غذایی برچسب «خوب» و «بد» نزنید
هنگامی که شروع کنید به برچسب زدن به مواد غذایی، هوس می‌کنید همهٔ آن غذاهای بد را بخورید! به عنوان بخشی از یک برنامهٔ کاهش وزن سالم، می‌توان از همهٔ غذا‌ها لذت برد، زیرا هر غذایی برای بدن یا ذهن شما فایده‌ای دارد، حتی بستنی. پس به اعتدال و میانه‌روی فکر کنید، نه حذف غذا‌ها.

۳ - از هیچ وعده غذایی صرفنظر نکنید
وقتی از وعده‌های غذایی صرفنظر می‌کنید، بدنتان را مجبور می‌کنید که ذخایر چربی‌اش را حفظ کند، سوخت و ساز بدنتان را کاهش دهد و از عضله‌هایتان تغذیه کند! آیا می‌دانستید افرادی که بعضی از وعده‌های غذایی را نمی‌خورند، نسبت به افرادی که مرتبا درحال خوردن هستند، تمایل به خوردن کالری بیشتری دارند؟

۴ - هیچ گروه غذایی را حذف نکنید
اگر فقط دنبال غذاهای کم چرب و کم کربوهیدرات باشید، نمی‌توانید از مواد مغذی ضروری که بدن و مغزتان برای انجام وظایفش به آن‌ها احتیاج دارد استفاده کنید؛ و فراموش نکنید که شدیدا هوس می‌کنید از گروه مواد غذایی استفاده کنید که آنها را حذف کرده‌اید.

۵ - از قرص‌ها و مکمل‌های رژیمی استفاده نکنید
اگر چیزی آنقدر خوب است که نمی‌توانید باورش کنید، احتمالا واقعی نیست! این محصولات معمولا پر از کافئین و دیورتیک‌ها هستند که می‌توانند روی کلیه‌ها و قلب شما فشار زیادی وارد کنند.

۶ - به روشهای غیر طبیعی متوسل نشوید
هرگونه پاکسازی (استفراغ، مسهل‌ها، ورزش بیش از حد، و غیره) بسیار خطرناکند. کم آبی بدن، عدم تعادل الکترولیت، و مشکلات قند خون، تنها برخی از عواقب ناشی از روش‌های پاکسازی هستند.

۷ - از برنامه‌های سم زدایی پیروی نکنید
این برنامه‌ها بدن شما را وادار می‌کنند که وزن آب را کم کند و شما نمی‌توانید از مواد مغذی ضروری استفاده کنید. بنابراین کم آبی را تجربه می‌کنید، باعث عدم تعادل الکترولیت بدنتان خواهید شد، و مخالف سیستم سم زدایی بدنتان عمل کرده‌اید.

۸ - تند غذا نخورید
اگر در غذا خوردن عجله کنید، نمی‌توانید طعم‌ها را حس کنید، و به معده‌تان اجازه نمی‌دهید که احساس پری کند تا مانع پرخوری شود. آرام غذا بخورید، و واقعا طعم غذا را بچشید.

۹ - هنگام خوردن وعده‌های غذایی کار دیگری انجام ندهید
لازم نیست که هر وعدهٔ غذایی در بهترین ظروف چینی شما سرو شود، اما نباید در ماشین، پشت میز کار یا جلوی تلویزیون غذا بخورید. اگر هنگام غذا خوردن، چند کار را باهم انجام دهید، بیشتر احتمال دارد که پرخوری کنید.

۱۰ - انتظارات غیر واقعی نداشته باشید
اگر برای خودتان اهداف غیر واقعی در نظر بگیرید، نمی‌توانید به آن‌ها برسید، و احساس شکست می‌کنید. اهداف غیر واقعی باعث می‌شود پرخوری کنید یا تسلیم شوید. افرادی که به طور هفتگی، اهداف کوچک و قابل دستیابی در نظر می‌گیرند، به ایجاد تغییرات پایدار، تمایل دارند.
وقتی که نگرانی در مورد غذا و تصویر ذهنی از بدنتان را کنار بگذارید، می‌توانید روی میانه روی، تعادل و تنوع تمرکز کنید که باعث می‌شود به کاهش وزن پایدار دست یابید و شاد‌تر و سالم‌تر باشید. (سیمرغ به نقل از فیتنس مگزین)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

777

اعاده دادرسی چیست و چگونه انجام می‌شود

در اصطلاح حقوقی، بررسی ماهوی یک دعوای قضاوت‎‌شده توسط دادگاه صادرکننده‎ حکم، اعاده دادرسی نامیده می‌‎شود. در حقیقت برای اینکه رأی دادگاه‎‌ها مصون از خطا باشد، اعاده دادرسی پیش‎بینی شده است.

انواع اعاده دادرسی

اعاده دادرسی با توجه به نحوه‎ اقامه آن به دو نوع تقسیم می‌شود:
۱- برابر بند الف ماده ۴۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی، اگر متقاضی اعاده دادرسی مستقلاً آن را درخواست کند، این درخواست، اعاده دادرسی اصلی محسوب می‌‎شود. یعنی چنانچه بدون اینکه دعوایی در جریان رسیدگی باشد، یکی از طرفین حکمی که سابقاً صادر شده است، درخواستی را به عنوان اعاده دادرسی مطرح کند، این درخواست اعاده دادرسی اصلی خواهد بود که باید ضمن دادخواست به دادگاه صلاحیت‎دار تقدیم شود.
۲- در مقابل اعاده دادرسی اصلی، اعاده دادرسی طاری است که در بند ب‌‌ همان ماده به آن اشاره شده است. اعاده دادرسی طاری در ضمن دادرسی مطرح می‌‎شود؛ در حالی که در اعاده دادرسی اصلی پرونده‎ای در حال رسیدگی نیست تا ضمن آن اعاده دادرسی مطرح شود.

چگونگی رسیدگی به دادخواست اعاده دادرسی

دادگاه پس از بررسی دادخواست اعاده دادرسی، موضوع را صورت‎جلسه کرده و به همین وسیله قرار قبول یا رد دادخواست را صادر می‌کند. چنانچه قرار قبولی دادخواست صادر شود، دادگاه دستور تعیین وقت رسیدگی و ابلاغ آن به همراه نسخه دوم دادخواست به طرف مقابل و ابلاغ وقت به درخواست‎کننده را صادر می‌‎کند. هرگاه قرار رد درخواست صادر شود، این قرار به طرفین ابلاغ می‌‎شود.

مرجع اعاده دادرسی

برابر ماده ‎۴۳۲ قانون آیین دادرسی مدنی، مرجع صلاحیت‎دار در رسیدگی به درخواست اعاده دادرسی دادگاهی است که حکم قطعی را صادر کرده است. بنابراین اگر دادگاه بدوی حکم قطعی را صادر کرده باشد،‌‌ همان دادگاه مرجع صالح برای رسیدگی به درخواست اعاده دادرسی است و در صورت قبول این درخواست به استناد تبصره‎ ذیل ماده ۴۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی، رسیدگی ماهوی کرده و حکم مقتضی را صادر می‌‎کند. حکم صادره توسط این دادگاه نیز طبق مقررات قابل تجدیدنظرخواهی است.
در صورتی که دادگاه تجدیدنظر حکم قطعی صادر کرده باشد، این دادگاه مرجع صالح برای اعاده دادرسی خواهد بود و در صورت قبول درخواست اعاده دادرسی و انجام رسیدگی‎های لازم مبادرت به صدور رأی می‌‎کند که این رأی قطعی خواهد بود.
البته در صورتی که جهت درخواست اعاده دادرسی، مغایرت دو حکم صادره از دادگاه واحد باشد، دادخواست اعاده دادرسی به شعبه دادگاه صادرکننده حکم دوم تقدیم می‌‎شود.

اگر تقاضای اعاده دادرسی به استناد ماده ۱۸ اصلاحی قانون تشکیل دادگاه‎های عمومی و انقلاب انجام شود، مرجع دریافت درخواست اعاده دادرسی به شرح زیر است:
الف) متقاضیان و معترضان به احکام قطعیت‌یافته مرحله‎ بدوی و تجدیدنظر هر استان به عنوان خلاف بیّن شرع باید به دادگستری‌‌ همان استان مراجعه کنند.
ب) متقاضیان و معترضان به احکام قطعیت‎یافته در دیوان عالی کشور و شعب تشخیص به عنوان خلاف بیّن شرع باید برای تسلیم درخواست و مدارک خودشان به دادستانی کل کشور مراجعه کنند.
ج) متقاضیان و معترضان به احکام قطعیت‎یافته در سازمان قضایی نیروهای مسلح به عنوان خلاف بیّن شرع باید برای تسلیم درخواست و مدارک خود به نمایندگان حوزه‎ نظارت قضایی ویژه در سازمان قضایی نیروهای مسلح‌‌ همان استان یا به رییس سازمان قضایی نیروهای مسلح در تهران مراجعه کنند.

مهلت درخواست اعاده دادرسی

مهلت درخواست اعاده دادرسی برای اشخاص مقیم ایران ۲۰ روز و برای اشخاص مقیم خارج از کشور دو ماه و به شرح زیر است:
۱- نسبت به آرای حضوری قطعی، از تاریخ ابلاغ.
۲- نسبت به آرای غیابی، از تاریخ انقضای مهلت واخواهی و درخواست تجدیدنظر.
البته در مواردی که درخواست‎کننده‎ اعاده دادرسی عذر موجهی داشته باشد، باید دلایل عذر خود را ضمن دادخواست به دادگاهی که مرجع رسیدگی به اعاده دادرسی است، ارائه کند. دادگاه در این موارد در ابتدا به ادعای داشتن عذر، رسیدگی می‌‎کند و چنانچه عذر را موجه تشخیص دهد، قرار قبول دادخواست اعاده دادرسی را صادر و سپس دادخواست را جهت انطباق داشتن یا عدم انطباق با جهات اعاده دادرسی بررسی می‌‎کند؛ در نتیجه قرار قبول یا رد اعاده دادرسی را صادر خواهد کرد. (ماده ۴۲۷ و ۳۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی)
مهلت‎های مقرر در مواد ۴۲۸، ۴۲۹ و ۴۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی نیز مبتنی بر این اصل است.

تمدید مهلت

تمدید مهلت درخواست اعاده دادرسی ممنوع بوده؛ مگر در مواردی که قانون معین کرده است.
مواردی که با توجه به ماده ۴۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی، تمدید مهلت مجاز شمرده شده، دو مورد است که در ادامه به آن اشاره می‌‎شود:
۱- چنانچه شخصی که حق درخواست اعاده دادرسی را دارد، قبل از انقضای مهلت اعاده دادرسی، ورشکسته یا محجور یا فوت شود، مهلت جدید از تاریخ ابلاغ حکم به مدیر تصفیه‎ شخص ورشکسته و قیم شخص محجور و در صورت فوت به وراث یا قائم‌مقام یا نماینده قانونی وراث شروع می‌‎شود. (ماده ۳۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی)
۲- اگر سِمَت یکی از اشخاص که به عنوان نمایندگی از قبیل ولایت یا قیمومیت یا وصایت در دعوا دخالت داشته‎اند، قبل از انقضای مهلت درخواست اعاده دادرسی از بین برود، مهلت مقرر از تاریخ ابلاغ حکم به کسی که به این سِمَت تعیین می‌‎شود، شروع خواهد شد و اگر زوال این سِمَت به واسطه‎ رفع حجر باشد، مهلت درخواست اعاده دادرسی از تاریخ ابلاغ حکم به کسی که از وی رفع حجر شده است، شروع می‌‎شود. (ماده ۳۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی)

جهات درخواست اعاده دادرسی

اعاده دادرسی به استحکام احکام لطمه می‌‎زند و اعتبار احکام را سست می‌‎کند، بنابراین استفاده از آن بسیار محدود است و تنها در مواردی که قانون مقرر کرده است، قابل استفاده است.
در جلسه دادرسی نیز تنها به جهتی رسیدگی می‌‎شود که در دادخواست اعاده دادرسی قید شده است.
بر اساس ماده ۴۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی، جهات اعاده دادرسی عبارتند از:
۱- موضوع حکم، مورد ادعای خواهان نبوده باشد. خواهان از دادگاه تقاضای صدور حکم تخلیه کند و دادگاه علاوه بر صدور حکم تخلیه، حکم به اجرت‎المثل دهد.
۲- حکم به میزان بیشتر از خواسته صادر شده باشد. مانند اینکه خواسته خواهان ۱۰ میلیون تومان است اما دادگاه بر اساس نظر کار‌شناس حکم به پرداخت ۱۵ میلیون تومان خسارت داده است. این جهت اعاده دادرسی در مواردی قابل تحقق است که خواسته پول رایج ایران، پول خارجی یا مالی کلی باشد (مانند صد تن گندم یا سکه طلا) ارائه حکم مورد درخواست اعاده دادرسی دلیل تحقق این جهت اعاده دادرسی است.
۳- وجود تضاد در مفاد یک حکم که ناشی از استناد به اصول یا به مواد متضاد باشد. مثلاً دادگاه شرط ضمن عقد را نامشروع دانسته و در عین حال با استناد به ماده ۲۳۷ قانون مدنی، خوانده را ملزم به انجام آن شرط کرده است.
۴- حکم صادره با حکم دیگری در خصوص‌‌ همان دعوا و اصحاب آن، که قبلاً توسط‌‌ همان دادگاه صادر شده است، متضاد باشد؛ بدون آن‎ که سبب قانونی موجب این مغایرت باشد.
۵- طرف مقابل درخواست‎کننده اعاده دادرسی حیله و تقلبی به ‎کار برده که در حکم دادگاه موثر بوده است. حیله و تقلب می‌‎تواند مصادیق متعددی داشته باشد. مانند اینکه خواهان کاری کند که شخصی غیر از خوانده به‎عنوان خوانده در دادگاه حاضر شود و برخلاف واقع به صحت ادعاهای خواهان اقرار کند.
۶- حکم دادگاه مستند به اسنادی بوده که پس از صدور حکم، جعلی بودن آن‌ها ثابت شده باشد. مجعول بودن سند باید به موجب حکم نهایی اثبات شده باشد (ماده ۴۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی) باید دانست اگرچه شهادت‎نامه برابر ماده‎ ۱۲۸۵ قانون مدنی سند محسوب نمی‌‎شود اما مشمول بند ۶ است.
۷- پس از صدور حکم، اسناد و مدارکی به دست می‌‎آید که دلیل حقانیت درخواست‎کننده اعاده دادرسی باشد و ثابت شود اسناد و مدارک یادشده در جریان دادرسی مکتوم بوده و در اختیار متقاضی نبوده است. (حمایت)

311

پدرم می‌گوید به دنیایت آوردیم تا کارهایمان را انجام دهی!

پاسخ مشاور: همه انسان‌ها در تمام طول زندگی نوعی وابستگی متقابل و منطقی با اطرافیان و افراد مهم زندگی خویش دارند. آن‌ها به یکدیگر خدمات می‌دهند و از هم خدمات می‌گیرند، اینکه شما به والدین خود خدمت می‌رسانید قابل احترام است؛ با این حال، اگر این وابستگی و خدمت رسانی یک طرفه باشد فرد در زندگی خویش احساس اختلال می‌کند و اگر به خواسته‌هایش پاسخ داده نشود احساس اضطراب و ناامنی می‌کند و اعتماد به نفسش را از دست می‌دهد.

سوالاتی برای تشخیص وابستگی

اگر پاسخ شما حداقل به ۵ سوال زیر مثبت باشد نشانه این است که دچار اختلال شخصیت وابسته هستید:
* آیا قادر به تصمیم‌گیری نیستید و حتی برای تصمیم‌گیری‌های روزانه خود به کمک دیگران نیاز دارید؟
* آیا مسئولیت امور زندگیتان را نمی‌پذیرید و آن را بر عهده افراد دیگر زندگی خود می‌سپارید؟
* آیا از مخالفت با دیگران می‌هراسید و سعی می‌کنید نظر خودتان را نگویید چون ممکن است این کار باعث طرد شدن و از دست رفتن رابطه‌تان با دیگران شود و این شما را به شدت می‌ترساند؟
* آیا اعتماد به نفس پایینی دارید و اغلب نمی‌توانید کاری را آغاز کنید و از اینکه کاری را ناقص انجام دهید و مورد قضاوت منفی دیگران قرار گیرید بشدت بیم و هراس دارید؟
* آیا تنهایی برایتان بسیار سخت است و بدون حضور دیگران نمی‌توانید از خودتان مراقبت و حمایت کنید؟
* آیا گاهی برای اطمینان از تایید دیگران دست به کارهایی می‌زنید که اصلا با آن موافق نیستید؟
* آیا از بیان احساسات و نیازهای خویش احساس شرم و خجالت کرده و سعی می‌کنید ابتدا به نیازهای طرف مقابل پاسخ دهید؟
* از اینکه دیگران بهتر از شما عمل می‌کنند و شما در بیشتر اوقات خودتان را ناتوان و درمانده تصور می‌کنید، غمگین و مضطرب می‌شوید؟
* آیا از بیان رد درخواست غیرمعقول دیگران (نه گفتن) به خصوص افراد مهم زندگی خویش احساس حقارت و شرم می‌کنید و دچار خودسرزنشی می‌شوید؟
* آیا دائما فکری در مغزتان به طور وسواس گونه شما را درگیر این می‌کند که اگر دیگران نباشند من چه کار کنم و نمی‌توانم از عهده کار‌هایم برآیم؟

ترس از رهاشدن

اگر پاسختان به حداقل ۵ سوال بله باشد، همان طور که گفته شد دچار نوعی اختلال شخصیت وابسته شده‌اید که احتمالا در دوره نوجوانیتان شکل گرفته و تثبیت شده است و‌‌ همان طور که گفتید با اینکه جوان هستید هنوز برای زندگیتان برنامه خاصی ندارید و دیگران آن را به شما دیکته می‌کنند.

معمولا این گونه افراد در خانواده‌هایی با سبک فرزندپروریِ کنترل‌گرایانه یا مستبدانه یا در خانواده‌های بسیار سهل‌گیر بزرگ می‌شوند و فرزندان این خانواده‌ها برای تایید شدن از طرف دیگران (برای اشخاص مهم زندگیشان) آن قدر تلاش و کوشش می‌کنند که داوطلبانه کارهایی -حتی خوشایند- را از روی عجز و ناتوانی انجام می‌دهند. آنها با این کار می‌خواهند مطمئن شوند که دیگران آن‌ها را‌‌ رها نمی‌کنند و همیشه مورد توجه و حمایت هستند.

دو نکته برای توجه بیشتر

افراد وابسته کار‌هایشان را به دو دلیل انجام نمی‌دهند و می‌خواهند که دیگران آن‌ها را راه ببرند:
۱- به خودشان می‌گویند من نمی‌توانم کاری را انجام دهم و من موفق نمی‌شوم و هیچ فایده‌ای ندارد و از عهده کاری برنمی آیم و بلد نیستم.
۲- می‌ترسند که دیگران از توانایی‌های آنان مطلع شوند و در آینده از آن‌ها حمایت نکنند و آن‌ها را‌‌ رها کنند. پس همیشه این گونه افراد از خودشان سلب مسئولیت می‌کنند و حل مسائل و مشکلات خویش را به دست دیگران می‌سپارند و از بیان خواسته‌ها و احساسات خویش می‌هراسند چون این طور به بقای خودشان کمک کرده‌اند.
این گونه افراد گاهی به علت وابستگی مفرط خود به والدینشان به شدت متوقعند و توان حل و فصل مشکلات خود را در بزرگسالی ندارند. حس مسئولیت‌پذیری و تحمل سرخوردگی، ناکامی و شکست برایشان بسیار سخت و دردآور است و انگیزه کافی برای تشکیل یک زندگی مستقل و سازنده را ندارند و بیشتر اوقات رفتار منفعلانه و خشمگینانه نسبت به خود و دیگران دارند.

راه حل چیست؟

* ابتدا خودتان را دوست داشته باشید و بدانید که‌‌ همان اندازه که دیگران به شما نیازمندند، شما نیز دارای نیازهای منطقی، واقعی و مهم هستید و نباید نیازهای خود را سرکوب کنید تا همیشه تایید دیگران را داشته باشید باید یاد بگیرید به طور محترمانه به آن‌ها پاسخ دهید.
* یادگیری مهارت‌ها، تصمیم گیری، ارتباط موثر جراتمندی در بیان احساسات، تفکر نقادانه و توانایی نه گفتن، می‌تواند عزت نفس و اعتماد به نفس شما را بالا ببرد.
* در انجام کار‌هایتان پیش بینی‌های تشویق آمیز و مثبت داشته باشید و به جنبه‌های مثبت هر کاری بیشتر توجه کنید.
* از خود سرزنشی و خود انتقادی به شدت بپرهیزید و بدانید که شما نیز مانند هر انسانی خوب هستید، اما کامل نیستید.
* قواعد و باورهای غیرمنطقی خویش را تغییر دهید و سعی کنید عقاید و باورهای منطقی واقع بینانه را جایگزین آن‌ها کنید.
* باورهای منفی قدیمی و کهنه خود را شناسایی و مدارک و شواهدی را که برای حمایت از باورهای منفی گذشته داشته‌اید مرور کنید و روش‌های دیگری برای درک باورهای خود ایجاد کنید.
* بدانید انجام هر کاری در ابتدا سخت و مشکل است، اما از تغییرات نهراسید و صبر و تحمل داشته باشید و بدانید که از هر کجا و از هر زمان که شروع کنید کمتر آسیب می‌بینید و تصمیمی که می‌خواهید در ۵ سال آینده بگیرید هم اکنون انتخاب کنید و از شکست خوردن نهراسید.
* فهرستی از کارهای مهمی که می‌خواهید انجام دهید بنویسید و سعی کنید با خودگویی مثبت و استفاده از کلمات تاکید منطقی، از خودتان حمایت کنید و کمتر دست به انتقاد، سرزنش و محکوم کردن خود در عدم تواناییتان در انجام بعضی از کار‌ها داشته باشید و بدانید انسان‌ها در همه کار‌هایشان می‌توانند موفق باشند و حتی گاهی شکست می‌تواند مسیر پیروزی را هموار کند.
* بهتر است از روان‌شناس و یا مشاور حرفه‌ای و آگاه نیز در بهبود مسیر خویش یاری بگیرید. (دکتر هادی صدر- روان‌شناس/ خراسان)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

باید مانع انجام پیوند کلیه در کشور شد

دکتر محمد‌رضا خاتمی، پیش از آنکه به عنوان پزشکی حاذق و پژوهشگر عرصه پزشکی شناخته شده باشد، به پیشینه سیاسی‌اش معروف است. بی‌شک او را به عنوان دبیرکل جبهه مشارکت، عضو هیات رئیسه و نمایندگی مجلس شورای اسلامی در دوره ششم و همینطور به عنوان برادر رئیس جمهوری اسبق به یاد می‌آورند اما برای مصاحبه به مناسبت روز پزشک به نظر می‌رسد گزینه مناسبی است.

به گزارش آنا، برای حضور در اتاق دکتر محمدرضا خاتمی به بیمارستان امام خمینی(ره) تهران سری می‌زنیم. اتاقی کوچک در انتهای راه‌روی بخش پیوند کلیه که بسیار ساده به نظر می‌رسد، محل قرار گفت‌وگو است. اتاقی با کتابخانه‌ای کوچک که همه نوع کتاب را می‌توانی در آن ببینی؛ از قران مجید و مفاتیح تا کتاب‌های تخصصی پزشکی. بیماران البته برای عرض تبریک روز پزشک به دیدار خاتمی می‌آیند و با هدایای کوچک مانند شکلات و شیرینی این روز را تبریک می‌گویند. او که به نظر می‌رسد محبوبیت بالایی میان بیمارانش دارد، برای احترام در اتاقش را به روی تمام بیماران باز گذاشته است.

* جایگاه نظام پزشکی کشور را کجا می‌بینید؟ اساسا تعریف شما از جایگاه پزشک در ایران چیست؟

- خدمات بهداشتی و درمانی یکی از مورد نیازترین خدماتی است که در هر جامعه‌ای وجود دارد و خدمتی است که با زندگی بشر زاده شده است و از روزی که بشر زندگی خود را آغاز کرده است، نیاز به این خدمات وجود داشته است. در دین اسلام نیز از بهداشت و درمان به عنوان یکی از دو علم یا خدمت برتر یاد شده است. بنابراین نیاز به خدمات پزشکی یک امر بدیهی و طبیعی برای تامین رفاه هر جامعه‌ای محسوب می‌شود. بنابراین می‌توان گفت خدمات پزشکی یکی از برترین خدماتی است که یک جامعه می‌تواند به آن نیاز داشته باشد.

* سطح علمی جامعه پزشکی کشور را چگونه توصیف می‌کنید؟

- باید بپذیریم هر نوع خدماتی که در جامعه ارائه می‌شود، نیازمند یک مبنای علمی است. علوم پزشکی یکی از پیشرفته‌ترین رشته‌هاست که همه امور آن بر اساس تحقیق، پژوهش و آخرین پیشرفت‌های دنیا بنا نهاده شده است اما واقعیت این است که ما و سایر کشورهای جهان سوم متاسفانه سرمایه‌گذاری لازم را در زمینه این مشارکت‌های علمی در دنیای امروز انجام نداده است برای همین زمانی که سطح پزشکان را با سایر کشورها مقایسه می‌کنیم متوجه فاصله بسیار زیادی می‌شویم که رفع این موضوع نیازمند آن است که با وسواس و دقت بیشتر از دستاوردهای کشورهای دیگر استفاده کنیم. اما باید گفت پزشکان ایرانی پیوند محکمی با علم پزشکی دنیا دارند و نسبت به علوم دیگر در کشور بیشتر است و بسیار راحت‌تر می‌توانند از دستاوردهای سایر کشورها استفاده کنند.

جامعه پزشکی ما جزو نخبگان این کشور محسومب می‌شوند که وارد رشته پزشکی شده‌اند. توان و استعداد یادگیری و آموزش جامعه پزشکی بسیار زیاد است و از طرف دیگر چون ارتباط با دنیا از ارتباطات فیزیکی خارج شده است جامعه پزشکی بسیار راحت می‌تواند از دستاوردهای دنیا استفاده کنند اما زمانی مشکلات ما آغاز می‌شود که به مرحله استفاده از تکنولوژی می‌رسیم، زیرا بخش عمده‌ای از پیشرفت‌های پزشکی به پیشرفت‌های مهندسی و سایر علوم مربوط می‌شود اما چون در این قسمت دچار عقب ماندگی و محدودیت دسترسی هستیم نمی‌توانیم از بسیاری از تکنولوژی استفاده کنیم.

جامعه پزشکی ما، امروزه به لحاظ دانایی قابل مقایسه با کشورهای دیگر نیستند و زمانی که به یک کشور پیشرفته سفر می‌کنند به لحاط دانش در جایگاه والایی قرار می‌گیرند اما زمانی که همین پزشکان وارد ایران می‌شوند به دلیل محدودیت‌هایی که وجود دارد نمی‌توانند از بخش عمده علم خود استفاده کنند، در واقع دانش آنها به صورت یک دانش نظری باقی می‌ماند.

* بسیاری از منتقدان جامعه پزشکی، اخلاق پزشکی را در کشور زیر سوال ببرند، آیا از نظر شما اخلاق پزشکی در کشور ما دچار بحران شده است؟

- اخلاق پزشکی جزئی از اخلاق حرفه‌ای و اخلاق عمومی است. یعنی وقتی در اخلاق پزشکی دچار مشکل شویم کل اخلاق در جامعه ما دچار مشکل و بحران شده است اما عده‌ای هستند که به دلیل رابطه‌ خاصی که بین پزشک و جامعه عمومی وجود دارد، سعی می‌کنند فرافکنی کنند. بد اخلاقی در هر جامعه‌ای از جمله پزشکی وجود دارد اما این افراد سعی بر بزرگنمایی و بازتاب گسترده این مساله دارند.

* چه افرادی سعی بر این فرافکنی‌ها دارند؟

درآمد‌ها کافی نیست و تورم در کشور کمرشکن است که این مسائل نیز بر عهده نظام است که نظام اقتصادی را توسعه، درآمد مردم را افزایش دهد اما چون نمی‌توانند این کار را انجام دهند، مردم زمانی که دچار بیماری می‌شوند، بیشترین درد را متحمل می‌شوند.
یک دسته افرادی هستند که به دلیل نقش مهمی که در اداره کشور و مسئولیت‌های مدیریتی دارند و در انجام مسئولیت‌ها ناتوان مانده‌اند، می‌خواهند این مشکلات را بر گردن افراد دیگری بیندازند. برای مثال در خصوص ویزیت پزشکان باید گفت دولت و نظام مسئول تامین خدمات درمانی مردم است و در تمام دنیا در این حوزه سرمایه‌گذاری شده است اما نظام ما سرمایه‌گذاری کافی برای بهداشت و درمان مردم نمی‌کند بعد می‌خواهد بار این موضوع را به گردن پزشکان بیندازد. این در حالی است که اگر این افراد قادر باشند یک نظام درمانی کارآمد داشته باشند و ارزش خدمات را درست قیمت گذاری کنند، به هیچ عنوان این مسائل پیش نمی‌آید. بنابراین این افراد به دلیل مسائل سیاسی نمی‌توانند و یا نمی‌خواهند این کار را انجام دهند.

یکی دیگر از دلایل این فرافکنی‌ها این است که اقتصاد کشور پویا نیست. درآمد‌ها کافی نیست و تورم در کشور کمرشکن است که این مسائل نیز بر عهده نظام است که نظام اقتصادی را توسعه، درآمد مردم را افزایش و هم چنین تورم را کنترل کند اما چون نمی‌توانند این کار را انجام دهند، مردم زمانی که دچار بیماری می‌شوند، بیشترین درد را متحمل می‌شوند.

مردم می‌توانند با کاهش وعده‌های غذایی، خریداری نکردن کتاب، محدود کردن مسافرت‌ها و هم چنین ایجاد محدودیت‌های تحصیلی برای فرزندشان به نوعی مخارج خود را کنترل کنند و احساس کمبود آنچنانی نکنند اما کسی که دردمند است و نیاز به درمان دارد و پولی ندارد و دولت هم امکانات لازم در اختیار آنها نگذاشته است آن هم بر سر جامعه پزشکی سرشکن می‌شود البته بنده منکر برخی بی‌اخلاقی‌ها در میان پزشکان نیستم اما این حلقه مفقوده‌ای است که جزئی از جامعه پزشکی است و باید به آن کلیت پرداخت تا بتوان برطرف کرد اما ممکن است با یکسری تبلیغات، اعمال فشارها، تحریم‌ها و حتی برخوردهای خاصی که وجود دارد یک زمانی روی این مسائل را سرپوش گذاشت اما در طول بعد از انقلاب این مسائل وجود داشته و هیچ یک از این راهکارهای مقطعی پاسخگو نبوده است بنابراین باید یک راهکار اساسی اندیشیده شود.

از دوره بعد از انقلاب تاکنون سیاست کدام وزیر بهداشت توانسته تا حدودی برطرف کننده این مساله باشد؟

متاسفانه در نظام ما یا نظام‌های جهان سومی این مشکل وجود دارد. اصولا امور خدمات مورد توجه نیست و این موضوع ارتباطی به این ندارد که وزیر چه کسی باشد. وزیر بهداشت، آموزش و پرورش و وزیر علوم جزو مستضعفین کابینه هستند. کابینه دست کسانی است که دیدگاه اقتصادی دارند و برای آنها تولید ثروت مهم است، بنابراین توجه بر اقداماتی است که موجب کاهش تورم و افزایش ثروت باشد، بنابراین در این میان قشر آسیب‌پذیر تا زمانی که به رشد اقتصادی خوبی دست پیدا کنیم دچار‌ آسیب می‌شود. این دیدگاه در نظام وجود ندارد که چگونه آسیب‌ها را پوشش دهیم، بنابراین ارتباطی به این ندارد که وزیر چه کسی باشد.

مشکلات بهداشت و درمان از گذشته همین بوده و هست برخی از وزرا با مشکلات برخورد کردند، عده‌ای امتیاز دادند و برخی هم کنار آمدند بنابراین مشکلات ادامه دارد. بنده معتقد هستم این دیدگاه کلان در دولتمردان ما باید اصلاح شود که پرداختن به سلامت هزینه کردن نیست، بلکه سرمایه‌گذاری است.

عمده مشکلات ما ناشی از چه چیزی می‌تواند باشد؟

بخش عمده مشکلات کشور ما ناشی از بی‌توجهی به قانون اساسی است. قانون اساسی بهداشت، آموزش و امنیت را جزو وظایف دولت قرار داده است. به عقیده بنده دولت نباید به فکر گرداندن بنگاه‌های اقتصادی باشد بلکه باید اصول این کار را تعیین و بر عهده ملت بگذارد. دولت ما شاید به دلیل میراثی که از گذشته برایش باقی مانده به کارفرمایانی تبدیل شده‌اند که در نقش نیروهای عملیاتی درآمده‌اند. وزارتخانه‌های ما باید وزارتخانه ستادی برنامه ریز هدایتگر باشند اما وزاتخانه‌های ما ستادهای عملیاتی هستند که تغییر این موضوع نیازمند تغییر نگرش‌ها است که لازمه این موضوع در آن است که دولت در ابتدا بداند سرمایه‌گذاری در حوزه بهداشت، هزینه نیست و دوم اینکه دولت باید به وظیفه اصلی خود و به آنچه قانون اساسی تعیین کرده است، عمل کند و کارهای اجرایی و اقتصادی نکند و به وظیفه حاکمیتی خود برسد.

*دکتر هاشمی، وزیر بهداشت نیز بر این عقیده است که سرمایه‌گذاری در امر بهداشت هزینه محسوب نمی‌شود آیا اعتقاد به این موضوع می‌تواند تاثیری داشته باشد؟

همه وزرای بهداشت این دیگاه را دارند و داشته‌اند اما در کابینه نقش آفرین نیستند.

* اجرای طرح تحول سلامت که جزو مهم‌ترین برنامه دولت یازدهم است، چگونه ارزیابی می‌کنید؟

- برنامه تحول سلامت یک اقدام مثبتی است که اجرای آن بخش عمده‌ای از بیماران را راضی کرده است اما این یک برنامه استراتژیک است یا خیر نمی‌دانیم. طرح تحول سلامت علیرغم ویژگی‌ها و مزیت‌ها هنوز در ذهن مشتری‌ها این ابهام دارد که تا کجا ادامه خواهد داشت. طرح تحول بدان معناست که دولت یک مقدار پول بیشتری را به این حوزه تزریق کرده است اما طیق چه برنامه و اصولی مشخص نیست و چه انتظاری در آینده از اجرای این برنامه خواهد شد نیز مشخص نیست. بنابراین از اجرای این برنامه نگران هستیم، برای مثال می‌دانیم دولت در این بخش سرمایه‌گذاری کرده این در حالی است که درآمد دولت وابسته به نفت است و اگر قیمت نفت دچار تغییر شود اثر مستیقم بر سلامت می‌گذارد. بنابراین ما نگران هستیم زیرا برای تداوم اجرای این برنامه باید یک منبع کافی و مولد ادامه‌دار در نظر گرفته شود و باید دقت داشت سیستم بهداشت و درمان زمانی موفق خواهد بود که بیمه‌ها نظام‌مند باشند اما متاسفانه شاهد آن هستیم که از طرفی دولت برای اجرای تحول سلامت به بیمارستان‌ها پول می‌دهد اما از طرف دیگر بیمه‌ها میلیاردها به بیمارستان‌ها بدهکار هستند. برای همین بیمارستان‌ها نمی‌توانند خود را اداره کنند و برای همین کشور ما نیاز به یک برنامه جامع دارد.

* با توجه به اینکه جنابعالی ریاست بخش پیوند کلیه بیمارستان امام خمینی (ره) را بر عهده‌ دارید، وضعیت «پیوند کلیه» در کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

از نظر من باید مانع انجام پیوند کلیه در کشور شد. زیرا فرهنگ بسیار غلطی است که جز تجارت و خرید و فروش عضو هیچی چیزی در آن وجود ندارد. اهدای کلیه در فرهنگ ما به غلط مرسوم شده است، زیرا پیوند فقط از افراد هم‌خون جایز است و از نظر اخلاق پزشکی پذیرفته است و فقط افراد خانواده می‌توانند کلیه به یکدیگر اهدا کنند و برای مثال حتی دختر عمو نمی‌تواند به پسر عمو و غیره کلیه بدهد زیرا به لحاظ ژنتیکی این موضوع امکانپذیر نیست. در کشورهای خارجی که عضو بسیار کم دارند و صف لیست انتظار زیاد است مردم را تشویق می‌کنند که برخی‌ها به صورت خیرخواهانه کلیه خود را اهدا کنند اما نه اینکه به هر کسی که خودشان می‌خواهند کلیه اهدا کنند بلکه پزشکان از نظر بافت شناسی و ژنتیکی بررسی می‌کنند و اهدا صورت می‌گیرد.

متاسفانه در کشور ما مردم آگهی می‌دهند و برای اهدا مبالغ هنگفتی را تعیین می‌کنند که این موضوع باعث شده کشور ما در جامعه به لحاظ اخلاق، متهم ردیف اول شناخته شده شود. بنابراین بنده با شیوه‌ اهدای کلیه در ایران مخالف هستم. دلیل دوم مخالفت ما این است که پیوند کلیه می‌تواند از اجساد انجام شود، بنابراین انجام آن از افراد زنده قابل پذیریش نیست. در کشور ما سالانه 2500 تا 3 هزار پیوند کلیه انجام می‌شود یعنی اگر ما 1500 عضو داشته باشیم کفایت می‌کند و این در حالی است که سالانه 20 هزار نفر بر اثر تصادف در کشور کشته می‌شوند که اگر از این تعداد تنها 2 هزار جسد اهدایی داشته باشیم نه تنها نیاز ما به کلیه در کشور برطرف می‌شود بلکه می‌توانیم صادرات کلیه نیز داشته باشیم. پس نیاز کشور به کلیه نشان دهنده کم کاری دولت است، زیرا باید یک سیستمی در دولت باشد که بتوان فرآوری اعضا داشت برای مثال باید آمبولانس، ICU و انتقال مصدوم به مراکز درمان به گونه‌ای انجام شود که در درجه اول بتوان جان مجروحان را نجات داد و یا در صورت فوت، عضو بدست آوریم. اگر این کار انجام شود نیاز به پیوند کلیه از افراد زنده وجود ندارد ما باید فرهنگ اهدای عضو از جسد را تشویق کنیم و برای آن قانون بگذاریم.

* آیا برای ترویج این فرهنگ اقداماتی انجام شده است؟

- خوشبختانه در این خصوص گام‌های خوبی برداشته شده است به گونه‌ای که می‌توان گفت اهدای عضو از جسد و افراد زنده با یکدیگر برابر شده است.

* مردم برخلاف گذشته نسبت به جامعه پزشکی بی‌اعتماد شده‌اند. از نظر شما ریشه این مساله ناشی از عملکرد پزشکان است و یا مردن دچار اشتباه شده‌اند؟

- یکی از ایرادهای عمده جامعه پزشکی این است که 90 درصد پزشکان ما زمان کافی برای بیمار نمی‌گذارند که عوامل مختلفی در این مساله تاثیرگذار است. مهم‌ترین این عوامل آموزش پزشکی است. آموزش پزشکی در کشور ما رهاست. یک زمانی گفتند ما پزشک کم داریم برای همین به صورت فله‌ای دانشجو پذیرفته شد. نتیجه آن شد که در یک اتاق، ده‌ها پزشک همراه با یک استاد بر بالین بیمار حضو پیدا می‌کردند. به نظر می‌رسد آموزش علمی ما ارزشی ندارد. برای مثال در همین بیمارستان، درآمد پزشکی که وقت خود را صرف آموزش کرده یک دهم پزشکی است که فقط دارو تجویز می‌کند.

بایدها و نبایدهای قبل از انجام آزمایش خون مخفی در مدفوع

دکتر فیروز صدیق در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه گاهی اوقات خونریزی‌های مختلفی در بخش‌های مختلف دستگاه گوارش اتفاق می‌افتند، گفت: این مشکل به علت کم بودن با چشم قابل دیدن نیست، بنابراین باید با روش‌های آزمایشگاهی تشخیص داده شود.

وی افزود: بهتر است این آزمایش در سه نوبت انجام و نمونه بلافاصله به آزمایشگاه ارسال شود.

صدیق با تاکید بر اینکه نمونه مدفوع نباید با ادرار یا آب آلوده شود، گفت: 2 تا 3 روز قبل از آزمایش، رژیم غذایی فاقد سبزیجات خام (به خصوص شلغم و تربچه)، گوشت قرمز، گوشت سفید (مرغ و ماهی) رعایت شود.

این دکترای علوم آزمایشگاهی خاطرنشان کرد: مصرف داروهای آهن، ویتامین ث، ایندومتاسین، کلشی‌سین، آسپرین، بروفن و کورتون‌ها باید 48 ساعت پیش از انجام آزمایش و دوره جمع‌آوری نمونه قطع شود.

صدیق افزود: در صورت خونریزی از لثه در حین تمیز کردن دهان و دندان طی 48 ساعت پیش از انجام آزمایش، از مسواک زدن و نخ دندان کشیدن اجتناب کنید.

با انجام این کار برای همیشه موهایتان را از دست می‌دهید

دکتر سید مسعود داوری در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان در خصوص عوارض کراتینه کردن مو گفت: گرچه این عمل باعث بهبود جلوه و وضعیت ظاهری موها می‌شود اما در صورت تکرار آن به دفعات زیاد ممکن است آسیب‌های جدی به موها وارد کند.

وی افزود: آسیب هایی که در پی کراتینه کردن موها را تهدید می‌کند به علت باقی ماندن بقایای این مواد در لابلای موها است که از جمله آن‌ها ‌می‌توان به پوسته شدن سر – التهاب و ایجاد شوره در موها اشاره کرد.

مسعودی با بیان این که انجام در کوتاه مدت مشکل خاصی را ایجاد نمی‌کند، افزود: افراد حتی‌المقدور باید تعداد دفعات کراتینه کردن موهایشان را کاهش دهند.

وی پیرامون دوام 6 ماهه و ماندگاری موها به فرم دلخواه پس از کراتینه تاکید کرد: ماندگاری این مواد در موها در صورتی که بدون مواد افزودنی باشد به هیچ عنوان امکان پذیر نیست و قطعا همراه با آن اقدامات دیگری هم صورت می‌گیرد.

این متخصص پوست و مو در خصوص تفاوت کراتینه کردن و گلت کردن اظهار کرد: عمل گلت کردن برای موهای مجعد انجام می‌شود و به تنهایی دارای عوارض بسیاری است حال اگر همراه با اقدامات دیگری مثل رنگ مو هم باشد آسیب بسیار زیادی را به ساقه موها وارد خواهد کرد.

مسعودی خاطر نشان کرد: کراتینه کردن همراه به گلت کردن خطرات و عوارض جبران ناپذیری را برای موها در پی خواهد داشت.

هنگام بروز خونریزی در بارداری چه اقداماتی انجام شود؟

به گزارش جام جم آنلاین، دکتر لیلا قضاتی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: خونریزی و لکه بینی در بارداری به دو گروه خونریزی‌های نیمه اول و نیمه دوم تقسیم می‌شود، گفت: خونریزی در مراحل اولیه بارداری می‌تواند به علل مختلف باشد، مانند احتمال سقط، قرار گرفتن جفت در قسمت پایین رحم یا حاملگی خارج رحمی باشد.

وی با تاکید بر اینکه 90 درصد جفت‌ها پیش از هفته 26 در قسمت پایین قرار دارند، گفت: در صورتی که علت احتمال سقط، قرار گرفتن جفت در قسمت پایینی رحم باشد، استراحت، عدم انجام مقاربت و درمان دارویی می‌تواند موثر باشد.

قضاتی اضافه کرد: در صورتی که لکه‌بینی و خونریزی به علت حاملگی خارج از رحم باشد، باید در اسرع وقت درمان جراحی یا دارویی انجام شود و حاملگی خاتمه داده شود؛ چراکه خطرات بسیار زیادی برای مادر دارد.

این جراح و متخصص زنان درباره علائم خونریزی‌های نیمه اول گفت: خونریزی کم در حد قاعدگی، درد شکم مشابه دردهای قاعدگی و اسهال، تهوع و استفراغ در بعضی مواقع پیشرفته که به علت خونریزی داخلی ایجاد می‌شود، از نشانه‌های این مشکل است.

این جراح و متخصص زنان با تاکید بر اینکه خونریزی نیمه دوم بارداری می‌تواند علل مختلف داشته باشد، گفت: در این شرایط جفت در محل پایین قرار دارد، زودتر از زمان موعد (زایمان) جدا شده و نشانه شروع زایمان نیز نمایان می‌شود.

وی گفت: از نشانه‌های این عارضه می‌توان به درد شکم، تغییر در صدای قلب جنین، انقباض رحمی و ترشحات خونی اشاره کرد که در موارد جدا شدن زودتر از موعد جفت، باید هر چه زودتر بارداری خاتمه یابد.

قضاتی خاطرنشان کرد: در موارد پایین قرار گرفتن جفت با نظر پزشک استراحت، کنترل حرکات و ضربان قلب جنین و در صورت بیشتر شدن خونریزی، ختم بارداری انجام می‌شود. سن بارداری نیز در تصمیم‌گیری مهم است.

این جراح و متخصص زنان تاکید کرد: در مواردی که خونریزی و ترشحات خونی همراه با انقباض باشد، نشانه شروع زایمان است که بهترین اقدام مراجعه زودتر به پزشک است و در صورت امکان با درمان دارویی، دردها را کاهش داده و از زایمان زودتر از موعد جلوگیری شود.

وی افزود: در صورت عدم درمان و قطع دردهای زایمان ختم بارداری داده می‌شود. در کل انجام سونوگرافی و انجام نوار قلب جنین با نظر پزشک انجام شود. در مواردی که جفت جلوتر قرار گرفته، بهتر است بررسی سونوگرافی جهت مهاجرت جفتی (در هفته 28 تا 32) انجام شود.

۱۰ اشتباهی که در ۱۰ دقیقه اول کار خود انجام می دهید

به گزارش جام جم سرا به نقل از خبرآنلاین:

۱. دیر رسیدن

شما ممکن است قبل از این که حتی ساعت کاری تان شروع شود با یک روند اشتباه روز خود را شروع کرده باشید. تحقیقات نشان داده است که رئیس ها به کارمندانی که دیرتر به محل کار می آیند بشتر توجه می کنند و حتی آنهایی که زمان بیشتری را در محل کار خود سپری کنندحقوق کمتری به آن ها تعلق پیدا می کند.

۲. سلام نکردن با همکاران

با صحبت کردن و معاشرت کردن با همکارانتان می توانید روز خوب و دلنشینی برای خود و همکاران ایجاد کنید. اگر شما رئیس نباشید و کارمند عادی شرکت باشید و سلام و احوال پرسی با کارمندان دیگر نداشته باشید، در کار خود مطرح نخواهید شد.

۳. نوشیدن قهوه

اگر هنگامی که صبح از خواب پا می شوید و یک لیوان قهوه نمی خورید حتما هنگامی که به دفتر برسید اولین کاری که می کنید یک لیوان قهوه یا چای می نوشید. ولی تحقیقات نشان می دهد که بهترین زمان برای نوشیدن قهوه بعد از ساعت ۹:۳۰ صبح است.به دلیل اینکه هورمون های استرس که انرژی را تنظیم می کند در ساعات ۸ تا ۹ صبح به اوج خود می رسند و اگردر این زمان قهوه بنوشید بدن کمتر این هورمون ها را ترشح می کند و بیشتر به کافین تکیه می کند.

۴. پاسخ دادن به تمامی ایمیل ها

وقتی که پشت میز خود می نشینید اولین موضوعی که با آن روبه رو می شوید با انبوهی از ایمیل و مسیج هایی است که در طول شب به شما داده شده است مواجه می شوید و وقت زیادی را باید صرف آن کنید. ولی تحقیقات نشان می دهد که ۱۰ دقیقه اول کار خود را فقط سریع به ایمیل ها نگاه کردن و اگر مطلب مهمی دیده شد برای بقیه روز برنامه ریزی کردن صرف کنید و در طول روز زمان های که سرتان خلوت تر شد ایمیل های خود را چک کنید.

۵. به محل کار خود بدون برنامه ریزی کاری از قبل وارد رفتن

قبل از آنکه به کار خود شروع کنید باید حتما یک برنامه فرضی در ذهن خود داشته باشید که این برنامه شامل نوشتن کار های روزانه تان اولویت بندی کردن آن ها می شود. تقویم خود ار چک کنید و ببینید که در روز مشخصی چه کار هایی را انجام داده و چه مسئله هایی مانده و باید انجام دهید.

۶. کار های آسان را اول انجام دادن

هرچه از زمان کاری شما بگذرد انرژی تان کمتر می شود و پس نباید اول کار های آسان را انجام دهید و در زمان خستگی کار های مشکل و سخت تان را موکول کنید.

۷. همزمان چندکار را انجام دادن

چون اول صبح انرژی زیادی دارید شاید حس کنید می توانید چندین کار را انجام دهید ولی چند کار را در یک زمان انجام دادن به کیفیت کار تاثیر می گذارد شاید کمیت بالا باشد ولی کیفیت به همان اندازه پایین می آید.

۸. در افکار منفی غوطه ور شدن

شاید شب قبل با خانواده دعوای تان شده باشد یا اتفاق منفی برایتان افتاده باشد ولی نباید این مسئله را به کار خود وارد کنید و با انرژی منفی وارد محل کارتان شوید.

۹. جلسه داشتن

جلسات صبح می تواند وقت شما را تلف کند و صبح ها باید برای کار های عقب مانده و نوشتن بگذارید. جلسات باید زمانی باشد که همراه با خستگی رفع کردن باشد و کم انرژی باشد. زمان های پر انرژی و اصلی برای کار های دیگر بگذارید.

۱۰. روزمرگی را رعایت نکره اید

اگر در اول روز خود وقت تان را برای فکر کردن و تصمیم گرفتن راجع به اینکه چه کاری را اول انجام دهد و روتینی در کار خود نداشته باشید بیشتر وقت خود را تلف خواهید کرد. روزمرگی به مغز انسان آزادی می دهد که به موضوعی که واقعا اهمیت دارد بپردازد.

برای بهتر سوزاندن کالری، این کار را در هنگام قدم زدن انجام دهید

به گزارش جام جم آنلاین، قدم زدن راه خوبی برای سوزاندن کالری‌های اضافه است اما تحقیق جدید بیان می‌کند که اگر سرعت قدم زدن را تغییر دهید، ممکن است حتی بیشتر از پیش بهره‌ور شوید.

این تحقیق جدید از دانشگاه ایالت اوهایو دریافت که تغییر سرعت نسبت به راه رفتن با سرعت ثابت می‌تواند تا 20 درصد منجر به سوختن کالری بیشتر شود.

مانوج سرینیواسان، استاد مهندسی مکانیک و هوافضا در یک نشست خبری دانشگاهی گفت: «اکثر مطالب موجود درباره‌ی قدم زدن با سرعت ثابت هستند. این مطالعه یک تکه‌ی گم‌شده‌ی بزرگ است.»

وی در توضیح چنین گفت: «اندازه گرفتن هزینه‌ی متابولیک سرعت‌های متغیر بسیار مهم است، چرا که مردم روی تردمیل زندگی نمی‌کنند و با سرعت ثابت قدم برنمی‌دارند. ما دریافتیم که سرعت‌های متغیر می‌تواند فایده و اثر قدم زدن را به طرز چشمگیری افزایش دهد.»

مؤلفان مطالعه گفتند که افراد جز این ممکن است کالری‌هایی که در طول قدم زدن روزانه یا ورزش کردن می‌سوزانند را کمتر از حد واقعی تخمین بزنند. بنابر تخمین محققان، توقف و شروع ممکن است مسئول 8 درصد انرژی مصرف شده در طول قدم زدن نرمال روزانه باشد. این هزینه‌ی کالریک، معمولاً در محاسبات سوزاندن کالری وارد نمی‌شود.

مؤلف اصلی مطالعه، نیدی سیثاپاتی اضافه کرد که «قدم زدن در هر سرعتی مقداری انرژی مصرف می‌کند اما وقتی در حال تغییر سرعتید، انگار دارید پدال گاز را فشار می‌دهید. تغییر انرژی جنبشی فرد به کار بیشتر از جانب پاها نیازمند است و این پردازه قطعاً انرژی بیشتری می‌سوزاند.»

مطالعه جز این نشان داد که افراد تمایل دارند مسافت‌های کوتاه را آهسته‌تر قدم بزنند اما اگر مجبور باشند بیشتر راه بروند، سرعتشان را افزایش می‌دهند.

محققان گفتند که این اطلاعات می‌تواند برای پزشکان طب فیزیکی مفید باشد، زیرا آنها اغلب پیشرفت بیمارشان را با زمانی که طول می‌کشد تا یک مسافت خاص را بپیمایند، اندازه می‌گیرند.