جام جم سرا: ظاهرشان به مسافران شبیه است، اما آنها همراهان بیمارانی هستند که از مسافتهای دور به تهران آمدهاند و در این شهر بزرگ و پرهمهمه جایی برای ماندن ندارند. در تهران هتل بیشمار است، مسافرخانه فراوان است، هتل آپارتمان و اتاقهای اجارهای زیاد است، اما نه نزدیک بیمارستانهای دولتی پرمراجعه و نه نزدیک مرکز طبی کودکان پایتخت. در شعاع چند کیلومتری بیمارستان، اما اقامتگاه هست که پرداخت هزینههای آن از همه خانوادهها ساخته نیست، برای همین آنها چادر زده و کمپهای اقامتی راه انداختهاند که دیدنش در حاشیه خیابانهای پررفت و آمد شهر رقتآور است.
البته واحد مددکاری بیمارستان چند اقامتگاه را در مناطق جنوبی تهران برای همراهان بیمار در نظر گرفته که برای عدهای نیز رایگان است و از بستگان درجه اول پذیرایی میکند، اما مشکل این است که این اقامتگاهها دور است، خیلی دور و رسیدن به آن شبیه یک مسافرت، در شهری که رفتن از شرق به غرب و رسیدن از شمال به جنوبش به یک سفر میماند.
همراهان کودکان بیمار میخواهند نزدیک طفل بستری خود باشند، آنها کودکند و وضعشان بسیار متغیر و این با دور بودن بستگان از بیمارستان جور درنمیآید. شهردار تهران قول داده است مشکل اقامت همراهان بیمار را تا پایان سال حل کند، او قول داده بیمارستانهای دولتی پایتخت تا پایان سال به مهمانسرا مجهز شود که اگر اینچنین شود بار اقامت از دوش همراهان بیماران برداشته میشود.
راهاندازی این اقامتگاهها به نفع شهر نیز هست. این که در گوشهای از خیابان عدهای چادر علم کنند و شبیه بیخانمانها در حاشیه پیادهرو اتراق کنند، چهره شهر را زشت میکند. این کار مشکل امنیتی هم دارد، چون عدهای از همراهان بیماران که چند متر آن سوی دیوارهای مرکز طبی کودکان رحل اقامت افکندهاند، خبر میدهند دزدها شبانه چادرشان را غارت کرده و پولهای نقد را با خود بردهاند.
گاهی معتادان ولگرد نیز میهمان ناخوانده این چادرها میشوند و در فضای خالی میان چادرها مواد دود میکنند و نشئه میشوند. این ملغمه اما دل آشوبکننده است که نه برازنده بیماراست، نه شایسته همراهان و نه متناسب با وجهه بیمارستانهایی که صفت دولتی را به دنبال میکشند.
جام جم سرا به نقل از خراسان: بهتر بود پیش از ازدواج و در مراحل آشنایی تحقیقات بیشتری میکردید و به طور دقیقتری شرایط را میسنجیدید. به هر حال باز هم همسر شما احتمالا دارای شرایطی قابل قبول بوده که شما و خانوادهتان با این ازدواج موافقت کردهاید.
سوال من از شما این است: پیش از ازدواج برای تامین منابع اقتصادی و رفاهی زندگیتان بر اساس چه معیارهایی به توافق رسیدید؟ اینکه همسرتان در گذشته حادثهای برایشان پیش آمده است یا دوران نقاهت را پشت سر گذاشتهاند به تنهایی موضوعی نیست که شما را نگران کند اما اینکه خانواده همسرتان این موضوع را با توجه به اینکه در زندگی کنونی شما و همسرتان تاثیرگذار است، از شما پنهان کردهاند، مبحث جداگانهای است.
در صورتی که احساس میکنید همسرتان «هم اکنون» اعتیاد دارد، برای پی بردن به آن ابتدا بررسی رفتارهای روزمره وی در زمانهای مختلف حائز اهمیت است.
علایم ظاهری ابتلا به اعتیاد:
۱ - به حالت چشمها و نشانههایی نظیر سرخ شدن چشمها یا خیره شدن به نقطهای نامعلوم به مدت طولانی توجه کنید.
۲ - رفتار افرادی که اعتیاد دارند به طور غیرقابل پیش بینی و ناگهانی تغییر میکند. رفتارهایی مثل بیقراری، تغییرات ناگهانی خلق از خوشی به ناخوشی، پر حرفی و گاه تاخیر در حرکات و واکنش نشان دادن به محرکهای محیطی از نکات قابل توجه است.
۳ - عادات افراد مبتلا به اعتیاد تغییر چشمگیری دارد؛ به عنوان مثال میتوان به طولانی شدن زمان دستشویی و استحمام، تغییر در زمان خواب یا خوابیدن به مدت طولانی، اهمیت ندادن به نظافت شخصی، تغییر دوستان صمیمی و یا گریز از موقعیتهایی که لازم باشد زمان طولانی را صرف کند نظیر مهمانیها و... اشاره کرد. علاوه بر آن دیر حاضر شدن در محل کار، کم توجهی به مسئولیتهای کاری یا تحصیلی نیز میتواند از علایم دیگر باشد.
۴ - نشانههای محیط زندگی افرادی که مشکوک به اعتیاد هستند نیز قابل بررسی است. نشانههایی نظیر وجود بوهای غیر عادی در محل زندگی یا روی لباسها یا حتی دهان فرد، وجود سوزنها و سنجاقهای سیاه شده، قاشقهای خمیده و دود گرفته در گوشه و کنار خانه، لولههای خالی خودکار، وجودکبریتهای نیم سوخته در مکانهای غیرعادی و... باید بررسی شود.
علاوه بر نکاتی که به آن اشاره شد، مواردی همچون گم شدن بعضی اشیا در خانه، کاهش اعتماد به نفس، کاهش وزن و کم شدن اشتها، تغییر در صدا و لحن صحبت کردن، آثار کبودی، زخم یا تزریق در جاهای غیر معمول بدن و امتناع از مراجعه به پزشک حتی در مواقع ضروری قابل توجه میباشد.
به یاد داشته باشید علایم مصرف مواد مخدر سنتی مثل تریاک، هروئین و... معمولا زودرس و مشخص است. به طور مثال لبهای سیاه و رنگ تیره پوست و نشانههای بدنی بارز از جمله علایم مصرف مواد مخدر سنتی است اما مواد مخدر صنعتی نظیر شیشه به جز تغییرات کمی در اندازه مردمک چشم و یا لاغر شدن بیدلیل، نشانههای خاص و بارز دیگری ندارد. البته علایمی چون هیجانخواهی، سرخوشی، توهمهای دیداری یا شنیداری نظیر هذیان گفتن یا صحبتهای نامعقول نیز در دراز مدت بروز میکند.
به علاوه مصرف مواد مخدر سنتی به محل مناسب و تجهیزات خاصی نیاز دارد، در حالی که مواد مخدر صنعتی به خاطر بیبو بودن و سادگی مصرف نیاز به موارد ذکر شده ندارد و در هر زمان و مکانی قابل استفاده است.
در نظر داشته باشید علایم خماری و یا عدم مصرف بموقع در صورت اعتیاد به مواد مخدر سنتی بعد از ۴ تا ۱۲ ساعت به صورت آبریزش بینی، بیقراری و در نهایت تشنج نمایان میشود اما اعتیاد به مواد مخدر صنعتی، علایم خماری خاصی ندارد و فرد پس از گذشت حداکثر یک ماه دچار علایم محرومیت یا خماری میشود. (سیمین قربانی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده)
یک آسیب اجتماعی بسرعت در حال فراگیری در جامعه است: خشونت! اگر قبلا خشونتها کلامی و در قالب ناسزاگویی بود اکنون ابعاد آن تغییر کرده و فیزیکی و حتی جانی شده است.
آن طور که قائم مقام سازمان نظام پرستاری ایران گفته است، در هنگام انتقال یک بیمار بدحال از خواف به سمت مشهد، هنگامی که تیم پزشکی در آمبولانس متوجه وضعیت وخیم بیمار میشود، ناچار او را به نزدیکترین مرکز درمانی در تربت حیدریه منتقل میکنند اما بیمار فوت میکند. همراهان بیمار نیز که دنبال آمبولانس در حرکت بودهاند، وقتی به بیمارستان تربت حیدریه میرسند و متوجه فوت بیمارشان میشوند، با عصبانیت به سمت پرستار مرد حمله کرده و او را با قیچی که دم دستشان بود مجروح میکنند.
به گفته احمد نجاتیان، پرستار مرد با انتقال به مرکز درمانی تحت مداوا قرار میگیرد و خطر رفع شده است.
اولین حمله به پرستاران توسط همراهان بیماران در ساال جدید، مربوط میشود به روز ۱۲ فروردین در بیمارستان شهید مدرس شهرستان ساوه که در آن حادثه نیز دو پرستار از سوی فردی که برای پانسمان دستش به بیمارستان آمده بود، مورد حمله قرار میگیرند و یکی از پرستاران که دانشجوی پرستاری است از ناحیه ران پا چاقو میخورد.
محمد شریفی مقدم عضو شورای عالی نظام پرستاری کشور، با اشاره به اینکه پرستاران در معرض انواع تهدیدها و خشونتهای کلامی و فیزیکی قرار دارند، گفت: بررسیها نشان میدهد بیش از ۹۰ پرستاران در محیط کار، خشونتهای کلامی و ۳۰ درصد آنها خشونت فیزیکی را تجربه کردهاند.
وی با انتقاد از اینکه پرستاران در محیط کاری امنیت لازم را ندارند، افزود: وظیفه تامین امنیت پرسنل بر عهده مدیریت بیمارستان است. ولی متاسفانه در این زمینه کمتوجهی میکنند و همین ضعف مدیریتی باعث میشود که پرستاران همواره در معرض خشونتهای فیزیکی و کلامی قرار بگیرند.
در همین حال احمد نجاتیان قائم مقام سازمان نظام پرستاری ایران نیز گفت: متاسفانه خشونت علیه پرستاران وجود دارد و شاید هر ماه حداقل یک خبر درباره حمله به پرستاران میشنویم.
قائم مقام سازمان نظام پرستاری از برخورد قضائی با کسانی که پرستاران را مورد ضرب و شتم قرار میدهند، به عنوان راهکاری برای مقابله با این قبیل رفتارهای نابهنجار نام برد و افزود: متاسفانه در مواردی از این قبیل حوادث، شاهد هستیم که مسئولان آن مرکز درمانی پیگیر وضعیت پرستار نیستند و گویی دعوای خیابانی بوده است. در حالی که وقتی پرستار در محل کار حاضر است و اتفاقی برای او رخ میدهد، مسئولیت رسیدگی به آن بر عهده مدیریت همان مرکز درمانی و بیمارستان است. البته واحد حقوقی سازمان نظام پرستاری نیز، پیگیر وضعیت پرستاران مضروب است. (مهر)
اصفهان- ایرنا- اهدای اعضای یک نوجوان 16 ساله اهل شهرستان شاهین شهر و میمه در استان اصفهان به سه بیمار نیازمند پیوند عضو، زندگی دوباره بخشید.
اصفهان- ایرنا- اهدای اعضای یک نوجوان 16 ساله اهل شهرستان شاهین شهر و میمه در استان اصفهان به سه بیمار نیازمند پیوند عضو، زندگی دوباره بخشید.