خبرگزاری آریا-شکلات گرچه لذیذ و دارای فواید فراوانی برای بدن است اما برخی مواد افزودنی در نمونههای صنعتی این محصول برای عدهای ممکن است به شدت مضر باشد.
به گزارش خبرگزاری آریا،کارشناسان اسپانیایی در جدیدترین تحقیقات خود دریافتند مصرف شکلات می تواند باعث گسترش بیماری سرطان در مبتلایان یا همان متاستاز شود.
بر اساس تحقیقات، در شکلات روغن درخت نخل یا همان پالم وجود دارد که این چربی باعث تحریک نوعی پروتئین در بدن انسان به نام cD360 می شود که نقش موثری در گسترش تومورهای سرطانی دارد.
روغن پالم در تمامی کشورهای دنیا و در بیشتر صنایع خوراکی و حتی بهداشتی و آرایشی وجود دارد ولی می تواند در افراد مبتلا به سرطان باعث گسترش بیماری شود.
این روغن در نان، شکلات و بیسکوئیت وجود دارد و کارشناسان بر همین اساس خوردن این مواد غذایی را برای افراد مبتلا به سرطان جایز نمی دانند.
کارشناسان با بررسی هسته تومورهای سرطانی در بیماران دریافتند که آنها خوراکی های حاوی روغن پالم به میزان زیاد استفاده کرده اند.
پژوهشگران بر همین اساس در نظر دارند شیوه جدیدی برای مقابله با سرطان و جلوگیری از بازگشت آن در مبتلایان ابداع کنند که در آن میزان مصرف چربی افراد کم باشد.
این یافته ها حاصل تحقیقات پژوهشگران مرکز مطالعات در شهر بارسلونای اسپانیا است.
کارشناسان پروتئین cd36 را در تومورهای موجود در پوست، دهان، تخمدان، مثانه، ریه و سینه بیماران سرطانی شناسایی کرده اند.
کارشناسان به افراد مبتلا به سرطان توصیه می کنند مواد غذایی کم چرب مصرف کنند و ورزش روزانه و منظم داشته باشند.
بثورات جلدی از نشانه های مننژیت باکتریایی است که خیلی دیر بروز می کند
مننژیت ویروسی، بسیار شایع تر از مننژیتی است که توسط باکتریها ایجاد میشود. مننژیت باکتریایی بسیار نادر است اما میتواند کشنده باشد. متاسفانه، نشانههای این دو مورد بسیار مشابه همدیگر است. به همین خاطر نباید هیچ کدام از نشانه های بیماری مننژیت نادیده گرفته شوند. در این مقاله قصد داریم به همین موضوع بپردازیم پس همراه ما باشید.
احساس میکنید مبتلا به آنفلونزا شده اید:
زمانی که بدن شما در حال مبارزه با میکروبهاست داشتن مواردی همچون تب و احساس ناخوشی زیاد هم غیر معمول نیست. اما این موضوع میتواند اولین نشانه بیماری مننژیت باشد. اگر انرژی ندارید، تب دارید، دچار حالت تهوع و سردرد شده اید که به طور مداوم بدتر میشود و استفاده از دارو تاثیری بر روی بهبود این شرایط ندارد بهتر است به وجود مننژیت شک کنید. بیماری مننژیت بسیار سریع حرکت میکند. به همین خاطر اگر مورد غیر عادی داشتید و حالتان خوب نبود به یک پزشک متخصص مراجعه کنید.
گردن شما سفت شده است:
این موضوع همانند مواردی که بعد از بیدار شدن از خواب تجربه میکنید نخواهد بود. دردی که بعد از بیدار شدن از خواب در گردن ایجاد میشود، فشاری است که تمایل دارد به یک ناحیه خاص از گردن بچسبد و زمانی که آن را ماساژ میدهید یا گرمایی بر روی آن اعمال میکنید بهتر میشود.
اما دردی که به خاطر بیماری مننژیت در گردن ایجاد میشود بسیار متفاوت است. در این شرایط زمانی که کششی میدهید درد بدتر میشود و ممکن است این درد در نواحی مختلفی همچون گردن و شانه احساس شود. حرکت دادن گردن به سمت بالا و پایین باعث میشود بافتهای ملتهب کشیده شوند که همین امر موجب ایجاد درد شدید و عمیقی میشود که ممکن است به سر یا کمر نیز توسعه یابد.
وجود نور چشم شما را اذیت میکند:
زمانی که زیر نور خورشید قرار میگیرید ممکن است مجبور شوید چشمان خود را ببندید یا حتی از آن دوری کنید. این موضوع در مورد نور اتاق نیز صادق است. ترس از نور یا احساس ناراحتی به هنگام مواجهه با آن میتواند به التهاب عصب نوری در پشت چشم مرتبط باشد. در چنین شرایطی به همراه درد چشم، سردرد نیز خواهید داشت.
مننژیت ویروسی بسیار شایع تر از مننژیتی است که توسط باکتریها ایجاد میشود
شما گیج و مبهوت هستید:
پزشک شما ممکن است این شرایط را “حالت ذهنی تغییر یافته” بماند. این حالت بدین معنی است که شما در فکر کردن مشکل دارید. زمانی که عفونت سرتاسر مغز شما را احاطه میکند، ممکن است احساس گیجی و سردرگمی داشته باشید و نتوانید تمرکز کنید. ممکن است در توضیح نشانههایی که دارید با مشکل مواجه شوید یا نتوانید یک دستورالعمل ساده را دنبال کنید. همچنین ممکن است ندانید کجا هستید و در حال انجام چه کاری می باشید. وجود چنین نشانه هایی باید جدی گرفته شود و در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه گردد.
نقاطی را بر روی پوست خود مشاهده می کنید:
بثورات جلدی همانند پرچم قرمز رنگی هستند که به شما میگویند مشکلی در بدن وجود دارد. نقاط کوچک متمایل به رنگ ارغوانی نیز میتواند نشانه مننژیت باشد. بثورات جلدی نشانه ای است که خیلی دیر بروز میکند و میتواند بسیار جدی باشد. این بثورات به شما می گوید که شما دچار مننژیت باکتریایی شده اید. چنین مواردی زمانی بروز میکند که باکتری سمی را داخل سیستم شما ازاد میکند و همین امر موجب میشود رگهای خونی کوچک در پوست و اندامهای داخلی بدن پاره گردد.
زمانی که بثورات جلدی دیده میشود ممکن است بسیار دیر شده باشد. در چنین شرایطی معمولا آسیبی به اندامهای بدن وارد شده است و بافتها و رگهای خونی بدن دچار اسیب شده اند. اگر در حال حاضر مشکلات دیگری را تجربه میکنید و به طور ناگهانی متوجه بروز بثورات جلدی در پوست خود شدید، باید به یک پزشک متخصص مراجعه کنید و از توصیههای او بهره مند شوید.
منبع:majalesalamat.com
با دلگرم همراه باشید تا با بیماری خطرناک گواتر آشنا شوید.
گواتر بزرگ شدن غیر طبیعی غده تیروئید می باشد. تیروئید یک غده ی پروانه ای شکل واقع در گردن و در زیر سیب آدم است. اگرچه گواتر معمولاً بدون درد بوده، اما نوع خیلی بزرگ آن می تواند باعث سرفه شود و بلع و تنفس را مختل سازد.
شایع ترین علت گواتر در سراسر جهان کمبود ید در رژیم غذایی می باشد. در ایالات متحده که مصرف نمک ید دار رایج است، گواتر بیشتر به دلیل ترشح زیاد یا کم هورمون های تیروئیدی یا ندول هایی که در خود غده تیروئید گسترش می یابند، اتفاق می افتد.درمان بستگی به اندازه ی گواتر، نشانه ها و علت زمینه ای دارد. گواتر های کوچک که خیلی قابل رویت نبوده و اختلالی نیز به وجود نمی آورند، معمولاً به درمان نیاز ندارند.
اکثر موارد گواتر بدون علامت است. شایعترین علائم همراه با گواتر عبارتاند از:
ارث، کمبود ید در مواد غذایی، مصرف بیش از اندازه غذاهایی مانند شلغم، کلم، گل کلم، کاساوا، چغندر، و علل ناشناخته دیگر. گواترها به انواع گوناگونی تقسیمبندی میشوند که عبارتند از گواتر فامیلی، گواتر بومی (ساده)، گواتر تک گیر، گواتر چندندولی. گواتر در جلو گردن و در داخل غده تیرویید ایجاد میشود. غده تیرویید از دو قطعه تشکیل شده است که در جلوی نای و حنجره قرار میگیرد. بزرگی خوشخیم غده تیرویید که سبب افزایش حجم آن میشود و مانند غده بزرگی در زیر گلو و گردن پدیدار میشود، گواتر نامیده میشود. برخلاف تصورات گذشته که به تورم غده تیروئید «غم باد» اطلاق میشد، گواتر هیچ ارتباطی به استرسهای عاطفی ندارد.
عوارض کمبود ید
در دوره حاملگی و زمان جنینی
سبب سقط جنین و مردهزایی، ناقص الخلقه متولد شدن، کند ذهنی، اختلالات حرکتی و روانی، لالی و کری نوزاد میشود.
در کودکی
اختلال جسمی و روانی پدیدمیآورد و سبب کندذهنی و رشد نکردن بدن میگردد.
در بلوغ
ایجاد گواتر و کمکاری تیروئید نموده و اختلال در تـکامل مغزی را بوجود میآورد.
در بزرگسالان
موجب ضعف عمومی، کاهش سوخت و ساز بدن، لاغری، خواب آلودگی و اختلالات عصبی میشود.
میزان احتیاج روزانه بدن به ید بین۱۵۰–۱۲۰میکروگرم که ۷۵ میکروگرم آن را تیروئید برای ساخت هورمونهای خود مصرف میکند.
گواتر می تواند برای هر کسی اتفاق بیفتد. ممکن است در هنگام تولد یا هر زمانی دیگر در طول زندگی رخ دهد، اگرچه بیشتر بعد از 40 سالگی رایج می باشد. برخی از عوامل خطر گواتر شامل موارد زیر هستند:
عوارض
درمان بیماری گواتر
درمان به علت گواتر بستگی دارد. اگر وجود گواتر به کمبود ید در رژیم غذایی مربوط باشد، بیمار در ابتدا مکمل خوراکی ید دریافت میکند. مصرف این مکمل باعث کوچک شدن گواتر میشود، اما غالباً این روش گواتر را کاملاً از بین نمیبرد.
اگر علت گواتر، التهاب تیروئید هاشیموتو باشد و تیروئید کمکار باشد، بیمار باید قرص مکمل هورمون تیروئید را به صورت روزانه مصرف کند. هر چند با مصرف این قرص میزان هورمون تیروئید به سطح طبیعی بازمیگردد، اما گواتر معمولاً به طور کامل از بین نمیرود.
اگرچه گواتر کوچکتر میشود، گاهی اوقات بافت همبند داخل غده آنقدر زیاد است که گواتر از حد مشخصی نمیتواند کوچکتر شود. بااین حال درمان با هورمون تیروئید معمولاً از بزرگتر شدن گواتر جلوگیری میکند. جراحی معمولاً درمان متداولی برای التهاب تیروئید نیست، اگرچه برای برخی بیماران روش مناسبی به شمار میرود.
اگر گواتر پیآمد پرکاری تیروئید باشد، درمان به علت این پرکاری بستگی خواهد داشت. درمان بعضی علل پرکاری تیروئید به از بین رفتن و ناپدید شدن گواتر میانجامد. برای مثال درمان بیماری گریوز با ید رادیواکتیو معمولاً به کوچکتر شدن یا از بین رفتن گواتر منجر میشود.در بسیاری از گواترها، مانند گواتر مولی ندولار، میزان هورمون تیروئید خون طبیعی است. چنین گواترهایی معمولاً پس از تشخیص صحیح به درمان خاصی نیاز ندارد. چنانچه درمان خاصی پیشنهاد نشود، پزشک به بیمار هشدار میدهد که در خطر ابتلا به بیماری کمکاری یا پرکاری تیروئید قرار دارد.
بااین حال اگر بزرگی تیروئید به تنهایی مشکلساز باشد، برای مثال گواتر آنقدر بزرگ شود که مجرای عبور هوا مسدود شود، پزشک پیشنهاد میدهد تا گواتر طی عمل جراحی بیرون آورده شود.گواتر هر علتی داشته باشد، بیمار باید پس از تشخیص نیز به طورمنظم، دستکم سالی یک بار، برای معاینه به پزشک مراجعه کند.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
برای آشنایی با بیماری های خطرناک چشمی با دلگرم همراه باشید.
تاری دید بروز لکه حساسیت به نور این موارد شکایات شایع درباره چشم است که موجب ناراحتی بوده و علامت ابتدایی بیماری چشم به حساب می آید. در اسلاید های فوق ما به بررسی چندین مشکل چشمی می پردازیم و دو آزمایش سریع چشم را ارایه می دهیم. و در این اسلایدها شما دنیا را از چشمان فرد مبتلا به آب وروارید، نزدیک بین، گلوکوم می بینید. توجه کنید که برای هر گونه نگرانی که در این زمینه دارید باید به پزشک مراجعه نمایید.
چنانچه پس از چهل سالگی
فرد با حس بینایی از خود محافظت نموده، تعادل خود را حفظ کرده، قدرت خلاقیت پیدا نموده و بالاخره از دیدن محیط اطراف لذت می برد. داشتن بینایی نعمت بسیار بزرگی است و اگر انتظار داریم که چشمانمان برای تمام مدت عمر به ما خدمت کنند بایستی نهایت دقت را در مراقبت از آنها به عمل آوریم. برخی نکات بهداشتی جهت مراقبت از چشم ها: همواره از مواد غذایی متناسب و حاوی ویتامین های مختلف به ویژه ویتامین A استفاده نمایید.
منابع غذایی حاوی ویتامین A
اختلالى است که در آن چشم ها، وضعیت ناهمگونى نسبت به یکدیگر پیدا کرده و هر کدام از چشم ها در جهات مختلف نگاه مى کنند. در استرابیسم یکى از چشم ها مستقیم نگاه کرده و چشم دیگر به سمت داخل، خارج، بالا یا پایین منحرف مى شود.
دیگر علائم هشدار دهنده بیماریهای چشم
دوران تحصیلی
اطفال و جوانان دارای عضلات قوی در چشم بوده و عمل تطابق را به آسانی انجام می دهند و چشم آنها کمتر خسته می شود. از آنجائیکه موفقیت در دروس بستگی زیادی به قدرت مطالعه دانش آموز داشته و لازمه قدرت در مطالعه، داشتن بینایی خوب است، لذا اقدام بموقع جهت رفع عیوب چشم در این دوره زندگی بسیار حائز اهمیت است.
دوران میانسالی
با افزایش سن بینایی شخص ضعیف می شود.
به علت اسکلروز اسفنکتر مردمک و کاهش اندازه آن، پاسخ مردمک به تغییر شدت نور کاهش می یابد. عدسی به مرور زمان کدر شده و میدان بینایی کاهش می یابد ودر نتیجه دید محیطی فرد دچار مشکل می گردد.
به علت از بین رفتن تدریجی خاصیت الاستیک عدسی و تبدیل آن به توده ای تقریبا جامد، فرآیند تطابق نیز کند می شود. زمانی که عدسی قدرت تطابق خود را بطور کامل از دست بدهد شخص دچار پیر چشمی شده و در این حالت به عینک مخصوص نیاز خواهد داشت.
به خاطر داشته باشید چنانچه پس از چهل سالگی
فشار خون شما بالاتر از حد طبیعی است، مبتلا به تصلب شرایین هستید ، مبتلا به مرض قند ( دیابت ) هستید ، در خانواده شما کسی مبتلا به بیماری گلوکوم " آب سیاه " و یا آب مروارید"کاتاراکت" است حتما" بطور منظم به چشم پزشک مراجعه کنید.
چشم شما و تلویزیون تلویزیون یکی از منابع مهم ایجاد خستگی در چشم است. لذا این نکته که چگونه از تلویزیون استفاده کنیم تا در عین حال دچار خستگی چشم نیز نشویم بسیار مهم است.
1- چنانچه تصویر تلویزیون نقصی دارد از آن استفاده نکنید.
2- سعی کنید تلویزیون را حداقل در فاصله 5/3 متری از چشمان خود قرار دهید.
3- هرچه صفحه تلویزیون بزرگتر باشد تصویر راحت تر دیده شده و می توان در فاصله دورتری از تلویزیون نشست.
4 – حتی المقدور صفحه تلویزیون را از روبرو ببینید.
5- اگر به عللی از عینک استفاده می کنید ( غیر از موارد پیر چشمی ) هنگام تماشای تلویزیون نیز عینک بگذارید.
6- هرگز به مدت طولانی به تماشای تلویزیون ننشسته و حداکثر پس از دو ساعت برای چند لحظه چشمان خود را بسته و به آنها استراحت دهید.
7- بهتر است محل قرار دادن تلویزیون در مکانی با روشنایی نیمه تاریک باشد. در پایان اگر علی رغم رعایت موارد پیش گفت هنگام تماشای تلویزیون دچار ناراحتی می شوید به پزشک مراجعه کنید.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
با دلگرم همراه باشید تا با دلایل و درمان این بیماری بیشتر آشنا شوید.
یک بیماری شایع پوستی است که، چرخه زندگی سلولهای پوستی را بهم میزند. پسوریازیس با افزایش سرعت ساخت سلول بر سطح پوست ، باعث بوجود آمدن تکه های نقره ای ضخیم و خارش دار، خشک و یا تکه های قرمز که گاهی اوقات دردناک هم هستند، میشود.
این تکه ها بیشتر در نقاط اطراف پوست سر، آرنج و زانو ظاهر میشوند. برای بعضی از افراد بیماری پسوریازیس فقط آزاردهنده است، اما برای بعضی دیگر این بیماری بخصوص اگر با ورم مفاصل همراه باشد، باعث از کار افتادگی میشود.
شایعترین آن پسوریازیس پلاک مانند است که با ناحیههایی قرمز رنگ با پوششی نقرهای و سفید از سلولهای مردهٔ پوست مشخص میشود. پسوریازیس در هر نقطهای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا میتواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماریهای قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریاتیک مبتلا میشوند.
علائم این بیماری در حالت خفیف ایجاد برجستگی و لکهای پوستی قرمز رنگهمراه با پوستههای سطحی مشخص است.
ابتلا به بیماری سوریازیس خیلی قابل پیشبینی نیست. این بیماری اغلب در دو طیف سنی حدود 20 سال و افراد بالای 60 سال دیده میشود. با این حال در سنهای مختلف هم این بیماری گزارش شده است. همان طور که گفته شد عوامل خانوادگی نیز در ابتلا به این بیماری موثر است در فرزندانی که پدر یا مادر آنها مبتلا هستند بیشتر دیده میشود. اما در بعضی مواقع خود فرد به عنوان اولین نفر در خانواده به این بیماری مبتلا میشود.
باور بر این است که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است و محرکهای آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت میباشد.
پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع میشود، اما میتواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. زنان و مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا میشوند.در حال حاضر این بیماری درمان قطعی ندارد، اما داروهای بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، پسوریازیس کنترل میشود. انواع روشهای کنترل پسوریازیس عبارتند از: درمانهای موضعی، نور درمانی، داروهای سیستمیک، بیولوژیک و طب مکمل و جایگزین.
پسوریازیس اگر چه آزار دهنده است ولی در صورت درمان مناسب و رعایت دستورهای پزشکی، میتوان با آن کنار آمد و بیماری را کنترل کرد.حدود ۲٪ و بیش از ۱۲۵ میلیون نفر از مردم جهان پسوریازیس دارند و ۲۹ اکتبر (۷ آبان) روز جهانی پسوریازیس میباشد.
اغلب بیماری پسوریازیس با معاینه بالینی تشخیص داده میشود. متخصصین پوست که آموزش کافی دیده اند خیلی سریع با معاینه کامل پوست میتوانند بیماری را تشخیص بدهند. اما در مواردی که ضایعات مشکوک هستند میتوان از بیوپسی پوست استفاده کرد به طوری که با تکهبرداری کوچک از پوست و بررسی کامل آن میتوان تشخیص بیماری را تایید کرد.
متاسفانه در کشور خودمان آمار دقیقی از شیوع این بیماری وجود ندارد، اما حدود 2 تا 5 در صد از جوامع مختلف درگیر این بیماری هستند. درصد آمار کلی دنیا نشان میدهد که بیماری پسوریازیس نسبت به بیماریهای پوستی دیگر جزو بیماریهای شایع پوستی محسوب میشود. با این حال بین کل افراد جامعه خیلی زیاد دیده نمیشود.
پسوریازیس در چه سنی ایجاد میشود؟
پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع میشود، اما میتواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. هم زنان و هم مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا میشوند.
این سئوال اغلب از اولین سوالاتی است که بیمار مبتلا به پسوریازیس یا همراهان وی از پزشک خود میپرسند. پاسخ به این سوال گرچه چندان ساده نیست اما بطور اختصار میتوان گفت که عوامل متعددی در ایجاد شدن بیماری پسوریازیس موثرند و به اصطلاح این بیماری یک بیماری چند عاملی یا موتی فاکتوریال است. از میان این عوامل بدون شک وراثت نقش اساسی دارد.
بررسیهای متعدد ژنتیکی نقش ارث را ثابت کرده است، هرچند تنها در 3/1 موارد، سابقة وجود بیماری در سایر اعضای خانواده دیده میشود. این مسئله نشان دهندة آن است که عوامل دیگری غیر از وراثت نیز در پدید آمدن این بیماری دخیل هستند که از مهمترین این عوامل میتوان به موارد زیر اشاره کرد؛
1- عوامل روحی: بیشک استرسهای مختلف روحی و هیجانی در بروز یا تشدید بیماری پسوریازیس موثرند و در بسیاری از موارد خود بیمار به رابطه این استرسها با بیماری خویش پی میبرد.
2- عفونتها: در مورد ارتباط عفونتها با پسوریازیس اتفاق نظر وجود ندارد. شاید تنها رابطه ثابت شده بین اشکال قطرهای پسوریازیس و عفونتهای حاد استرپتوکوکی باشد.
3- صدمات فیزیکی: علاوه بر استرسهای روحی، صدمات فیزیکی به پوست نیز میتواند باعث ایجاد شدن پسوریازیس در محل ورود آسیب شود. بطور شایع خود بیمار نیز این تجربه را پیدا میکند که درست در محل خراشیدگی پوست یا محل برش جراحی، ضایعات پسوریازیس ایجاد میشوند. روی همین اساس است که به بیمار مبتلا به پسوریازیس توصیه میشود که از کندن پوستهها و خراشیدن پوست خود پرهیز کند، چراکه این عمل میتواند باعث تشدید بیماری وی شود.
4 - داروها: بسیاری از داروهایی که بیمار مصرف میکند میتواند باعث ایجاد شدن یا شعلهور شدن پسوریازیس شود. از مهمترین این داروها میتوان به ترکیبات لیتیوم، داروهای مسدود کننده بتا مثل پروپرانولول و اتنولول، داروهای ضد مالاریا مثل کلروکین، کلونیدین و ترکیبات ید اشاره کرد.
5 - عوامل هورمونی و متابولیک: پسوریازیس اغلب با عوامل هورمونی نیز در ارتباط است. برای مثال بطور معمول در جریان حاملگی، پسوریازیس تخفیف یافته و برعکس پس از حاملگی و در جریان شیردهی تشدید میشود. همچنین کمی کلسیم خون نیز میتواند باعث تشدید پسوریازیس شود.
6- نور آفتاب: اکثر بیماران اذعان میدارند که بیماری ایشان در زمستان بدتر میشود. شواهد گوناگون دیگر نیزحاکی از آن است که نور آفتاب باعث بهبودی پسوریازیس میشود. با این وجود هستند بیمارانی که نور آفتاب باعث شعله ور شدن بیماریشان میشود. روی همین اصل توصیه میشود که بیمار مبتلا به پسوریازیس از نور شدید آفتاب پرهیز کند.
آیا بیماری پسوریازیس مسری است؟
با توجه به عوامل بر شمرده شده در مورد منشأ بیماری، مشخص میشود که پاسخ این پرسش به روشنی منفی است و بیمار و همراهان وی نباید کوچکترین نگرانی از این بابت داشته باشند. بنابراین، اگر هم بیماری در شخص دیگری از اعضای خانواده ایجاد شده است نه به علت سرایت از فرد مبتلا، بلکه اغلب به خاطر زمینههای ژنتیکی مشترک است. همینطور اگر بیماری در یک فرد رو به گسترش است، نه به علت سرایت از کانونی به کانون دیگر، بلکه به خاطر سیر بیماری و بعضاً به علت صدماتی است که فرد به پوست خویش وارد کرده است.
همانگونه که گفته شد ارث نقش مهمی در بیماری پسوریازیس دارد, اما ژن واحدی برای این بیماری وجود ندارد. بیماران مبتلا به پستوزیازیس اغلب دوست دارند بدانند که آیا فرزندانشان نیز به این بیماری دچار خواهند شد یا خیر؟ پاسخ به این سئوال، چندان ساده نیست. بطور کلی میتوان گفت اگر تنها یکی از والدین به بیماری دچار باشند, احتمال ابتلای فرزندشان کمتر از ده درصد خواهد بود اما اگر هر دوی والدین مبتلا به پسوزیازیس باشند تا 40 درصد این احتمال وجود خواهد داشت.
علائم بیماری پسوریازیس چگونه است؟
اگرچه پسوریازیس نام خود را از خارش گرفته است اما معمولاً بیماران چندان از این نظر شکایت ندارند. در واقع جدا از درگیری مفصلی که آن هم تنها در درصد کمی از بیماران اتفاق میافتد، پسوریازیس چندان بر سلامتی فرد تأثیر نمیگذارد و اغلب فقط از نظر زیبایی است که بیمار را نگران میسازد.
پسوریازیس در اشکال گوناگون دیده میشود، اما شایعترین شکل آن که پسوریازیس معمولی نامیده میشود بصورت پلاکهای قرمز رنگ با پوستهریزی قابل توجه، اغلب در سر، آرنجها، ساعدها، زانوها و سایر نواحی تحت فشار دیده میشود.
گاهی اوقات پلاکهای فوقالذکر بخش قابل توجهی از سطح پوست را درگیر میکنند که در این حالت اصطلاحاً به آن پسوریازیس ژنرالیزه میگویند و گاهی هم تقریباً تمام سطح بدن دچار قرمزی و پوستهریزی میشود که حالت خطیری از پسوریازیس را ایجاد میکند که پسوریازیس اریترودرمیک نامیده شده، نیاز به مراقبت ویژه دارد.علاوه بر این ممکن است ضایعات پوستی پسوریازیس بسیار کوچک و متعدد باشند که اصطلاحاً به آن پسوریازیس قطرهای میگویند که بخصوص در کودکان و پس از عفونتهای استرپتوکوکی دیده میشود.
ندرتاً ضایعات پوستی در پسوریازیس بصورت ضایعات حاوی چرک تظاهر پیدا میکنند که در این حالت به آن پسوریازیس پوسچولار میگویند.نهایتاً همانگونه که گفته شد ممکن است در جریان بیماری پسوریازیس مفاصل نیز درگیر شوند که به آن آرتریت پسوریازیی میگویند. آرتریت پسوریازیس معمولاً در افراد بزرگسال ایجاد شده و خود در اشکال گوناگون دیده میشود. معمولاً یک یا چند مفصل محیطی بطور غیر قرینه مبتلا میشوند، اما این امکان وجود که مفاصل انگشتان، ستون فقرات و سایر نواحی هم درگیر شوند.
علاوه بر اشکال گوناگون پسوریازیس، شدت آن نیز در افراد مختلف متفاوت است. ممکن است تنها ناحیهای از سر یا زانوها درگیر باشد و یا اینکه برعکس تقریباً تمام سطح پوست مبتلا باشد. راههای مختلفی برای تعیین شدت پسوریازیس وجود دارد. پزشکان متخصص پوست معمولاً از روش ویژهای استفاده میکنند که به آن اندکس PASI میگویند. روش سادهتر آن است که اگر کمتر از 2 درصد سطح بدن درگیر باشد، آن را خفیف نامیده، اگر بین 3 تا 10 درصد سطح بدن درگیر باشد، پسوریازیس با شدت متوسط و اگر بیش از 10 درصد سطح بدن درگیر باشد، شدید تلقی میشود. همچنین میزان تأثیر پسوریازیس بر کیفیت زندگی راه دیگر اندازهگیری شدت پسوریازیس است که لزوماً هم با شدت پسوریازیس مرتبط نمیباشد.
همانگونه که گفته شد در درصد کمی از بیماران مبتلا به پسوریازیس مفاصل درگیر میشود. همچنین در بخشی از بیماران ناخنها درگیر میشوند. این امر بخصوص در افرادی که درگیری مفصلی دارند بیشتر دیده میشود. درگیری ناخنها ممکن است بصورت جدا شدن صفحه ناخن از بستر ناخن، بروز نقاط ریز روی ناخن، ضخیم شدن زیر ناخن و یا تغییر شکل و تغییر رنگ ناخن تظاهر کند. اگرچه در درصد بالایی از بیماران پسوریازیس، ناحیه سر درگیر میشود، اما این مسئله باعث ریزش مو نمیشود.
انگشتها، زانو یا مچ دست از عوارض این نوع از پسوریازیس میباشد. این بیماری گاهی اوقات کاملا شبیه بیماریهای رماتیسمی عمل میکند یعنی به صورت قرینه مفاصل مختلف را درگیر میکند و در موارد نادرتر درگیری مفاصل محوری و ستون مهرهها ایجاد میشود که متاسفانه در این شرایط توانایی حرکت و راه رفتن عادی فرد نیز کم میشود. به طوری که بیمارانی دیده شدهاند که به دلیل درگیری شدید مفصلی جهت معاینه و درمان به روی برانکارد جابه جا میشدند. اما خوشبختانه امروزه این نوع از پسوریازیس خیلی شایع نیست.
چه عواملی منجر به شدیدتر شدن این بیماری میشوند ؟
یکی از مهمترین عوامل مصرف بعضی از داروها مانند: داروی فشار خون، داروهایی که جهت درمان بعضی از بیماریهای عفونی مانند بیماری مالاریا استفاده میشود و همچنین داروهایی که جهت رفع اختلالات خلقی نیز استفاده میشوند باعث تشدید بیماری پسوریازیس میشود. در بعضی از افراد هم مصرف بعضی از داروهایی که جهت درمان بیماریهای قارچی و بعضی از مسکنها نیز میتوانند باعث تشدید این بیماری شوند.
مصرف سر خود داروهای کورتونی یا استروییدها که معمولا موقع مصرف بهبود نسبی در پسوریازیس ایجاد میکنند اما به محض اینکه مصرف دارو قطع میشود بیماری به صورت شدیدتری دیده میشود. بنابراین افردی که مبتلا به بیماری پسوریازیس هستند باید حتما با مشورت و تجویز پزشک متخصص خود از داروهای دیگر استفاده کنند. قابل ذکر است که ضایعات همراه با استرسهای فکری و روحی نیز بیشتر میشوند. همانطور که گفته شد در حین دوره بارداری در اکثر موارد دیده شده که پسوریازیس فروکش میکند و بعد از زایمان دوباره تشدید پیدا میکند.
آیا پسوریازیس قابل درمان است ؟
در حال حاضر این بیماری درمان قطعی ندارد. کما اینکه بیماری قند، فشار خون و بسیاری از بیماریهای دیگر نیز درمان قطعی ندارند. اما داروهای بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، بیماری پسوریازیس کنترل میشود. گاه بیمار تا مدتها عاری از هرگونه ضایعه باقی میماند. در مورد درمان چند نکته اصلی وجود دارد همانطور که گفته شد این بیماری مزمن شاید همه عمر در بدن یا پوست فرد وجود داشته باشد. برای شروع درمان باید در ابتدا بیماری را کنترل کنیم یعنی آن ضایعات بدشکل از پوست خارج شده و ظاهر پوست سالم شود.
اگر فرد درمان را ناقص انجام دهد یعنی خیلی زود مصرف داروها را قطع کند ضایعات وخیمتر میشوند. در اکثر موارد برای شروع درمانهای پسوریازیس بیمار لازم است که در بیمارستان بستری شود و آزمایشهای لازم جهت درمان را انجام دهد تا بر اساس آن درمان شروع شود. در طول درمان و مصرف طولانی مدت داروها انجام پیگیریهای لازم از نظر وزن، اندازهگیری فشار خون و ارزیابی مجدد آزمایشها لازم است.
طیف وسیعی از درمانهای موضعی و نوردرمانی تا درمانهای خوراکی و تزریق میتوانند در درمان این بیماری کمک کنند. همچنین داروهایی که در حال حاضر تجویز میشوند خیلی موثر هستند. اما هیچ کدام باعث درمان همیشگی بیماری نمیشوند. فردی که به پسوریازیس دچار است باید یکسری اصول را رعایت کند و تحت نظر متخصص پوست باشد. روشهای مختلف درمان به صورت زیر است:
درمان های موضعی
درمانهای ساده همان طور که گفته شد شامل مصرف داروهای موضعی مانند مرطوبکنندههای معمولی و ترکیبات دارویی موضعی مانند تار یا زغال، ترکیبات لایه بردار پوستی مانند: اوره یا حتی به صورت کنترل شده میتوان از کورتونهای موضعی استفاده کرد. یکی از داروهای موضعی مناسب و خوب که در مورد پسوریازیس استفاده میشود ترکیبات موضعی ویتامین D است که کمک به بهبودی این بیماری میکند.
درمان سیستمیکدر موارد حادتر که ضایعات پوستی شدید هستند و نور درمانی اثر ندارد فرد میتواند تحت نظر پزشک از درمانهای خوراکی خاص استفاده کند. داروهای خوراکی پسوریازیس یک روند درمانی کاملا تخصصی دارند و حتما باید تحت نظر متخصص پوست تجویز و پیگیری شوند.
نور درمانی
روش خوبی که بین درمانهای موضعی و درمانهای سیستمیک (خوراکی یا تزریقی) وجود دارد استفاده از نور درمانی یا فوتوتراپی است. در این روش از طیفهای مشخص با طول موجهای مشخص نور آفتاب استفاده میشود. این روش خیلی موثر است و خوشبختانه عارضه و خطر کمتری برای فرد دارد. روش قدیمی آن استفاده از طیف UVAبود که به خاطر سختی انجام آن و عوارض احتمالی آن این روزها خیلی کمتر از آن استفاده میشود.
روشی که امروزه به صورت وسیعتری جهت درمان استفاده میشود طول موج محدود اشعه UVBنور خورشید است. این روش در افرادی که بیماری پسوریازیس سطح وسیعی از پوست بدن را درگیر کرده به طوری که با درمانهای موضعی مداوا نشدهاند خیلی موثر است و عوارض خاصی هم برای آنها ندارد.
داروهای بیولوژیک
یکی از جدیدترین درمانهایی که در موارد خاص خیلی موثر است استفاده از داروهایی است که اصطلاحا به آن داروهای بیولوژیک میگویند. این داروها عملا واکنشهای التهابی را که باعث این اختلالهای تقسیم سلولی میشوند مورد هدف قرار میدهند. جهت استفاده از داروهای بیولوژیک به صورت تزریقی لازم به رعایت احتیاطهای بسیار ویژهای است. فرد مبتلا در ابتدا باید به مراکز تخصصی پوست مراجعه کند و در اکثر مواقع نیز نیاز به بستری شدن دارند.
به دلیل اینکه این دارو روند التهابی پوست را مهار میکند و حتما قبل تزریق فرد باید ارزیابی شود که عفونتهای نهفته مانند: هپاتیت، عفونتهای ویروسی و سل نهفته نداشته باشد. جهت درمان فرد داروهایی تجویز میشود که میتواند برای بیمار نجات بخش باشد. به ویژه در مورد درگیریهای مفصلی شدید، التهاب را پایین میآورد به طوری که فرد میتواند به راحتی بایستد و حرکت کند.
نکتهای که در مورد این داروهای بیولوژیک هست این است که یک روند کاملا تخصصی است. استفاده از این داروها یک مقدار پر هزینه است و هزینه آن قابل مقایسه با درمانهای دیگر نیست. بنابران این روش از درمان قدم اول محسوب نمیشود و متخصصین پوست سعی میکنند در قدم اول با روشهای دیگر بیمار تا حدی بهبود یابد.
بله پسوریازیس خیلی شبیه اگزما است. در مواقع بسیار دیده شده که پزشکان در مراحل اولیه نمیتوانند این را تشخیص بدهند که فرد مبتلا به اگزما است یا سوریازیسم. البته در نواحی گه درگیری به صورت معمول منتشر میشود تشخیص ظاهری راحتتر است. در موارد دیگر هم اگرلازم باشد برای تشخیص دقیقتر باید از روش تکه برداری پوستی که در آن تغییرات سلولی را نشان میدهد استفاده شود تا بیماری به درستی تشخیص داده شود.
توصیه آخر
نکتهای همه افراد باید به آن توجه کنند این است که همانطور که گفته شد بیماری پسوریازیس در اکثر مواقع بیماری کاملا خوشخیم و بدون خطری است. اما همیشه سیر درمانی بسیار طولانی دارد. البته امروزه تبلیغات عجیب و زیادی در سایتهای اینترنتی و بعضی مجلات دیده میشود به عنوان اینکه داروی قطعی جهت درمان پسوریازیس کشف شده است.
اما باید بگویم که هیچ درمان قطعی تاکنون برای پسوریازیس کشف نشده است و اکثریت درمانها، چه داروهای موضعی ابتدایی و چه داروهای بیولوژیک که ذکر شد نقش کنترل کننده و خاموشکننده دارند. این داروها میتوانند به مدت طولانی کل ضایعات را از روی پوست محو کنند. اما همیشه احتمال برگشت دوباره و عود ضایعات آنها وجود دارد. در نتیجه فرد مبتلا باید تحت نظر باشد و خودسرانه داروهای خود را قطع نکند.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مهر ، مطالعات همواره نشان داده اند که آنتی اکسیدان ها شیوه ای برای پیشگیری یا کاهش علائم برخی بیماری ها هستند و همچنین با سم زدایی از بدن به حفظ انرژی بدن کمک می کنند.
ویتامین C آنتی اکسیدانی است که در مرکباتی نظیر پرتقال، لیموترش و لیموشیرین و همچنین پاپایا، آناناس، و انواع توت ها یافت می شود.
مشخص شده است مکمل ویتامین C موجب کاهش ریسک سکته، تسکین سرماخوردگی، حفاظت در مقابل کم کاری سیستم ایمنی، پیشگیری از بیماری های قلبی-عروقی، حفظ سلامت پوست و ایجاد پوستی بدون چین و چروک، و بهبود سلامت چشم ها می شود.
همچنین تحقیق محققان نشان می دهد که ویتامین C بر کاهش جذب چربی در بدن و پیشگیری از چاقی نیز تاثیر دارد.
توصیه محققان؛
خوردن پرتقال شما را از بیماری ها دور نگه می دارد
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۳۰
پرتقال
همه ما در مورد اینکه با خوردن یک سیب در روز از رفتن به پزشک بی نیاز می شویم شنیده ایم. حال محققان همین توصیه را در مورد مصرف روزانه یک پرتقال دارند.
ویتامین C آنتی اکسیدانی است که در مرکباتی نظیر پرتقال، لیموترش و لیموشیرین و همچنین پاپایا، آناناس، و انواع توت ها یافت می شود.
مشخص شده است مکمل ویتامین C موجب کاهش ریسک سکته، تسکین سرماخوردگی، حفاظت در مقابل کم کاری سیستم ایمنی، پیشگیری از بیماری های قلبی-عروقی، حفظ سلامت پوست و ایجاد پوستی بدون چین و چروک، و بهبود سلامت چشم ها می شود.
همچنین تحقیق محققان نشان می دهد که ویتامین C بر کاهش جذب چربی در بدن و پیشگیری از چاقی نیز تاثیر دارد.
دانش > پزشکی - همشهری آنلاین:
رئیس انجمن جراحان مغز و اعصاب کشور با اشاره به اهمیت ورزش و تحرک در جامعه گفت: متاسفانه بیتوجهی به مساله تحرک و ورزش باعث شیوع بیماریهای مختلف به خصوص آسیبهای کمر و ستون فقرات در کشور شده است.
به گزارش ایسنا، حمید رحمت در حاشیه برگزاری نخستین کنگره ستون فقرات در کیش گفت: افزایش تعداد فارغ التحصیلان حوزه جراحی مغز و اعصاب میتواند باعث ایجاد آسیبهایی شود که گاها منجر به شکلگیری روند نادرستی در حوزه درمان کشور میشود و گاهی بیماران را به سمت جراحیهای غیر ضروری سوق دهد.
وی افزود: سعی ما این است که با بیماران صحبت کنیم و با کلاسهای آموزشی سطح دانش آنان را افزایش دهیم اما همیشه عدهای سودجو در تمام دنیا وجود دارند که گاها واسطههای بیماران میشوند.
رئیس انجمن جراحان مغز و اعصاب کشور تصریح کرد: متاسفانه در ایران بیماران روی عمل جراحی تاکید دارند به نحوی که اگر پزشک به بیمار بگوید که بدون عمل خوب میشوند، واکنش مثبتی دیده نمیشود. در واقع عمل کردن در کشور ما نوعی دلیل برای کمتر کار کردن افراد و سرعت بخشیدن به روند بهبود آنان است.
رحمت تغییر فرهنگ جامعه را پیشنیاز برای کاهش بیماریهای این عرصه خواند و خاطرنشان کرد: باید برای پیشگیری از مشکلات این عرصه، فرهنگ را تغییر دهیم. در واقع ما باید فرهنگ حرکت و ورزش را داخل کشور شکل دهیم.
وی افزود: امروزه، بسیاری از افراد میگویند که آب درمانی انجام میدهند اما راه رفتن در آب برای افراد مسن وسنگین وزن است و نه افراد جوان. در واقع ما باید به جوانانمان بیاموزیم که ورزش را جدی بگیرند و آن را در زندگی روزمره خود جای دهند.
رئیس انجمن جراحان مغز و اعصاب کشور تاکید کرد: بیماری مغز و اعصاب ارتباط مستقیمی با ورزش نکردن و تحرک نداشتن دارد لذا بیشترین مشکل در این عرصه مربوط به ستون فقرات است. برای پیشگیری از عمل دیسک ورزش و تحرک نیاز است اما متاسفانه ما از کودکی این موضوع را یاد نگرفتهایم. البته منظور از ورزش کارهای سنگین و حرفهای نیست بلکه ورزشهای سبک نیز میتواند در این عرصه موثر واقع شود.
مغز مه آلود به حالتی گفته می شود که انسان از نظر حواس و حرکت اندام با مشکل مواجه می شود و حتما بیماری در راه خواهد بود. آیا قادر نیستید تا کلیدهای خود را پیدا کنید؟ نام همسایه جدید خود را فراموش کردهاید؟ به یاد نمیآورید چرا به طبقه بالای خانه رفتهاید؟ آیا قرار خود برای یک شام خانوادگی را فراموش کردهاید؟ این قبیل موارد به واسطه شرایطی که به نام «مغز مهآلود» شناخته میشود، شکل میگیرند.
با افزایش سن نگرانی درباره این که مغز مهآلود سرآغازی برای ابتلا به بیماری آلزایمر باشد، افزایش مییابد. اگر چه مغز مهآلود به عنوان یک بیماری و شرایط پزشکی شناخته نمیشود، معمولا اصطلاحی است که مردم برای توصیف نشانههای ابهام ذهنی استفاده میکنند. افزون بر فراموشی، نشانههای دیگری که مردم گزارش میکنند از خستگی و سردرد تا کمبود انرژی و ناپایداری را شامل میشوند.
مغز مهآلود حس مبهمی است که هنگام تلاش برای به خاطر آوردن چیزی در شما شکل میگیرد اما نمیتوانید روی آن متمرکز شوید. تلاش برای یادآوری و استفاده از توان مغز میتواند به اندازه یک فعالیت جسمانی انرژی شما را تخلیه کند. تجربه این شرایط، به ویژه در دوران نوجوانی و جوانی،
در نتیجه هراس از ابتلا به آلزایمر میتواند عذابآور باشد. آلزایمر شایعترین شکل زوال عقل است که در حال حاضر درمانی ندارد و شناسایی آن در مراحل اولیه نیز دشوار است.
دلایل احتمالی مغز مهآلود
پس اگر ابهام شکل گرفته در شما نشانهای از زوال عقل نیست، چه چیزی میتواند دلیل آن باشد؟ احتمالات فراوانی در این زمینه وجود دارند.یکی از مواردی که میتواند زمینهساز شکلگیری مغز مهآلود شود، خواب ناکافی است. هنگامی که بدن به اندازه کافی استراحت نمیکند، مغز نیز تحت تاثیر قرار میگیرد.
خواب ناکافی اثری منفی بر تفکر دارد. هنگامی که به اندازه کافی نمیخوابید، میزان توجه و تفکر دقیق شما افت میکند. پس خواب شبانه به میزان هفت تا هشت ساعت را فراموش نکنید.اتاق خود را به مکانی راحت برای استراحت تبدیل کنید و تا حد امکان از دستگاههای الکترونیکی دور باشید.
با خوابیدن و بیدار شدن در یک ساعت مشخص، یک روال خواب برای خود ایجاد کنید. اگر این کار نتیجه مثبتی به همراه نداشت، به پزشک مراجعه کنید تا مشکلات خواب اساسی مورد بررسی قرار بگیرند.
مغز مهآلود حس مبهمی است که هنگام تلاش برای به خاطر آوردن چیزی در شما شکل میگیرد
یکی دیگر از دلایل ایجاد مغز مهآلود استرس است. زیر فشار بودن و مواجهه مداوم با موقعیتهای استرسزا تاثیر منفی بر احساسات شما دارد و بدن را تخریب میکند. نشانههای استرس میتوانند از سردرد و تهوع تا درد در ناحیه سینه و دردهای عضلانی را شامل شوند. جای شگفتی نیست
که استرس میتواند مغز و ذهن شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در حقیقت، استرس هم در عملکرد جسمانی و هم روانی اختلال ایجاد میکند.بر همین اساس برای جلوگیری از مغز مهآلود باید استرس و اضطراب خود را کاهش دهید. تکنیکهای تنفس عمیق و مدیتیشن، یا انجام یوگا از جمله کارهایی است
که میتوانید برای مقابله با استرس مد نظر قرار دهید. همچنین، انجام تمرینات ورزشی و نقاشی میتوانند در کاهش استرس موثر باشند.عوارض جانبی دارو یکی دیگر از مواردی است که میتواند زمینهساز مغز مهآلود شود. با افزایش سن، احتمال ابتلا به بیماریهای مختلف و مصرف داروها نیز افزایش مییابد.
پیش از مصرف داروها، چه آنتیبیوتیکها یا قرصهای ضد حساسیت یا حتی داروهای فشار خون، عوارض جانبی بالقوه آنها را مطالعه کنید.گاهی اوقات ابهام ذهنی در نتیجه داروی جدیدی است که مصرف میکنید. اگر قرار است در کوتاهمدت دارو مصرف کنید و مغز مهآلود چندان جدی نیست،
احتمالا پس از قطع مصرف دارو به شرایط عادی بازمیگردید اما در صورت نیاز به مصرف بلندمدت دارو با پزشک خود در این زمینه صحبت کنید. این امکان وجود دارد که دارویی دیگر برای شما تجویز شود.مسائل هورمونی نیز میتوانند به شکلگیری مغز مهآلود منجر شوند. بانوان باردار باید خود را برای تجربه
این شرایط طی دوران بارداری آماده کنند. همچنین، در دوران یائسگی نیز احتمال تجربه مغز مهآلود زیاد است. تغییرات هورمونی به واقع میتوانند روی عملکرد مغز تاثیرگذار باشند.کار کشیدن بیش از اندازه از مغز یکی دیگر از دلایل شکلگیری مغز مهآلود است. اگر همواره تلاش میکنید تا چند
کار را در یک زمان انجام دهید، جای شگفتی نیست که مغز اندکی دچار ابهام و گیجی شود. سرعت پردازش و مهارتهای دیگر مغزی با افزایش سن افت میکنند اما مهم نیست چند سال دارید زیرا چند وظیفگی در هر سنی میتواند اثر منفی به همراه داشته باشد.
مغز مهآلود میتواند نشانهای از برخی بیماریها مانند سندرم خستگی مزمن، فیبرومیالژیا، لوپوس و ام اس باشد. همچنین این شرایط میتواند در نتیجه ابتلا به افسردگی شکل بگیرد. اگر مسائل شناختی را تجربه میکنید که به خواب، استرس یا موضوعات دیگر مرتبط نیستند، به پزشک مراجعه کنید تا ریشهیابی دقیق صورت بگیرد.»
منبع:isna.ir
پولیپ رحمی زنان برای آن ها همراه با خونریزی خواهد بود و درد در ناحیه رحم شکم خانم ها را آزار خواهد داد. پس باید درمان شود. پولیپ های رحمی از شایع ترین علل خونریزی های غیرطبیعی تناسلی در خانم ها هستند و عبارتند از زیاد شدن تعداد سلول های غدد دریافت زمینه های آندومتر در نتیجه برجستگی در سطح آندومتر ایجاد می شود.
پولیپ ها در 95 درصد موارد خوش خیم اند و ممکن است کاملا بدون علامت باشند.گاه پولیپ پایه دار است و گاه بدون پایه؛ گاه متعدد است گاه منفرد؛ ممکن است کوچک و میلی متری باشد یا بزرگ و سانتی متری و در هر قسمت از محوطه رحمی می تواند به وجود آمده و رشد کند. در مرکز بافت زمینه ای و غده ای پولیپ، هسته عروقی وجود دارد که تغذیه دهنده پولیپ است.
پیدایش بیماری
ممکن است به دلیل هیپرپلازی آندومتریال مونوکلونال (تکثیر یا جوانه زدن یا دو نیمه شدن) باشد و یا کپی کردن زیاد آروماتاز آندومتر و یا موتاسیون ژنی. پولیپ های آندومتر گیرنده استروژنی و پروژسترونی دارند و پروژسترون در پولیپ هم اثر متعادل کننده عمل استروژن (آنتی پرولیفراتیو) را دارد ولی تستوسترون روی پولیپ اثر آتروفی کننده ندارد در حالی که در بقیه قسمت های آندومتر این اثر را دارد.
آپیدمیولوژی
پولیپ آندومتر در سنین بلوغ و نوجوانان نادر است. در قبل از یائسگی شایع تر است و بعد از یائسگی شیوع اش کمتر می شود. در خانم هایی که بیوپسی آندومتر یا عمل برداشتن رحم شده اند، شیوع آن را 24-10 درصد گفته اند ولی شیوع واقعی نیست چون بسیاری از پولیپ ها بدون علامت هستند.
عوامل خطر برای ایجاد پولیپ
1. افزایش سطح استروژن چه به صورت داخلی و چه به صورت دارویی وارد بدن شود و افزایش فعالیت استروژن داخلی و یا خارجی.
2. مصرف تاموکسیفن در 36-2 درصد خانم های بعد از سن یائسگی که تاموکسیفن می خورند دیده می شود. در این افراد پولیپ درشت و بالای 22 سانتی متر است. معمولا متعدد و با تغییرات مولکولی داخل پولیپ می باشد
3. چاقی BMI بالای 30؛ این افراد سه برابر بیشتر در معرض پولیپ هستند.
4. هورمون درمانی بعد از یائسگی به ویژه کسانی که پروژسترون استفاده نمی کنند و یا پروستروژن مصرفی از انواع ضعیف است.
تظاهر بالینی
معمولا با خونریزی غیرطبیعی رحم تظاهر می کند. اگرچه بسیاری از پولیپ بدون علامت اند و تصادفی حین بررسی نازایی کشف می شوند یا در حین پاپ اسمیر در سیتولوزی سرویکس علائمی می دهد که مشکوک می شویم و یا موقع انجام بیوپسی آندومتر یا سونوگرافی هستروسکوپی کشف می شوند.
گاه حین انجام معاینه با اسپکولوم پولیپ را در دهانه رحم می بینیم بدون اینکه فرد علایمی داشته باشد. خونریزی غیرطبیعی در 88-64 درصد افرادی که پولیپ دارند، دیده می شود به آن AUBP می گوییم.به صورت لکه بینی بین قاعدگی شایع ترین آن است. حجم خونریزی کم و در حد لکه بینی است.
خونریزی بعد از یائسگی مدل دیگری از تظاهر پولیپ می تواند باشد. حتی ممکن است در این افراد یائسه حین هورمون درمانی خونریزی دیده شود. یادمان باشد هر خانمی که AUB دارد باید از نظر سرطان آندومتر بررسی شود.
خونریزی بعد از یائسگی مدل دیگری از تظاهر پولیپ می تواند باشد
سیر بالینی
به صورت ادامه رشد و یا عدم رشد و یا پسرفت است. پولیپ های زیر یک سانتی متر به ویژه وقتی منفرد باشد شانس پسرفت خود به خودی شان بیشتر است.
ریسک بدخیمی: 50 درصد پولیپ ها ممکن است بدخیم شوند. این احتمال در بعد از یائسگی و نیز کسانی که علامت دارند، نسبت به کسانی که خونریزی ندارند بیشتر است. البته در نظر داشته باشیم که این دو عامل (سن و خونریزی) حتی بدون پولیپ هم خود فاکتور خطر بدخیمی اند.
اینکه سایز پولیپ (مثلا پولیپ درشت تر از 2 سانتیمتر) در احتمال بدخیمی اثر داشته باشد، ثابت شده است. در خانم هایی که تاموکسیفن مصرف می کنند، تغییرات بدخیمی در پولیپ شایع تر است و به 11 درصد می رسد (2 برابر). ارتباطی بین مدت مصرف این دارو و اندازه پولیپ در ایجاد بدخیمی دیده نشده. تاموکسیفن به طور کلی احتمال ایجاد سرطان آندومتر را بالا می برد.
اثر روی باروری و حاملگی: حین بررسی علل ناباروری ممکن است پولیپ کشف شود (در سونوگرافی با هیستروسکوپی) یا اینکه در آوردن پولیپ الزاما روی بارداری این افراد کلا در این موارد توصیه به برداشتن می شود. پولیپ شانس سقط و عوارض حاملگی را بالا نمی برد.
پولیپ های خونریزی دهنده باید برداشته شوند که هم خونریزی برطرف شود و هم بررسی از نظر بدخیم نبودن به عمل آید.
در مورد پولیپ های بدون علامت باید ببینیم که فرد خودش چقدر در معرض سرطان آندومتر است. مثل تابوکسیفن درمانی، نولی پاریته، سن بالای پنجاه سال، چاقی، تخمدان پلی کیستیک، سابقه تومور استروژنی در خود یا خانواده، قاعدگی زودرس منوپوز بالای 56 سالگی و نیز مقلا چقدر در درمان نازایی اثر دارد و بر اساس این یافته تصمیم بگیریم که برداریم یا خیر.
در خانم های بدون علامت (برای مثال) اگر پولیپ بالای 1.5 سانتی متر باشد و یا متعدد یا از دهانه رحم بیرون زده باشد بر می داریم.
پولیپ بیرون زده از دهانه رحم احتمال پس رفت خود به خودی کمی دارد و شانس علامت دار (خونریزی) شدن بیشتری دارد و نیز برداشتن آن حتی در مطب هم کار آسانی است، لذا بر می داریم. اگر خانمی معیار برداشتن پولیپ را نداشت و تصمیم گرفتیم برنداریم نیاز به بررسی های بیشتری به جز معاینات همیشگی مثل افراد عادی ندارد مگر علامت دار شود.
در افراد بعد از یائسگی توصیه می شود پولیپ را برداریم چون هم شانس بدخیمی بیشتری دارد و هم عمل ساده و کم عارضه ای دارد.
در خانم های با پولیپ راجعه باید پولیپ را مجددا برداشت. عود کم است؛ بیشتر ممکن است کامل برداشته شده باشد. در مواردی که عود تایید می شود به ویژه در کسانی که تاموکسیفن درمانی می شوند، می شود آی یو دی میرنا گذاشت و اگر برنامه باروری بعدی ندارند، آندومتر را کاملا برداشت (Ablation). در خانم هایی که سرطان پستان دارند میرنا توصیه نمی شود چون شانس عود بیماری پستان را بالا می برد.
درمان جراحی به صورت پولیپکتومی با هیستروسکوپی بهترین روش و درمان انتخابی است. اگر پولیپ پرولابه باشد می شود بدون دیلاتاسیون و کورتاز آن را برداشت ولی باید از نظر احتمال رشد مجدد به فرد توضیح بدهیم.