مردم در دوران های مختلف با توجه به شرایط فکرى و زمینه اجتماعى و اقتصادى از انبیاء الهی تقاضای معجزه می کردند. قوم ثمود نیز بنا به شرایط آن زمان تقاضای ناقه شتری کردند که از دل کوه بیرون بیاید. شاید اگر امروز نیز پیامبرى ظهور می کرد، درخواست خروج هواپیما از دل کوه را از او مىکردند! شتر عجیب قوم ثمود امتیازات منحصر به فردى داشت تا جایی که ناقه اللّه نامیده شد. برای مثال بدون تماس با شترى دیگر، حامله از دل کوه بیرون آمد و پس از خروج وضع حمل کرد و یک روز در میان، تمام آبِ شهر را مى خورد و در عوض در آن روز به همه آنان شیر مى داد.
در آیه ۷۴ سوره اعراف خطاب به قوم ثمود می خوانیم:
«وَاذْکُرُواْ إِذْ جَعَلَکُمْ خُلَفَاء مِن بَعْدِ عَادٍ وَبَوَّأَکُمْ فِی الأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُیُوتًا فَاذْکُرُواْ آلاء اللّهِ وَلاَ تَعْثَوْا فِی الأَرْضِ مُفْسِدِینَ.»
«به یاد آرید آن زمان را که شما را جانشینان قوم عاد کرد و در این زمین، جای داد تا روی خاکش قصرها برافرازید و در کوهستانهایش خانه هایی بکنید نعمتهای خدا را یاد کنید و در زمین تبهکاری و فساد مکنید.»
***
سه نکته:
* قصرسازان ماهر
منطقه جغرافیایى قوم ثمود، داراى دو بخش دشت و کوهستان بود. آنان مردمى متموّل و متمدّن بودند و به فنون خانه سازى و قصرسازى آگاه بودند.
** رفاه و مسکنی که زمینه فسادند
اگر نعمتهای الهی را ودیعه الهى بدانیم و خود را در معرض هلاکت ببینیم، از تجاوز دورى مى کنیم. لذا در قرآن کریم هرجا نعمتی بیان می شود سخن از «واذکروا» است یعنی در برابر نعمتها بایستی شکرگزار بود. درس بزرگ آیه فوق اینست که رفاه، مسکن و قصر، هیچکدام بد و نهی شده نیستند لکن اگر از یاد خدا جدا باشند زمینه فساد مى شوند.
*** چه کسانی بیشتر نیازمند یاد خدا هستند؟
با توجه به اینکه که کلمه قصر در میان دو جمله «اذکروا» آمده درس دیگری می دهد مبنی بر اینکه قصرنشینان و کسانی که از امکانات مادی و رفاهی بیشترى برخوردارند، بیشتر نیازمند یاد خدا هستند تا به فساد کشیده نشوند.
