جام جم سرا: لکنت زبان مسئلهای است که میتواند درمان شود، البته به سن فرد و علت بروز آن نیز بستگی دارد اما به طور کلی دانستن این نکات میتواند راه گشا باشد:
۱ - اینکه میگویید وقتی تند حرف میزنید دچار لکنت میشوید میتواند نشأت گرفته از اضطراب شما باشد. لازم است بررسی کنید که آیا در مواجهه با افراد یا موقعیتهای خاصی دچار لکنت میشوید و یا این امر کلی و همه جایی است. به عبارت دیگر نیاز است دلایل لکنت خود را بررسی کنید، چرا که لکنت دلایل متعددی میتواند داشته باشد. آنچه واضح و مبرهن است این است که هر چه بیشتر سعی کنید آن را از دیگران پنهان کنید اضطرابتان افزایش مییابد و به دنبال آن لکنتتان تشدید خواهد شد.
۲ - لکنت زبان یک مشکل قابل حل است و درمان خاص خود را دارد که با مراجعه به روانشناس خبره در این زمینه یا گفتار درمانگر قادر خواهید بود آن را کنترل و برطرف کنید، بنابراین هر اندازه که دیدگاهتان را به سمت قبول لکنت به عنوان یک نقص رهنمون سازید احتمال اینکه اعتماد به نفس، احساس خود ارزشمندی و آرامش روحی خود را تخریب کنید بیشتر خواهد بود که نتیجهای جز بدتر شدن اوضاع ندارد.
۳ - لازم است درباره این فکر ناکارآمد و پیش داوری غیر منطقی خود کمی تجدید نظر کنید: «اگر به شخص مورد علاقهام بگویم که لکنت دارم و او مرا رد کند افسرده خواهم شد». مادامی که این باور غیر منطقی با شما باشد، از جانب خواستگاران خود رد و به دنبال آن افسرده خواهید شد، چرا که ما به آنچه باور داریم، عمل میکنیم. نیاز شما به کسب مهارتهایی چون اعتماد به نفس، تمرکز بیشتر، عزت نفس، رسیدن به خود تمایزگری به معنای قدرت تفکیک میان فکر و احساس، خودآگاهی نسبت به نقاط قوت و ضعف و کنترل اضطراب قابل توجه است. در نهایت توصیه میکنم از مشاوره تخصصی روانشناس در این زمینه بهره ببرید. (پریسا غفوریان – کارشناس ارشد روانشناسی بالینی/خراسان)
جام جم سرا: لکنت زبان معمولا با علام هشداردهندهای بروز میکند که والدین و اطرافیان در صورت دانستن این علائم میتوانند متوجه بروز لکنت شوند.
علائم هشداردهنده:
١- تکرار صداها یا لغات در یک جمله
٢- کشیدهگویی صداها
٣- لرزش و تنشهای غیرعادی در اندامهای گویایی
٤- الگوهای تنفسی نامنظم
٥- شکلکهای صورت (حرکات سریع چشمها، حرکت نامناسب زبان و...)
٦- انقباض عضلات گویایی که منجر به قطع موقت گفتار فرد شود
چه باید کرد...؟
شاید یکی از مهمترین سوالاتی که در ذهن والدین و آموزگاران نقش میبندد این باشد که چگونه با کودک دچار لکنت برخورد کنند؟ نکات زیر را جدی بگیرید و در صورت نیاز با یک کارشناس گفتاردرمانی مشورت کنید:
١- اضطراب و نگرانیهای خود را کنترل کنید و اجازه ندهید کودک این تشویشها را دریابد.
٢- گفتار کودک را بهعنوان کمک به وی قطع نکنید و اجازه دهید خودش به هر نحوی که میتواند سخن بگوید.
٣- شمرده و آرام صحبت کنید تا الگوی گفتاری مناسبی ارایه دهید.
٤- به محتوای کلام کودک توجه کنید و شنونده خوبی باشید.
٥- از ارایه توصیههای بیفایده نظیر: «آهسته بگو»، «نفس عمیق بکش»و... خودداری کنید.
٦- کودک را وادار به صحبت در موقعیتهای دشوار نکنید.
٧- از طرح مشکل کودک و خصوصا به کاربردن واژه «لکنت» در جمع فامیل و آشنایان پرهیز کنید.
٨- مسئولیتهایی در حد توان کودک در نظر بگیرید و پس از انجام کار، وی را تحسین کنید.
٩- پس از شنیدن گفتار ناروان کودک، مفهوم مورد نظر وی را بهصورتی شمرده بازگو کنید.
١٠- به جای امرونهی، زمینه تجارب خوشایندی از صحبت کردن فراهم کنید و او را بهخاطر محتوای کلامش تشویق کنید.
١١- شرایطی فراهم کنید تا کودک از انرژی بدنی خود استفاده کند. (دویدن در پارک،شنا و...)
١٢- بازیهای رایانهای را محدود و زمانبندی کنید.
١٣- ارتباط عاطفی خود را با کودک تقویت کنید.
کلام آخر:
لکنت چه در کودک و چه در بزرگسالان نتیجه عوامل متعددی است که گاهی نمیتوان آنها را کم یا کنترل کرد. بنابر این خود را سرزنش نکنید. به دنبال مقصر نباشید. با کمک یک متخصص در زمینه اختلالات گفتاری راههای کنترل ناروانیها را بیاموزید و به درمان امیدوار باشید.(فرناز صادقی - آسیبشناس گفتار و زبان/شهروند)
پاسخ مشاور: ابتدا لازم است با برخی از عوامل مؤثر در ایجاد این اختلال آشنا شوید تا بتوانید علل تشدید آن را رفع کنید.
۱ - عوامل زیستی و جسمانی: این گروه از عوامل مانند آسیبهای قبل از تولد یا حین تولد، آسیبهای دوران کودکی یا وجود نقص و اختلال در سیستم صوتی را شامل میشود.
۲ - عوامل روانی-اجتماعی: این دسته از عوامل مانند احساس ناامنی، عدم پذیرش، اضطراب بیش از حد، اعتماد به نفس پایین، شوکهای عاطفی و روانی، ترس از تحقیر شدن و ... است که شیوع بیشتری دارد.
چه باید کرد؟
با توجه به اینکه نگفتهاید مشکلتان ناشی از کدام عوامل است و نوع و شدت لکنت را نیز بیان نکردهاید و علاوه بر این، روند درمانی انجام شده را نیز شرح ندادهاید، نمیتوان به طور اختصاصی درباره مشکل شما اظهار نظر کرد ولی در عین حال مطالب زیر را به صورت کلی ذکر میکنم.
* مشکل فعلی را بپذیرید:
پذیرش این امر به شما کمک میکند تا سطح انتظارات خود را تعدیل کنید؛ اگر توقع دارید با وجود این مشکل بتوانید مانند دیگران صحبت کنید، انتظارتان غیر منطقی است.
* سعی نکنید مشکلتان را مخفی کنید:
اگر مخاطب شما از این مشکل آگاهی داشته باشد، قطعاً با آمادگی و سهولت بیشتری با آن کنار میآید و سطح انتظاراتش را از شما بر مبنای تواناییتان در سخن گفتن تنظیم میکند. بنابراین به دنبال پنهان کردن این وضعیت نباشید؛ زیرا در این صورت همیشه ترس خواهید داشت از اینکه ممکن است دیگران متوجه این مشکل بشوند و همین امر باعث تشدید استرس و اضطراب در شما میشود.
* آرامش خود را حفظ کنید:
هنگام سخن گفتن سعی کنید آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید، تماس چشمی داشته باشید و تا حد امکان از حرکات دست و زبان بدن خود نیز بهره بگیرید. همچنین از عجله کردن در سخن گفتن بپرهیزید.
* روی لکنت خود تمرکز نکنید:
در زمان صحبت کردن هیچگاه روی لکنت خود تمرکز نکنید و صرفاً به دنبال انتقال مفهوم و منظور خود باشید زیرا اگر بیش از اندازه به مشکل خود توجه کنید، این امر باعث خواهد شد که هر لحظه منتظر بروز لکنت یا شدت یافتن آن باشید و در نتیجه دچار استرس و اضطراب بیشتری خواهید شد. توجه داشته باشید که لکنت زبان یک مشکل قابل حل است، پس آن را بپذیرید و برای درمان آن از یک گفتار درمانگر و روانشناس مجرب کمک بگیرید. (حسین محرابی - کارشناس روانشناسی/ خراسان)
*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر میشود.
بیست و دوم اکتبر، از سال ۱۹۹۸ به عنوان روز جهانی توجه به لکنت زبان نامگذاری شده تا آگاهی مردم نسبت به این اختلال افزایش پیدا کند. حدود یک درصد از جمعیت کل جهان از این اختلال گفتاری رنج می برند.
در بسیاری از کشورها همه ساله، همایش ها و جشن ها ویژه ای به همراه نصب تابلوهای تبلیغاتی در سطح شهر برای آشنایی مردم با این اختلال در نظر گرفته می شود.
لکنت روانی، گفتار را تحت تاثیر قرار داده واز دوران کودکی آغاز می شود، شروع این عارضه، به طور شایع در سنین 7- 2 سالگی است معمولاً بعد از 12 سالگی ابتلا به لکنت زبان دیده نمی شود، مگر در مواردی که سانحه مغزی جدی اتفاق افتاده باشد این مشکل تا پایان عمر همراه فرد است.
سایه این عارضه بر زندگی اجتماعی فرد
در اغلب موارد، لکنت زبان بر فعالیت های روزانه فرد تاثیر گذاشته و فرد مبتلا با مشکلات ارتباطی درمحیط خانه، مدرسه یا محل کار خود مواجه می شود و بسیاری ازمبتلایان مشارکت و فعالیت های خود را به دلیل این مشکل و واکنش هایی که در زمان صحبت کردن از دیگران می بینند محدود کرده و در بسیاری از واقع گوشه گیر شده و کمتر با کسی صحبت می کنند.
راه تشخیص لکنت
شناسایی لکنت به آسانی با شنیدن طرز گفتار و صحبت کردن فرد امکان پذیراست البته برخی از ویژگی های لکنت زبان به آسانی برای شنوندگان قادر به تشخیص نیست و نیاز به مهارت های یک آسیب شناس گفتار و زبان است.
علل این عارضه از چیست؟
علت دقیق لکنت زبان ناشناخته است. عواملی هستند که سبب بروز این اختلال می شوند اما کاملاً با عواملی که سبب تداوم و وخامت آن می گردند متفاوتند. واقعیت آن است که لکنت زبان براساس متغیرهایی شامل عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی که روی هم تأثیر متقابل دارند به وجود می آید بعضی کودکان در ابتلا به لکنت زمینه آسیب پذیری موروثی دارند. اضطراب و تنش، باعث تشدید لکنت شده ولی به ندرت در ایجاد آن نقش دارد.
درمان لکنت با چه روش های انجام می شود؟
اکثر روش های درمانی برای افرادی که لکنت دارند رفتاری است در اغلب این روش ها مهارت های خاص یا رفتارهایی که به ارتباطات شفاهی بهتر فرد کمک می کنند آموزش داده می شود.
حدود 75 درصد کودکان مبتلا به لکنت قبل از آغاز دبستان بهبود پیدا می کنند در موارد خفیف بخصوص در کودکان پیش از دبستان تنها چند هفته و در موارد شدید گاهی تا 18 ماه روند درمان به طول می انجامد.
با فرد گرفتار لکنت زبان چگونه رفتار کنیم؟
کلمات کلیدی: لکنت زبان،روز جهانی توجه به لکنت زبان،22 اکتبر مصادف با یکم آبان روز جهانی لکنت زبان
به او نخندید و بی خیال هم نباشید
نکات مهم درباره لکنت زبان کودک که والدین باید بدانند
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۷ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۲۲:۱۰
یکی از مسائل و مشکلات خاص دوران کودکی، اختلالات گفتاری اسـت که از جمله شایع ترین آن ها می توان از لکنت زبان نام برد. لکنت زبان حاصل بروز نوعی آشفتگی و اختلال روانی در گفتار اسـت که به صورت تکرار صداها، کشش صداها، قطع روانی کلام، تکرار کلمات، مکث بین واژه ها، ناموزونی تکلم و جایگزین کردن واژه ها به منظور جلوگیری از کشش صداها در بین کودکان و نوجوانان مشاهده می شود.
درصد شیوع؟
در ابتدا بهتر اسـت درباره میزان شیوع این اختلال بدانید که تقریبا یک درصد از جمعیت بزرگسالان جامعه، لکنت زبان دارند اما در کودکان، میزان شیوع حدود ۵ درصد اسـت. این مسئله بدان معناست که ۸۰ درصد کودکان مبتلا بهبود می یابند و فقط۲۰ درصد تا بزرگسالی با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند به شرطی که والدین با این موضوع، برخوردی منطقی داشته باشند و با آگاهی از نکاتی که در ادامه مطرح می شود، مانع پیشرفت یا نهادینه شدن این مشکل در فرزندشان شوند.
دلایل لکنت زبان کدامند؟
اگر کودک از ابتدا به خوبی صحبت می کرده و مشکل گفتاری نداشته اسـت اما چند هفته یا چند روز اسـت که لکنت پیدا کرده اسـت، علت آن می تواند روان شناختی باشد که بهتر اسـت توسط روان شناس بررسی شود اما به صورت کلی می توان گفت اضطراب، نگرانی، ترس ناشی از جر و بحث والدین و ناامن بودن فضای تربیتی خانه از طرفی و افزایش دامنه لغات در کودک از طرف دیگر می تواند از دلایل عمده این مشکلات گفتاری باشد. در ضمن بیشتر کودکانی که دچار لکنت زبان هستند، می دانند که چه می خواهند بگویند و شاید بارها نیز آن را تمرین و تکرار کرده اند ولی در شرایط خاص قادر به بیان آن نیستند. ضمنا لکنت در همه کودکان به یک شکل نیست. در گروهی از کودکان لکنت همراه با اضطراب، فشارهای عصبی، تیک های جسمانی، تغییر حالات چهره و حتی گریه اسـت و در گروهی دیگر، لکنت موجب ناتوانایی های شدید ارتباطی می شود.
چه زمانی از پزشک کمک بخواهیم؟
اگر فرزندتان 5 ساله شده و هنوز مشکل گرفتگی زبان دارد، باید نزد پزشک بروید و به احتمال زیاد او گفتاردرمانی را برای فرزندتان توصیه می کند. در این موارد بهتر اسـت با گفتار درمان مشورت کنید: وقتی تکرار کل کلمات یا جملات برای کودک سخت می شود، وقتی کودک کلمات را بیشتر از قبل می کشد، وقتی صحبت کردن برای کودک بسیار سخت و محدود می شود، وقتی متوجه می شوید کشش بعضی از عضلات صورت بیشتر شده اسـت، وقتی کودک سعی می کند از موقعیت هایی که نیاز به حرف زدن دارد اجتناب کند و وقتی کودک کلمه ای را از ترس لکنت زبان عوض می کند.
والدین چه کار می توانند بکنند؟
به عنوان اولین نکته توجه داشته باشید که اگر فرزندتان حتی بعد از دو سالگی نمی تواند حروف را به خوبی تلفظ کند، به طور مثال «ر» را «ل» تلفظ می کند، در تلفظ حروف مشکل دارد و لکنت زبان ندارد پس این اصطلاح را برای او به کار نبرید.
دلیل لکنت زبان را نپرسید:
مواظب باشید در مواقعی که کودکتان با لکنت زبان صحبت می کند، دلیل این گونه صحبت کردن را از کودک نپرسید یعنی به او نگویید که «چرا این طوری صحبت می کنی؟»، «تو که خوب صحبت می کردی، چی شد یک دفعه این جوری شدی؟» ضمنا اصلا نگویید «تا درست صحبت نکنی با تو صحبت نمی کنم» و ...
فرزندتان را درک کنید:
اگر فرزندتان لکنت دارد باید بدانید، زمانی که عصبانی می شود نمی تواند احساسات و هیجانات خود را به صورت روشن و به درستی بیان کند در نتیجه جیغ می زند و داد می کشد پس زمانی که عصبانی می شود، او را درک کنید، آرامش خود را حفظ کنید و از تذکر، تهدید، توهین و ... استفاده نکنید.
همه درخواست هایش را عملی نکنید:
مواظب باشید به خاطر مشکلات گفتاری او، تسلیم خواسته های غیر منطقی او نشوید یعنی فکر نکنید چون لکنت دارد پس هردرخواستی دارد باید انجام دهید.
این 2 باور اشتباه را نداشته باشید:
اولا نگویید من هم این گونه بودم و خوب شدم پس او هم به مرور خوب خواهد شد بلکه برای درمان به گفتار درمانگر مراجعه کنید. ثانیا بدانید که گفتار درمانی سریعا جواب نمی دهد و نیازمند جلسات متعدد اسـت پس زود خسته نشوید و ادامه دهید.
تلفظ اشتباه کودک را تقویت نکنید:
کودکان به خصوص در زمان به حرف آمدن، برخی حروف را به خوبی ادا نمی کنند و بعضی اطرافیان به دلیل جذابیت این موضوع با خنده، این رفتار را در کودک تقویت می کنند. باید گفت که این گونه واکنش ها صحبت کردن درست کودک را به تاخیر می اندازد و او را دچار مشکل می کند، پس توصیه می شود در مقابل این گونه صحبت کردن کودک به ویژه زمانی که برای جلب توجه اسـت، هیچ واکنشی نشان ندهید یا اگر قصد دارید که درست آن کلمه را به او بیاموزید، فقط و فقط کلمه را به صورت درست تلفظ و از اصرار برای تغییر آن جدا خودداری کنید؛ مثلا برخی کودکان کلمه شکم را شمک، تاکسی را تاسکی، باران را بالان و ... تلفظ می کنند. شما نباید بگویید: ببین شمک درست نیست، بگو شکم، تاسکی نه، تاکسی و ... بلکه باید بگویید: آها، شکمت درد می کند؟ به نظرت ما سوار تاکسی بشویم و ...
مرجع : روزنامه خراسان
بیست و دوم اکتبر، از سال ۱۹۹۸ به عنوان روز جهانی توجه به لکنت زبان نامگذاری شده تا آگاهی مردم نسبت به این اختلال افزایش پیدا کند. حدود یک درصد از جمعیت کل جهان از این اختلال گفتاری رنج می برند.
در بسیاری از کشورها همه ساله، همایش ها و جشن ها ویژه ای به همراه نصب تابلوهای تبلیغاتی در سطح شهر برای آشنایی مردم با این اختلال در نظر گرفته می شود.
لکنت روانی، گفتار را تحت تاثیر قرار داده واز دوران کودکی آغاز می شود، شروع این عارضه، به طور شایع در سنین 7- 2 سالگی است معمولاً بعد از 12 سالگی ابتلا به لکنت زبان دیده نمی شود، مگر در مواردی که سانحه مغزی جدی اتفاق افتاده باشد این مشکل تا پایان عمر همراه فرد است.
سایه این عارضه بر زندگی اجتماعی فرد
در اغلب موارد، لکنت زبان بر فعالیت های روزانه فرد تاثیر گذاشته و فرد مبتلا با مشکلات ارتباطی درمحیط خانه، مدرسه یا محل کار خود مواجه می شود و بسیاری ازمبتلایان مشارکت و فعالیت های خود را به دلیل این مشکل و واکنش هایی که در زمان صحبت کردن از دیگران می بینند محدود کرده و در بسیاری از واقع گوشه گیر شده و کمتر با کسی صحبت می کنند.
راه تشخیص لکنت
شناسایی لکنت به آسانی با شنیدن طرز گفتار و صحبت کردن فرد امکان پذیراست البته برخی از ویژگی های لکنت زبان به آسانی برای شنوندگان قادر به تشخیص نیست و نیاز به مهارت های یک آسیب شناس گفتار و زبان است.
علل این عارضه از چیست؟
علت دقیق لکنت زبان ناشناخته است. عواملی هستند که سبب بروز این اختلال می شوند اما کاملاً با عواملی که سبب تداوم و وخامت آن می گردند متفاوتند. واقعیت آن است که لکنت زبان براساس متغیرهایی شامل عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی که روی هم تأثیر متقابل دارند به وجود می آید بعضی کودکان در ابتلا به لکنت زمینه آسیب پذیری موروثی دارند. اضطراب و تنش، باعث تشدید لکنت شده ولی به ندرت در ایجاد آن نقش دارد.
درمان لکنت با چه روش های انجام می شود؟
اکثر روش های درمانی برای افرادی که لکنت دارند رفتاری است در اغلب این روش ها مهارت های خاص یا رفتارهایی که به ارتباطات شفاهی بهتر فرد کمک می کنند آموزش داده می شود.
حدود 75 درصد کودکان مبتلا به لکنت قبل از آغاز دبستان بهبود پیدا می کنند در موارد خفیف بخصوص در کودکان پیش از دبستان تنها چند هفته و در موارد شدید گاهی تا 18 ماه روند درمان به طول می انجامد.
با فرد گرفتار لکنت زبان چگونه رفتار کنیم؟
کلمات کلیدی: لکنت زبان،روز جهانی توجه به لکنت زبان،22 اکتبر مصادف با یکم آبان روز جهانی لکنت زبان
لکنت زبان در دوران کودکی آغاز میشود و باعث میشود فرد نتواند خیلی روان صحبت کند. لکنت داشتن گفتار فرد را تحت تأثیر قرار میدهد و گاهی اوقات امکان دارد در تمام طول زندگی با فرد همراه باشد. این عارضه در دستهی اختلالات تولید آواهای کلامی قرار میگیرد و به آن اختلال سیالی کلام هم گفته میشود.
اغلب مردم گاهگاهی بصورت خفیف دچار اختلال در سیالی کلام میشوند، مثلا یک کلمه را چند بار تکرار میکنند و یا دچار مکث میشوند. با اینحال اینها را نمیتوان مشکل جدی به حساب آورد و فقط زمانی مشکل جدی اسـت که این اتفاق بیش از حد معمول تکرار شود.
از چه سنی باید نگران لکنت زبان بود؟
اغلب متخصصین سن شروع لکنت زبان را حدود 2 الی 4 سالگی بیان میکنند یعنی زمانی که کودک به میزان بالایی در حال فراگیری لغات و جملات جدید اسـت. پس در این مقطع سنی قدری باید حساستر و دقیقتر باشیم.
در چه مواردی باید لکنت زبان را جدی گرفت و به گفتار درمان مراجعه کرد؟
زمانی که سابقه خانوادگی وجود دارد، لکنت به مدت 6 ماه یا بیشتر ادامه پیدا میکند، مشکلات گفتاری دیگری وجود داشته باشد و زمانی که نشانههای نگرانی و ترس در کودک و اعضای خانواده در مورد لکنت زبان به وضوح دیده شود. در این موارد باید نگران بود.
ممکن اسـت لکنت در زمان نوجوانی مشاهده شود؟
بله. مواردی وجود دارد که فرد در دوران بلوغ هم دچار لکنت زبان میشود ولی معمولا این افراد سابقه گذرای لکنت زبان در دوران کودکی را داشتهاند. در واقع سن و شرایط محیطی و ویژگیهای بلوغ نیز احتمالا در تشدید و یا تغییر شکل لکنت زبان موثر اسـت.
چطور میتوان لکنت زبان را به شکل قاطع تشخیص داد؟
برای تشخیص لکنت زبان باید یکسری آزمایشها انجام داد. برای کودکان تشخیص زودهنگام این عارضه خیلی مهم اسـت چون در این صورت میتوان سریع برای درمان اقدام کرد.
خوشبختانه بله و اغلب کودکان مبتلا به لکنت زبان در بزرگسالی میتوانند همانند افراد عادی تکلم روان داشته باشند.
چه روش هایی برای درمان وجود دارد؟
روشهای روان درمانی معمولا برای کودکان سنین پایین موثر نیست. داروهای آرامبخش بخصوص در مواقعی که یکی از عوامل عمده لکنت زبان تنشها و اضطرابها هست میتوانند موثر باشند. البته توصیه میشود در مورد کودکان بهجز در حد ضرورت و با نظر متخصص از دارو استفاده نشود.
والدین باید چه اقداماتی انجام بدهند؟
اغلب برنامههای درمانی برای افراد دارای لکنت زبان رفتاری هستند. این درمانها برای یاد دادن مهارتها و رفتارهای ویژه برای بهبود ارتباطات کلامی طراحی شدهاند. کودکان باید یاد بگیرند در شروع صحبت از واژههای صریح و آهسته که نیاز به فشار کمتری دارند استفاده کنند و از جایگزینی و تکرار کلمات بپرهیزند، والدین هم در تمرین کردن با کودکانشان باید به این نکته توجه ویژهای داشته باشند. همچنین کودک باید یاد بگیرد چطور تنفسش را کنترل و نظارت کند. وقتی که کودک بتواند سرعت بیانش را کنترل کند کمتر دچار مکث و گرفتگی کلام میشود.
اطرافیان کودک باید چطور برخورد کنند؟
اغلب مردم وقتی با کودکی که دارای لکنت زبان اسـت روبرو میشوند نمیدانند چه رفتاری باید نشان دهند و به همین دلیل دستپاچه میشوند، در این دستپاچگی فرد ممکن اسـت برای چند لحظه توجهاش به کودک را از دست بدهد، کلامش را قطع کند، و یا از ادامه صحبت منصرف شود. ولی هیچکدام از این روشها مفید نیست و کمکی به کودک دارای لکنت نمیکند چون کودک معمولا به مشکل خود کاملا آگاه اسـت و همین شناخت منجر میشود کودک بخواهد با سرعت بیشتری صحبتش را ادامه بدهد و همین مسئله اوضاع را برایش سختتر می کند.
بهترین کار این اسـت که در مواجهه به کودکان دارای لکنت دستپاچه نشویم و صبور باشیم و به او اطمینان بدهیم که زمان کافی برای صحبت دارد و نیازی به شتاب نیست. سعی نکنیم در کلماتی که گیر میکند بخواهیم بهش کمک کنیم و یا انتهای جملات را به او بگوییم. از گفتن جملاتی مانند «آرام صحبت کن» «راحت باش» و «نفس عمیق بکش» خودداری کنید چون اعتماد به نفس فرد را پایین میآورد. باید به او فرصت داد تا خودش مشکلش را حل کند.
دعای لکنت زبان در قرآن در مورد لکنت زبان حضرت موسی می باشد. دعای لکنت زبان را برای کودکانی که دیر شروع به حرف زدن می کنند می خوانند.
لکنت زبان نوعی اختلال گفتاری است که مشکلاتی را در برقراری ارتباط با سرعت مناسب و به طور پیوسته و روان ایجاد میکند.
لکنت زبان عبارت است از: تکرار، کشش و یا قفل شدن غیرارادی کلمه یا بخشی از کلمه که فرد قصد بیان آن را دارد. در اینجا معمولاً همراه با تلاش برای بیان درست کلمات، تغییراتی نیز در سر و گردن به شکل پلک زدن، شکلک در آوردن، لرزش فک، لبها و یا کج کردن سر دیده میشود.
ما لکم لا تنطقون اقرا باسم ربک الذی خلق خلق الانسان من علق اقراء و ربک الاکرم الذی علم بالقلم علم الانسان ما لم یعلم لا یتکلمون الا من اذن له الرحمن و قال صوابا انطلقنا الله الذی انطق کل شیء ففهمناها سلیمان.
«وَ إِذْ نادی رَبُّکَ مُوسی أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمینَ. قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَ لا یَتَّقُونَ. قالَ رَبِّ إِنِّی أَخافُ أَنْ یُکَذِّبُونِ. وَ یَضیقُ صَدْری وَ لا یَنْطَلِقُ لِسانی فَأَرْسِلْ إِلی هارُونَ.»
«و (یاد آر) هنگامی که خدایت به موسی ندا کرد که اینک به سوی قوم ستمکار روی آور. به سوی قوم ستمکار فرعون که آیا باز هم نمی خواهند خدا ترس و پرهیزگار شوند؟ موسی عرض کرد: ای پروردگار ، از آن می ترسم که فرعونیان سخت مرا تکذیب کنند. و (از کفر آنها) دلتنگ شوم و عقده زبانم (به هدایت آنان) باز نگردد، پس به سوی هارون (برادرم) فرست (تا با من به رسالت روانه شود).» |
امروزه مشخص شده که علل روانی لکنت زبان شامل ناراحتی از محیط، ترس، اضطراب، نگرانی و عدم اعتماد می باشد. قرآن کریم در آیات فوق علت لکنت زبان حضرت موسی (ع) را چنین بیان می کند:
فشار روحی و ناراحتی و عدم اعتماد از محیط ستمکارانه فرعون که موسی را قاتل یک نفر مصری می داند و ترس از این که مبادا فرعونیان متکبر او را تکذیب کنند و این امر موجب لکنت زبان او در امر تبلیغ شود، باعث شد تا او از خدا بخواهد که برادرش هارون را با او بفرستد.
در قرآن این روش موفقیت آمیز گفتار درمانی را به صورت کامل تری می بینیم:
امام صادق (ع) می فرماید اگر می خواهید از لکنت زبان پیشگیری و یا آن را درمان کنید و منحنی رشد کودک چه از نظر قدی و چه از نظر بلوغ جنسی و فکری مناسب باشد، تا قبل از دو سالگی به کودکانتان روزانه یک قاشق آب انار شیرین بدهید. هم امام صادق (ع) و هم امام علی (ع) فرموده اند با این کار هم کودک زود به دوره شبابی می رسد، هم منحنی رشد قدی کودکان مطلوب می شود و هم زبانش سریع باز می شود. همچنین خوردن روزانه یک لیوان آب انار برای افراد بزرگسالی که دچار لکنت زبان هستند، مفید است.
خوردن زیاد موز تا قبل دو سالگی می تواند باعث بیماری های یبوست و لکنت زبان در کودکان شود.
1) همواره سعی کنید در هنگام صحبت کردن آرامش داشته باشید. خونسرد باشید و ارتباط چشمی خود را با مخاطب حفظ کنید.
2) لکنت زبان یک مشکل قابل حل است. پس به عنوان یک نقطه ضعف به آن نگاه نکنید، آن را بپذیرید و درصدد درمان و رفع آن برآیید.
3) به هنگام صحبت کردن همه حواس خود را متوجه لکنت خود نکنید بلکه بیشتر روی انتقال منظور خود متمرکز شوید.
4) سعی نکنید لکنت خود را از دیگران پنهان کنید. اگر مخاطب شما از این مشکل باخبر باشد راحت تر آن را می پذیرد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره