دانش > نجوم - بسیاری از کهکشانهای مارپیچی دارای ساختار میلهای هم هستند. حتی به نظر میرسد که کهکشان راهشیری خودمان هم دارای نوعی ساختار میلهای باشد
عکس روز ناسا توسط تلسکوپ هابل از کهکشان مارپیچی میلهای NGC 1672 گرفته شده اسـت. در این عکس جزییات خیلی زیادی قابل مشاهده اسـت. از جمله رشتههای تاریک غباری، خوشههای ستارگان آبی جوان، سحابیهای نشری قرمز پر از هیدروژن و یک هسته روشن فعال که احتمالا جایگاه سیاهچالهای ابرپرجرم اسـت. این کهکشان در فاصلهی ۶۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. یعنی نوری از از آن به ما میرسد، اندکی پس از انقراض دایناسورها تولید شده اسـت. این کهکشان در صورت فلکی دلفین قرار دارد و قطر آن ۷۵۰۰۰ سال نوری اسـت.
برای دیدن عکس در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.
۵۴۵۴
دانش > نجوم - مریخنورد کنجکاوی از سال ۲۰۱۲ تصاویر بسیاری از سیاره سرخ به زمین ارسال کرده اســت. این مریخنورد در تازهترین کاوش خود اما عکسهای خارقالعادهای از دامنه کوه شارپ گرفته که خیلیها را یاد مناطق کوهستانی زمین میاندازد.
این تصاویر رنگی که جزئیات بسیاری را از طبیعت مریخ نشان میدهد توسط دوربینهای روی دیرک (MastCams) این مریخنورد گرفته شدهاند. دوربینهای علمی کنجکاوی میتوانند از سطح مریخ، تصاویر رنگی سه بعدی و یا حتی تصاویر ویدیویی تهیه کنند. یکی از دوربینها دارای لنز واید و دیگری دارای لنز تلهفوتو اســت. دوربین شیمیایی کیوریاسیتی (ChemCam) میتواند یک پرتو لیزر را از فاصله ۷ متری بر سطحی با قطر کمتر از یک میلیمتر روی یک سنگ بتاباند. این پرتو باعث تولید پلاسما (گازی بسیار داغ) میشود. دوربین شیمیایی این شعله را با یک تلسکوپ مشاهده میکند و با آنالیز نور تولید شده، عناصر شیمیایی موجود در سنگ را تشخیص میدهد. دوربین شیمیایی یک ابزار نقشه برداری نیز هست؛ کارکرد آن در آغاز فرایند انتخاب سنگهای جالب برای مطالعه بیشتر اســت.
۵۴۵۴
دانش > نجوم - چند درصد از زمین را آب در بر گرفته اســت؟ واقعیت این اســت که بر خلاف تصور برخی حجم این آب خیلی کم اســت. هرچند اقیانوسها ۷۰ درصد از سطح زمین را پوشاندهاند، ولی عمق آنها نسبت به عرض کره زمین خیلی کم اســت.
عکس روز ناسا نشان میدهد که اگر همه آبهای روی زمین را به صورت کره در یک جا جمع کنیم چه اتفاقی میافتد. شعاع این کره ۷۰۰ کیلومتر و فقط نصف شعاع ماه خواهد بود. البته از قمر «رئا» زحل اندکی بزرگتر خواهد بود. رئا مثل بسیاری دیگر از قمرهای منظومه شمسی به صورت عمده از یخ آب تشکیل شده اســت.
5454
دانش > نجوم - ایرنا نوشت: مقامات سازمان فضایی آمریکا (ناسا) می گویند: نسل بعدی فضاپیمای حامل سرنشین این سازمان درسال 2018 عازم یک سفر تاریخی به دور ماه خواهد شد.
کپسول اوریون که برای پرواز آزمایشی بدون سرنشین معروف به ماموریت اکتشافی (EM-1) استفاده خواهد شد، اکنون تقریبا کامل شده اســت.
مهندسان و تکنسین ها برای نصب سیستم های حیاتی این کپسول راهی شده اند.این کار در داخل یک اتاق بزرگ و تمیز در 'ساختمان عملیات و بررسی نیل آرمسترانگ' در مرکز فضایی کندی ناسا صورت می گیرد.
'ژول اشنایدر' مدیر عملیات KSC اوریون گفت که تیم KSC کار خود با اوریون را در فوریه یا مارس 2018 به اتمام خواهد رساند.
پس از آن محققان این سازمان فضایی به منظور آماده سازی اوریون برای ماموریتEM-1 که اکنون برای ماه اکتبر یا نوامبر 2018 برنامه ریزی شده اســت، فعالیت خواهد کرد.
ماموریت EM-1 نخستین پرواز سیستم فضایی پرتاب (SLS) (راکت بزرگی که ناسا برای ارسال فضانوردان به سمت مریخ و سایر مقاصد دور دست در حال ساخت اســت) خواهد بود. این سیستم فضایی پرتاب در جریان ماموریت EM-1 ، فضاپیمای اروریون را روانه یک پرواز سه هفته ای به دور ماه خواهد کرد. این ماموریت برای آزمایش عملکرد این کپسوب در اعماق فضا طراحی شده اســت.
اوریون پیش از این نیز یک بار به فضا پرواز کرده اســت. در دسامبر 2014 این کپسول یک گردش مداری چهار ساعته بدون سرنیشین را معروف به پرواز آزمایشی ماموریت اکتشافی - 1(EFT-1) انجام داد .
فضانوردان برای اولین بار در ماموریت اکتشافی - 2 (EM-2) سوار فضاپیمای Orion خواهند شد و ناسا اعلام کرده اســت که این ماموریت دیرتر از سال 2023 انجام نخواهد شد.
۵۴۵۴
دانش > نجوم - فضاپیمای OSIRIS-REx متعلق به ناسا سوار بر یک موشک اطلس ۵ پنجشنبه هفته گذشته پرتاب شد. این عکس به هنگام پرتاب موشک از پایگاه کیپ کاناورال گرفته شده اســت.
فضاپیمای OSIRIS-REx قرار اســت در سال ۲۰۱۸ به سیارک «بنو» (Bennu) برسد. سپس در سال ۲۰۲۰ نمونههایی از سنگها و غبار آن را جمعآوری میکند و سال ۲۰۲۳ به زمین باز میگرداند. اگر این ماموریت با موفقیت انجام شود، OSIRIS-Rex بزرگترین محموله سنگهای فضایی از زمان آپولو را به زمین میآورد. اسیریس-رکس یک فضاپیمای بدون سرنشین اســت و سیارک مقصد آن که در مجاورت زمین قرار دارد، غنی از کربن بوده و تاریخ اولیه منظومه شمسی را در خود دارد. این اولین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک اســت.
برای دیدن عکس در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.
5454
دانش > نجوم - در عکس خارقالعادهای که ناسا منتشر کرده مریخ روبروی ابرهای رنگارنگ کیهانی قرار گرفته اسـت. این عکس تلسکوپی که به صورت موزاییکی گرفته شده، میدان دیدی به اندازه ۱۰ ماه کامل را نشان میدهد.
مریخ که آن را به شکل نور خیلی درخشان در سمت چپ بقیه سوژهها میبینید، وقتی این عکس گرفته شده، ۷ دقیقه نوری با زمین فاصله داشته اسـت. در پایین میان سحابیها، ستارهی قلبالعقرب دیده میشود که ۵۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد. سمت راست آن هم خوشهی کروی M4 اسـت که فاصلهی آن به ۷۰۰۰ سال نوری میرسد.
برای دیدن عکس در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.
5454
دانش > نجوم - ناسا سرانجام فضاپیمای خود را برای شناسایی سیارکی مرموز با موفقیت پرتاب کرد. کارشناسان ناسا به دنبال نمونهبرداری از این سیارک هستند که به گفته محققان احتمال کم برخورد آن با زمین وجود دارد.
فضاپیمای «اسیریس-رکس» زمین را به مقصد سیارک «بنو» (Bennu) ترک کرد تا ۲ کیلوگرم از مواد سطح این سیارک را به زمین بازگرداند. اسیریس-رکس یک فضاپیمای بدون سرنشین اسـت و سیارک مقصد آن که در مجاورت زمین قرار دارد، غنی از کربن بوده و تاریخ اولیه منظومه شمسی را در خود دارد. این اولین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک خواهد بود و فضاپیمای ناسا پس از دو سال تعقیب سیارک بنو سرانجام در آگوست 2018 به آن خواهد رسید. مشاهدات نشان دادهاند که طول بنو در عریضترین قسمت ۵۱۰ متر اسـت و به جای اینکه سنگ سخت باشد از خرده سنگهایی تشکیل شده اسـت. این یعنی جاذبه آن کم اسـت، به همین دلیل فرود آمدن بر آن سخت میشود. اما از طرف دیگر، نمونهبرداری از آن برای فضاپیما راحتتر میشود. اسیریس-رکس پس از یک سال مطالعه سطح بنو و انتخاب بهترین نقطه برای نمونهبرداری به فاصله چند متری از این جرم نزدیک میشود. سپس بازوی رباتیکش را باز میکند و با سطح آن به مدت ۵ ثانیه تماس برقرار میکند.
اسیریس-رکس از یک تکنیک جدید و بلندپروازانه برای جمعآوری نمونه استفاده میکند. این فضاپیما به یک بازوی رباتیک با دستگاه مکنده مجهز اسـت .طول بازوی رباتیک ۳٫۴ متر اسـت و به یک سر گرد ختم میشود که میتواند جریانی از گاز نیتروژن را آزاد کند. از آنجا که سطح بنو از تکههای کوچک سنگ و خاک تشکیل شده، وزش این گاز ذرات کوچکتر از ۲ سانتیمتر را بیرون میکشد و آنها را به درون محفظه نمونهبرداری در سر بازو هدایت میکند.
این فضاپیما بین ۶۰ گرم تا ۲ کیلوگرم سنگ و خاک جمعآوری خواهد کرد. دانشمندان معتقدند این نمونه اولیه شواهد مهمی از منبع حیات در زمین و احتمال اینکه حیات از جایی دیگر از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد، ارائه خواهد کرد.
5454
مجله دیجی کالا - زهرا غلامی: در روز هشتم سپتامبر، فضاپیمای «اسیریس-رکس» زمین را به مقصد سیارک «بنو» (Bennu) ترک میکند و با سوغاتی برمیگردد. سوغاتی این فضاپیما ۲ کیلوگرم موادی از سطح آن سیارک اســت.
مشاهدات رادار نشان دادهاند که طول بنو در عریضترین قسمت ۵۱۰ متر اســت و به جای اینکه سنگ سخت باشد از خرده سنگهایی تشکیل شده اســت. این یعنی جاذبه آن کم اســت، به همین دلیل فرود آمدن بر آن سخت میشود. اما از طرف دیگر، نمونهبرداری از آن برای فضاپیما راحتتر میشود.
اسیریس-رکس پس از یک سال مطالعه سطح بنو و انتخاب بهترین نقطه برای نمونهبرداری به فاصله چند متری از این جرم نزدیک میشود. سپس بازوی رباتیکش را باز میکند و با سطح آن به مدت ۵ ثانیه تماس برقرار میکند.
طول بازوی رباتیک ۳٫۴ متر اســت و به یک سر گرد ختم میشود که میتواند جریانی از گاز نیتروژن را آزاد کند. از آنجا که سطح بنو از تکههای کوچک سنگ و خاک تشکیل شده، وزش این گاز ذرات کوچکتر از ۲ سانتیمتر را بیرون میکشد و آنها را به درون محفظهی نمونهبرداری در سر بازو هدایت میکند. این فضاپیما بین ۶۰ گرم تا ۲ کیلوگرم سنگ و خاک جمعآوری خواهد کرد.
بنو از زمانی به جا مانده که سیارات از قطعات کوچکتر سنگ تشکیل میشدند، بنابراین ساختار شیمیایی آن میتواند اطلاعاتی درباره این فرایند به ما بدهد. وقتی این نمونه جمعآوری شد، فضاپیمای اسیریس-رکس همچنان تا سال ۲۰۲۱ به مشاهداتش ادامه میدهد. پس از آن، وقتی سیاره ما و بنو نسبت به هم در موقعیت مناسبی برای بازگشت قرار گرفتند، اسیریس در سپتامبر ۲۰۲۳ به زمین بازمیگردد. کپسول حاوی نمونه در یوتا خواهد نشست.
دانش > نجوم - عکس روز ناسا حاصل ترکیب ۶۸ تصویر اسـت که به هنگام خورشیدگرفتگی ماه سپتامبر گرفته شده اسـت. عکاس از ساعت ۱۳ هر چهار دقیقه یک فریم ثبت کرده اسـت.
در این تصویر میبینید که چگونه ماه کمکم جلوی خورشید را میپوشاند و از جلوی آن کنار میرود تا خورشید در افق غروب کند. خورشید گرفتگی ماه سپتامبر یک کسوف اصطلاحا حلقوی بود. یعنی ماه به طور کامل جلوی قرص خورشید را نپوشاند. این عکس در «جزیره ریونین» در اقیانوس آرام گرفته شده اسـت.
برای دیدن عکس در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.
5454
zoomit.ir - حمیده خادم زاده: هر چه زمان رو به جلو پیش میرود، مسئولیت انسان و تعهد او در مقابل طبیعت و دنیای اطرافش بیشتر و بااهمیتتر میشود. این بار فلش این تعهد منظومهی شمسی را نشانه گرفته است و با ارائهی قوانینی بشر را از آلوده ساختن دیگر سیارات منع میکند.
حفاظت سیارهای در ابتدا به دنبال مطرح شدن یک پرسش قدیمی شکل گرفت: "آیا ما در این دنیا تنها هستیم؟" در دههی ۱۹۵۰ بود که تب داغی راه افتاد و افراد به موضوع "پیدا کردن یک حیات فرازمینی در منظومهی شمسی" برای فرار از یک تهدید بیولوژیکی علاقهمند شدند. حیات در همه جای زمین وجود دارد. از این رو میکروبهای زمینی در هر وسیلهای که به فضا ارسال میشود، وجود دارند.
"کاترین کانلی" (Catharine Conley) افسر حفاظت سیارهای ناسا در این خصوص میگوید: "چنانچه سیارهای مانند مریخ را با میکروبهای زمینی آلوده کرده باشیم، شناخت و بررسی نوع زندگی مریخی بسیار دشوار خواهد شد."
این معضل به شکلگیری بخشی به نام حفاظت سیارهای منجر شد. هر چه آلودگی کمتری وارد فضا شود، یکپارچگی سیارات منظومهی شمسی بیشتر حفظ خواهد شد و از خسارتهای احتمالی موجودات زمینی جلوگیری میشود.
بسته به سیارهای که قصد کاوش در آن را دارید، ناسا استانداردهای مختلفی را لحاظ میکند. چنانچه قصد سفر به ماه یا دیگر سیارکها را داشته باشید، قوانین حفاظت سیارهای چندان سختگیرانه اعمال نمیشوند. اما در سفر به مکانهای خاصی مانند مریخ و سیارهی اروپا -که امکان شکل گیری حیات زمینی بر روی آنها وجود دارد- سفیهی فضایی شما باید تحت بعضی از فرآیندهای استریلیزه شدن قرار بگیرد. چرا که قرار نیست به صورت سهوی، راه یک میکروب زمینی را به سیارهای دیگر باز کنید.