بامداد – پیامبر گرامی اسلام حضرت محمّد (صلوات الله علیه و آله) به عنوان رحمت برای همه جهانیان و برای ابلاغ پیام خداوند به وسیله معجزه جاوید کلام الهی یعنی قرآن کریم مبعوث شد؛ لذا دور از ذهن نیست که یکی از آرزوهای ایشان، وحدت و همدلی مسلمانان برای حفظ دین شریف اسلام از خطر توطئه های دشمنان باشد. در این نوشتار به گوشه ای از تأکیدات قرآن و پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) بر لزوم وحدت بین مسلمانان می پردازیم.
قرآن کریم با برادری دانستنِ نسبت بین مسلمانان،(از لحاظ عطوفت و همدلی آنان با یکدیگر) نسبت به اصلاح اختلافات و کدورت های احتمالی، دستور داده و می فرماید: إِنَّمَا الْمُوْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُون: در حقیقت مومنان با هم برادرند، پس میان برادرانتان را سازش دهید و از خدا پروا بدارید، امید که مورد رحمت قرار گیرید. (حجرات ۱۰)
از طرفی ریشه این وحدت را، وحدت راه و هدف یعنی همان توحید و قرب الهی می داند و بیان می دارد: وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ اذْ کُنْتُمْ اعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ أِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ ایاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُون: و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید. آنگاه که دشمنان [یکدیگر] بودید، پس میان دلهاى شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید؛ و بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید. این گونه، خداوند نشانه هاى خود را براى شما روشن مى کند، باشد که شما راه یابید.(آل عمران/ ۱۰۳)
همیشه یکی از دغدغه ها و توصیه های پیامبر گرامی اسلامی در ارتباط با وحدت امّت اسلامی بوده است. احادیث نورانی حضرت را در چند عنوان بررسی می کنیم.
عواقب وخیم تفرقه
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: مااختَلفت أمّةٌ بعدَ نبیّها أِلّا ظَهَر أَهلُ باطِلها علی أهلِ حقِّها: هیچ امّتی پس از پیامبر خود گرفتار اختلاف نشد؛ مگر آنکه باطل گرایان آن، بر حق خواهانش پیروز گشتند.(میزان الحکمه، ح۴۸۳۰، باب الاختلاف) از آنجا که همه مومنین در یک جبهه قرار دارند و دشمنان اسلام بر آنند تا اصل اسلام و جامعه اسلامی را در هم شکنند؛ لذا باید دانست که هرگونه فاصله گرفتن صفوف متراکم اسلامی از یکدیگر به نفع دشمنان اسلام و به ضرر تمام مسلمانان تمام خواهد شد.
برادری و برابری؛ عامل وحدت
پیامبر اکرم در حدیثی دیگر، برادری و برابری مومنان را عامل وحدت و یکپارچگی آنها در مقابل دشمنان اسلام دانسته و می فرمایند: ألمُومِنونَ إِخوَةٌ تَتَکافَوُ دِماوُهُم وَ هُم یَدٌ عَلی مَن سِواهُم: مومنان با هم برادرند و خونشان برابر است و در برابر دشمن، متّحد و یکپارچه اند. (کافی، جلد ۱، ص ۴۰۴)
برابری و برادری مسلمانان با یکدیگر از یک طرف و نیز ملاک اصلی برتری که قرآن کریم آن را “تقوا” می داند از طرف دیگر ایجاب می کند که مسلمانان در ارتباط با یکدیگر تقوا را رعایت کنند.
از مهم ترین موارد تقوا، عدم ظلم به برادر دینی است. مسلّماً دوری از برادر دینی و ایجاد کدورت و تفرقه بین مسلمین که نهایتاً به ضعف و مظلومیّت تمام امّت اسلامی منجر می شود، بزرگ ترین ظلم در حقّ امّت اسلامی و خلاف رعایت تقواست.
تکیه گاه یکدیگر
کسانی که به خدا و پیامبری رسول اکرم و نیز معاد، ایمان دارند نمی توانند در زمان سختی ها و مشکلات یکدیگر را تنها گذارده و نسبت به یکدیگر بی تفاوت باشند؛ بلکه حقوقی بر عهده دارند و باید تکیه گاه یکدیگر در تمام زمان ها باشند.
پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمّد مصطفی (صلّی الله علیه و آله) می فرمایند: ألمُومِنُ لِلمُومِنِ کَالبُنیَانِ المَرصُوصِ یَشُدُّ بَعضُهُ بَعضاً: مومن نسبت به مومن مانند بنای استواری است که اجزای آن، یکدیگر را استحکام می بخشند.(صحیح مسلم، جلد ۴، ص ۱۹۹۹؛ نهج الفصاحه، حدیث ۳۱۰۳) تکیه گاه، محل و موضعی نزدیک و مستحکم و مطمئن است که مواقع سُستی و ضعف، انسان را حفظ کرده و نیرو می بخشد. با این معنا، لازمه اولیّه تکیه گاه بودن مسلمانان با یکدیگر، نزدیکی و انس و اتّحاد بین مسلمانان است.
به عبارت دیگر؛ تک تک مسلمانان و امّت پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) باید تکیه گاه یکدیگر باشند. وقتی همه افراد امّت اسلامی به یکدیگر اعتماد و تکیه کردند، حاصل این اعتماد، یکپارچگی خاصّی خواهد بود که همان وحدت است.
وحدت؛ ارمغان دوستی
جوشش محبّت و الفت مسلمان، در بین مسلمانان، همانند آهنربایی قدرتمند، دلربایی کرده و باعث تجمیع دل های مومنین و وحدت بین آنها می شود. پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) می فرمایند: خیرُ المُومِنینَ مَن کَانَ مَألَفَةً لِلمُومِنینَ وَ لَا خَیرَ فِیمَن لَایَألفُ وَ لَایُولفُ: بهترین مومنان، کسی است که محور الفت مومنان باشد، کسی که انس نگیرد و با دیگران مأنوس نشود خیری ندارد.( بحار الانوار، جلد ۷۱، ص ۳۹۳)
دوستی و وحدت، ارتباط مستقیم با یکدیگر دارند به شکلی که نمی توان گفت: “دوستی عامل وحدت است یا وحدت عامل دوستی است!” قرآن کریم، این الفت و دوستی را به عنوان نعمتی الهی دانسته که یادآوری آن مقدّمه ای است برای خودداری از تفرقه و جدایی ها. خداوند متعال می فرماید: وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ: و نعمت خدا را بر خود یاد کنید: آنگاه که دشمنان [یکدیگر] بودید، پس میان دلهاى شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید؛ و بر کنار پرتگاه آتش بودید که شما را از آن رهانید. این گونه، خداوند نشانه هاى خود را براى شما روشن مى کند، باشد که شما راه یابید. (آل عمران/ ۱۰۳)
هم قرآن کریم و هم فرمایشات نورانی پیامبر عظیم الشّأن اسلام، بر مسأله برادری و اتّحاد در بین تمام مسلمانان تأکید و اصرار ویژه ای دارند و چرا اینچنین نباشد! در حالی که در صورت ایجاد تفرقه و فاصله بین صفوف مسلمین و عارض شدن سستی و ضعف بر آن ها، قدرت امّت اسلامی رو به کاهش گزارده و باعث می شود تا در مقابل دشمنی های دائمی دشمنان اسلام، صدمه دیده و اصل دین اسلام به خطر بیافتد. لطفاً قبل از خواسته های شخصی خودمان، به فکر محافظت از اصل دین اسلام باشیم.
منبع:تبیان
نوشته وحدت ، آرزوی همیشگی پیامبر اکرم (ص) اولین بار در بامداد پدیدار شد.
محل تولد پیامبر اسلام حضرت محمد (صلوات الله علیه) در خانهای در نزدیکی مسجدالحرام و در انتهای باب صفا و ابتدای شعب ابیطالب قرار داشته است.
تنها با اصرار شیخ عباس قطان شهردار وقت مکه و درخواست وی از ملک عبدالعزیز قرار شد تا در آنجا کتابخانهای بنا کنند که امروزه به نام «مکتبة مکة المکرمه» شناخته میشود. در حال حاضر بر سر در این مکان تابلوئی با عنوان «مکتبة مکة المکرمه» نصب است.
«محمد» از این رو است که من در زمین محمد و ستوده شده هستم، اما «احمد» از این رو است که من در آسمان ستودهتر از زمین هستم، اما «بشیر» از این رو است که پیروان خدا را به رحمت الهی مژده میدهم و اما «نذیر» از این رو است که گنهکاران را از دوزخ میترسانم. او را با لقب «مصطفی» میخواندند یعنی برگزیده، و نیز «خاتم النبیین» میخوانند، یعنی آخرین پیامبران.
هند در پاسخ گفت: صورتش مانند ماه شب چهارده میدرخشید، قامتش رسا، سرش بزرگ، مویش نه پیچیده و نه افتاده، رنگش سفید روشن، پیشانیاش گشاده، ابروهایش پرمو و کمانی و از هم گشاده، در وسط بینی برآمدگی داشت ریشش انبوه، سیاهی چشمش شدید، گونهاش نرم و کمگوشت، دندانهایش باریک، دندانهای ثنایایش از هم گشاده، اندامش معتدل و باریکی کف پایش خالی و کمگوشت بود، هنگامی که راه میرفت با وقار حرکت میکرد، گامهای گشاده میگذاشت همانند آنکه از بلندی به پایین گام بردارد، وقتی به چیزی توجه میکرد، به طور عمیق به آن نگاه میکرد، هنگام حرکت، بیشتر به زمین مینگریست و به مردم خیره نمیشد و به هر کس که میرسید به او سلام میکرد و همواره به هدایت و راهنمایی مردم میپرداخت.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
نوجوانی و جوانی پیامبر در شرایطی سپری شد که پدر، مادر و پدربزرگ ایشان از دنیا رفته بودند. پیامبر در دوران نوجوانی و جوانی نزد ابوطالب بود.
دوران نوجوانی
هنگامی که پیامبر (ص) شش ساله شدند، مادر گرامیشان تصمیم گرفتند که ایشان را برای دیدن اقوام و خویشان و نیز زیارت قبر پدر، به یثرب ببرند. آنها یک ماه در یثرب ماندند. در هنگام بازگشت به مکه، حضرت آمنه (س)بیمار شده و در بین راه درگذشتند.
پس از مرگ مادر، عُبّدالمطلّب، جد ایشان که بزرگ قریش بوده، شکوه پادشاهان و هیبت پیامبران را داشت، سرپرستی رسول خدا (ص) را به عهده گرفت. هنگامی که پیامبر (ص) هشت ساله شدند، عبدالمطلب نیز از دنیا رفت که رسول خدا (ص) از این واقعه بسیار اندوهگین شدند.
پس از آن سرپرستی پیامبر (ص) به ابوطالب
(ع) عموی گرامی ایشان و بزرگ قریش رسید. ابوطالب (ع) نیز پیوسته مراقب و مواظب ایشان
بود. با اینکه ابوطالب (ع) وضع مالی نسبتا خوبی نداشت، خود و همسر گرامی شان فاطمه
بنت اسد (مادر گرامی حضرت علی (ع)) در خدمت و نگهداری ایشان کوشا بودند. حضور پیامبر
اکرم (ص) در خانه عمو عادی نبود. آنجا نیز نشانههای بزرگی ایشان همه جا دیده میشد
و خیر و برکت به خانه ابوطالب (ع) آمده بود.
ملاقات با بحیرا
بازرگانان قریش برای تجارت طبق معمول، هر سال یکبار به سوی شام و یکبار به سوی یمن میرفتند. ابوطالب (ع)، شیخ قریش، نیز گاهی در این سفرهای تجارتی شرکت میکردند. هنگامی که پیامبر (ص) دوازده ساله بودند به همراه عمویشان در یکی از این سفرهای تجارتی شرکت نمودند. کاروان هنوز به مقصد خویش نرسیده بود که در بیرون شهر "بصری" توقف کوتاهی کرد. سالیان درازی بود که راهبی به نام "بُحیرا" که دانشمند مذهب حضرت مسیح (ع) بود و اطلاعات وسیع و دقیقی از آن داشت، در صومعه خود در این سرزمین زندگی میکرد. بُحیرا هنگام عبور این کاروان برخلاف سالیان گذشته از صومعه خود بیرون آمد و آنها را به غذا دعوت کرد. او در تمام مدت پذیرایی از میهمانان، در جستجوی چیزی بود و سر انجام گمشده خود را در محمد نوجوان (ص) یافت.
او با دقت فراوان حرکات و اعمال و سیمای
ایشان را مینگریست و بعد از غذا، هنگامی که همه رفتند، نزد پیامبر (ص) آمد و از ایشان
سوالاتی در مورد حالات و زندگانی آن حضرت به عمل آورد. آنگاه به پشت شانه پیامبر (ص)
نگاه کرد، و در میان دو کتف ایشان به جستجوی یک خال که بعدها مهر نبوت نام گرفت، پرداخت
و آن را بدان شکل که انتظار داشت یافت. سپس به ابوطالب (ع) گفت که این نوجوان در آینده
شأنی عظیم خواهد یافت. |
پیمان جوانمرادان
یکی دیگر از وقایع مهم زنگی پیامبر (ص) قبل از بعثت، شرکت ایشان در پیمانی بنام "پیمان جوانمردان" است. قبیلههای ساکن در مکه با یکدیگر خویشاوند بودند و پیمانهایی در میانشان وجود داشت. به این دلیل و دلایل دیگر، هر قبیله از تعرض قبیله دیگر مصون بود. اما اگر غریبی به شهر میآمد و به او ستمی میرسید، هیچ مدافع و فریادرسی نداشت. از این رو چند تن از جوانان قریش در خانه یکی از بزرگان خود جمع شدند و پیمانی بستند که به موجب آن نگذارند به هیچ غریبی در شهر مکه ستمی برسد و در برابر هر ستم آن قدر بایستند تا حق به حقدار بازگردد و نام این پیمان حلف الفضول قرار داده شد. پیامبر (ص) نیز در این پیمان شرکت کردند.
ازدواج پیامبر
حضرت خدیجه (س) که از بزرگترین ثروتمندان قریش به شمار میرفتند، به تجارت میپرداختند. بدین صورت که افرادی را با اموال خویش به شهرهای دیگر چون یمن میفرستادند و آن مردان به داد و ستد پرداخته و در سود این تجارت با حضرت خدیجه (س) شریک میشدند.
چون حضرت خدیجه (س) از راستگویی و امانتداری و صفات پسندیده رسول خدا (ص) (که زبانزد خاص و عام بود) اطلاع یافتند به ایشان پیشنهاد دادند که برای تجارت به سوی شام رفته و سهمی بیشتر از تاجران دیگر برگیرند. پیامبر (ص) نیز پذیرفتند و به همراه میسره (غلام مخصوص حضرت خدیجه (س)) و مقداری کالای گرانبها عازم شام شدند.
پس از اینکه حضرت خدیجه (س) از این جریانات
مطلع گشتند شخصی را نزد رسول خدا (ص) فرستاده و توسط او پیغام دادند که به علت شرف
و نسب والای پیامبر (ص) در میان قومشان و خصایصی چون امانتداری، راستگویی و نیکخویی،
مایل به ازدواج با ایشان میباشند. چون پیامبر (ص) از این موضوع با خبر شدند، عموهای
خویش را خبر کرده و آنها را به خواستگاری حضرت خدیجه فرستادند. در این زمان پیامبر
(ص) 25 سال و بنا به گفته اکثر مورخان حضرت خدیجه (س) 40 سال داشتهاند.
نصب حجر الاسود
حادثه مهم دیگری که پیش از بعثت رسول خدا (ص) رخ داد که موقعیت ایشان را در دیده مردم مکه نشان میدهد، داستان نصب حجر الاسود است. همانطور که در تاریخ آمده است قبل از بعثت، خانه خدا مورد احترام و تقدس اعراب بود و پیامبر (ص) و برخی اجداد ایشان به دور این مکان طواف میکردند. یک سال سیلی در مکه جاری شد که باعث ویرانی دیوارهای خانه خدا گشت و قریش که زمامداری کعبه را به عهده داشتند، تصمیم به مرمت آن گرفتند.
آنها دیوارها را بالا بردند و هنگامی که خواستند حجر الاسود که سنگ مقدسی است در سر جای خود نصب کنند، بین اینکه افتخار نصب این سنگ مقدس نصیب چه قبیلهای شود میان آنها اختلاف پیش آمد و کار بالا گرفت تا جایی که نزدیک بود میان آنها جنگ خونینی در بگیرد. بالاخره پیرمرد سالخوردهای که مورد احترام قریش بود، پیشنهاد کرد که هر کسی را که ابتدا از در مسجد وارد شود به داوری بپذیرند که این پیشنهاد مورد استقبال همه قرار گرفت. در این هنگام بود که پیامبر (ص) از در مسجد وارد شدند و بزرگان قریش امانتداری ایشان را تصدیق کرده و داوری ایشان را پذیرفتند. رسول اکرم (ص) نیز دستور دادند تا جامهای روی زمین پهن کنند. سپس ایشان حجرالاسود را میان آن جامه قرار داده و گفتند تا رئیس هر قبیله یک گوشه از جامه را بردارد. چون جامه را برداشتند و آن را بالا بردند، شخص پیامبر (ص) سنگ را برداشتند و آن را بر جای خود قرار دادند و با این داوری خردمندانه از خونریزی بزرگی جلوگیری میکردند.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
برگزاری هر ساله جشنها در اعیادی همچون میلاد پیامبر (ص) یکی از سنتهای مسلمانان است. تصاویری از جشن میلاد پیامبر در کشورهای اسلامی را ببینید
این روزها مسلمانان در سراسر جهان در حال برگزاری جشن های باشکوه ولادت پیامبر (ص) هستند. در این روز مسلمانان هندی به خیابانها آمدند، پیادهروی کردند، به فقرا اغذیه دادند و به جشن و شادی پرداختند. به نقل از خبرگزاری یاش نیوز هند، شهرهای «کلکته»، «بمبئی» و «جایپور» شاهد جشن میلاد رسول اکرم (ص) بود. مسلمانان کشور هند هر ساله در سراسر جهان ولادت پیامبر (ص) را با آداب و سنن خاص خود جشن میگیرند. در برخی کشورها، اماکن عمومی برای جشن آماده و پرچمهای شادی برافراشته میشود. در این میان کاروانهایی نیز آداب خاص خود را به نمایش میگذارند.
همچنین روز دوشنبه، در پاکستان که مصادف با 12 ربیعالاول بوده است که بنا به روایات اهل تسنن، روز میلاد حضرت محمد (ص) میباشد، مردم پاکستان در این روز، با حضور و شادمانی در خیابانها، عید بزرگ میلاد النبی (ص) را جشن گرفتند.
مردم موصل در
ماه ربیع الاول به مناسبت سالروز میلاد پیامبر اکرم (ص) خیابانها و مساجد را
تزیین کرده و در خیابانها میان مردم شربت و شیرینی پخش میکنند. در جشن ولادت
پیامبر اکرم (ص) نه تنها مسلمانان، بلکه مسیحیان نیز در آن سهیم هستند و
جشن علاوه بر مساجد در میدانهای اصلی شهر نیز برگزار میشود. خیابانها و
مساجد مناطق مختلف بغداد این روزها شاهد جشن میلاد پیامبر اکرم (ص) است و
مردم در خیابانها و کنار مساجد شیرینی و شکلات پخش میکنند. خانوادهها در
این روز بر تن فرزندان خود لباسهای شاد و رنگارنگ میکنند. مسلمانان عراق و جهان از ۱۲ تا ۱۷ ربیع الاول میلاد پیامبر اکرم(ص) را جشن میگیرند. تصاویری از این جشنهای باشکوه را ببینید.
برگزاری جشن میلاد پیامبر اکرم (ص) در کشور هند
با فرارسیدن خجسته سالروز ولادت حضرت محمد (ص) مجموعهای از بهترینهای عکس میلاد پیامبر (ص) را برای شما همراهان همیشگی گردآوری کردهایم.
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
~*~*~*~*~*~ عکس میلاد پیامبر اکرم (ص) *~*~*~*~*~*
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
~*~*~*~*~*~ عکس میلاد پیامبر اکرم (ص) *~*~*~*~*~*
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
تولد و کودکی پیامبر همراه با رنج و سختی های فراوانی بود. در دوران تولد و کودکی پیامبر ابتدا پدر و پس از چند سال مادر پیامبر از دنیا رفتند.
بیش از 1400 سال پیش در روز 17 ربیع الاول (برابر 25 آوریل 570 میلادی) کودکی در شهر مکه چشم به جهان گشود که خاتم پیامبران بود.
حوادث خاص در زمان تولد پیامبر (ص)
«محمد» به دنیا آمد و همراه با ولادت او حوادثی در آسمان و زمین و مخصوصا در مشرق که مهد تمدن آن روزگار بود، پدیدار گردید.
کاخ با عظمت انوشیروان که شبحی از قدرت و سلطنت ابدی را در نظرها مجسم می کرد و مردم به آن و صاحبش چشم دوخته بودند، آن شب لرزید و 14 کنگره آن فرو ریخت و آتشکده فارس که شعله های آتش آن هزار سال زبانه می کشید یک باره خاموش شد. خشکیدن دریاچه ساوه نیز منطقه عظیم دیگری را بیدار کرد.
دوران شیرخوارگی پیامبر
اعراب کودکان خویش را پس از تولد به دایه ای در میان قبایل اطراف شهر می سپردند تا هم در هوای آزاد و در محیط طبیعی صحرا پرورش یابند و هم لهجه فصیح عربی را (که در آن زمان، اصیل ترین جلوه آن در صحرا یافت می شد) فرا گیرند.
از طرفی چون آمنه برای تغذیه فرزندش شیر نداشت، «عبدالمطلب» پدر بزرگ و کفیل «محمد» به فکر افتاد بانویی محترم و مطمئن را برای نگهداری محمد عزیز، یادگار فرزندش عبدالله، استخدام کند و پس از تحقیق کافی «حلیمه» را که از قبیله «بنی سعد» (قبیله ای که به شجاعت و فصاحت معروف بود) و از زنان پاکدامن و اصیل به شمار می آمد، برای این کار انتخاب کرد.
حلیمه، محمد را به قبیله خود برد و چون فرزند خویش در مراقبت او می کوشید. «قبیله بنی سعد» مدتی بود که در صحرا گرفتار قحطی بودند و صحرای خشک و آسمان خشک تر، فلاکت و فقر آنان را افزون ساخته بود. از روزی که «محمد» به خانه حلیمه رفت، خیر و برکت به او رو آورد و زندگی او که با فقر و تنگدستی می گذشت، رو به بهبود گذارد و چهره رنگ پریده او و فرزندانش نور و طراوتی پیدا کرد. پستان خشک او پر از شیر شد و مرتع گوسفندان و شتران آن ناحیه خرم گشت. در حالی که پیش از آن مردم به سختی زندگی می کردند.
دوران طفولیت پیامبر
«محمد»، خود نیز بیش از دیگر کودکان رشد می کرد و از آنها چابک تر می دوید و مانند آن ها شکسته حرف نمی زد. چنان میمنت و برکت با او همراه بود که اطرافیانش به سهولت این حقیقت را در می یافتند و به آن معترف بودند؛ به طوری که حارث همسر حلیمه به او می گفت: آیا می دانی چه فرزند مبارکی نصیب ما شده است؟... |
وفات مادر پیامبر (ص)
تازه شش بهار از عمر «محمد» می گذشت که مادرش آمنه برای دیدار بستگان خود و شاید زیارت قبر شوهرش عبدالله شهر مکه را ترک گفت و به اتفاق محمد (ص) به سوی مدینه روان گشت و پس از دیدار از نزدیکان خویش و تجدید عهد با مزار همسرش، پیش از رسیدن به مکه در محلی به نام «ابواء» درگذشت.
بدین ترتیب محمد (ص) در سنینی از عمر که هر کودکی احتیاج فراوان به محبت های سرشار پدر و دامان پرمهر مادر دارد این هر دو را از دست داد.
کودکی پیامبر (ص)
همانطوری که ولادت پیامبر اسلام (ص) و حوادث بعد از آن خارق العاده بود همچنین گفتار و کردار دوران کودکی آن حضرت او را از سایر کودکان ممتاز می ساخت.
ابوطالب عموی محمد (ص) می گفت: هرگز از محمد (ص) دروغ و کار ناشایست و جاهلانه ندیدیم، نه بی جا می خندید و نه سخنان بیهوده می گفت و بیشتر تنها بود.
علائم نبوت در کودکی پیامبر (ص)
هنگامی که محمد (ص) هفت ساله بود یهود گفتند ما در کتابهایمان خوانده ایم که پیامبر اسلام از غذای حرام و شبهه دار اجتناب می نماید، خوب است او را امتحان کنیم. لذا مرغی ربودند و برای ابوطالب فرستادند، همه از آن خوردند چون نمی دانستند، ولی محمد (ص) به آن دست نزد. وقتی علت آن را پرسیدند در جواب فرمود: آن حرام است و خداوند مرا از حرام حفظ می فرماید... سپس مرغ همسایه را گرفته و فرستادند به خیال اینکه بعدا پولش را بپردازند آن حضرت باز هم میل نکرد و فرمود این غذا شبهه ناک است و... آن گاه یهود گفتند این طفل دارای شان و مقام عالی و ارجمندی است.
جایگاه خاص پیامبر (ص) در کودکی
بزرگ قریش «عبدالمطلب» با محمد (ص) مانند سایر کودکان رفتار نمی کرد، بلکه برای او مقام و مرتبه ای رفیع قائل بود.
هنگامی که برای عبدالمطلب جایگاهی در کنار کعبه ترتیب می دادند و فرزندانش اطراف جایگاه مخصوص را احاطه می کردند عظمت و ابهت او مانع بود که شخصی به آنجا وارد شود، ولی محمد (ص) مقهور آن جلال و جبروت نمی شد و یک راست به جایگاه مخصوص می رفت. عبدالمطلب به فرزندانش که مانع ورود محمد (ص) می شدند می گفت: پسرم را رها کنید، به خدا سوگند او دارای شان عظیمی است... آن گاه محمد (ص) با بزرگ قریش عبدالمطلب می نشست و با او به سخن می پرداخت.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
تولد امام صادق و پیامبر اسلام (ص) در یک روز و مصادف با هفدهم ربیع الاول است. تولد امام صادق و پیامبر اسلام آخرین روز از هفته وحدت می باشد.
میلاد نور مبارک تولد امام صادق و پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) را بر تمام مسلمین جهان تبریک عرض می نمائیم.
تولد پیامبر
آخرین پیامبر الهی در 17 ربیع الاوّل سال اول عام الفیل دیده به جهان گشود. پدرش "عبدالله بن عبدالمطلب" و مادرش " آمنه بنت وهب" نام داشت. محمد (ص) با انوار رخسار و جمال منوّرش، جهان تیره و تاریک، به ویژه عربستان را روشن گردانید.
گفتنی است که تاریخ نگاران و سیره نویسان شیعه و اهل سنت، با این که در سال و ماه تولد آن حضرت، اتفاق نظر داشته و می گویند که آن حضرت در اوّل عام الفیل، برابر با سال 570 میلادی و در ماه ربیع الاوّل دیده به جهان گشود، ولی درباره روز تولد وی، اختلاف نظر دارند. |
شیعیان، معتقدند که رسول خدا (ص) در روز جمعه، مصادف با 17 ربیع الاوّل، به دنیا آمد و اهل سنت میگویند که تولد وی، روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاوّل بوده است. اما از این که سال تولد پیامبر (ص) را "عام الفیل" مینامند، بدین جهت است که دو ماه و هفده روز پیش از تولد پیامبر (ص)، یعنی در نخستین روز محرم سال 570 میلادی، فیل سواران "ابرهه" به مکه هجوم آورده و قصد نابودی کعبه و مسجدالحرام را نمودند ولی با معجزه شگفت الهی سرکوب شدند.
رانده شدن شیطان از آسمان
از امام صادق (ع) روایت شد که ابلیس، پس از رانده شدن از رحمت الهی، می توانست به هفت آسمان رفت و آمد کند و خبرهای آسمانی را گوش دهد، تا این که حضرت عیسی (ع) دیده به جهان گشود، از آن پس، ابلیس از سه آسمان فوقانی ممنوع شد و تنها در چهار آسمان پایینتر، رفت و آمد می کرد. ولی چون حضرت محمد (ص) به دنیا آمد، ابلیس از تمام آسمان ها رانده شد و رفت و آمدش ممنوع گردید و غیر از او، تمامی شیاطین نیز با تیرهای شهاب از آسمان رانده شدند. هم چنین روایت شده است که هنگام ولادت فرخنده حضرت محمد (ص)، ایوان کسری شکاف برداشت و چند کنگره آن فرو ریخت و آتش آتشکده بزرگ فارس خاموش شد؛ دریاچه ساوه خشک گردید؛ بتهای مکه سرنگون شدند؛ نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد که شعاع آن فرسنگ ها را روشن کرد؛ انوشیروان، پادشاه ساسانی ایران و مؤبدان بزرگ دربار وی، خوابهای وحشتناکی دیدند؛
والدین پیامبر
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پیش از تولد فرزندش محمد (ص)، در حالی که همسرش آمنه، به چنین فرزندی، حامله بود، به همراه سایر بازرگانان قریش، جهت سفر تجاری عازم شام گردید و در بازگشت از شام، در یثرب (مدینه منوّره) بیمار شد و در همان جا درگذشت و توفیق دیدار نوزاد خویش را نیافت. وفات عبدالله، دو ماه و به روایتی هفت ماه پیش از تولد فرزندش حضرت محمد (ص) بود.
آمنه، مادر گرامی رسول خدا (ص)، که به تقوا، عفت و پاکیزگی در میان بانوان قریش معروف بود، پس از تولد نور دیدهاش حضرت محمد (ص)، چندان در این دنیای فانی زندگی نکرد. وی، دو سال و چهار ماه و به روایتی شش سال، پس از میلاد رسول خدا (ص)، در بازگشت از یثرب، در مکانی به نام "ابوا" بدرود حیات گفت و در همان مکان مدفون شد.
رسول خدا (ص) پس از تولد، در کفالت جدش عبدالمطلب، بزرگ و سید قریش مکه، قرار گرفت. عبدالمطلب جهت شیر دادن نور دیدهاش محمد (ص)، در آغاز وی را به "ثویبه"، آزاد شده ابولهب سپرد ولی پس از مدتی وی را به "حلیمه دختر عبدالله بن حارث سعدیه" واگذار کرد. حلیمه، در ظاهر اگر چه دایه وی بود، ولی در حقیقت به مدت پنج سال از او مراقبت و مادری کرد.
پیامبر اسلام (ص) از دوران کودکی دارای
دو نام بود. یکی "محمد" که جد بزرگوارش عبدالمطلب، برای وی برگزید و دیگری
"احمد" که مادر ارجمندش آمنه، آن را انتخاب کرده بود.
تولد امام صادق (ع)
امام جعفر صادق (ع) در روز جمعه، به هنگام طلوع فجر و به روایتی در روز دوشنبه، هفدهم ربیع الاوّل سال 83 قمری دیده به جهان گشود و عالم انسانی را با انوار طیّبه خویش تابناک نمود.
بیوگرافی امام صادق (ع)
پدرش امام محمد باقر (ع) وی را به نام عموی نیاکانش جعفر طیّار (ع)، "جعفر" نام نهاد. حضرت جعفر بن محمد (ع) دارای یک کنیه معروف به نام "ابوعبدالله" و دو کنیه غیرمعروف به نام های "ابواسماعیل" و "ابوموسی" بود. هم چنین، دارای القابی چند بود که معروفترین آنها عبارت است از: صادق، صابر، طاهر و فاضل.
شیعیان و محبّان اهل بیت (ع) وی را به "صادق آل محمد (ص)" میشناسند. زیرا آن حضرت، هرگز سخنی جز راست و درست نفرمود. پدر ارجمندش، امام محمد باقر (ع) است که نَسَب وی با دو واسطه به امیرمؤمنان حضرت علی (ع) و با سه واسطه به پیامبر اکرم (ص) منتهی می گردد.
مادر گرامی امام جعفر صادق (ع)، فاطمه، معروف به "اُمّ فروه" از زنان نیکوسرشت، نیکوکار و نیکورفتار عصر خویش بود. این بانوی باتقوا و متدّین، از جهت فضیلت و منقبت، سرآمد زنان روزگار خود به شمار میآمد و امام صادق (ع) در شأن و مقام وی فرمود: مادرم از زنانی بود که ایمان داشت، تقوا پیشه کرده و نیکوکاری مینمود و خدا، نیکوکاران را دوست دارد.
زندگینامه امام صادق (ع)
امام جعفر صادق (ع) به مدت دوازده سال، حیات با برکت جدّ گرامی اش امام زین العابدین (ع) را درک کرد و از مکتب تربیتی و علمی وی بهره وافر یافت. هم چنین، آن حضرت به مدت 32 سال از وجود شریف پدرش امام محمد باقر (ع) برخوردار بود و در تمام رویدادهای مهم در کنار پدر ارجمندش قرار داشت. مدت امامت امام جعفر صادق (ع)، 33 سال و ده ماه (از ذی حجه سال 114 تا 25 شوال سال 148 قمری) بود و در ایّام زندگی با برکت خویش با خلافت غاصبانه چند تن از خلفای اموی و دو تن از خلفای عباسی معاصر بود که عبارتند از: عبدالملک بن مروان، ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز، یزید بن عبدالملک، هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید، یزید بن ولید، مروان بن محمد، ابوالعباس سفاح و منصور دوانقی.
گفتنی است که 9 نفر اوّل از طایفه بنی امیه و دو نفر آخر از خاندان بنی عباس بودند و آن حضرت از هر دو طایفه، سختیها و بیمهریهای فراوانی دید؛ اما چون آن امام بزرگوار در انتهای دوران خلافت ستم کارانه امویان و در آغاز خلافت فریبکارانه عباسیان میزیست، فرصت مناسبی به دست آورد تا در زمان انتقال خلافت از یک طایفه غاصب، به طایفه غاصب دیگر و سرگرم شدن آنان به یکدیگر، مکتب اهل بیت (ع) را به مسلمانان بشناساند و زمینه ترویج و تبلیغ این مکتب را مهیّا سازد و از این راه، بیشترین بهره را نصیب اسلام و مسلمانان نماید.
امام صادق (ع) پایه گذار مذهب جعفری
آن حضرت با تشکیل حوزه علمیه و تعلیم شاگردانی مبرز، چون هشام، زراره و محمد بن مسلم، تحول شگرفی در جهان اسلام و مذهب شیعه پدید آورد و جهانیان را با اسلام ناب محمدی (ص) و مکتب حیات بخش اهل بیت (ع) آشنا ساخت. به همین جهت، وی را پایه گذار مذهب "امامیه" دانسته و شعیان امامی اثناعشری را "شیعه جعفری" می گویند.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
و سرودههای بسیاری در باب ولادت پیامبر اکرم (ص) وجود دارد که ما در این قسمت گلچینی از زیباترین سرودهای میلاد آن حضرت را برای علاقهمندان به شعر و سرود گردآوری کردهایم. با سرود میلاد پیامبر اکرم (ص) با ما همراه باشید.
از دلِ اهلِ آسمان زمزمه آمد
مژده به عاشقان ابالفاطمه آمد
آمد بهارم
زیبا نگارم
دار و ندارم
یا رسول الله
یا رسول الله ـ یا رسول الله (2)
ستوده خلقت خودش خالقِ سرمد
لحظهی خلقِ گلِ سیمایِ محمد
گفته که احسنت بر این چهره زیبا
نیست دگر همچو گلِ چهره احمد
ای عشقِ هستی
ای شور و مستی
بر دل نشستی
یا رسول الله
یا رسول الله ـ یا رسول الله (2)
جمله فرشتگان همه مستِ نگاهش
دل ببرد ز خالقش آن رخِ ماهش
قلبِ تمامِ انبیاء بر سرِ راهش
بوسه زنند همه بر آن خالِ سیاهش
عالم گدایت
جانها فدایت
مولا عنایت
یا رسول الله
یا رسول الله ـ یا رسول الله (2)
شمس و قمر حکایت از هاله رویش
عالم و آدم همه دیوانه کویش
بس که کرم دارد و آقاست محمد
انس و ملک یکسره بر خوانِ نکویش
ذکرِ زبانم
شور و توانم
روحِ اذانم
یا رسول الله
یا رسول الله ـ یا رسول الله (2)
~*~*~*~*~*~*~*
سرود میلاد پیامبر اکرم (ص)
غزل
دل عالم، شده مست و غزل عشق میخونه
آسمونها، از قدومش به خدا نور بارونه
داره عاشق، زیر لب این، ترانه رو میخونه
شده احمد، لیلی دل، دلم اون رو مجنونه
پسر آمنه محمد
همه جا زمزمه محمد
یا ابالفاطمه محمّد
یا ابالفاطمه محمّد ـ یا ابالفاطمه محمّد (2)
بده ساقی، می باقی، گشته شادیام حاصل
تا که چشمام، به نظارهاش، بشه یک لحظه قابل
رحمت حق، شده امشب بر همه هستی شامل
شده بعد از نیمه ماه، ماهِ عشقِ من کامل
کهکشانها ستاره بارون
توی دستِ فرشته گلدون
گلاب و عطر و آینه شمعدون
یا ابالفاطمه محمّد ـ یا ابالفاطمه محمّد (2)
سرود میلاد پیامبر اکرم (ص)
نقش
این شبا دل تو سینه نیست عازمِ کوی احمد است
چون که شبِ تولدِ نبیِ ما محمد است
یا محمد ـ قدم به چشمِ ما نهادی
یا محمد ـ فدای تو این همه شادی
ای همه هست فاطمه ـ یا محمّد یا محمّد یا محمّد
صدای قلبِ آمنه ـ یا محمّد یا محمّد یا محمّد
مولانا نبی مولانا (3)
یه نقشِ زیبا رو دلم همیشه غوغا میکنه
گنبد سبز نبوی دلم رو شیدا میکنه
یا محمد ـ تو هر سرایی پا بذارم
یا محمد ـ نامِ تو رو تو سینه دارم
تو قبلهگاه دلمی ـ یا محمد یا محمد یا محمد
تو حل کنِ مشکلمی ـ یا محمد یا محمد یا محمد
مولانا نبی مولانا (3)
در شبِ میلادِ نبی بوی شقایق اومده
دسته گلِ محمدی امام صادق اومده
یا محمد ـ دعای ما همه همینه
یا محمد ـ جوازِ مکه و مدینه
فدای لطف و کرمت ـ یا محمد یا محمد یا محمد
حال و هوای حرمت ـ یا محمد یا محمد یا محمد
مولانا نبی مولانا (3)
~*~*~*~*~*~*~*
سرود میلاد پیامبر اکرم (ص)
بالِ ملک
به روی بالِ ملک حنای سرمدی است
به دستِ آمنه صد گلِ محمدی است
سر زده گلها ـ یا محمد
از دلِ صحرا ـ یا محمد
کعبه به نجوا ـ یا محمد
ای پدر زهرا یا محمد
یا رسول الله یا محمد (4)
چو دیده، دیده تو را، شده شکار رخت
تمام اهل سما، ببین خمارِ رخت
کرده اسیرم ـ رخ ماهش
دل ببرم بر ـ سر راهش
زندگی من ـ به پناهش
حسرت قلبم چشمِ سیاهش
یا رسول الله یا محمد (4)
تمامِ نازِ رخش به خنده منجلی است
که نقش بازوی او ولایتِ علی است
نور خدایی ـ به سرشتت
فدای عمر و ـ سرنوشت
آل علی شد ـ چو بهشتت
تو عشق حیدری و علی عشقت
یا رسول الله یا محمد (4)
گل میریزه از سر آسمونا
سحر شده تموم شبای یلدا
مکه شده سرزمین آرزوها
دوست دارم یا رسول الله
ای دلدارم یا رسول الله
صبح طلوع زندگی زیبایی
نور سرور شبهای رویایی
موج جنون دلهای دریایی
آل عبا گلهای زهرایی
مژده طلوع خورشید حجازه
شکر این لطف حق دو رکعت نمازه
پیمبری ، خاتم الانبیایی
تو هستی حسین و مجتبایی
برادر حضرت مرتضایی
أب الزهرا یا رسول الله
یابن الزهرا یا رسول الله
عشق تویی فرزند ابراهیم
با نیگات دنیا میشه تسلیم
ما همه مدیون مولاِِئیم
ما همه شیدای زهرائیم
یا رسول ابر و باد در فرمان توأند
حمزه و مرتضی سرداران توأند
عزیز من روبه خدا آینهای
تو هستی و نور دل آمنهای
یاری نما سید علی خامنهای
محبوب من یا رسول الله
ای بت شکن یا رسول الله
قدم زدی در سال عام الفیل
شده گدات دستان میکائیل
صور تویی در صور اصرافیل
روح تویی در جان عزرائیل
از ازل با علی در قلبم نشستی
سر شده با شما عصر بت پرستی
گلچینی از زیباترین مولودی میلاد پیامبر (ص) را با نوای دلنشین مداحان اهل بیت همچون حاج محمود کریمی و سید مهدی میرداماد به شما تقدیم میکنیم.
دانلود مولودی میلاد پیامبر اکرم (ص) با نوای حاج محمود کریمی
ویژگی های اخلاقی پیامبر اسلام (ص) مثال زدنی و سرشار از فضایل و زیبایی هاست. ایشان رحمة للعالمین بوده و برای تکمیل مکارم اخلاقی نازل شدهاند.
ناگهان کبوتری سپید با بالهای یاقوتی نزدیکش آمد. پرهای خود را که از ابریشم نرمتر بود به پهلوی آمنه مالید. دردی که در او بود آرام گرفت. پسری به دنیا آورد؛ سرش در مقابل آفریدگار به سجده و دستهایش رو به آسمان بود. صدای بال کبوترانی به گوش آمنه خورد. سپس این کلمات را شنید:
«ما به پسر تو خلق آدم، معرفت شیث، شجاعت نوح، خصلت ابراهیم، زبان اسماعیل، رضای اسحاق، فصاحت صلح، حکمت لوط، مژدگانی یعقوب، تحمل موسی، طاعت یونس، صبر ایوب، جهاد یوشع، صدای داوود، حب دانیال، وقار الیاس، عظمت یحیی و زهد عیسی را عطا کردیم.»
از کتاب پیامر نوشته زینالعابدین رهنما
پیامبر اکرم اقیانوس بیکران فضایل اخلاقی و مطالعه زندگینامه رسول خدا نشان میدهد که رفتارش پر از زیباییهاست. پیامبری که رحمة للعالمین است و برای تکمیل مکارم اخلاق نازل شده است. نگاه کردن آن حضرت حکایت از عدالت درونی او دارد، رفتار کریمانهاش گویای بزرگی روح، و خشم و خشنودی اش تنها به خاطر رضایت پروردگارش بود. در مجلس دارای ادب، سکوتش دارای حکمت و حیای آن حضرت قابل تو صیف نیست، زهد پیامبر با احدی قابل مقایسه نمی باشد، فقیر و غنی در منظر آن حضرت هیچ تفاوتی با هم ندارند جز به تقوای الهی، همیشه حق بر زبانش جاری، لبخند بر لب، و متواضعترین مردم بود، آن قدر مهربان و نازک دل بود که همه مردم مشتاق زیارت آن حضرت بودند. در امانت داری سرآمد همه بود و در راستگویی از دوران جوانی لقب امین به او داده بودند، در زیبایی سیرت و صورت همتایی نداشت، به پیمانش وفادار بود و عفت کلام آن حضرت سر مشق همه نیکان بود. خوبیها و فضایل و زیباییهای آن حضرت آن قدر فراوانند که برشمردن تمام ویژگی های اخلاقی پیامبر کاری بس دشوار است و ذکر همه آنها در این مختصر نمی گنجد. در ادامه به توصیف برخی از ویژگی های اخلاقی پیامبر اکرم (ص) میپردازیم.
رفتار پیامبر (ص) با همنشینان
خشم و رضا
سپاسگزاری
شکیبایی
سکوت رسول خدا
حیای پیامبر
ساده زیستی پیامبر
میانه روی
ادب ورزی
امانت داری
حق گرایی
گذشت
پرهیز از فال بد
ایمان و دین باوری
حفاظت از زبان
خدمات اجتماعی
هدیه
پیامبر و بهداشت
مهربانی پیامبر
تواضع
احترام به دیگران
شجاعت و مهربانی توام
بخشش پیامبر
او هر منکری را زشت میانگاشت و به هر خوبی فرمان میداد. بر او وبر دودمانش برترین و پاک ترین درودها و سلامها باد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره