به گزارش باشگاه خبرنگاران، فرزندآوری عامل بقای نسل، رشد استعدادها، پویایی نیروی انسانی و اقتدار جمعیتی محسوب می شود و در فقدان و خلاء آن علاوه بر به خطر افتادن کانون و نظام خانواده،بافت جمعیتی جامعه نیز با چالش ها و نارسایی هایی مواجه می شود که اثرات و تبعات مخرب آن،بعضا در حوزه ها و عرصه های کلان و ملی کشور نمود و ظهور پیدا می کند.
در طول سالیان گذشته،سیاست های کنترل جمعیت و تشویق به فرزند کمتر،زندگی بهتر از تصمیمات غلط و اشتباهی بود که باعث برخی تغییرات در نظام جمعیتی کشور شد،امری که اخیرا به دفعات و کرات از سوی کارشناسان و صاحب نظران مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
فارغ از برخی سیاست های کلان کشوری در گذشته که به نوعی می توان از آن به عنوان محاسبات و ارزیابی های غلط یاد کرد،برخی از عوامل دیگر نیز در کاهش میل زوجین به فرزند آوری موثر بوده است.
مصطفی رازینی،جامعه شناس و آسیب شناس مسائل اجتماعی در نقد و بررسی این پدیده اظهار داشت:اساسا فرزند یکی از ستون ها و پایه های اصلی انسجام و تحکیم بنیان خانواده محسوب می شود که در خلاء و فقدان آن،خانواده با فراز و نشیب های غیر قابل پیش بینی و خسران آوری از منظر اجتماعی،فرهنگی و روحی و عاطفی روبرو خواهد شد.
وی افزود:هراس از پذیرش مسئولیت فرزند،یکی از دلایل موثر در شکل گیری این بی میلی و بی رغبتی زوجین به فرزند آوری محسوب می شود.
جامعه شناس و آسیب شناس مسائل اجتماعی عنوان کرد:هراس و بی میلی مذکور خود معلول عوامل دیگری است که بخش اعظم آن به مسائل اقتصادی باز می گردد.
وی افزود:هزینه ها و مخارج سنگین زندگی،عدم کسب درآمد کافی برای تامین الزامات مادی و اقتصادی،مخارج سنگین پزشکی و به تبع آن هزینه هایی که از دوران طفولیت تا نوجوانی و حتی جوانی برای خانواده و والدین ایجاد می شود از نمونه مواردی به شمار می رود که در کاهش انگیزه فرزند آوری نقش بسزایی ایفا می کند.
رازینی عنوان کرد:در کنار مورد فوق،تزلزل موقعیت شغلی، بی ثبات بودن آن و معضل بیکاری و برخی محدودیت ها در توزیع فرصت های شغلی از دیگر عواملی است که در ظهور و بروز چنین ذهنیتی در میان زوجین بی تاثیر نیست.
*تشویق و ترغیب به فرزندآوری مستلزم پشتیبانی ارگان‌های ذیربط است
مرضیه شکوهی،محقق و پژوهشگر حوزه اجتماعی عنوان کرد:کاهش میل و رغبت زوجین به فرزندآوری،نتیجه ای جز بالا رفتن میانگین سنی جمعیت کشور، کاهش جمعیت جوان و تحلیل نیروی کار فعال و انرژیکِ انسانی و به تبع آن تشدید هزینه های بهداشتی و درمانی که جزء اجتناب ناپذیرِ جوامعِ با میانگینِ سنی بالا محسوب می شود ، در پی نخواهد داشت.
وی افزود:در چنین شرایطی،عزم ملی و حمایت دستگاهای اجرایی،حاکمیتی و ارگان های فعال و ذیربط در حوزه خانواده، فرهنگ و اقتصاد ضرورتی است که می تواند در افزایش میل و انگیزه زوجین به فرزند آوری نقش موثری را ایفاء کند.
محقق و پژوهشگر اجتماعی عنوان کرد:هر آنچه ثبات شغلی و اقتصادی برای جوانان تقویت شود به همان میزان تمایل برای فرزند آوری نیز افزایش خواهد یافت و بالعکس در شرایطی که فرصت های شغلی و توانایی اقتصادی جوانان ضعیف تر باشد،به همان میزان شاهد هراس از مسئولیت پذیری زوجین برای فرزند آوری خواهیم بود.
وی در خاتمه یادآور شد:می طلبد اقدامات حمایتی در این عرصه با تقویت هر چه بیشتری همراه شود و این مهم با همسویی،هم افزایی و تلاش نهادها و دستگاه های ذیربط فرادستی برای تعریف و طراحی بسته های حمایتی موثر برای زوجین جوان با هدف فرزند آوری،حاصل خواهد شد.