کنفرانس بین‌المللی رباتیک و مکاترونیک در ایران با نام ICRoM شناخته میشود. این کنفرانس اولین بار با تلاش استادان با تجربه رباتیک و مکاترونیک در ایران از سوی انجمن رباتیک ایران و با همکاری فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران و انجمن مکاترونیک ایران به میزبانی دانشگاه صنعتی شریف در سال 1391 برگزار شد.
از همان سال اول مقاله‌هایی که بعد گذراندن مراحل داوری اجازه ارائه در کنفرانس را به صورت پوستر یا سخنرانی دریافت کرده بودند در پایگاه اینترنتی IEEE یا همان انجمن بین‌المللی مهندسان برق و الکترونیک (که پایگاه‌های علمی بسیار معتبر در دنیای فناوری است) ثبت شدند و همچنین تعدادی از مجله‌های علمی و پژوهشی در ایران و مجله‌های ISI به نمایه کردن مقاله‌های برگزیده این کنفرانس پرداختند.
سال 93 دومین دوره این کنفرانس به همت انجمن رباتیک ایران و... در دانشکده مکانیک دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی و در سال 94 در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد و امسال نیز چهارمین دوره این کنفرانس از چهارشنبه پنجم آبان به میزبانی دانشگاه تهران و در دانشکده مکانیک دانشگاه تهران برگزار میشود تا این کنفرانس در این دوره نیز میزبان دانشجویان و پژوهشگران علاقه‌مندی باشد که در رشته‌هایی مانند رباتیک، مکاترونیک، علوم رایانه، مکانیک، برق، کنترل، هوش مصنوعی، مهندسی نرم‌افزار و... به ارائه مقاله‌های خود می‌پردازند.
از سال اول تاکنون بخشی از این کنفرانس به نمایشگاه و مسابقه خلاقیت‌های رباتیک و مکاترونیک اختصاص داشته است و در این بخش تلاش شده با جذب و تشویق استادان و دانشجویان و دعوت از صاحبان صنایع، آخرین فناوری‌های تولید شده در کشور و همچنین برخی نمونه‌های بین‌المللی برای آشنایی علاقه‌مندان و برقراری ارتباط بیشتر بین صنعت و دانشگاه نمایش داده شود. غیر از بخش‌های گوناگون ارائه مقاله‌ها که در شاخه‌های بسیار متنوع برگزار میشود و ماهیتی کاملا آکادمیک دارد، نشست‌های جانبی مختلفی مانند نشست مشترک دانشگاه و صنایع، پنل خلاقیت و... بخش‌هایی از این کنفرانس است که تلاش دارد پلی باشد برای ارتباط موثر با صنعت و هر سال با دعوت از صاحبان صنایع به بررسی راهکارها و همچنین ایجاد آشنایی بیشتر پژوهشگاه‌ها با استادان و دانشجویان فعال می‌پردازد.
ماهیت بین‌المللی این کنفرانس و نمایه‌سازی مقاله‌ها در پایگاه‌های معتبر علمی باعث شده دانشجویان تحصیلات تکمیلی نیاز خود برای ارائه مقاله را در کنفرانسی معتبر در کشور بر طرف کنند و به این ترتیب از خروج ارز برای اعزام دانشجویان به کنفرانس‌های بین‌المللی معتبر مشابه خارجی جلوگیری شود. مهم‌تر از همه این که برگزاری چنین رویدادهایی اگر با مدیریت درست همراه باشد میتواند فراتر از یک کنفرانس به ایجاد پلی میان دانشگاه و صنعت و محلی مناسب برای آشنایی و همکاری پژوهشگران و شکل‌گیری تیم‌های تحقیقاتی و پژوهشی بینجامد. رباتیک، مکاترونیک و هوش مصنوعی در این دوران که سعی داریم از اقتصاد مبتنی بر نفت به اقتصاد مبتنی بر دانش و محصول خلاق وارد شویم، نقشی اساسی در کشور و آینده آن خواهد داشت و امیدوارم از چنین برنامه‌هایی حمایت‌های لازم صورت گیرد.
آریا صبوری
پژوهشگر آزمایشگاه تعامل انسان و ربات دانشگاه تهران