در این نامه آمده اسـت که: بسیار پر واضح اسـت که به عنوان یک پرستار چه در مقام اجرایی و چه بالین دغدغه همه ما رساندن این حرفه به اعتلای واقعی خود اسـت و با توجه به سوابق اجرایی و صنفی جنابعالی این ضرورت وجود داشت که جلسه روز دوشنبه گذشته با توجه با هماهنگی مستقیم شما با سازمان صنفی که خود سالها سکاندارش بوده اید در فضای به دور از کدورت با مقام وزارت برگزار می گردید که متاسفانه میسر نشد، که امید داریم این فضای کدورت هر چه سریعتر با همراهی و کمک دوستان به فضای تعامل و منطقی مبدل گردد.
و اما دغدغه مهم بدنه پرستاری که نارضایتی را به شکل جدی افزایش داده اسـت، به صورت خلاصه مطرح می نمایم.
۱. نیاز به ساماندهی مجدانه دریافتی ارایه دهندگان خدمت در بیمارستان ها و مراکز درمانی از سوی سیاستگزاران وزارت بهداشت در خصوص برقراری عدالت واقعی بین رده های مختلف شاغل.
برای سازمان صنفی نظام پرستاری کشور این امر پذیرفته شده اسـت که پزشکان و پرستاران به همراه سایر گروه های پیراپزشکی با توجه به نوع تخصص و میزان علم و دانش و مهارت حساس ترین خدمت را به افراد جامعه عهده دار هستند و انتظار هم این اسـت با برنامه ریزی تدوین شده از سوی وزارت بهداشت و سازمان های صنفی نظام پزشکی و پرستاری و الگوبرداری از جوامع موفق و برقراری شرایط عادلانه در دریافت به دور از هر گونه کینه و بغض خدمات تخصصی و عمومی را به بهترین نحو به جامعه ارایه نمایند. چرا که با توجه نقش بی بدیل تلاشگران این عرصه و کار گروهی که توسط تیم نظام سلامت انجام می شود، از هم گسستگی بیش از این جایز نبوده عزت و احترام فرد فرد ارایه دهندگان خدمت امری الزامی اسـت. اما طرح مبتنی بر عملکرد به علت نگاه غیر عادلانه به نقش افراد جوابگوی خدمات پرستاران نبوده چه بسا در بسیاری از استان ها به علت عدم پایش صحیح و برخورد سلیقه ای نارضایتی در اوج خود اسـت.
۲. اکثریت موارد ذکر شده به عنوان خروجی جلسه دوشنبه گذشته معتبر و خواسته قانونی پرستاران کشور اسـت. اما سئوال مهم در خصوص نحوه حل مشکل با توجه به گذشت زمان طولانی اسـت. به طور مثال؛ چگونه می شود قانون کاهش ساعت کاری در بیمارستان های خصوصی به رغم افزایش تعرفه ها بعد از تصویب چندین ساله مجلس شورای اسلامی، اجرا نمی شود؟
در یک دیدگاه منصفانه در شرایط مشابه برای احقاق حقوق به نظر می رسد پرسشگری به حق سازمان صنفی در دفاع از اعضای جامعه خود با یک سری اصول سنتی حاکم بر سیستم وزارت بهداشت و سایر سیستم های مرتبط منافات تام دارد، ولی به راستی از چه راهی می توان به عدم اجرای قانون با حفظ امنیت شغلی نایل شد؟
۳. مواردی که برخی از دوستان و اساتید به عنوان حاشیه های پرستاری در مراوده ها بکار می برند مشکلات اصلی پرستاری اسـت که به مرور زمان حل نشده و به شکل مزمن خانمانسوز شده اسـت. اینکه در حرفه پرستاری که یک حرفه تخصصی اسـت گروهی را در لوای شرکت بدون توجه به حساسیت خدمتی که ارائه می کنند پریشان و نگران و مضطرب برای تعویق طولانی در دریافت حقوق ماهانه ببینیم، حاشیه اسـت؟ کما اینکه به خوبی می دانیم بهره مندی از حضور آنان در راستای مرتفع نمودن کمبودهای شدید نیروی انسانی در بخش های درمانی اسـت. حضور پرستاران ایرانی در پوشش شرکت های پیمانکاری در شان و جایگاه این گروه نیست.
۴. از اینکه نقش تاثیر گذار پرستاران در زنجیره سلامت یادآوری شد بسیار سپاسگزاریم، اما در تمام جوامع حقوق و مزایا را با توجه به ارزش و نقشی که افراد ایفا می کنند، در نظر گرفته می شود. و واضح و مشخص اسـت که با طرح های تدوین شده سالهای اخیر مدت زمان زیادی از وقت پرستاران علاوه بر کار بالین به کار ثبت اوراق و... می انجامد که در همین کار ثبت و امورات بالین باز پرستاران بخش وسیعی از کار همکاران پزشک را عهده دار هستند.
به نظر می رسد پایش اساسی از وضعیت موجود و بررسی صادقانه مشکلات همه ما را به سوی حل آن به دور از مسائل جانبی رهنمون می سازد.
۵. همانطور که مستحضرید در بسیاری از استان ها در سال های گذشته سهمیه جذب پرستار را به جذب نیروهای ستادی و اداری معاوضه نموده اند که خود مسبب بسیاری از مشکلات کنونی اسـت.
بررسی آماری از وضعیت نیروهای ستادی و صف در دانشگاه های علوم پزشکی گویای این حقیقت اسـت.
و اینکه بحث شکاف درآمدی که از سال های دور در سیستم وزارت بهداشت وجود داشته نیاز به تفکر عدالت محور برنامه ریزان وزارتخانه دارد که نقش شما به عنوان حمایت کننده از جایگاه حرفه ای پرستاران با توجه به سوابق صنفی که دارید، مورد انتظار اسـت.
در مورد صلاحیت پروانه حرفه ای قضاوت را به خودتان می سپارم که اقدامی را انجام دهیم که نه زحمات گذشته پایمال شود و نه اقدامات برنامه ریزی شده برای آینده.