رجبعلی خسروآبادی با تاکید بر اینکه تامین امنیت گردشگران با امنیتی کردن گردشگری متفاوت است، گفت: امنیت گردشگران حتما باید حفظ شود، در حالیکه امنیتی کردن گردشگری به هیچ وجه به صلاح توسعه‌ی این صنعت نیست. چنین مسائلی باید در کمیسیون ارتقاء امنیت گردشگران مطرح شود تا رفع ابهام شود. همانطور که لزوم راه‌اندازی پاسگاه ویژه‌ی گردشگران خارجی در تهران مطرح شد.
وی با بیان اینکه سردار ساجدی‌نیا ـ فرمانده پلیس تهران ـ یک‌سال با همین نگاه روی این طرح کار کرد تا به نتیجه‌ی کامل برسد، به محدودیت‌های مدل اجرا شده‌ی این پلیس در شهر اصفهان اشاره کرد و افزود: پلیس گردشگری با کیوسکی که امکانات آن در حد اطلاع‌رسانی و پیگیری‌های معمولی است، فرق می‌کند. این پاسگاه هم پایگاه ویژه گردشگران خارجی است و هم کاربرد کلانتری را دارد و محدودیت‌های طرح‌های قبلی را پوشش می‌دهد.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران اظهار کرد: کلانتری‌ها بخشی از کارها را انجام می‌دهند که شاید در وظیفه‌ی اداره کل اماکن نباشد، همینطور پلیس امنیت و اداره‌ی آگاهی. برای همین ما به مجموعه کاملی از این کارکردها نیاز داشتیم. آنچه با آقای ساجدی‌نیا در این بحث صحبت کردیم و ایشان هم متمرکز در طرح پاسگاه پلیس ویژه‌ی گردشگران لحاظ کردند، ایجاد مجموعه‌ای کامل متشکل از کلانتری و همه‌ی کارکردهای تعرف شده و مربوط در این حوزه بوده است.
میراث فرهنگی، وکیلِ مسافران مال‌باخته
او ادامه داد: در راستای این طرح، مساله دیگری که در کمیسیون امنیت گردشگران خارجی مطرح شد، "خارج کردن پرونده‌ی گردشگران در کلانتری‌ها از حالت بلاتکلیفی" بود.
وی افزود: بسیار پیش آمده که گردشگر مثلا در محدوده‌ی بازار تهران مورد سرقت واقع شده و مدارک هویتی خود را از دست داده است، اما نمی‌تواند در تهران بماند تا مدارکش پیدا شود و باید سفرش را ادامه دهد و حتی به کشورش برگردد، درحالی‌که وقتی پلیس گزارش این سرقت را تهیه می‌کند و به دادسرا می‌فرستد و دادسرا برای بررسی تعیین وقت می‌کند، شاکی‌ای وجود ندارد و قاضی هم می‌گوید تا شاکی نباشد پرونده را رسیدگی نمی‌کند. برای رفع این مشکل در کمیسیون ارتقاء‌امنیت گردشگران به واسطه حضور نماینده قوه قضاییه، پیشنهاد دادیم که سازمان میراث فرهنگی به عنوان وکیل مسافر، پیگیر چنین پرونده‌هایی باشد.
خسروآبادی افزود: قرار شد فرمتی را تنظیم کنیم تا وقتی گزارشی برای کلانتری و پلیس درحال تهیه است، ضمیمه‌ای داشته باشد که شاکی آن را امضا کند و سازمان را وکیل خود برای پیگیری پرونده انتخاب کند، در آن صورت دفتر حقوقی ما (اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری) به عنوان وکیل گردشگر خارجی میتواند در هر محکمه‌ای برای رسیدگی به این موضوع حضور پیدا کند و حرفش هم برای قاضی و دادسرا قابل قبول باشد.
وی بیان کرد: این موضوع در جلسه با جامعه تورگردانان مطرح و قرار شد مشترکا فرمتی برای این پیشنهاد، ایجاد شود و تورلیدرها هم توجیه شوند.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران در ادامه گفت: ما از فرصت کمیسیون ارتقاء امنیت گردشگران استفاده می‌کنیم تا بعضی کارهای روی زمین مانده را مطرح و پیگیری کنیم، گاهی این مسائل مستقیما به ارتقاء امنیت ارتباطی ندارد، اما حضور نمایندگان دستگاه‌ها و نهادهای مختلف این امکان را فراهم می‌کند تا موفق‌تر عمل کنیم.
ایجاد رینگ گردشگری در تهران
او ایجاد رینگ گردشگری در شهر تهران را یکی از این مصادیق برشمرد و افزود: بخش خصوصی یک دستگاه اتوبوس دو طبقه وارد کرده که درحال ترخیص از گمرک بندرعباس است. تا آخر سال هم قرار است شش دستگاه اتوبوس دیگر از همین مدل در داخل کشور ساخته شود، علاوه‌بر این‌ها اتوبوس‌های گردشگری دیگری وجود دارد که با تغییر هویت درحال اجرای تورهای شهری هستند. به همین خاطر لازم است در تهران رینگی برای مسیر این اتوبوس‌ها تعریف شود که پیشنهاد آن با درنظر گرفتن بافت قدیم و بزرگ این شهر، در کمیسیون ارتقاء امنیت گردشگران مطرح شده است.
وی اضافه کرد: رینگ بافت قدیم محدوده‌ی بهارستان، میدان امام خمینی (ره)، خیابان سی تیر، ارگ، کاخ گلستان، موزه ایران‌باستان و بازار را پوشش می‌دهد که تردد اتوبوس‌ها در این محدوده حتما به مسیر ویژه و محل‌هایی برای توقف نیاز دارد. این یکی از معضل‌ها است، اگر آن اتوبوس‌های دو طبقه بخواهند در شهر تهران تردد کنند، حتما با مشکل مواجه می‌شوند، درحالی‌که اگر این رینگ و ایستگاه‌های آن تعریف شود، نیروی انتظامی، شهرداری، حمل و نقل ترافیک، پلیس راهور، تورگردان، راهنمای تور و مسافر تکلیف خود را می‌دانند.
خسروآبادی بیان کرد: این رینگ‌ها در تمام شهرهای گردشگری دنیا وجود دارد. تا این اتفاق در کشور ما نیفتد آن اقتصادی که در این حوزه باید جریان داشته باشد، شکل نمی‌گیرد.
وی گفت: وقتی چنین رینگی وجود داشته باشد، امنیت گردشگران هم راحت‌تر تامین میشود. وقتی این اتوبوس‌ها مسیر مشخص نداشته باشد، امنیت آنها را چطور می‌خواهیم تامین کنیم. البته باید توجه داشت این کار با آن مفهوم امنیتی کردن فرق می‌کند که مثلا یک پلیس بگذاریم تا داخل اتوبوس شود و مسافر را بازخواست کند. این امنیت نیست، امنیتی کردن است. ما باید برنامه‌ای داشته باشیم و از قبل مسائل امنیتی را پیش بینی کرده باشیم و به این نقطه نرسیم که مثلا سربازی با رفتار غیراستاندار، خاطره‌ی بدی برای گردشگر ایجاد کند.