به گزارش جام جم سرا، البته بودن در سنین رشد، ابتلا به بیماری هایی مانند کرون و سلیاک و خونریزی های مکرر از عواملی هستند که زمینه بروز این مشکل را فراهم می کنند اما عادت های غلط غذایی نیز شرایط را برای ابتلا به این بیماری فراهم می کنند و این درست همان چیزی است که در این مطلب می خواهیم به آن بپردازیم.
نوشیدن چای و قهوه
مطالعه ها نشان داده اند نوشیدنی هایی مانند چای و قهوه ترکیب های فنولیک دارند که مانع جذب آهن در دستگاه گوارش می شوند. به علاوه، در چای ترکیب دیگری به نام تانن وجود دارد که جذب این ماده معدنی را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد. به این دلیل توصیه می شود بلافاصله بعد از خوردن موادغذایی حاوی آهن یا وعده غذایی اصلی، این نوشیدنی ها را میل نکنید.
زیاده روی در مصرف لبنیات
حتما با خواندن این عنوان تعجب خواهید کرد اما واقعیت آن است که کلسیم موجود در موادغذایی مانند شیر، ماست، دوغ و پنیر وقتی با منابع غذایی حاوی آهن همراه شوند، هنگام جذب با آهن موجود رقابت می کنند و جذب این ماده معدنی را به حداقل ممکن می رسانند، بنابراین بهتر است موادغذایی ای مانند ماست و دوغ را که اغلب در کنار غذا سرو می شوند، با غذاهای گوشتی ای نظیر کباب که منبع عالی آهن هستند، میل نکنید. البته این توصیه به کسانی است که بیشتر در معرض کم خونی ناشی از فقرآهن هستند؛ مانند کودکان و نوجوانان، زنان باردار و...
مصرف بیش از حد سویا
سویا از موادغذایی ای است که پروتئین دارد و این ترکیب مانع جذب آهن می شود بنابراین مصرف توام سویا با منابع گوشتی، عادت غذایی غلطی است که زمینه کمبود این ماده مغذی را فراهم خواهد کرد. البته مشابه این موضوع در مورد غلات کامل نیز وجود دارد زیرا این موادغذایی نیز دارای «فیتات» هستند که این ترکیب نیز مانع جذب آهن می شود. البته فراموش نکنید نان هایی که خمیر شان با جوش شیرین به عمل نمی آید، بلکه طی فرایند تخمیر تهیه می شوند، مقادیر بسیار کمتری فیتات دارند.
مصرف بیش از اندازه منابع اگزالاتی
مواد غذایی مانند اسفناج، ریواس، کرفس، هویج، خیار و جعفری ترکیبی به نام اسید اگزالیک دارند که در دستگاه گوارش با عناصر دو ظرفیتی پیوند می خورد و از جذب آنها جلوگیری می کند بنابراین مصرف گوشت، مرغ، ماهی و تخم مرغ به عنوان منابع آهن با سبزی های یاد شده شرایط بروز کم خونی را فراهم می کند.
نخوردن منابع ویتامین C
یکی از ویتامین هایی که جذب آهن را در سیستم گوارشی افزایش می دهد، ویتامین C است. این ماده مغذی جذب آهن را چند برابر می کند بنابراین مصرف منابع آهن «هم» و «غیر هم» که شامل انواع گوشت، عدس و لوبیا قرمز است، با منابع غذایی حاوی این ویتامین که شامل گوجه فرنگی، بروکلی، کلم بروکسل و انواع مرکبات است، توصیه می شود.
رژیم های غذایی گیاهخواری
رژیم های غذایی گیاهخواری: برخی افراد از خوردن گوشت و سایر موادغذایی با منشاء حیوانی امتناع می کنند و در واقع رژیم غذایی شان از نوع گیاهخواری است و کمتر به سراغ انواع گوشت می روند، بنابراین خطر بروز کمبود آهن در آنها بالاست. با وجودی که حذف کامل منابع آهن و دریافت این ماده مغذی از طریق مکمل توصیه نمی شود اما این افراد چاره ای ندارند جز مصرف قرص های آهن تا بتوانند تاحدودی نیازشان به این ماده مغذی را جبران کنند
تغذیه نشدن با شیرمادر
جالب است بدانید بچه هایی که کم وزن هستند یا حتی زودتر از موعد به دنیا می آیند، نیاز به آهن بیشتری دارند و آنهایی که با شیرمادر تغذیه نمی کنند، بیش از دیگران در معرض کم خونی ناشی از فقرآهن قرار دارند. علت این موضوع آن است که بررسی ها نشان داده اند جذب آهن موجود در شیرمادر راحت تر از آهن موجود در شیر خشک غنی?شده است بنابراین چه بهتر که بچه ها حداقل تا ۱ سالگی با شیرمادرشان تغذیه شوند.
نخوردن میوه های تازه
میوه هایی مانند زردآلو، کیوی، پرتقال، لیمو و توت فرنگی از منابع ویتامین C هستند که توصیه می شود مرتب آب آنها با غذا یا در میان وعده ها مصرف شود، بنابراین هر نوع بد غذایی و مصرف نکردن این موادغذایی می تواند زمینه ساز بروز کم خونی باشد.
مصرف نکردن دانه ها و مغزها
برخی از این موادغذایی مانند کنجد، تخم کدو حلوایی و فندق مقادیر قابل ملاحظه ای آهن دارند که نخوردن آنها در میان وعده ها و مصرف خوراکی هایی که در دسته تنقلات قرار می گیرند، می تواند زمینه ساز کم خونی ناشی از فقرآهن باشد. جالب است بدانید در ۱۰۰ گرم کنجد، ۱۰ میلی گرم آهن و در ۱۰۰ گرم فندق، ۶ میلی گرم آهن «غیرهم» وجود دارد که البته چرب بودن آنها انرژی فراوانی را به بدن می رساند بنابراین کسانی که اضافه وزن دارند، باید در مصرف این منابع غذایی حد اعتدال را رعایت کنند (روزانه یک قاشق غذا خوری تخم کدو یا کنجد بخورند و ۷ عدد فندق) زیرا این مقادیر، معادل یک واحد چربی است و ۴۵ کیلوکالری انرژی دارد. البته نباید فراموش کرد که آهن این موادغذایی ۲ تا ۳ برابر کمتر از منابع حیوانی قابل جذب است اما می توان با همراه کردن میوه های غنی از ویتامین C ، جذب آنها را نیز افزایش داد.
نخوردن جگر
جگر از موادغذایی، غنی از ویتامین های گروه B به خصوص B۶ و B۲ است و بررسی ها نشان داده اند کمبود آنها باعث کاهش جذب آهن می شود. البته این موضوع در مورد ویتامین A نیز صادق است بنابراین داشتن یک برنامه غذایی حاوی تمام گروه ها می تواند از کمبودهای احتمالی پیشگیری کند.