برای اغلب افراد که در دوران نامزدی به سر می برند، یک سوال جدی مطرح است:چقدر اجازه داریم به هم نزدیک شویم؟در این دوران باید مثل زن و شوهرها رفتار کنیم یا مثل دوست یا غریبه؟
حد و مرز نگه داشتن در دوره نامزدی کار خیلی سختی است. از یک طرف علاقه شدید و میل به کشف کردن یکدیگر شما را به سمت هم جذب می کند و از سوی دیگر، هنوز درباره آینده مشترکتان تردید دارید و نمی دانید که آیا این نامزدی به زندگی زیر یک سقف ختم خواهد شد یا نه.
بخشی دیگر، شناختی است که اساسا با نزدیک شدن به یکدیگر کسب می کنید. مثل شناخت درباره گرایش های جنسی، جذابیت های جنسی و در یک کلام تناسب جنسی که با طرف مقابل تان دارید. در این شرایط چطور باید با نامزدتان رابطه داشته باشید تا مانع شناخت تان نشود؟
رابطه جنسی بی مهابا، می تواند روی شناخت تان تاثیر بگذارد و جایگاه هوا و هوس را در رابطه تان آنقدر پررنگ کند که دیگر شناخت یکدیگر و رسیدن به تفاهم فراموش شود.
شما چطور می بینید؟
افراد مختلف نسبت به رابطه جنسی (منظورمان هر نوع نزدیکی فیزیکی محبت آمیز است، نه ارتباط کامل جنسی) نگاه متفاوتی دارند. برای بعضی افراد، رابطه جنسی راهی برای صمیمی تر شدن است. بعضی ها رابطه جنسی را تعهد آور می دانند و برخی آن را مرحله نهایی صمیمیت می دانند. بسته به این که نگاه شما به یک رابطه جنسی به کدام یک از این ها نزدیک است، تمایل تان برای رابطه فرق می کند.
* اگر رابطه جنسی را تعهدآور بدانید (که هست) با برقراری رابطه جنسی به طور ناخودآگاه احساس می کنید که باید هر طور شده این نامزدی را ادامه دهید. چون شما فردی را به خصوصی ترین حریم زندگی تان راه داده اید و با او لذتی را تجربه کرده اید که حاضر نیستید آن را با کسی دیگر تجربه کنید. بنابراین، حتی اگر اختلافاتی در دوران نامزدی مشاهده کنید، از آن چشم پوشی خواهید کرد.
* اگر رابطه جنسی را راهی برای صمیمی تر شدن ببینید، یعنی خود را به دست هیجانات عاشقانه ای سپرده اید که با این رابطه نصیبتان شده است. لذتی که از این رابطه نصیب شما می شود، اجازه نمی دهد رنجی را که در سایر مواقع از طرف فرد مقابلتان دریافت می کنید، ببینید. شما با وجود اختلافاتی که با هم دارید یا دلخوری هایی که بینتان پیش می آید، یک کلید موثر دارید که هر قفلی را باز می کند. این کلید، رابطه جنسی است.
شما در سایه این نزدیکی و این لذتی که در کنار هم تجربه می کنید، احساس نزدیکی روحی خواهید کرد، همه اختلافات را برای مدت کوتاهی فراموش می کنید و ممکن است تفاوت های فردی تان را (که اصلا به خاطر شناخت همان ها نامزد کرده اید) نادیده بگیرید. نتیجه؟! یک وقتی چشم باز می کنید و می بینید چندسال گذشته، رابطه جنسی تان به پرشوری دوران نامزدی نیست و حالا هر چه می بینید، تفاوت و فاصله و جنگ اعصاب است! آن وقت خیلی دیر شده چون شما زیر یک سقف به عنوان همسر با هم زندگی می کنید.
* اگر نزدیکی فیزیکی و کنجکاوی های جنسی را مرحله ای از شناخت بدانید، یعنی بخواهید از طریق نزدیک شدن به فرد مقابلتان، تناسب جنسی، گرایش های یکدیگر (مثل گرایش های نامعقول و انحرافات جنسی)، بیماری های احتمالی (مثل سردمزاجی) و... آن وقت اوضاع بهتر می شود. چون شما با چشم بازتری طرف مقابل را می سنجید.
به جای آنکه عمل جنسی داشته باشید، خیلی وقت ها گفتگوی جنسی خواهید داشت و درباره تفاهم های جنسی تان صحبت خواهید کرد. برای شناخت، می دانید که لازم نیست تا ته خط بروید و یک رابطه کامل جنسی را تجربه کنید. بلکه با زیر نظر گرفتن حرف ها، حرکات و رفتارها، تب و تاب و... کدهای کافی را برای شناخت دریافت می کنید و در عین حال، مجالی هم برای ابراز محبت دارید.
* اگر شما رابطه جنسی را مرحله نهایی صمیمیت ببینید، کنترل خوبی بر بده بستان های عاطفی، نزدیکی های فیزیکی و تعاملات جنسی تان خواهید داشت. شما می دانید که رابطه جنسی بی مهابا، می تواند روی شناخت تان تاثیر بگذارد و جایگاه هوا و هوس را در رابطه تان آنقدر پررنگ کند که دیگر شناخت یکدیگر و رسیدن به تفاهم فراموش شود. در این صورت، محبت می کنید، دست یکدیگر را می گیرید، با عبارات عاشقانه یکدیگر را خطاب می کنید، درباره کنجکاوی های جنسی تان و تمایلات خود صحبت می کنید، اما مراقب هم هستید که این نزدیک شدن، از حدی که منطق شما را تعطیل کند، پیش تر نرود.
کامتان تلخ نشود
رابطه جنسی داشتن در دوران نامزدی، خطرهای دیگری هم دارد. دوران نامزدی، به سفت و سختی دورانی که شما زیر یک سقف زندگی می کنید نیست. هر چیزی می تواند این نامزدی شکننده را به هم بزند. اختلافات بین خودتان، اختلافات خانوادگی، مشکلات پیش بینی نشده ای که یکی یا هر دو را از ازدواج منصرف می کند و... . بنابراین اگر در دوران نامزدی بی مهابا رابطه جنسی داشته باشید، ممکن است با برهم خوردن رابطه تان، رنج و تحقیر و دل شکستگی و خسارت زیادی را احساس کنید.
بارداری های ناخواسته در دوران نامزدی هم اوج دردسرهایی است که ممکن است تجربه کنید. جدا از شرمی که مقابل عرف و فرهنگ جامعه و خانواده تان تجربه می کنید، باید بی برو برگرد حتی اگر با هم تفاهم کافی نداشته باشید، این رابطه را به ازدواج منتهی کنید.
با این حساب، شاید بهترین و بی ضررترین راه این باشد که از همان ابتدای نامزدی، تکلیف تان را با خودتان و نامزدتان مشخص کنید و با اصلاح نگاهتان به این دوران، از خطرات آن دور بمانید. یادتان باشد، وقتی به یکدیگر محرم هستید یا عقد کرده اید، شرعا اجازه نزدیکی جسمی را دارید اما اینجا مسایل دیگری به جز شرع و عرف مطرح است. شناخت یکدیگر و خوشبختی یک عمر که فقط در سایه هشیاری شما در دوران نامزدی به دست می آید.