فیس‌بوک، وی‌چت، واتس‌اپ، لاین، وکسر، ای‌ام‌او، تانگو و وایبر ازجمله شبکه‌های اجتماعی است که توجه بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کرده است. اصل بنیادین در تمامی شبکه‌های مجازی، برقراری تعامل اجتماعی با طیف وسیعی از دوستان و آشنایان در سراسر دنیاست، به همین دلیل اکثریت افراد در این شبکه‌ها عضو هستند و از خدمات آن بهره‌مند می‌شوند.
در این فضا به هیچ‌وجه محدودیت جغرافیایی مطرح نیست. البته با وجود ارتباط با آشنایان، می‌توان با غریبه‌های ناآشنا نیز دوستی کرد و به گفت‌وگو نشست. مثلا برنامه وی‌چت (که اکنون فیلترشده) به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است که کاربر میتواند تا شعاع هزار کیلومتری خود را برای یافتن دوستان جدید جست‌وجو کند یا آن‌که با لرزاندن گوشی (برنامهSHAK)، کسانی را که در همان لحظه با موبایل خود حرکتی مشابه حرکت کاربر را داشته‌اند، به او معرفی می‌کند تا امکان دوستیابی راحت‌تر شود، فاصله این دوستان میتواند نزدیک یا فرسنگ‌ها دور از کاربر متقاضی باشد.
برای استفاده از این امکانات فقط کافی است کاربر در هر جایی که مایل است اندروید موبایل خود را فعال کند و پیغام دوستی خود را که معمولا با متن آشنایی چون «سلام»، «خوبی؟» و... است به دیگر کاربر آنلاین حاضر در آن لحظه بفرستد، در صورت دریافت پیام از جانب آن غریبه و گپی کوتاه و در صورت پذیرش و موافقت هر دو طرف، می‌توان به فهرست دوستان اضافه شد و ارتباط دوستی را در این فضا ادامه داد یا آن‌که فرا‌تر از این حد رفت و به ارتباط‌های خارج از این محدوده نیز رسید.
طبق نظرسنجی که یکی از آژانس‌های همسریابی آسیایی در ٣ کشور هنگ‌کنگ، سنگاپور و مالزی انجام داده است، ۵١درصد از سنگاپوری‌های شرکت‌کننده در نظرسنجی، قرارهای ملاقات آنلاین را ترجیح می‌دهند. این درحالی است که در‌سال ٢٠٠٩، این میزان ٢۶درصد بود. ٣۶درصد از زنان سنگاپور و ٣٣درصد از مردان سنگاپور از فیس‌بوک برای یافتن دوست استفاده می‌کنند و ۵درصد نیز از موتور جست‌وجوی گوگل بهره می‌برند.
افزایش دوستیابی آنلاین در این ٣ کشور آسیایی که سنگاپور در رأس آنان قرار دارد، به استفاده روزافزون از تلفن‌های هوشمند و تبلت مرتبط است.
یکی دیگر از عوامل این امر، اطمینان بیش از اندازه به رسانه‌های اجتماعی دانسته شده است که البته این نظریه باید مورد بررسی قرار گیرد.
ویولت لیم، مدیر اجرایی و یکی از مؤسسان این آژانس و نویسنده کتاب پرفروش «درس‌هایی از ١۵٠٠٠ اولین قرار ملاقات» می‌گوید: افراد مجرد این منطقه ترجیح می‌دهند شخصی را ملاقات کنند که دوستان یا همکارانشان معرفی کرده‌اند. این بدین‌معناست که آن «اطمینان» لازم برای قرار ملاقات چیزی نیست که فرآیند ثبت‌نام در وب‌سایت‌های دوستیابی بتواند آن را تضمین کند.
از سویی دیگر چندی پیش معاون ساماندهی امور جوانان در وزارت ورزش از فعالیت ٣٠٠ سایت غیراخلاقی و غیرقانونی همسریابی در کشور ابراز نگرانی کرد و گفت: تاکنون امکان توقف کامل فعالیت این سایت‌ها ممکن نشده است.
دکتر محمود گلزاری افزود: وزارت ورزش و جوانان با کمک موسسه تبیان و سازمان تبلیغات اسلامی درحال راه‌اندازی سایت جدیدی با هدف همسریابی است که با روشی جدید در ثبت اطلاعات راه‌اندازی میشود و امید است با راه‌اندازی این سایت، سالانه ١٠٠هزار ازدواج به شیوه‌ای درست انجام و مشکل همسریابی جوانان تاحدودی حل شود.
البته هم ما و هم مسئولان می‌دانیم که مشکل ازدواج جوانان، پیدا نکردن نیمه‌گمشده نیست و مشکلات اقتصادی و بیکاری بسیار جدی‌تر از سایت همسریابی میتواند دلیلی بر عدم ازدواج جوانان باشد، اما نکته قابل‌تامل این است که چرا جوانان رو به دوستی‌های اینترنتی آورده‌اند؟ و آیا به این نوع دوستی‌ها به چشم یک رابطه سطحی نگاه می‌کنند که قرار است زنگ تفریحی باشد میان مشغله‌های روزانه؟ و اصلا این نوع دوستی‌های سطحی، خطرناک است یا تنها بخشی از جریان پیش‌رفتن جامعه به سمت مدرنیته است (مانند نمونه آن ٣کشور)؟ ضمن اینکه ما امروزه نه‌تنها در دوستی‌هایمان بلکه در فیلم، شعر، موزیک، تفریح و... هم شاهد همین سطحی‌شدگی هستیم. (شهروند)
*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر میشود.
563