گاهی اوقات اتفاق می‌افتد که سال‌های سال رد نگاه‌مان به یک تصویر تکراری دوخته میشود. قاب عکسی که شاید تصویر آن دوست‌داشتنی باشد، اما چشم‌هایمان به دیدن هر روزه‌اش عادت کرده و دیگر زیبایی‌ها و جزئیات آن به چشم نمی‌آید.
نمونه این صحنه‌های تکراری، دکوراسیون‌های قدیمی و شکل و شمایل اشیای دور و برمان که دیگر نحوه چیدمان آنها برایمان عادی شده است در خانه‌ها فراوان است و متأسفانه این تنها منوط به منازل نیست، بلکه گوشه و کنار شهر نیز از این تکرار و روزمرگی خالی نیست. حال تصور کنید اگر در روزگار جوانی، این تکرارها ذهن ما را مسخ کند، در روزهایی که وارد مرحله سالمندی می‌شویم، چه خواهد شد.
از این رو، برای اینکه همواره طراوت و شادابی را در جای جای زندگی راه دهیم و تکرارها مانع توجه به تمام زوایای زندگی نشود لازم است در سبک زندگی تجدیدنظر کنیم و هرآنچه ما را به سمت روزمرگی هدایت می‌کند از خود دور سازیم.
گام نخست
فرقی نمی‌کند چند ساله باشیم، عادت‌های ذهنی و بیرونی در هر سن و سالی، افراد را به سمت فرسودگی سوق می‌دهد. برای همین است که افراد حتی سالمندان هم به دنبال زندگی شاد، آرام، جالب توجه و سرشار از تنوع هستندتا به این ترتیب تمام لحظه‌هایشان خوشایندتر شود و حتی اگر اتفاق دوست‌نداشتنی رقم بخورد، آن اتفاق هم عبرت‌آموز و کارساز باشد.
حتی می‌توان دوران سالمندی مفید و متنوعی را تجربه کرد، اگرچه در تقدیر این دوره از زندگی فرد، تنهایی رقم خورده باشد.
پیشنهاد نخست، داشتن برنامه‌ریزی است که با مجهز شدن به آن بسیاری از موانع و دلنگرانی‌ها از میان برداشته خواهد شد.
دومین گام
باید فکر و ذهن خلاقی داشت تا از محدودیت‌ها بهترین فرصت‌ها را ساخت. شاید بنا به شرایط فرد مجبور باشد مدت زمان طولانی در خانه بماند یا از رفتن به بیرون و یا حضور در جمع منع شود.
بدیهی است اگر چنین فردی خود را به دست تقدیر بسپارد و برای بهبود شرایط گامی برندارد، پس از مدتی این تکرار و روزمرگی او را به مرز بی‌هدفی و بی‌انگیزگی حتی برای زندگی کردن بکشاند. این در حالی است که اگر فرد دیگر به دنبال ساختن، راه و پل‌های جدید باشد، این قابلیت را دارد که از تنها ماندن یا خانه‌نشینی لذت ببرد و با انجام کارهایی ساده اما روحیه بخش، وضعیت موجود را برای خود خوشایند و به شرایطی دوست داشتنی تبدیل کند.
گام سوم
یکی از دلایل گرایش افراد به انجام کارهای تکراری این است که آنها در اثر مداومت بر عملی خاص، به آن مسلط شده‌اند و طبیعی است که آن را با موفقیت بیشتری به سرانجام می‌رسانند در حالی که ثابت شده است این یکنواختی‌ها به مرور زمان افراد را رنجیده خاطر می‌کند. بنابراین خوب است که هر فردی، خود دست به کار شود.
چهارمین گام
تنهایی، مجرد بودن و علاقه داشتن به دوری از شلوغی باعث میشود افراد از برنامه‌ریزی، نظم و تربیت و بموقع انجام دادن کارها، دور شوند. معمولاً این دسته از افراد، برای بیدار شدن از خواب، پوشیدن لباس‌های مرتب، غذا خوردن و رسیدگی به امور مختلف، زمانبندی دقیقی ندارند در حالی که زندگی کردن با فردی دیگر، برنامه‌ریزی و پیروی کردن از آن را به نوعی واجب می‌کند و مهمتر از همه اینکه فعالیت‌های مفرح را به تعویق نمی‌اندازند.
البته لازم به ذکر است این برنامه‌ریزی‌ها باید به فراخور واقعیت سنی فرد تغییر کند نه اینکه یک فرد سالمند به دنبال این باشد که از همان برنامه‌ریزی‌های دوران جوانی‌اش پیروی کند، چرا که باید برنامه‌های جدید را متناسب با وضعیت و موقعیتی که در آن قرار دارد به کار گیرد.
گام پنجم
ورزش کردن موجب تغییر روحیه و نشاط میشود. اگر افراد خود را به تمرینات ورزشی روزانه عادت دهند و این فعالیت مفرح را از زندگی خود حذف نکنند، از زندگی لذت خواهند برد.
علاوه بر این پیروی از یک رژیم غذایی سالم هم به این لذت و شادابی در زندگی کمک می‌کند که درخصوص این دو فاکتور مهم، پزشک بهترین راهنماست، بنابراین بهترین کار این است که فرد در برگه‌های یادداشت، نوع تمرینات ورزشی و رژیم غذایی متناسب با موقعیت خود را یادداشت کند تا هر روز شاهد پیشرفت باشد. اینکه تنها به اندازه غذاهای روزانه، مواد غذایی خریداری کرد بهترین شیوه برای داشتن رژیم غذایی سالم و پیاده‌روی‌های روزانه است. (سهیلا نوری/ایران)