جام جم سرا:اختلاف طیف اوتیسم باعث میشود مهارتهای تفکر، یادگیری، حل مشکلات و کلام کودکان مبتلا، بسته به اینکه در چه طیفی از این اختلال قرار دارند شدیدا دچار مشکل شود. بعضی افراد مبتلا به ASD (اختلال طیف اوتیسم) نیاز به کمک زیادی در زندگی روزمره دارند و بقیه نیاز به کمک کمتری دارند.
افراد مبتلا به ASD اغلب مشکلاتی با مهارتهای اجتماعی، عاطفی و ارتباطی دارند. آنها ممکن است رفتارهای معینی را تکرار کنند و ممکن است نخواهند تغییری در زندگی روزانه شان ایجاد شود. افراد بسیاری که مبتلا به ASD هستند، اغلب شیوه‌های مختلفی در یادگیری، توجه کردن یا واکنش نشان دادن به محرک‌ها دارند. علائم ASD در اوایل کودکی شروع می شود و اغلب در کل زندگی فرد ادامه پیدا می‌کند.
کودکان یا بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است:
- به اشیا برای نشان دادن علاقه اشاره نکنند (برای مثال به هواپیمایی که در بالای سرشان پرواز می‌کند، اشاره نکنند)
- به اشیا زمانی که افراد دیگر به آنها اشاره می‌کنند، نگاه نکنند
- مشکل ارتباط برقرار کردن با دیگران داشته باشند یا اصلا علاقه‌ای به افراد دیگر نداشته باشند
- از تماس چشمی اجتناب کنند و بخواهند تنها باشند
- مشکل درک احساسات دیگران یا صحبت کردن درباره احساسات خودشان را داشته باشند
- ترجیح بدهند که بغل گرفته نشوند یا ممکن است تنها زمانی که می خواهند کسی را بغل کنند
- به نظر می رسد که وقتی دیگران با آنها صحبت می‌کنند آگاه نیستند اما به صداهای دیگر واکنش نشان می‌دهند
- به افراد بسیار علاقه مند باشند اما ندانند چطور با آنها صحبت کنند، بازی کنند یا ارتباط برقرار کنند
- کلمات یا عبارات گفته شده به آنها را تکرار یا اکو کنند یا کلمات یا عبارات را به جای زبان عادی تکرار کنند
- در بیان نیازهای خود با استفاده از کلمات یا حرکات معمول مشکل داشته باشند
- بازی‌های وانمود کردن را بازی نکنند (برای مثال، وانمود نکنند که به عروسک غذا می دهند)
- اعمال را دوباره و دوباره تکرار کنند
- وقتی روتین‌ها تغییر می‌کند خیلی سخت تطابق پیدا کنند
- واکنش‌ها غیرمعمولی به بو، مزه، ظاهر، حس یا صدا داشته باشند
- مهارت‌هایی را که زمانی داشته‌اند از دست بدهند(برای مثال، کلمه‌ای که می‌گفتند را دیگر نمی‌گویند)
تشخیص اوتیسم دشوار است
تشخیص اختلال طیف اوتیسم میتواند دشوار باشد زیرا هیچ تست پزشکی مثل تست خون برای تشخیص اختلالات وجود ندارد. پزشکان به رفتار و رشد کودک نگاه می‌کنند تا تشخیص‌هایی بدهند. ASD می تواند گاهی در 18 ماهگی یا قبل از آن تشخیص داده شود. در 2 سالگی تشخیص توسط متخصص حرفه‌ای میتواند بسیار قابل اطمینان تلقی شود. با این حال بسیاری از کودکان تا سن بالاتر تشخیص نهایی را دریافت نمی‌کنند. این تاخیر به این معناست که کودکان مبتلا به ASD ممکن است کمکی که لازم دارند را دریافت نکنند.
برخی از درمان‌های رایج برای این اختلال عبارتند از:
کاردرمانی
کاردرمانی مهارت‌هایی را آموزش می دهد که به فرد کمک می‌کند تا حد ممکن مستقل زندگی کند. مهارت‌ها ممکن است شامل لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن و ارتباط با دیگران باشد.
درمان یکپارچگی حسی
درمان یکپارچگی حسی به فرد کمک می‌کند با اطلاعات حسی مثل تصاویر، صداها و بوها ارتباط برقرار کند. درمان یکپارچگی حسی میتواند به کودکی که از صداهای مشخصی اذیت میشود یا دوست ندارد لمس شود کمک کند.
گفتار درمانی
گفتار درمانی به ارتقای مهارتهای ارتباطی فرد کمک می‌کند. بعضی افراد قادر هستند مهارتهای ارتباط کلامی را یاد بگیرند. برای افراد دیگر، استفاده از ژست‌ها یا تخته‌های تصویر واقع گرایانه تر است.
سیستم ارتباطی تبادل تصویر
PECS از سمبل‌های تصویری برای آموزش مهارتهای ارتباطی استفاده می‌کند. فرد یاد می‌گیرد تا از سمبل‌های تصویری برای پرسیدن سوال و پاسخ دادن به سوال و گفتگو کردن استفاده کند.
رویکردهای تغذیه‌ای
بعضی درمان‌های تغذیه‌ای توسط درمانگران قابل اعتماد توسعه یافته است. اما بسیاری از این درمان‌ها ساپورت علمی مورد نیاز برای توسعه گسترده ندارند. یک درمان اثبات نشده ممکن است به یک کودک کمک کند اما به دیگری کمکی نکند.
با در نظر گرفتن اینکه همه مداخلات به نحو احسن صورت گرفته باشند باز هم عاملی که در واقع تعیین کننده اصلی در روند مداخلات توانبخشی این کودکان و بهبودی آنها می باشد والدین درگیر با این کودکان هستند چرا که تجربه نشان داده که در خانواده‌هایی که دارای توانمندی های لازم جهت مدیریت کردن شرایط پیش آمده با این کودک را دارند و همراه با کودک و تیم درمان هستند نتیجه بخشی مداخلات چندین برابر شده و کودکان چنین والدینی از نظر استقلال و مهارت های زندگی در آینده موفق‌تر می‌باشند.(ایسنا)
در همین زمینه «کلودیا هیلتون»، یکی از اعضای علمی این پروژه تحقیقاتی و دانشیار دانشکده پزشکی دانشگاه تگزاس آمریکا، می گوید: «ما گمان می کنیم که انجام بازی های رایانه ای و به ویژه بازی های پرتحرک و مهیج می تواند سبب بهبود شرایط اتصال های عصبی در ساختار مغزی این کودکان شده و به بهبود شرایط آنها کمک کند.»
به گزارش مهر، بر اساس این پژوهش ها، استفاده از این روش بازی های تمرینی که در حقیقت نوعی بازی های ویدئوئی جهت انجام فعالیت های عملی محسوب می شوند.
پتانسیل کافی برای اضافه شدن به روش های درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم و گروهی از این افراد که از اختلالات بینائی رنج می برند را داشته و می تواند محرک های موجود در سیستم عصبی آنها را تقویت کند.»
این پژوهشگر در ادامه توضیحات خود افزود: «عملکرد اجرائی سبب بالا رفتن سطح هوش شده و این موضوع به ما اجازه می دهد تا برنامه ریزی بهتری داشته باشیم.
این موضوع می تواند به افراد در تغییر نوع افکار و برنامه ریزی های خود در هنگام تغییر نقشه کمک کرده و همچنین به آنها توانائی سرکوب رفتارها و افکار نامناسب را می دهد.
این مساله از این نظر دارای اهمیت است که به این گروه از افراد امکان داشتن استقلال در هنگام رسیدن به سنین بزرگسالی را داده و موجب می شود آنها خود قادر به انجام فرایند تصمیم گیری باشند.»
پژوهشگران در این مطالعات از یک بازی تلفیقی با نام Makoto arena استفاده کردند که دارای فضائی وسیع به شکل مثلث بوده و در نقاط مختلف آن ستون هائی نصب شده است.
در نقاط مختلف این محوطه، نورها و صداهای ویژه ای با سطوح مختلف تعبیه شده که این موضوع می تواند به بهبود شرایط فیزیکی کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.
برای بررسی دقیق تر موضوع فوق الذکر، پژوهشگران از ۱۷ کودک و نوجوان مبتلا به اوتیسم که همگی در سنین مدرسه قرار داشتند و در آنها عارضه اختلالات بینائی ویژه اوتیسم ASD شناسائی شده بود، استفاده کرده و آنها را به مدت دو دقیقه در فضای این بازی قرار دادند.
بیشتر این کودکان با مشکلات ناشی از اختلال محرک ها و عملکرد رو به رو بودند.
در این محوطه، کودکان فوق الذکر که دارای اختلال بینائی اوتیسم بودند، از میزان کمتر فعالیت های جسمانی برخوردار بوده و استفاده از این بازی سبب افزایش مهارت های عملکردی آنها شد.
در این مطالعات پژوهشگران به وضوح شاهد بهبود سرعت عمل، اجرای حرکات مختلف و مهارت های پاسخ به محرک ها در بین کودکان مبتلا به اوتیسم، پس از تکرار چندباره این بازی ها بودند.
به گزارش جام جم سرا، مطالعه محققان مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک بر روی موش ها نشان می دهد تغییر در واکنش سیستم ایمنی موش باردار موجب تغییر ساختار مغز جنین موش و بروز تغییرات رفتاری در نوزاد شد.
این تغییرات رفتاری مشابه تغییرات مشاهده شده در انسان های مبتلا به اختلال اوتیسم است.
محققان این مطالعه اذعان داشتند که واکنش های ایمنی در مطالعه فعلی مرتبط با خطر بروز اوتیسم تنها از نوع ایجادشده از طریق عفونت های ویروسی در مادر است و هیچ ارتباطی با واکنش به واکسن ها ندارد.
«دن لیتمن»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «یافته های ما نشان می دهد افزایش تولید سیتوکین موسوم به اینترلوکین-۱۷a توسط زیرمجموعه سلول های «T» منجر به وقوع مکانیسمی می شود که در آن، واکنش التهابی در مادر منجر به تولد موشی با علائم ASD می شود و دارای مشکل در رفتارهای اجتماعی، روابط غیرعادی و افزایش رابطه تکراری است.»
به گفته این محققان، توقف عملکرد سلول های Th۱۷ و IL-۱۷a در رحم مادر با استفاده از آنتی بادی و سایر تکنیک های ژنتیکی موجب بازیابی کامل رفتار عادی و ساختار مغز در جنین می شود.
منبع: مهر
یک محقق و پژوهشگر حوزه کودکان در خصوص کودکان مبتلا به اوتیسم یا در خودماندگی گفت: کودکان اوتیسمی به برنامه های ساختاری و فردی نیاز دارند .همچنین در این کودکان مهارت هایی مانند مهارت کنشی،مهارت کلامی ،ارتباطات و مدیریت رفتارها نیز باید افزایش پیدا کند.
یوسف اردبیلی محقق حوزه بیماری های کودکان در خصوص ویژگی های کودکان اوتیسمی افزود: کودکانی که به اوتیسم مبتلا هستند درمان های گفتاری برای آنها از ضروریات است.کار درمانی و درمان فیزیکی نیز باعث می شود تا حدودی ضعف های این کودکان برطرف شود.اغلب این کودکان نیاز دارند تا با یک فردی که تجربه های کافی در زمینه رفتار با کودکان اوتیسمی را فراگرفته است در تماس باشند تا بتوانند خدمات بهتری دریافت کنند.
وی در ادامه با اشاره به این اختلال عصبی و معیارهای مختلف تعریف اوتیسم گفت:اوتیسم در حقیقت یک اختلال عصبی به شمار می رود و انجمن روان کاوی ایالات متحده در سال 2000 میلادی طبقه بندی های مختلفی از اختلالات شایع رشد اوتیسم ارائه داد.قانون تعلیم و تربیت افراد ناتوان سه جنبه اولیه را برای اوتیسم می شناسد که باعث مشکلات جدی در بخش اعظم فعالیت های روزانه آنها به خصوص در تحصیل می شود.
اردبیلی ضمن بیان این مهم که دامنه تعاملات اجتماعی کودکان اوتیسمی محدود است تصریح کرد:این کودکان نه تنها در تعاملات اجتماعی ضعیف هستند بلکه برخی رفتارهای سرزده از سوی آنها به مهارت های ارتباطی شان لطمه وارد می کند.الگوهای مداوم رفتاری مانند لرزیدن،تکان تکان خوردن،فعالیت های غیرکنشی،خط خطی کردن وسایل و... نیز جزء اصلی خصوصیات رفتاری کودکان اوتیسمی به شمار می رود.
این پژوهشگر در ادامه افزود:اوتیسم جزء 5 اختلال مهم رفتاری به شمار می رود که تحت طبقه اختلالات شایع رشد در قانون تعلیم و تربیت افراد ناتوان آورده شده است.همچنین این اختلال نیز در میان پسران شایع تر است و تقریبا چهار برابر دختران نیز به این اختلال مبتلا می شوند.
به گفته این محقق،طیف ناتوانی اوتیسم در آمریکا بسیار زیاد است و نمونه گیری ها نشان می دهد یک نفر در 110 نفر در آمریکا به اوتیسم مبتلا هستند.خیره نگریستن یک مشکل اساسی است که در طیف اختلالات اوتیسم به چشم می خورد . این کودکان به ندرت توانایی برقراری ارتباط با دیگران را دارند .کودکان اوتیسمی الگوهای رفتاری تکراری و یکنواختی دارند .در بازی و تقلید و تعامل اجتماعی با همسالان خود بسیار متفاوت رفتار می کنند.
این پژوهشگر حوزه کودکان در بیان برخی مشکلات رفتاری کودکان اوتیسمی ادامه داد:کودکان مبتلا به اوتیسم در دنیای منحصر و خاص خود زندگی می کنند و کاملا به طور ارادی در تعاملات اجتماعی تمایلی به شرکت در جمع ندارند.کودکان اوتیسمی در سنین نوجوانی به جای تقابل و همبستگی با همسالان به اشیا اطراف شان وابستگی نشان می دهند .
وی افزود:کودکان اوتیسمی همچنین حرکات تکراری را بیشتر دوست دارند و از دنیای واقعی خود را دور می کنند.ارتباط کمی با دنیای اطراف برقرار می کنند و در قبال دستورات و الزامات واکنش عکس از خود نشان می دهند.زیرا وجودشان آکنده از انگیزش های درونی است.
اردبیلی با اشاره به موفقیت های کودکان اوتیسمی در زمینه های مختلف بیان کرد: توسعه و رشد کودکان اوتیسمی نیز در برخی موارد چشمگیر است عده ای از این کودکان مهارت های کنشی بسیار بالایی دارند و در مطالعه پیشرفت زیادی از خود بروز می دهند.همچنین استعداد خارق العاده در انجام محاسبات ریاضی دارند که همین مهم باعث می شود در حد مهارت یک دانشمند قرار گیرند.
منبع:آستان