جام جم سرا: حجت الاسلام محمدرضا زائری در نخستین همایش فعالان صنایع فرهنگی با عنوان «نفس عمیق»، خون دل خوردن را لازمه کار فرهنگی دانست و افزود: کسی که می‌خواهد کار جدی انجام دهد و با اعتقاد وارد میدان شود باید خون دل بخورد. حتی در جبهه مقابل هم کسانی به نتیجه دلخواه خود می‌رسند که سختی می‌کشند و تلاش می‌کنند، شهید مطهری آدم‌ها را به دو دسته تقسیم کرده؛ یا بزرگند یا بزرگوار. به گفته او کسی چون هیتلر آدم بزرگی است گرچه بزرگوار نیست. او اراده بالایی دارد که اگر چنین نبود نمی‌توانست دنیا را به هم بریزد.
به نقل از همشهری آنلاین، این نویسنده و پژوهشگر به ضرورت توجه به تبلیغ در عرصه تولید محصولات فرهنگی اشاره و بیان کرد: وقتی محصولی تولید و ارایه میشود چگونگی معرفی و تبلیغ آن بسیار مهم است، ما از هر محصول فرهنگی برای تبلیغ ایده و ذهنیت خود نمی‌توانیم استفاده کنیم. نمونه پوسترهایی که تولید و منتشر شد و مخاطب به هیچ کدام از این پوستر‌ها و بنر‌ها توجه نکرد. آخر مگر او با پوستر و بنر بی‌حجاب شده بود که با پوستر و بنر حجاب را انتخاب کند؟
به نقل از مهر، وی گفت: بسیاری از متشرعین به کسی چون آنتونی کوئین ایراد می‌گیرند که بازیگر عرقخوری چون او نباید در نقش شخصیت‌های مذهبی ظاهر شود اما ۱۰۰ نمازخوان نمی‌توانند چون او و در نقش او بازی کنند.
به گزارش جام جم سرا، زائری همچنین افزود: اتفاق خوبی که در حال حاضر افتاده این است که تولید کنندگان مومن و متدین صنایع فرهنگی در مرحله انتقال هستند. از یک طرف سابقه حوزه کاریشان به گونه‌ای است که با حمایت‌های دولتی و شبه دولتی عجین بوده است، از طرف دیگر وارد فضایی شده‌اند که از هیچ کدام از این حمایت‌ها خبری نیست و این فضا فضای خوشایندی است. ما باید یاد بگیریم که بدون پشتیبانی‌های دولتی راه خود را پیش بگیریم.
او به نشریه «مکتب اسلام» که پیش از انقلاب منتشر می‌شد اشاره و بیان کرد: زمانی که جمعیت ایران ۳۰ میلیون نفر بود نشریه مکتب اسلام بدون کوچک‌ترین حمایت دولتی در ۵۰۰ هزار نسخه منتشر می‌شد. حالا جمعیت ایران ۸۰ میلیون نفر است و تیراژ بهترین نشریه مذهبی به ۵۰ هزار نسخه هم نمی‌رسد. درست است رایانه و اینترنت جایگزین شده‌اند اما هر طور این دو را با هم مقایسه کنیم باز هم ما عقب هستیم.
زائری کار فرهنگی را کار بسیار دشواری دانست و افزود: کار فرهنگی کردن کار ساده‌ای نیست و ویژگی همایش «نفس عمیق» این است که شرکت کنندگان در این همایش خود در شمار تولید کنندگان هستند آن هم در شرایطی که مدیران فرهنگی ما معمولاً درگیر تولید نیستند اما یک مدیر فرهنگی که خود مولد است مشکلات یک تولید کننده را بهتر درک می‌کند.