با دلگرم همراه باشید تا با راه های تشخیص و درمان پارگی پرده گوش آشنا شوید.
پرده گوش قسمتی از ساختار شنوایی ماست که گوش خارجی را از گوش میانی جدا میکند. این پرده در اصل بافت شفافی است که امکان حرکت دارد و میتواند صدا را تقویت کند و به گوش داخلی برساند تا بتوانیم آن را بشنویم. پارگی پرده گوش عبارت است از پاره شدن پرده نازک گوش که قسمتهای داخلیتر گوش را از گوش خارجی جدا میکند .
درد ناگهانی در گوش، ناشنوایی نسبی، وزوز گوش، سرگیجه و خونریزی یا خروج ترشح از گوش از علائم شایع پارگی پرده گوش است که ترشح گوش ممکن است در عرض یک تا دو روز پس از پارگی به چرک تبدیل شود.
پرده گوش میتواند به دنبال وارد کردن یک شیء مثل گوش پاککن یا گیره کاغذ برای تمیز کردن یا رفع خارش گوش، وارد آمدن فشار ناگهانی به پرده گوش به سمت داخل، برای مثال سیلی خوردن، شنا یا شیرجه، یا وقوع انفجار در نزدیکی فرد، وارد آمدن فشار ناگهانی به پرده گوش به سمت خارج، عفونت شدید گوش میانی پاره شود.این متخصص گوش و حلق و بینی عوامل افزایشدهنده خطر را عفونت گوش میانی، صدمه به سر دانست. برای پیشگیری باید از ورود هر شیئی به مجرای گوش، بروز ضربه به سر خودداری کرده و در صورت بروز عفونت در گوش میانی به سرعت آن را درمان کنیم.
به دلیل نقش مهمی که پرده گوش در پیشگیری از ابتلای این عضو به عفونت دارد، باید حتما از آن محافظت کرد لذا اگر پرده گوش دچار آسیب شود، باید حتما آن را ترمیم کنیم.البته ترمیم پرده گوش با دوختن آن انجام نمیشود بلکه متخصص گوش و حلق و بینی داربست مطمئنی زیرش میزند و اجازه میدهد این پرده روی آن ترمیم شود.
مهمترین عاملی که باعث پاره شدن پرده گوش میشود، ضربههای ناشی از تصادف یا برخورد با گوش است. این برخورد با پرده گوش میتواند مستقیم مثلا با فرو بردن جسم خارجیای مثل سنجاقسر، خودکار یا حتی گوشپاککن به داخل گوش و یک حرکت ناگهانی باشد.
اما گاهی این آسیب ناشی از کار و آسیب بیرونی است که در جوشکارها، غواصها، چتربازها و... اتفاق میافتد؛ چون هنگام انجام چنین کارهایی، فشاری از بیرون وارد گوش میشود که پرده آن را دچار آسیب میکند. حتی در نزاعهای خیابانی، خوردن سیلی یا مشت به گوش و تصادف با اتومبیل، هر نوع ضربه به سر، سقوط از ارتفاع و حضور در مکانی که در آنجا انفجاری صورت گیرد مثلا در جنگها، میتواند باعث از بین رفتن پرده گوش شود.
حتی انفجارهای چهارشنبهسوری هم میتواند علاوه بر خطرهای دیگری که دارد، باعث پاره شدن پرده گوش شود.در عین حال باید توجه داشت اگر شستشوی گوش هم به وسیله فرد ناواردی انجام شود یا آب با فشار داخل گوش شود، میتواند باعث از دست رفتن این عضو شود.
مهمترین عاملی که درون گوش میانی میتواند باعث آسیب پرده گوش شود، عفونتهاست و در کسی که از کودکی در معرض عفونتهای گوش است، این اتفاق شایع است.عفونتهای گوش دو علت دارد؛ یا ناشی از التهاب مخاطی گوش میانی است یا اختلالهایی که در شیپوراستاش ممکن است، وجود داشته باشد.
شیپوراستاش مجرایی است که حلق را به گوش وصل میکند و باعث تنظیم فشار داخل گوش میشود، حالا اگر شیپوراستاش بسته شود، به اختلال شنوایی، افزایش فشار و درنهایت پارگی پرده گوش منجر خواهد شد؛ یعنی اول التهاب ایجاد میشود، بعد عفونت بروز میکند و عفونت هم التهاب و آسیب پرده گوش را بهدنبال دارد.
تا زمانی که عفونت وجود داشته باشد، متاسفانه ترمیم پرده گوش امکانپذیر نیست به همین دلیل قبل از جراحی، باید التهاب و عفونت گوش حتما برطرف شود. پاره شدن پرده گوش در کودکان نیز بیشتر ناشی از عفونتها و در سنین بالاتر به دنبال تروما و ضربهها ایجادمیشود.
اگر پرده گوش پاره شده عفونی نشود، معمولاً خود به خود در عرض 2 ماه ترمیم میشود اما در صورت عفونی شدن پرده عفونت درمان میشود و شنوایی نیز معمولاً مشکل دایمی پیدا نمیکند؛ ولی اگر پارگی خود به خود ترمیم نشود نیاز به جراحی وجود دارد. گوش و حلق و بینی عوارض احتمالی عفونت گوش را تب، استفراغ و اسهال، در موارد نادر خونریزی زیاد، عفونت ماستوئید ناحیه استخوانی پشت گوش و در موارد نادر امکان ناشنوایی وجود دارد.
باید مجرای گوش خشک نگاه داشته شود، شنا صورت نگیرد، استحمام نکرد و در باران بدون چتر راه نرفت.
نشانه پارگی پرده گوش که بیمار متوجه آن میشود، میتواند افت شنوایی، حس صدایی مثل حرکت باد در گوش، درد، خونریزی و ترشح از گوش باشد و اگر در اثر ضربه این اتفاق افتاده باشد، بیمار دچار سرگیجه هم خواهد شد.بیشتر افرادی که دچار این مشکل میشوند، ناگهان احساس میکنند گوششان کیپشده و نمیتوانند صداها را بشنوند.
اگر مشکل واقعا آسیب پرده گوش باشد، متخصص، ابتدا اندازه سوراخی که ایجاد شده بررسی میکند؛ زیرا در درمان بسیار تعیینکننده است. اگر سوراخ پرده گوش کوچک باشد، معمولا خودبهخود ترمیم شود؛ البته به شرط اینکه عفونت وجود نداشته باشد.اگر اندازه سوراخ پرده گوش بیشتر از یک چهارم سطح پرده باشد، معمولا به درمان جراحی نیاز است، اما پرده گوش ترمیم شده همیشه نازکتر از پرده گوش اولیه است.
علت این اتفاق، این است که پرده گوش سه لایه دارد، ولی پس از اینکه آسیب میبیند، فقط دو لایه آن ترمیم میشود و به همین دلیل صدمهپذیرتر هم است. پس کسانی که دچار از بین رفتن پرده گوش شدهاند، باید بیشتر مراقب باشند.
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، تیم تحقیق دانشگاه کیوتو ژاپن دریافته اند مصرف چای سبز مانع از بروز پارگی آئورت شکمی که وضعیتی خطرناک و مرگبار بوده و شرایطی اســت که در آن، عروق اصلی بدن بیش از اندازه کشیده شده و متورم می شوند، پیشگیری می کند.
محققان دریافتند پلی فنول چای سبز که مولفه اصلی چای سبز بشمار می اید می تواند به پیشگیری از پارگی آئورت شکمی کمک کند.
در این مطالعه تیم تحقیق، موش ها را با آنزیم های که موجب بروز پارگی آئورت شکمی می شد، تحت عمل قرار دادند و دریافتند این شرایط در موش های که پلی فنول چای سبز نوشیده بودند به مراتب کمتر بروز کرده بود.
کنجی میناکاتا، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «از آنجائیکه پارگی آئورت شکمی هیچ علامتی ندارد، معمولاً ناشناخته باقی می ماند. بدون درمان هم معمولا در ۵۰ درصد مواقع منجر به مرگ می شود.»
به گفته محققان، نوشیدن چای سبز موجب کاهش التهاب و تولید بیشتر الاستین می شود؛ اینها دلیل اصلی بروز پارگی آئورت شکمی و همچنین پارگی دیواره عروق هستند.
مطالعات قبلی نشان داده اند که نوشیدن چای سبز می تواند از بروز سرطان، بیماری های قلبی، التهاب و اکسایش پیشگیری کند.
بسته به اینکه شکل پارگی مینیسک چگونه اسـت و در کدام قسمت از
آن قرار دارد این پارگی ها را به انواع مختلفی تقسیم می کنند. پارگی ها
ممکن اسـت طولی، عرضی، مانند دسته سطل، زبانه ای، شاخی یا مخلوطی از انواع
قبلی باشند. در بسیاری اوقات پارگی های مینیسک که در حین ورزش به وجود می
آیند همراه با دیگر آسیب های زانو مانند پارگی رباط زانو متقاطع قدامی اسـت.
در اینجا تعدادی از علت پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- سن (مینیسک با افزایش سن دچار فرسودگی می شود)
2- ورزش های برخوردی مانند فوتبال، هاکی و راگبی (نوعی فوتبال آمریکایی)
3- ورزش های مسابقه ای مانند دومیدانی
4- بلند کردن اشیاء و اجسام سنگین و خم شدن
چرخش های شدید که باعث ایجاد وزن روی ساق پا و خم شدن زانو می شود اغلب باعث پارگی های مینیسک زانو مزمن می شود. به صورت میانگین از بین هر صدهزار نفر 61 نفر در طول زندگی خود تجربه این اختلال را داشته اند. پارگی هایی که ناشی از فرسودگی مینیسک زانو اسـت در افراد بالای 65 سال رایج اسـت. این اتفاق زمانی ایجاد می شود که مینیسک زانو ضعیف می شود و حالت کشسانی خود را از دست می دهد حتی تصادف های جزیی هم می تواند، در افراد پیر باعث پارگی مینیسک زانو و از بین رفتن آن شود.
انواع و درجه بندی پارگی
چندین
راه برای دسته بندی پارگی های مینیسک وجود دارد و براساس عواملی مانند محل
آسیب پارگی، شکل های خاص پارگی یا پارگی نزدیک به رگ های خون دسته بندی می
شود. پارگی ممکن اسـت در ناحیه میانی و بیرونی یا یک سوم میانی مینیسک زانو
ایجاد شود. پارگی در ناحیه خارجی مینیسک به دلیل اینکه به رگ های خونی
نزدیک تر اسـت بهتر از بقیه قسمت ها بهبود می یابد. پارگی ها ممکن اسـت در
محل هایی که در ادامه گفته می شود، ایجاد شود:
1- شاخ قدامی
2- بدن
3- شاخ پشتی (یکی از رایج ترین پارگی ها اسـت)
4- رایج ترین شکل پارگی که در آسیب دیدگی های مینیسک رخ می دهد شامل موارد زیر اسـت
5- پارگی های پیچیده و از بین برنده (بیشتر از یک شکل دارد)
6- پارگی دسته سطلی
7- پارگی شبیه به بال
8- پارگی های طولی
9- پارگی های عرضی
10- پارگی شبیه به منقار طوطی
11- پارگی شعاعی
سطح فعالیت ها
سن، طول پارگی، محل پارگی، شکل پارگی، آیا بیمار دچار آسیب دیگر شده اسـت.
براساس نزدیک بودن پارگی ها به رگ های خونی پارگی ها به انواع سفید- سفید، قرمز- سفید و قرمز- قرمز دسته بندی می شوند. نواحی قرمز- قرمز دارای میزان خون مطلوبی اسـت و سریعتر بهبود می یابد. پارگی های بی ثابت می تواند حرکت کند و باعث ایجاد مشکلاتی در طول روند بهبودی شود در حالی که پارگی های باثبات خود به خود بهبود می یابد.
انواع درمان پارگی مینیسک زانو
نوع
درمان پارگی مینیسک بسته به نوع پارگی و اندازه آن و محل و مدت زمانی که
از پارگی گذشته، متفاوت اسـت. سن، بیماری های دیگری که ممکن اسـت داشته باشید
و اینکه شما زندگی پرتحرکی دارید در تصمیم پزشک برای انتخاب نوع درمان شما
موثر اسـت. یک سوم خارجی مینیسک دارای خون رسانی خوبی اسـت و پارگی هایی که
در این قسمت هستند ممکن اسـت به طور خود به خودی یا با عمل جراحی ترمیم
شوند.
دوسوم داخلی مینیسک خون رسانی ندارد و بنابراین پارگی در این قسمت بهبود نمی یابد. درمان این پارگی ها معمولا با عمل جراحی اسـت و چون حتی با بخیه زدن پارگی در این قسمت، پارگی جوش نمی خورد درمان جراحی به این صورت اسـت که آن قسمت از مینیسک پاره شده که به صورت یک زائده در کنار بدنه اصلی مینیسک قرار گرفته و موجب گرفتاری بیماری می شود از زانو خارج می شود.
البته باید به خاطر داشت که خارج کردن حتی قسمتی از مینیسک از زانو می تواند موجب افزایش ناپایداری و در نهایت بروز ساییدگی و استئوآرتریت زانو شود. به همین خاطر انجام مینیسکتومی (خارج کردن مینیسک از زانو) فقط در مواردی از پارگی مینیسک انجام می شود که این پارگی برای بیمار مشکلاتی مانند قفل شدن، تورم مکرر یا خالی کردن زانو ایجاد کند.
درمان غیرجراحی
بلافاصله بعد از آسیب باید بیمار استراحت کند تا بافت آسیب دیده فرصت بهبود داشته باشد. ممکن اسـت پزشک معالج به شما توصیه کند مدتی از عصای زیربغل استفاده کنید. چند بار در روز زانو را با یخ سرد کنید. البته یخی را مستقیما روی پوست نگذارید. یک باند کشی را روی زانو ببندید تا زانو کمپرس شود. دراز کشیده و زانویتان را بالاتر از سطح قلب تان بگیرید تا تورم زانو کم شود. استفاده از داروی مسکن جهت کاهش تورم و درد زانو موثر اسـت.
استراحت و سرد کردن مفصل
وجود
رگ های خونی در لبه های مفصل در بعضی از موارد فرصت بهبودی را برای مفصل
ایجاد می کند. علاوه بر این استراحت باعث بهبودی مفصل می شود. پزشک همچنین
ممکن اسـت مصرف داروهای ضدالتهابی مانند (آسپرین، ایبوپروفن) و استفاده از
کمپرس یخ را روی مفصل زانو برای کاهش درد و التهابات به بیمار توصیه کند.
انجام حرکات اصلاحی
در
صورتی که پزشک پارگی جزیی مینیسک زانو را برای بیمار تشخیص دهد انجام
حرکات صحیح برای شما موثر اسـت. زانوی شما با انجام این فعالیت های منظم
مستحکم می شود. شما باید از انجام فعالیت های شدید و سنگین خودداری کنید.
در این گونه موارد پزشک انجام چندین نوع تمرین استقامتی خاص را به بیمار
توصیه می کند. علاوه بر این انجام تمرینات فیزیوتراپی را هم به بیماران
پیشنهاد می کند. در حین انجام تمرینات فیزیوتراپی یک متخصص باتجربه به
بیمار کمک می کند تا باعث کاهش درد، افزایش تحرک، بهبود استقامت ران و پشت
ساق پا شود. زمانی که شما به صورت کامل بهبود یافتید به شما چگونگی انجام
فعالیت های مورد علاقه خود بدون ایجاد هرگونه خطری آموزش می دهد.
ورزش
تعدادی
از تمرینات حرکتی، کششی، استقامتی می تواند در منزل انجام شود. اگرچه
توصیه می شود این تمرینات را تحت نظر یک متخصص فیزیوتراپی یا مربی ورزشی
انجام دهید.
درمان جراحی
امروزه
درمان جراحی آسیب های مینیسک توسط تکنیک آرتروسکوپی انجام می شود. در این
روش پزشک از راه شکاف کوچکی که در روی پوست زانوی شما ایجاد می کند یک
دوربین را وارد زانو کرده تا بتواند داخل را مشاهده کند و سپس از راه شکاف
های کوچک دیگر ابزارهایی را وارد زانوی شم می کند تا با کمک آنها قسمت پاره
شده مینیسک را ترمیم یا از زانوی شما خارج کند.
تشخیص پارگی مینیسک زانو
پزشک
برای مقایسه زانوی آسیب دیده با زانوی سالم هر دو زانوی شما را معاینه می
کند. پزشک زانوی آسیب دیده را برای بررسی و علائم پارگی مینیسک زانو از
جمله ورم، التهاب و مایع داخل مفصل زانو را معاینه می کند. در صورتی که
زانو قفل نکرده باشد، زانوی آسیب دیده شما را خم می کند و گرفتگی و صدا
دادن زانو را بررسی می کند.
پزشک همچنین دامنه حرکتی زانوی شما را ارزیابی می کند تا متوجه شود زانوی شما نسبت به فشار حساس اسـت یا خیر. در صورتی که نتایج معاینه شما نشان دهنده این باشد که دچار پارگی مینیسک شده اید، آزمایشات دیگری مثل تصویربرداری با اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن بر روی شما انجام می گیرد.
علائم پارگی مینیسک زانو
هر
شخصی به صورت های مختلف تجربه مواجه شدن با این آسیب دیدگی ها را داشته
اسـت و فقط پزشکان متخصص می توانند این اختلال را به طور دقیق تشخیص دهند.
اما در این جا تعدادی از علائم پارگی مینیسک رایج پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- ایجاد صدای تق تق زانو
2- قفل شدن زانو
3- درد در ناحیه زانو (مخصوصا زمانی که زانوی خود را در یک خط راست نگه می دارید)
4- سختی
5- تورم
عوارض عدم درمان پارگی مینیسک
مینیسک
را می توان از نظر خون رسانی به دو قسمت بیرونی و داخلی تقسیم کرد. قسمت
بیرونی مینیسک که به کپسول مفصلی زانو چسبیده اسـت، عروق خونی را از آن
دریافت می کند، ولی قسمت های مرکزی تر فاقد عروق خونی هستند. قسمت بیرونی
چون خون رسانی دارد، پس در صورت آسیب دیدن قدرت ترمیم دارد، ولی این بدان
معنی نیست که هر پارگی مینیسک که در قسمت حاشیه ای آن باشد، ترمیم خواهدشد.
ترمیم مینیسک مانند جوش خوردن شکستگی نیاز به شرایطی دارد که تا مهیا نباشد صورت نمی گیرد. پس پارگی مینیسک حتی اگر در قسمت حاشیه ای آن باشد خود به خود ترمیم نمی شود، بلکه نیاز به درمان صحیح دارد. اگر پارگی مینیسک درمان نشود، پارگی کم کم بیشتر شده و ممکن اسـت قسمت پاره شده، به صورت یک زائده در کنار مینیسک در داخل زانو مرتبا حرکت کرده و موجب شود زانو به طور مکرر قفل شده، یا با هر بار گیرکردن این زائده در بین دو استخوان زانو و سپس درآمدن آن از بین دو استخوان این احساس به فرد دست دهد که چیزی از زیر زانو در می رود و یا زانوی خود فرد از زیر بدنش در می رود.
*متخصص ارتوپد