با دلگرم همراه باشید تا با راه های تشخیص و درمان پارگی پرده گوش آشنا شوید.
پرده گوش قسمتی از ساختار شنوایی ماست که گوش خارجی را از گوش میانی جدا میکند. این پرده در اصل بافت شفافی است که امکان حرکت دارد و میتواند صدا را تقویت کند و به گوش داخلی برساند تا بتوانیم آن را بشنویم. پارگی پرده گوش عبارت است از پاره شدن پرده نازک گوش که قسمتهای داخلیتر گوش را از گوش خارجی جدا میکند .
درد ناگهانی در گوش، ناشنوایی نسبی، وزوز گوش، سرگیجه و خونریزی یا خروج ترشح از گوش از علائم شایع پارگی پرده گوش است که ترشح گوش ممکن است در عرض یک تا دو روز پس از پارگی به چرک تبدیل شود.
پرده گوش میتواند به دنبال وارد کردن یک شیء مثل گوش پاککن یا گیره کاغذ برای تمیز کردن یا رفع خارش گوش، وارد آمدن فشار ناگهانی به پرده گوش به سمت داخل، برای مثال سیلی خوردن، شنا یا شیرجه، یا وقوع انفجار در نزدیکی فرد، وارد آمدن فشار ناگهانی به پرده گوش به سمت خارج، عفونت شدید گوش میانی پاره شود.این متخصص گوش و حلق و بینی عوامل افزایشدهنده خطر را عفونت گوش میانی، صدمه به سر دانست. برای پیشگیری باید از ورود هر شیئی به مجرای گوش، بروز ضربه به سر خودداری کرده و در صورت بروز عفونت در گوش میانی به سرعت آن را درمان کنیم.
به دلیل نقش مهمی که پرده گوش در پیشگیری از ابتلای این عضو به عفونت دارد، باید حتما از آن محافظت کرد لذا اگر پرده گوش دچار آسیب شود، باید حتما آن را ترمیم کنیم.البته ترمیم پرده گوش با دوختن آن انجام نمیشود بلکه متخصص گوش و حلق و بینی داربست مطمئنی زیرش میزند و اجازه میدهد این پرده روی آن ترمیم شود.
مهمترین عاملی که باعث پاره شدن پرده گوش میشود، ضربههای ناشی از تصادف یا برخورد با گوش است. این برخورد با پرده گوش میتواند مستقیم مثلا با فرو بردن جسم خارجیای مثل سنجاقسر، خودکار یا حتی گوشپاککن به داخل گوش و یک حرکت ناگهانی باشد.
اما گاهی این آسیب ناشی از کار و آسیب بیرونی است که در جوشکارها، غواصها، چتربازها و... اتفاق میافتد؛ چون هنگام انجام چنین کارهایی، فشاری از بیرون وارد گوش میشود که پرده آن را دچار آسیب میکند. حتی در نزاعهای خیابانی، خوردن سیلی یا مشت به گوش و تصادف با اتومبیل، هر نوع ضربه به سر، سقوط از ارتفاع و حضور در مکانی که در آنجا انفجاری صورت گیرد مثلا در جنگها، میتواند باعث از بین رفتن پرده گوش شود.
حتی انفجارهای چهارشنبهسوری هم میتواند علاوه بر خطرهای دیگری که دارد، باعث پاره شدن پرده گوش شود.در عین حال باید توجه داشت اگر شستشوی گوش هم به وسیله فرد ناواردی انجام شود یا آب با فشار داخل گوش شود، میتواند باعث از دست رفتن این عضو شود.
مهمترین عاملی که درون گوش میانی میتواند باعث آسیب پرده گوش شود، عفونتهاست و در کسی که از کودکی در معرض عفونتهای گوش است، این اتفاق شایع است.عفونتهای گوش دو علت دارد؛ یا ناشی از التهاب مخاطی گوش میانی است یا اختلالهایی که در شیپوراستاش ممکن است، وجود داشته باشد.
شیپوراستاش مجرایی است که حلق را به گوش وصل میکند و باعث تنظیم فشار داخل گوش میشود، حالا اگر شیپوراستاش بسته شود، به اختلال شنوایی، افزایش فشار و درنهایت پارگی پرده گوش منجر خواهد شد؛ یعنی اول التهاب ایجاد میشود، بعد عفونت بروز میکند و عفونت هم التهاب و آسیب پرده گوش را بهدنبال دارد.
تا زمانی که عفونت وجود داشته باشد، متاسفانه ترمیم پرده گوش امکانپذیر نیست به همین دلیل قبل از جراحی، باید التهاب و عفونت گوش حتما برطرف شود. پاره شدن پرده گوش در کودکان نیز بیشتر ناشی از عفونتها و در سنین بالاتر به دنبال تروما و ضربهها ایجادمیشود.
اگر پرده گوش پاره شده عفونی نشود، معمولاً خود به خود در عرض 2 ماه ترمیم میشود اما در صورت عفونی شدن پرده عفونت درمان میشود و شنوایی نیز معمولاً مشکل دایمی پیدا نمیکند؛ ولی اگر پارگی خود به خود ترمیم نشود نیاز به جراحی وجود دارد. گوش و حلق و بینی عوارض احتمالی عفونت گوش را تب، استفراغ و اسهال، در موارد نادر خونریزی زیاد، عفونت ماستوئید ناحیه استخوانی پشت گوش و در موارد نادر امکان ناشنوایی وجود دارد.
باید مجرای گوش خشک نگاه داشته شود، شنا صورت نگیرد، استحمام نکرد و در باران بدون چتر راه نرفت.
نشانه پارگی پرده گوش که بیمار متوجه آن میشود، میتواند افت شنوایی، حس صدایی مثل حرکت باد در گوش، درد، خونریزی و ترشح از گوش باشد و اگر در اثر ضربه این اتفاق افتاده باشد، بیمار دچار سرگیجه هم خواهد شد.بیشتر افرادی که دچار این مشکل میشوند، ناگهان احساس میکنند گوششان کیپشده و نمیتوانند صداها را بشنوند.
اگر مشکل واقعا آسیب پرده گوش باشد، متخصص، ابتدا اندازه سوراخی که ایجاد شده بررسی میکند؛ زیرا در درمان بسیار تعیینکننده است. اگر سوراخ پرده گوش کوچک باشد، معمولا خودبهخود ترمیم شود؛ البته به شرط اینکه عفونت وجود نداشته باشد.اگر اندازه سوراخ پرده گوش بیشتر از یک چهارم سطح پرده باشد، معمولا به درمان جراحی نیاز است، اما پرده گوش ترمیم شده همیشه نازکتر از پرده گوش اولیه است.
علت این اتفاق، این است که پرده گوش سه لایه دارد، ولی پس از اینکه آسیب میبیند، فقط دو لایه آن ترمیم میشود و به همین دلیل صدمهپذیرتر هم است. پس کسانی که دچار از بین رفتن پرده گوش شدهاند، باید بیشتر مراقب باشند.
وی بیان کرد: یکی از شایعترین آسیبها، رباط صلیبی زانو است که علت این امر، خوب گرم نشدن اعضای بدن قبل از ورزشهای سنگینی همچون فوتبال است که سبب پارگی رباط میشود.
این متخصص با بیان این که متناسب هر ورزش باید قبل از آن نرمش کرد، افزود: در زمان آسیب دیدن رباط باید سریعاً پزشک در محل حاضر شده و با گذاشتن کیسه یخ، در ابتدا التهاب آن را بگیرد و سپس مصدوم را به بیرون از زمین منتقل کنند.
وی ابراز داشت: در آسیبدیدگی درجه 1 و 2، بعد از حدود 4 هفته استراحت مطلق و گچ گرفتن زانوی آسیبدیده خوب میشود، ولی در کشیدگی رباط از نوع 3، اگر فرد نتواند بر روی درد راه برود، باید در حدود 6 ماه تا یک سال استراحت کند.
ابدی اضافه کرد: در پارگی نوع سوم اگر بعد از استراحت و بیحرکت کردن عضو به وسیله گراپ درد او خوب نشد، باید رباط خود را به تیغ جراحی بسپارد.
وی تأکید کرد: اگر زانوی سالمندی پیچ خورد، رباط صلیبی و آسیب دیده که در این صورت به علت شکننده بودن، استخوانهای این گروه سنی باید فوراً آمبولانس را خبر کرده و با بستن آتل، آن فرد را به بیمارستان منتقل کنند.
ابدی در پایان گفت: از جمله عوامل آسیب دیگر رباط میتوان به نرمش کم، تغذیه نامناسب، کمبود ویتامین D در بدن و سن بالا اشاره کرد.
به گزارش جام جم سرا ، اسماعیل ابراهیمی تکامجانی در گفتوگو با تسنیم، درباره آسیبهای زانویی برای رانندگان گفت: بیشترین آسیبها برای رانندگان در زمانی است که بهمدت زیادی باید پدالهای خودرو مورد استفاده قرار گیرد زیرا پا و متعاقب آن زانوها تحرک کمتر دارند و صاف نیستند بهطوری که فضای داخلی خودروهای شاسیبلند عوارض کمتری برای زانوی رانندگان آن ایجاد میکند.
رئیس انجمن علمی فیزیوتراپی ایران آسیبهای زانویی برای هندل زدن موتورسیکلت سوارها را کمتر از رانندگان خودرو عنوان کرد و گفت: این به آن دلیل است که رانندگان زمان بیشتری را باید پدالهای خودرو را جابهجا کنند بنابراین نخستین نرمی غضروف نشانه اولین گام برای ابتلا به آرتروز است، کما اینکه قابل درمان نیز است، ولی با این وجود افراد باید دقت کنند که نشستن زیاد حتماً برای آنان مشکل ایجاد میکند، بنابراین زانو باید جابهجا شود و هرچه صافتر باشد فشار کمتری به آن وارد میشود.
وی تصریح کرد: افراد باید دقت کنند که عضلات بهصورت مشترک با ستون فقرات درگیر هستند و اگر عضلهای کوتاه شود دیگر اعضا را نیز درگیر خواهد کرد، بنابراین بهترین توصیه صاف بودن زانو و کمر است، یعنی کمر باید گودی لازم را داشته باشد و سَر نیز زیاد رو به جلو نباشد بلکه صاف قرار گیرد، بنابراین هرچه گودی کمر کمتر شود خطر پارگی دیسک نیز شدت پیدا میکند.
رئیس انجمن علمی فیزیوتراپی ایران با بیان اینکه مهمترین علت ابتلا به آرتروزها فقر حرکتی یا حرکت نادرست است، گفت: ابتلا به آرتروز مستلزم گذراندن مراحلی است که نرم شدن غضروف گام اول آن است، غضروف عروق ندارد و بهراحتی نیز ترمیم نمیشود. وقتی بافت نرم غضروف بافتهای دیگر را تحت تأثیر قرار دهد برای فرد مشکلاتی به وجود میآورد بنابراین توصیه میشود هیچ وضعیتی را بیشتر از 20 دقیقه ادامه ندهید و موقع پیادهروی نیز تغییر وضعیت دهید.
ابراهیمی تکامجانی خاطرنشان کرد: کارمندان و افرادی که مدتهای طولانی مینشینند باید هرازگاهی تغییر وضعیت دهند چرا که یک جا نشستن میتواند موجب نرمی غضروف و آسیب به آن شود، همچنین نشستن طولانی مدت افزایش بار به زانو و مفاصل را بهدنبال دارد و بهخلاف آنچه تصور میشود؛ نشستن خوب نیست و بهتر است افراد حالت ایستاده و تحرک داشته باشند.
توجه داشته باشید همیشه پارگی پرده گوش با درد همراه نیست و اگر ناشی از عفونت هم نباشد، نشانههایی چون خروج ترشحات عفونی بروز نمییابد.
به همین علت، دکتر ابراهیم رزمپا، متخصص گوش، حلق و بینی تاکید میکند: در چنین مواردی باید به تغییر رفتار فرزندان دقت کرد، ازجمله نزدیک تلویزیون نشستن یا نمره خوب نگرفتن در درس املا به دلیل نشنیدن. در مورد بچههای زیر دو سال هم که معمولا آسیب پرده گوش با درد همراه است، بیقراری و تکان دادن مکرر سر را باید نشانه احتمالی آسیب پرده گوش تلقی کرد.
این متخصص در گفتوگو با جامجم میافزاید: پارگی پرده گوش ممکن است غیر از عفونت مکرر لوزهها بویژه در کودکانی که لوزه سوم دارند، بر اثر عواملی چون ضربه به گوش یا سر، شکستگی جمجمه، انفجار ناگهانی، تغییر زیاد فشار هوا یا شیرجه زدن در آب و فرو بردن اجسام خارجی در گوش (بویژه گوشپاککن) ایجاد شود.
هیچ جسمی نباید داخل گوش شود
اگر پارگی پرده ناشی از عفونت حاد گوش باشد، علاوه بر احساس درد، کم شنوایی و تب، خروج ترشحات عفونی یا خونی از گوش نیز ممکن است دیده شود.
دکتر رزمپا با اشاره به این که وارد کردن شیء خارجی به داخل گوش، مهمترین علت پارگی پرده گوش است، میافزاید: درد ناگهانی گوش، ناشنوایی نسبی، خونریزی، ترشحات خارجی، سرگیجه و وزوز گوش ازعلائم شایع پارگی پرده گوش است. ترشح گوش ناشی از پارگی میتواند 24 تا 48 ساعت پس از پارگی اتفاق بیفتد.
وی تاکید میکند: توجه داشته باشید پاره شدن پرده گوش میتواند به دنبال وارد کردن یک شیء خارجی مثل گوشپاککن، گیره کاغذ برای تمیز یا رفع خارش گوش پیش آید.دکتر رزمپا همچنین یادآور شد: وارد آمدن فشار ناگهانی به پرده گوش بر اثر سیلی نیز میتواند به پارگی پرده گوش منجر شود.
ترمیم خود به خود پارگی پرده گوش
در صورتی که پرده گوش پاره شده عفونی نشود، معمولا خود به خود در مدت دو ماه بهبود مییابد، اما اگر عفونی شود، عفونت را میتوان با تجویز دارو (آنتیبیوتیک) درمان کرد و شنوایی نیز معمولا مشکل دائمی پیدا نمیکند. این متخصص گوش و حلق و بینی میافزاید: بیش از 80 درصد پارگیهای گوش بر اثر عفونت ترمیم میشود. اگر پارگی بر اثر ضربه چندان عمیق نباشد و از بروز عفونت نیز پیشگیری شده باشد معمولا طی شش ماه تا یکسال ترمیم صورت خواهد گرفت.
به جراحی نیاز است
فراموش نکنید خشک نگه داشتن پرده گوشی که پاره شده است در دوران ترمیم ضروری است و به همین دلیل اگر شک دارید پرده گوش پاره شده است یا نه،از مصرف هر نوع قطره گوش اجتناب کنید.
دکتر رزمپا با اشاره به مطالب بالا میافزاید: استفاده از قطره گوش، احتمال بروز عفونت گوشی را زیاد و عفونت، روند ترمیم پرده گوش پاره شده را با اختلال روبه رو میکند.
وی درباره درمان جراحی پرده گوش میگوید: اگرچه درمان اصول کلی تشخیص پرده گوش با معاینه گوش از طریق اتوسکوپ (دستگاه مخصوص دیدن داخل گوش) تائید میشود، اما در صورتی که پارگی پرده گوش خود به خود ترمیم نشود، انجام جراحی ضروری است.البته برای جراحی ترمیمی پرده گوش، تکنیکها و روشهای مختلفی وجود دارد که رایجترین آن پیوند زدن عضله گیجگاهی به محل سوراخ پرده گوش است.
نگذارید پرده گوش پاره شود
برای پیشگیری از بروز پارگی پرده گوش به موارد زیر
توجه کنید:
از به کار بردن هر گونه شیئی ازجمله گوشپاککن برای تمیز کردن یا خاراندن گوش اجتناب کنید.
در صورت ورود هر گونه جسم خارجی یا حشره به گوش، برای خارج کردن آن فقط از پزشک کمک بخواهید.
از صدماتی که ممکن است باعث پاره شدن پرده گوش شوند، مانند ترقهها یا ضربههای صوتی محیطهای انفجاری بشدت اجتناب کنید.
پونه شیرازی - دانش و سلامت
به گزارش جام جم آنلاین ، در زایمان طبیعی، لازم است که برای خارج شدن سر نوزاد، مقدار کمی از دهانه واژن شکافته شود. اگر اجازه دهیم این اتفاق به صورت طبیعی رخ دهد، ممکن است دهانه از چند قسمت و به صورت نامنظم پاره شود، برای جلوگیری از این اتفاق، ماما پس از بیحسی موضعی، قسمت پایین دهانه را شکاف کوچکی میدهد و پس از زایمان هم آن را با نخ جذبی بخیه میکند.
پس از زایمان، تا چند هفته ممکن است هنگام نشستن احساس درد کنید یا موقع ادرار احساس سوزش کنید. برای اینکه در این مدت کمتر اذیت شوید، برای نشستن از یک بالشتک استفاده کنید و روی محلهای سفت ننشینید. همچنین برای کاهش سوزش میتوانید از کمپرس یخ استفاده کنید.
هنگام ادرار نیز از یک بطری استفاده کنید تا ادرار بر روی زخمتان نریزد. یا هنگام تخلیه ادرار، آب گرم را باز کنید و همزمان خودتان را با آب بشویید تا سوزشی احساس نکنید. زمانی هم که نیاز به تخلیه مدفوع پیدا میکنید به کمک یک دستمال تمیز محل زخم را محکم فشار دهید تا فشار مقعد به آن وارد نشود. سعی کنید در این مدت از مواد غذایی فیبردار استفاده کنید تا دچار یبوست نشوید. همچنین میتوانید از مسکن نیز برای کاهش درد استفاده کنید.اگر پارگی واژن علاوه بر پوست، شامل بخش عضلانی هم باشد، ممکن است چندین ماه زمان ببرد تا بهبود یابد.
منبع:salamatism.com
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، تیم تحقیق دانشگاه کیوتو ژاپن دریافته اند مصرف چای سبز مانع از بروز پارگی آئورت شکمی که وضعیتی خطرناک و مرگبار بوده و شرایطی است که در آن، عروق اصلی بدن بیش از اندازه کشیده شده و متورم می شوند، پیشگیری می کند.
محققان دریافتند پلی فنول چای سبز که مولفه اصلی چای سبز بشمار می اید می تواند به پیشگیری از پارگی آئورت شکمی کمک کند.
در این مطالعه تیم تحقیق، موش ها را با آنزیم های که موجب بروز پارگی آئورت شکمی می شد، تحت عمل قرار دادند و دریافتند این شرایط در موش های که پلی فنول چای سبز نوشیده بودند به مراتب کمتر بروز کرده بود.
کنجی میناکاتا، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «از آنجائیکه پارگی آئورت شکمی هیچ علامتی ندارد، معمولاً ناشناخته باقی می ماند. بدون درمان هم معمولا در ۵۰ درصد مواقع منجر به مرگ می شود.»
به گفته محققان، نوشیدن چای سبز موجب کاهش التهاب و تولید بیشتر الاستین می شود؛ اینها دلیل اصلی بروز پارگی آئورت شکمی و همچنین پارگی دیواره عروق هستند.
مطالعات قبلی نشان داده اند که نوشیدن چای سبز می تواند از بروز سرطان، بیماری های قلبی، التهاب و اکسایش پیشگیری کند.
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، تیم تحقیق دانشگاه کیوتو ژاپن دریافته اند مصرف چای سبز مانع از بروز پارگی آئورت شکمی که وضعیتی خطرناک و مرگبار بوده و شرایطی اســت که در آن، عروق اصلی بدن بیش از اندازه کشیده شده و متورم می شوند، پیشگیری می کند.
محققان دریافتند پلی فنول چای سبز که مولفه اصلی چای سبز بشمار می اید می تواند به پیشگیری از پارگی آئورت شکمی کمک کند.
در این مطالعه تیم تحقیق، موش ها را با آنزیم های که موجب بروز پارگی آئورت شکمی می شد، تحت عمل قرار دادند و دریافتند این شرایط در موش های که پلی فنول چای سبز نوشیده بودند به مراتب کمتر بروز کرده بود.
کنجی میناکاتا، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «از آنجائیکه پارگی آئورت شکمی هیچ علامتی ندارد، معمولاً ناشناخته باقی می ماند. بدون درمان هم معمولا در ۵۰ درصد مواقع منجر به مرگ می شود.»
به گفته محققان، نوشیدن چای سبز موجب کاهش التهاب و تولید بیشتر الاستین می شود؛ اینها دلیل اصلی بروز پارگی آئورت شکمی و همچنین پارگی دیواره عروق هستند.
مطالعات قبلی نشان داده اند که نوشیدن چای سبز می تواند از بروز سرطان، بیماری های قلبی، التهاب و اکسایش پیشگیری کند.
پارگی زودرس کیسه آب در بارداری (PRETERM RUPTURE OF MEMBEANS)پدیده مرسومی است.با اقدامات لازم به هنگام مواجه با پارگی زودرس کیسه آب آشنا شوید
وقتی درد زایمان شما آغاز میشود، کیسه آب شما نازک شده و در نهایت پاره میگردد تا مایع آمنیوتیک از بدن شما خارج شود. این مایع در مدتی که فرزندتان درون رحم شما قرارا دارد به خوبی از او در برابر آلودگیها و آسیب محافظت میکند. اگر کیسهی آب شما قبل از آغاز فرآیند درد زایمان پاره شود، به آن پارگی زودرس کیسه آب در بارداری یا PROM گفته میشود.
PROM یک پدیدهی کاملا مرسوم است و در 10 درصد بارداریها اتفاق میافتد. 90 درصد از خانمهایی که کیسهی آبشان در نزدیکی تاریخ وضع حمل پاره میشود و 50 درصد مادرانی که پیش از موعد این اتفاق را تجربه میکنند پس از 24 ساعت وارد مرحلهی زایمان میشوند. مهم نیست که چه مقدار از بارداریتان باقی مانده است، هرچه فاصلهی بین پاره شدن کیسهی آب شما و تولد فرزندتان بیشتر گردد، خطر بروز آلودگی در شما و فرزندتان بالاتر میرود.
اگر شک کردید که کیسهی آبتان پاره شده است سریعا با پزشک خود تماس بگیرید. احتمالا پزشک شخصا شما را معاینه میکند تا مشخص گردد مایعی که از واژن شما نشت میکند مایع آمنیوتیک است یا نشت ادرار یا چیز دیگر. اگر کیسهی آبتان پاره شده باشد، اقدام بعدی با بررسی میزان بلوغ فرزندتان و اینکه پزشک چقدر احتمال بروز آلودگی میدهد مشخص میگردد.
پس از هفته سی و ششم بارداری: اگر پس از هفتهی 36 بارداریتان هستید، پزشک احتمالا بین 6 تا 12 ساعت صبر میکند تا معلوم شود وارد پروسهی زایمان میشوید یا خیر. بعضی پزشکان در صورتی که فرزندتان در حال حرکت باشد و نشانی از آلودگی دیده نشود ممکن است زمان بیشتری صبر نمایند. ممکن است پزشکتان به شما اجازه بدهد که در منزل منتظر شوید یا اینکه از شما بخواهد در بیمارستان بمانید. اگر وارد مرحلهی فعال زایمان نشوید، پزشک با استفاده از پیتوسین – Pitocin- که تحریک کنندهی انقباضات است، فرآیند زایمان را در شما ایجاد میکند.
بین هفتههای سی و دوم تا سی و ششم بارداری: پزشک به بررسی مایع آمنیوتیک شما میپردازد تا مشخص گردد آیا ریههای جنین به اندازهی کافی برای تنفس در هوا تکامل پیدا کردهاند. اگر این اتفاق افتاده باشد پزشک فرآیند زایمان را در شما ایجاد میکند. اگر ریهها به اندازهی کافی کامل نشده باشند، پزشک سعی میکند با استراحت مطلق زمان بارداریتان را تا حد امکان طولانیتر نماید. پزشک در صورت مشاهدهی علائم آلودگی مثل تب یا سوزش در هنگام ادرار، پروسهی زایمان را در شما آغاز میکند. همچنین ممکن است برای بهبود عملکرد ریههای فرزندتان به شما استروئید بدهد. در غالب موارد، نوزادانی که پس از هفتهی 32 بارداری به دنیا میآیند با مشکلات طولانی مدت مواجه نمیشوند.
قبل از هفته سی و دوم بارداری: در صورت بروز پارگی کیسه آب، پزشک شما به طور قطع سعی میکند تا مدت بارداری شما را طولانیتر نماید مگر در مواردی که نشانههایی مبنی بر شروع فرآیند زایمان، بروز آلودگی و یا جداشدن زودرس جفت وجود داشته باشد. احتمالا شما را به بیمارستانی با سطح بالای خدمات نوزادان منتقل مینماید. به شما داروهای آنتیبیوتیک برای طولانیتر کردن زمان بارداری و نیز استروئید برای افزایش سرعت تکامل ریههای فرزندتان داده میشود.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
بسته به اینکه شکل پارگی مینیسک چگونه اسـت و در کدام قسمت از
آن قرار دارد این پارگی ها را به انواع مختلفی تقسیم می کنند. پارگی ها
ممکن اسـت طولی، عرضی، مانند دسته سطل، زبانه ای، شاخی یا مخلوطی از انواع
قبلی باشند. در بسیاری اوقات پارگی های مینیسک که در حین ورزش به وجود می
آیند همراه با دیگر آسیب های زانو مانند پارگی رباط زانو متقاطع قدامی اسـت.
در اینجا تعدادی از علت پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- سن (مینیسک با افزایش سن دچار فرسودگی می شود)
2- ورزش های برخوردی مانند فوتبال، هاکی و راگبی (نوعی فوتبال آمریکایی)
3- ورزش های مسابقه ای مانند دومیدانی
4- بلند کردن اشیاء و اجسام سنگین و خم شدن
چرخش های شدید که باعث ایجاد وزن روی ساق پا و خم شدن زانو می شود اغلب باعث پارگی های مینیسک زانو مزمن می شود. به صورت میانگین از بین هر صدهزار نفر 61 نفر در طول زندگی خود تجربه این اختلال را داشته اند. پارگی هایی که ناشی از فرسودگی مینیسک زانو اسـت در افراد بالای 65 سال رایج اسـت. این اتفاق زمانی ایجاد می شود که مینیسک زانو ضعیف می شود و حالت کشسانی خود را از دست می دهد حتی تصادف های جزیی هم می تواند، در افراد پیر باعث پارگی مینیسک زانو و از بین رفتن آن شود.
انواع و درجه بندی پارگی
چندین
راه برای دسته بندی پارگی های مینیسک وجود دارد و براساس عواملی مانند محل
آسیب پارگی، شکل های خاص پارگی یا پارگی نزدیک به رگ های خون دسته بندی می
شود. پارگی ممکن اسـت در ناحیه میانی و بیرونی یا یک سوم میانی مینیسک زانو
ایجاد شود. پارگی در ناحیه خارجی مینیسک به دلیل اینکه به رگ های خونی
نزدیک تر اسـت بهتر از بقیه قسمت ها بهبود می یابد. پارگی ها ممکن اسـت در
محل هایی که در ادامه گفته می شود، ایجاد شود:
1- شاخ قدامی
2- بدن
3- شاخ پشتی (یکی از رایج ترین پارگی ها اسـت)
4- رایج ترین شکل پارگی که در آسیب دیدگی های مینیسک رخ می دهد شامل موارد زیر اسـت
5- پارگی های پیچیده و از بین برنده (بیشتر از یک شکل دارد)
6- پارگی دسته سطلی
7- پارگی شبیه به بال
8- پارگی های طولی
9- پارگی های عرضی
10- پارگی شبیه به منقار طوطی
11- پارگی شعاعی
سطح فعالیت ها
سن، طول پارگی، محل پارگی، شکل پارگی، آیا بیمار دچار آسیب دیگر شده اسـت.
براساس نزدیک بودن پارگی ها به رگ های خونی پارگی ها به انواع سفید- سفید، قرمز- سفید و قرمز- قرمز دسته بندی می شوند. نواحی قرمز- قرمز دارای میزان خون مطلوبی اسـت و سریعتر بهبود می یابد. پارگی های بی ثابت می تواند حرکت کند و باعث ایجاد مشکلاتی در طول روند بهبودی شود در حالی که پارگی های باثبات خود به خود بهبود می یابد.
انواع درمان پارگی مینیسک زانو
نوع
درمان پارگی مینیسک بسته به نوع پارگی و اندازه آن و محل و مدت زمانی که
از پارگی گذشته، متفاوت اسـت. سن، بیماری های دیگری که ممکن اسـت داشته باشید
و اینکه شما زندگی پرتحرکی دارید در تصمیم پزشک برای انتخاب نوع درمان شما
موثر اسـت. یک سوم خارجی مینیسک دارای خون رسانی خوبی اسـت و پارگی هایی که
در این قسمت هستند ممکن اسـت به طور خود به خودی یا با عمل جراحی ترمیم
شوند.
دوسوم داخلی مینیسک خون رسانی ندارد و بنابراین پارگی در این قسمت بهبود نمی یابد. درمان این پارگی ها معمولا با عمل جراحی اسـت و چون حتی با بخیه زدن پارگی در این قسمت، پارگی جوش نمی خورد درمان جراحی به این صورت اسـت که آن قسمت از مینیسک پاره شده که به صورت یک زائده در کنار بدنه اصلی مینیسک قرار گرفته و موجب گرفتاری بیماری می شود از زانو خارج می شود.
البته باید به خاطر داشت که خارج کردن حتی قسمتی از مینیسک از زانو می تواند موجب افزایش ناپایداری و در نهایت بروز ساییدگی و استئوآرتریت زانو شود. به همین خاطر انجام مینیسکتومی (خارج کردن مینیسک از زانو) فقط در مواردی از پارگی مینیسک انجام می شود که این پارگی برای بیمار مشکلاتی مانند قفل شدن، تورم مکرر یا خالی کردن زانو ایجاد کند.
درمان غیرجراحی
بلافاصله بعد از آسیب باید بیمار استراحت کند تا بافت آسیب دیده فرصت بهبود داشته باشد. ممکن اسـت پزشک معالج به شما توصیه کند مدتی از عصای زیربغل استفاده کنید. چند بار در روز زانو را با یخ سرد کنید. البته یخی را مستقیما روی پوست نگذارید. یک باند کشی را روی زانو ببندید تا زانو کمپرس شود. دراز کشیده و زانویتان را بالاتر از سطح قلب تان بگیرید تا تورم زانو کم شود. استفاده از داروی مسکن جهت کاهش تورم و درد زانو موثر اسـت.
استراحت و سرد کردن مفصل
وجود
رگ های خونی در لبه های مفصل در بعضی از موارد فرصت بهبودی را برای مفصل
ایجاد می کند. علاوه بر این استراحت باعث بهبودی مفصل می شود. پزشک همچنین
ممکن اسـت مصرف داروهای ضدالتهابی مانند (آسپرین، ایبوپروفن) و استفاده از
کمپرس یخ را روی مفصل زانو برای کاهش درد و التهابات به بیمار توصیه کند.
انجام حرکات اصلاحی
در
صورتی که پزشک پارگی جزیی مینیسک زانو را برای بیمار تشخیص دهد انجام
حرکات صحیح برای شما موثر اسـت. زانوی شما با انجام این فعالیت های منظم
مستحکم می شود. شما باید از انجام فعالیت های شدید و سنگین خودداری کنید.
در این گونه موارد پزشک انجام چندین نوع تمرین استقامتی خاص را به بیمار
توصیه می کند. علاوه بر این انجام تمرینات فیزیوتراپی را هم به بیماران
پیشنهاد می کند. در حین انجام تمرینات فیزیوتراپی یک متخصص باتجربه به
بیمار کمک می کند تا باعث کاهش درد، افزایش تحرک، بهبود استقامت ران و پشت
ساق پا شود. زمانی که شما به صورت کامل بهبود یافتید به شما چگونگی انجام
فعالیت های مورد علاقه خود بدون ایجاد هرگونه خطری آموزش می دهد.
ورزش
تعدادی
از تمرینات حرکتی، کششی، استقامتی می تواند در منزل انجام شود. اگرچه
توصیه می شود این تمرینات را تحت نظر یک متخصص فیزیوتراپی یا مربی ورزشی
انجام دهید.
درمان جراحی
امروزه
درمان جراحی آسیب های مینیسک توسط تکنیک آرتروسکوپی انجام می شود. در این
روش پزشک از راه شکاف کوچکی که در روی پوست زانوی شما ایجاد می کند یک
دوربین را وارد زانو کرده تا بتواند داخل را مشاهده کند و سپس از راه شکاف
های کوچک دیگر ابزارهایی را وارد زانوی شم می کند تا با کمک آنها قسمت پاره
شده مینیسک را ترمیم یا از زانوی شما خارج کند.
تشخیص پارگی مینیسک زانو
پزشک
برای مقایسه زانوی آسیب دیده با زانوی سالم هر دو زانوی شما را معاینه می
کند. پزشک زانوی آسیب دیده را برای بررسی و علائم پارگی مینیسک زانو از
جمله ورم، التهاب و مایع داخل مفصل زانو را معاینه می کند. در صورتی که
زانو قفل نکرده باشد، زانوی آسیب دیده شما را خم می کند و گرفتگی و صدا
دادن زانو را بررسی می کند.
پزشک همچنین دامنه حرکتی زانوی شما را ارزیابی می کند تا متوجه شود زانوی شما نسبت به فشار حساس اسـت یا خیر. در صورتی که نتایج معاینه شما نشان دهنده این باشد که دچار پارگی مینیسک شده اید، آزمایشات دیگری مثل تصویربرداری با اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن بر روی شما انجام می گیرد.
علائم پارگی مینیسک زانو
هر
شخصی به صورت های مختلف تجربه مواجه شدن با این آسیب دیدگی ها را داشته
اسـت و فقط پزشکان متخصص می توانند این اختلال را به طور دقیق تشخیص دهند.
اما در این جا تعدادی از علائم پارگی مینیسک رایج پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- ایجاد صدای تق تق زانو
2- قفل شدن زانو
3- درد در ناحیه زانو (مخصوصا زمانی که زانوی خود را در یک خط راست نگه می دارید)
4- سختی
5- تورم
عوارض عدم درمان پارگی مینیسک
مینیسک
را می توان از نظر خون رسانی به دو قسمت بیرونی و داخلی تقسیم کرد. قسمت
بیرونی مینیسک که به کپسول مفصلی زانو چسبیده اسـت، عروق خونی را از آن
دریافت می کند، ولی قسمت های مرکزی تر فاقد عروق خونی هستند. قسمت بیرونی
چون خون رسانی دارد، پس در صورت آسیب دیدن قدرت ترمیم دارد، ولی این بدان
معنی نیست که هر پارگی مینیسک که در قسمت حاشیه ای آن باشد، ترمیم خواهدشد.
ترمیم مینیسک مانند جوش خوردن شکستگی نیاز به شرایطی دارد که تا مهیا نباشد صورت نمی گیرد. پس پارگی مینیسک حتی اگر در قسمت حاشیه ای آن باشد خود به خود ترمیم نمی شود، بلکه نیاز به درمان صحیح دارد. اگر پارگی مینیسک درمان نشود، پارگی کم کم بیشتر شده و ممکن اسـت قسمت پاره شده، به صورت یک زائده در کنار مینیسک در داخل زانو مرتبا حرکت کرده و موجب شود زانو به طور مکرر قفل شده، یا با هر بار گیرکردن این زائده در بین دو استخوان زانو و سپس درآمدن آن از بین دو استخوان این احساس به فرد دست دهد که چیزی از زیر زانو در می رود و یا زانوی خود فرد از زیر بدنش در می رود.
*متخصص ارتوپد
پارگی زودرس کیسه آب در بارداری (PRETERM RUPTURE OF MEMBEANS)پدیده مرسومی است.با اقدامات لازم به هنگام مواجه با پارگی زودرس کیسه آب آشنا شوید
وقتی درد زایمان شما آغاز میشود، کیسه آب شما نازک شده و در نهایت پاره میگردد تا مایع آمنیوتیک از بدن شما خارج شود. این مایع در مدتی که فرزندتان درون رحم شما قرارا دارد به خوبی از او در برابر آلودگیها و آسیب محافظت میکند. اگر کیسهی آب شما قبل از آغاز فرآیند درد زایمان پاره شود، به آن پارگی زودرس کیسه آب در بارداری یا PROM گفته میشود.
PROM یک پدیدهی کاملا مرسوم است و در 10 درصد بارداریها اتفاق میافتد. 90 درصد از خانمهایی که کیسهی آبشان در نزدیکی تاریخ وضع حمل پاره میشود و 50 درصد مادرانی که پیش از موعد این اتفاق را تجربه میکنند پس از 24 ساعت وارد مرحلهی زایمان میشوند. مهم نیست که چه مقدار از بارداریتان باقی مانده است، هرچه فاصلهی بین پاره شدن کیسهی آب شما و تولد فرزندتان بیشتر گردد، خطر بروز آلودگی در شما و فرزندتان بالاتر میرود.
اگر شک کردید که کیسهی آبتان پاره شده است سریعا با پزشک خود تماس بگیرید. احتمالا پزشک شخصا شما را معاینه میکند تا مشخص گردد مایعی که از واژن شما نشت میکند مایع آمنیوتیک است یا نشت ادرار یا چیز دیگر. اگر کیسهی آبتان پاره شده باشد، اقدام بعدی با بررسی میزان بلوغ فرزندتان و اینکه پزشک چقدر احتمال بروز آلودگی میدهد مشخص میگردد.
پس از هفته سی و ششم بارداری: اگر پس از هفتهی 36 بارداریتان هستید، پزشک احتمالا بین 6 تا 12 ساعت صبر میکند تا معلوم شود وارد پروسهی زایمان میشوید یا خیر. بعضی پزشکان در صورتی که فرزندتان در حال حرکت باشد و نشانی از آلودگی دیده نشود ممکن است زمان بیشتری صبر نمایند. ممکن است پزشکتان به شما اجازه بدهد که در منزل منتظر شوید یا اینکه از شما بخواهد در بیمارستان بمانید. اگر وارد مرحلهی فعال زایمان نشوید، پزشک با استفاده از پیتوسین – Pitocin- که تحریک کنندهی انقباضات است، فرآیند زایمان را در شما ایجاد میکند.
بین هفتههای سی و دوم تا سی و ششم بارداری: پزشک به بررسی مایع آمنیوتیک شما میپردازد تا مشخص گردد آیا ریههای جنین به اندازهی کافی برای تنفس در هوا تکامل پیدا کردهاند. اگر این اتفاق افتاده باشد پزشک فرآیند زایمان را در شما ایجاد میکند. اگر ریهها به اندازهی کافی کامل نشده باشند، پزشک سعی میکند با استراحت مطلق زمان بارداریتان را تا حد امکان طولانیتر نماید. پزشک در صورت مشاهدهی علائم آلودگی مثل تب یا سوزش در هنگام ادرار، پروسهی زایمان را در شما آغاز میکند. همچنین ممکن است برای بهبود عملکرد ریههای فرزندتان به شما استروئید بدهد. در غالب موارد، نوزادانی که پس از هفتهی 32 بارداری به دنیا میآیند با مشکلات طولانی مدت مواجه نمیشوند.
قبل از هفته سی و دوم بارداری: در صورت بروز پارگی کیسه آب، پزشک شما به طور قطع سعی میکند تا مدت بارداری شما را طولانیتر نماید مگر در مواردی که نشانههایی مبنی بر شروع فرآیند زایمان، بروز آلودگی و یا جداشدن زودرس جفت وجود داشته باشد. احتمالا شما را به بیمارستانی با سطح بالای خدمات نوزادان منتقل مینماید. به شما داروهای آنتیبیوتیک برای طولانیتر کردن زمان بارداری و نیز استروئید برای افزایش سرعت تکامل ریههای فرزندتان داده میشود.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره