بازی یکی از نیازهای اساسی کودکان و مهمترین فعالیت آنها به شمار میرود که در عین سرگرمکننده بودن، کارکردهای مهم دیگری نیز دارد. هر یک از این کارکردها به جنبهای از زندگی کودک مربوط میشود و او را برای به زندگی بزرگسالی آماده میکند.
بازی انعکاس فعالیتهای درونی کودک و میل به خوشی، آزادی و رضایت اوست که صفا و آرامش را برایش به ارمغان میآورد. روانشناسان معتقدند کودک در فعالیتهای خودجوش باید آزاد گذاشته شود. در جریان بازی نیروهای ذهنی و جسمی کودک همراه با دقت، تخیل، نظم و ترتیب و چالاکی رشد مییابند. علاوه بر این، بازی محرک و انگیزهای است که در جهت کسب تجارب اجتماعی از آن استفاده میشود. کودک از راه بازی میتواند به استعدادها، تواناییها، خواستها، ضعفها و نکات مثبت و منفی خود پی ببرد و با شناخت ویژگیهای خود، ساخت شخصیت خویش را تحکیم بخشد.
بازی به عنوان فرآیندی چندبعدی، به نحوی قابل توجه، در خدمت تکامل و رشد کودک است و میتواند راهی برای تخلیه انرژیها در سیر مورد نظر باشد. کارل گروس، از صاحبنظران قرن نوزدهم، اعتقاد دارد بازی عاملی است برای رشد نیروهای خام و آمادهسازی آنها برای استفاده در زندگی. بازی فرآیند یادگیری را برای کودک، این انسان کوچک، لذتبخش میکند و همچنین به ارضای بسیاری از نیازهای اساسی و زیربنایی او منجر میشود. اهمیت بازی در مباحث روانشناسی رشد تا حدی است که صاحبنظران آن را «تفکر کودک» نامیدهاند.
بازی وسیلهای برای بیان احساسات، برقراری ارتباط، توصیف تجربیات، آشکار کردن آرزوها و خودشکوفایی است. فعالیت بازی در واقع تلاش کودک برای کنار آمدن با محیط است که از این طریق او خود را در مییابد و دنیا را درک میکند.
بازی به کودکان اجازه میدهد هنگامی که سایر شکلهای بیان کردن ناممکناند، به بیان خود بپردازند. بازی فرصت بیهمتایی برای بزرگسالان فراهم میکند تا دنیا را از دیدگاهها کودک درک کنند و از آنجا که برای کودکان فعالیتی بسیار لذتبخش است، آنان را تغریب میکند تا آرام باشند، حالت دفاعی خود را که ممکن است داشته باشند، کاهش دهند و احساساتشان را بیپرده بیان کنند. بازی همچنین به آنها کمک میکند تا مهارتهای اجتماعی مفیدی به دست آورند و رویکردهای جدید و کارآمد حل مساله را آزمایش کنند.
کودکان از طریق بازی ارتباط برقرار میکنند. مشکلات کودکان در جریان رشد اغلب با عدم توانایی بزرگسالان برای درک آنها توام است. اکثر بزرگسالان از کودکان انتظار دارند که با آنها از همان طریق که خود راحتترند، ارتباط برقرار کنند؛ یعنی ارتباط کلامی. آنها به جای اینکه با کودک، کودکانه رفتار کنند، از او انتظار دارند که رفتار خود را تا حد یک بزرگسال برساند.
بازی، وسیلهای برای فهم خود
کودکان سعی میکنند خود را بفهمانند؛ هرچند که اغلب از طریق کلامی موفق نیستند. میان آنچه از زبان کودکان فهیمده میشود و آنچه کودکان بیان میکنند، تفاوت وجود دارد.
کودکان معمولا فراتر از آنچه بیان میدارند، درک میکنند. اکثر بزرگسالان قادرند احساسات (درماندگی، اضطراب و...) و مشکلات شخصی خود را در قالب کلام اظهار دارند؛ در حالی که محدود کردن کودکان به بیان خود از طریق کلامی در ارتباطی که باید بین کودک و مشاور به وجود آید، محدودیتهای غیرلازم و غیرواقعی را ایجاد میکند. به ویژه اگر این ارتباط یک تجربه درمانی باشد.
بازی برای کودکان مساوی صحبت با بزرگسالان است. کودکان در صورتی که فرصت یابند، احساسات و نیازهای خود را ازطریق بازی، به همان صورت و روشی که مشابه روش بزرگسالان است، بیان میدارند. بیان کودکان در مواردی نظیر ترس، عصبانیت، شادمانی، ناکامی شبیه بزرگسالان است. انواع بازیها در نقش کلمات کودکان هستند و بازیهای مختلف میتوانند برای کودکان فرصتی فراهم آورند تا احساسات و مشکلات خود را همانگونه که تجربه کردهاند، بیان دارند.
نقش بازی در رشد اجتماعی کودک
از بعد رشد اجتماعی، تعامل در بازی با دیگر کودکان، کودک را قادر میکند تا تصورش را از خود و دیگران به صورت عام رشد دهد. کودکی که بازی میکند نقش خود را به طور مرتب تغییر میدهد و مجبور میشود چشمانداز خود را نیز متفاوت سازد. در بازیهای گروهی که مقررات و قواعد دارند، بازیکن باید نقش دیگر بازیکنان را بداند و همچنین توانایی برعهده گرفتن نقش دیگران را در خود رشد و توسعه دهد تا از طریق پیشبینی آنچه در آینده اتفاق میافتد، بتواند رفتار خود را با آن سازگار کند. کودک شروع به ارزیابی تواناییهای خود در مقابل دیگران میکند و هویت یا تصور از خود را بهبود میبخشد.
کودکانی که با دیگر بچهها بازی میکنند، هویت خود را بهتر کشف میکنند. آنها از طریق بازی کردن نقشهای متنوع بزرگسالان، مقررات اجتماعی و معیارهایی که رفتار بازیگر را تنظیم میکند، میآموزند. بازیگر باید یاد بگیرد که به قواعد بازی، حتی زمانی که انگیزههای آنی او را به سوی یک رفتار کاملا متفاوت سوق میدهد، پایبند باشد.
بازی با عروسک، موثر در رشد شخصیت کودکان
علاوه بر این، کودک در حین بازی خود را در موقعیتهای اضطرابآور و ترسناک قرار میدهد و با همراهی عروسک به جستوجوی راهحل میپردازد و از این طریق تسلط خود را بر موقعیتها افزایش میدهد. کودکی که از مراجعه به دکتر هراس دارد، با همکاری عروسکش نقشهای بیمار و پزشک را بازی میکند و از این طریق تسلط خود را در موقعیتهایی که احتمالا پیش خواهد آمد مجسم میکند و تا حدی بر نگرانی و ترسش فائق میآید.
همچنین بازی ممکن است معانی خاص و مهمی برای برخی از کودکان داشته باشد و تمایلات گوناگون آنها را به صورت نمادین ارضا کند اما مطمئنا نمیتواند برای همه بازیکنان همان مفهوم خاص را داشته باشد. بازی به خصوص با عروسک، علاوه بر موارد ذکر شده قبل میتواند در رشد شخصیت کودک تاثیرات بسزای دیگری نیز داشته باشد.
بازی و رشد خلاقیتها
کودک در نقشهایی که تمرین میکند، تجدیدنظر میکند و قسمتهای جدید را جایگزین قسمتهای قبل میکند. از این طریق تجارب خود را با ادراکات و شناختهای جدیدش تلفیق میکند. این بازسازیها و ترکیبها به رشد قدرت آفریندگی و خلاقیت او کمک میکنند.
کمک به درک تشخیص کودک
او در حین بازی با عروسک مهارتهایی را برای ایجاد ارتباط با دیگران به دست میآورد. توقعات دیگران از خود را در حین عروسکبازی ارزیابی و آرزوهای خود را نیز ابراز میکند. این راهی برای شناخت او از زندگی و مسائل آن است.
کودک در حین بازی عروسکش را بغل میکند، به گردش میبرد، به او غذا میدهد، این اعمال فرصت تمرین و تکرار حرکات فیزیکی را برای کودک فراهم میآورد و بالطبع او را در به کارگیری اعضایش صاحب تجربه میکند.
تقویت اعتمادبهنفس
عروسک هم صحبت و مخاطبی است که پیوسته همراه کودک است و هر زمان کودک اراده کند مورد مصاحبت او قرار میگیرد. مخاطبی که هیچگاه از صحبت کودک خسته نمیشود، چشمهایش پیوسته باز است و حواسش پرت نمیشود، هنگام صحبت کردن کودک خمیازه نمیکشد یا راه آشپزخانه را در پیش نمیگیرد و یا حتی به او گوشزد نمیکند که گرفتار است. حرفهای تکراری کودک را گوش میدهد، هرگز وسط حرفهایش نمیدود، در حین صحبت اشکالات تلفظیاش را اصلاح نمیکند و یا برای روند کند صحبت او بیتحمل نیست.
با توجه به موارد ذکر شده این نکته قابل توجه است که ارتباط کودک با عروسک یک رابطه ساده و بیارزش نیست که برخی والدین تنها برای پر کردن اوقات فراغت از آن استفاده میکنند. این ارتباط مبانی اساسی ارتباط عمیق و گسترده روانی – اجتماعی کودکان را در دورههای بعدی رشد و تکامل شخصیت آنها پیریزی میکند و باعث میشود آنها در آینده بتوانند با قدرت تحلیل بهتر و تجارب مثبتتری به روابط خود با دیگران در جامعه ادامه بدهند.
بازی ابزاری برای تجربه پیدا کردن
بازی راهی برای تجربه کردن هستی توسط ادراک است و کودک از این راه خود را انسانی آزاد، مستقل و توانمند مییابد. در واقع، کودک از راه بازی آنچه را کسی نمیتواند به او بیاموزد، یاد میگیرد.
بازی و رشد ذهنی
بازی امکان تجربه و تعاملهای مستقیم با عوامل محیطی را برای کودک فراهم میکند. بازی نه تنها بر رفتارهای هوشمندانه و قابل مشاهده کودک اثر دارد بلکه بر ساخت فیزیولوژیکی مغز او نیز تاثیری انکارناپذیر میگذارد. برای مثال، موشهایی که در معرض محرکهای محیطی قرارگرفته بودند از نظر مواد شیمیایی فعال کننده یا کند کننده در محل اتصال دو عصب غنیتر بودند.
اولیور در سال ۱۹۵۸ ضمن مطالعاتی که روی کودکان عقب مانده ذهنی در انگلستان انجام داد، آنها را به دو دسته تقسیم کرد: گروه آزمایشی او به آموختن مفاهیمی از طریق بازی که روزانه چند ساعت انجام میگرفت، مشغول شدند و گروه کنترل صرفا به آموزشی سنتی یعنی مطالعه در طول روز پرداختند.
نتایج به دست آمده نشان دادند که کودکان گروه آزمایشی در انجام دادن تکالیف خود موفقتر از گروه کنترل بودند و در آزمونهای گوناگون، نمره هوش بهتری به دست آوردند.
کودکان مفاهیم عمدهای را که ساخت ذهنی انسان را شکل میدهد از طریق بازی در مییابند. آشنایی او با مفاهیم پایه همچون فضا، کمیت، ساخت، شکل و... صرفا از طریق بازی حاصل میشود. جالب آنکه بازی خود یکی از بهترین راههای مطالعه چگونگی رشد فرآیندهای ذهنی کودک است. چنان که «پیاژه» ضمن مشاهده بازی کودکان خود موفق به کشف قوانین رشد ذهنی شد و «هوفمان» عقیده دارد بازیهای تخیلی درسنین کودک نقش برجستهای در افزایش نیروی سازندگی و زندگی عاطفی کودکان ایفا میکنند.
کودک در سنین اولیه زندگی علاقه زیادی به تغییر و دست کاری اشیا دارد. این تمایل باعث میشود که او اسباببازیهای خود را از یکدیگر جدا سازد و دوباره با سر هم کردن آنها طرحی جدید پدید آورد و آنگاه به افسانهپردازید و داستانسرایی در مورد ساخته خود متوسل شود. تمامی این موارد باعث پرورش نیروی تخیل کودک میشود و قدرت ابتکار و هوش او را افزایش میدهد.
آشنایی کودک با خود نیز ازطریق بازی انجام میگیرد و بازی کاملترین مجموعه تجربههای حسی و حرکتی را در اختیار او قرار میدهد.
در سال ۱۹۳۲ وان الستاین میانگین میدان توجه هفت دقیقهای دو سالهها را به دست آورد. این میانگین نشان میداد که میدان توجه یکی از کششهای بلوغ است اما در مطالعات بعدی میدان توجه کودکان به جای بازی با یک اسباببازی ساده، مدت زیادتری با اسباببازیهای مشخص و تقریبا پیچیده اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که میدان توجه بیش از آنکه به سن مربوط باشد یکی از کنشهای نوع اسباببازی است. اگر تکالیف تعیین شده به اندازه کافی جذاب باشند، حتی کودکان خردسال هم دارای میدان توجه وسیعی هستند.
نقش درمانی بازی
بازی ابزاری طبیعی است که کودکان از طریق آن میتوانند خودشان را بیان کنند. بازی موجب برانگیخته شدن افکار و کسب تجربیات و نتایج زیاد میشود. در مواردی نیز میتواند نقش درمانی داشته باشد. بازی درمانی یکی از رایجترین شیوههایی است که اغلب روانشناسان بالینی، روان تحلیلگران و مشاوران برای درمان مشکلات عاطفی کودکان به کار میبرند. کودکی که موقعیت مصاحبه رسمی ممکن است برایش تجربهای ناراحت کننده باشد، هنگامی که وسیله بازی آشنایی را میبیند، احساس راحتی بیشتر میکند.
بازی در درمان کودکان وسیله و ابزار ارتباطی است که با کلمات، یعنی وسیله ارتباط بزرگسالان، قابله مقایسه است. انواع بازیها و اسباببازیها کلمات کودکان هستند و اگر به دقت انتخاب شوند، میتوانند برای کودکان فرصتی فراهم آورند تا احساسات و مشکلات خود را همانگونه که تجربه کردهاند، بیان دارند.
بازی برای کودک یک زبان است. بزرگسالان توسط زبان کلامی ارتباط برقرار کرده و از آن استفاده میکنند. بازی درمانی به کودک این اجازه را میدهد تا از طریق آن به بیان احساسات، مشکلات و استرسهای خود بپردازد و در نتیجه بر مشکلات خود فائق آید.
بازی وسیلهای است که کودک از طریق آن، تجارب آسیبرسان را کنترل میکند و مهارت مییابد. برای مثال، کودکی که مدتی بیمار و یا در بیمارستان بستری بوده است، فعالیتهایی مثل تزریق آمپول به عروسک یا دوستانش را نشان میدهد یا کودکانی که درگیر جنگ، زلزله و مشکلات خانوادگی مثل طلاق یا مرگ هستند، در بازیهایشان طوری برخورد میکنند که میخواهند از آن استرس و فشار رهایی یابند.
متخصصان کودک در مطالعات انجام شده متوجه این موضوع شدهاند که از طریق بازی میتوان بر احساسات منفی و فشارزا در کودک با برونریزی این احساسات غلبه کرد. اهمیت بازی برای کودک تا آنجاست که میتواند وی را از بزرگسالی به هنجار یا نابهنجار سازد.
برای کودکانی که قادر به بیان مشکلات و ناراحتیهایشان از طریق گفتوگو نیستند، بازی میتواند بهترین عامل برای شناخت و درمان اختلالات آنان باشد. بازی درمانی یکی از خدمات انسانی است که میتواند یک نسل را از مشکلات روانی، اجتماعی و خانوادگی نجات بخشد و فرزندان سالمی را به جامعه تحویل دهد.
کودکان بسیار خردسال برای آنکه به سلامت بزرگ شوند، لازم نیست خواندن و نوشتن را بلد باشند اما قطعا نیاز دارند بدانند که چگونه بازی کنند. (ایسنا به نقل از رشد)
705
ربابه غفار تبریزی درباره علل بروز بیخوابی بزرگسالان اظهار کرد: از علل روانی بروز بیخوابی میتوان به افسردگی و اختلالات اضطراب و ترس اشاره کرد که با بالا رفتن هورمون استرس، فرد دچار بیخوابی مزمن میشود. اختلال بیخوابی طولانی باعث سفید شدن مو و بالا رفتن وزن در افراد میشود.
غفار تبریزی در رابطه با راههای درمان بیخوابی گفت: برای درمان بیخوابی علاوه بر دارو درمانی میتوان از روشهای رفتار درمانی و روانشناختی همچون تسلط بر ذهن، تمدید اعصاب و تمرینهای تنفسی و آرامسازی استفاده کرد. (باشگاه خبرنگاران)
480
پیام فرح بخش گفت: شکر محصولی است که انرژی فراوان دارد و فاقد کلیه مواد مغذی به حساب میآید شکر هیچ گونه ویتامین و املاحی ندارد هر گرم شکر ۴ کالری انرژی به ما میدهد. انجمن غذای آمریکا ذکر میکند که بهتر است افراد کمتر از ۵ درصد انرژی روزانه خود را از شکر دریافت کنند.
وی افزود: آقایان بهتر است کمتر از ۱۵۰ کالری در روز انرژی دریافت کنند و در خانمها کمتر از ۱۰۰ کالری در روز شکر دریافت شود. همان طور که گفته شد شکر فاقد املاح و مواد معدنی است و حالت ذخیرهای در بدن پیدا میکند و میتواند قندها را به چربیهایی از نوع تریگلیسیرین تبدیل کرده، آنها را ذخیره کند.
فرحبخش ادامه داد: معمولا اولین نقطهای که این مواد در بدن ذخیره مییشود شکم و پهلو است. بنابراین اگر ما کالری اضافه را از شکر دریافت کنیم نه تنها کمکی به ما نمیکند بلکه باعث اضافه شدن وزنمان و باعث اضافه شدن سایز دور کمر ما میشود.
این متخصص تغذیه عنوان کرد: افراد تا جایی که بتوانند باید از شکر کمتر استفاده کنند؛ به عنوان مثال اگر بخواهیم بگوییم مواد غذایی چقدر شکر دارد میگوییم یک قوطی نوشابه حاوی هفت قاشق چایی خوری شکر است یک دونات متوسط ۳/۵ قاشق، یک برش کیک میوهای ۵ قاشق، یک برش کیک اسفنجی و هویجی ۳ قاشق چای خوری شکر دارد. بنابراین خیلی وقتها شکرهایی که دریافت میکنیم به آن توجه نمیکنیم و به راحتی کیک استفاده میکنیم فارغ از اینکه حاوی شکر فراوانی است. (باشگاه خبرنگاران)
105
نتایج بررسیهای جدید این پزشکان نشان داد در شمار قابل توجهی از بیماران مبتلا به آسم و آلرژی وقتی داروی استروئید برای مدتی برای آنها تجویز میشود پس از توقف مصرف دارو، علائم نارسایی در غدد فوق کلیوی بروز میکند.
مطالعه انجام شده در اروپا نشان میدهد نارسایی غدد فوق کلیوی خطرناک است به خصوص در صورتی که بدن فرد در حال مقابله با استرسهایی همچون عمل جراحی، بیماری جدی یا آسیبدیدگی باشد.
دکتر «اولاف دکرز»، نویسنده ارشد این مطالعه از دانمارک گفت: استفاده از کورتیکواستروئیدها با خطر نارساییهای فوق کلیوی همراه است و بیماران باید از این خطر و علائم آن مطلع شوند. این علائم میتواند شامل احساس خستگی، گیجی، کاهش وزن و تمایل به مصرف نمک باشد.
کورتیکواستروئیدها داروهای ساخت دست بشر هستند که به منظور شبیهسازی نقش هورمون کورتیزول طراحی شدهاند و این در حالی است که در شرایط طبیعی غدد فوق کلیوی وظیفه ترشح این هورمون را برعهده دارند. این داروها به طور معمول با انواع التهابها از جمله آسم، پسوریازیس، سرطان خون، پیوند اعضا و آرتریت روماتوئید مقابله میکنند.
«دکرز» و تیم پزشکی وی به تحلیل ۷۴ مقاله در فاصله سالهای ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۴ پرداختند که در مجموع ۳۷۵۳ شرکت کننده در آنها حضور داشتند تا مشخص شود چگونه دوز مصرفی و انواع درمانهای کورتیکواستروئیدها ممکن است بر بروز نارساییهای فوق کلیوی پس از درمان تاثیر بگذارد. در واقع وقتی بدن به طور مصنوعی این ترکیبات شبیهسازی شده را دریافت میکند بعد از مدتی غدد فوق کلیوی دیگر به اندازه کافی دو هورمون کورتیزول و آلدوسترون را تولید نمیکنند و به این ترتیب پس از توقف مصرف دارو، بدن با مشکل ناکارآیی و نارسایی عملکرد این غدد مواجه خواهد شد.
متخصصان دریافتند خطر نارساییهای فوق کلیوی زمانی که کورتیکواستروئیدها به صورت خوراکی یا تزریقی وارد بدن شوند، بیشتر و مصرف آن به صورت موضعی و استنشاقی خطر کمتری دارد.
این متخصصان مشاهده کردند زمانی که بیماران مبتلا به آسم از استروئیدها به صورت استنشاقی مصرف میکردند خطر نارساییهای فوق کلیوی هفت درصد بوده در حالیکه مصرف آن به روشهای دیگر از جمله از طریق خوراکی خطر این نارسایی را تا ۴۴ درصد افزایش میدهد.
به نقل از رویترز، در مبتلایان به آسم مصرف استروئیدها در کوتاه مدت یک درصد خطر نارساییهای فوق کلیوی را ایجاد میکند هر چند این خطر در طولانی مدت به حدود ۲۷ درصد میرسد. (ایسنا)
چاقی یکی از معضلات اصلی برای بهداشت عمومی است و با بروز مشکلات و عوارض بسیاری همچون بیماریهای قلبی، سرطان و فشارخون مرتبط است. به گفته پزشکان، چاقی مادران میتواند در افزایش خطر ابتلای نوزادان به بیماریهایی از قبیل دیابت نوع ۲ و بیماریهای قلبی در دوران بزرگسالی و افزایش خطر مرگومیر آنها نقش داشته باشد.
در این بررسی پزشکان آمریکایی نمونه خون بندناف نوزادان متولد شده از مادران لاغر، دارای اضافه وزن و چاق را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند وزن مادر پیش از بارداری تاثیر چشمگیری بر سیستم ایمنی نوزاد دارد و او را در معرض ابتلا به بیماریهایی همچون دیابت و بیماریهای قلبی قرار میدهد.
متخصصان در بررسیهای پیشین خود به این نتیجه رسیده بودند که چاقی مادران با افزایش احتمال ابتلای کودک به بیماریهای قلبی – عروقی و آسم مرتبط است. در این بررسی عنوان شده که چاقی مادر مشخصا با بروز تغییرات در سیستم ایمنی نوزاد و افزایش احتمال ابتلای او به این بیماریها در سنین بالاتر مرتبط است.
به گزارش ساینس دیلی، پزشکان آمریکایی مشاهده کردند سلولهای ایمنی موجود در بدن نوزادان متولد شده از مادرانی با شاخص توده بدنی بالا در مقایسه با نوزادان مادران لاغر، قادر نیستند به آنتیژنهای باکتریایی واکنش نشان دهند. همچنین میزان سلولهای CD۴-T در این نوزادان پایینتر است. هر دوی این تغییرات میتواند واکنش بدن به عفونت و واکسیناسیون را با خطر روبرو کند. (ایسنا)
در مطالعهای مشخص شد ابتلا به عفونت شدید از هر نوعی که باشد علاوه بر اینکه به جسم آسیب میرساند، ظرفیت ذهنی را که به میزان ضریب هوشی مرتبط است تحت تاثیر قرار داده و میتواند منجر به افت ضریب هوشی شود.
متخصصان پیشتر میدانستند که عفونتها در مغز میتوانند بیشترین تاثیر را روی توان ذهنی و ادراکی داشته باشند اما در مطالعه اخیر، در عین حال آشکار شد که بسیاری از انواع دیگر عفونتها زمانی که به حدی تشدید شوند که بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان پیدا کند میتوانند پیامد سوء برای ظرفیت ذهنی فرد مبتلا داشته باشد تا حدی که حتی به افت ضریب هوشی منجر شود.
«مایکل اریکسن بنروس»، متخصص ارشد دانشگاه کوپنهاگ در دانمارک درباره این مطالعه گفت: این بررسیها نشان میدهد که بین بستری شدن در بیمارستان به دلیل ابتلا به عفونت و افت ضریب هوشی ناشی از آسیب ذهنی ارتباط وجود دارد.
به گزارش خیلج تایمز، این مطالعه که در نوع خود بزرگترین تحقیق در این زمینه است با حضور ۱۹۰ هزار دانمارکی که بین سالهای ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۴ متولد شده بودند، انجام گرفت.
بنروس در توضیح این یافته گفت: به نظر میرسد که سیستم ایمنی بدن روی مغز تا حدی تاثیر میگذارد که توان ذهنی که با تست ضریب هوشی اندازهگیری میشود، حتی سالها پس از درمان عفونت، آسیب میبیند. (ایسنا)
کارشناسان معتقدند که بسیاری از زنان مبتلا به سردردهای میگرنی در دوران بارداری کمتر دچار این عارضه میشوند. دکتر «دیوید دودیک» از انجمن میگرن آمریکا گفت: زنانی که به میگرن مبتلا هستند، این فرصت را دارند که در دوران بارداری کمتر از این عارضه آزار ببینند.
بررسیها نشان میدهد 50 تا 80 درصد زنان مبتلا به میگرن در دوران بارداری به خصوص در سه ماهه دوم و سوم و به دلیل افزایش سطح استروژن به میزان کمتری سردرد میگرنی را تجربه میکنند. همچنین در این مطالعه تاکید شد در زنانی که میگرن آنان با دوران قاعدگی مرتبط است در دوران بارداری میزان سردردهای میگرنی در آنان کاهش مییابد.
هرچند زنانی که دچار عارضه میگرن نیستند ممکن است برای اولین بار این بیماری را در دوران بارداری تجربه کنند. با این حال در برخی از زنان، با سابقه ابتلا به میگرن ممکن است شدت حمله میگرنی در دوران بارداری بیشتر باشد.
نتایج برخی از مطالعات حاکی از آن است که زنان مبتلا به میگرن در این دوران با مشکلات بیشتری روبهرو میشوند. به طور مثال این زنان ممکن است به مشکلات مربوط به رگهای خونی، اضافه وزن و مشکلات خواب مبتلا شوند.
به گزارش هلث دینیوز، متخصصان تاکید دارند که زنان مبتلا به میگرن باید مطمئن باشند فشارخون و سطح کلسترولشان تحت کنترل است و پیش از شروع بارداری از استعمال سیگار خودداری کنند. (ایسنا)
پژوهشی که در دانشگاه «گوتنبرگ» سوئد روی بیش از یک میلیون نفر انجام شده، نشان میدهد وضع نامناسب جسمی در نوجوانی خطر رفتارهایی مثل خودکشی در بزرگسالی را افزایش میدهد. از طرف دیگر، ورزش و انجام فعالیتهای مناسب جسمی در دوره جوانی و نوجوانی تمایل به خودکشی را در سنین بالاتر کاهش میدهد.
گزارش جدیدی که از طرف دفتر ملی مطالعات سوئد درباره سلامت کودکان و نوجوانان منتشر شده، نشان میدهد سلامت روحی نوجوانان این کشور به میزان قابل توجهی دچار تزلزل شده و آمار خودکشی در بین جوانان این کشور رشد 4 برابری داشته است. بنابراین محققان به یافتن عوامل موثر در پیشگیری از خودکشی علاقهمند شدهاند.
محققان شرایط جسمی بیش از یک میلیون نفر از پسران سوئدی 18 ساله را در معاینات پزشکی زمان ورود به سربازی مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند جوانانی که شرایط جسمی مناسبتری دارند کمتر از سایرین به خودکشی تمایل پیدا کردهاند. پژوهشهای دیگری هم که پیش از این انجام شده بود، نشان میدهد ورزش بر سلامت روحی افراد تأثیر مثبت داشته و به مبارزه با افسردگی کمک میکند و عملکردهای مغزی را هم بهبود میبخشد.
در نوجوانی، مغز روند روبه رشدی دارد و نیازمند محرکهای مثبت است، بنابراین ورزش میتواند برای این دوره سنی مفیدتر باشد.
ندا فراهانی / سیب (ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)
دکتر محبوبه سادات حسینی با اشاره به اینکه مصرف سیگار باعث افزایش خطر دیابت نوع 2 میشود، گفت: هر چه که بیشتر سیگار بکشید، احتمال بروز دیابت بیشتر از افراد غیرسیگاری میشود. وقتی سیگار را ترک کنید، این احتمال خطر در طول سالهای بعد زندگیتان کاهش مییابد. سیگار روی عملکرد انسولین در بدن تاثیر میگذارد.
سادات حسینی یادآور شد: انسولین هورمونی است که سبب کاهش قند خون میشود و گلوکز را برای تولید انرژی وارد سلولها میکند. در دیابت نوع 2، بدن به انسولین ساخته شده توسط پانکراس پاسخ نمیدهد. مقاومت بدن به انسولین کاهش نمییابد، مگر آن که شما حداقل برای 10 تا 12 ساعت سیگار نکشیده باشید. سیگار کنترل دیابت را مشکلتر میکند. مطالعات نشان میدهد که سیگاریها نسبت به افراد غیرسیگاری کنترل دیابت ضعیفتری دارند. اما افراد دیابتی که سیگار میکشیدهاند و هم اکنون ترک کردهاند، کنترل قند خونشان به خوبی افراد غیرسیگاری است.
وی گفت: سیگار باعث افزایش هموگلوبین A1C میشود. تست هموگلوبین A1C آزمایشی است که نشان میدهد شما در سه ماه گذشته قند خونتان را چگونه کنترل کردهاید. هدف این است که A1C زیر هفت درصد باشد. وقتی شما دیابت دارید و سیگار میکشید، سطح هموگلوبین A1C افزایش مییابد، اما اگر سیگار را ترک کنید، سطح هموگلوبین A1C تان به سطح افراد غیرسیگاری میرسد.
این فوق تخصص غدد با تاکید بر اینکه سیگار کشیدن، خطر عوارض دیابت را افزایش میدهد، گفت: احتمال بروز عوارض دیابت (مثل عوارض کلیوی، عصبی، چشمی، قلبی، سکته، تصلب شرایین به خصوص در پاها)، بیشتر میشود. هر چه شما تعداد نخ سیگار بیشتری مصرف کنید و تعداد سالهای بیشتری سیگار بکشید، این خطرها نیز بیشتر میشوند. برای کاهش این خطرات باید قندتان را کنترل و سیگار را ترک کنید. (ایسنا)
متخصصان تغذیه اخیرا توصیه های فراوانی برای نوشیدن آب با شکم خالی بلافاصله پس از بیدار شدن از خواب دارند. آنها معتقدند؛ نوشیدن آب بلافاصله پس از بیدار شدن، منفعت های زیادی برای سلامتی به همراه دارد، نوشیدن آب به حفظ وزن بدن و تشکیل سلول های جدید خون و عضلات کمک می کند.
افزایش سرعت متابولیسم با نوشیدن آب
این کارشناسان می گویند؛ نوشیدن آب با شکم خالی بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب، روده ها و شکم را پاک سازی کرده و خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها را کاهش می دهد و همچنین جذب مواد مغذی را تسهیل می کند، اثر دیگری که در نوشیدن آب پس از بیدار شدن به اثبات رسیده است؛ خلاص شدن از سموم انباشته شده در بدن و پوست است، اگر نیم لیتر آب با دمای معمولی بنوشید، سرعت متابولیسم بدن را هنگام صبح تا 24 درصد افزایش می دهد.
به گفته کارشناسان؛ نوشیدن آب سیستم لنفاوی بدن را نیز متعادل می کند. اما برای متنفع شدن از اثرات مثبت نوشیدن آب؛ باید روزانه 4 لیوان آب پس از بیدار شدن بنوشید، اگر بدن شما عادت به خوردن این میزان آب در صبح زود ندارد؛ روزهای اول با مقداری که می توانید شروع کنید و مقدار آن را سپس افزایش دهید و صبحانه خود را 45 دقیقه بعد از آن میل کنید.
آب برای عملکرد سلول های بدن بسیار حیاتی بوده و به خودی خود دارای ارزش غذایی است درحالی که آب اصلا کالری ندارد و منبع چربی، پروتئین و کربوهیدرات نیز به شمار نمی رود. اگرچه آب هیچ ماده مغذی اضافی ندارد اما مواد معدنی خاصی را به بدن می رساند. آبی که از شیر آب خانگی تهیه می شود؛ دارای کلسیم و منیزیم است و آب های معدنی دارای مقدار زیادی مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم و سدیم هستند که برای سلامتی بدن بسیار مفید است.
به گزارش سلامت نیوز، اهمیت نوشیدن آب نه تنها به خاطر بهبود عملکرد بدن است بلکه منافع بسیاری دارد که به طور خلاصه اینچنین گفته میشود:
حفظ سلامت و عملکرد هر سلول بدن
حفظ دمای بدن به صورت طبیعی و یا تنظیم آن را از طریق عرق کردن
حفظ جریان خون درون رگ ها
دفع مواد زائد بدن از طریق ادرار، عرق کردن و حرکات روده
محافظت از طناب نخاعی بدن و بافت های دیگر
روان سازی و حفاظت از مفاصل
مرطوب کردن همه غشاهای مخاطی مانند غشای مخاطی ریه و دهان
جلوگیری از یبوست
بهبود گوارش
کاهش خطر ابتلا به التهاب مثانه با دور نگه داشتن آن از باکتری
مرطوب کردن پوست با حفظ بافت و ظاهر آن
حمل مواد مغذی و اکسیژن به هر یک از سلول های بدن
و نهایتا بازی کردن نقشی به عنوان کمک فنر در چشم، نخاع و در کیسه آمنیوتیک اطراف جنین در دوران بارداری.