کفشهای بچگانه همیشه جزء بامزهترین خریدها هستند. اگر کفشهایی که برای کودکتان میخرید، قشنگ باشند، او را به راه رفتن ترغیب میکنند؛ البته قبل از هر چیز باید به فکر راحتی پاهای کوچولوی بچهها در آنها باشید. این کفشهای زیبا را با یک لباس دخترانه صورتی به کودکتان بپوشانید.
ولی این تعطیلات طولانی پشتسر هم یک عیب کوچولو هم دارد و آن اینکه برنامه زندگی بچهها در این ایام به کلی بههم میریزد و همین باعث میشود که آنها نتوانند بهترین استفاده و بیشترین لذت را از این ایام ببرند. برای اینکه بتوانید ایام عید را به روزهایی بهتر و لذتبخشتر تبدیل کنید، باید چندکار ساده کوچک انجام دهید.
بیانضباطی ممنوع!
نتیجه بد دیگر این عادت، کسالت و بیحوصلگی بچهها و بداخلاقی آنهاست. چه شبها که دیروقت از مهمانی و دیدوبازدید برمیگردید و چه صبحها که تقریبا نزدیک ظهر آنها را از خواب بیدار میکنید.
این عادت دیر خوابیدن و دیر بیدار شدن یک دردسر دیگر هم بهدنبال دارد و آن این اســت که با رسیدن به پایان تعطیلات و نزدیک شدن زمان مدرسه یا مهدکودک، شما به سختی میتوانید فرزندتان را به همان نظم اولیه برگردانید و او را وادار کنید تا شبها به موقع بخوابد و صبحها زود از خواب بیدار شود.
بنابراین همه زحمتی که برای منظم کردن برنامه فرزندتان و عادت دادن او به زمان مناسب خواب و بیداری کشیده بودید، هدر می رود.
فرمول تنظیم ساعت خواب در تعطیلات!
برای اینکه دچار دردسرهای بههم خوردن برنامه خواب فرزندتان نشوید، بد نیست چند نکته را رعایت کنید:
• شام فرزندتان را در ساعت همیشگی و معین به او دهید.
• به فرزندتان اجازه دهید شبها فقط یکی، دو ساعت بیش از حد معمول بیدار بماند.
• زمانی که احساس میکنید، کودکتان خسته و بهانهگیر شده سعی کنید، محیط آرامی را برایش فراهم کنید تا بتواند بخوابد.
• صبحها نیز کاری کنید که بچهها فقط یکی، دو ساعت بیشتر از حد معمول بخوابند.
• در چند روز پایانی تعطیلات سعی کنید، برنامه خواب و بیداری کودکتان را کمکم به ساعت معمول نزدیک کنید. مثلا هر شب او را 20دقیقه زودتر بخوابانید.
وقتی بازی کامپیوتری بلای جانتان میشود
تلویزیون در این ایام از صبح تا شب پر از برنامههای شاد و قشنگ اســت و معمولا هم بچهها دوست دارند همه این برنامهها را دنبال کنند. نشستن طولانیمدت بچهها پای تلویزیون، اتفاقی اســت که اصلا خوب نیست در ایام عید بیفتد، چون باعث کسالت بچهها میشود و آنها را از بازی و جنبوجوش بازمیدارد. بازیهای کامپیوتری هم دقیقا همین اثر را دارند و حتی تاثیر بازیهای کامپیوتری در درازمدت از تلویزیون هم بدتر اســت. چون کودک غالبا زمان زیادی از طول روز با آنها سرگرم میشود بدون آنکه تحرکی داشته باشد. آن هم در شرایطی که برنامه غذایی و خوابش به هم ریخته و مدام در حال خوردن هلههوله اســت.
با تلویزیون دیدن افراطی چه کنیم؟
برای اینکه بتوانید بچهها را در روزهای تعطیل از چسبیدن به کامپیوتر و تلویزیون منصرف کنید، باید جایگزین خوبی برای آنها پیدا کنید. بنابراین؛
• سعی کنید، ساعت تماشای تلویزیون و بازی با کامپیوتر را به 4 یا 5ساعت در روز محدود کنید.
• ساعت برنامههای مخصوص کودکان را بدانید.
• کودکان را برای بازی و جنبوجوش در هوای بهاری به فضای آزاد ببرید.
چه کنیم که درس خواندن را فراموش نکنند؟
مهم این اســت که کاری کنید تا این تکالیف باعث دردسر بچهها نشود بنابراین؛ اجازه ندهید تا فرزندتان همه تکالیف را یکشبه انجام دهد. خیلی از بچهها دوست دارند در روزهای اول تعطیلات همه تکالیفشان را حل کنند تا خیالشان راحت شود! در مقابل نباید بگذارید همه این تکالیف به شب آخر تعطیلات موکول شود. هر روز زمان کوتاهی، مثلا نیمساعت را برای رسیدگی به تکالیف بچهها اختصاص دهید. به فرزندتان برای حل کردن درست و بهموقع تمرینها و نوشتن تکالیف جایزههای کوچکی بدهید.
به گزارش جام جم سرا ، تلخ اسـت، اما حالا نوبت فرزند اسـت که به اختیار یا به اجبار باید یکی را انتخاب کند و بپذیرد که از این به بعد قرار اسـت یک روز مهمان این خانه و روز دیگر مهمان آن خانه شود، یک روز دلتنگ پدر و روز دیگر بیقرار مادر شود. طلاقی که در بعضی از خانوادهها، بهترین گزینه اسـت همه چیز را جدا کرده اسـت، هر کس سهم خودش را برده و در این میان فقط یک نقطه اشتراک باقیمانده، و آن هم یک کودک معصوم اسـت.
دلیل طلاق هر چه میخواهد باشد، مهم این اسـت که زندگی در یک خانواده جدا، اما آرام و منطقی، بسیار بهتر از زندگی در یک خانواده آشفته اسـت. طبیعی اسـت که فشار و اضطراب ناشی از طلاق به تنهایی میتواند مادر و پدر را از نظر روانی ضعیف و آسیبپذیر کند؛ با این حال والدین باید بدانند حتی وقتی جدا شدهاند، باز هم پدر یا مادر فرزند خود هستند و جدایی هرچند سخت و اضطرابآور باشد، باز هم چیزی از این مسئولیت کم نمیکند. مهمترین وظیفه والدین در چنین موقعیتی، دیدن و به رسمیت شناختن فرزندان اسـت. باید این نکته را در نظر داشته باشید که قرار دادن کودکان در یک فضای مبهم، آسیب بیشتری به آنها وارد میکند، پس «سیاست سکوت» پیشهکردن در این وضعیت کمکی به اوضاع روانی فرزندتان نمیکند، اما چه باید کرد؟
با فرزند خود صحبت کنید
فرزندتان در هر سنی که هست شما موظفید با او در مورد طلاق صحبت کنید. معنی طلاق و دوپاره شدن خانواده را برایش بگویید و پیشبینی مختصری از آینده داشته باشید و تا حدودی وضعیت حضانت او را برایش روشن کنید. بسیاری از کودکان تا سنین 9ـ 8 سالگی فکر میکنند شیطنتهای آنان دلیل این جدایی اسـت، بنابراین یک احساس گناه سنگین را با خود میکشند. توضیحاتی ندهید که ذهن او آشفتهتر شود، بلکه بگویید این موضوع بین شما دو نفر اتفاق افتاده و هیچ کس نقشی در این جدایی نداشته اسـت.
او حق دارد هر دوی شما را دوست داشته باشد
برخی از والدین وقتی به جدایی میرسند، خشمگین هستند و گمان میکنند همسرشان سبب تباهی زندگی آنها شده اسـت، آنها فکر میکنند همان طور که خودشان درگیر خشم و عصبانیت هستند، فرزندشان هم باید چنین باشد، در حالی که واقعیت چیز دیگری اسـت، همسر شما پدر یا مادر فرزندتان اسـت و او بیقید و شرط والدینش را دوست دارد.
هر دو با فرزند وقت بگذرانید
با توافق یا بیتوافق، سرانجام کودک به یکی از والدین سپرده میشود و این به معنای برنده بودن یکی و بازنده بودن دیگری نیست، زیرا والدین باید برای دیدار مستمر با کودک خود، به یک توافق برسند. گاهی والدین تصمیم میگیرند که کودک در هر ماه، یک هفته را نزد والد دیگر بگذراند، این در حالی اسـت که دیدار مستمر والدین در دفعات بیشتر و زمان کوتاهتر، مثلا هفتهای یکبار یا دوبار، بخصوص برای کودکانی با سنین پایینتر بهتر اسـت. اینکه در یک ماه یک هفته را نزد والد دیگر باشد سبب میشود برنامههایشان به هم بریزد و این اسبابکشی موقتی، معمولا برای کودکان خوشایند نیست.
با هم هماهنگ باشید
هر چقدر هم که با هم اختلافنظر داشته باشید، باید درباره مسائل مربوط به فرزندتان با هم هماهنگ شوید. شاید بپرسید چه مسائلی؟ مسائلی مثل زمان تماشای تلویزیون، تنبیه یا تشویق، مقررات رفت و آمد با دوستانش، خرید تبلت، تلفن همراه یا رایانه، رفتن به کلاسهای هنری، ورزشی و... . حتی سعی کنید در دادن هدیه به فرزندتان با یکدیگر هماهنگ شوید، یعنی سعی نکنید با دادن هدایای گرانقیمت یا چیزهایی که همسرتان با آنها موافق نیست محبت او را جلب کنید. ممکن اسـت شما درباره مسالهای با همسرتان دچار اختلافنظر شوید، اما فراموش نکنید که نباید این اختلافنظر برای فرزندتان تبدیل به فرصتی برای سوءاستفاده شود، پس حتی اگر درباره مسالهای رضایت کامل ندارید، بهتر اسـت به نتیجهای بینابینی برسید و در آن با هم هماهنگ رفتار کنید. این هماهنگی نیازمند صحبتهای حضوری یا تلفنی با همسر سابقتان اسـت. این نکته را در نظر داشته باشید که ناهماهنگی بین والدین بخصوص در سنین نوجوانی، کنترل رفتار فرزند را ناممکن میکند.
فعالیتهای مشترک را به رسمیت بشناسید
یکی از نگرانیهای کودکان طلاق توضیح دادن این مساله اسـت که چرا پدر یا مادر در فلان برنامه تنها آمدهاند؛ بنابراین در موقعیتهای مهمی که معمولا والدین هر دو در کنار فرزندانشان حضور دارند، سعی کنید که با هم در آن برنامه شرکت کنید، در موارد پزشکی هم که باید هر دو تصمیمگیری کنید بهتر اسـت هر دو حضور داشته باشید.
فرزندتان را واسطه نکنید: اگر قرار اسـت پیغامی به همسرتان بدهید، حتما خودتان این کار را بکنید. برای هماهنگی در مورد مسائل مالی یا تربیتی، به هیچ وجه فرزند خود را واسطه قرار ندهید، زیرا این کار برای او عذابآور اسـت. معمولا فرزندان علاوه بر انتقال پیغام شما، این اضطراب را هم با خود حمل میکنند که واکنش پدر یا مادرشان نسبت به این پیغام چه خواهد بود.
هرگاه یکی از شما یا هر دویتان ازدواج کردید
احتمال ازدواج پس از جدایی بخصوص برای زوجینی که در سنین جوانی از هم جدا میشوند زیاد اسـت و این یک اتفاق طبیعی و منطقی در زندگی آنان محسوب میشود، اما کنجکاوی درباره این تازهوارد در زندگی همسر سابق، آن هم از طریق رفت و آمدهای فرزند به او حس جاسوسی و خیانتکاری میدهد ضمن اینکه واکنش شما به اخبار تازه او میتواند حس او را نیز تحت تاثیر قرار دهد. تا جایی که میتوانید سعی کنید نگاه فرزندتان را نسبت به ازدواج مجدد والد دیگر مثبت کنید و برایش توضیح دهید که این یک اتفاق طبیعی در زندگی هر دوی شما خواهد بود.
اگر فرزندتان با شما زندگی نمیکند
فرقی نمیکند قانون او را به والد دیگر سپرده باشد یا توافق خودتان، در هر صورت فرزندتان با شما زندگی نخواهد کرد و بیشتر وقتش را نزد والد دیگر میگذراند، اما مراقب باشید که حضور شما در زندگیاش کمرنگ نباشد یعنی در موقعیتهای مهم، همیشه همراهش باشید، زمانهای مشخصی از روز را با او تلفنی حرف بزنید، اگر توانستید با والد دیگر توافق کنید، هر روز مسیر مدرسه تا خانه همسر سابقتان را با او همراه شوید. به وقت خودش او را تشویق و به وقت خودش تنبیهاش کنید و خلاصه سعی کنید حضورتان به عنوان مادر یا پدر برای فرزندتان ملموس باشد.
اگر فرزندتان با شما زندگی میکند
نه از این طرف بام بیفتید و نه از آن طرف! یعنی نه خودتان را برنده بدانید و نه مدام غر بزنید که همه گرفتاریها و مسئولیتها به دوش شماست. سعی کنید والد دیگر را در مسئولیتهای مربوط به فرزندتان شریک و فرزند را هم به بودن در کنار والد دیگر تشویق کنید. به هیچ وجه در مقابل فرزند به والد دیگر توهین نکنید یا اینکه او را در مقام قضاوت قرار ندهید. او فقط یک کودک اسـت که فارغ از تمام دعواها و درگیریها مادر و پدرش را دوست دارد.
شیما نادری - چاردیواری
وقتی کارنامه دانش آموز را می بینید به اهمیت و ارزش آن واقف باشید. این فقط یک کاغذ و چن نمره نیست، بلکه نشان دهنده علمکرد و تلاش، نقاط قوت و ضعف فرزند شماست. یادتان باشد کارنامه حرف های زیادی برای گفتن دارد. متاسفانه برخی از والدین نگاهی با بی تفاوتی به کارنامه می اندازند یا حتی ممکن اســت اصلا از فرزندشان نپرسند کارنامه را دریافت کرده یا نه. این شیوه واکنش بدترین و مخرب ترین حالت ممکن اســت زیرا دانش آموز ناراحت می شود و فکر می کند به او بی توجهی شده اســت.
بعضی هم برعکس این عمل می کنند و بیشتر و شدیدتر از فرزندشان نیست به کارنامه واکنش نشان می دهند، این شیوه برخورد هیجانی بسیار نامتناسب اســت و مانع تصمیم گیری درست و اقدام متناسب والدین در برابر موقعیت پیش آمده می شود؛ بنابراین سعی کنید بر خودتان و احساسات تان مسلط باشید. وقتی کارنامه را دیدید با دقت و تامل به آن نگاه کنید. اگر مشغول انجام کاری هستید، آن را به طور موقت تعطیل کنید.
بنشینید و با دقت به تک تک نمرات نگاه کنید. می توانید کارنامه را در حضور خود دانش آموز و همراهی همسرتان بررسی کنید. نباید فقط به معدلش نگاه کنید و تمام کارنامه را در یک نمره خلاصه کنید، بلکه باید با دقت و درس به درس جلو بروید و تمام نمرات را با دقت و تامل نگاه کنید. این کار شما باعث می شود فرزندتان احساس کند درس خواندن و نمره آوردن برای شما مهم اســت و شما نسبت به او و نتیجه کارش تامل نشان می دهید.
2- مقایسه ممنوع
یک کارنامه با نمرات خوب همیشه حس غرور را در والدین به وجود می آورد. این حس کاملا طبیعی و قابل قبول اســت. اما گاهی در جمع فامیل و آشنایان، والدین کارنامه فرزندشان را با افتخار به دیگران نشان می دهند و از آن ها در مورد کارنامه فرزندانشان می پرسند. این جا دیگر کارنامه ماهیت اصلی خود را از دست می دهد و به ابزاری برای فخرفروشی و ارضای نیاز به جلب توجه و برتری جویی والدین در میان اقوام و دوستان تبدیل می شود. از سوی دیگر، یک کارنامه با نمرات بد به پتکی تبدیل می شود که مدام بر سر دانش آموز کوبیده می شود.
3- دنبال مقصر نگردید
از آن جا که ما یاد گرفته ایم همیشه از زیر بار مسئولیت هایمان شانه خالی کنیم، یک کارنامه با نمرات بد دلیل خوبی می شود برای مقصر کردن دیگران. دانش آموز می گوید «معلم خوب درس را توضیح نداده» یا «کتاب ها خیلی سخت اســت» یا «وقتی امتحان داشتم خواهر یا برادر کوچک تر مزاحم درس خواندنم شد».
والدین هم هرکدام سعی می کنند طرف مقابل را مقصر بدانند. مثلا مادران، بی توجهی پدر را عامل ضعف تحصیلی و نمره های پایین فرزندشان می دانند و پدران، محبت و توجه افراطی مادر و به قول معروف لوس کردن را عامل شکست دانش آموز تلقی می کنند. گاهی هم در مدرسه و معلم و امکانات و.. دنبال مقصر می گردند.
این بهانه تراشی ها فایده ای ندارد و دردی را درمان نخواهد کرد. به جای آن سعی کنید ببینید علل واقعی نمرات پایین دانش آموز شما چیست؟ برای این کار می توانید با فرزندتان بنشینید و از او بخواهید علت و دلیل نمرات پایینش را برای شما بیان کند. ابتدا همه دلایلی که فرزندتان مطرح می کند و تمام چیزهایی که به ذهن خودتان و همسرتان می رسد را یادداشت کنید. سپس دلایل واقعی را پیدا کنید و دنبال راهکار مناسب برای آن باشید.
بعد از اینکه دلایل واقعی نمرات پایین را پیدا کردید، برای هر کدام برنامه مناسب داشته باشید. مثلا می توانید از یک مشاور متخصص برای برنامه ریزی تحصیلی کمک بگیرید، او را در کلاس تقویتی یک درس ثبت نام کنید، کتاب کمک درسی برایش تهیه کنید، خودتان در یک درس خاص به او کمک کنید، در زمان امتحانات رفت و آمد و مهمانی را کمتر کنید، جو خانه را آرام تر کنید و یا ساعت استفاده از تلویزیون و اینترنت را محدود کنید. وقتی این تصمیم ها را گرفتید سعی کنید هم شما و هم دانش آموزتان با مسئولیت پذیری این مراحل را انجام دهید. تمام مراحل را پیگیری کنید و از دانش آموزتان حمایت کنید تا در امتحانات بعدی بتواند موفق شود.
5- تشویق متناسب کنید
وقتی شما از نمره های دانش آموزتان بسیار راضی و خشنود هستید و کارنامه او را با نمرات درخشانش می پسندید، حتما باید او را به خاطر تلاشش تشویق و تایید کنید؛ اما باید حواستان را جمع کنید که تشویق و پاداشی که برای او در نظر می گیرید متناسب باشد و نباید اندازه تشویق بسیار بیشتر از حد کار او باشد. مثلا دلیل ندارد به خاطر خوب شدن نمرات دانش آموزتان یک هدیه بسیار گران قیمت به او بدهید زیرا باعث پرتوقعی فرزندتان می شود و در این صورت، برای تقویت رفتار خوب بعدی باید نرخ و میزان پاداش را بالا ببرید.
6- انتظارات معقول داشته باشید
در پایان به یاد داشته باشید هر دانش آموز توانایی و استعدادهای متفاوتی دارد و نمی توانیم از همه انتظار نمره 20 داشته باشیم. سعی کنید به شناخت واقع بینانه ای از توانایی ها و استعدادهای فرزندتان برسید و بیشتر از حد توانش از او انتظار نداشته باشید. اگر می بینید او واقعا تلاش می کند اما نمی تواند نمراتش را بیشتر از این بهبود ببخشد، او را با اصرار و فشار بیشتر دچار استرس و احساس ناتوانی نکنید، بلکه از او به خاطر تلاشی که انجام داده تشکر کنید.
* کارشناس ارشد روان شناسی
تعیین قوانین
از آنجایی که تنظیم کردن قوانین برای کودکان خردسال ممکن اسـت غیر منطقی به نظر بیاید، سعی کنید پیگیری را روی زمان و دفعات استفاده از گوشی خود توسط آنها داشته باشید. بهتر اسـت این محدودیت را طوری تعیین کنید که حداکثر روزی ۳۰ دقیقه از آن استفاده کند.
معامله با فرزند
شما میتوانید یک سیستم معاملهای برای خود ایجاد کنید. اگر که فرزند شما میخواهد یک ساعت از وقت خود را صرف بازی با گوشی کند، از آنها بخواهید که این زمان را برای مطالعه کتاب یا فعالیت در محیط بیرون خرج کنند.
علاوه براین میتوانید کارهای روزمره و انجام تکالیف منزل را به آنها گوشزد کنید. هیچ چیز تضمین این را نمیکند که آنها تکالیف خود را به خوبی انجام دهند، مگر اینکه به آنها بگویید در صورت تمام کردن کارشان این قول را میدهید که از گوشی استفاده کنند. اگر که آنها میخواهند زمان بیشتری را نسبت به وقت تعیینشده برایشان صرف بازی با گوشی کنند، بهتر اسـت انجام کارهای اضافی یا پروژههای خاص و یا حتی کارهای داوطلبانه را به آنها پیشنهاد دهید (و ترجیحا خودتان هم در کنارشان باشید).
تعیین زمان و مکان
یکی از راههای کمک به از بین بردن عادت استفاده از گوشی و ابزارهای دیجیتال تعیین مکان و زمان صحیح استفاده برای آنهاست. سبدی را در جلوی درب خانه قرار دهید و از افراد خانواده بخواهید تا هنگام ورود گوشی خود را درون آن قرار دهند. پیشنهاد بهتر این اسـت که کابل شارژر یواسبی مجهز به چند پورت را تهیه کنید و سایر کابلهای شارژر را درون سبد بیندازید. به این ترتیب در اغلب اوقات همه افراد مجبورند که گوشی خود را شارژ کنند.
استفاده از تلفنهمراه در کنار میز شام را ممنوع کنید. این مورد بیشتر برای پدر و مادرها وجود دارند و باعث میشود تا فرزندانشان هم از آنها پیروی کنند. بنابراین تا زمانی که خودتان تمام روز را با گوشی سر میکنید، نمیتوانید آنها را مجبور به عدم استفاده از این دستگاهها کنید.
ارتباط مجدد با خانواده
تا چند وقت دیگر بسیاری از خانوادهها بار خود را برای سفر کردن در فصل تابستان میبندند. اگر که مقصد شما مثل همیشه جای مشخصی باشد، ممکن اسـت فرزند شما تمایلی به مشاهده مناظر بیرون نداشته باشد و باز هم طبق معمول بخواهد که از گوشی استفاده کند.
قبل از اینکه سوار ماشین بشید، برنامهریزی کنید. تصمیم بگیرید که هریک از اعضای خانواده چقدر از وقت خود را صرف گوش دادن به موسیقی رادیو ماشین کنند. بعد از آن میتوانید با زمانی که صرف خیرهشدن به گوشی میکنند، کنار بیایید. علاوه براین میتوانید با گوش دادن به کتابهای صوتی در طول مسیر اوقات خود را بگذرانید. زمانی را هم برای بازی در کنار خانواده تعیین کنید که مستلزم توجه به اتفاقاتی باشد که در محیط خارج از خودرو رخ میدهد.
خاموشکردن گوشی
بچههای زیر ۱۳ سال، احتیاجی به همراه داشتن گوشی در رختخواب ندارند. استفاده از ساعت زنگدار قدیمی میتواند گزینه مناسبی برای این موضوع باشد. هنگام خواب هم باید آنها گوشیشان را داخل سبد کنار درب بگذارند.
واقعی باشید
میتوانید به فرزندان خود بیاموزید که گوشی و تبلتها تنها ابزار کوچکی از سرگرمی و اطلاعات محسوب میشوند. خیلی از موضوعات هستند که در جهان خارج از آن وجود دارند و باید آنها را دید.
در این دوره از یک سو نیاز به تعلق داشتن، نوجوان را به سمت دوستی و گرایش به برقراری ارتباط و از سوی دیگر تغییرات بیولوژیکی و جنسی، نوجوان را به سمت جنس مخالف سوق میدهد و یکی از تمایلات نوجوان، ارتباط گرفتن با جنس مخالف اســت. نوجوان به مقتضای تغییرات فیزیکی و روانی جدیدش، بشدت نیاز به جنس مخالف را در خود احساس میکند و تمایل دارد با برقراری این ارتباط به آرامش برسد.
نوجوان در ارتباط با جنس مخالف تمایل به عاشق شدن دارد و در این دوره اغلب دو نوع عشق (عاطفی و شهوانی) را تجربه میکند. عشق عاطفی، محبتی پاک و به دور از جنبههای جنسی اســت و با تمجید و تحسین همراه اســت و عشق شهوانی رابطهای اســت که همراه با روابط جنسی اســت. در این دوره برای هر دو جنس فشار زیادی از سوی همسالان برای برقراری ارتباط با جنس مخالف ایجاد میشود.
این علائم نشاندهنده ارتباط نوجوان شما با جنس مخالف اســت.
ـ پنهانکاری
ـ اضطراب و استرس
ـ دگرگونیهای خلقی و رفتاری
ـ استفاده افراطی از وسایل ارتباطی (تلفن همراه)
ـ افت تحصیلی
ـ عوض شدن شبکه دوستان
ـ پنهانکاری در مسائل مالی
ـ بینظمی در رفت وآمدها
برای اینکه نوجوان را از آسیب روابط با دوستان و جنس مخالف مطلع سازید این راهکارها ضروری به نظر میرسد:
پدر و مادر باید در مورد قوانینی که در زمینه رابطه با جنس مخالف وجود دارد، به اتفاق نظر برسند.
از سرزنش و تحقیر نوجوان و زدوخورد فیزیکی بشدت اجتناب کنید.
با دوستان نوجوان خود و خانوادههای آنها آشنا شوید و ارتباط برقرار کنید.
درباره خطر روابط جنسی در دوران نوجوانی و عواقب و مشکلات بعدی آن با فرزند خود صحبت کنید و اگر حرف شما را نپذیرفت از سوم شخص مورد اعتماد (مشاور و روانشناس) بهره بگیرید.
درباره افراد سودجو به نوجوان اطلاعات دهید.
معنویت و گفتوگو با خداوند را در نوجوان پرورش دهید.
از تکنیکهای شناخت درمانی و ریلکسیشن برای کاهش اضطراب نوجوان بهره بگیرید.
نتایج یک بررسی جدید نشان میدهد خروپف کردن و نارساییهای تنفسی در کودکان میتواند نگرانکننده باشد.
در این بررسی 1300 کودک سوئدی مورد مطالعه قرار گرفتند که حدود پنج درصد آنان چند بار در هفته خروپف میکردند. همچنین به رغم وجود نشانههای متمایز و مشخص این مشکل جسمی، تنها حدود یک سوم آنان برای برطرف کردن آن به پزشک مراجعه کردهاند.
پزشکان سوئدی بر اساس مطالعه خود دریافتند: شایعترین دلیل خروپف کودکان، بزرگ شدن لوزههاست که در بسیاری از موارد میتوان با انجام عمل جراحی آن را درمان کرد یا میزان آن را کاهش داد.
کارشناسان انجمن ملی خواب آمریکا نیز اظهار داشتهاند: باز و بسته شدن مجرای هوا به لرزش بافتهای گلو منجر شده و خروپف را به دنبال دارد. همچنین بلندی صدای خروپف تحت تاثیر میزان هوای عبوری از مجرای هوا و سرعت لرزیدن بافت گلو قرار دارد.
به گفته کارشناسان دانشگاه گوتنبرگ، در صورتی که خروپف در کودکان شدید باشد یا به اختلال آپنه خواب مبتلا باشند، ضرورت دارد برای بررسیهای پزشکی به پزشک مراجعه کنند.