تا آنجایی که کیهان شناسان می توانند بیان کنند، هنگام شکل گیری گیتی در حدود 13.8 میلیارد سال پیش تنها سه عنصر وجود داشته اند: هیدروژن، هلیوم و لیتیوم. به عنوان یکی از این سه عنصر اصلی، لیتیوم در اتمسفر ما یافت می شود. خورشید، ستاره ها، و شهاب سنگ ها با شعله های روشن این عنصر بسیار واکنش پذیر می سوزند. در زمین، لیتیوم به عنوان یکی از مواد معدنی سنگ گرانیت باقی مانده است و در مقادیر قابل توجه در آب دریا، چشمه های معدنی و خاک ها پخش شده است. هر اندام و بافت در بدن انسان حاوی ماده معدنی لیتیوم است که اهمیت خاصی برای سلامت مغز دارد.
ماده معدنی فراموش شده که می تواند از مغز محافظت کند
امروزه ما کمتر لیتیوم را به عنوان یک ماده معدنی ضروری در فیزیولوژی بدن انسان در نظر می گیریم. لیتیوم تقریبا به صورت انحصاری به عنوان یک داروی خطرناک که در درمان بیماری روانی شدید با عوارض جانبی ناتوان کننده مورد استفاده قرار می گیرد، شناخته می شود.
لیتیوم به عنوان یک ماده معدنی
لیتیوم در سال 1817 توسط یک شیمیدان سوئدی به نام یوهان آگوست آرفودسون نام رسمی خود را دریافت کرد. این ماده منحصر به فرد نام خود را از واژه یونانی lithos به معنای سنگ گرفته است.
غلات و سبزیجات به عنوان منابع اولیه لیتیوم در یک رژیم غذایی استاندارد محسوب می شوند و محصولات حیوانی مانند تخم مرغ و شیر نیز از دیگر منابع محسوب می شوند. اما شایعترین منبع لیتیوم در رژیم غذایی مدرن آب لوله کشی است. با توجه به موقعیت جغرافیایی، آب نوشیدنی می تواند به طور طبیعی حاوی مقادیر قابل توجهی لیتیوم باشد.
متاسفانه، پژوهش های اندکی درباره پیامدهای خاص کمبود لیتیوم در بدن انسان صورت گرفته اند. با این وجود، آزمایش حیوانی شامل رژیم های غذایی با لیتیوم پایین کاهش در عملکرد تناسلی، طول عمر، و سوخت و ساز چربی را نشان داده اند. احتمال این که کمبود لیتیوم آثار بسیار دیگری روی فیزیولوژی انسان داشته باشد زیاد است، اما مطالعه درباره لیتیوم تغذیه ای زیر سایه شهرت دوز بالای لیتیوم دارویی قرار گرفته است.
دوز پایین لیتیوم و سلامت مغز
اخیرا استفاده از لیتیوم تغذیه ای برای مقابله با اختلالات مرتبط با مغز مانند بیماری آلزایمر مورد توجه قرار گرفته است. جامعه ای به سرعت در حال رشد از پژوهشگران وجود دارد که معتقدند ماده معدنی لیتیوم ممکن است فواید چشمگیری در درمان و پیشگیری از آلزایمر داشته باشد.
لیتیوم نشان داده است که می تواند در آنزیم کلیدی مسئول توسعه ضایعات مغزی مرتبط با بیماری آلزایمر اختلال ایجاد کند. این آنزیم گلیکوژن سنتاز کیناز-3 (GSK-3) است. در بیماری آلزایمر این آنزیم در نواحی از مغز که حافظه و رفتار را کنترل می کنند، از جمله هیپوکامپ و قشر فرونتال بیش فعال می شود. این شرایط تحریک GSK-3 به فسفوریلات یا فعال شدن پروتئین های آمیلوئید-B و تاو در سلول های عصبی این ناحیه ها با نرخ بسیار بالا را موجب می شود. با گذشت زمان، تجمع این پروتئین ها به شکل گیری پلاک هایی که در بافت مغز اختلال ایجاد می کنند و نشانه های زوال شناختی را در پی دارند، منجر می شود . لیتیوم به عنوان یک بازدارنده GSK-3 برای پیشگیری از این فعالیت بیش از اندازه عمل می کند و تولید پروتئین نامناسب را پیش از ایجاد اختلال در عملکرد مغز متوقف می کند.
طی یک آزمایش جدید، یک دوز تغذیه ای تنها 300 میکروگرم از لیتیوم به مدت 15 ماه به بیماران مبتلا به آلزایمر داده شد. هنگامی که شرایط این افراد با گروه کنترل مقایسه شد، افرادی که دوز پایین لیتیوم دریافت کرده بودند، بهبود چشمگیر در نشانگرهای شناختی پس از سه ماه درمان را نشان دادند. افزون بر این، این آثار محافظتی با پیشرفت مطالعه تقویت شدند و بسیاری از افرادی که تحت درمان لیتیومی قرار داشتند بهبودهای شناختی را تا پایان آزمایش نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد لیتیوم زمانی که در دوزهای پایین و در بلند مدت استفاده شود می تواند درمانی مناسب برای بیماری آلزایمر باشد.
دکتر نصیر قائمی، یکی از هواداران برجسته و قابل احترام استفاده از لیتیوم در جامعه پزشکی، یک بررسی را در سال 2014 در نشریه Journal of Psychiatry استرالیا و نیوزیلند منتشر کرد که در آن به خلاصه ای از فواید لیتیوم درمانی با دوز پایین ارائه شده بود. قائمی و تیم پژوهشی وی 24 گزارش بالینی، اپیدمیولوژیک و بیولوژیکی را بررسی کردند که استفاده از دوز استاندارد یا دوز پایین لیتیوم برای زوال عقل را همراه با دیگر فواید رفتاری و پزشکی آن ارزیابی کرد. پنج مورد از هفت مطالعه اپیدمیولوژیک پیوندی بین دوز استاندارد لیتیوم درمانی و نرخ های زوال عقل پایین را نشان دادند، در شرایطی که چهار آزمایش بالینی دیگر فواید بیشتر لیتیوم درمانی دوز پایین برای بیماران مبتلا به آلزایمر در برابر دارونما را نشان دادند. بر اساس این یافته ها، قائمی به این نکته اشاره داشت که لیتیوم با اختلاف زیاد ثابت شدهترین دارو برای زنده نگه داشتن سلول های عصبی در حیوانات و در انسان ها است.
این امیدواری وجود دارد با انجام پژوهش های بیشتر در آینده به درک کاملی از ارزش و اهمیت ماده مغذی لیتیوم، یکی از قدیمیترین عناصر سیاره زمین دست یابیم.
خبرگزاری آریا -
معمولاً افراد بعد از بروز علایمی مانند بی حسی و سوزن شدن دست و پا و یا از دست دادن تعادل به پزشک مراجعه می کنند و با انجام آزمایش و معاینه متوجه می شوند که به بیماری MS مبتلا شده اند.
در این مطلب به علایمی که می تواند نشانه ای از این بیماری باشد اشاره می کنیم.
سوزش در انگشتان:این حالت ممکن است برای هر فردی به وجود بیاید اما در صورت دائمی شدن آن، بهتر است به پزشک مراجعه کنید شاید این نشانه ام اس نباشد اما می تواند با یک مشکل عضله یا عصب در ارتباط باشد. بنابراین بهتر است که به پزشک مراجعه کنید تا معاینه شوید.
التهاب عصب بینایی و مشکلات چشم:این مشکل برای بیش از 50 درصد مبتلایان به ام اس ایجاد می شود و در 15 درصد افراد، جزو اولین علایم است. این مشکل می تواند به شکل دوبینی، چشم درد و دید غیر واضح بروز کند.
خستگی مفرط:خستگی مفرط در بیماری های متعددی دیده می شود از جمله «ام اس»؛ در مرحله اول این بیماری، حدود 20 درصد بیماران دچار خستگی مفرط می شوند.
احساس ضعف در دست و پاها و ضعف عضله:احساس ضعف، خستگی یا سستی دست و پا علامت شایع این بیماری است.
از دست دادن تعادل:در موارد متعدد، نداشتن تعادل یا راه رفتن به صورت غیرعادی می تواند علایم اولیه این بیماری باشد. برخی از مبتلایان در مستقیم راه رفتن مشکل دارند و به آسانی تعادل خود را از دست می دهند.
نوعی احساس شوک الکتریکی:علامت لرمیت یا نوعی حس الکتریکی شوک که به پشت و اندام تحتانی انتشار می یابد و اغلب هنگام خم کردن گردن بروز می کند، می تواند نشانه ام اس باشد.
اسپاستیسیتی (Spasticity):این حالت، ناتوانی در کنترل عضله است که در مبتلایان به ام اس، بسیار شایع است.
بی اختیاری ادرار:مشکل مثانه یا روده در مبتلایان به ام اس شایع است. در صورت مشکل ساز بودن این مسئله بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
علایم دیگر:سرگیجه، لرزش، درد صورت، اسپاسم عضله، مشکل گفتاری، علایم دیگر بیماری ام اس است.
منبع:aftabir.com
این مقدار می تواند با توجه به سلامت فرد، جنسیت، و سابقه پزشکی به طور قابل توجهی متفاوت باشد. میزان دوز بالقوه مرگبار در اینجا برای یک مرد آمریکایی 196 پوندی (89 کیلوگرم) محاسبه شده است.
120 فنجان قهوه
قهوه برای بیدار کردن بدن و تقویت دامنه توجه نوشیدنی خوبی محسوب می شود و در دوزهای پایین کاملا بی خطر است. اما در غلظت های بالا، کافئین می تواند موجب بی خوابی، سرگیجه، استفراغ، سردرد، و مشکلات قلبی شود و میزان بیش از اندازه آن حتی می تواند مرگبار باشد.
خطر مصرف بیش از اندازه برای پودر خالص کافئین بسیار بالا است زیرا یک قاشق چایخوری از آن معادل حدود 120 فنجان قهوه است و می تواند مرگبار باشد. در تابستان 2014، دو مرد جوان در دو حادثه مجزا جان خود را به واسطه نوشیدن ترکیب پودر کافئین خالص و آب از دست دادند.
شش لیتر آب
آب شکل سلول های داخل بدن انسان را تنظیم می کند. میزان بیش از اندازه آب موجب باد کردن سلول ها و کمبود آن موجب کوچک شدن آنها می شود. آب اضافی در اطراف سلول های ما به نام مسمومیت با آب یا هیپوناترمی شناخته می شود. نوشیدن بیش از اندازه آب که گاهی اوقات ورزشکاران به طور تصادفی آن را انجام می دهند می تواند موجب هیپوناترمی شود. از نشانه های این شرایط می توان به تهوع و استفراغ اشاره کرد.
اما بدترین عوارض مسمویت با آب می تواند گریبان مغز را بگیرد زیرا سلول های عصبی از فضای کافی برای سازگاری با آب اضافی برخوردار نیستند. بر همین اساس، انواع مشکلات عصبی از سردرد تا سردرگمی، تشنج و در موارد نادر به واسطه عدم درمان به موقع مرگ نیز شکل می گیرند.
48 قاشق چایخوری نمک
تعادل ظریف بین آب و نمک (یا سدیم) در و اطراف سلول ها ما چیزی است آنها را سالم نگه می دارد. هنگامی که سطوح سدیم پایین است (آب بیش از اندازه)، سلول ها متورم می شوند. هنگامی که سطوح سدیم بیش از اندازه است (کمبود آب)، سلول ها کوچک می شوند.
این شرایط به نام هیپرناترمی شناخته می شود. نشانه های خفیف آن شامل خستگی و ضعف می شوند، اما در صورت وخیمتر شدن می تواند به تشنج، کما و در موارد نادر مرگ نیز منجر شود.
71 قرص استامینوفن (تایلنول)
هر ساله، تقریبا 460 نفر در آمریکا به واسطه مصرف بیش از اندازه استامینوفن جان خود را از دست می دهند. حدود 150 مورد تصادفی رخ می دهند و از این رو، استامینوفن مرگبارتر از هر مسکن دیگری است که بدون نسخه پزشک قابل خریداری است. بنابر اعلام سازمان غذا و داروی آمریکا دوز کشنده استامینوفن حدود 35,600 میلی گرم است که حدود 71 قرص می شود.
13 شات الکل پشت سر هم
مصرف نوشیدنی های الکلی می تواند به تاری دید، ناتوانی در گفتار، از دست دادن حافظه و سرعت واکنش کندتر منجر شود. اما این قبیل آثار در صورت نوشیدن بیش از اندازه و بسیار سریع الکل می تواند مرگبار نیز باشد.
بین سال های 2006 تا 2012، حدود 88 هزار آمریکایی به واسطه مصرف بیش از اندازه الکل جان باختند. بسیاری از این مرگ ها به واسطه مسمومیت با الکل شکل گرفتند. مسمومیت با الکل به طور معمول در نتیجه نوشیدن مقدار زیاد الکل طی یک بازه زمانی کوتاه شکل می گیرد. برای یک فرد عادی، حدود 13 شات در کمتر از چند ساعت می تواند مرگبار باشد اما این تعداد با توجه به اندازه، جنسیت و انواع عوامل دیگر متفاوت است.
85 تخته شکلات
شکلات از خوراکی خوشمزه و پر طرفدار در جهان محسوب می شود، اما این محصول حاوی ماده شیمیایی سمی تئوبرومین است که می تواند یک حیوان کوچک را به کام مرگ بکشد. بر همین اساس است که نباید حیوانات خانگی خود را با شکلات تغذیه کنید.
این ماده شیمیایی می تواند موجب مرگ انسان نیز بشود. با این وجود، ما باید مقدار قابل توجهی شکلات بخوریم تا با آثار منفی آن بر سلامت خود مواجه شویم. دوز بالقوه کشنده تئوبرومین حدود یک هزار میلی گرم در هر کیلوگرم یا معادل 85 تخته شکلات اندازه کامل است.
22 عدد سیب
سیب میوه ای خوشمزه و مفید است. اما دانه های سیب حاوی مقدار بسیار کمی از یک ترکیب قند-سیانید هستند که هنگام پردازش در بدن می تواند به سم بالقوه کشنده سیانید هیدروژن تبدیل شود.
تخمین زده می شود دانه های سیب به طور میانگین حدود 700 میلی گرم سیانید هیدروژن در هر کیلوگرم از وزن خشک داشته باشند و حدود 1.5 میلی گرم سیانید در هر کیلوگرم از وزن بدن می تواند مرگبار باشد. بر همین اساس، در صورت جویدن و بلعیدن نصف فنجان دانه سیب یا 19 تا 24 عدد سیب کامل زندگی شما در معرض خطر قرار می گیرد.
هات داگ
خفگی ناشی از خوردن هات داگ هشتمین دلیل مرگ های تصادفی در میان تمام سنین و یکی از دلایل اصلی مرگ در میان کودکان، به ویژه کودکان زیر چهار سال، در آمریکا محسوب می شود.
و خوراکی های دیگر
مطالعه ای که در سال 2008 انجام شد، نشان داد 10 ماده غذایی که بیشترین احتمال را دارد موجب مرگ کودکان شوند شامل هات داگ، بادام زمینی، هویج، مرغ با استخوان، آبنبات، گوشت، ذرت بو داده، ماهی با استخوان، دانه آفتابگردان، و سیب می شوند.
برای پیشگیری از خطر، استخوان مرغ و ماهی را بگیرید، هات داگ و سیب را به قطعات کوچکتر تقسیم کنید، و از دادن آبنبات های کوچک، بادام زمینی، هویج و دانه آفتابگردان به کودکان پرهیز کنید.
آنفلوآنزا
هزاران نفر هر ساله جان خود را در نتیجه ابتلا به آنفلوآنزا از دست می دهند. حدود 90 درصد از این مرگ ها برای افراد بالای 65 سال رخ می دهد، اما افراد جوان، به ویژه نوزادان کمتر از شش ماه، نیز نسبت به ویروس آسیب پذیر هستند.
در شرایطی که برخی به واکسن دسترسی ندارند یا شرایط لازم برای دریافت واکسن را ندارند - نوزادان بیش از اندازه برای دریافت واکسن جوان هستند - برخی دیگر به موقع اقدام به واکسن زدن نمی کنند.
استفاده همزمان از سفیدکننده ها با مواد دیگر
اگر قصد استفاده از مواد سفید کننده را دارید، آنها را با هیچ ماده دیگری ترکیب نکنید. ترکیب سفید کننده ها با مواد دیگر می تواند به تولید گازهای سمی و خطرناک منجر شود. تنفس بیش از اندازه این گازها به صورت تصادفی در مکان های کوچک مانند حمام خیلی راحت رخ می دهد.
ترکیب سفیدکننده و آمونیاک به شکل گیری بخار کلرامین منجر شود. کلرامین گازی سمی است که ریه ها را می سوزاند و مقدار کافی از آن می تواند به تشکیل هیدرازین، یک مایع خطرناک قابل انفجار، منجر شود.
خورشید
در شرایطی که گرمای بیش از اندازه می تواند مرگبار باشد، قرار گرفتن بیش از اندازه در معرض خورشید می تواند شرایط مشکلات سلامت موجود مانند بیماری های قلبی و تنفسی را وخیمتر سازد.
مقدار بسیار زیاد از گیلاس، هلو، زردآلو، یا آلو
سیب تنها میوه ای نیست که دارای دانه هایی است که حاوی پیش سازهای شیمیایی برای سیانید هیدروژن هستند و میوه هایی مانند گیلاس، هلو، زردآلو، آلو نیز در این دسته قرار می گیرند. با این وجود، باید مقدار زیادی از این میوه ها را به حالت پوره درآورده و مصرف کنید تا سلامت خود را در معرض خطر قرار دهید.
ماهی بادکنکی
ماهی بادکنکی از جمله غذاهای محبوب در ژاپن است، اما اگر این ماهی به درستی آماده نشده باشد می تواند مرگ آفرین باشد. ماهی بادکنکی بسیار سمی است - کبد، تخمدان، و پوست آن حاوی تترودوتوکسین، سمی که می تواند قربانیان را فلج سازد - است. اگر این اندام ها به خوبی جدا نشوند، می تواند به بیماری مصرف کننده و در موارد نادر مرگ وی منجر شود.
خبرگزاری آریا - تاکنون درمانی قطعی برای بیماری ایدز به ثبت نرسیده است و به نظر می رسد که در حال حاضر پیشگیری بهترین راه برای مقابله با آن است. تکنیک جدیدی با بهره گیری از یک دوز مشخص دارو و در بازه های زمانی منظم توسعه پیدا کرده که می تواند خطر ابتلا به HIV را تا حد زیادی کاهش دهد.
برای این منظور مؤسسه «بیل و ملیندا گیتس» مبلغ 140 میلیون دلار را در برنامه «Intarcia Therapeutics» سرمایه گذاری کرده و درصدد تولید ایمپلنتی هستند که در زیر پوست کاشته شده و داروی پیش گیرنده از ویروس HIV را به مدت 6 یا 12 ماه وارد بدن خواهد کرد. به جای به خاطر سپردن مصرف دارو به صورت روزانه تنها می بایست سالی یک یا دو بار، ایمپلنت مورد نظر را در زیر پوست کاشت.
لازم به ذکر است که هنوز سال ها تا عرضه ایمپلنت یاد شده زمان باقی مانده است. «Intarcia» هم اکنون در حال بررسی و انتخاب داروی مورد نیاز برای پیش گیری از ایدز است. همچنین بازه های زمانی رها شدن دوز دارو و دیگر موانع می بایست تا پیش از آماده سازی ایمپلنت مشخص شوند.
اگر ایمپلنت مورد اشاره طبق وعده های داده شده عمل کند، می توان انتظار کاهش قابل توجه نرخ ابتلا به ایدز را داشت. یکی از عوامل نگران کننده، هزینه های مورد نیاز برای ایمپلنت مذکور است اما حداقل می توان امیدوار بود که تکنولوژی ساخت آن در دسترس بوده و راهی برای پیشگیری از این بیماری کشنده وجود خواهد داشت.
همچنین گفتنی است که ایمپلنت «ITCA 650» با کاربردی مشابه برای بیماری دیابت نوع 2 در نظر گرفته شده که از ماه نوامبر مجوزهای FDA برای استفاده تجاری را گرفته و احتمالاً به زودی عرضه خواهد شد.
تاکید مجدد محققان؛
ورزش کردن می تواند مغز را جوان نگه دارد
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۱۸
ورزش
یک مطالعه جدید نشان داده که ورزش در واقع می تواند مغز را جوان نگه دارد و با زوال آن مبارزه کند.
برای رسیدن به این نتیجه، محققان از ۶۴۰۰ فرد ۶۵ ساله و بالاتر خواستند که برای یک هفته ورزش کنند. آنها همچنین توانایی های شناختی شرکت کنندگان را از طریق یک سری از مهارت ها، مورد تجزیه و تحلیل قراردادند.
مطالعات قبلی نیز نشان داده اند که ورزش، خطر ابتلای یک فرد مسن به بیماری های مزمن مانند دیابت و چاقی را کاهش می دهد. برای مثال، بیماری آلزایمر و از دست دادن حافظه در اثر سن، دو نوع از موارد زوال شناختی هستند که با افزایش سن ایجاد می شوند، اما شرایط این دو، بسیار متفاوت است.
با بررسی های سونوگرافی می توان زوال شناختی را به تاخیر اندخت و سرعت پیری در مغز انسان را کم کرد.
ریک کندل، در این باره می گوید: «می توان از ابتلا به بیماری آلزایمر پیشگیری کرد و همچنین در برخی از درجه های آن، می توان آن را شکست داد و ورزش در هر دو مورد، نقش مهمی ایفاء می کند.»
خبرگزاری آریا - ویندوز 10 از زمان معرفی اش تاکنون، تمرکز بسیاری روی گیمرها داشته. پس از مشکلات فراوانی که بازی سازها و گیمرها با ویندوز 8 داشتند که حتی منجر به خلق سیستم عاملی تحت عنوان steamos شد، حالا مایکروسافت بازی های ویدیویی را بسیار جدی گرفته است.
کشف جدیدی که توسط یکی از کاربران توییتر صورت پذیرفته، نشان دهنده پیشرفت gaming mode ویندوز 10 در بیلد جدید توسعه دهندگان است. این قابلیت به سیستم عامل اجازه می دهد تا میزان اختصاص منابع cpu و gpu به بازی را افزایش داده و روی اپلیکیشن های پیش زمینه تمرکزی نداشته باشد.
در حقیقت، این قابلیت به پی سی اجازه می دهد تا تقریبا همانند یک کنسول بازی عمل کند و تمام توان سخت افزاری را روی اجرا بگذارد و نه مسئله دیگری. طی سال 2016، مایکروسافت تلاش بسیاری کرد تا فاصله میان اکس باکس وان و پی سی را کمتر کند تا همگی به مانند یک خانواده واحد باشند و حالا تلاش جدید آن ها در راستای ارتقا قابلیت های ویندوز 10 جالب توجه است.
بازی های بسیاری طی سال جاری به صورت همزمان برای ویندوز 10 و اکس باکس وان عرضه خواهند شد و اگر مایکروسافت بتواند ویندوز 10 را بهترین گزینه برای پی سی گیمرها سازد، شاهد مهاجرت گسترده کاربران از ویندوز 7 (که همچنان از نگاه بسیاری بهترین ویندوز برای بازی است) به ویندوز 10 هستیم.
مایکروسافت هنوز وجود این قابلیت را تایید نکرده اما طولی نخواهد کشید که اطلاعات بیشتری در این راستا منتشر شود.
نوشیدن آب بیش از حد و بیش از نیاز بدن و همچنین در فواصل کوتاه آب خوردن می تواند باعث بروز مشکلاتی در بدن گردد. هیدراتاسیون بیش از اندازه و مسمومیت با آب زمانی رخ می دهد که میزان آب نوشیده شده بیشتر از توانایی کلیه ها برای تخلیه آب اضافی از طریق ادرار باشد. اما مقدار آب تنها عامل تعیین کننده در این زمینه نیست. مدت زمانی که طی آن آب نوشیده شده اسـت نیز باید مد نظر قرار بگیرد.
تمامی سلول ها و اندام های بدن انسان برای عملکرد درست به آب نیاز دارند. بر همین اساس، شما نیازمند جایگزینی مداوم آب از دست رفته بدن به واسطه تعرق، ادرار و تنفس هستید.به گزارش “اتوریتی نیوتریشن”، نوشیدن ناکافی آب می تواند به شکل گیری نشانه هایی مانند خستگی،
سرگیجه، و گرفتگی عضلات منجر شود. در مقابل، نوشیدن بیش از اندازه آب نیز می تواند شرایطی جدی و خطرناکی که به نام مسمومیت با آب شناخته می شود را موجب شود.
مسمومیت با آب چیست؟
مسمومیت با آب اختلالی در عملکرد مغز به واسطه نوشیدن بیش از اندازه آب اسـت. نوشیدن بیش از اندازه آب موجب افزایش مقدار این مایع در خون انسان می شود. این میزان آب می تواند الکترولیت های موجود در خون، به ویژه سدیم را رقیق سازد. هنگامی که سطوح سدیم به کمتر از 135 میلی مول بر لیتر می رسد، این شرایط به نام «هیپوناترمی» شناخته می شود.
سدیم به تعادل مایعات بین بخش داخلی و خارجی سلول ها کمک می کند. هنگامی که سطوح سدیم به واسطه مصرف بیش از اندازه آب کاهش می یابد، جریان مایعات از بخش خارجی به بخش داخلی سلول تغییر می کند و به تورم آنها منجر می شود. هنگامی که این شرایط برای سلول های مغزی رخ می دهد، امکان شکل گیری عوارض خطرناک و بالقوه تهدیدکننده زندگی فرد ایجاد می شود.
نوشیدن بیش از اندازه آب می تواند خطرناک باشد
مسمومیت با آب در نتیجه تورم سلول ها شکل می گیرد. هنگامی که سلول های مغزی متورم می شوند، فشار داخل جمجمه افزایش می یابد. این فشار نخستین نشانه های مسمومیت با آب را موجب می شود که شامل موارد زیر می شوند:
سر درد
حالت تهوع
استفراغ
در موارد شدید، مسمویت با آب می تواند نشانه های جدیتر مانند موارد زیر را موجب شود:
افزایش فشار خون
گیجی
دو بینی
خواب آلودگی
اشکال در تنفس
ضعف و گرفتگی عضلات
ناتوانی در شناسایی اطلاعات حسی
تجمع مایعات اضافی در مغز به نام ورم مغزی شناخته می شود که می تواند ساقه مغز را تحت تاثیر قرار داده و اختلال در سیستم عصبی مرکزی ایجاد کند. در موارد شدید، مسمومیت با آب می تواند به تشنج، آسیب مغزی، کما و حتی مرگ منجر شود.
نوشیدن بیش از اندازه آب می تواند خطرناک باشد
مرگ به واسطه مسمومیت با آب
نوشیدن بیش از اندازه آب به صورت تصادفی بسیار دشوار اسـت. با این وجود، موارد مرگ و میر ناشی از این شرایط گزارش شده اند. بیشتر موارد مسمومیت با آب در میان سربازان گزارش شده اند. در یک گزارش به 17 سرباز مبتلا به هیپوناترمی در نتیجه مصرف بیش از اندازه آب اشاره شده بود.
سطوح سدیم خون این افراد در دامنه 115 تا 130 میلی مول بر لیتر قرار داشت در شرایطی که دامنه عادی 135 تا 145 میل مول بر لیتر اسـت.در گزارشی دیگر، چگونگی مرگ سه سرباز در نتیجه هیپوناترمی و ورم مغزی تشریح شده بود. مرگ این افراد با نوشیدن 10 تا 20 لیتر آب تنها در چند ساعت رقم خورده بود.
نشانه های هیپوناترمی می تواند با نشانه های کم آبی بدن اشتباه گرفته شود. بر همین اساس، یک سرباز که به اشتباه کم ابی بدن و گرمازدگی در وی تشخیص داده شده بود، به واسطه آبرسانی یا هیدراتاسیون دهانی مکرر و مسمومیت با آب جان خود را از دست داد.
مسمومیت با آب طی انجام فعالیت های ورزشی به ویژه ورزش های استقامتی نیز رخ می دهد. نوشیدن بیش از اندازه آب برای جلوگیری از کم آبی بدن در این قبیل فعالیت ها شایع اسـت. بر همین اساس، هیپوناترمی اغلب طی رویدادهای ورزشی بزرگ رخ می دهد. به عنوان مثال، در مسابقات دو ماراتن بوستون در سال 2002، 13 درصد از شرکت کنندگان دارای نشانه های هیپوناترمی بودند.
0.06 درصد از این افراد هیپوناترمی حاد با سطوح سدیم کمتر از 120 میلی مول بر لیتر را نشان دادند.متاسفانه، برخی موارد مسمومیت با آب در این رویدادهای ورزشی به مرگ منجر شده اند. به عنوان مثال، می توان به مرگ یک دونده دو مارتن اشاره کرد که آزمایش ها نشان دادند
سطوح سدیم خون وی کمتر از 130 میلی مول بر لیتر بوده و هیدروسفالی (ازدیاد غیر عادی مایع) و آسیب ساقه مغز به جان باختن وی منجر شده بود.مصرف بیش از اندازه آب می تواند در بیماران روانی، به ویژه افراد مبتلا به شیزوفرنی، نیز رخ دهد. نتایج مطالعه ای که روی مرگ 27 بیمار جوان مبتلا به شیزوفرنی انجام شده بود، نشان داد که پنج مورد مرگ در نتیجه مسمومیت با آب بوده اسـت.
چه میزان آب بیش از اندازه محسوب می شود؟
هیدراتاسیون بیش از اندازه و مسمومیت با آب زمانی رخ می دهد که میزان آب نوشیده شده بیشتر از توانایی کلیه ها برای تخلیه آب اضافی از طریق ادرار باشد. اما مقدار آب تنها عامل تعیین کننده در این زمینه نیست. مدت زمانی که طی آن آب نوشیده شده اسـت نیز باید مد نظر قرار بگیرد.
در صورتی که مقدار بسیار زیاد آب را طی یک بازه زمانی کوتاه بنوشید با خطر بزرگتر ابتلا به مسمومیت با آب مواجه هستید. این خطر در صورتی که طی مدت زمان طولانیتری همان میزان آب را مصرف کرده باشید، کاهش می یابد.نشانه های هیپوناترمی می توانند به واسطه نوشیدن 3 تا 4 لیتر آب در یک مدت زمان کوتاه پدیدار شوند.
کلیه های انسان می توانند 20 تا 28 لیتر آب را در روز از بدن خارج سازند، اما قادر به تخلیه بیش از 0.8 تا 1 لیتر آب در یک ساعت نیستند. از این رو، برای جلوگیری از نشانه های هیپوناترمی شما نباید به طور میانگین بیش از این میزان آب طی یک ساعت را مصرف کنید. بسیاری از موارد گزارش شده مسمومیت با آب در نتیجه نوشیدن مقادیر زیاد آب در یک بازه زمانی کوتاه بوده اند.
به چه مقدار آب نیاز دارید؟
عدد و رقم خاصی درباره این که به چه میزان آب در روز نیاز دارید، وجود ندارد و میزان نوشیدن آب از فردی به فرد دیگر می تواند متفاوت باشد. برای تعیین میزان آب مورد نیاز روزانه می توانید وزن بدن، سطح فعالیت های بدنی و شرایط آب و هوا را مد نظر قرار دهید.
انستیتو پزشکی (IOM) میزان آب دریافتی روزانه برای مردان را 3.7 لیتر و برای زنان 2.7 لیتر پیشنهاد کرده اسـت. با این وجود، این توصیه ها شامل آب دریافتی از نوشیدنی هایی به جز آب و مواد غذایی نیز می شوند. برخی از مردم از قانون 8 × 8 پیروی می کنند که نوشیدنی هشت لیوان آب در روز را پیشنهاد می کند. اما این قانون چندان مبتنی بر پژوهش نیست و بیشتر حالتی دلخواه دارد.
یک قانون خوب برای تعیین آب مورد نیاز گوش دادن به بدن و نوشیدن آب هنگام احساس تشنگی اسـت. این اقدام باید برای حفظ سطوح آب مورد نیاز بدن کافی باشد. اما تکیه بر تشنگی ممکن اسـت برای همه کارآمد نباشد. ورزشکاران، افراد مسن و بانوان باردار می توانند به نوشیدن آب بیشتری در روز نیاز داشته باشند.
طبق تحقیقات جدید ترن هوایی می تواند در دفع کردن سنگ کلیه نقش داشته باشد و بدین ترتیب سنگ های کلیه باید در پیچ و تاب این ترن ها همراه با هیجان دفع گردند. محققان دانشگاه میشیگان طی پژوهشی مدعی شدند که ترن سواری میتواند به دفع سنگ کلیه کمک کند.
نتایج این پژوهش با آزمایش این فرضیه بر روی یک بیمار به دست آمد که در کلیه خود 3 عدد سنگ داشت و بعد از سوارشدن به ترن هوایی سنگهای کلیه وی دفع شد.در ابتدا این آزمایش و تجربه دفع سنگ ممکن بود که تصادفی به نظر برسد اما محققان این پژوهش برای اثبات آن به روش علمیتری متوسل شدند.
به گزارش پارس ناز برای این کار آنها یک مدل چاپ سهبعدی سیلیکونی از کلیه تهیه کرده و آن را با ادرار و سه سنگ پر کردند؛ سپس این کلیه چاپ سهبعدی را در یک کوله پشتی و بر روی ترن هوایی قرار دادند.شواهد به دست آمده از این آزمایش نشان دهنده این امر بود که نشستن در ترنهای هوایی به دفع سنگهای کوچک در بیماران کمک میکند.
طبق پژوهش انجام شده نشستن در قسمت جلوی ترن 16.67 درصد احتمال دفع و نشستن در قسمت انتهای آن 63.89 درصد احتمال دفع سنگ را زیاد میکند.این در حالی اســت که سرعتهای بالا میتواند نتیجه عکس داشته باشد و باعث ماندن سنگ در کلیه شود.این روش کمهزینه میتواند جایگزین مراقبتهای پرهزینه بهداشتی شود.
به گفته محققان، تجلی میزان این microRNA ناشی از اضطراب در بافت ها و سلول های گوناگون مختلف اســت که به توارث و قرارگیری در معرض موقعیت های استرس زا مربوط می شود. به گفته محققان، این کشف دارای ارزش تشخیصی و مفاهیم عملی اســت چراکه فعالیت microRNAها از طریق داروهای مبتنی بر DNA قابل اصلاح اســت. بیماری های متابولیک ناشی از واکنش های شیمیایی غیرعادی در بدن بوده و شامل شرایطی نظیر چاقی و دیابت اســت.
اختلال اضطراب عبارت از شرایط مشخص شده با حس مزمن ترس و نگرانی اســت. برخی مثال های مربوط به اختلال اضطراب شامل اختلال چاقی و اختلال استرس پس از سانحه اســت.