بامداد – در هنگام بروز آنفلوآنزا بدن شما به کالری بیشتری نیاز دارد چون هر چه درجه حرارت بدن بالاتر می رود، سوخت و ساز بدن نیز افزایش می یابد.داشتن برنامه غذایی نامناسب طول دوره این بیماری و استعداد ابتلا به آن را تشدید می کند، بهترین راه برای جلوگیری از این روند، ترکیب یک رژیم غذایی مناسب و رعایت بهداشت است.
بایدهای تغذیه ای در آنفلوآنزا
سوپ و غذاهای آبکی دیگر به خصوص زمانی که با مرغ طبخ می شود، به مرطوب نگه داشتن بینی، جلوگیری از کم آبی بدن و مبارزه با التهاب گلو کمک می کند.چای داغ نیز درد گلو را تسکین داده و از گرفتگی بینی جلوگیری می کند؛ البته نه آن قدر داغ که به بافت مری آسیب زند.
موز سرشار از پتاسیم است و از عرق کردن، تهوع، استفراغ، و یا اسهال جلوگیری می کند.
زنجبیل نیز از تهوع جلوگیری می کند و تسکین دهنده سایر بیماری های معده است.
فراورده های لبنی: با وجود آنچه شما ممکن است شنیده باشید شیر، ماست و مانند آن می تواند در برخی از افراد مخاط گلو را ضخیم تر و غیر قابل تحمل نماید؛ اما اگر شما می توانید لبنیات را تحمل کنید آن را مصرف کنید چرا که لبنیات منبع خوبی از پروتئین و ویتامین D است که می تواند در مبارزه با عفونت ها به بدن شما کمک کند به علاوه، ماست پروبیوتیک می تواند به تعادل باکتری های روده شما کمک کند.
نبایدهای تغذیه ای در آنفلوآنزا
غذاهای چرب و سرخ کردنی ها
غذاهای اسیدی: در واقع منظور غذاهایی است که محیط بدن را اسیدی می کند.
نکات بهداشتی برای پیشگیری
مکمل هایی برای پیشگیری
رژیم غذایی: رژیم غذایی متناسب مانع از بروز بیماری های متعددی از جمله آنفلوآنزا می شود. برای نمونه، مصرف یک واحد لبنیات همراه یک میوه تازه در وعده صبحانه، مس مورد نیاز بدن را تامین می کند. وعده ناهار نیز بهتر است شامل کمی گوشت یا ماهی همراه با سبزی و میوه باشد؛ برای شب نیز مصرف نشاسته همراه سبزیجات توصیه می شود. این رژیم غذایی مانع از افت انرژی در طول روز و اطمینان از مبارزه بدن با ویروس ها خواهد شد.
منبع : سلامت نیوز
زیر و بم بارداری برای مبتلایان به تیروئید
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۵:۲۶
گاهی سوالات مختلفی همچون، چه چیزهایی جان مادر و جنین را بهخطر میاندازند؟ آیا مراجعه به مشاوره قبل از بارداری نیاز است؟ آیا داروی خاصی باید مصرف کنیم؟ آیا کمخونی یا فشارخون بالا در زایمان زودرس تاثیر دارد؟ تاثیر کمکاری تیروئید در زایمان زودرس چیست؟ مصرف غذاهای یددار چه اثری بر زایمان دارد؟ برای جلوگیری از زایمان زودرس چه راهکارهایی وجود دارد؟ در ذهن زنان قبل از بارداری پیش میآید که برای دریافت پاسخهای خود مطلب زیر را مطالعه کنید.
بههمخوردن تعادل هورمون تیروئید روی سلامتی هر فردی تاثیر دارد. غده تیروئید، هورمون بسیار مهمی ترشح میکند و بر سیستم بدن تاثیر دارد. ازآنجا که تشخیص بیماریهای تیروئیدی و درمان بهموقع آن بر سلامت زنان موثر است، کمکاری یا پرکاری تیروئید (بهدلیل ترشح بیشازحد هورمونها) ممکن است باعث ایجاد عوارضی همچون اختلالات هورمونی، اختلال در تخمکگذاری، نازایی، زایمان زودرس و سقط جنین در زنان شود. بااشاره به اینکه پرکاری تیروئید باعث لاغری، افزایش اشتها و حالت لرزش میشود، کمکاری تیروئید باعث افزایش وزن، حالت خوابآلودگی، پفآلودگی وکمتحرکی، افزایش ضخامت پوست و تغییراتی در موی افراد میشود.
افزایش ید، کمکاری تیروئید را جبران میکند
بهتر است زنان قبل از دوره بارداری آزمایشهای تیروئیدی انجام دهند. معاینات غده تیروئیدی شامل کمکاری یا پرکاری تیروئید است تا هنگام نیاز، از سوی پزشک دارو تجویز شود. باتوجه به اینکه با افزودن ید به نمک تا حدودی کمبود ید در کشور کنترل شده است، درنتیجه با افزایش ید در نمک کمکاری تیروئید و گواتر تاحدی کنترل میشود که البته میزان شیوع این بیماریها بهویژه کمکاری تیروئید در زنان بالاست و بعد از بررسیها و آزمایشهای قبل از بارداری و تشخیص اختلالات و بیماریهای تیروئیدی باید درمان مناسب صورت گیرد. کمکاری تیروئید در زنان ممکن است باعث عقبافتادگی جنین شود. جنین مادران مبتلا به کمکاری تیروئید، امکان دارد دچار بیماری کرتینیسم شوند که بهطورمعمول نوزادانی با زبان بزرگ و از نظر رشدی و آیکیو پایین هستند.
نشانههای جنین زودرس
اگر نوزادی قبل از هفته 37 حاملگی متولد شود، زایمان زودرس اتفاق میافتد و بهطورمعمول نوزادان کموزن هستند و آرگونهای مختلف بدنشان ممکن است تکامل کامل نداشته باشد. نارسبودن ریههای جنین یکی دیگر از عوارض زایمان زودرس است. در این عارضه جنین دچار مشکلات تنفسی میشود؛ بنابراین به مراقبت و نگهداری بیشتر در بیمارستان نیاز دارد.
مصرف داروی تیروئیدی را بههیچ عنوان قطع نکنید
از دیگر عوامل زایمان زودرس کمکاری و پرکاری تیروئید است؛ بنابراین به خانمها توصیه میشود قبل از بارداری حتما برای مشاوره به پزشک مراجعه کنند تا معاینهها و آزمایشهای کامل انجام شود؛ همچنین اگر کمکاری تیروئید یا پرکاری تیروئید فرد درمان شود و در شرایطی که عملکرد غده تیروئید بهتر شده باشد بهسمت حاملگی سوق داده شود، حاملگی سالمی را طی میکند. داروهایی بیضرر برای غده تیروئید وجود دارد که بهطورمعمول طی حاملگی باید ادامه پیدا کند و زنان بههیچعنوان سرخود به این دلیل که مصرف دارو شاید در حاملگی ضرر داشته باشد، نباید این داروها را قطع کنند. زنان باردار و زنانی که قصد بارداری دارند سه ماه قبل از دوران حاملگی از قرص اسید فولیک که سرشار ازویتامین B است، مصرف کنند و طی حاملگی نیز حداقل تا سهماهه اول ادامه دهند؛ البته با تشخیص بعضی پزشکان استفاده از اسیدفولیک را تا نه ماهگی هم میتوان ادامه داد.
یدفولیک جایگزینی برای اسیدفولیک
در بعضی از بیماریها میزان مصرف اسیدفولیک باید بیشتر از معمول باشد. اگر به خانمهایی با وضعیت طبیعی یک میلیگرم یا 4 دهم میلیگرم اسید فولیک داده میشود، در بعضی موارد باید تا حدود 4 میلیگرم در روز اسید فولیک مصرف شود . اخیرا قرصهای یدفولیک به بازار آمده که همراه اسید فولیک ید هم بهمیزان مورد نیاز وجود دارد و توصیه میشود خانمها به جای اسیدفولیک از یدفولیک استفاده کنند. مصرف یدفولیک که مجموعه ید و اسیدفولیک است برای تمامی خانمها در دوران بارداری توصیه میشود. بهدلیل کمبود میزان ید در غذاها و کمبود اسیدفولیک که باعث ایجاد نقایص در مغز و جمجمه و نخاع جنین میشود، با مصرف یدفولیک تا حدی ید مورد نیاز بدن و خواص اسیدفولیک تامین میشود. باتوجه به نکات ارائهشده تشخیص و درمان بهموقع کمکاری یا پرکاری تیروئید هم به سلامت جنین و هم مادر کمک بسزایی میکند و با تشخیص بهموقع تا حدی میتوان از زایمان زودرس جلوگیری کرد.
مرجع : روزنامه نسل فردا
دیابت بیماری شایع این روزها است که به دلایل سبک های غلط در زندگی مردم را درگیر خود کرده است. اگر دانسته های علمی خود را درباره دیابت بالا ببریم خالی از لطف نخواهد بود. اگر به دیابت نوع دو مبتلا هستید تعجبی ندارد که گرفتار تری گلیسیرید بالا نیز شوید. دلایل متعددی برای بالا رفتن تری گلیسیرید وجود دارد.
دیابت نوع 2 کنترل نشده
زمانی که دیابت شما خوب کنترل نشود احتمال بالا رفتن گلوکز و انسولین در بدنتان وجود دارد. انسولین به تبدیل گلوکوز به گلیکوژن ( شکل ذخیرهشدهی گلوکوز ) و ماندن آن در کبد کمک میکند. زمانی که کبد از گلیکوژن اشباع شود بهجای آن از گلوکوز برای ساخت اسیدهای چرب که در جریان خون آزاد میشوند استفاده میگردد.
این اسیدهای چرب برای ساخت تری گلیسیرید استفاده میشوند، مادهای که در سلولهای چربی ساختهشده و در ساخت چربی در بدن نقش دارد.
خوردن کالری بیشتر از آنچه میسوزانید
تری گلیسیرید بهعنوان یک منبع سریع انرژی میان وعدههای غذایی استفاده میشود. کالری باقیمانده در بدن بهعنوان تری گلیسیرید در سلولهای چربی ذخیره میشود.
مصرف کربوهیدرات زیاد
زمانی که شما غذاهای دارای کربوهیدرات میخورید سیستم گوارشی غذاها را تجزیه کرده و گلوکوز را از آن خارج میکند. این گلوکز از طریق رودهها جذب جریان خون میشود. همانطور که قبل گفته شد با دیابت کنترل نشده، گلوکوز اضافی میتواند برای ساخت تری گلیسیرید استفاده شود.
چاقی
چاق بودن به این معنا نیست که حتماً سطح تری گلیسیرید بالا خواهد رفت اما میان چاقی و هیپرتریگلیسریدمی ( بالا بودن سطح تری گلیسیریدها ) ارتباطی وجود دارد. ارتباط میان تری گلیسیرید بالا با دور کمر بیشتر نزدیکتر است تا با شاخص تودهی بدنی.
مقاومت به انسولین
مقاومت بدن در مقابل فعالیت انسولین باعث بالا رفتن سطح انسولین و گلوکوز میشود و میتواند منجر به دیابت کنترل نشده شود. به گزارش پارس ناز البته دیابت کنترل نشده میتواند باعث بالا رفتن سطح تری گلیسیرید شود.
نارسایی کلیه
خطر نارسایی کلیهی شدید در افراد مبتلا به دیابت بالاتر است. در حقیقت دیابت رایجترین علت بروز این مشکل میباشد. نارسایی کلیه باعث مشکل در تنظیم چربی خون میشود و نتیجهی آن بالا رفتن سطح تری گلیسیرید است. شاید علت آن بالا رفتن میزان تولید تری گلیسیرید باشد و یا عدم توانایی بدن در خارج کردن آن از خون و یا هردو.
ژنتیک
مشکل تری گلیسیرید بالا میتوان در خانواده ارثی باشد. اگر علت این باشد اعضای خانواده ممکن است دچار زانتوما شوند، یعنی وجود تکههای زردرنگ چربی در زیر پوست.
پایین بودن سطح هورمون تیروئید
اختلال تیروئید در بیماران دیابتی شیوع بیشتری دارد. رایجترین اختلال در بین این بیماران تیروئید غیرفعال یا همان کمکاری تیروئید است. اگر شما هردو تری گلیسیرید بالا و مقدار زیاد کلسترول را دارید شاید اینها نشانهای از سطح پایین هورمون تیروئید باشند.
داروها
برخی داروها مانند قرصهای کنترل بارداری، استروژن، بتابلاکرها، استروئیدها، رتینوئیدها، مهارکنندههای پروتئاز، داروهای ادرارآور و تاموکسیفن میتوانند سطح تری گلیسیرید را بالا ببرند.
غذاها
برخی غذاهای خاص به نظر میرسد روی سطح تری گلیسیرید بیشتر از غذاهای دیگر اثرگذارند. زمانی که شما به دیابت مبتلا باشید بدن شما در مقابل اینگونه غذاها تحمل کمتری خواهد داشت. این غذاها شامل قندهای ساده، غلات فرآوری شده، الکل و غذاهای چرب است، خصوصاً غذاهای دارای چربی اشباعشده و چربیهای ترانس.
افرادی که به ایدز مبتلا هستند برای ازدواج و بارداری در اجتماع کنونی با مشکل مواجه هستند.چرا که این بیماری با رابطه جنسی انتقال پیدا می کند. با پیشرفت مراقبت ها و روش های درمان ایدز HIV، بسیاری از زنان مبتلا به HIV ، طولانی تر و سلامت تر زندگی می کنند.از این رو این بانوان برای آینده خود تصمیم به بچه دار شدن (آرزویی که همیشه در سر داشته اند) می گیرند.
همچنین با پیشرفت روش های درمانی HIV احتمال انتقال HIV ازمادر به فرزند بطور چشمگیری کاهش یافته است.اگر مادر مبتلا به HIV داروهای پیشگیرانه مناسب را مصرف کند احتمال انتقال بیماری را می توان از ۲۵ درصد به ۲ درصد کاهش داد.همچنین، مطالعات نشان داده است که حاملگی سرعت روند پیشرفت HIV را افزایش نمی دهد.
پیش از بارداری
داشتن برنامه دقیق امری مهم قبل از حامله شدن است.با پزشک خود راجع به تصمیمی که گرفته اید مشورت کنید، تا اطمینان حاصل کنیدکه روش درمانی مناسبی را در پیش گرفته اید که سلامتی شما و کاهش خطر سرایت به کودک را تامین می کند.ماما آشنا به مراقبت های مربوط به HIV پیدا کنید تا روش هایی که حداقل خطر ممکن را برای شریک شما طی مراحل باردار شدن دارد
برایتان شرح دهد. بین پزشک و مامای خود ارتباط برقرار کنید، تا آن ها با یکدیگر هماهنگ شوند.بدین ترتیب شما مطمئن خواهید بود که بهترین مراقبت ها قبل و طی بارداری شامل حالتان می شود.تست های مربوط به بیماری های مراقبتی وهپاتیت B و C را انجام دهید.استعمال دخانیات، نوشیدن مشروبات الکلی و مصرف مواد مخدر را ترک کنید.
تمامی این موارد اثرات منفی بر روی سلامت شما و کودکتان دارد.شروع به مصرف ویتامین های دوران بارداری که محتوی فولیک اسید و کلسیم هستند، کنید.مصرف این داروها بعضی از عوارض بعد از زایمان را کاهش می دهد.اگر دوستان و خانواده شما از تصمیم شما برای بچه دار شدن حمایت نمی کنند و آن را مورد انتقاد قرار می دهند،
حلقه ای از افراد غمخوار، با دیدی غیر پیش داورانه و آگاه و تحصیل کرده در مورد HIV و زایمان را در اطراف خود تشکیل دهید.این شبکه از افراد می توانند شامل، پزشکان، مشاوران و دیگر زنان مبتلا به HIV که تصمیم به بچه دار شدن دارند و یا بچه دار شده اند باشد.
رهنمود های بارداری
یک گروه از افراد متخصص در زمینه بارداری زنان مبتلا به HIV، رهنمود هایی ارائه کرده اندکه حاوی اطلاعات مربوط به مراقبت ها و درمان مناسب برای زنانی است که قصد باردار شدن دارند و یا باردار هستند.
مطابق با این رهنمود ها در مرحله اول
باید آزمایش های کاملی (که شامل چندین آزمایش خون می باشد) جهت بررسی سلامت و وضعیت پیشرفت HIV انجام شود.در صورتی که قصد دارید مصرف داروهای HIV را شروع کنید ویا داروهای HIV مصرف می کنیداما هنوز بار ویروسی قابل توجهی دارید. (۱۰۰۰-۵۰۰ یا بیشتر) بایستی یک آزمایش مقاومت (Resistance test) نیز انجام دهید.
نتیجه این آزمایش پزشک معالجتان را برای انتخاب مناسب ترین داروها برای شما کمک می کند.داروهای HIV خطر سرایت HIV را از مادر به کودک کاهش می دهد.به همین دلیل مصرف این داروها برای تمام زنان باردار بدون در نظر گرفتن میزان CD4 وبار ویروسی آنها توصیه می شود.
حتی اگر مادر مبتلا به HIV برای سلامت و درمان خود نیازی به مصرف این داروها نداشته باشد،جهت کاهش احتمال انتقال HIV به کودک مصرف داروهای HIV امری مهم طلقی می شود.برای اینکه داروها بیشترین تأثیری گذاری را داشته باشند، بایستی دقیقاً همانگونه که تجویز می شوند، مصرف شوند.
بعضی داروها به دلیل داشتن عوارض جانبی بر روی مادر و یا جنین درحال شکل گیری، بهتراست مصرف نشوند ویا تحت مراقبت و با احتیاط مصرف شوند.راجع به مزایای و معایب، داروهای مختلف HIV با پزشک معالج خود صحبت کنید، تا او بتواند مناسب ترین دارو را برای شما تجویز نماید.
داروهای HIV و بارداری
زمان شروع مصرف داروهای HIV بستگی به میزان سلامتی شما وزمانی که متوجه می شوید باردار هستید دارد.در راستای رهنمون های بارداری توصیه های زیر را درنظر بگیرید:زنان HIV+ که مصرف داروهای HIV را شروع نکرده اند.در صورتی که اعمال روش های درمانی HIV برای حفظ سلامت بیمار لازم است،برای او باید ترکیبی از داروهای درمان HIV، براساس رهنمون های درمانی یک فرد بالغ غیر باردار تجویز شود.
(Retrovir Zidovudine or AZT) در صورت امکان بهتر است بعنوان یکی از داروهای تشکیل دهنده ترکیب دارویی مورد استفاده قرارگیرد.درمان HIV هرچه زودتر باید شروع شود، حتی در سه ماه اول دوره بارداری .اگر به تشخیص پزشک نیازمند استفاده از روشهای درمانی HIV نیستیم، بایستی برای اجتناب از انتقال بیماری از مادر به کودک ازاین روشهای درمانی پیروی کنند.
بهتراست Retrovir مصرف شود، ودر بسیاری از موارد مصرف دیگر داروهای HIV نیز با آن همراه شود.درمان ممکن است درسه ماه اول دوره بارداری برای زنان باردار متوقف شود وبعداز ۱۲-۱۰ هفته اول شروع گردد.بعداز تولد کودک وضعیت سلامت مادر برای ادامه یا توقف درمان HIV باید مورد بررسی قرار گیرد.درهردومورد مذکور، داروهای درمانی HIV باید طی دوره درد زایمان و بعداز آن نیزادامه پیدا کند.
در این زمان Retrovir باید بصورت تزریق وریدی مصرف شود. بعد از زایمان، کودک بایستی تا شش هفته Retrovir مایع دریافت کند.زنان HIV+ که از قبل مصرف داروهای HIV را شروع کرده انداگر ویروس تحت کنترل است و داروها به خوبی اثر می کنند به رویه خود ادامه دهید.ولی اگر داروها اثر ندارند به سراغ ترکیب های مؤثرتر بروید.
درصورت امکان، بهتر است Retrovir یکی از داروهای مصرفی باشد.مصرف داروها بایستی طی زایمان و بعداز آن نیز ادامه پیدا کند. بعد از زایمان کودک بایستی تا ۶ هفته Retrovir مایع دریافت کند.زنان باردار HIV+ که داروهای HIV مصرف نکرده اند ودر دوره درد زایمان به سر می برندزن بارداری که وارد دوره درد زایمان شده است وهنوز داروهای HIV را مصرف نکرده نیز هنوز می تواند
احتمال سرایت HIV به کودک را کاهش دهد.به این منظور باید شروع به مصرف داروهای HIV دراین دوره و در دوره زایمان نماید.همچنین نوزاد باید دوره کوتاهی بعد از تولد تحت درمان قرارگیرد.به این منظور رهنمون های زیر توصیه می شود:مصرف IV Retrovir برای مادر طی دوران درد زایمان ومصرف Retrovir مایع برای نوزاد طی ۶ هفته اول بعداز زایمان.
Viramune برای مادر در شروع درد زایمان و IV Retrovirدرطی این دوره.بایستی اضافه کردن (EpivirLamivudine or 3TC) درطی دوره درد زایمان وادامه Retrovir و Epivir برای ۳ تا ۷ روز درنظر گرفته شود. این می تواند باعث کاهش احتمال مقاوم شدن ویروس مادر نسبت به Viramune شود.
سپس کودک تا ۶ هفته Viramune به علاوه Retrovir مایع دریافت می کند.IV Refrovir طی دوره درد زایمان به مادر داده می شود و Retrovir مایع به علاوه داروهای دیگر بعد از زایمان به کودک.به هرحال هنوز واضح نیست که این استراتژی تا چه حد ریسک سرایت را کاهش می دهد.
بعدازتولد نوزاد، بررسی وضعیت سلامت مادر برای تعیین نیاز او به ادامه درمان مناسب HIV توصیه می شود.کودکان متولد شده توسط زنان HIV+ که داروهای HIV مصرف نکرده اند
قبل یا طی دوره درد زایمان
برای کاهش خطر سرایت HIV به کودک همچنان می توان درمان را اعمال کرد.دراین رابطه رهنمون های زیر توصیه می شوند:
Retrovir مایع هرچه زودتر بعداز تولد نوزاد، به مدت ۶ هفته به او داده شود.Retrovir مایع به علاوه داروهای دیگر به کودک داده شود.به هر حال هنوز واضح نیست که این استراتژی تا چه حد ریسک سرایت را کاهش می دهد.
بعداز تولد نوزاد، بررسی وضعیت سلامت مادر برای تعیین نیاز او به درمان مناسب HIV توصیه می شود.
سزارین
سزارین قبل از پاره شدن کیسه مادرکه نوزاد را فرا گرفته است، برنامه ریزی و انجام می شود.این امر باعث کاهش تماس نوزاد با خون مادر شده و در بعضی موارد احتمال خطر سرایت را کاهش می دهد.از آنجایی که سزارین نیازمند انجام جراحی بر روی مادر است، خطرهایی را به همراه دارد.زنانی که سزارین می شوند بیشتر از زنانی که به طور طبیعی زایمان می کنند، مستعد عفونت هستند.
سزارین برای آن دسته از زنان باردار HIV+ توصیه می شود که:
-بارویروسی نامشخص دارند.
-بارویروسی بیش از ۱۰۰۰ بعداز۳۶ هفته از بارداری دارند.
زایمان طبیعی
برای زنانی که تحت درمان ترکیبی HIV قرار دارند و بار ویروسی کمی در آن ها مشاهده می شود(کمتر از۱۰۰۰) جراحی سزارین تأثیر چندانی در کاهش احتمال سرایت HIV ندارد.تصمیم برسر اینکه کدام روش مناسب وضعیت شما می باشد، باید در اوایل دوران بارداری بعد از مشورت با پزشک معالج گرفته شود.
پس از تولد کودک
درطی ۶ هفته اول بعداز تولد، نوزاد نیازمند Retrovir (و شاید داروهای دیگر HIV) می باشد.یک آزمایش خون CBC بایستی قبل از شروع داروها برروی نوزاد انجام شود.همچنین برای نوزاد باید داروهای مربوط به پیشگیری ذات الریه بعد از اتمام مصرف Retrovir تجویز کرد، مگر اطلاعات کافی دال بر مبتلا نبودن کودک به HIV موجود باشد.
تجویز و به کار بستن این داروها دلیلی بر بیمار بودن نوزاد نیست،بلکه اقدامات پیش گیرانه جهت کاهش احتمال سرایت HIV و دیگر بیماری ها به نوزاد است.نوزاد تحت چندین آزمایش HIV قرارمی گیرد تا مشخص شود که آیا مبتلاست یا نه.بایستی HIV DNA PCR یا آزمایش ویروس شناسی RNA برای نوزاد انجام می شود.
آزمایش پادتن HIV، که بطور معمول برای تشخیص HIV در بزرگسالان استفاده می شود، درمورد نوزادان نباید انجام گیرد.زیرا ۱۲ تا ۱۸ ماه بعد از تولد، نوزاد پادتن های موجود در خون مادر را همراه خود دارد.آزمایش ویروس شناسی HIV باید در ۱۴ تا ۲۱ روزی، ۱ تا ۲ ماهگی، ۴ تا ۶ ماهگی انجام شود.نتیجه مثبت یک آزمایش ویروس شناسی باید توسط تکرار آزمایش تأیید گردد.
دو نتیجه مثبت بیانگر ابتلا به HIV می باشد. با دو یا چند جواب آزمایش منفی، یکی در ۱۴روزگی یا دیرتر و دیگری در یک ماهگی یا دیرتر می توان ابتلا به HIV را غیر محتمل شمرد.اما بسیاری از متخصصین وضعیت منفی HIV در کودکان را با انجام یک تست پادتن HIV بعداز ۱۲ تا ۱۸ ماهگی نوزاد تأیید می کنند.
از آنجایی که HIV ممکن است ازطریق تغذیه از شیر مادر به نوزاد سرایت کند، عدم تغذیه از شیر مادر امری مهم است.شما می توانید با تغذیه کودک با شیر خشک پیوندهای عاطفی خود را با نوزاد حفظ کنید.
نتیجه گیری
بچه دار شدن یک تصمیم مهم و بزرگ برای هر زنی می باشد، اما این تصمیم برای یک زن مبتلا به HIV بسیار پیچیده تر است.با پزشک و مامای خود برای مراقبت های پزشکی قبل از بارداری صحبت کنید و قبل از باردار شدن حتماً مشاوره های آن ها را در نظر بگیرید.
اگر تصمیم خودرا گرفته اید، موارد بسیاری وجود دارند که با انجام و در نظر گرفتن آنها می توانید از سلامت خود و کودک تان محافظت کنید.
بیماری های روانی زیادی وجود دارند که مجهول مانده اند و عجیب هستند مانند اوتیسم و اختلال های روانی مختلف. در سال ۱۸۸۲، «جولز کوتارد»، عصبشناس فرانسوی یک سندروم عجیب و جدید را توصیف کرد که بیماران مبتلا به آن اصرار داشتند که یا مردهاند یا وجود ندارند. تمام شواهدی هم که خلاف آن را ثابت میکرد اثری در آنها نداشت.
البته منظور ما آن بحرانهای وجودی کلیشهای نیست که گاهی اوقات در زندگیمان تجربه میکنیم. بلکه بیمارانی که مبتلا به سندروم کوتارد هستند، با تمام وجودشان تصور میکنند که به معنای واقعی کلمه یا مردهاند یا وجود ندارند.
این اختلال روانی که با توهم کوتارد هم شناخته میشود، آنقدر نادر است که هیچ برآورد رسمی از تعداد افراد مبتلا به آن وجود ندارد. دانش محققان هم از فرایندهای عصبی مربوط به آن بسیار کم است. اما چند مورد پژوهشی از این بیماری وجود دارد که با دقت ثبت شدهاند.
«اسمه ویجون وانگ»، زنی بود که در سال ۲۰۱۳ ناگهان به سندروم کوتارد مبتلا شد. اولین نشانههای این اختلال این بود که ذهن او بیشتر و بیشتر پراکنده میشد و به تدریج واقعیت را از تخیل تشخیص نمیداد.وقتی وانگ علایمش را با دقت بیشتری زیر نظر قرار داد، متوجه شد که این علایم حدود یک ماه پیش،
بعد از سفرش از لندن به سن فرانسیسکو ظاهر شدند. در طول این سفر وانگ به مدت چهار ساعت هوشیاریاش را از دست میداد و دوباره به هوش میآمد. پزشکهای او نمیتوانستند این تجربه را توضیح دهند.وانگ اطمینان داشت که در آن پرواز مرده بود و حالا در نوعی برزخ بین مرگ و زندگی قرار دارد. این باعث میشد دچار توهم و فراموشی شود.
وانگ میگوید: «من متقاعد شده بودم که در آن پرواز مردم و در زندگی پس از مرگ بودم و تا آن لحظه متوجه این موضوع نشدم. این ابتدای زمانی بود که من فکر میکردم مردم. اما از این موضوع ناراحت نبودم چون فکر میکردم میتوانم دوباره از نو شروع کنم و کارهای بهتری انجام دهم.»
این علایم اولیه اضطراب و از دست دادن واقعیت، ظاهرا جزو علایم مشترک مراحل اولیه سندروم کوتارد است، اما توهمها منحصر به فرد هستند و در بیمارهای مختلف متفاوت است.به عنوان مثال، یک مرد اسکاتلندی که بر اثر تصادف با موتورسیکلت دچار آسیب مغزی شد و پس از آن فکر میکرد سفر به آفریقای جنوبی در واقع سفر به جهنم است.
علیرغم اینکه پروندههایی از این بیماران مبتلا به سندروم کوتارد وجود دارد که با دقت ثبت شدهاند، اما عصبشناسان و روانشناسان هنوز اطلاعات کمی درباره آن دارند، مخصوصا وقتی که هیچ آسیب یا مریضی خاصی با این سندروم مشاهده نمیشود.
اما یک مورد پژوهشی در سال ۲۰۱۳ نشان داد که افراد مبتلا به این سندروم در قسمتهایی از مغز که به آگاهی از بدن مرتبط میشد، فعالیت کمی دارند.یک فرضیه این است که سندروم کوتارد احتمالا حاصل از دست دادن احساس نسبت به هر چیزی است. این باعث میشود فرد تجربهاش از این دنیا را از دست بدهد.
پی بردن به جزییات عصبی سندروم کوتارد میتواند زندگی کسانی را که از این ناراحتی رنج میبرند، به اندازه قابل توجهی بهبود بخشد. علاوه بر این، این سندروم میتواند اطلاعات بسیاری درباره عملکرد یک مغز عادی به ما بدهد.
به عنوان مثال، اگر محققان بفهمند مغز یک بیمار مبتلا به سندروم کوتارد چگونه از «نفس» گسسته میشود، شاید بتوانند بفهمند که خودآگاهی چگونه در مغز شکل میگیرد. این یافته هم به نوبه خود میتواند تاثیر مهم و جدی در ساخت هوش مصنوعی و رباتها داشته باشد.
مبتلایان به نارسایی قلبی در زندگی روزمره خود باید با احتیاط بیشتری اقدام به انجام کارها کنند. مواظبت های لازم را ما به شما خواهیم گفت. میزان شیوع نارسایی قلبی با افزایش سن بیشتر می شود. براساس آماری در ایالات متحده آمریکا، 4 درصد سالمندان 65 تا 74 سال و 6 درصد افراد بالای 75 سال دچار نارسایی قلبی هستند. نارسایی قلبی به هر علتی که ایجاد شده باشد،
باعث کاهش طول عمر، افت کیفیت زندگی و بستری های مکرر و صرف هزینه های زیاد می شود، اما برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندانی که دچار نارسایی قلبی هستند چه کارهایی می توان انجام داد؟ آیا خود آنها می توانند در این رابطه کارهای مفیدی انجام دهند؟
با بهبود روش های تشخیصی و درمانی مناسب، بیماران حتی افرادی که دچار نارسایی قبلی شدید هستند طول عمر بیشتری پیدا می کنند و دیرتر وارد مراحل پیشرفته بیماری می شوند، اما همچنان نارسایی قلبی به مشکل اولیه در سالمندان تبدیل شده و حداقل 20 درصد موارد بستری های بیمارستانی افراد بالای 65 سال به علت نارسایی قلبی اسـت.
علل نارسایی قلبی در سالمندان
نارسایی قلبی در سالمندان به صورت های مختلفی دیده می شود. عده ای از بیماران از قبل به دلایل ژنتیکی و مادرزادی دچار اختلال در عملکرد قلبی شده اند یا به صورت شایع تر در اثر عوامل خطر بیماری قلبی مانند مصرف سیگار، ابتلا به دیابت، افزایش چربی خون، فشار خون بالا و…
به بیماری عروق قلبی شامل انفارکتوس حاد قلبی مبتلا می شوند. با روش های تشخیصی جدید و درمان این قبیل بیماری ها و افزایش طول عمر بیماران، چنین بیمارانی بیشتر از قبل وارد دوران سالمندی می شوند.در حالت دیگر، بدون وجود شرایط ذکرشده، یعنی بدون سابقه قبلی نارسایی قلبی و بر اثر تغییرات گسترده ای که بر اثر افزایش سن در تمام بدن از جمله قلب ایجاد می شود
که جزیی از فرآیند پیری هم محسوب می شود، اختلالاتی در انبساط عضله قلب ایجاد می شود که علت اصلی ایجاد نارسایی قلبی در سالمندی اسـت.در واقع، عده ای از سالمندان قبل از ورود به مرحله سالمندی به یکی از بیماری های قلبی مبتلا بوده اند و در عده ای دیگر نارسایی در همین دوران سالمندی ایجاد شده اسـت.
بروز نارسایی قلبی حاد در سالمندان معمولا یا بیماری هایی مانند کم خونی، فشار خون بالا، آریتمی ها و بیماری های عروق مغزی (سکته مغزی) همراه اسـت. این بیماران به علت مراقبت های تخصصی تر باید مدتی در بیمارستان بستری شوند.
افرادی که دچار نارسایی قلبی می شوند علائمی دارند که هشداردهنده اسـت و خودشان یا اطرافیان به محض دیدن آن باید اقدام کنند. این چند علامت بسیار مهم هستند:
•اولین علامت نارسایی قلبی، اختلال در فعالیت بیمار اسـت. بیمار در انجام امور روزمره خود مانند راه رفتن عادی، کار کردن و… مشکل پیدا می کند.
•خستگی یکی دیگر از علائم نارسایی قلبی اسـت زیرا بیماری ها و شرایط دیگری در سالمندان مانند سن بالا، مشکلات ریوی، اختلال در فعالیت به دلیل آرتروز زانو یا لگن و سایر مشکلات ارتوپدی، کاهش غیرارادی فعالیت سالمند برای جلوگیری از علائم و اختلال در حافظه نیز می توانند باعث بروز خستگی در او شوند.
•تنگی نفس، سرفه های شبانه یا تنگی نفس های حمله ای شبانه بیانگر وجود نارسایی قلبی هستند.
• ورم یا ادم اندام تحتانی نیز در نارسایی قلبی دیده می شود.
کمتر از نیمی از سالمندانی که پس از انجام اکوکاردیوگرافی، برایشان نارسایی قلبی متوسط تا شدید تشخیص داده می شود، متوجه بیماری خود نبوده اند.
تحت نظر متخصص نارسایی قلبی باشید. با نظارت پزشک لازم اسـت برخی آزمایش ها را به صورت سالیانه و برخی را نیز براساس مورد حتی به صورت هفتگی انجام دهید. توصیه می شود همه افراد بعد از 40 سالگی آزمایش های خون معمول را انجام دهند.
این آزمایش ساده می تواند میزان هموگلوبین خون و کم خونی را در فرد تشخیص دهد. البته افراد مبتلا به کم خونی علائمی مانند رنگ پریدگی، خستگی زودرس، تعریق و… دارند.افراد سالمند هم از 65 سالگی به بعد بهتر اسـت هر سال یکبار آزمایش خون انجام دهند تا اگر کم خونی یا سایر اختلالات مانند مشکلات تیروییدی،
مشکلات کبدی و کلیوی و… وجود داشته باشد، درمان مناسب آغاز شود. کم خونی باعث تشدید بیماری قلبی می شود و حتما باید برطرف شود.
آریتمی را شناسایی کنید
بیمارانی که دچار آریتمی (اختلال در ریتم ضربان قلب) هستند، با شکایت تپش قلب یا احساس ضربان نابجا یا احساس ریزش قلب به پزشک مراجعه می کنند. البته بعضی بیماران هم با وجود آریتمی، آن را احساس نمی کنند. آریتمی ها معمولا با نوار قلبی تشخیص داده می شوند.
در صورت بروز چنین علائمی حتما به متخصص قلب و عروق مراجعه کنید و مشکل خود را با او در میان بگذارید. آریتمی نیز باعث تشدید نارسایی قلبی می شود.
فشار خونتان را کنترل کنید
اگر فشار خون فرد در میانسالی 140.90 میلی متر جیوه باشد، بالا محسوب می شود ولی هدف از درمان فشار خون در سالمندان رسیدن به فشار خون 150.90 میلیمتر جیوه اسـت. پس سالمندان باید دقت کنند فشار خونشان از این عدد بالاتر نرود. مهم ترین علت افزایش شدید فشار خون مصرف نکردن درست
دارو یا رعایت نکردن رژیم غذایی کم نمک اسـت. پس داروهایتان را به موقع مصرف و رژیم غذایی کم نمک را رعایت کنید.
مصرف مایعات را محدود کنید
مصرف مایعات باید در بیمارانی که نارسایی قلبی دارند، محدود شود. بعضی از بیماران نباید بیش تر از 2 لیتر در 24 ساعت مایعات مصرف کنند. این مقدار برحسب شدت بیماری و توسط پزشک معالج تعیین می شود. مایعات باعث افزایش حجم خون و افزایش کارکرد قلبی می شود. قلب در این حالت نیاز به پمپاژ بیشتری دارد و قلب نارسا قادر به این کار نیست.
فعالیت کافی داشته باشید
بیماران حتما باید به طور روزانه فعالیت منظمی داشته باشند، حتی در نارسایی های قلبی شدید بعد از اینکه وضعیت بیمار بهتر شد باید تحت نظر پزشک معالج فعالیت های خود را از سر بگیرد.
زندگی با نارسایی قلبی
ویزیت های توصیه شده به وسیله پزشک را فراموش نکنید
اگر بیماری به علت نارسایی قلبی در بیمارستان بستری و پس از چند روز با بهبود حال عمومی مرخص شده، باید به ترتیب 1 هفته و 2 هفته بعد ویزیت شود. ویزیت ها باید تا 3 ماه هر ماه یکبار تکرار شود و بعد از آن ویزیت بیمار هر 3 ماه یکبار کفایت می کند. به بیمارانی که نارسایی قلبی کنترل شده دارند نیز توصیه می شود هر 3 ماه یکبار به پزشک خود مراجعه کنند.
بازتوانی را فراموش نکنید
بازتوانی قلبی کار دشواری نیست. این کار در کلینیک های نوتوانی قلبی انجام می شود. با توجه به وضعیت بیمار تمرین های ورزشی مناسب به او آموزش داده می شود. بیماران این تمرین ها را می توانند با صلاحدید پزشک در خانه نیز انجام دهند.
بازتوانی قلبی در سالمندان به شکل رفاه رفتن روی تردمیل و چند ورزش سبک استکه آموزش داده می شود. تقریبا در بیمارستان های قلب تمام مراکز استان ها مراکز بازتوانی وجود دارد.
اگر یکی از اعضای خانواده تان دچار نارسایی قلبی اسـت…
همراهان بیمار مبتلا به نارسایی قلبی باید آموزش ببینند زیرا خود بیماران، مخصوصا بیماران سالمند، ممکن اسـت توانایی مراقبت از خود را نداشته باشند بنابراین اطرافیان بیمار باید هوشیار باشند و علائمی مانند تنگی نفس در بیمار، افزایش تورم اندام ها، کاهش اشتهای بیمار و… را بشناسند تا به موقع بتوانند سالمند را به درمانگاه یا بیمارستان ارجاع دهند.
همچنین بعضی سالمندان به دلیل تعدد داروها، در مصرف آن دچار سردرگمی می شوند یا حتی ممکن اسـت به دلیل سن بالا دچار اختلال حافظه باشند. در این مواقع خانواده ها باید وظیفه دادن دارو به سالمند را برعهده بگیرند.
سالمندان اغلب دچار بیماری های مختلفی هستند و برای هر بیماری باید داروی جداگانه ای مصرف کنند. همین مساله نیز باعث بروز تداخلات دارویی و عدم امکان تجویز دوز مناسب داروهای مطلوب قلبی می شود که این موضوع نیز حائز اهمیت اسـت و خانواده باید پزشک را از وجود بیماری ها و داروهای مصرفی مطلع کند.
پزشکان متخصص نارسایی قلب، تجویز داروهای نارسایی قلبی را با دوز کم شروع می کنند و به تدریج دوز دارو را افزایش می دهند. بیماران باید مرتب تحت نظر باشند تا بیماری های همزمان که باعث تشدید نارسایی قلبی شده یا در روند درمان اختلال ایجاد کرده اند، شناسایی شوند.
*متخصص قلب، پیوند قلب عضو هیات علی دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا… (عج)
تحقیق جدید نشان می دهد؛
ارتباط سیگار کشیدن و کوتاه شدن عمر مبتلایان به ALS
تاریخ انتشار : شنبه ۳ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۸:۴۳
کوتاه شدن عمر
طبق یک تحقیق جدید، سیگار کشیدن موجب تسریع روند «اسکلروز جانبی آمیوتروفیک» (ALS) و کوتاه شدن عمر افراد مبتلا به این بیماری مرگبار می شود.
از آنجایی که هیچ درمانی برای ALS وجود ندارد، دانشمندان فاکتورهای پرخطر این بیماری از جمله ژن ها، جنسیت، سن و مسائل اساسی سلامت را شناسایی کرده اند. در این مطالعه، محققان دانشگاه تورین ایتالیا رابطه بین تنباکو و ابتلا به ALS را مورد بررسی قرار دادند.
آنها داده های مربوط به عادات سیگار کشیدن ۶۵۰ فرد مبتلا به ALS را بین سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ در شمال ایتالیا جمع آوری کردند. آنها بیماری حاد ریوی (COPD) را در بین این بیماران جستجو کردند.
درحدود ۱۹ درصد بیماران ALS در زمان تشخیص، به طور مداوم سیگار می کشیدند. محققان دریافتند ۲۸ درصد از سیگاری های قبلی و در حدود ۵۳ درصد هرگز سیگار نکشیده بودند.
۴۴ بیمار مبتلا به ALS مبتلا به COPD بودند و نیمی از آنها از سابقا سیگاری بودند. به طور میانگین بیماران مبتلا به COPD در مقایسه با افراد فاقد این بیماری، عمر کوتاه تری داشتند.
به طور میانگین، سیگاری های مبتلا به ALS ۲۱ ماه بعد از تشخیص بیماری زنده می مانند درحالیکه این رقم برای سیگاری های سابق، ۲۷ ماه اسـت. به طور میانگین افرادی که هرگز سیگار نکشیده اند بیشترین طول عمر بعد از تشخیص، ۳۱ ماه، را دارند.
همچنین محققان دریافتند معمولا افراد سیگاری در زمان ابتلا به این بیماری، جوان تر از بقیه بودند.
، ترس و افسردگی احتمال مرگومیر را در بیماران مبتلا به سرطان افزایش میدهد.
نتایج یک مطالعه پزشکی مشخص میکند موارد مرگ و میر در بیمارانی که به سرطان خون، روده، لوزالمعده (پانکراس) و سرطان پروستات مبتلا هستند و در عین حال با مشکلات روحی و روانی نیز دست و پنجه نرم میکنند بیشتر دیده شده است.
این مقاله که در نشریه "بریتیش مدیکال ژورنال" منتشر شده، نتیجه مطالعهای است که در انگلیس و ولز انجام شده. محققان کالج دانشگاهی لندن معروف به یوسیال (UCL) در این تحقیق به بررسی بیش از ۱۶۰ هزار پرونده بیماران مبتلا به سرطان پرداختهاند.
به گزارش دویچهوله، این مطالعه ۱۰ دوره طولانی داشته و محققان در جریان آن در مجموع ۱۶۳ هزار پرونده پزشکی را طی ۱۰ سال بررسی کردهاند. در این مدت ۴۳۰۰ نفر از بیمارانی که پروندهشان در این پروژه مورد بررسی قرار گرفت، به خاطر پیشرفت سرطان جان خود را از دست دادند.
با این حال محققان در این مطالعه تاکید کردهاند که نتایج این تحقیق به طور خودکار نشاندهنده آن نیست که رابطه علت و معلولی دقیق و مشخصی میان افسردگی و مرگ در پی سرطان وجود دارد.
آنها بر این نظرند که آنچه از نتایج این تحقیق میتوان برداشت کرد این واقعیت است که سلامت جسمی و روحی در ارتباط دائم با هم هستند و عدم کارآیی یک بخش تاثیرات خود را در بخشهای دیگر نیز میگذارد.
برای مبتلایان به کم کاری تیروئید از دست دادن وزن به خاطر پایین بودن سطح هورمون فعال تیروئید یعنیT3مشکل است. در واقع این هورمون برای تنظیم متابولسیم بدن بسیار قدرتمند عمل می کند.
به کسانی مبتلا به هیپوتیروئید یا کم کاری تیروئید هستند، توصیه می شود برای کاهش وزنشان مهمترین اقدام، درمان این بیماری باشد. با این حال انجام تغییراتی در شیوه زندگی در کنار این بیماری، از قبیل اتخاذ رژیم غذایی سالم، ورزش و برخی شیوه های دیگر به از دست دادن موثر وزن کمک می کند.
در این جا 6 استراتژی کاهش وزن برای مبتلایان به کم کاری تیروئید معرفی شده است:
حذف گلوتن از رژیم غذایی: نکته مهم این است که گلوتن بالا در رژیم غذایی این بیماران با جذب ید در بدن آن ها تداخل دارد و منجر به سرکوب عملکرد تیروئید می شود. در این میان، ارتباط بین عدم تحمل گلوتن و اختلالات تیروئید طولانی مدت، شناخته شده است. آرد گندم مانند نان، پاستاها و کیک، جو، چاودار و جوی دو سر حاوی گلوتن هستند. البته سس های سالاد و شکلات را نیز باید به این لیست اضافه کرد. افراد مبتلا به کم کاری تیروئید باید هنگام خرید مواد غذایی به برچسب آنها دقت کرده و مواد غذایی بدون گلوتن را انتخاب کنند.
پرش از کربوهیدرات های ساده و قند: توصیه متخصصان، اتخاذ یک رژیم غذایی حاوی کربوهیدرات های ساده بسیار اندک و کربوهیدرات های پیچیده فراوان است. قندهای ساده موجود در نشاسته ها، آب نبات و نوشیدنی های شیرین بعلاوه نان سفید، باید تقریبا در مبتلایان به کم کاری تیروئید حذف شوند و جای خود را به کربوهیدرات های پیچیده مانند نان کامل و غلات کامل بعلاوه میوه ها و سبزیجات دهند. اجتناب از کربوهیدرات های ساده به کاهش تولید سیتوکین که یک پروتئین منجر به التهاب در بدن است، کمک می کند.
مصرف غذاهای ضد التهاب: غذاهای ضد التهاب می توانند باعث کاهش درد و افسردگی شوند که همگی به افزایش خطر ابتلا به کم کاری تیروئید کمک می کنند. غذاهای ضد التهاب در واقع به تسکین سیستم ایمنی بدن کمک می کنند. این غذاها شامل سبزیجات تیره رنگ، گوجه فرنگی، ماهی های چرب، آجیل، میوه، روغن زیتون، و ... است.
مصرف وعده های غذایی کوچک تر: کم کاری تیروئید عملکرد دستگاه گوارش را کند می کند. در این میان خوردن وعده های غذایی کوچکتر حاوی ریز مغذی ها، پروتئین های با کیفیت، کربوهیدرات های پیچیده و چربی های سالم، منجر به تعادل قند خون و جلوگیری از اضافه وزن می شود.
ورزش: همان طور که گفتیم مشکل کم کاری تیروئید باعث کاهش متابولیسم یا همان سوخت و ساز بدن می شود. حتی بعد از اینکه تیروئید دوباره شروع به عملکرد درست می کند باز در بیشتر موارد متابولیسم نمی تواند به وضعیت قبلی خود برگردد. برای همین لازم است که نه تنها به فکر تنظیم برنامه غذایی باشید بلکه باید انجام حرکات ورزشی منظم را نیز در برنامهی روزانه تان بگنجانید و بیشتر از هر زمان دیگر به فکر افزایش متابولیسم بدنتان باشید. شاید پیش از این مشکل، 3 جلسه ورزش در هفته کافی بود تا وزنتان کاهش پیدا کرده و عضلاتتان تقویت شود؛ اما بعد از ابتلا به کم کاری تیروئید این جلسات کافی نخواهد بود. در واقع شما به 4 یا 5 جلسه ورزش هفتگی نیاز دارید تا به نتایج دلخواهتان برسید. در نظر بگیرید که بیشتر ورزشهای مربوط به تقویت قلب و عروق انجام دهید.
مصرف داروهای تیروئید: در نظر داشته باشید که داروهای تیروئید باید با معده خالی و با آب فراوان میل شوند. این داروها را با هیچ داروی دیگری میل نکنید و حداقل آنها را 30 تا 60 دقیقه قبل از مصرف صبحانه استفاده کنید. اگر سطوح هورمون های تیروئید هنوز با وجود مصرف داروها به میزان نرمال نرسیده باشد، ممکن است توانایی شما را برای کاهش وزن موثر تحت تاثیر قرار دهد. در این زمان نیاز است با پزشک تان درباره تنظیمات درمانی برای موفقیت در کاهش وزن مشورت کنید.
مطالعات قبلی ارتباط رژیم غذایی حاوی مقادیر زیاد گوشت کبابی و افزایش احتمال ابتلا به سرطان سینه را تایید کرده بود، مطالعات جدید محققان دانشگاه کارولینای شمالی علاوه بر تایید نتایج قبلی نشان می دهد گوشت کبابی و دودی سبب کاهش عمر مبتلایان به سرطان سینه می شود.
این مطالعه 20 ساله با بررسی 1500 زنی که در سال های 1996 تا 1997 به سرطان سینه مبتلا شدند نشان می دهد خطر مرگ زنانی که رژیم غذایی آنان قبل از تشخیص سرطان مملو از گوشت کبابی و دودی بوده، 23 درصد بیشتر از سایرین است.
نتایج نشان می دهد کباب کردن و پختن گوشت در آتش و حرارت بالا سبب تولید هیدروکربن های سرطان زا در گوشت می شود. این مطالعه اولین گزارشی است که ارتباط مصرف گوشت کبابی با افزایش نرخ مرگ و میر مبتلایان به سرطان سینه را نشان می دهد.
به رشد کنترل نشده سلول های پوشش داخلی مجرای شیری یا لوبول، سرطان سینه گفته می شود. هر سینه از 15 تا 20 بخش به نام لوب تشکیل شده که به صورت خوشه ای در کنار هم قرار دارند. لوب ها مجموعه ای از غدد شیری هستند. هر لوب از بخش های کوچکتری به نام لوبول تشکیل شده است. سرطانی که از لوبول آغاز شود، سرطان لوبولار نامیده می شود. سرطان سینه در زنان شایع تر است، گرچه احتمال ابتلای مردان نیز به سرطان سینه وجود دارد.
نتایج این تحقیقات در نشریه National Cancer Institute منتشر شده است.
۵۴۵۴