انگار به اختلال بیولوژیک خستگی مزمن دچار شد‌ه‌ام!

گروهی از پزشکان بتازگی اعلام کرده‌اند شواهد نشان می‌دهد سندرم خستگی مزمن به تغییرات خاصی در سیستم ایمنی ربط پیدا می‌کند. آنها اظهار کرده‌اند: این تغییر شامل افزایش میزان پیام‌بر‌های شیمیایی می‌شود که واکنش‌های ایمنی را تنظیم می‌کنند.

دکتر «مادی هورنیگ» نویسنده ارشد این مطالعه در دانشکده سلامت عمومی دانشگاه کلمبیا گفت: این مطالعه دربردارنده شواهدی است که سندرم خستگی مزمن در پی نارسایی در سیستم ایمنی ایجاد می‌شود و بنابراین می‌توان آن را یک اختلال بیولوژیک به حساب آورد. سیستم ایمنی در بیماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن قادر نیست واکنش‌های دفاعی خود به یک عفونت را کاهش دهد یا آن‌ها را به طور کامل متوقف سازد.

به نقل از هلث دی نیوز، پزشکان معتقدند که این بیماری باعث می‌شود سیستم ایمنی به تولید میزان زیادی از «سیتوکین‌»‌ها اقدام کند. سیتوکین‌ها پیام‌بر‌های شیمیایی هستند که واکنش بسیاری از انواع سلول‌های سیستم ایمنی را هماهنگ می‌کنند.

دکتر هورنیگ افزود: سیستم ایمنی این بیماران در پاسخ به عفونت قادر نیست به حالت طبیعیِ اولیه بازگردد و افزایش تولید سیتوکین را تنظیم کند.

این پزشکان به دنبال افزایش سطح تولید این ماده شیمیایی در خون بیمارانی هستند که ممکن است به سندرم خستگی مزمن مبتلا باشند و بتواند به روند تشخیص بیماریشان کمک کند؛ چنان که هورنیگ گفته است: ممکن است به شرایطی دست پیدا کنیم که زمان تشخیص کوتاه شود و بتوان در مدت زمان کمتری روند درمان را آغاز کنیم. درمان به موقع این بیماری می‌تواند از عوارض آتی آن روی زندگی بیمار بکاهد.

بین ۸۳۶ هزار تا دو میلیون و ۵۰۰ هزار آمریکایی از سندرم خستگی مزمن رنج می‌برند و در ۸۴ تا ۹۱ درصد از افراد مبتلا، این بیماری تشخیص داده نمی‌شود. سندرم خستگی مزمن بیشتر در دهه ۴۰ و ۵۰ سالگی اتفاق می‌افتد و بروز آن در زنان چهار برابر بیش از مردان است.

در این بررسی متخصصان به جمع‌آوری اطلاعات ۲۹۸ فرد مبتلا به این سندرم و ۳۴۸ فرد سالم در گروه کنترل پرداختند. همچنین نمونه خون این افراد به منظور بررسی وجود سلول‌ها و مواد شیمیایی مرتبط با سیستم ایمنی مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین مشخص شد که در بیماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن سطح سیتوکین خون آنان برای مدت زمان کمتر از سه سال افزایش متمایزی داشته‌ است. هرچند این افزایش در نمونه خون افراد سالم و بیمارانی که مدت زمان زیادی از شروع بیماریشان گذشته بود، مشاهده نشد. این تغییرات تنها در دوره اولیه این بیماری اتفاق می‌افتد و در بیمارانی که سال‌ها قبل به آن مبتلا شده‌اند ظاهر نمی‌شود.

به گفته هورنیگ نتایج این مطالعه نشان می‌دهد مراحل مختلفی از بیماری سندرم خستگی مزمن وجود دارد و بیمارانی که به تازگی به آن مبتلا شده‌اند نسبت به بیماران دیگر شیوه درمانی متفاوتی نیاز دارند. (ایسنا)

956

با تمام مضراتش، برای کمردردهای مزمن خوب است!

بنا بر تحقیقاتی که به سرپرستی دکتر هان بی. آلبرت، استاد دانشگاه جنوب دانمارک، انجام شده، 80 درصد از شرکت‌کننده‌های این مطالعه که بیش از شش ماه است به دردهای کمر یا التهاب در نواحی ستون فقرات مبتلا هستند، پس از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها کمتر از درد شکایت کرده‌اند. این افراد آنتی‌بیوتیک‌ها را به مدت صد روز و هر روز سه بار خورده‌اند.

دکتر آلبرت در این مورد می‌گوید: «افرادی که از داروهای دیگر استفاده کرده‌اند، چنین تغییری مشاهده نکرده‌اند.»

پژوهش‌های جدید تائیدی بر تحقیقاتی هستند که پیش از این درباره تاثیر عفونت‌های باکتریایی در ایجاد دردهای مزمن کمر انجام شده بود. گروه پژوهشی دانمارکی معتقد است این کشف به اندازه تشخیص طبقه‌بندی جدیدی از بیماری‌ها ارزش دارد و به همان اندازه در رفع مشکل ممکن است موثر باشد.

برخی دردهای کمر به علت وجود پروپیونی باکتریوم رخ می‌دهند. این باکتری‌ها معمولا در فولیکول‌های مو یا لثه‌ها زندگی می‌کنند و ممکن است پس از شانه یا مسواک‌زدن وارد جریان خون شوند و سپس تا دیسک کمر خود را برسانند و در نهایت تولید درد کنند. بیمارانی که با آنتی‌بیوتیک تحت درمان قرار گرفتند، پس از یک سال بهبود یافتند و درد کمتری در کمر و پاهایشان احساس کردند و در حال حاضر می‌توانند به فعالیت‌های روزانه‌شان بپردازند. به گفته دکتر آلبرت، درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها لزوما به بهبود تمام افراد مبتلا به کمردرد منجر نمی‌شود. این روش درمانی نباید برای کسانی که وجود عفونت در بدن‌شان به اثبات نرسیده یا کسانی که به آنتی‌بیوتیک‌ها حساسیت دارند، به کار برود.

وی می‌افزاید: «بیمارانی که از این روش درمانی استفاده می‌کنند، دچار مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها نخواهند شد؛ زیرا عفونت در دیسک میان‌مهره‌ای وجود دارد و به سایر اندام‌ها سرایت نخواهد کرد.» محققان گروه بر سر این نکته متفق‌القول هستند که سایر مطالعه‌ها و پژوهش‌ها باید روی انواع دیگر بیماری‌ها انجام شود تا عوامل اصلی بیماری‌زا از لحاظ علمی شناسایی شوند و درمان مناسب برای آنها پیدا شود. (جام جم سرا/ندا فراهانی/سیب، ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)

پزشکان: بیخوابی، درد‌هایتان را مزمن می‌کند

محققان مذکور، در این بررسی متوجه شدند افرادی که به مشکلات خواب مبتلا هستند ممکن است در برابر درد، حساسیت بیشتری داشته باشند و بنابراین در این افراد احتمال وخیم‌تر شدن دردهای مزمن وجود دارد.
پزشکان نروژی در مطالعه خود به ارزیابی حساسیت درد در بیش از ۱۰ هزار فرد بزرگسال پرداختند و دریافتند که افراد مبتلا به بی‌خوابی نسبت به افرادی که دچار بیماری‌های مرتبط با خواب نیستند در برابر درد حساسیت بیشتری از خود نشان می‌دهند. بنا بر یافته‌های این مطالعات، نیاز به بهبود وضعیت خواب در بیماران مبتلا به درد‌های مزمن و بالعکس آن واضح است؛ چنان که «بورژه سیورتین»، متخصص ارشد این مطالعه گفته است: ابتدا از شرکت‌کنندگان پرسش‌هایی در مورد احتمال ابتلای آنان به بی‌خوابی، مدت زمان به خواب رفتن و دیگر مشکلات مرتبط با خواب پرسیده شد. پس از آن این افراد تحت آزمایش تست فشار سرد قرار گرفتند. این تست متد استانداردی برای شبیه‌سازی درد مزمن است که از فرد درخواست می‌شود تا دستان خود را برای مدت زمان ۱۰۶ ثانیه داخل آب سرد قرار دهد. افرادی که خیلی سریع دستان خود را از آب خارج می‌کردند مقاومت کمی به درد داشتند.
به نقل از لایوساینس، نتایج به دست آمده نشان داد ۴۲ درصد از بیمارانی که به بی‌خوابی مبتلا بودند قبل از ۱۰۶ ثانیه دستان خود را از آب بیرون آوردند. بر اساس این مطالعه، حساسیت به درد در افرادی که عارضه بی‌خوابی در آنان معمول و جدی‌تر بود به مراتب بیشتر بوده است. (ایسنا)

نارسایی‌ مزمن کلیه در کمین دیابتی‌ها و فشارخونی‌ها

کلیه‌های ما به اعضای مظلوم معروف هستند، چون با وجود ناراحتی، همچنان به کار خود ادامه می‌دهند تا جایی که کارایی خود را از دست می‌دهند و خاموش می‌شوند.

نارسایی مزمن کلیه ممکن است هر طیف سنی از کودک تا کهنسال را در هر دو جنس درگیر کند، اما دیابت، فشار خون و حتی پروستات خوش‌خیم اگر درمان ‌نشود ممکن است باعث نارسایی مزمن کلیه شود. دکتر محمدرضا صفری‌نژاد، متخصص کلیه و مجاری ادرار، در این باره به جام‌جم می‌گوید: نارسایی کلیه دو نوع مهم حاد و مزمن دارد.

وقتی کلیه‌ها بتدریج و با گذشت زمان کارایی خود را از دست می‌دهند، نارسایی مزمن کلیه اتفاق افتاده است. صفری‌نژاد با بیان این مطلب می‌افزاید: بیش از 80 درصد موارد نارسایی مزمن کلیه قابل پیشگیری است و معمولا بر اثر سهل‌انگاری، کلیه‌ها از کار می‌افتند.

مثلا کودکی را در نظر بگیرید که دچار عفونت ادراری مکرر است و در بررسی‌ها معلوم شده برگشت ادرار دارد. اگر این مشکل درست و علمی درمان نشود، باعث بروز عفونت مکرر در کلیه می‌شود و به آن آسیب می‌زند و در نهایت نارسایی مزمن کلیه می‌شود. این متخصص کلیه توضیح می‌دهد: سنگ‌های کلیه راجعه هستند، یعنی عود می‌کنند و این مشکل بسیار ساده که می‌تواند با اقدام‌های آسان، درمان شود می‌تواند به نارسایی مزمن کلیه تبدیل شود؛ مثلا اگرسنگی شش هفت میلی‌متری به مدت 8 ـ 6 هفته در حالب گیر کند، می‌تواند کلیه فرد را از بین ببرد. حالا اگر این اتفاق برای هر دو کلیه بیفتد، بیمار کلیه‌هایش را که دچار نارسایی شده است، از دست خواهد داد.

بیماری‌ها هم باعث نارسایی کلیه می‌شوند

صفری‌نژاد با اشاره به این که برخی بیماری‌ها می‌توانند بر کلیه اثر بگذارند و عملکرد آن را مختل کنند، می‌گوید: سردسته آنها دیابت است و پس از آن فشارخون کنترل‌نشده. او ادامه می‌دهد: اگر دیابت کنترل نشود و بیمار تحت‌نظر پزشک نباشد طی 10 تا 15 سال باعث نارسایی کلیه خواهد شد. به طور کلی در جامعه ما شایع‌ترین علت نارسایی کلیه که کار را به پیوند می‌کشاند، دیابت است. متهم ردیف دوم، فشارخون است و اگر کنترل و درمان نشود، با گذشت زمان به کلیه آسیب می‌زند و عملکرد آن را دچار نارسایی مزمن می‌کند. به گفته این استاد دانشگاه، برخی بیماری‌های بافت کلیه هم اگر درمان نشوند، باعث نارسایی آن می‌شوند، مانند نشانگان نفروتیک.

مشکلی که دیر خود را نشان می‌دهد

دکتر صفری‌نژاد می‌گوید: متاسفانه علائم نارسایی مزمن کلیه برای خود بیمار قابل‌شناسایی نیست، اما وقتی آزمایش انجام می‌شود، نتایج نشان می‌دهد اوره و کراتینین خون بالاست و پزشک با توجه به این موضوع متوجه مشکل می‌شود. در غیر این صورت، چند سال بعد از ابتلا و وقتی کلیه‌ها 80 ـ 70 درصد عملکرد و کارایی خود را از دست داده‌اند و بیمار دچار کم‌خونی، حالت تهوع، خواب‌آلودگی و... شده، متوجه مشکل می‌شود و به پزشک مراجعه می‌کند و البته آن زمان دیگر خیلی برای درمان دیر است. این متخصص کلیه و مجاری ادرار توصیه می‌کند: با توجه به دیر ظاهر شدن علائم نارسایی مزمن کلیه، افراد مبتلا به فشارخون، دیابت، سابقه بیماری کلیوی در خانواده و افرادی که خودشان سابقه ابتلا به بیماری کلیوی داشته‌اند باید سالانه از نظر کارکرد و عملکرد کلیه بررسی شوند تا هر گونه اختلال در کارکرد و عملکرد کلیه‌ها در مراحل ابتدایی تشخیص داده و درمان شود.

نارسایی مزمن کلیه درمان هم دارد؟

این متخصص کلیه در پاسخ به پرسش فوق می‌گوید: درمان نارسایی مزمن کلیه در مراحل اول، نگهدارنده است؛ یعنی پزشک مصرف مایعات و مواد پروتئینی را محدود و رژیم غذایی خاصی برای بیمار توصیه می‌کند، اما در مرحله‌ای که مواد سمی در بدن تجمع پیدا کرد‌ه‌اند و کلیه‌ها نمی‌توانند آنها را دفع کنند، درمان جایگزین نیاز است. او درباره درمان جایگزین توضیح می‌دهد: درمان جایگزین، دو نوع است؛ همودیالیز یا دیالیز کردن بیمار و پیوند کلیه. بهترین روش درمان نارسایی‌ مزمن کلیه هم انجام پیوند است. به شرطی که بیمار شرایط خاص انجام این جراحی را داشته باشد. اگر این امکان وجود نداشته باشد، به ناچار دیالیز انجام می‌شود و پزشک تعیین می‌کند بیمار چند بار در هفته برای دیالیز مراجعه کند.

نارسایی حاد کلیه درمان دارد

دکتر صفری‌نژاد با بیان این که نارسایی حاد کلیه، ناگهانی اتفاق می‌افتد، ادامه می‌دهد: اگر بیمار هنگام عمل جراحی یا تصادف دچار خونریزی شدید شده، عضلاتش له یا به مسمومیت خاصی مبتلا ‌شود کلیه را ناگهان دچار نارسایی حاد می‌کند. او توضیح می‌دهد: نارسایی حاد کلیه معمولا قابل ‌درمان است و پس از گذشت چند هفته از درمان، کلیه‌ها دوباره کار خود را از سر می‌گیرند. او هشدار می‌دهد: اگر هم این نارسایی درست درمان نشود، به نارسایی مزمن کلیه تبدیل خواهدشد. کلیه‌ها رزرو یا ذخیره خیلی خوبی دارند و اگر تا 50 درصد عملکرد خود را از دست نداده باشند، معمولا میزان اوره و کراتینین خون بالا نمی‌رود؛ اما اگر میزان کراتینین خون به بیش از 1.8 برسد، یعنی بیمار در حال ابتلا به نارسایی مزمن کلیه است. البته نارسایی مزمن کلیه از نظر علمی چند مرحله دارد و درمان به این که بیمار در کدام یک از این مراحل قرار داشته باشد، بستگی دارد.

مراقب کلیه‌هایمان باشیم

دکتر صفری‌نژاد در نهایت تاکید می‌کند: افرادی که به بیماری‌هایی مثل دیابت، فشارخون و سنگ کلیه دچارند که ممکن است به نارسایی مزمن کلیه بینجامد، حتما باید سالانه از نظر سلامت کلیه بررسی شوند. متاسفانه اگر کسی دچار یکی از این بیماری‌های زمینه‌ای باشد و از آن به هر دلیل بی‌اطلاع بماند، بیماری‌اش در مراحل پیشرفته خود را نشان می‌دهد که شاخص‌ترین علائم آن که خود بیمار متوجه‌شان می‌شود رنگ‌‌پریدگی، خستگی، حالت تهوع و به علت جمع شدن اوره، خارش شدید پوست است.

زهرا صفوی سهی ‌/ ‌جام‌جم

10 اقدام روزانه برای تسکین دردهای مزمن

1- با ورزش اندورفین خود را افزایش دهید

به خاطر دردی که دارید ورزش نمی کنید، اما همین ورزش نکردن باعث می شود حجم و قوای عضلات خود را از دست بدهید و دردتان شدید تر شود. خوشبختانه حتی ورزش کم نیز موجب ترشح اندورفین می شود. اندروفین ماده شیمیایی در مغز است که، خلق را بهبود بخشیده و به عنوان مسکن طبیعی عمل می کند. از پزشک خود بپرسید، آیا ورزشهای قدرتی، هوازی یا کششی موجب بهتر شدن بدن و آرام شدن دردتان می شود.

2- تنفس عمیق، مدیتیشن و بیوفیدبک

شاید به نظر بدیهی برسد، اما عده بسیار کمی از ما مدت کوتاهی کارمان را کنار میگذاریم و زمانی را صرف آرام سازی ذهن می نماییم. تنفس عمیق، بیوفیدبک و مدیتیشن، همه تکنیک های مدیریت استرس هستند که بدن را آرام کرده، عضلات را شل می کنند و به آرام شدن درد کمک می نمایند. با پزشک خود صحبت کنید و درباره این موارد بیشتر یاد بگیرید. در عین حال، می توانید چشمان خود را ببندید، بدنتان را شل کنید، بر تنفس خود تمرکز کنید و به آرامی دم و بازدم انجام دهید.

3- از مصرف الکل اجتناب کنید

به گزارش سایت سیمرغ، خواب خوب و مناسب در شب به آرام شدن استرس درد، بر بدن کمک می کند. اگر چه الکل ممکن است کمک کند به خواب بروید، اما این خواب سطحی بوده و خواب مرحله رم (حرکت سریع چشم) را که بسیار مهم است کاهش می دهد و حتی ممکن است، شما را بیدار کند و نتیجه این است که استراحت مناسبی در شب نخواهید داشت.

4- سیگار را ترک کنید

برخی از افراد ممکن است با سیگار کشیدن احساس کنند موقتا درد و استرسشان کاهش می یابد. در واقع خود سیگار در بلند مدت در ایجاد درد مزمن در شما نقش داشته است. سیگار کشیدن فرایند التیام در بدن را آهسته می کند، گردش خون را دچار اشکال می نماید و خطر مشکلات تحلیل دیسک را افزایش میدهد (وضعیتی که یکی از عوامل کمردرد است). اگر برای ترک سیگار نیاز به انگیزه دارید، کاهش درد میتواند یکی از انگیزه های شما باشد. از پزشک درباره برنامه ها و داروهای کمک به ترک سیگار جویا شوید.

5- بدن خود را با تغذیه بهتر تقویت کنید

اگر درد مزمن دارید، باید هر کاری میتوانید بکنید تا به بدنتان کمک کنید، نه این که جلوی عملکرد درست آن را بگیرید. یک راه قوی نگه داشتن بدن این است که رژیم غذایی متعادل داشته باشید. رژیم غذایی متعادل به حفظ سطح قند خون و وزن کمک کرده و خطر بیماری های قلبی را کاهش میدهد و به گوارش یاری می رساند. برای رژیم غذایی سالم غذاهای سرشار از غلات کامل، محصولات غذایی تازه و پروتئین های کم چرب مصرف کنید.

6- دفتر ثبت روزانه به پزشک شما کمک میکند بهتر به شما یاری برساند

با داشتن دفتر ثبت روزانه می توانید به پزشک خود کمک کنید، تا وضعیت شما را بهتر شناخته و درمان موثرتری برای درد مزمن شما تجویز کند. در پایان هر روز نمره درد خود را در مقیاس 1 تا 10 ثبت کنید سپس اشاره کنید که، در آن روز چه کارهایی انجام داده اید و این فعالیتها چه احساسی به شما داده اند. دفعه بعدی که به پزشک مراجعه کردید، این دفتر را همراه با خود ببرید و در باره علائم و احساساتتان با او صحبت کنید.

7- برنامه ریزی کنید، محدوده تعیین کنید

با مراقبت و توجه به سلامت هیجانی و فیزیکی، بهتر میتوانید درد خود را مدیریت کنید. به این معنی که، مثلا زمانی که نیاز به استراحت دارید به مهمانی یا برنامه های دیگر نروید یا برنامه منظم ماساژ برای خود ترتیب دهید، یا با دوستان خود برنامه مهمانی شام تنظیم کنید، تا از نظر روحی احساس بهتری داشته باشید. این که چطور به خود رسیدگی کنید، در مورد هر کسی متفاوت است و بستگی به خود شما دارد.

8- ذهن خود را متوجه چیزهای دیگر کنید

حتما می دانید توجه به درد آن را شدیدتر می کند، به همین علت یکی از موثرترین تجویزها برای آرام کردن درد این است که، خود را با فعالیتهایی که ذهنتان را از درد دور کند، مشغول کنید. به فعالیتهایی که دوست دارید وارد شوید، مثلا دوره آموزشی که دوست دارید بروید، به گروه مورد علاقه خود بپیوندید و فعال باشید. حتی اگر درد را نتوانید کنترل کنید، میتوانید بقیه زندگی خود را تحت کنترل بگیرید، پس از همین حالا شروع کنید.

9- داروهای خود را بشناسید

داروهایی که مصرف می کنید را بشناسید و بدانید چه کاری برایتان انجام می دهند و چه عوارضی دارند سپس درباره گزینه های درمانی دیگر تحقیق کنید. هدف شما این است که، میزان فعالیت و نیز خلق طبیعی داشته باشد. اگر با این داروهای مصرف به این هدف نمی رسید، ممکن است درمان دیگری برای شما موثرتر باشد. باید در زمینه درمان خود فعال باشید، سوال بپرسید و به دنبال پاسخ آن بگردید.

10- شما تنها نیستید

افراد زیادی همانند شما (یک نفر از هر سه نفر) دچار درد مزمن هستند، بنابراین به هیچ وجه تنها نیستید. برای غلبه بر درد مزمن خود از دیگران کمک بگیرید. به دوستان و خانواده بگویید چه احساسی دارید، چون در غیر این صورت آنها در این باره چیزی نمیدانند. از آنها کمک بخواهید. درباره وضعیت خود بیشتر بدانید و سپس چیزهایی را که میدانید با دیگران در میان بگذارید.

وقتی سرفه‌ها مزمن می‌شوند

سرفه یک بازدم انفجاری و مکانیزمی حفاظتی است که باعث پاک شدن ریه از ترشحات و اجسام خارجی می‌شود، به این ترتیب که با تحریک‌ گیرنده‌های سطح مخاط‌ تنفسی این تحریکات به مغز منتقل می‌شود و مغز، عمل سرفه را تولید می‌کند. به همین دلیل خیلی‌ها سرفه را نگهبان ریه و زنگ خطری برای سلامت آن می‌دانند. شاید این سوال برایتان پیش بیاید که چرا در حالت عادی خیلی کم سرفه می‌کنیم؟

دکتر ابراهیم رزم‌پا، متخصص گوش و حلق و بینی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: در شرایط عادی و هنگامی که مبتلا به بیماری خاصی نیستیم، ترشحات طبیعی مجاری تنفسی به کمک عوامل دیگری مثلا حرکت مژک‌های مجاری تنفسی تخلیه می‌شوند ولی با افزایش ترشحات به دلیل بیماری یا به علت وجود یک جسم خارجی، مجاری تنفسی تحریک خواهند شد و به کمک سرفه ترشحات یا جسم مورد نظر خارج خواهد شد.

حاد یا مزمن؛ مساله این است!

به گفته دکتر رزم‌پا، سرفه بیماری نیست بلکه نشانه‌ای از بروز یک مشکل یا بیماری است. به طور کلی دو نوع سرفه داریم؛ سرفه حاد که کمتر از سه هفته طول می‌کشد و در بیماری‌هایی مثل سرماخوردگی، سینوزیت و سیاه‌سرفه دیده می‌شود و سرفه مزمن که بیشتر از سه هفته طول می‌کشد و نشانه‌ای از ترشحات پشت حلق و بینی، آسم، سرطان و سل است.

چرا سرفه‌ها مزمن می‌شوند

دکتر رزم‌پا برخلاف باور عموم معتقد است، اصطلاحاتی مانند سرماخوردگی مزمن یا سرماخوردگی مکرر معنی ندارد و در صورتی که دوره سرماخوردگی طولانی شود، بیمار باید از لحاظ ابتلا به آلرژی فصلی یا سینوزیت مورد بررسی قرار بگیرد. بنابراین سرفه‌های بیش از سه هفته را به سرماخوردگی و ضعف بدنی ربط ندهید. همچنین اگر سرفه‌های مداوم شما به دلیل محرک‌های استنشاقی مثل دود، غبار، بخارات و قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض هوای آلوده (معضلی که این روزها با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم) نیست و بیماری خاصی هم ندارید، در اولین فرصت ممکن به پزشک مراجعه کنید چون هر بیماری ای که منجر به التهاب،‌ تنگی و فشردگی مجاری هوایی شود، می‌تواند سرفه طولانی‌مدت ایجاد کند. به عنوان مثال سینوزیت، برونشیت، برگشت اسید معده به داخل ریه‌ها، آلرژی‌های تنفسی، آسم، نارسایی قلبی، سرطان ریه، پنومونی یا عفونت بافت ریه‌ها با سرفه‌های مزمن همراهند. اگر فکر می‌کنید مشکل از آلودگی هواست، شست‌وشوی روزانه بینی با سرم و استفاده از بخور گرم در خانه پیشنهاد می‌شود. در صورتی که سینوزیت یا آلرژِی دارید، برای پیشگیری از سرماخوردگی و عود مشکلاتتان، از نوشیدن مایعات خنک و مواجهه با هوای سرد و دود سیگار به‌شدت بپرهیزید.

شناسایی سرفه‌های خطرناک

هنگامی که به دلیل سرفه‌های مکرر به پزشک مراجعه می‌کنید، متخصص مربوطه به‌جز سرفه، علائم بالینی دیگری را هم بررسی می‌کند؛ مثلا این که آیا سرفه با خس‌خس سینه همراه است، آیا بیمار سیگاری است یا داروی خاصی مصرف می‌کند، آیا به‌جز سرفه ترشحات بینی، خلط و ‌احساس وجود یک چیز کوچک در حلق وجود دارد، آیا سرفه با سوزش سردل و احساس برگشت غذا به مری همراه است؟ در بیماری‌هایی که سرفه با تب طولانی، تعریق، استفراغ یا خروج چرک غلیظ و خون از ریه همراه باشد، همچنین در صورت تشدید سرفه طی درمان، تنگی نفس و خس‌خس سینه، پاسخ ندادن به درمان دارویی، تپش قلب شدید، اختلال در انجام فعالیت روزمره، کم شدن شدید اشتها و کاهش وزن و ایجاد علائم دیگری مثل ضایعات جلدی و تورم غدد لنفاوی و کبد و طحال سرفه خطرناک تلقی می‌شود.

سرفه را جدی بگیرید چون بی‌عارضه نیست

به گفته دکتر رزم‌پا سرفه‌های مزمن با عوارضی مثل ایجاد درد در دیواره قفسه سینه و دیواره شکم، بی‌اختیاری ادرار، خستگی و در مواردی با شکستن دنده همراه است. حتی در صورت بروز سرفه‌های شدید و مزمن، احتمال بروز خونریزی‌های نقطه‌ای در ناحیه سر و صورت وجود دارد، اما گاهی اوقات عوارض بسیار خطرناک‌تری ایجاد می‌کند. مثلا گاهی اوقات حملات سرفه می‌تواند باعث ایست قلبی و مرگ شود که بر اثر افزایش فشار داخل قفسه سینه و اختلال در خون‌رسانی به قلب اتفاق می‌افتد. پس باید سرفه‌های مزمن را جدی بگیرید. در این میان فراموش نکنید درمان قطعی سرفه بستگی به تشخیص علت دارد و معمولا دارو درمانی اولین اقدام موثر است.

پریسا اصولی

سندرم خستگی مزمن

نوع دیگر خستگی مربوط به فعالیت روزانه و انجام کارهای بیش از حد است که در این نوع خستگی با استراحت، بدن به مرحله بازیابی انرژی می‌رسد. در این نوع خستگی که اختلال خوانده نمی‌شود، فرد حجم زیادی از کارها را به طور همزمان انجام می‌دهد و نهایتا انرژی او تمام می‌شود. علائمی چون بی‌حوصلگی، درد مفاصل، بی‌قراری و خشم و کم‌خوابی در افرادی که دچار خستگی عادی هستند، به چشم می‌خورد. به هر نوع خسته شدنی، اختلال گفته نمی‌شود. در این نوع اختلال فرد باید دچار خستگی پایدار یا عودکننده باشد که از مدتی پیش شروع و باعث شده که توانایی فعالیت روزانه تا 50 درصد کاهش یابد. این خستگی دست‌کم باید شش هفته ادامه داشته باشد. سندرم خستگی مزمن، بیش ازهر سن دیگری در نوجوانان و جوانان دیده می‌شود. سه‌چهارم بیماران هم مونث هستند.

در اختلال خستگی مزمن فرد حداقل شش مورد از این علائم را تجربه می‌کند:

ـ ناتوانی در تمرکز و عدم حافظه

ـ افسردگی و کم‌تحملی

ـ زود از کوره دررفتن و عصبانیت

ـ ترس‌های بی‌مورد و ناگهانی

ـ حساسیت به موضوعات و زودرنجی

ـ نداشتن توان فعالیت بدنی یا مغزی

ـ اختلال در خواب

ـ سرحال و شاداب نبودن

ـ درد در نواحی مفصل‌ها (بدون این که تورم یا قرمزی در آنها وجود داشته باشد)

ـ درد عضلانی مزمن

ـ سردرد مداوم

ـ درد شکمی، تهوع، اسهال و نفخ

ـ تعرق شبانه

ـ درد در قفسه سینه و اشکال در تنفس

ـ مشکلات بینایی از قبیل تیرگی، حساسیت به نور، خشک شدن و دردناک شدن چشم

ـ سرگیجه، نامنظم بودن ضربان قلب

ـ دردناک شدن فک و دهان

ـ کاهش یا افزایش وزن

در درمان این بیماری، همدلی و جدی گرفتن شکایت‌ جسمی و روحی بیماران بسیار مهم است. اگر حرف‌ بیماران به خوبی درک شود و اطلاع کافی درخصوص این بیماری به آنها داده شود، احساس امنیت و آرامش خواهند کرد. برای درمان، استراحت مطلق توصیه نمی‌شود بلکه لازم است فرد از تمرینات تن آرامی و ریلکسیشن استفاده کند. ورزش و فعالیت بدنی منظم و کوتاه و اصلاح نوع تغذیه نیز به روند بهبود کمک می‌کند. همچنین درمان شناختی برای رفع افسردگی و کار روی باورهای فرد می‌تواند کمک کند تا وی از لحاظ نگرشی در خود تغییر ایجاد کند. ماساژ درمانی و ورزش‌هایی مانند یوگا نیز به کاهش علائم جسمانی ناشی از خستگی مزمن کمک می‌کند.

دکتر مهرنوش دارینی

‌ روان‌شناس و مشاور

درمان جدید سرفه مزمن

به گزارش جام جم آنلاین ، دانشمندان امیدوارند، ‌در صورت به دست آمدن نتایج مطلوب از کارآزمایی بالینی این قرص، طی سه سال آینده از آن به شکل عمومی استفاده شود. تحقیقات روی تولید این دارو توسط دانشمندان دانشگاه منچستر انجام می‌شود.

به گزارش دیلی میل، این دارو با مسدود کردن گیرنده‌هایی که باعث سرفه می‌شود، تاثیر بسزایی در کاهش سرفه دارد. در افرادی که از سرفه مداوم رنج می‌برند، معمولا عصبی که تحریک کننده عکس‌العمل غیرارادی است، آسیب می‌بیند یا این عصب فوق‌العاده حساس است.

محقق مسئول این تحقیقات از مرکز پزشکی آلرژی‌های تنفسی در دانشگاه منچستر می‌گوید: برخی افراد دچار سرفه‌های مداوم و مزمنی هستند که ناشی از حساسیت بالای عصب سرفه است. ما با انجام تحقیقات و در نهایت تولید این دارو توانستیم یک فرآیند واقعی برای متوقف کردن چنین سرفه‌هایی را نشان دهیم. در این مطالعه 24 بیمار شرکت داشتند که مدت دو هفته از قرص جدید استفاده کردند و میزان سرفه‌های آنها حدود 75 درصد کاهش نشان می‌دهد.در یک مطالعه جداگانه، ‌وقتی بیماران میزان کمتری از این قرص را دریافت کردند میزان سرفه حساسیتی آنها به میزان 50‌درصد کاهش یافت.

درمان‌های کنونی برای سرفه‌های مزمن و مداوم شربت سرفه و مسکن‌هایی مانند کدئین است. آخرین درمان توسعه یافته در این زمینه استفاده از شربت دکسترومتورفان است که استفاده از آن در نهایت باعث کاهش 12 درصدی میزان سرفه می‌شود.

مترجم: آتنا حسن‌آبادی

منبع: telegraph

نحوه مقابله با سرفه مزمن

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مهر ، سرفه کردن مداوم می تواند علل مختلفی داشته باشد. برای تسکین سرفه بهتر است از راهکارهای زیر پیروی کنید:

-ترک سیگار: دود ناشی از سیگار یکی از علل اصلی سرفه مداوم است. اگر سیگاری هستید حتما کشیدن سیگار را ترک کنید.

-از موارد آلرژی زا و تحریک کننده ریه نظیر دود سیگار، کپک، گرده گیاهان، فضولات حیوانی یا گرد و غبار دوری کنید.

-رژیم غذایی سالم داشته باشید، به طور منظم ورزش کرده و خوب استراحت کنید.

5 عاملی که خستگی مزمن می‌آورد!

به گزارش جام جم آنلاین ، خستگی غیرمعمول ممکن است ناشی از بیماری‌های جسمانی باشد. در ادامه با پنج مورد از اختلالاتی آشنا خواهید شد که موجب خستگی غیرمعمول می‌شوند.

آپنه خواب: آپنه خواب یا همان وقفه تنفسی در خواب از جمله اختلالاتی است که روی کیفیت خواب شبانه تأثیر منفی می‌گذارد. این اختلال موجب می‌شود حین خواب، اکسیژن کافی به بدن نرسد. به همین دلیل، افراد مبتلا به آپنه خواب نمی‌توانند استراحت شبانه‌ باکیفیتی داشته باشند و در طول روز احساس خستگی و خواب‌آلودگی می‌کنند.

کم‌خونی: ازجمله نشانه‌های بارز کم‌خونی عبارت است از: سستی، ضعف و اختلال. کم‌خونی موجب کاهش گلبول‌های قرمز خون و در نتیجه اکسیژن‌رسانی ضعیف به بدن می‌شود. در این حالت، سلول‌ها نمی‌توانند انرژی کافی تولید کنند و وقتی به مغز، ماهیچه‌ها و دیگر اعضای بدن اکسیژن کافی نرسد، فرد احساس خستگی می‌کند.

اختلالات تیروئید: تیروئید در تنظیم سوخت‌وساز بدن نقش دارد. هر عاملی که موجب کاهش ترشح هورمون تیروئید شود، سطح سوخت‌وساز بدن را پایین می‌آورد. در این حالت، فرد دچار احساس خستگی می‌شود. چنانچه سطح منیزیم، منگنز، سلنیوم یا ید در بدن از حد طبیعی پایین‌تر باشد، تیروئید نمی‌تواند هورمون کافی ترشح کند و به همین دلیل احساس خستگی بروز می‌یابد.

بیماری‌های قلبی: کاهش توانایی قلب در پمپاژ خون موجب ناکارآمدی سیستم گردش خون می‌شود. در این حالت فرد فورا خسته می‌شود و طاقت ورزش و فعالیت‌های جسمانی را نخواهد داشت. همچنین برخی داروهای مصرفی بیماران قلبی دارای عارضه جانبی خستگی است.

یائسگی: اغلب زنان یائسه از خستگی شکایت می‌کنند. یائسگی موجب کاهش سوخت‌وساز بدن می‌شود. احتمال بروز کم‌کاری تیروئید در زنان یائسه به مراتب بیشتر از سنین پیش از یائسگی است. همچنین تغییراتی که در سطح هورمون‌های استروژن، پروژسترون، تیروئید و آدرنالین خون ایجاد می‌شود، روی انرژی سلولی تأثیر می‌گذارد و به همین دلیل فرد احساس خستگی می‌کند.