حلقه اسم نمدی به عنوان حلقه در اتاق کودک، قاب یا آویز دیواری در اتاق کودک نصب میشود. کلکسیونی از جدیدترین نمونههای حلقه اسم نمدی را ببینید.
وقتی خبردار میشوید که قرار است یک کودک به جمع خانوادگیتان اضافه شود، ایدههای زیادی به ذهنتان خطور خواهد کرد. ممکن است به این فکر بیفتید که یک هدیه کوچک مثل اسباببازی، لباس، کفش، وسایل ضروری اتاق کودک، وسایل بهداشتی مورد نیاز کودک، پول، ... به او یا پدر و مادرش پیشکش کنید.
اما اگر دستی در هنر داشته و وقت کافی نیز داشته باشید، ممکن است به این فکر کنید که هدیه کودک تازه وارد را خودتان با دست خود و با صرف کمی خلاقیت و سلیقه بسازید تا یک کادوی خاص و منحصربهفرد به او بدهید و پدر و مادرش را خوشحال کنید؛ چیزی که لنگه آن در بازار پیدا نمیشود.
در این میان خانمهای باسلیقه زیادی نیز هستند که وقتی خبردار میشوند که قرار است خودشان مادر شوند، دست به کار شده و شروع به دوخت لباس و ساخت تزیینات زیبا برای اتاق فرزندشان میکنند.
از ساخت حلقه در اتاق گرفته تا ریسه و آویز بالای تخت و استند اسم و رنگ آمیزی قابهای چوبی و پلیاستر و ... نمونههایی از این کارهای هنری مخصوص اتاق کودک هستند.
یکی از تزیینات زیبایی که مدتی است به اصطلاح مد شده و خیلی زود جای خود را در دل افراد و به خصوص مادران و کودکان باز کرده، تزیینات نمدی است. عروسکهای نمدی کوچک و بزرگی که در طرحها و رنگهای متنوع ساخته میشوند و یک یا چند تای آنها، روی یک حلقه قرار میگیرند و با تزیینات ریز و درشت دیگر مثل حروف اسم کودک، تاریخ تولد کودک، یک عکس کوچک از کودک یا هر چیز تزیینی زیبای دیگر، تشکیل یک حلقه اسم نمدی زیبا میدهند. از این حلقه اسم نمدی میتوان به عنوان حلقه در اتاق کودک و نوزاد استفاده کرد و یا آن را بالای تخت کودک، به صورت قاب یا آویز به دیوار آویخت.
این حلقههای نمدی با پارچههای نمدی بسیار متنوع و رنگارنگ ساخته میشوند و رنگهای شاد و چشمنوازی دارند.
در ادامه قصد داریم نمونههایی زیبا از انواع حلقه اسم نمدی مخصوص در اتاق کودک را به شما نشان دهیم و امیدواریم از آنها لذت برده و برای فرزند خود یا به عنوان یک هدیه دستساز باارزش از آنها ایده بگیرید.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
با استفاده از چند تکه پارچه نمدی، نخ و سوزن تعدادی عروسک نمدی رنگی تهیه کرده و با آنها یک آویز در نمدی زیبا برای تزیین در اتاق کودک تهیه کنید.
تزیین سیسمونی اتاق نوزاد یکی از لذتبخشترین کارهای دنیاست.
تصور کنید وارد اتاقی بشوید و انواع لباس و کفش و جورابهایی در اندازههای کوچک و مینیاتوری، عروسکها و اسباب بازیهای رنگارنگ و متنوع، سرویس خواب رنگی و بامزه و ... را یک جا ببینید، حتی تصورش هم جالب و لذتبخش است.
یکی از آیتمهای تزیینی نسبتا جدیدی که مدتی است در اغلب اتاقهای کودکان چه دختر و چه پسر میبینیم، تزیینات نمدی هستند. تزیینات ساده و رنگارنگی که با استفاده از پارچههای نمدی رنگارنگ و با استفاده از هنر خیاطی و عروسکدوزی تهیه میشوند و جلوهای خاص و زیبا به اتاق کودکان میبخشند.
این بار اما قصد داریم نمونههایی بسیار زیبا و شاد از انواع آویز در و دیوار اتاق کودک که همگی از جنس پارچههای نمدی هستند را به شما نشان دهیم تا از آنها ایده گرفته و دست به کار شوید و با چند تکه پارچه نمدی رنگارنگ، نخ و سوزن این آویزهای زیبای نمدی را تهیه کنید و اتاق کودک خود را با آنها تزیین کرده و یا به کودکانی که دوستشان دارید هدیه دهید.
همانطور که دیدید طرح، نقش و رنگ برای تهیه انواع آویز در نمدی بسیار زیاد است و شما میتوانید هر الگویی از المانهای طبیعی، شخصیتهای کارتونی، حروف اسم کودک، تاریخ تولد و ... را تهیه کرده و با صبر و حوصله آنها را بدوزید و از یک ریسمان رد کرده و یک آویز در نمدی زیبا و منحصر به فرد تهیه کنید.
شاید فکر کنید که تهیه یک چنین چیزی، وقتگیر و پیچیده است و بهتر است به یک فروشگاه مراجعه کرده و طرح مورد نظر خود را خریداری کنید اما بهتر است این نکته را فراموش نکنید که هنر دست همیشه از جایگاه بالاتری نسبت به محصولات بازاری برخوردار است و به جز این، شما بدون محدودیت میتوانید طرحها و رنگهای مورد علاقه خود را تهیه کنید.
امیدواریم از این نمونهها ایده گرفته و بتوانید انواع تزیینات نمدی زیبا و خلاقانه منحصر به خودتان را تهیه کنید.
تهیه و گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
به گفته محققان تاریخ تولد کودک نقش مهمی در تشخیص احتمال ابتلا کودک به اختلال بیش فعالی خواهد داشت.
در این مطالعه، محققان اطلاعات مربوط به ۳۸۰ هزار کودک مدرسه ای در تایوان را از سن ۴ تا ۱۷ سالگی جمع آوری کردند. آنها میزان شیوع کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی را از طریق ماه تودشان ارزیابی کردند.
طبق این مطالعات، کودکان متولد شده در ماه آگوست در مقایسه با کودکان متولدشده در ماه سپتامبر، ۱.۶۵ بار بیشتر مبتلا به اختلال بیش فعالی تشخیص داده شدند.
محققان هنوز علت دقیق این مسئله را عنوان نکرده اند.
اگر پیشتر باید یک حرف را چند بار میگفتید و کسی توجه نمیکرد، از این به بعد فقط یک بار با جدیت بگویید. اگر او اهمیتی نداد، پیامدی متناسب با کردهاش در نظر بگیرید.
تشویق کنید: همیشه جریمه کارگر نیست. تشویق نیز میتواند بسیار موثر باشد، بخصوص هنگامی که کودک برخلاف عادات قبلی، برای نخستین بار به حرف شما گوش میکند و آنچه را خواستهاید انجام میدهد. هرگاه متوجه حرفشنوی فرزندتان شدید، او را تشویق کنید و به او بگویید از این کارش متشکرید.
برای هر دستور به او زمان بدهید: هیچ گاه به فرزندتان نگویید، همین الان بلند شو و اتاقات را مرتب کن. خود شما هم اگر وسط انجام کاری باشید، دوست ندارید همان لحظه از شما بخواهند رشته ذهنیتان برای آن کار را رها کنید و سراغ کاری دیگر بروید. پس به فرزندتان هم مهلت بدهید. مثلا به او بگویید تا یک ربع دیگر فرصت داری اتاقات را مرتب کنی. بعد از آن میتوانی بازی رایانهای کنی.
از شکست نهراسید: اگر تا دیروز رفتار دیگری با فرزندتان داشتهاید و از امروز تصمیم گرفتهاید رویهای متفاوت در پیش بگیرید، احتمال شکست زیاد است. شما به فرزندتان مهلت دادید که آشغالها را دم در بگذارد تا بعد از آن مجاز به بازی کردن باشد. حال آن فرصت به سرآمده و او این کار را انجام نداده و در دل دعا میکند که شما مانند گذشته، به حرفتان پایبند نباشید. اما این طور نیست. نیازی نیست فرزندتان را دعوا کنید تا روزی کار به حرمتشکنی برسد. تنها در نهایت صبوری و آرامش به او بگویید مهلتش به پایان رسیده و او کارش را انجام نداده، خودتان آشغال را دم در میگذارید و او امشب کلا مجاز به بازی کردن نیست. اما اگر فردا به حرفتان گوش کند، فرصتی دوباره برای بازی کردن خواهد یافت.
بچهها بسیار حساس و باهوشند و احساسات درونی مادر را درک میکنند. اینطور است که خیلی زود به محیطی که مادرشان به آن چندان اعتماد ندارد، اعتماد نمیکنند.
من مربی یک مهدکودک و موسسه
استعدادیابیام. پس از مدتها احساس اینکه مادران چندان از محیطهای
اجتماعی کودکانشان خبر ندارند، من را بر آن داشت که از مشاهداتم در
مهدکودک از فرزندانتان بنویسم تا بیشتر با روحیه آنها آشنا شوید. به نظر
گاهی مشت نمونه خروار است و گاهی مشکلات بچههای دیگران میتواند همان
مشکلی باشد که من با فرزندم دارم.
در این سالها، با کار در مهدکودک بسیار به بچههایی برخورد کردهام که رفتارهایشان در خانه متفاوت از رفتارهایشان در مهد و محیطهای اجتماعیتر بوده است. این است که با خودم قرار گذاشتم، مادران را در جریان آن رفتارهایی که کمتر با آن در ارتباطند قرار دهم و مشاهدات عینی خودم را درباره فرزندانتان با شما در میان بگذارم.
گاهی مشکلات از خود ما شروع میشود و گاهی ناخواسته وسط یک مشکل قرار داریم. اما آنچه مهم است ریشهیابی آن مشکل و حل آن است. برای شروع بد نیست از برخوردم با کودکی که تازه قرار است پا به موسسه بگذارد آغاز کنم. آن زمان که برای نخستینبار کودکانتان را به محل جدیدی چون مهدکودک یا موسسه میآورید و قصد دارید او را چند ساعت از خود دور کنید.
بچههایی
که پا به موسسه یا مهدکودک میگذارند، چند دستهاند؛ دستهای آنهایی هستند
که به مادرانشان چسبیدهاند و با آنها پا به این محیط جدید میگذارند.
گروهی از بچهها هم هستند که بیتوجه به پدر و مادر در اتاقها و محیط مهد
میچرخند و به همه جا سرک میکشند. دسته دیگر اما آنهایی هستند که اصلا
پایشان را به این محیط جدید نمیگذارند، گریه میکنند و از مادرانشان جدا
نمیشوند.
اما کودکان 3 تا 5 ساله کمتر از مادرانشان جدا میشوند و اگر روز اول بمانند، روز بعد نیز به سختی دوباره وارد میشوند و این قصه روزها ادامه دارد و تکرار میشود. حتی با شرط اینکه مادرانشان در محیط هستند، از کلاسهایشان بیرون میآیند و سرک میکشند تا از حضورشان مطمئن شوند. اما همه بچهها بالاخره به شرایط عادت میکنند. این عادت نیز از آن اعتماد سرچشمه میگیرد که مادرانشان به دنبالشان میآیند و آنها را میبرند. اما آنهایی که عادت نمیکنند چه کسانی هستند؟
خانم مطهری_ روانشناس کودکان در اینباره میگوید: «در ابتدا باید این را واکاوی کنیم که آیا این ناراحتی و گریه و اضطراب از ترسیدن کودکان ناشی میشود یا مسائل دیگری در این میان دخیل است. بد نیست در این موارد ابتدا به خودمان مراجعه کنیم. به اینکه چه احساسی داریم وقتی کودکمان را به مهدکودک، مدرسه و ... میفرستیم؟ به چهره نگران مادران در آن لحظه که توجه کنید، متوجه میشوید بسیاری از این نگرانی و وابستگیها از ما به عنوان والدین ناشی میشود و بچه به درستی آنها را میگیرد.»
مطهری معتقد است که بچهها بسیار حساس و باهوشند و احساسات درونی مادر را درک میکنند. اینطور است که خیلی زود به محیطی که مادرشان به آن چندان اعتماد ندارد، اعتماد نمیکنند و از ابزار خود برای اعتراض به این وضعیت استفاده میکنند؛ ابزاری چون جیغ، گریه و ... . این روانشناس کودکان به دسته دیگری از بچهها اشاره میکند و میگوید: «اما این درباره همه بچهها صادق نیست.
گاهی این بچهها به ترسهایی که والدین به آنها تزریق کردهاند واکنش نشان میدهند. مثلا بچههایی هستند که برای تنبیه به این تهدید میشوند که به دنبالشان نخواهند رفت و در مهدکودک میگذارندشان یا تهدید به این میشوند که دیگر دوستشان ندارند و به خانم مربی میگویند که تنبیهشان کنند.» همه این موارد به اضافه موارد دیگر میتواند انگیزه بچهها را نسبت به مهد و مدرسه رفتن کم کند و بر استرسهای پایدار بچهها از همین دوران کودکی دامن بزند.»
نی نی سایت
یکی از مشکلاتی که والدین امروزی را بشدت
درگیر خود کرده، تلویزیون دیدن کودک است که گاهی به درگیری های بی فایده و
خسته کننده منجر می شود و نتایجی هم عاید دو طرف نمی شود، خیلی از والدین
می گویند، روشهای زیادی به کار گرفتند ولی مشکل حل نشده است.
مشکل کجاست؟
بسیاری
از روشهایی که والدین استفاده می کنند، به دلیل اینکه تداوم ندارد، تبدیل
به عادت مناسب در کودک نمی شود و به نتیجه ی نمی انجامد، بنابراین تداوم در
برنامه ای که فکر می کنید، درست است تا حدودی مشکل شما را برطرف می کند.
تکلیف وظیفه خود اوست
گاهی
هم والدین طوری رفتار می کنند، انگار تکلیف نوشتن وظیفه و مسئولیت آنهاست و
تمام مشکلات و نگرانی ها بدلیل همین طرز تفکر خود آنهاست. لذا مهمترین اصل
اینست حتما به کودک نشان دهید، تکلیف وظیفه خود اوست و پدر و مادر فقط نقش
نظارت و همراهی را دارند.
تصمیمی متناسب با سن کودک
نقش
نظارتی والدین، با توجه به سن کودک متفاوت است. همچنین عده ای از والدین
در اعمال روشهای خود بسیار سهل گیر هستند و کودک از این روش آنها سوء
استفاده می کند. بنابراین گاهی قاطعیت لازم است. علاوه براین، عده ای از
والدین بدلیل مشغله های خود و نداشتن فرصت لازم برای اینکه در کنار کودک
خود باشند استفاده از تلویزیون را وسیله سرگرمی کودک قرار می دهند که بعد
از مدتی تبعات آنرا می بینند و معضلی برای تکلیف می شود.
مدیریت تکلیف و تلویزیون
-
به کودک آموزش دهید در استفاده از تلویزیون باید متعادل باشد. مسئله تعادل
نه تنها در مورد دیدن تلویزیون بلکه در مورد بسیاری از مساله دیگر نیز
صادق است. بنابراین به کودک اجازه دهید در ساعات معینی به دیدن تلویزیون
بپردازد. شاید برای دفعات اول مقاومت نشان دهد اما به مرور زمان این نظم
عادت می شود و تا حدودی مشکل تکلیف نوشتن کودک را حل می کند.
- زمان بیشتری را با کودک خود سپری
کنید، هر قدر صمیمیت و ارتباط صحیح بین فرزندان و والدین بیشتر باشد زمینه
استفاده تلویزیون کمتر می شود.
- در مورد نوشتن تکالیف و دیدن تلویزیون قوانین مشخصی وضع کنید، بعنوان مثال اول انجام تکالیف بعد دیدن تلویزیون. تلویزیون تشویقی برای انجام تکالیف باشد. تکلیف و انجام آن یکی از صحنه های مهم یادگیری برای کودک است از آن برای آموزش مناسب زندگی به کودک استفاده کنید مثلا مدیریت زمان، مسئولیت پذیری و جبران اشتباهات. مثلا بعد از ساعت 7 نباید تکالیفی باقیمانده باشد در غیر این صورت باید نوشتن تکالیف متوقف شود، البته در مورد زمان تکلیف اجازه دهید کودک نظر خود را بیان کند یعنی طوری گفتگو کنید که مسئولیت با خود اوست بنابراین باید در مورد نحوه اجرای آن به درستی تصمیم بگیرد.
سعی کنید در مورد مسائل و مشکلاتی که
بین شما و کودک تان بوجود می آید، گفتگوهای همدلانه داشته باشید و او احساس
شما را در این زمینه درک کند. همچنین هدف خود را از ارائه این روشها و
قوانین توضیح دهید، یعنی در این گفتگوها علاوه بر آموزشهای مبتنی بر روشهای
همدلانه می خواهید خود کنترلی را در کودک ایجاد کنید یعنی کودک بتواند
بدون نظارتهای مستمر شما به فعالیت مورد نظر خود رسیدگی کند و بر ان نظارت
داشته باشد.
- علاوه برمورد بالا، گفتگو طوری انجام شود که کودک بداند یک مسئله ی وجود دارد و باید بدنبال راه حل مناسب باشد و زمانیکه راه حل مناسبی پیدا شد، پایبندی به آن لازم است و می توانید برای انجام این پایبندی از روشهای تشویق و عدم آن از محرومیت استفاده کنید البته تمام این موارد را با توافق فرزندتان انجام دهید.
- انجام تکلیف را به صحنه های خوشایندی تبدیل کنید، فعالیت خوشایند موجب تکرار آن می شود و صحنه های ناخوشایند، موجب کاهش علاقه و انجام ندادن آن می شود.
- بی علاقگی و انگیزه نداشتن کودک را با ایجاد زمینه موفقیت در تکلیف، علاقه او را افزایش دهید. زمانی که او تکالیف خود را بدرستی مدیریت می کند، از نحوه درست مدیریت او اظهار خوشحالی کنید.
- همچنین سعی کنید کودک را در انجام تکالیف درک کنید، درک شما به او احساس اطمینان می دهد که در انجام آن دقت بیشتری بکار برد.
عباس جدیدی با انتشار عکسی از دوران کودکی خود صفحه اینستاگرام خود را به روز رسانی کرد.
عباس جدیدی با انتشار عکسی از دوران کودکی خود صفحه اینستاگرام خود را به روز رسانی کرد.
جدیدی نوشت:"آلبوم خاطرات عکس دوران کودکی."
رفتار جنسی کودکان از بدو تولد شروع می شود. مکیدن پستان مادر از نشانه های آن است که بسیاری از روانشناسان به آن معتقد هستند. بسیاری از والدین به اشتباه فکر می کنند می توانند با جملات ساده و کوتاه آموزش های جنسی را به کودکان خود انتقال دهند.
وقتی بچهها دنیای بیرونی خود را کشف می کنند، ناخواسته نسبت به اعضای خصوصی بدن همجنس و یا غیر همجنس خود کنجکاو می شوند. شکل اعضای تناسلی پسرها برای دخترها جالب است و بر عکس. اگر بچهای خواهر و برادر نداشته باشد یا در روند زندگی، فرصت دیدن اندام برهنه جنس مخالف را نداشته باشد این کنجکاوی تشدید می شود. این کنجکاوی جنسی تا حدی طبیعی است و بیشتر والدین هنگام رویارویی با آن برای اولین بار می فهمند که واقعاً باید برای رفتار فرزند خود حدودی را تنظیم کنند تا بداند از نظر اجتماعی کدام یک از رفتارهای او در خصوص مسائل جنسی قابل قبول است.
با ذکر این مقدمه مختصر، شایسته است در این زمینه دو نکته مهم بیان گردد تا فضای روشنتری از بحث داشته باشید :
ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندان خود در مورد رفتارهای جنسی و مسایل مربوط به آن از جمله وظایف تربیتی والدین است که شایسته است در برقراری و حفظ آن جهت جلوگیری از زمینه بسیاری از انحرافات و گناهها کوشید. نگاه ضد اخلاقی برخی والدین به این مسأله و برخورد شدید و خشن آنها پیامدهای نامطلوبی را به ارمغان خواهد آورد؛ زیرا چنین موضوع روان شناختی را تبدیل به موضوعی اخلاقی کرده و کودک را حساس تر نموده و باعث تثبیت وی در عمل مورد نظر می گردد.
ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندان خود در مورد مسائل و رفتارهای جنسی کودکان از جمله وظایف تربیتی والدین است. این مساله یک موضوع روانشناختی است نه یک موضوع اخلاقی.
در بیان نکاتی که در زمینه مسائل جنسی لازم است به کودک انتقال پیدا کند، باید از روشهای غیر مستقیم استفاده کرد و کمتر به روشهای مستقیم متوسل شد.
وقتی والدین، پسر و دخترشان را برهنه و عریان، در حال بازی میبینند، با هیجان زدگی و عصبانیت نباید به آنها بگویند: « چه کار دارید میکنید؟ خجالت بکشید! بدوید بروید لباس هایتان را بپوشید»، بلکه به صورت غیرمستقیم باید به آنها گفت: « بچهها فکر نمیکنید بدون لباس سردتان میشود، بروید لباسهایتان را بپوشید» و در فرصت مقتضی که پدر با پسر و مادر با دختر تنها میشوند، بدون نصیحت و پند و اندرزهای کسل کننده و بدون تهدیدهای بی اثر، باید خیلی صریح و رک و پوست کنده به آنها گفت: « من دیدم برهنه بودید و لباسهایتان را درآورده بودید، بچهها اصلاً اجازه ندارند جلو بچههای دیگر، لباسهایشان یا لباسهای بچههای دیگر را در بیاورند، این کار قدغن است».
منبع: وبسایت روانشناسی و مشاوره
کودکان شیفتهی رنگها و طرحهای زیبا هستند، بنابراین استفاده از طرحهای شاد و رنگهای متنوع در اتاق کودک، به آنها شور و نشاطی دوچندان میبخشد. امروز برای شما طرحهای زیبایی برای اتاق کودک را قرار داده ایم که با استفاده از سقف و دیوارهای برجسته و طرحهایی زیبا و کودک پسند، طراحی شدهاند. با ما همراه باشید.
تهیه و تنظیم: تابناک باتو
منبع:topdreamer
یکی از مباحث جذاب روانشناسی کودک بررسی و تفسیر نقاشی کودکان است. کودکان از طریق نقاشی آنچه را که در ضمیر ناخودآگاهشان دارند بیان می کنند.
یکی از مباحث روانشناسی کودک بررسی و تفسیر نقاشی کودکان است. نقاشی زبانی است که برای کودکان کمتر از ۱۰ ساله موثرتر از صحبت کردن است. حدود سن سه سالگی، نقاشی ترکیبی از خطوط درهم و اشکال نامنظم و تکامل نیافته است. به مرور، ترسیمهای آنها، شکل منسجمتری به خود میگیرد. از 5 ، 6 سالگی به بعد نیز کودک قدرت و توجه بیشتری برای نظارت بر واقعیات بیرونی پیدا میکند و چون لغات بیشتری آموخته است، بهتر از قبل میتواند اختلاف اشیا را با هم دیگر درک کند. از منظر روانشناسی کودک نقاشی در این دوران ترسیمی است از چیزهایی که برایش مهماند؛ در واقع بچهها از طریق نقاشی میتوانند آنچه را که در ضمیر ناخودآگاهشان دارند و احتمالا باعث ناراحتیها، نگرانیها، ترسها و اضطراب آنان میشود، بیان کنند و با این روش بیرون بریزند. جزییات در نقاشی نشانه هوش است و کودکانی که جزییات را بهتر میکشند، معمولاً باهوش ترند.
در تحلیل نقاشی در روانشناسی کودک باید این نکته را در نظر داشت که میتوان حالات روانی و احساسی کودک را از میان اجزای نقاشی استنباط کرد، اما این در شرایطی است که کودک، با آزادی و به دلخواه خود و نه به اصرار اطرافیان، دست به قلم ببرد، بدون آموزش نقاشی کند و بی حوصله یا عصبانی نباشد.
خانه
درخت
خورشید
اعضا خانواده
رنگ ها و رابطه اشکال
مهمترین رکن در نقاشی کودک، خوشحالی است. از نظر روانشناسی کودک باید اجازه بدهیم بچهها بدون محدودیت نقاشی بکشند و آموزشهایمان را به بعد از 7 سالگی موکول کنیم. زیرا تا قبل از این سال، بازی و نقاشی آزاد به مراتب بهتر و مفیدتر از هر آموزشی است. اصلاً نیازی نیست بچه ها حتماً خوب نقاشی بکشند یا در آینده یک نقاش ماهر و حرفه ای بشوند زیرا از منظر روانشناسی کودک نقاشی برای کودکان صرفاً ابزاری است برای بالا بردن کیفیت رشد روحی، عاطفی و فکری. خط خطیهای کودکتان را نیز تشویق کنید و انگیزه آنها را برای کشیدن نقاشی بالا ببرید چرا که موجب افزایش اعتماد به نفس و شکوفایی خلاقیت آنها میشود. از کودک بخواهید در مورد نقاشیهایش برایتان توضیح بدهد و مطمئن باشید با استفاده از این روشها موجب ارتقای سلامت روان فرزندتان خواهید شد.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره