مجله ساتین: دین اسلام سفارش های فراوانی در خصوص چگونگی بهبود رابطه خلق با خالق دارد اما در کنار آن توجه ویژه ای به رابطه خلق با سایر مخلوقات نموده است. تا جایی که می شود ادعا کرد اگر کسی رابطه با مخلوقش را اصلاح نکند نمی توان او را مومن و مسلمانان حقیقی دانست.
یکى از ضرورتهاى زندگى اجتماعى که نقش مهمى در پیوند برادرىِ آحاد جامعه دارد، سعى و تلاش در رفع نیازمندىها، رسیدگى به حال دوستان و اطرافیان و بر طرف کردن احتیاجات دیگران است.
حضرت سیدالشهداء علیه السلام در کلامی گهربار در خصوص برآوردن نیاز مردم می فرمایند:
«إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَیکم مِن نِعَمِ اللهِ عَلَیکم فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ.»
«نیاز مردم به شما از نعمتهای خدا بر شما است، از این نعمت افسرده و بیزار نباشید.» (نزهه الناظر،ص ۸۱)
***
سه نکته:
* سفارش امام حسین(ع) که برای کارمندان بسیار مفید است
هرچند کمک به خلق و برآوردن نیاز و خواست مردم برای همه ما در هر شغل و جایگاهی اتفاق افتاده و می افتد اما شاید بتوان گفت این روایت شریف بیش از هر قشر دیگری برای کارمندان ادارات و آنهایی که با ارباب رجوع فراوان سر و کار دارند (مانند متصدیان بانک و غیره) مفید و اثرگذار خواهد بود. ای کاش هر کارمندی این روایت را در قاب دلش تزیین کند و هر وقت در خلال کار روزانه بر اثر فشار کار و ارباب رجوع زیاد آزرده خاطر شد به آن توجه نماید و بداند این نیاز مردم نعمتی است از جانب خداوند متعال به او.
صدها فرشته بر آن دست بوسه می زنند
کز کار خلق یک گره بسته وا کند
** همه شما از او برتر بودید!
مردی از سفر حج برگشته بود و سرگذشت مسافرت خود و همراهانش را برای امام صادق (ع) تعریف می کرد، مخصوصاً یکی از هم سفران خویش را بسیار می ستود که چه مرد بزرگواری بود. ما به معیّت این مرد شریف، مفتخر بودیم. یک سره مشغول طاعت و عبادت بود. همین که در منزلی فرود می آمدیم فوراً به گوشه ای می رفت و سجاده خویش را پهن می کرد و به طاعت و عبادت خویش مشغول می شد. امام (ع) فرمود: پس چه کسی کارهای او را انجام می داد؟ گفت: البته افتخار این کارها با ما بود. او فقط به کارهای مقدس خویش مشغول بود و کاری به این کارها نداشت. حضرت فرمود: پس همه شما از او برتر بوده اید! (داستان راستان، ج ۱، ص ۱۰)
*** ثواب چای درست کردن کمتر از زیارت نیست!
یکی از بزرگان می گوید: یک سال تابستان به اتفاق امام خمینی (ره) و چند تن از روحانیان برای زیارت امام رضا (ع) به مشهد مشرّف شدیم. بعد از ظهرها به حرم می رفتیم و پس از زیارت و نماز به خانه باز می گشتیم. امام راحل (ره) همراه ما به حرم می آمد وقتی ما از حرم بر می گشتیم می دیدیم همه چیز فراهم و رو به راه است و چایی نیز آماده شده است. یک روز به امام عرض کردم: این چه کاری است که شما می کنید و زحمت می کشید، دعا و زیارت را برای چایی دم کردن مختصر می کنید و با شتاب به خانه باز می گردید؟ ایشان در پاسخ فرمود: من ثواب این خدمت را کمتر از آن زیارت و دعا نمی دانم. (سرگذشت های ویژه از زندگی امام خمینی، ج ۱، ص ۹۷)