همیشه حرف از سامان‌دهی سرویس‌های بهداشتی بین‌راهی است، اما هستند هتل‌های چند ستار‌ه‌ای که سرویس‌های بهداشتی آنها نیز وضعیت روبه‌راهی ندارند و با آن‌که ممکن است کسی کاری به کارشان نداشته باشد، اما باید یقین دانست این نابسامانی از چشم گردشگران دور نمی‌ماند.
قصه‌ی سرویس‌های بهداشتی سر دراز دارد که سر نخ آن به دوران ریاست «اسفندیار رحیم‌مشایی» در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می‌رسد که قول ساخت سرویس بهداشتی در هر ۲۵ کیلومتر از جاده‌های کشور را آن‌هم تا پیش از پایان سال ۱۳۹۰ داد.
اما این پروژه شکست خورد، چرا که تا سال ۹۰ نه تنها این وعده به سرانجام نرسید، بلکه به گفته‌ی مسعود سلطانی‌فر، رییس این سازمان از آن یک‌هزار سرویس بهداشتی وعده داده شده فقط ۱۰۰ چشمه به کار افتاد و ردیف اعتبار سرویس‌های بهداشتی نیز در دولت حذف شد.
صرف‌نظر از آن سرویس‌های بهداشتی بین‌راهی که ظاهرا به گِره‌ی کور صنعت گردشگری تبدیل شده، سرویس‌های بهداشتی دیگری هم هستند که با وجود داشتن مالک و سرمایه‌گذار، وضعیتی بی‌شباهت به چشمه‌های بهداشتی بین‌راهی ندارند؛ واحدهایی که در هتل‌هایی با ستاره‌هایی روشن محفوظ مانده‌اند و ظاهرا به دور از چشم ناظران و مجریان استانداردسازی مشغول سرویس‌دهی به مشترهایی هستند که اعتراض‌شان در ازای پولی که داده‌اند و سرویسی که نگرفته‌اند، به گوش کسی نمی‌رسد.
با این همه، چشم کنجکاو و ماجراجوی برخی گردشگران از وضعیت نامناسب سرویس‌های بهداشتی در هتل‌های ایران غافل نمانده و این شرایط به تصویر کشیده شده و در وب‌سایت‌های معتبر سفر و گردشگری که در معرض دید همگان در سراسر جهان است، قرار داده شده است.
این تصاویر از مجموعه عکس‌های گردشگران خارجی و داخلی که برای تعدادی از آژانس‌های ایرانی فرستاده شده و یا در وب‌سایت TripAdvisor قرار داده شده، انتخاب شده است. عکس‌ها گویای وضعیت برخی سرویس‌های بهداشتی در هتل‌های یک تا پنج ستاره‌ی ایران است.
البته در کنار این تصاویر، عکس‌های مناسبی نیز از سرویس‌های بهداشتی هتل‌های عموما پنج ستاره در این وب‌سایت گردشگری منتشر شده است، اما هدف و بهانه‌ی این گزارش، متوجه کردن به آن بخش مغفول در نظام هتلداری کشور است.
