جام جم سرا: به باور نگارنده نباید چنین هشدارهای بیاساسی داده شود و از اساس نیز باید موجبات ایجاد هراس اجتماعی برچیده شود. در این مورد چند توضیح را به اختصار لازم میدانم:
۱- پیشبینی زلزله هنگامی به عنوان یک فعالیت علمی میتواند مطرح شود که تیم پیش بیتی کننده زلزلهای شدید را (با بزرگای ۶ یا بالاتر، بعضی از منابع پیشبینی رخداد ۷ به بالا را به عنوان پیشبینی قابل اعتنا تلقی میکنند) در بازه مشخصی از زمان و محدوده مشخصی از مکان را بتواند پیشبینی کند. به نحوی که اعلام این پیشبینی قابل صحتسنجی (سنجش درستی یا اشتباه بودن آن) باشد. هر نوع برآورد کلی از افزایش احتمال رخداد زمینلرزهای با بزرگای نامشخص قابل طرح به عنوان «پیشبینی زلزله» (و تعیین هشدار و آمادهباش برآن اساس) نیست.
۲- نرمافزارهایی در کارهای علمی از سوی دانشمندان مورد استفاده قرار میگیرد که با آن نرمافزار میتوان بر اساس «یک الگوریتم ریاضی مشخص» به انگاره یا الگو (pattern) مشخصی از رخداد یک زمینلرزه بعدی رسید. هرگاه چنین شود فقط «یک شاهد» از احتمال رخداد بعدی به دست آمده است. برای اعلام پیشبینی و هشدار و آمادهباش مربوطه وجود «حجم قابل ملاحظهای از دادههای آماری» که قابل سنجش و آزمون با "چند روش مختلف" باشد لازم است. اگر چنین نباشد، بر اساس دادهای محدود نمیتواند به پیشبینی تلقی شود.
۳- در نبود پیشنشانگرهای شناختهشده؛ هر نوع استناد صرف به "تک الگوریتمهای پیشیابی" (بتنهایی) غیر قابل اعتنا و غیر قابل اعتماد است.
۴- عدم قطعیت زیاد در الگو و انگاره رخداد زمینلرزهها، هم به مشکل بودن پیشبینی زمینلرزه انجامیده و هم موجب شده تا عدم قطعیت زیادی در پیشبینیهای انجامشده موجود باشد.
۵- هر پیشنشانگر زمینلرزه نمایندهای از شرایط پیش از رخداد زمینلرزه و در نتیجه نمادی از حالت بحرانی در شرایط فیزیکی در زمین آن ناحیه قبل از وقوع زلزله است.. عدم تسلط به این پیشنشانگرها و نبود اطلاعات تفصیلی و آماری مفصل از چندین کانال مختلف پیشنشانگری، عملاً به عدم شناخت حالت بحرانی و عدم امکان برهمنهی پیشنشانگرها بر هم برای سنجش میزان قابلیت اعتنا و اعتماد آن پیشبینیها میانجامد. به این ترتیب اعلام هر تغییری در "تک پارامتر قابل سنجش" به عنوان "پیشبینی" ممکن است به تصمیمات غلط مدیران در اعلام هشدار و آمادهباش برای رخداد بعدی بیانجامد.
۶- از دیدگاه مدیریتی، باید گفت که تصمیم برای اعلام هشدار و آمادهباش هنگامی ممکن و معنیدار است که بر پایه سنجشهای چندگانه پارامترهای مختلف باشد. در چنین وضعیتی اعلام هشدار و آمادهباش برای رخداد بعدی تنها و تنها در هنگامی معنیدار است که حداقل چند روش از روشهای موجود به تأیید احتمال رخداد زمینلرزه "شدید" بعدی در "بازه زمانی" و "محدوده مکانی" مشخص منجر شده باشد.
۷- برای پیشبینی زمینلرزه دو راهبرد مهم وجود دارد: یکی رهیاف "پیشیابی زمینلرزه (یا پیشبینی احتمالی)" و دیگری "استفاده از پیشنشانگرهای زمینلرزه". برای روشهای پیشنشانگری میتوان به سنجش دو پارامتر مهم که در علم زلزلهشناسی به عنوان پیشنشانگر "شناختهشده" معروفاند پرداخت: " تغییرات آب زیرزمینی" و "تغییرات گاز رادون" و البته پارامترهایی مانند "سنجشهای الکترومغناطیسی، سنجش رفتار حیوانات، سنجشهای یونوسفری، و سنجشهای آنومالیهای الکتریکی در پوسته زمین" هم قابل سنجشاند. در رهیافت احتمالی (پیشیابی) هم میتوان از چندین روش مانند (سنجشهای پارامتر لرزهخیزی، M۸، CN، و الگوریتم انگارههای خردلرزهها و ...) استفاده کرد.
۸- در ایران در حال حاضر میتوان تغییرات سطح آب زیرزمینی و سنجشهای ژئوفیزیکی (الکترومغناطیسی، یونوسفر و ...) را میتوان پایش کرد. اکثر روشهای تعریفشده در رهیافت احتمالی نیز قابل انجام توسط محققان ایرانی است. هر نوع اعلام هشدار بر پایه تک پارامتری از پارامترهای مشروحه در فوق کاری نسنجیده و غیر علمی و غیر قابل اعتناست. ضمن اینکه شرطهای ذکرشده در بندهای ۱ و ۲ در همین یادداشت هم باید برقرار باشد.
۹- امیدوارم این توضیحات کافی و شفاف کننده باشد. احتمال رخداد زمینلرزه در جاهایی که قبلاً زمینلرزههای مهم در آنها رخ دادهاند (مانند تهران، تبریز، مشهد و ...) همواره وجود دارد، و هر نوع القای شرایط خاص (بر پایه پیشبینی بر پایه تک پارامترها) بر پایه مطالعاتی محدود که به دلیل محدود بودن امکان و منابع بودجهای برای پژوهشهای با استانداردهای بینالمللی، قابلیت اعتنای بالایی ندارند، و تعمیم آن به گسترههای مهم و پرجمعیت و لرزهخیز، علاوه بر ایجاد هراس و نگرانی موجب سلب اعتماد و اطمینان مردم و مسئولان از پژوهش و علم میشود و بدقت و وسواس زیاد باید از چنین رفتارهای نسنجیدهای در کشور اجتناب نمود. (مهدی زارع/خبرآنلاین)
*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر میشود.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از فارس، این روزها خبری در فضاهای مجازی در مورد مرغهای عفونی منتشر شده که سبب نگرانی و سردرگمی مردم در رابطه با مصرف یا عدم مصرف آن شده است وزارت بهداشت و دامپزشکی هم به صورت رسمی گزارشی در این زمینه اعلام نکردهاند. ولی آنچه در تصاویر و گزارشات مشاهده شده، استخوان سبز زیر فیله مرغ است که احتمال انتقال بیماری آن به انسان وجود داشته و نسبت به مصرف آن هشدار داده شده است.
سرانه مصرف گوشت مرغ در ایران نسبت به بسیاری از کشورها بالاتر بوده و در واقع یکی از غذاهای اصلی ایرانیان به شمار میرود. در رابطه با اینکه آیا واقعا این مشکل در لاشههای مرغ میتوانند سبب بیماریزایی در افراد شود یا خیر سوال بسیاری از هموطنان است.
در این باره با رئیس اداره کنترل بیماریهای مشترک بین انسان و دام وزارت بهداشت تماس گرفتیم که در پاسخ اطلاع رسانی در این زمینه را مشروط به نظر کارشناسان دامپزشکی دانست و گفت: با سازمان دامپزشکی تماس بگیرید و هرآنچه آنها اعلام کنند، درست است.
هاتفینژاد استاد دامپزشکی میگوید: این مشکل در لاشههای مرغ به دلیل باکتریهای رودهای ایجاد شده که پیش از این بیماریزا تلقی نمیشد ولی در سال 2002 اولین بار مشخص شد که این موضوع سبب بیماریزایی میشود.
وی افزود: این مشکل بیشتر در دامهای مادر و در محل اتصال ریه بوده که اگر برشی در استخوان فیله مرغ زده شود رنگ سبزی در آن مشاهده میشود، همچنین خروسها بیشتر دچار این بیماری شده و از سال 2010 اعلام شد که این مشکل به دلیل وجود باکتری ایجاد شده و ممکن است بیماریزا باشد.
هاتفینژاد با اشاره به اینکه این مشکل ربطی به عضله دام ندارد، تاکید کرد: البته گاهی مواقع در افرادی که این دام را مصرف کنند مقاومت آنتیبیوتیکی در بدنشان ایجاد میشود، لذا این لاشهها باید در کشتارگاه حذف شوند چرا که میتوانند سبب بیماری در انسان باشد.
وی با اشاره به اینکه این بیماری در دام معمولا با چشم دیده نمیشود و تنها در صورت برش آن میتوان به این مشکل پی برد، ادامه داد: نمیتوان این مسئله را تقصیر کمبود نظارت دانست چرا که فروش لاشه دام به صورت کامل مانع از مشاهده چنین مشکلاتی میشود و مردم باید با کنترل در منزل از سلامت آن اطمینان پیدا کنند.
این دامپزشک خاطر نشان کرد: افراد در صورت مشاهده این مشکل در لاشههای خریداری شده مرغ از مصرف آن جهت پیشگیری و انتقال بیماری باید اجتناب کنند.
حال این مسئله جای تعجب دارد که چرا با وجود اینکه برخی از مرغها دچار بیماری بوده و امکان انتقال آن نیز به انسان وجود دارد نسبت به حذف لاشهها خودداری نمیشود و یا اگر فرض را بر این بگذاریم که لاشه مرغ تنها با برش فیله آن مشکلش مشخص میشود چرا هیچ اطلاع رسانی در این زمینه توسط دستگاههای مسئول انجام نگرفته است.
یک جرعه کتاب
کودک و نوجوان > آثار نوجوانان - این کتاب برای دوستان عزیزی که مثل من در نوشتن داستان با مشکل مواجه شدهاند یا میخواهند داستاننویسی را شروع کنند مفید است و گره کار را باز میکند.
کتاب کلی مطلبهای بهدردبخور دارد و برای مشکلاتی که با آنها روبهرو هستید راهکارهای جالبی دارد. این کتاب باعث میشود به کار خودتان اطمینان کنید و اعتمادبهنفس داشته باشید.
راهنمای عملی برای رماننویسی
نویسندگان: جورج گرین و لیزی کِریمر
مترجمان: دکتر پدرام لعلبخش و ابوذر متشکری
ناشر: انتشارات افراز (66401585)
زهرا حقیقتمنش، 16 ساله
خبرنگار افتخاری از تهران
خبرگزاری آریا -
چگونه از سلامت روانی دخترمان محافظت کنیم
دوران ترسناکی برای بزرگکردن دختران است. براساس تحقیقی جدید در سرویس سلامت همگانی انگلستان، از هر چهار زن 16 تا 24 ساله بیش از یک زن به بیماریهای روانی مبتلاست. این گروه همچنین بیش از سایرین در معرض خطر مشکلات روانی قرار دارند: زنان جوان سه برابر بیش از مردان نشانههای افسردگی و اضطراب گزارش میدهند. و در سال 2014 میزان خودآزاری زنان سه برابر میزانی بود که در سال 2007 رواج داشت.
خب، برای اطمینان از سلامت روانی دختران چه میتوانیم بکنیم؟ تیم متخصصان ما 10 روش پیشنهاد میکند.
فشار مدرسه را مضاعف نکنید
«مدارس برای دسترسی به اهداف تحت فشار شدیدی هستند و بخش عمدهای از آن به والدین نیز منتقل شده است.» این نظر سارا کندریک است، از خیریه Place2Be که حمایت عاطفی از دانشآموزان مدارس را فراهم میکند. «و البته طبیعی است که ما والدین برای پیشرفت فرزندانمان انتظاراتی داشته باشیم. ولی خانه باید جایی امن باشد، پناهگاهی که در آن کودکان میدانند ارزششان خیلی بیشتر از تواناییهای آکادمیک آنهاست.»
درباره قوانین استفاده از موبایل و کامپیوتر با هم تصمیم بگیرید
بهجای حساسیت درباره استفاده دخترتان از موبایلش، ببینید که خودتان چطور از موبایلتان استفاده میکنید. جین لونن، مدیر دبیرستان دخترانه ویمبلدون، میگوید: «گاهی دخترها تعریف میکنند که چطور تلاش میکردهاند چیزی به مادرشان بگویند و مادرشان درواقع گوش نمیکرده چون داشته با موبایلش ایمیلهایش را چک میکرده، یا موبایل با پیغامهای جدیدش یکسره داشته وزوز میکرده.» او اضافه میکند: «ما برای استفاده از تکنولوژی در زندگی خودمان باید چهارچوب داشته باشیم.»
لازم است والدین با کنار گذاشتن دستگاههایشان هنگام مکالمه یا غذاخوردن در این راه پیشرو باشند. لونن میگوید که برای استفاده از تکنولوژی قوانینی داشته باشید، ولی آنها را با هم وضع کنید. «از فرزندتان بپرسید بهنظرش چه روشی جواب میدهد. به این ترتیب قوانینی میگذارید که برای او نیز نفع شخصی دارد و علاقهمند میشود که رعایتش کند.»
برای خودتان وقت بگذارید
فراموش نکنید که مراقب خودتان و سلامت روانی خودتان باشید. «حواستان باشد که زندگی خودتان سراسر استرس و نگرانی نباشد.» این گفته جاستین رابرتز است، بنیانگذار سایت mumsnet که خودش دو دختر دوقلوی 17 ساله دارد. «لازم است دختران ببینند که مادرشان برای خودش وقت میگذارد، بهاندازه کافی میخوابد و دائما وحشتزده نیست. و سعی کنید همیشه در پی رژیم و مدهای غذایی نباشید. برای دختران نوجوان خوب نیست که ببینند مادرشان بیشازحد سرگرم این چیزهاست، چون باعث میشود آنها هم دلواپس رژیم غذایی خودشان شوند؛ همان چیزی که هیچکدام از ما نمیخواهیم.»
نشانشان دهید که طبیعی است شکست بخورند
فراموش نکنید که به آنها نشان دهید شکست اشکالی ندارد. لازم است دختران بدانند که شکست خوردن خوب است، که همه ما گاهی در زندگیمان شکست میخوریم، و این که آنچه اهمیت دارد خود شکست نیست بلکه روش کنار آمدن با آن است. «حتما شما هم نمیخواهید شکست چنان چیز وحشتناکی باشد که ممکن نیست اتفاق بیفتد.» این نظر رابرتز است که اینطور ادامه میدهد: «سراغ چالشهای جدید بروید، به دخترتان نشان دهید چطور باید ماجراجویی کرد. و وقتی کاری به نتیجه نمیرسد – چون همه کارها نمیتوانند به نتیجه برسند – دخترتان میبیند که شما دوباره سر پا میایستید و راهتان را ادامه میدهید. همهچیز به ایجاد انعطافپذیری مربوط است که برای دخترانمان واقعا اهمیت بسیار دارد.»
خودتان را با دنیای دخترانتان تنظیم کنید و دربارهاش سوال کنید
وقتتان را با آنها بگذرانید
هیچ کاری نکنید، و این هیچکار را هم با یکدیگر انجام دهید. رابرتز معتقد است «کالای ارزشمندی بهنام وقت خالی از فشار و نگرانی بهترین چیزی است که میتوانید به آنها بدهید. به این ترتیب متوجهشان میکنید که فقط به این دلیل دارید وقتتان را با آنها میگذرانید که میخواهید در کنارشان باشید. همه ما مقصریم بابت برنامهریزیهای فشرده و نگاه مدام به ساعت، یا تلاش برای انجام دادن دو کار همزمان، ولی هیچچیز مهمتر از آن زمانی نیست که شما فقط کنار یکدیگرید، بدون هیچ برنامهای.»
با هم غذا بخورید
سعی کنید همگی موقع غذاخوردن لپتاپ و موبایلتان را کنار بگذارید و دستکم چند بار در هفته با هم به غذاخوردن و صحبتکردن بپردازید. اگر نمیتوانید با هم غذا بخورید، بنشینید یک لیوان چای بخورید و حرف بزنید. همانطور که لونن میگوید، «موضوع مهم درباره رسانههای اجتماعی این نیست که دختران وقتی در آنها هستند چه کارهایی میکنند، بلکه مهم این است که وقتی در آنها هستند چه کارهایی نمیکنند. و آن شامل وقتی هم میشود که صرف گفتگو با پدرومادر و خواهروبرادر خود نمیکنند؛ کاری که لازم است انجام دهند.»
خوب گوش کنید
نگذارید دختران شما را پس بزنند. «گاهی تلاش میکنند شما را کنار بزنند یا بگویند که علاقهای به صحبت درباره موضوعی ندارند، ولی لازم نیست شما هم حتما قضیه را اینطور رها کنید.» این نظر دکتر کارولین شستر است، روانشناس خبرهای که با کودکان 11 تا 18 ساله کار میکند. «لازم است با آنها وارد مکالمه شوید و ببینید مشکل چیست. خیلی مهم است که بادقت گوش کنید. موضوع این نیست که شما به آنها بگویید چطور از عهده مشکل بربیایند، موضوع این است که گوش کنید و ببینید مشکل از دید آنها چیست. بله، شما میتوانید چیزها را سر جای خود قرار دهید و راهحل ارائه کنید، که البته ممکن است خیلی هم مفید باشد، ولی همیشه به یاد داشته باشید که اول گوش کنید.»
بهاعتقاد کندریک، هیچ مشکلی آنقدر کوچک یا آنقدر بزرگ نیست که نشود دربارهاش حرف زد. و آنچه دخترتان را اذیت میکند، هرچه که باشد، بیاهمیت نشمارید و از آن نگذرید. اگر در زندگی او مهم است، یعنی که مهم است.
مراقب نشانههای هشداردهنده مشکلات سلامت روانی دخترتان باشید
با رسانههای آنها همراه شوید
خودتان را با دنیای آنها تنظیم کنید و دربارهاش سوال کنید. به تماشای فیلمی بهانتخاب آنها بروید، وبسایتهایی را بگردید که آنها میبینند، کنارشان بنشینید و با هم برنامه تلویزیونی موردعلاقهشان را ببینید.
شستر میگوید: «نکته مهم بهدست آوردن درکی است از تصاویر، برنامهها و رسانههایی که میبینند تا بتوانید با آنها وارد گفتگو شوید. خود گفتگوست که مهم است.» مراقب باشید از کنار آنچه مصرف و دریافت میکنند بهسادگی نگذرید. از ایشان بخواهید به پیامهایی فکر کنند که در پشت چیزهایی است که تماشا میکنند. چرا در تبلیغات یا برنامههای تلویزیون زنان اینطور بهنظر میرسند؟ آیا زندگی واقعی را نشان میدهند؟ با صحبت درباره آنچه ارسالکردنش برای دیگران پذیرفته است، از دخترتان درمقابل سوءاستفاده جنسی از طریق عکسها و مکالمات خصوصیاش* محافظت کنید.
توصیه رابرتز این است: «به دخترتان بگویید که قبل از فرستادن هر پست، تصور کند همه اعضای مدرسهاش دارند آن را میبینند.» علاوهبراین، درباره حق داشتن حریم شخصی با او صحبت کنید و این واقعیت را گوشزد کنید که هیچوقت نباید احساس کند مجبور است رفتار خاصی نشان دهد یا بهشکل خاصی وارد تعامل شود. اطمینان حاصل کنید که میداند همیشه میتواند سراغ شما بیاید و هیچچیزی وجود ندارد که نخواهید دربارهاش حرف بزنید.
لونن نیز توصیه میکند درباره مسائل مربوط به تکنولوژی «خیلی سختگیر» باشید. «به دخترتان یادآوری کنید که هزینه موبایلش را شما میدهید. قبل از خریدن اولین گوشی هوشمندش، قوانین را وضع کنید: دسترسی در اتاق خواب نامحدود نخواهد بود، و والدین باید اجازه داشته باشند که گاهی موبایلش را چک کنند.»
از طریق تزریق کمی واقعگرایی به زندگی دخترتان، با فرهنگ بهشدت جنسیتزده و تحتتاثیر پورنوگرافی مقابله کنید. پیشنهاد لونن این است: «از الگوهای زنانه کاملا مثبت و غیرفیزیکی حمایت کنید.»
حواستان به نشانههای مشکلات روانی باشد
مراقب نشانههای هشداردهنده مشکلات سلامت روانی باشید. دکتر شستر میگوید: «گوشهگیری موضوع مهمی است که باید دربارهاش احتیاط کرد، خصوصا اگر دختری نوجوان از وقایعی کنارهگیری کند که دوستانش را درگیر میکند. طبیعی است که نوجوان نخواهد به دورهمیهای خانوادگی برود، ولی در آن سن دوستانش انگار مهمترین افراد زندگیاش هستند. پس اگر دعوت دوستانش را برای بیرون رفتن و دیدن آنها رد میکند، علامت هشداردهندهای است.»
خانم شستر میگوید اینها نیز نشانههایی هشداردهندهاند: مشکلات تکرارشونده معده و همچنین تغییر اشتها، رفتار، سطح انرژی، خواب و عملکرد تحصیلی. تعداد زیادی از این علائم در کنار یکدیگر ممکن است نشانه افسردگی باشد. اگر خودتان هم درباره سلامت روانی فرزندتان نگران بودید، این نشانهها را جدی بگیرید.
زندگی باید خوش باشد
لونن میگوید: «لازم است همهمان بهیاد داشته باشیم زندگی اساسا سرگرمکننده است، یا باید اینطور باشد. لازم است این را به دخترها یادآوری کنیم. از فرصت خندیدن با آنها لذت ببرید و خودتان را زیاد جدی نگیرید. مهم است که دخترها را تشویق کنید به خودشان بخندند.» انجام دادن کارهای خندهدار در کنار یکدیگر و بهعنوان خانواده برای دختران عالی است؛ این کار به پرورش مفهوم واحد خانواده کمک میکند، یعنی همان گروه کوچک ما دربرابر جهان، و این برای احساس هویتشان مهم است.
منبع: salamatnews.com