بازی، فرصتی برای شکوفایی فرزندان

ما نسلی هستیم که در روز یک ساعت کارتون می‌دیدیم، در عوض ساعت‌ها در حیاط یا کوچه بازی می‌کردیم و امروز کودکانی داریم که برای پر کردن اوقات فراغتشان ساعت‌ها پای تلویزیون و کامپیوتر می‌نشینند یا هر روز به کلاس‌های مختلف می‌روند، اما دریغ از یک حیاط کوچک که در آن با هم‌سن و سال‌هایشان بازی کنند. امروزه کمتر خانه‌ای حیاط دارد و کوچه‌ها بویژه در شهرهای شلوغ و بزرگ، جای مناسبی برای بازی کودکان نیست، اما نمی‌توان نیاز به بازی در کودکان را نادیده گرفت؛ بازی‌هایی که به رشد و بالندگی کودکان کمک می‌کند و فاصله عاطفی میان والدین و کودک را نیز کم می‌کند.

اگر شما مادری شاغل، یا پدری پرکار هستید، برای نزدیک شدن به فرزندتان چقدر تلاش کرده‌اید؟ معمولا والدینی که شاغل هستند برای رسیدگی به کارهایشان مجبور می‌شوند کودک را با کارتون‌های تلویزیون یا بازی‌های رایانه‌ای و حتی با ثبت‌نام کردن در کلاس‌های مختلف سرگرم کنند، در حالی که بازی‌های زیادی وجود دارد که هم این ساعات را به بهترین شکل پوشش می‌دهد و هم بهترین ابزار برای رشد عاطفی و روانی کودکان است.

بازی، بهترین راه نزدیک شدن به کودک

یکی از موثرترین روش‌ها برای نزدیک شدن به کودکان، بازی کردن با آنهاست. بازی از مهم‌ترین فعالیت‌های کودک به شمار می‌رود که هدف آن تنها سرگرم کردن او نیست؛ درواقع کودکان هنگام بازی کردن، فرصت دارند تا قدرت و عرضه خویش را بیازمایند،‌ اتفاقات جدید را تجربه کنند، به کشف محیط خود بپردازند و درس‌های تازه بیاموزند. بنابراین اسباب‌بازی‌های کودک، مدت زمان بازی و آزادی کودک هنگام بازی کردن، اهمیت فراوانی دارد؛ در نتیجه سعی کنید هر روز، زمانی را به بازی با کودکتان اختصاص دهید و این کار آن‌قدر برایتان مهم باشد که اخبار،‌ روزنامه، تلفن و دلمشغولی‌های محل کارتان را رها کنید و فقط همبازی کودکتان باشید.

نگاه کودکانه به آینده

هنگام بازی کردن با بچه‌ها، والدین به احساسات و افکار و شرایط عاطفی کودک خود پی می‌برند،‌ همچنین با استعدادها و علاقه‌مندی‌های او نیز آشنا می‌شوند. معمولا کودکان وقتی کوچک‌تر هستند خاله‌بازی‌ یا مهمان‌بازی ‌می‌کنند و در این نوع بازی‌ها نشان می‌دهند که چگونه در مورد افراد پیرامون خود فکر می‌کنند یا نسبت به کارهای آنان چه احساسی دارند. وقتی قرار است شغلی را در بازی به عهده بگیرند، ناخودآگاه به سراغ حرفه‌ای می‌روند که آن را دوست دارند و طی بازی نوع نگاه خود به آن حرفه را نشان می‌دهند.

فکرم را بخوان

مادر امیرطاها، پنج ساله می‌گوید: من بازی‌های مختلفی را با فرزندم تجربه کرده‌ام، هر محیطی بازی متناسب خودش را نیاز دارد. اگر در خانه باشیم تعدادی از اسباب‌بازی‌های ریز و درشتش را انتخاب می‌کنم و به صورت نامرتبی روی زمین می‌گذارم. به او زمان می‌دهم تا یک دقیقه به اسباب‌بازی‌ها نگاه کند، بعد باید چشمانش را ببندد تا من یکی از اسباب‌بازی‌ها را قایم کنم و آن وقت او حدس بزند کدام‌یک را برداشته‌ام. هر وقت نتواند حدس بزند، جایمان عوض می‌شود. این بازی مناسب فضای خانه است، اما وقتی در یک خیابان هستیم سعی می‌کنم کاری کنم تا با دقت بیشتری به اجزای محیط نگاه کند؛ مثلا یکی از اجزای خیابان را نشان می‌کنم و از او می‌خواهم که فکر مرا بخواند، برای راهنمایی کردنش گاهی حرف اول آن شیء را می‌گویم، گاهی هم به او فرصت پرسش می‌دهم.

کارکردهای تربیتی

یکی از مهم‌ترین کارکردهای بازی، نقش تربیتی آن است. مثلا‌ اگر کودک شما اعتماد به نفس کمی دارد،‌ به او فرصت پیروزی در بازی‌ها را بدهید. البته مراقب باشید، چراکه اگر بداند‌ شما به صورت عمدی بازنده شده‌اید، نه‌تنها این مشکل حل نمی‌شود، بلکه ممکن است بدتر هم بشود. با او مسابقه بدهید، گاهی شما برنده شوید،‌ گاهی هم اجازه دهید او پیروز شود. یا اگر کودکی از تاریکی می‌ترسد با او قایم باشک بازی کنید و خودتان در اتاقی که چراغش خاموش است پنهان شوید، او به خاطر لذتی که از بازی کردن و پیروزی می‌برد، تاریکی و ترس از آن را فراموش می‌کند و کم‌کم یاد می‌گیرد که تاریکی، ترس ندارد. مادر امیرعلی، هشت ساله می‌گوید: امیرعلی بسیار خجالتی و کم‌حرف بود و با هیچ گروهی ارتباط برقرار نمی‌کرد، حتی وقتی با همکلاسی‌هایش فوتبال بازی می‌کرد در دروازه تنها می‌ایستاد و باقی هم‌تیمی‌هایش در نیمه دیگر زمین جمع می‌شدند، به همین دلیل سعی کردم او را وارد بازی‌های گروهی کنم که سهم تمام همگروهی‌ها در بازی یکسان باشد. یکی از این بازی‌ها قصه‌گویی اشتراکی بود. به این صورت که یک نفر یک جمله می‌گفت و نفر بعدی باید یک جمله نسبتا مرتبط به آن انتخاب می‌کرد و کم‌کم با این جملات یک داستان ساخته می‌شد.

گاهی یک نفر با جمله‌اش تمام مسیر داستان را تغییر می‌داد و همین مساله باعث می‌شد هرکس به فکر یک نوآوری تازه باشد. همین بازی ساده باعث شد ترس از حرف زدن در جمع در امیرعلی کمتر شود.

اسباب‌بازی‌های خاص

الهه نونژاد که یک دختربچه سه و نیم ساله دارد، می‌گوید: اتاق دخترم پر از اسباب‌بازی است، وقتی کار دارم، اسباب‌بازی‌هایش را مقابلش می‌گذارم تا سرگرم شود، اما او زود خسته می‌شود و باز هم بهانه می‌گیرد تا بغلش کنم. باید دقت کنید که کودکان وقتی با تعداد زیادی اسباب‌بازی مواجه می‌شوند توجهشان را بین تمام آنها تقسیم می‌کنند، بنابراین هیچ کدام از اسباب‌بازی‌ها به نظرشان جذاب و سرگرم‌کننده نخواهد بود، بهتر است فقط یک اسباب‌بازی خاص را در اختیارش بگذارید و بعد از چند دقیقه که خسته شد، اسباب‌بازی دیگری به او بدهید؛ با این کار او مدت بیشتری تنهایی را تحمل و خودش را سرگرم می‌کند.

مهری پورمند هم مادری است که بازی را وسیله‌ای برای تحرک کودکش کرده است. او می‌گوید وقتی آفتاب به داخل خانه می‌تابد، من با یک آینه کوچک نور را روی دیوار یا کمد منعکس می‌کنم و مانی فرزندم دنبال این نور می‌دود. سعی می‌کنم نور را در جایی نزدیک او منعکس کنم تا گرفتن آن برایش خیلی سخت نباشد. همین بازی ساده باعث می‌شود ‌ حسابی جنب و جوش داشته باشد و کمتر پای تلویزیون بخوابد.

استفاده از فرصت‌ها برای بازی

والدینی که زمان کمتری در کنار کودک خود هستند، باید حداکثر استفاده را از زمان با هم بودن خود داشته باشند.‌ اگر قرار است مدتی را در ترافیک بگذرانید، از فرصت استفاده کنید و مثلا با او الفبا بازی کنید. به او بگویید اطراف را خوب نگاه کند و به دنبال کلماتی بگردد که با یک حرف خاص شروع می‌شوند (مثل کلماتی که با ش شروع می‌شود: شیرینی‌فروشی،‌ شبانه‌روزی و...) یا این‌که وقتی شما در حال رانندگی هستید از او بخواهید شما را به سوی منزل راهنمایی کند تا هم آدرس خانه را یاد بگیرد و هم با علائم راهنمایی رانندگی آشنا شود؛ مثلا وقتی به چراغ قرمز رسیدید او به شما فرمان‌ ایست بدهد یا اگر قصد داشتید به خیابانی وارد شوید که تابلوی ورود ممنوع دارد او به شما تذکر دهد که مسیرتان را عوض کنید. (جام جم سرا)

222

صنعت بازی، پول سازترین صنعت سرگرمی دنیا

[ad_1]
مفیدستان:

ماهنامه دانشمند - کسری کریمی طار: نگاهی به صنعت بازی در سال 2016 که یک بار دیگر به عنوان بزرگ ترین صنعت سرگرمی جهان معرفی شد.

موسسه تحقیقاتی سوپردیتا طی گزارش اعلام کرد: «درآمد صنعت بازی در سال 2016 میلادی به بیش از 91 میلیارد دلار رسید.» در نگاه نخست رقمی رویایی است اما موضوع زمانی جالب می شود که می فهمیم این رقم کمی پایین تر از پیش بینی های سال گذشته بوده. پیش بینی هایی که خبر از درآمد 99 میلیارد دلاری در سال 2016 می دادند اما علت این اختلاف چه بود؟

قطعا هدست های واقعیت مجازی یکی از مقصران اصلی اند. برخی از تحلیلگران و مخاطبان گمان می کردند که VR بتواند یک شبه چهره بازی های ویدیویی را عوض کند اما تجربه بارها ثابت کرده که هیچ گاه سخت افزارهای جانبی – مخصوصا در صنعت بازی و مخصوصا در وضعیت میان نسلی – نمی توانند یک شبه ره صد ساله طی کنند.

با وجود این، 91 میلیارد دلار هنوز هم رقمی رویایی است و همان طور که می توان حدس زد بخش قابل توجهی از این درآمد به بازی های موبایلی تعلق دارد. البته این دلیل نمی شود که بازی های کنسولی ضعیف عمل کنند، به ویژه در سال 2016 میلادی که شاهد عرضه بسیاری از بازی های مهم بودیم و پس از 3 سال بهترین دوره زمانی کنسول های نسل هشتم را تجربه کردیم.

بر اساس این گزارش بیشترین بخش درآمد حاصل به بازی های موبایلی مربوط است که با 41 میلیارد دلار بیشترین سهم را از درآمد سال 2016 در اختیار دارد. پس از بازی های موبایلی که عموما با سیستم پرداخت درون برنامه (In-App Purchase) عرضه شده اند، بازی های فیزیکی (retail) برای کنسول ها و رایانه های شخصی دیده می شوند که 26 میلیارد دلار درآمدزایی داشتند.

این موضوع نشان می دهد که بازار کاملا برای بازی های بزرگ مهیا بوده و بازی سازان عناوین AAA یا «درجه یک» با وجود مشکلات فراوانی چون افزایش شدید هزینه ها همچنان بازار بسیار محکمی دارند.

از سوی دیگر نباید فراموش کنیم که عموم کاربران بازی های موبایلی لزوما گیمر نیستند و خیل عظیمی از آنها را کاربران معمولی تشکیل می دهند. بخش سود پردرآمد صنعت بازی در سال 2016 به بازی های آنلاین و عموما رایگان تعلق پیدا می کند. این بازار مخصوص کاربران رایانه های شخصی است که از بین عناوین موفق این ژانر می توان به بازی رایگان چند نفره آنلاین Dota2 اشاره کرد.

در نهایت بخش کوچکی از این درآمد 91 میلیارد دلاری به حوزه های جوان تر صنعت بازی مثل واقعیت مجازی، ورزش های الکترونیک و محتواهای ویدیویی تعلق دارد. این در حالی است که بسیاری از موسسات تحقیقاتی در ابتدای سال 2016 پیش بینی می کردند که هدست های واقعیت مجازی (VR) درآمدی چند میلیارد دلاری دارند، طوری که درآمد این صنعت به بیش از 99 میلیارد دلار می رسد.

البته سوپردیتا پیش بینی کرده هر سه بخش در سال 2017 با رشد قابل توجهی روبرو شوند. به ویژه واقعیت مجازی. در مورد ورزش های الکترونیک طی سال گذشته شاهد ورود شرکت ها و مجموعه های فراوانی در این حوزه بودیم. از گیم ویژن گرفته که ESL (از بزرگ ترین برگزار کنندگان مسابقات بازی) را خرید تا باشگاه های فوتبال منچسترسیتی و شالکه که تیم مخصوص ورزش های الکترونیک خود را تاسیس کردند.

تحولی به نام پوکیمون

بازیی های موبایلی فراتر از سطح انتظارات ظاهر شدند. موضوعی که با دو بازی مهمی که طی 12 ماه گذشته برای بارگذاری در اختیار کاربران iOS و اندروید قرار گرفتند ارتباط مستقیم دارد. دو بازی که همراه با تبلیغات فراوان و پشتوانه عظیم راهی اپ استور و گوگل پلی شدند. بازی هایی مثل «پوکمون گو» (Pokemon Go) و «کلش رویال» (Clash Royale) که اولی بسیاری از رکوردهای صنعت بازی و حتی بازار اپلیکیشن ها را عوض کرد و تقریبا هیچ رکوردی در آمار و ارقام نبود که این بازی نشکسته باشد.

اما جالب اینکه بازی دوم بیشترین درآمد را از طریق پرداخت درون برنامه ای داشت. بازی سوم Monster Strike است که شاید در ایران چندان پرطرفدار نباشد اما در جلب کردن نظر کاربران از هر بازی د یگری موفق تر عمل کرد طوری که درآمد آن در سال 2016 به 1.3 میلیارد دلار رسید. در مورد بازی های ریتل و کنسولی هم نام چندین اثر مشهور به چشم می خورد. یکی از آنها قسمت پنجم سری بازی Grand Theft Auto است که در طول سال نزدیک به یک میلیارد دلار درآمد داشت. موضوعی که قابل توجه است مخصوصا اینکه چهار سال از عرضه این بازی می گذرد.

دیگر بازی موفق که احتمالا پرفروش ترین بازی کنسولی سال هم نام خواهد گرفت، Call of Duty: Infinite Warfare است. نسخه جدید سری بازی COD که مانند سال های پیش باز هم بیشترین فروش را به خود اختصاص داد اما نکته قابل توجه، افت فروش این نسخه نسبت به شماره های قبلی بود. با این که COD هنوز هم با اختلاف، پرفروش ترین و محبوب ترین بازی اول شخص به حساب می آید، عملکرد نسبتا ضعیف Infinite Warfare نسبت به شماره های قبلی ،روزنه امیدی را در دل حریفان این سری از جمله «بتلفیلد» و «تایتانفال» روشن کرد.

Infinite Warfare در هفته نخست با افت فروش 50 درصدی نسبت به Black Ops 3 همراه بود. بنابراین می توان گفت شاید زمان آن رسیده تا سران اکتیویژن فکری به حال پایه های لرزان امپراتوری COD بکنند.

نه به اکولوس

هم شما بارها در مورد قدرت واقعیت مجازی شنیده اید و هم ما بارها این پدیده جدید را مورد بررسی قرار داده ایم. برخلاف اکثر پیش بینی ها، هدست های واقعیت مجازی نتوانستند طی سال نخست حضور همه جانبه شان در بازار به موفقیت درخواهشان برسند. قیمت بسیار بالای این محصولات – PS VR با قیمت 400 دلار ارزان ترین مدل در بازار است – در کنار نبود عناوین انحصاری خیره کننده از جمله دلایل استقبال نه چندان گرم مخاطبان از این محصولات است. با این حال درآمد واقعیت مجازی باز هم به 2.7 میلیارد دلار طی یک سال رسید تا کارشناسان این بار با اطمینان بیشتری روی موفقیت VR در سال 2017 اظهار نظر کنند.

جالب این که محتواهای ویدیویی بازی به درآمدی 4.4 میلیارد دلاری رسیدند که 34 درصد نسبت به سال گذشته افزایش داشت و همین مسئله از قدرت بالای یوتیوبرها و وب گاه هایی مثل توییچ و محتواهای ویدیویی در بین مخاطبان این صنعت حکایت دارد.

بازگشت قدیمی ها

سال 2016 در حالی به پایان رسید که با درآمد 91 میلیارد دلاری هنوز هم این صنعت با اختلاف پول ساز ترین شاخه سرگرمی جهان به حساب می آید اما 2016 درعین پول ساز بودنش بار دیگر مخاطبان بازی را با سازندگان آشتی داد. از شروع نسل هشتم تا به امروز شاهد کمتر بازی بودیم که بتواند لقب «بی نظیر» را به خود اختصاص دهد ولی برخلاف انتظارات، امسال نه یک بازی بلکه بیش از 10 بازی بودند که شایستگی داشتن چنین لقبی را به دست آوردند.

این عناوین باعث رونق دوباره سازندگان این بازی های درجه یک شد تا جایی که انتخاب بین 4 مورد آنها کاری بس سخت و دشوار بود. قطعا جای خالی بازی هایی مثل Dishonored2، Bank Souls III، Battlefield، Forza Horizon3 و XCOM2 در این فهرست خالی است اما فراموش نکنیم انتخاب کردن همیشه دشوار است و ما هم باید فقط 4 بازی را انتخاب می کردیم.

خداحافظ دریک

Uncharted4

• سازنده: Naughty Dog
• پلتفرم: PS4

آخرین ماجراجویی «نیتن دریک» رستگاری را برای این شخصیت به ارمغان آورد. کاراکتری که اولین بار سال 2007 به مخاطبان گیم معرفی شد و 9 سال بعد در آخرین هنرنمایی اش خوش درشید. «آنچارتد 4» شاید حسن ختام نیتن دریک باشد اما برای سونی حکم یک شروع واقعی را داشت.

بااینکه پلی استیشن 4 سه سال پیش عرضه شد اما تا پیش از «آنچارتد 4» هیچ بازی انحصاری نداشت که هم بتواند تضمین کننده فروش بالا باشد و هم نظر مخاطبان را به خود جلب کند اما آخرین ساخته استودیو ناتی داگ همه چیز را تغییر داد. نیتن دریک حالا ازدواج کرده و کارش به عنوان جستجوگر گنج به پایان رسیده است. با وجود این، ورود ناگهانی برادر نیتن که هیچ یک از کاربران پیش از قسمت چهارم حتی از وجودش باخبر نبودند، همه چیز را دگرگون می کند.

نیتن به همراه برادرش راهی سفری خطرناک می شوند با این تفاوت که این بار نیتن فردی آزاد نیست و باید فکری به حال النا کند. داستان «آنچارتد 4» برخلاف شماره های قبل، این بار به شکل قابل توجهی تم جدی به خودش گرفته که این به تنهایی از جمله دلایل نمرات مثبت بازی محسوب می شود. گرافیک بازی که اصلا نیاز به تعریف و تمجید ندارد و دوستداران سونی به خوبی می دانند که سری «آنچارتد» حداقل بین بازی های کنسولی همیشه یک محک (بنچ مارک) گرافیکی مهم بوده است.

Titanfall 2

• سازنده: Respawn
• پلتفرم: PC، Xbox One، PS4

«تایتانفال» جزء معدود IP های جدیدی بود که این نسل در اختیار مخاطبان قرار گرفت. در دوره ای که ناشران و سازندگان فقط به فکر ساخت دنباله یا بازسازی هستند، عرضه چنین بازی روح تازه ای را در کالبد عناوین نسل هشتم کنسول ها دمید. قسمت اول «تایتانفال» که سال 2013 عرضه شد، عاری از بخش تک نفره بود و برای پلی استیشن 4 هم عرضه نشد. علت این مسئله کمبود وقت تیم تازه تاسیس Respawn بود که اعضای اصلی آن را خالقان دو بازی مشهور Medal of Honor و Call of Duty تشکیل داده بودند.

برای قسمت دوم، سازندگان دست به تغییرات و تحولات بزرگ زدند و حالا علاوه بر این که «تایتانفال 2» بخش تک نفره دارد، دارندگان پلی استیشن 4 هم می توانند آن را تجربه کنند. بخش چند نفره همچنان جذاب و لذت بخش است اما نکته جالب در مورد این بازی بخش تک نفره نفس گیر آن محسوب می شود؛ جایی که اعضای با استعداد Respawn بار دیگر ثابت کردند چرا به آنها لقب سلاطین شوتر داده اند. بخش تک نفره با مدت زمان 7 الی 8 ساعت به شدت متنوع و متفاوت است و در مراحل پایانی به اوج می رسد، طوری که خود را در نبرد خیالی عظیمی تصور می کنید که یک طرفش انسان ها هستند و طرف دیگر تایتان های عظیم الجثه.

Doom

• سازنده: Id Software
• پلتفرم: Xbox One، PSI

در حالی که موج شوترهای نظامی یا همان Military Shotter ها کل صنعت بازی را تحت تاثیر قرار داده، میان آنها یک بازی در سال 2016 توانست بار دیگر اول شخص های کلاسیک را زنده کند. بازی که آن را به عنوان پدر شورتهای اول شخص امروزی می شناسند و نخستین بار 23 سال پیش با ما دیدار کرد.

«دووم» عنوانی بسیار مشهور است، حتی برای آن هسته ای از مردم که خیلی هم گیم بازی نمی کنند اما با عناوین بزرگ صنعت بازی آشنا هستند. «دووم» جدید که در حقیقت شماره چهارم این سری است، به ریشه های این مجموعه بازگشته و ما را با سریع ترین شوتر یک دهه گذشته روبرو می کند.

در این بازی نه خبری از محدودیت اسلحه است، نه داستان های شعاری و نه کمپین های کوتاه. «دووم» به معنای واقعی، یک شوتر کلاسیک است که به طور اعجاب انگیزی از فناوری روز نه لزوما برای ساختارشکنی بلکه برای بهتر شدن تجربه کلی اش استفاده می کند.

کل ماجرای بازی یک خط است. شما کنترل doomguy را بر عهده دارید و باید تمامی شیاطینی را که به مریخ حمله کرده اند از بین ببرید. باورش سخت است اما همین بازی در سال 2016 که در آن اهمیت داستان در بازی به بالاترین حد ممکن رسیده موفق عمل می کند زیرا گیم پلی اش به قدری جذاب و متفاوت از کلیشه های روز است که می توانید آن را جانشین بر حق پدر شوتر بدانید.

Overwatch

• سازنده: Blizzrd
• پلتفرم: Xbox One، PS4

بلیزارد قطعا بین سه سازنده برتر صنعت بازی قرار دارد. نام این استودیو به واژه کیفیت گره خورده است، طوری که این مجموعه نه فقط هیچ گاه بازی بد تولید نکرده، بلکه حتی نمی توان ساخته های آن را در فهرست بازی های خوب طبقه بندی کرد زیرا تمامی عناوین بلیزارد خبرساز بوده اند و هم فروش فوق العادهای را تجربه کرده اند و هم نمرات بی نظیری را.

مثلث «استار کرفت»، «وارکرفت» و «دیابلو» تا سال ها به عنوان سه مجموعه اصلی بلیزارد شناخته می شدند تا اینکه آنها دست به غافلگیری بزرگی زدند و «اورواچ» را معرفی کردند. بلیزارد که متخصص ساخت بازی های استراتژی و نقش آفرینی است این بار سنت شکنی کرد و اثری FPS (شوتر اول شخص) را معرفی کرد که در آن خبری از بخش تک نفره نیست.

ساخت «اورواچ» برای هر سازنده ای ریسکی بزرگ به حساب می آید اما مسئولان بلیزارد کاری کردند که حتی داوران مراسم بهترین بازی سال (The Game Awards) هم به احترام این بازی کلاه از سر بردارند و جایزه بهترین سال را به آن تقدیم کنند. در این بازی شخصیت های فراوانی حضور دارند که هر یک دارای ویژگی منحصر به فردی هستند. ساخت این شخصیت ها به همراه گیم پلی جذاب و از همه مهم تر بالانس بودن، باعث شد تا در نهایت «اورواچ» در مدت کمتر از یک سال بیش از 30 میلیون کاربر ثبت شده داشته باشد.

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
بازیگران مشهور ایرانی چقدر دستمزد می گیرند؟ از …دستمزد بازیگران مشهور ایرانی کمتر کسی است که دلش بخواهد با رسانه ها از رقم چند صد آرکید دانلود فارسیدانلود جدیدترین بازیهای آرکید برای کنسول های مختلف با لینک مستقیم و نا محدود۱۰ نویسنده مشهور جهان که بر اریکه ثروت و شهرت …چهار شنبه ۶ بهمن ۱۳۹۵ گلکسی اس با داک دسکتاپ و صفحه نمایش بزرگ بدون حاشیه اواخر ماه اخبار،اخبار ورزشیخبرهای ورزشی،نتایج مسابقات …اخبار پرسپولیس،اخبار استقلال،اخباراخبار ورزشی،المپیک،آخرین اخبار ورزشی،جدیدترین کریستوفر نولان ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزادکریستوفرنولانزندگی نولان در لندن به دنیا آمد پدرش برندن جیمز که بریتانیایی بود در زمینهٔ تبلیغات بازیگران مشهور ایرانی چقدر دستمزد می گیرند؟ از دستمزد دستمزد بازیگران مشهور ایرانی کمتر کسی است که دلش بخواهد با رسانه ها از رقم چند صد میلیونی آرکید دانلود فارسی دانلود جدیدترین بازیهای آرکید برای کنسول های مختلف با لینک مستقیم و نا محدود ۱۰ نویسنده مشهور جهان که بر اریکه ثروت و شهرت تکیه زده‌اند نورا رابرتز نویسنده و رمان نویس آمریکایی نورا رابرتز، شاید در شمار نویسندگانی باشد اخبار،اخبار ورزشیخبرهای ورزشی،نتایج مسابقات ورزشی،لیگ برتر اخبار پرسپولیس،اخبار استقلال،اخباراخبار ورزشی،المپیک،آخرین اخبار ورزشی،جدیدترین اخبار کریستوفر نولان ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد کریستوفرنولان زندگی نولان در لندن به دنیا آمد پدرش برندن جیمز که بریتانیایی بود در زمینهٔ تبلیغات کار